VIERDAAGSE ïlïN TEVfff DONDERDAG 22 JULI 2001 Foto's: Hans van Weel Meer foto's van regiogenoten in de Vierdaagse zijn te vinden op www.leidschdagblad.nl Lenny van Egmond-Den Haan uit Rijnsburg is 73 en If Nijmegen voor de 25ste keer mee. Normaal gesprokf haar dochter, maar dit jaar voor het eerst alleen. Gej haar leeftijd mag zij de route van 30 kilometer lopeif zij pakt dagelijks de 40. „Ik loop voor mijn gezondh plezier, vandaar." Jo Ouwerkerk uit Leiderdorp loopt haar veertiende Vierdaagse. Ze vipdt het in die jaren minder gezellig geworden. „Het is veel te druk, dat is niet leuk meer. Ik zou mensen die van wandelen houden naar de Vierdaagse van Apeldoorn willen sturen. Veel rustiger en net zo'n mooie omgeving. Tenminste, zo lang het daar ook niet zo druk is." Wesley Heineman uit Leiden is een jonge vent van negentien jaar. Maar zo voelt hij zich vandaag niet. „ik zit stuk, het is zwaar. Dat komt door gisteren, toen liep ik viereneenhalf uur in de regen en heb ik vreselijk afgezien. Ik ga wachten tot ik vijftig jaar ben voor ik weer aan de Vier daagse mee doe. Dan hoef ik niet meer zo ver voor een kruisje. Dat wordt dus de Vierdaagse van 2035." Anneke Baak, Annet Vlasveld, en Willy Vreeburg (vanaf links) heb ben in Swetterhage, de woongemeenschap voor gehandicapten in Zoeterwoude waar zij werken, een fanclub. En die fanclub heeft het trio overladen met tips, groeten en goede wensen van het thuis front. Met afstand zijn de drie dan ook de populairste deelneemsters aan de Vierdaagse - als we op het prikbord van het Leidsch Dagblad mogen af gaan. Ben Teske, Martin Ver en Henk Teske (vanaf uit Leiden hebben ziel enigd in het 'Team Tie Ver*. Zij hadden vorig een vriend die op ster beloofd om dagelijks 1 kilometer te lopen. En te maakt schuld. Vijft meter is een hele ruk de gedachte aan hun die er helaas niet bij li houdt het drietal op d Zij slapen in Nulandvl Den Bosch, staan elk« tend om half drie op, ten, gaan met de auti het station en nemen de trein naar Nijmegg dan starten we tussei over vier en half vijf',1 Henk. „We hebben o<3 wat geld bij elkaar ge1 van sponsors en dat k gaat als we terug zijn den naar het Ronald I naldhuis." „Brigitte heeft zo'n stunt meegemaakt, dat moetje horen", komt Ria van der Vlugt uit Sassenheim (links) met de deur in huis vallen. Brigitte, schoorvoetend: „Ik kwam maandag in Nijmegen aan in mijn hotel en ik zet alles klaar voor de volgende dag. Blijkt dat ik mijn wandelschoenen vergeten was. Ik trok helemaal wit weg. Ik bel dus mijn man, maar die was aan het werk in Brabant. Hij rijdt naar ons huis in Lisse, maar hij kon niet naar Nijmegen rijden. Hij belde dus een vriend van hem, die zat met zijn vracht wagen in Amsterdam en moest naar Brabant, waar zijn ouders wonen. Mijn man en zijn vriend spraken af in Breukelen om de schoenen over te geven. Mijn wandelschoenen gingen vervolgens naar mijn schoonouders en die hebben ze maandagavond naar Nijmegen gereden. Ik wist het al, maar nu weet ik het helemaal zeker: ik heb een superschoonfamilie." Brigitte Zoet haalt even adem, vraagt ondertussen haar tante of het nu echt nodig is dat dit verhaal in de krant komt en gaat na een knikje verder. „Toen ik ze zag heb ik ze neergezet waar ik ze de hele tijd in de gaten kon houden. Ik wilde ze bijna aantrekken om er mee te slapen. Zo blij was ik." Haar man ziet ze vrijdag weer, als ze hopelijk haar eerste Vierdaagse heeft voltooid. „Dan gaan we fees ten. Net als driejaar geleden, want toen heb ik hem ontmoet op het eindfeest van de Vierdaagse. Dat jaar had ik mijn tante bij de finish ingehaald en gingen we daarna de stad in." Vijf weken geleden bewoog Anne-Marie de Jeu (links) uit Roelofarendsveen zich nog voort met twee krukken. Zij had met turnen haar enkelbanden gescheurd. Maar gisteren liep zij toch in de Vierdaagse mee, samen met haar vriendinnen Natascha Disseldorp (midden) uit Rijpwetering en Wendy Lek uit Roe lofarendsveen. „Ik werk in het Rijnland Ziekenhuis in Leiderdorp", licht De Jeu haar wonderbaarlijke ge nezing toe. „En de collega's van de gipskamer hebben me enorm goed opgevangen en behandeld. Ik heb als het ware een VIP-behandeling gehad, tot het intapen van de enkel toe. En nu we eenmaal In Nijme gen lopen, slepen mijn collega's ons er met sms'jes en telefoontjes doorheen. Last van mijn enkel? Hele maal niet, alleen mijn tenen doen een beetje zeer." Annelies Schoneveld (rechts) uit Rijnsburg is 45 en sinds kort oma. „Misschien ben ik wel de jongste grootmoeder die aan de Vierdaagse meedoet." Zij loopt samen met Ineke Piket uit Leiden. De eerste dag was door de regen niet leuk, aldus het duo. „De stemming is dan ter neergeslagen." Dat is de tweede dag wel anders, want vlak voor de finish trekt de stoet wandelaars door een straatje met een aantal ho mobars. „En als je daar voorbij loopt, is het altijd heel gezellig", weet Piket die voor de 15e keer meeloopt. Speciaal voor deze roze woens dag hebben de twee een roze shirt aangetrokken. „Maar alleen van daag hoor." Paul de Wit en zijn vrouw Betty lopen voor de zevende en derde keer mee. Morgen na de aankomst op de Via Gladiola spoeden zij zich te rug naar Oegstgeest. Want zaterdag pakt Paul het vliegtuig naar Móskou om van daar af te reizen naar de Kaukasus in het zuiden van Rusland. Daar gaat hij met een expeditie op de grens met Georgië Europa's hoogste berg, de Elbrus van 5600 meter, beklimmen. De Vierdaagse ziet hij als een leuke voorbereiding daarop. En oh ja, De Wit heeft de Mont Blanc in Frankrijk van 4800 meter hoog ook al eens bedwongen. Ze zijn met acht vrouwen sterk en komen uit Rijnsburg en Katwijk. Eén is zelfs vanuit Canada megen gekomen. Maar die woonde voor zij emigreerde in Rijnsburg. Nel (2x), Wilma, Corrie, Ja Cock, Wil en Mieke kennen elkaar van strandpaviljoen Willy Noord in Katwijk. Groot is de verr ze op het prikbord van het Leidsch Dagblad een berichtje van hun echtgenoten vinden. Hartsti De mannen blijken hun vrouwen figuurlijk op de voet te volgen. „Zij kijken thuis naar satelliet van het weer en als er hier een bui aankomt, bellen ze ons meteen op. Kunnen wij onze maatr men." Vierhonderd oefenki lometers hadden de Zoeterwoudse oma Annie van Veen (74 jaar) en kleinzoon Max van Leeuwen (12) er op zitten voordat oma hét definitieve ak koord gaf voor het Vierdaagsedebuut van Móx. „Hij mocht mee, dat hadden we twee jaar gelden al afge sproken, maar dan moest er wel getraind wórden", zegt ze. „En hij doet het fantas tisch. Ik ben erg trots op hem." Max is op zijn beurt trots op zijn oma. „Ik had aan vrienden verteld dat ik de Vierdaagse met mijn oma ging lopen. Ze zeiden allemaal dat ze jaloers waren dat ik zo'n leuke oma had." Wandelen verbroedert. Dat laten de Katwijkers Pieter van Rhijn, Pieter Barnhoorn, Hans van Du Brussee en Danny van der Plas zien. Drie van hen zijn getooid in het shirt van Quick Boys. Maar kijkt, ziet dat er ook een bij is met de broek van de grootste concurrent, de w Katwijk. De heren kilometer. „De benen zijn een beetje vermoeid, maar we komen er wel." De geksl zaten 01 ten van Winsen Ageeth I Warmor ken als I schoene voor ied een apa „Gekke Welnee, goeie sol ik kan h/ want ik vriendin moestei beetje v aan die Ageeth.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2004 | | pagina 20