GESPREK VAN DE DAG
Vrolijk, kleurrijk doopfeest Amali
Problemen met vrouwen
MAANDAG I4JUIMI 2O0j
DAGELIJKS LEVEN
WE caak/ EP- een Leuke pact van ma Ken
MENSELIJK
Terwijl hun klant zat te wachten op
zijn bonnetje gingen TWEE OBERS
l( van een restaurant in Sjanghai er
met zijn CREDITCARD vandoor om
bij een winkel in de buurt een paar
mobiele telefoons te kopen. Ze vie-
len door de mand toen de klant, aan
wie zij verteld hadden dat er 'een
klein probleempje bij het afboeken'
ri, was, door zijn creditcardbedrijf werd
gebeld met de vraag of het klopte
dat hij zojuist 25.000 yuan (2500
euro) had uitgegeven aan nieuwe
mobieltjes. De daders waren nooit
van plan geweest om lang in de ho
reca te blijven werken, maar waren
er slechts op uit om er met de eerste
de beste creditcard vandoor te gaan,
t-meldde het Dagblad van Sjanghai,
dat het verhaal publiceerde.
Een twee dagen durende VEILING
bij Sotheby's in New York van de be
zittingen van filmlegende KATHERI-
NE HEPBURN heeft een bedrag van
5,8 miljoen dollar opgeleverd. Veel
voorwerpen gingen weg voor een
veel hoger bedrag dan verwacht. Het
meest bracht een bronzen borst-
beeldje op van Spencer Tracy uit de
jaren zestig. Het werd voor 316.000
dollar afgehamerd, terwijl de ver
wachting hooguit 5000 dollar was.
Een broche van Hepburns minnaar
en miljonair Howard Hughes, bracht
120.000 dollar op, zes keer zoveel
dan verwacht. Donderdag werd de
trouwjurk van de vorig jaar op 96-ja-
rige leeftijd overleden actrice ver
kocht voor 27.000 dollar. Foto: EPA
Het aantal HONDERDJARIGEN in
Japan is de laatste vijf jaar VER
DUBBELD. Er zijn nu meer dan
20.000 honderdjarigen in Japan.
De Japanse regering heeft een rap
port over het toenemend aantal ou
deren opgesteld. Daarin staat dat
een op de vijf Japanners nu ouder is
dan 65. In 2025 is er een pensioen
gerechtigde voor elke twee leden
van de beroepsbevolking. De rege
ring verwacht dat in 2050 een kwart
van de bevolking ouder is dan 65.
Door die vergrijzing zouden de pen
sioenlasten ondragelijk worden.
Katherine Hepburn
Als je altijd gehoorzaam
bent, mis je al het plezier
Een METEORIET van 1,3 kilo is za
terdag een WONING in de Nieuw-
Zeelandse stad Auckland binnenge-
knald. Bewoonster Brenda Archer
vertelde aan de televisiezender TV1
dat ze een harde klap had gehoord
en dat het huis zich daarna met
stofwolken had gevuld. Toen die wa
ren opgetrokken ontdekte zij op de
bank in de woonkamer een zwarte
steen die warm aanvoelde. Archer
zei vooral opgelucht te zijn dat geen
van haar huisgenoten de meteoriet
op zijn hoofd had gekregen. Des
kundige Joel Schift van de universi
teit van Auckland zei dat het zeer
zelden voorkomt dat een meteoriet
inslaat in een huis. ,,En dit is een
bijzonder fraai en groot exemplaar."
Een OEKRAIENER is in zijn eentje
van Barbados naar Cuba GEROEID.
Afstand: ongeveer duizend kilome
ter. Cubaanse media melden dat
Ralvel Rezvoj, geoloog van beroep
en gek van de zee, 26 dagen lang
zestien uur per dag heeft geroeid.
Hij at vis uit de zee en dronk zeewa
ter dat hij met een klein ontziltings-
apparaat op zijn bootje drinkbaar
kon maken.
Een MENUKAART uit het legendari
sche passagiersschip TITANIC heeft
op een veiling in New York 75.000
dollar opgebracht. De kaart om
schrijft de laatste maaltijd van de
passagiers eerste klasse op de boot,
die op 14 april 1912 op zijn eerste
reis na een botsing met een ijsberg
zonk. Van het menu zijn naar ver
luidt drie exemplaren bewaard ge
bleven. De geveilde originele kaart
was door een overlevende van de
ramp gered. Een menukaart uit de
lste klasse van een eerder diner
bracht 20.000 dollar op. Een menu
3de klasse verwisselde voor hetzelf
de bedrag van eigenaar.
Een doldrieste OLIFANT die door In
diërs verantwoordelijk wordt gehou
den voor de dood van meer dan
twintig mensen mag NIET TER
DOOD worden gebracht. Er is onvol
doende bewijs om de verdachtma
kingen tegen het dier hard te ma
ken, aldus een natuurtoezichthou-
der. Dorpelingen in de heuvels bij
het Indiase Jamshedpur zeggen dat
het dier de afgelopen vijf maanden
zeker twintig mensen heeft vertrapt.
SANDY EN BUD, de maatjes van de
beroemde FLIPPER, hebben op
nieuw een duik genomen tussen de
dolfijnen. Zo vierden ze in de Ameri
kaanse staat Miami de 40ste ver
jaardag van de gelijknamige televi
sieserie, die liep van 1964-1967.
Luke Halpin en Tom Norden, die de
rollen van Sandy en Bud vertolkten,
zijn inmiddels 57 en 52. De vijf ver
schillende dolfijnen die Flipper
speelden zijn allemaal dood. Voor
de reünie waren daarom twee naza
ten van de oorspronkelijke Flippers
opgetrommeld. Foto: GPD
Kanonschoten en klokgelui bege
leidden in vroeger tijden de doop
van een toekomstige troonopvol
ger. Dat ceremonieel is niet meer
van deze tijd. Voor erfprinses Ca-
tharina-Amalia waren er zaterdag
lachsalvo's en zwaaiende kinde
ren. Dat maakte de doopplechtig
heid in de Haagse Grote- of Sint
Jacobskerk vrolijk, feestelijk en
zoals door de prinselijke ouders
gewenst, zeer eigentijds.
De vermaningen van thuis waren
heel duidelijk geweest. Rechtop
zitten. Niet kletsen. Geen gekke
bekken trekken. Maar zodra de
280 brugklassers uit de twaalf pro
vincies en de vier grote steden
zichzelf op televisie zagen, gingen
de handen omhoog. Met de pro
grammaboekjes werd uit alle
macht gezwaaid. Naar de trotse
ouders en klasgenootjes in Oud-
Vossemeer, in Zwolle of Hollum.
'Kijk, ik ben op televisie!' fluister
den de jonge genodigden in de
Grote Kerk. Alle afspraken en goe
de voornemens waren in één Idap
vergeten.
De dienst moest gericht zijn op de
toekomst. Willem-Alexander en
Maxima wilden een belangrijke
plaats voor de generatiegenoten
van hun dochter Amalia. Daarom
kregen bijna driehonderd scholie
ren de beste plaatsen in de kerk.
De afgelopen weken hadden ze
met moeder of vader geshopt of
de klerenkast overhoop gehaald
om er zaterdag mooi uit te zien.
De een droeg voor het eerst laars
jes met een hakje, de ander het
eerste pak, maar mooie T-shirts
en truitjes waren er net zo goed.
Het gaf de kerk volop kleur.
Amalia bleef volkomen rustig onder alle drukte van de doopplechtigheid. Foto's: ANP
En da bonte uitdossing van de
jeugd, in contrast met het meer
traditionele donkerblauw en grijs
van de oudere (mannelijke) geno
digden, sloot naadloos aan bij de
versiering van de Grote Kerk. Op
nieuw speelden scholieren daarbij
de hoofdrol, want leerlingen van
de Haagse Koninklijke Academie
voor Beeldende Kunsten maak
ten van meer dan duizend kin
dertekeningen drie gigantische,
kleurrijke 'mobiles'. „Specta
culair", meende Willem-
Alexander. Het was inder
daad bijzonder, zeker in
combinatie met de gekozen
pioenrozen.
In die eigentijdse ambian
ce straalde het ouderpaar,
dat zich bij binnenkomst
een stuip lachte omdat
het kerkvolk niet uit de
voeten kon met het proto
col. Ceremoniemeester Gil
bert Monod de Froideville
had het duidelijk gezegd. 'Wan
neer de dopeling binnenkomt,
Amalia dus, dan moet u blijven
zittten, dan kan iedereen het goed
zien.' Maar wat te doen bij de bin
nenkomst van Willem-Alexander
en Maxima?
Staan, zitten, weer staan, zitten.
Voor de prins en prinses die bij
deur wachtten op het inzetten van
de muziek, leek het of de genodig
den de 'wave' inzetten. Willem-
Alexander had daarna moeite zijn
gezicht weer in de plooi te krijgen
terwijl Maxima trotser, gelukkiger
en zelfverzekerder dan ooit aan
zijn zijde naar het kerkkoor liep.
Natuurlijk, deze middag stond
Amalia centraal, maar het was
toch ook, en misschien nog wel
meer, de lang verbeide dag van
Méxima.
Op haar huwelijksdag in 2002 had
ze haar ouders moeten missen.
Consequentie van zijn rol in de
Argentijnse geschiedenis, als lid
van de regering die onder de mili
taire junta werkte. Jorge Zorre-
guieta was niet welkom en zijn
vrouw Maria del Carmen was soli
dair met haar man en bleef ook
weg. Maar nu, nu Amalia dan ein
delijk werd gedoopt -katholieken
zijn daar veel sneller in dan pro
testanten- waren ze er allebei.
Naast koningin Beatrix nog wel,
omdat de doopplechtigheid toch
vooral werd gezien als een fami
liegebeurtenis. Het knikje van
Maxima naar haar ouders was
veelbetekenend, de tranen van
Jorge na de doop illustreerden
zijn geluk. Buiten echter werd te
gen zijn aanwezigheid gedemon
streerd.
Het leek wel of Amalia de blije
sfeer aanvoelde toen ze door tante
prinses Laurentien de kerk werd
binnengedragen. Beelden van het
prinsesje, te zien op de televisie
schermen op de pilaren, hadden
de gasten al vertederd. De achter
Laurentien meelopende jongste
Doop wint op tv
niet van voetbal
De rechtstreekse uitzending
van de doopplechtigheid trok
zaterdagmiddag 1,7 miljoen
kijkers, zo blijkt uit cijfers van
de stichting Kijkonderzoek.
De samenvatting 's avonds
trok nog eens 835.000 kijkers.
Dat is bij elkaar net iets min
der dan het totale aantal be
langstellenden voor de uitzen
ding van de openingswedstrijd
Portugal-Griekenland van het
EK voetbal. Daar keken 2,8
miljoen mensen naar.
'Serieuze relaties'
ongehuwde prinsen
'Ze zijn goede vriendinnen
van de familie'. Dat was de
classificatie die de Rijksvoor
lichtingsdienst zaterdag ge
bruikte voor Anita van Eijk en
Aimee Söhngen. Aan de arm
van respectievelijk prins Pie-
ter-Christiaan en prins Floris -
de twee nog ongehuwde jong
ste zonen van prinses Mar
griet en Pieter van Vollenho
ven- werden ze in de Grote
Kerk in Den Haag voor het
eerst 'officieel' aan het Neder
landse publiek voorgesteld.
generatie 'Oranjes' -de kinderen
van Laurentien, Maurits en Bern-
hard jr- deden dat nog meer. De
2-jarige Isabella van Vollenhoven
(dochter van Bemhard en Annet-
Jorge Zorreguieta en zijn vrouw naast koningin Beatrix. Foto links: Amalia werd
door tante prinses Laurentien de kerk binnengedragen.
te) zette een fikse keel op la
moest gaan zitten, de v
door de kerk was veel te lei
weest.
Amalia ondertussen bleef
men rustig onder alle druil
de armen van Maxima gaf:
kik, gaapte zelfs, toen domi
Carel ter Linden haar hooft
sprenkelde met water uit d
daanrivier, geschonken do
vrienden van de prins, hee
tiek correct afkomstig uitl
de Palestijnse gebieden en
nië. En toen de doopgetuig
haar hun beste wensen uit
ken, leek het of ze even z\v
Een oefening voor later nu
schien.
Amalia werd 'optimisme, 2
trouwen en vriendschap' t(
wenst door Mare ter Haari
peettante kroonprinses Vic
van Zweden 'plezier in het
en vreugde om anderen te
pen'. Prins Constantijn we
'een open oog voor wat an
Herman Tjeenk Willink vro
^ruimte om zichzelf te zijm
kracht om zichzelf te blijve
oom Martin Zorreguieta w
dat 'ze altijd de bescheidei
heeft ona eigen fouten te h(
nen en de wil hiervan te lei
Dominee Ter Linden hoop
Amalia 'eens zou begrijpen
om haar ouders haar lieten
en daarmee verbonden me
„Want als het eenmaal totl
doordringt voor welke toel
zij in de wieg is gelegd, is d
groot dat zij denkt: maarw
wel? Moet ik dit ook? Wiev
dat van mij? De mensen, di
schiedenis van dit land? Vil1
God het van mij?" vroeg T(
den.
„En als, naast de schoonhi
haar roeping, ook de zwaa
daarvan tot haar doordring
zij ook denken: kan ik dati
Wie anders kan haar daaro
antwoord geven dan tenslt
zelf? En uit welke bronnen
wijsheid kan zij daarbij pul
Daarom hebben de vaderi
moeder van Amalia hun ki
vanmorgen naar deze kerk
bracht", zei hij, opdat ze d
God, steun kan vinden. 'Hl
goed', was de slotwens voo
prinsesje, dat met haar veil
ogen gericht op Méxima, h
eerste koninklijke en kerke
remonie 'professioneel' do
stond.
Hans Jacobs
Heimelijk probeert mijn zoon (7) voor de derde keer
zijn glas te vullen met de aangelengde sangria waar
mee tia Clara ons naar het terras van haar restau
rant El Camion in Calpe heeft gelokt. Zijn moeder is
in gesprek met de camarero, die ze na het succesvol
doorlopen van de cursus Spaans I van onze bestel
ling probeert te doordringen. Van de overkant van
de tafel schiet de hand van de vriendin van mijn ee
ga naar de pols van mijn zoon, die vastzit aan de
vingers die zich al om het handvat van de kan
sangria hebben gebogen. De betrapte, stille drinker
schudt mismoedig het hoofd en kijk mij en mijn in
Spanje rentenierende vriend aan. „Nóg een pro
bleem met vrouwen", zegt hij. „Ze kunnen het ge
woon niet uitstaan als je het naar je zin hebt.
Het hele jaar door weet hij zich vooral bespied door
het paar ogen van de vrouw die hem verwekt heeft.
Maar op vakantie bij onze vrienden in Spanje - zelf
meer dan bewust kinderloos, maar zich enkele we
ken per jaar vrijwillig opwerpend als 'lease-ouders'
van die van ons - krijgt onze zoon er nog een paar
bij. Bij alles wat hij - achter of voor de rug van zijn
moeder - uitvreet, loopt hij een twee keer zo groot ri
sico om te worden gecorrigeerd. Tweeënhalf keer, ei
genlijk, als ik de keren dat hij door zijn oudere zus
(12) terecht wordt gewezen, erbij optel. Hij raakt er
aanvankelijk een beetje door van slag maar accep
teert het na enkele dagen als één groot complot van
de andere sekse om het leven onmogelijk te maken.
Wij, de twee andere mannen in het gezelschap, staan
aan de goeie kant. Op een toon van 'ouwe-jongens-
krentenbrood' betrekt hij ons na elke terechtwijzing
bij de analyse ervan, die hij steevast begint met de
woorden: 'Nógeen probleem met vrouwen...'. Waar
na er een vaststelling volgt die volgens hem opgaat
voorzon één miljard geregelde rokkendragers op de
ze aardkloot. „Nóg een probleem met vrouwen: ze
laten je geen moment met rust.(Als hij zijn compu
terspelletje moet onderbreken om de schrijfoefenin
gen te doen, die hij voor de vakantie van zijn juf
heeft meegekregen.) „Nóg een probleem met vrou
wen: ze zeggen duizendkeer hetzelfde.(Als hem
voor de vierde keer wordt gevraagd zijn pyjama aan
te gaan trekken.) „Nóg een probleem met vrouwen:
ze doen nooit wat ze hebben beloofd.(Als iets wat
hij graag wil door onvoorziene omstandigheden -
wolkbreuken bij een zwembaduitje; de zondagsslui
ting van een safaripark - niet doorgaat.) Zijn analy
ses van de vrouwelijke soort zijn nog redelijk mild
als hij zijn tegenstandsters onder gelioorbereik weet.
Maar als de afstand groter reikt, worden ze vrijmoe- f
diger. Als hij naar zijn kamer wordt gestuurd om
een tapijt van Knexx en Legostenen op te ruimen,
hoor ik hem in de gang mompelen: „Nóg een
probleem met vrouwen: ze zijn te lui om zelf
wat te doen. "En als hij (de rest van het ge
zelschap zit op het terras) in de keuken ont
dekt dat zijn favoriete chocoladetoetje is op
gegeten - hij heeft wel zo'n vermoeden van
de daders - lispelt hij: „Nóg een probleem
met vrouwen: ze zijn gewoon egoïstisch.
Mijn Spaanse companero en ik bevinden ons
in een moeilijke positie. Door ons elke keer jo
viaal bij zijn kwalificaties van de andere sekse
te betrekken, zoekt mijn zoon onze bevestiging.
Maar daar passen wij voor. Met strakke ge
zichten, een mensvriendelijke oogopslag en de
mondhoeken in de neutraalstand nemen
wij met onze lichaamstaal nadrukkelijk
afstand van zijn uitspraken.
Want dat is nóg een probleem met vrou
wen: je kunt er maar beter geen problemen
mee krijgen.
Reageren: column@dickvanderplas.nl