SCHRIJVENDE LEZERS
.eiden heeft behoefte aan
len groenadviescommissie
.eiden moet zuiniger zijn op het weinige groen dat er nog is in de stad
^wijlende ontwikkelaars bij Groene Hart
>CAL in Leiden biedt diabeteszorg op maat
R7
Het gaat om liefde, niet om
achterhaalde Roomse regels
De Agnes-coup in de Voorhoutse gemeenteraad
Toon lef, benader Koeks
plan met welwillendheid
Zedendelinquenten mogen
nooit, nooit, nooit meer vrij
Graag een beetje meer respect
voor de oudere medemens (1)
Graag een beetje meer respect
voor de oudere medemens (2)
DINSDAG 1 JUNI 2004
h mijn krant, het Leidsch Dag-
lad, lees ik over de pijn en het
jrdriet van de moeders die
Ln doodgeboren baby's niet
ens mochten zien en die op
let gewijde aarde (achter de
feg) werden begraven,
let ging zo in die jaren, maar
Is ik er goed over nadenk, heb
I er geen goed woord voor
/er. Sterker: ik vind het
handalig van de rooms-ka-
lolieke kerk, waartoe ook ik
fchoor.
[at zullen de geestelijken later
pkijken als ze te horen krijgen
e liefdeloos en schandalig ze
In omgegaan met die baby's
en vooral hun ouders.
Ik kan nu lekker mooi praten,
ik ben ouder geworden. Maar
ik geloof toch dat ik die ouders
had laten komen en dat we sa
men naar dat kerkhof waren
gegaan en daar mooi dat stukje
grond waar de baby lag had
den gewijd.
Ik ga hoe langer hoe meer ba
len van die liefdevolle op
drachten vanuit het Vaticaan
die zo indruisen tegen de liefde
van God voor 'elke mens'. Of je
nou twee/drie of zeven/acht
maanden bent, je bent een
kind van God, door Hem ge
schapen.
Veel geestelijken denken in het
'hierna' op de eerste rij te zit
ten. Nou, vergeet 't maar. Om
te beginnen zijn daar geen rij
en. En als ze er zouden zijn,
dan zitten er velen achteraan.
Veel bisschoppen en priesters
lopen nog steeds als hondjes
achter Rome aan, met z'n ach
terlijke ideeën.
En ze werken zich een hart
aanval, want sommigen moe
ten drie of vier kerken bedie
nen, zonder assistentie van ie
mand die preekt of andere
hulp verleent.
Ik heb een geloof als een dijk,
maar ik weet wel: het gaat om
de liefde voor je medemens en
niet om die achterhaalde re
gels van Rome.
M.CJ. Bosch,
Leiderdorp.
Omdat de commissie ruimtelijke ordening
29 april nog niet tot een positief oordeel
over het prestigieuze Trias/Las-plan kon
komen, werd het plan nog snel als agenda
punt ingebracht voor de Voorhoutse raads
vergadering van 13 mei. Want er was in
eens bijzondere haast. Een risico van kos
tenverhogingen, ook op korte termijn, en
van mogelijke bezwaren van Sassenheim of
Warmond gezien de fusieplannen. Ten op
zichte van deze buurgemeenten een niet
bepaald vertrouwenwekkende houding.
Bij de behandeling in de raadsvergadering,
waarbij onder andere bewoners van de
Boerhaavestraat, de Historische Kring
Voorhout, de Stichting Het Boerhaavehuis
en de Hervormd/Gereformeerde Kerkge
meenschap nogmaals bezwaren kenbaar
maakten, bleek alleen de fractie PvdA/D66
(2 leden) akkoord met het plan, terwijl ove
rige fracties - te weten: Voorhouts Belang,
CDA en WD (samen 13 leden) - uitdrukke
lijk bezwaren hadden. Meerdere schorsin
gen boden wethouders en raadsleden ruim
gelegenheid tot overleg.
Dat het stellen van de portefeuillekwestie
voor de fracties als een verrassing kwam,
lijkt mij wat ongeloofwaardig. Wethouder
Van Steijn meende onvoldoende vertrou
wen van zijn fractie te ondervinden. Een
gevraagde verdere onderhandeling met
Trias/Las vond hij een onmogelijke op
dracht. Beide collega-wethouders verklaar
den zich solidair. Zij stelden eveneens hun
functie ter beschikking.
De drie coalitie-fracties worstelden - al
thans naar de tijd gemeten, het werd ver na
middernacht - met hun standpunt. On
danks het feit dat hun bezwaren niet wer
den weggenomen, gingen zowel CDA, WD
en Voorhouts Belang overstag uit angst
voor vertragingen in andere zaken. Op
nieuw dus een min of meer slikken-of-stik-
ken-argumentatie.
In feite wordt Voorhout bij belangrijke pro
jecten bestuurd door de heren Van Steijn,
Hollart en Van Riet, immers als per saldo
hoog spel wordt gespeeld, zwicht de raad
wel.
J. Gravesteijn,
Voorhout.
en is in de binnenstad ma-
jedeeld met groen van for-
t. En dat terwijl stadsgroen
1 toenemende betekenis
rdt geacht. Mensen hebben
- groene omgeving nodig,
even tot rust te komen. Om
ie lucht in te ademen. Om
vogels en bloemen te ge-
kig zijn er een paar goede
fraaie gebieden die voor
Jten, dieren en mensen
nte bieden. Ik denk aan de
jtus Botanicus, het Plant-
i, de begraafplaats aan de
lenesteeg. Er zijn nog diver-
pdere parken van geringere
lering, maar die zijn minder
ïgroeid, bieden minder leef-
nte aan planten en dieren
ajn uit dien hoofde van ge
ler ecologisch belang. Hoe-
alle beetjes helpen. En
r de recreatie zijn ze van
sprekend erg belangrijk,
r^gjkunnen ons gelukkig prij-
Idat aan de buitenrand van
Irjad een paar terreinen lig-
(d die van groot belang zijn
natuurlijke omstandighe
den als uitloopgebied (fie
ldt voor de Leidse burgers.
HKnburg, Cronestein en de
jHrvlietpolder vormen een
prachtig aaneengesloten gebied
aan de zuidoost-rand. De Me-
renwijk heeft ook een centraal
gebied, dat langzamerhand
waardevol begint te worden. Op
de grens met Oegstgeest ligt de
Leidse Hout, aangeplant in de
jaren dertig en nu een onmis
baar gebied voor recreatie.
Het is ook een belangrijke scha
kel in de ecologische verbin
ding - de infrastructuur voor
dieren en planten - tussen de
Kaagpolders, Oud-Poelgeest
aan de ene kant en het bos van
Bosman en de weilanden bij
Endegeest aan de andere kant.
In ruimer verband dus de ver
binding tussen het Groene Hart
en de duinen. Een verbinding
die door de overheid van essen
tieel belang wordt geacht en in
alle structuurnota's wordt ge
noemd.
Voor alle genoemde gebieden
geldt dat verdere aantasting
moet worden voorkomen. Het
is allemaal toch al minimaal en
hoe kleiner de snippers wor
den, hoe slechter de verbinding
zal functioneren. Niet alle die
ren kunnen barrières nemen. Er
mag eigenlijk geen snipper
meer af) Niet weer een kaveltje
op een hoek claimen om wat te
verdienen met huizenbouw of
uitbreiding van een school. Niet
weer een bedrijventerrein in de
groene ruimte (maar eerst de
bestaande bedrijventerreinen
beter benutten). Ik zie teveel
gebeuren waarbij afbreuk
wordt gedaan aan het bestaan
de groen.
Om dat schaarse groen in de
stad te verdedigen heeft Leiden
behoefte aan een onafhankelij
ke commissie die opkomt voor
het groen in de stad, die oog
heeft voor alle functies voor
mens en natuur. Een dergelijke
commissie kan het gemeente
bestuur adviseren over wat er
wel en niet kan, kan aangeven
wat erg waardevol of kwetsbaar
is, wat goede ontwikkelingskan
sen heeft.
Er zijn nu wel groepen in som
mige wijken, maar het belang
van groen houdt niet op bij de
grens van een wijk. Een onaf
hankelijke commissie heeft de
handen vrij en kan ook onge
vraagd advies geven aan wet
houder of gemeenteraad. Wie
geeft het startschot?
PJ. van Helsdingen,
Oegstgeest.
Uit een in 2003 verschenen rapport blijkt dat Leiden wat de hoeveelheid groen in grote steden betreft in de kelder zit. Foto: Frans Roomer
fen in 2003 verschenen rap-
I van Alterra, Research Insti-
jvoor de Groene Ruimte te
Meningen, blijkt dat Leiden
jde hoeveelheid groen in
je steden betreft in de kelder
ijlij onderlinge vergelijking
jde hoeveelheid groen in de
ig grootse steden neemt
jen de 27ste plaats in. De
a van 74 vierkante meter
1 per woning wordt bij lan-
let gehaald.
jegeven is op zichzelf al
leiding tot zorg. Inmiddels
den allerlei bouwplannen
t de gemeente en de pro
vincie ontwikkeld in de groene
gebieden in de gemeente waar
door de hoeveelheid groen al
leen maar minder wordt. Op
zich is het goed dat de bouw
plannen in het Roomburger
park zijn ingetrokken, maar
over blijven nog steeds de scho
lenbouwplannen in de Leidse
Hout en bedrijven- en woning
bouw in Cronesteijn en de
Oostvlietpolder.
De titel van deze bijdrage is een
citaat uit de in 1999 door het
ministerie van landbouw, na
tuur en voedselkwaliteit uitge
brachte nota 'Grote stedenbe
leid en Groenimpuls'. Volgens
deze nota is buitenstedelijk
groen, zoals bossen, natuur-,
recreatie- en landbouwgebie
den heel belangrijk. Maar het
kan het groen in de steden niet
vervangen en dit geldt anders
om ook.
De LNV-nota zegt dat mede
door het beleid voor de com
pacte stad veel groen is verdwe
nen. Hoe goed de compacte
stad ook mag zijn vanuit alge
mene ruimtelijke ordenings
principes, dit moet toch als een
ongunstige ontwikkeling wor
den aangemerkt.
De behoefte aan groen in en
om de stad groeit, want ver
schillende stedelijke bevol
kingsgroepen zijn voor hun re
creatiemogelijkheden hierop
aangewezen. Het probleem in
de stedelijke omgeving is bo
vendien dat het aanwezige
groen vaak niet (meer) voldoet
aan de wensen van de gebrui
kers en dat het is versnipperd
door barrières, zoals spoorwe
gen en (snel)wegen. In de nota
wordt verwezen naar studies
die aantonen dat het groen bin
nen en buiten de stad belang
rijk is voor de economie, het
welzijn en de gezondheid van
bewoners.
De conclusie is dat de meeste
steden in de nabije toekomst
bestaande groene gebieden eer
der zullen verkleinen dan uit
breiden. Leiden is daarop dus
geen uitzondering, ook al is hier
het groen schaarser dan elders.
Tegelijkertijd is er de toene
mende vraag naar een groenere
omgeving. Volgens de LNV-no
ta blijkt uit onderzoek dat maar
liefst 85 procent van de bewo
ners groen in de woonomge
ving belangrijker vindt dan win
kels, parkeren voor de deur en
speelgelegenheid. Daarom
moeten volgens de nota be
staande groenstructuren in en
om de stad worden behouden
en versterkt. Uitgaande van de
ze benadering stelde het minis
terie geld beschikbaar voor de
grote steden voor hun groen
voorzieningen, dus ook voor
Leiden.
Als wij dit vergelijken met de
eerder omschreven Leidse situ
atie moet worden gevreesd dat
bij de uitvoering van de bouw
plannen van de gemeente en de
provincie in Leiden de hoeveel
heid groen per inwoner nog
aanzienlijk zal dalen. Dit zal ze
ker een negatieve invloed heb
ben op de kwaliteit van de
woon- en leefomgeving in Lei
den. Op zijn minst zou dat aan
leiding moeten zijn zuinig om
te gaan met het betrekkelijk
weinige groen dat er nog bin
nen de stad is en dit niet te
gaan bebouwen.
Als inwoners van Leiden vroe
ger niet zorgvuldig waren om
gegaan met het Van der Werf-
park en het Plantsoen zouden
die parken niet meer bestaan.
Daar hebben bomen de kans
gekregen relatief oud (ouder
dan honderd jaar) te worden.
Wij (dus ook onze bestuurders)
hebben derhalve een verant
woordelijkheid naar de toe
komst om in de stedelijke om
geving ook groene gedeelten te
behouden, ook voor recreatieve
activiteiten.
Naar onze mening moeten de
bouwvoornemens daarom ook
afgewezen worden; het terug
trekken van het bouwplan in
het Roomburgerpark is daarbij
een goede stap.
Rinny Kooi en Udo de Haes,
Leiden.
t Leidsch Dagblad van 8 mei staat een
terend voorbeeld van wat heel Neder-
te wachten staat als de Nota Ruimte
de Tweede Kamer wordt aangeno-
Kwijlende projectontwikkelaars die
In met 'landschapsvormgevers' ge-
itebesturen belagen met kant-en-klare
plannen die een oplossing vormen
'problemen'. In het Leidsch Dagblad
het om een bouwplan 'Groene Hart
j-g ijvenpark Groenendijk' in Rijnwoude.
grootste probleem dat projectontwik-
irs altijd nalaten te vermelden is dat zij
investeringen in grond met winst te-
etaald willen zien. Andere problemen
en uitvergroot of juist verzwegen;
e plannen worden acceptabel gemaakt
I koestergroen', 'knuffelboerderijen' en
ct voor bestaande landschapsstructu
ren!
ren; dit alles om ambitieuze wethouders te
doen watertanden en soms onervaren ge
meenteraadsleden te overbluffen.
Een uitvergroot probleem in het geval van
Groenendijk is bijvoorbeeld het tekort aan
bedrijfsterreinen. Dit moet nog maar afge
wacht worden. Leiderdorp is hard bezig
met het terrein langs de A4; schrokop Al
phen bouwt lustig voort; Zoeterwoude re
noveert het bedrijventerrein Grote Polder
en breidt het zelfs uit. Voorts is er de uit
breiding van de EU met lagelonenlanden
die het wegtrekken van bedrijven met zich
mee kan brengen.
Een industrieterrein bouwen om de ver
keersdrukte als gevolg van de Heinekenfa-
briek op te lossen is ronduit vreemd.
Een verzwegen probleem is dat de uitbrei
ding van de light-rail (Rijn Gouwe Lijn)
naar Leiden nog helemaal niet zeker is. Een
ander verzwegen probleem is: bouwen in
het Groene Hart vergroot de wateroverlast
doordat de grond het water niet kan opne
men.
Niet alleen projectontwikkelaars watertan
den bij de Nota Ruimte, ook sommige ge
meenten doen dit. Zo hoorde ik over de ra
dio een Boskoopse wethouder zeggen dat
zijn gemeente zeker gebruik zal maken van
de mogelijkheid bedrijven- en woongebie
den uit te breiden.
Conclusie: zolang de Nota Ruimte volop
ruimte geeft aan projectontwikkelaars en
gemeenten dan is deze - eenmaal aange
nomen - een 'Nota Geen Ruimte'.
J. Heemskerk,
Leiden.
.J aanleiding van het artikel
!t Leidsch Dagblad van
asdag 5 mei over de diabe-
>rg in Nederland wil SCAL
nostisch en Facilitair Cen-
1 graag reageren,
it artikel bepleit de Neder-
se Diabetes Federatie
de invoering van een
lerk voor artsen en ver-
undigen die diabetici be
llen. Om te weten of een
deling bij een diabete-
int aanslaat, zou de sui-
de in het bloed bij
:ur vier keer per jaar ge
moeten worden. Volgens
>F gebeurt dit in Neder-
p veel plaatsen slechts
al per jaar.
1994 houdt SCAL Dia-
isch en Facilitair Cen-
gevestigd aan de Doeza-
in Leiden, zich in nauw
met de huisartsen uit
lidse regio bezig met dia-
Drg. Sinds drie jaar zijn
thuiszorginstellingen
ij betrokken, in de vorm
en zogenoemd geïnte-
fd regionaal model.
Via de SCAL Diabetesdienst is
de regionale zorg voor diabete
spatiënten georganiseerd vol
gens de standaarden van het
NHG (Nederlands Huisartsen
Genootschap). De controles
worden afgenomen door erva
ren diabetesverpleegkundigen,
diabetesdiëtistes en dokteras
sistentes in dienst van SCAL. De
huisarts blijft te allen tijde de
behandelaar. De resultaten van
de controles, vergezeld van een
advies van een consulterend in
ternist (diabetoloog), onder
steunen de huisarts bij de be
handeling van de diabetespati
ënt.
De SCAL Diabetesdienst zorgt
ervoor dat diabetespatiënten
vier maal per jaar worden uit
genodigd voor een controle.
Het gaat daarbij om één uitge
breide controle en drie zoge
naamde korte controles. SCAL
zorgt ook voor het bloedonder
zoek. Daarbij wordt onder an
dere iedere keer een zogeheten
HbAlc gemeten, een maat voor
de hoeveelheid glucose (suiker)
in het bloed. Aan de hand hier
van is het mogelijk na te gaan
hoe goed de behandeling van
de diabeticus is.
Tijdens de controles zorgen de
verpleegkundigen voor educa
tie/voorlichting over de ziekte
en het lichamelijke onderzoek
van de diabetespatiënt. Zono
dig begeleidt de verpleegkundi
ge de patiënt bij het overzetten
naar insuline. De diëtisten be
geleiden de patiënt bij het juiste
dieet en het gewicht.
Daarnaast beschikt SCAL over
de mogelijkheid om regelmatig
een foto van het netvlies van
het oog te maken. Dit is een
noodzakelijk onderzoek dat in
zicht geeft in de toestand van
de bloedvaten. Een ernstige
complicatie van suikerziekte
zijn afwijkingen van de bloed
vaten. In het netvlies is dit snel
te ontdekken. Een consulterend
oogarts beoordeelt deze foto's.
Suikerziekte is al een epidemie.
Steeds vaker wordt de diagnose
gesteld bij zowel jonge als ou
dere mensen. De gevolgen van
deze ziekte kunnen ernstig zijn.
Diagnostiek, behandeling en
begeleiding vergen veel mens
kracht. Het systeem dat SCAL
hanteert, is een zeer goede bij
drage in de strijd tegen suiker
ziekte.
Op dit moment hebben ver
schillende partijen in de ge
zondheidszorg in de regio Lei
den/Alphen/Bollenstreek een
begin gemaakt met een nog uit
gebreidere samenwerking voor
de behandeling van diabetici.
De verwachte grote toename
van het aantal diabetici is reeds
meetbaar. Alleen door bunde
ling van alle krachten zal dit
grote probleem het hoofd gebo
den kunnen worden.
SCAL heeft na tien jaar een zeer
ruime expertise op het gebied
van diabeteszorg. Zij zal in deze
regionale samenwerking haar
inbreng en haar faciliteiten
krachtig ter beschikking blijven
stellen.
Namens het SCAL Diagnostisch
en Facilitair Centrum,
H.W. Beldman,
(directeur)
Leiden.
Als oud-Leidenaar voeg ik mij
graag in het koor van degenen
die regiogenoot Paul Koek met
kracht van argumenten een
kans willen geven om zich met
een muziektheatergroep in de
Sleutelstad te vestigen.
Op het gebied van podiumkun
sten is Leiden niet zó rijk be
deeld dat de gemeentebestuur
ders het zich kunnen permitte
ren om hun neus in de wind te
steken voor 'luisterrijk' initiatief
als dit. Kom op lui, toon waar
het cultuur betreft eens een
beetje lef en benader Koeks
plan met een flinke dosis wel
willendheid!
De Leidse Schouwburg, hoe lief
ook, kent helaas zijn beperkin
gen wat betreft de grootte van
het podium, het LAK-theater
pikt de krenten uit de pap van
het wat kleinere circuit en de
Stadsgehoorzaal heeft in feite
ook maar een redelijk beperkt
aanbod, althans waar het de
absolute top van de muziekwe
reld aangaat. (Tussen haakjes:
laat de Stadsgehoorzaal toch
Stadsgehoorzaal heten en maak
er om redenen van presentatie
geen Concertgebouw van. Waar
heb dat nou voor nodig, riep
een zekere Sjef van Oekel ooit.)
Ongetwijfeld wordt elk jaar op
nieuw getracht de programme
ring van de Stadsgehoorzaal zo
aantrekkelijk mogelijk te maken
voor een zo breed mogelijk pu
bliek. Echter, als ik van Cecilia
Bartoli, de goddelijkste zange
res van deze tijd - zou die arm
zalige club van Idols-specialis-
ten weten wie dat is? - wil ge
nieten, of mij wil onderdompe
len in de zangkunst van de
Amerikaanse zanger Thomas
Hampson - voor hem heb ik
ook een weekje vasten over -
als ik Maurizio Pollini wil zien
en horen pianospelen of als ik
een concertante uitvoering van
Tosca door het orkest van de
Wiener Staatsoper wil beluiste
ren, dan zal ik mij hoe dan ook
naar het Concertgebouw in
Amsterdam moeten begeven.
Enige bescheidenheid ten aan
zien van de naamgeving ten
aanzien van de Leidse 'muziek
tempel' is zeker niet misplaatst.
De Stadsgehoorzaal is een be
grip in Leiden en omgeving,
schuif dat niet zomaar terzijde.
Overigens vind ik het ietwat
spijtig dat de door mij zeer ge
waardeerde columnist Jan Rijs-
dam, aan de hand van een
Amerikaans onderzoek de sug
gestie wil wekken dat kunst (en
techniek) slechts kunnen gedij
en bij de gratie van de homo
scene. Zeker, homo-humor is
vaak leuker dan hetero-humor,
het percentage homo's onder
choreografen en dansers is dan
ook in ons land vrij hoog en het
aantal mode-ontwerpers, deco
rateurs en acteurs, dat z'n geluk
zoekt bij seksegenoten is even
min laag te noemen. Maar om
nu te stellen dat hoe meer crea
tieve homo's zich in de stad
vestigen, hoe spannender het
culturele leven er op wordt, is
dat niet een tikkeltje overdre
ven, beste Jan? En wat de tole
rantie van de homo's betreft, in
de studentenstad Leiden ligt de
lat vandaag de dag redelijk
hoog, toch?
Wat mij betreft zijn alle creatie-
velingen, homo of hetero, in de
stad waar ik een haat-liefdever
houding mee heb, van harte
welkom. Als er maar zoveel mo
gelijk van kunst kan worden ge
noten.
Leids gemeentebestuur, haal
Koek zo snel mogelijk in huis
en laat mij maar genieten van
mijn cappuccino op het terras
van het zo fraai opgeknapte Ge
recht. Met mijn liefde voor Lei
den komt het dan misschien
wel goed.
P.C. Rosier,
Wassenaar.
'Kamer wil einde aan proefver
lof zedendelinquenten' lees ik
in het Leidsch Dagblad van 25
mei. Wanneer wordt men nu
eens echt wakker? De politiek
gilt weer moord en brand.
Wat nu te doen? Gaan we ge
woon weer afwachten, of doen
we het nu eens goed? Dat wil
zeggen: die zieke geesten nooit,
maar dan ook nooit meer de
straat op. Dat is simpel, maar
wel de enige maatregel om je
kinderen te vrijwaren van der
gelijke gestoorde gedrochten.
Of is uw kind de volgende die
het niet of net wel overleeft?
Landgenoten, bestook uw
volksvertegenwoordigers met
smeekschriften om eindelijk
wat te gaan doen in deze. De
ouders van het laatste (geredde)
slachtoffer zijn het denk ik met
u eens.
F. Stikkelorum,
Oegstgeest.
Op Ema Straatsma's column
'Geslaagd' op de pagina Regio 5
van 18 mei wil ik reageren.
Het begin, daar kan ik mij wel
in vinden. Maar als zij dan
overgaat tot het schrijven over
'oude besjes', 'stramme, dunne
beentjes', 'verschrompelde
mannetjes', 'met een nietszien-
de blik' enzovoort, dan zeg ik:
zo schrijf je niet over oude
mensen. Ook niet als ze uit een
verzorgings- of verpleeghuis
komen.
Graag wat meer respect, want
deze mensen hebben voorheen
ook een ander leven gehad. Het
is ook niet hun keuze om er zo
uit te zien. En denk je eens in
dat het jouw ouders, echtge
noot, familie betreft. Dan is het
echt niet prettig als er zo over
wordt geschreven.
En wat de aankopen betreft,
meestal hebben deze mensen
geen portemonnee bij zich. En
zo ja, dan zijn deze mensen vi
taal genoeg om te beslissen wat
zij wel of niet uitgeven. En het
kan ook dat de vraag van de af
deling is gekomen om wat te
kopen.
Gelukkig kunnen deze mensen
nog een dagje uit, waar zij zeker
van genieten.
Een raad aan Erna Straatsma:
ga eens mee.
Fia Warmerdam,
Voorhout.
Met weerzin heb ik, in de krant
van 18 mei, het gore stukje van
Ema Straatsma, over de 'oude
besjes' en 'verschrompelde
mannetjes', gelezen.
Het Leidsch Dagblad is toch
een fatsoenlijke krant. Daarom
valt het mij zo tegen dat zóiets
wordt geplaatst. Laat de men
sen toch in hun waarde.
Voor Ema Straatsma is het te
hopen dat ze nooit oud zal wor
den.
A.G. Verwer van Veen,
Abbenes.