Zorg volgens het McDonald's-principe
REGIO
Boerencamping Clemens in Lisserbroek moet sluiten
Hans van Putten breidt landelijke keten van Thomashuizen uit in Lisse en Zandvoort
Vechtende zestigers op het duinpad
GERECHT
DONDERDAG 29 APRIL 2OO4
NAVRAAG
am van Libris-winnaar Arthur Japin (foto) lekte dinsdagavond
da het radioprogramma TROS-Online, nog voordat de prijsuit-
reiking begonnen was.
eneime informatie Het juryrapport was
7 7 y door de makers van het
OOVt in een KLUIS programma gevonden
in een directory op de
te van poekpromoties.nl. De boze organisatoren spraken van
;n', maar het inkijken van zogenaamde 'open directories' op in-
iets heel anders, legt MYRTHE VALENTIJN uit. Zij werkt voor
dse internetbedrijf e-Vision en voerde actie voor de komst van
naar Hazerswoude.
het verschil tussen informatie
en' en 'vinden' op een website?
;en is strafbaar. Je moet een be
ng omzeilen, een code breken of
igin 'faken', een sleutel vervalsen
aar. Hacken is te vergelijken met
;en in een huis. Als iets openbaar
n site staat is het geen hacken,
liet als er geen duidelijke link
le gegevens is aangegeven. Als je
ntoor iets open en bloot op een
u laat liggen, kan iemand er in
Dan had je het in de kluis moe-
ggen."
ie doe je iets in de kluis op inter
act informatie vrij eenvoudig ach-
t en grendel zetten. Zodat ie-
moet inloggen met een naam en wachtwoord om te kijken,
or de informatie te coderen, zodat alleen degenen die een
Ier hebben, kunnen ontcijferen wat er staat. Als je niet wilt
ts openbaar wordt, moet je het in elk geval niet op een onbe-
le website zetten."
om beschuldigt Libris de vinders van hacken?
grijp dat het voor sommigen moeilijk is het verschil te zien.
voor de benadeelde partij allebei niet leuk. En 'hacken'
natuurlijk ook veel hipper. Als mensen er met jouw gegevens
or gaan, is het spannender om te zeggen dat ze zijn gehackt
it ze zijn gevonden.
ter Donner van justitie wil het kijken in onbeveiligde delen
Vebsites strafbaar stellen, Is dat een oplossing?
lijkt me een idioot plan. Dat is hetzelfde als iets in de etalage
I en het dan strafbaar stellen ernaar te kijken. Het is ook niet
gelijken met bijvoorbeeld je huisdeur open laten staan. Want
in je huiskamer staat, is niet te vinden en te pakken via
aachines als Google. De informatie op een website wel. Die
[lijnt gewoon als iemand een zoekopdracht intikt."
foto: ANP/Ed Oudenaarden
„Het spijt me heel erg,
maar u kunt deze zomer
niet bij mij terecht. Ik
snap dat u boos bent. Ik
vind het ook heel erg,
maar ik moet van de
rechter sluiten. Ik hoop
dat u deze zomer nog er
gens anders terechtkan."
Het is het soort telefoon
gesprek dat C. Clemens
uit Lisserbroek bijna da
gelijks voert sinds de
rechter heeft besloten
zijn boerencamping aan
de Hillegommerdijk te
sluiten.
De camping van Cle
mens zorgde vanaf de
start in 2000 voor veel
onrust onder de omwo
nenden. Rechtszaak na
rechtszaak werd aange
spannen met als grootste
bezwaar de regelmatig
passerende campers en
kampeerders. Nu, na vier
jaar, lijkt het voor Cle
mens einde verhaal.
De Lisserbroeker vindt
het jammer dat zijn bu
ren het zo ver hebben la
ten komen, maar heeft
toch nog een sprankje
hoop. „Ik heb al zoveel in
deze camping geïnves
teerd en mensen vonden
het echt heerlijk om hier
te komen. Er zit voor mij
niets anders op dan maar
verder te gaan met pro
cederen."
Clemens kocht het land
tien jaar geleden en ver
huurde het aan kwekers,
hoveniersbedrijven en
volkstuinders. Deze
markt droogde snel op,
waardoor hij op zoek
moest naar andere in
komsten. Het idee van de
boerencamping volgde
snel, tot enthousiasme
van de gemeente Haar
lemmermeer. Die wilde
meer recreatie in deze
uithoek van de gemeente
concentreren. Een cam
ping zou daar mooi bij
passen.
C. Clemens op zijn inmiddels gesloten boerencamping in Lisserbroek.
Foto: United Photos De Boer/Rob Hendriks
Clemens kreeg daarom
een ontheffing van het
kampeerverbod en een
vergunning om vijftien
kampeerders toe te laten
op het terrein. Maar niet
lang na de start begon
nen de problemen. Cle
mens' buurman spande
een rechtszaak aan tegen
B en W van Haarlemmer
meer om een einde te
maken aan de boeren
camping, omdat hij vond
dat hij veel te laat was in
gelicht over de verstrekte
vergunning. Ook vreesde
hij dat het komen en
gaan van kampeerders
zijn privacy zou aantas
ten. Zijn huis staat name
lijk naast het pad waar
het kampeerverkeer
langs moet.
De buurman verloor de
zaak, maar zette wel een
klachtenstroom van om
wonenden tegen de cam
ping van Clemens in
gang. Rechtszaak na
rechtszaak werd door be
woners aangespannen en
nu, vier jaar later, moet
Clemens zijn camping
dichtgooien. Ook besloot
de rechter dat de uitweg
naar zijn erf door de bu
ren versmald mag wor
den naar 3,20 meter. Cle
mens' agrarische activi
teiten komen daardoor in
de knel.
„Landbouwwagens, laat
staan de brandweerau-
ro's, kunnen het hier
straks niet meer berei
ken", zegt Clemens aan
geslagen. „Ik weet echt
niet wat ik straks moet
gaan doen. Als de brand
weer niet bij je kan ko
men, dreigt dat ze mijn
huis onbewoonbaar ver
klaren. Er zijn ook geen
andere mogelijkheden
voor een toegangsweg,
aangezien mijn land vlak
naast de ijs- en skeeler-
baan in Lisserbroek ligt
Ik ben dus echt volledig
ingesloten."
De gemeente Haarlem
mermeer betreurt het feit
dat de boerencamping
dicht moet. Aan Clemens
gaven ambtenaren nog
de tip om er zelf met de
buren uit te komen, maar
dit liep op niets uit. Vol
gens Clemens is de ge
meente altijd erg enthou
siast geweest over de
camping. „Ze vinden hét
erg jammer dat ik na aL
die jaren toch mijn deu
ren moet sluiten. En
wees nou eerlijk; ze zijn
niet de enige."
Eric de Jager
UIT DE ARCHIEVEN
H904, Vrijdag 29 April
!n - Gisteravond werd ons het Koninklijk besluit bekend, volgens
jk tot Commissaris van Politie dezer gemeente is benoemd de
i Groebe, thans Commissaris van Politie te Amersfoort. Dit Ko-
jk besluit heeft ons wel eenigszins teleurgesteld. We hadden nog
Ie stille hoop, dat de hoofdinspecteur, de heer R. Pronk, die niet
na het ontslag van den heer Van der Maaren, maar ook reeds tij-
et vrij lange verlof van dezen, dus gedurende dertien maanden,
pimissarisschap op zoo voor iedereen bevredigende wijze heeft
enomen, als diens opvolger zou zijn benoemd. Het zal de ge-
pnaren, die deze betrekking aan den heer Pronk hadden toege-
Iverheugen, dat de Regeering toch de verdienste van den tijde-
bommissaris heeft erkend, door hem tegelijk de eere-medaile in
verbonden aan de Orde van Oranje-Nassau, te verleenen.
len niet zoo ondeugend zijn als enkelen, met wie we over deze
praken en die de onderscheiding als een pleister willen be-
pd zien door de Regeering gelegd op de wond, die ze zelve heeft
1979, maandag 30 april
1 - Fred Sieval scoorde in de allerlaatste minuut van de ont-
(ig tussen UVS en Blauw Wit de gouden treffer 2-2. Het was de
ling voor de inzet die de brigade van Désar demonstreerde. Op
0 de zoveelste aanslag van Hessing op de benen van Theo van
len (links). Foto: archief Leidsch Dagblad
1 in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
ing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
ïummer 57055 t-n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507,2003 PA
arlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van
iatsing) of door contante betaling aan de Dalle van het Leidsch Dagblad,
leveltstraat 82 te Lelden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
1 Directie: B.M. Essenberg
t-mail: directiehdcuz@hdc.nl
jofdredacteur: Jan Geert Majoor
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
jiNTOOR
ktraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
I: Postbus 54,2300 AB Leiden,
fax 071-5 356 415
lie fax 071-5 356 325
irichten fax 023-5150 567
NTIEVERKOOP
lies m.b.t:
|2-68i 3661
d goed: 023-5150 543
b 075-681 3677
fetailhandel: 071-5 356 300
ureaus kunnen contact opnemen
6813636
JI (gratis)
72 - 5196800
«ENTEN
[betaling (acceptgiro)
(alleen aut. ine)
p/j €216,90
die ons een machtiging verstrekken
afschrijven van het
ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13.00 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
cq. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
Het moet een raar ge
zicht zijn geweest: twee
zestigers - een man en
een vrouw - die vechtend
over het duinpad rollen.
De aanleiding: een niet-
aangelijnde hond. Het
gesnuffel van de labrador
van mevrouw aan de
twee kleine keffertjes van
meneer leidde begin sep
tember tot het handge
meen.
De gepensioneerde man
uit Noordwijk aan Zee
heeft het niet zo op an
dermans honden. Sinds
een van zijn hondjes is
gebeten door een loslo
pende soortgenoot, wan
delt hij uitsluitend op
plekken waar de beesten
moeten worden aange
lijnd. Zo voorkomt hij dat
zijn twee schatjes voor
nare verrassingen komen
te staan. Het uitlaten gaat
goed tot hij tijdens een
wandeling door de dui
nen een vrouw met een
labrador tegenkomt. Zij
laat tegen de voorschrif
ten in haar hond loslo
pen. Het makke beest
doet toch niemand
kwaad, weet ze. Maar de
man die ze tegemoet
komt, denkt daar anders
over. „Doe die hond aan
de lijn", sist hij haar toe.
De vrouw loopt verder.
„Die hond moet aan de
lijn", briest de man.
Maar de eigenares van de
labrador peinst er niet
over. „Dat bepaal ik zelf
wel", antwoordt ze.
Ondertussen is haar
hond enthousiast op de
mini-Jack Russels van de
gepensioneerde Noord-
wijker afgelopen. Vrien
delijk besnuffelt hij ze.
Dit tot ergernis van de ei
genaar. Uit angst voor
een herhaling van het
bijtincident, geeft de
man de labrador een flin
ke schop. Het beest snelt
kermend weg. Met enige
verbazing kijkt de eigena
res naar het tafereel. Dat
de man wat overspannen
op het loslopen van de
hond reageert, is tot daar
aan toe. Maar dat haar
huisdier nu ook wordt
geschopt, gaat haar echt
te ver. Met de riem in
haar hand haalt ze daar
om boos naar de man
uit. Ze mist. De Noord-
wijker pakt vervolgens zo
ruw de riem van haar af
dat ze met een klap op de
grond belandt. Eenmaal
op de grond begint het
echte gevecht. De man
slaat meerdere malen
woedend met zijn vuis
ten in het gezicht van de
vrouw, de vrouw krabbelt
op haar beurt met de na
gels het gezicht van de
man open.
Tijdens het slaan, krab
ben en duwen, scheurt
de portemonnee van de
Noordwijker uit zijn jas
zak. Het geld rolt op de
grond. In een poging de
naam van haar belager te
kunnen achterheden,
pakt de vrouw snel zijn
bankpas. Als de man
daarop driftig naar haar
polsen grijpt, stopt ze de
bankpas snel in haar
mond en bijt hem door
midden. De man houdt
haar vervolgens vast in
de houdgreep. Pas nadat
voorbijgaande kinderen
de politie hebben gebeld
en de agenten zijn gearri
veerd, wil de man de
vrouw weer loslaten.
Ruim een half jaar later
zien ze elkaar weer. Dit
keer in de rechtszaal. De
hondenbezitters staan
samen in het verdach
tenbankje voor mishan
deling. Daarnaast wordt
de vrouw ook nog vernie
ling van de bankpas ver
weten.
De verdachten houden er
ieder een eigen versie
van de gebeurtenissen op
na. Zo vindt de Noord
wijker dat hij absoluut
niet onredelijk is ge
weest. Die schop van de
hond was eigenlijk geen
schop, vertelt hij: „Ik gaf
het dier alleen een flinke
zet met de zool van mijn
schoen." Volgens de man
was de vrouw verder zo
buiten zinnen dat hij
haar wel op de grond tot
bedaren moest brengen.
„Ik heb haar daarbij geen
pijn gedaan."
De vrouw lacht scham
per. Zij heeft aan het in
cident wel degelijk meer
dere blauwe plekken
overgehouden en is tij
dens het gevecht zelfs
met haar been tegen de
prikkeldraadomheining
aangekomen. Toch wil ze
haar eigen aandeel in dè
ruzie niet wegcijferen:
„Van dat krabben kan
best kloppen. Ik zal dat
uit verdediging hebben
gedaan." Ook het in haar
mond stoppen van de
bankpas kan ze niet ont
kennen.
De officier van justitie
weet niet goed wat hij
met de verdachten op
leeftijd aan moet. „Dit is
toch zo'n ontzettend kin
derachtig feit", roept hij
uit. „U bent beiden
ruimschoots de achttien
jarige leeftijd gepasseerd.
Het is bijzonder triest dat
u zich niet kunt beheer
sen tijdens het uitlaten
van de hond."
Hij rekent bet de twee
zwaar aan aat de vecht
partij op de openbare
weg plaatsvond. „Er wa
ren nota bene kinderen
in de buurt. Wat moeten
die wel niet hebben ge
dacht? Wat voor voor
beeld heeft u gegeven?"
De rechter acht beiden
even schuldig. Mevrouw
heeft weliswaar ook nog
de bankpas van meneer
vernield, de schop van
meneer was de aanlei
ding voor de ruzie,
meent hij. Ze krijgen
daarom ieder een geld
boete van 300 euro.
Floor Ligtvoet
„Er zijn tienduizend Thomasjes
die het allemaal beter moeten
krijgen", zegt de 52-jarige Hans
van Putten, directeur van de
Thomashuizen in Gouda stel
lig. Als het aan hem ligt, gaat
dat lukken. Van Putten richtte
in april 2002 de Stichting Tho
mashuizen Nederland op. In
middels zijn er vijf van dergelij
ke huizen in het land waar
mensen met een verstandelijke
beperking mooi, veilig en in
een leuke omgeving kunnen
wonen. Dit voorjaar opent aan
de Heereweg 543 (het voorma
lige klooster achter de HH En-
gelbewaarderskerk) in Lisse
een zesde huis voor acht tot
negen verstandelijk gehandi
capten, in oktober opent er in
Zandvoort in de Zuiderstraat 3
een Thomashuis. Uiteindelijk
wil hij er vijftig openen door
het hele land.
„Voor u zit een zwaar geterg
de vader", zegt Van Putten
met een scherpe, olijke blik
„Ik zocht goede opvang voor
mijn zoon Thomas die ver
standelijk gehandicapt is.
Thomas heeft het lichaam van
een 23-jarige maar de geest
van een kind van anderhalf.
We hebben heel wat instellin
gen met hem afgelopen, maar
konden het nooit vinden. Een
tehuis voor Thomas moet
kleinschalig en veilig zijn
want je zoekt toch een beetje
een nieuwe pappa en mam
ma als je kind niet meer thuis
kan wonen. Dat weet iedereen
in de zorg maar het gebeurde
niet of maar een klein beetje."
Dus begon Van Putten met
het ontwikkelen van zijn initi
atief. Voor zijn zoon Thomas
en al die tienduizend andere
Thomasjes in het land.
Hij was directeur van
een middelgroot
reclamebu
reau en liet
zich voor
'een riant be
drag' uitkopen
en begon zijn
eigen praktijk
in de zorg. Met
een speciale
missie: nieuw
aanbod in de
gehandicap
tenzorg creë
ren. Een ke
ten van
zorginstel
lingen, ge
schoeid op
Ameri
kaanse
leest. Zorg
volgens
de Mc-
Donald's-formule. „Minister
Borst wilde de wachtlijsten
voor de gehandicaptenzorg
wegwerken met nieuw aan
bod. Er gaan honderden mil
joenen euro's om in de zorg
dus daar moest iets te doen
zijn dacht ik." Aldus ge
schiedde. De snelle reclame
geest bedacht een dóódsim
pele formule. Zorg
op zijn Mc
Do
nald's, dus op basis van een
franchiseonderneming.
„Waarom zou dat bij McDo
nald's wel kunnen en in de
zorg niet?"
Van Putten werkt met geld uit
het Persoons Gebonden Bud
get. Daarbij kan iedereen zijn
eigen zorg op maat inkopen.
„Voor kinderen als
Thomas is er 45.000
euro per jaar be
schikbaar. Ik
vroeg me al tij
den af wat daar
in godsnaam
mee gebeurt.
Er gaat heel
veel geld naar
de instellin
gen die veel
overheadkos
ten maken
maar ik
vind ze
Putten. „Vraag maar eens op
een zondagmorgen in een in
stelling of er wat geregeld kan
worden. Als je geluk hebt,
krijg je een paar uur later ant
woord. Er loopt ontzettend
veel verschillend personeel
rond. Nou weet iedereen dat
we daar vanaf moeten, het
moet allemaal veel klein
schaliger, maar ondertus
sen gebeurt het niet.
Van Putten vroeg hulp
aan een accountant,
jurist en fiscalist.
Geld verdienen in de
zorg, kan dat? luidde
de vraag. Hoe zit het
juridisch en fiscaal?
Toen het antwoord
positief was kon Van
Putten aan de slag.
,Ik had
Hans van Putten: „De Thomas-huizen zijn eigenlijk een pappa-en-mamma-winkel." Foto: United Photos De Boer/Poppe de Boer
300.000 euro en ben met een
mede-partner van een werk
verband in Soesterberg ge
naamd De Open Ankh aan de
slag gegaan. We hadden in
het eerste jaar al zes huizen.
Die huizen worden gekocht
door de woningbouwvereni
ging, verbouwd en vervolgens
weer aan de stichting Tho
mashuizen verhuurd. Er ko
men nu twee huizen bij in
Hellevoetsluis en in Zand- -
voort."
„De Thomas-huizen zijn ei
genlijk een pappa-en-mam-
ma-winkel", zegt Van Putten.
Meestal worden de huizen ge
leid door een echtpaar tussen
de 30 en 45 jaar. Mensen ko
men allemaal uit de zorg en
ze wonen 'natuurlijk' in het
huis. Dat is volgens Van Put
ten helemaal geen belasting.
Hij vergelijkt het een beetje
met boeren. „Het werkt, men
sen vinden dat leuk. Zo is er
altijd een echtpaar in huis.
Extra personeel wordt alleen
in de piekuren ingezet."
De kamers zijn ruim en mé
ten tussen de 18 en 20 vier:
kante meter, er zijn grote"
woonkamers en er is veel
persoonlijke aandacht.'
Ouders of familie van ver
standelijk gehandicapten
hebben veel invloed in
de huizen, waar de lij
nen kort zijn. „Ouders
hebben heel veel in
vloed omdat zij via het
PGB de eigen zorg inko
pen. Ze sluiten een con
tract met het huis." Zo
kan de dagbesteding
bijvoorbeeld op maat
worden geleverd. „Tho
mas gaat nu vijf dagen
per week naar de dagbe
steding. Hij vertrekt 's
morgens en komt pas 's
middags weer terug, om-
r dat de instelling leeg moet
zijn. Maar Thomas heeft
het verstand van een kind
van anderhalf. Zulke kinde
ren spelen helemaal niet, zijn
vaak meer met zichzelf bezig.
Thomas moet naar buiten en
de wind en regen in zijn ge
zicht voelen. Laat hem lekker
uitslapen en ga met vrijwilli
gers wandelen."
Annalaura Molducci