Nat en oerwou hongerig door het ongerepte TOERISME Afdalen in diepe kloven Recordaantal bezoekers in Rotterdam Oranjeroute weer langer Met Thalys naar Zuid-Frankrijk Website Lissabon Informatiedag fietsvakanties Voor je lol afzien op survivaltocht in de binnenlanden van Suriname Rotterdam heeft vorig jaar een recordaantal bezoekers getrokken. Ruim zeventien miljoen mensen deden de havenstad aan, 13 procent meer dan in 2002. Ook het topjaar 2001, toen Rotter dam Culturele Hoofdstad van Europa was, werd over troffen. Destijds kwamen 15,5 miljoen mensen. Vooral de grote festivals en sportevenementen deden het goed. Ze trokken zes mil joen bezoekers, tegen 3,6 miljoen in 2002. De meeste dagbezoekers gingen naar de marathon (975.000), gevolgd door het Zomercarnaval (700.000), de Dance Parade (400.000) en de Wereldha vendagen (400.000). De serie Zomerfestivals had 2,5 miljoen bezoekers, een half miljoen meer dan een jaar ervoor. Dat kwam vooral door het evenement Waterli- fe Rotterdam, met het strand aan de Boompjes (450.000). De podia beleefden even eens een goed jaar met zes miljoen bezoekers, een mil joen meer dan in 2002. Ahoy" ontving 1,6 miljoen mensen. Ook nieuwkomer Pathé De Kuip (996.442), De Doelen (652.572) en het Luxor Thea ter (567.643) hadden het druk. Het attractiebezoek bleef met 4,1 miljoen bezoekers ongeveer gelijk De grootste attractie was Diergaarde Blij- dorp (1,5 miljoen). De Oranjeroute die zowel in Nederland als in Duitsland af gelegd kan worden, is een groot succes. Duizenden mensen vol gen elk jaar de reisroute langs het rijke en bewogen verleden van het Huis van Oranje-Nas- sau. De in totaal 2200 kilometer lange tocht voert grotendeels door Duitsland en wordt nog steeds uitgebreid. Zo is recent het Duitse stadje Lingen toege voegd. Het behoorde tussen 1592 en 1702 toe aan het grondgebied van het Huis van Oranje. Koning-stadhouder Willem III opende er in 1697 een universiteit. Ook het stadje Hitzacker aan de Elbe, geboor teplaats van prins Claus, is nu onderdeel van de route. Er is een nieuwe Nederlandstalige folder van de Oranjeroute ver schenen, die gratis aangevraagd kan worden bij het Duits Ver keersbureau, postbus 12051, 1100 AB Amsterdam, tel. 0900 1091 029 of www. duits verkeersbureau, nl Deze zomer rijdt de snelle Tha lys weer rechtstreeks naar Zuid- Frankrijk. Van 3 juli tot en met 21 augustus vertrekt de trein el ke zaterdag uit Amsterdam, Schiphol, Den Haag en Rotter dam naar Valence, Avignon en Marseille. Na Rotterdam stopt de trein alleen nog maar in Ant werpen en Brussel. Vanuit Rot terdam bedraagt de reistijd naar het zuiden dan slechts 6,5 uur. Treinreizigers die ter plek ke over een auto willen be schikken krijgen korting op au tohuur. Voor meer informatie, tel. 0900 9296, www.thalys.com en www.nsintemationaal.nl. De Portugese hoofdstad Lissa bon staat de komende zomer volop in de belangstelling. Ui teraard vanwege het Europees kampioenschap voetbal met de bijbehorende extra stroom aan toeristen. Het verkeersbureau van Lissabon en de regio heb ben daarom de website geheel vernieuwd en uitgebreid met onder meer een plattegrond: www.askmelisboa.com. De fietsvakantietouroperator Cycletours houdt zondag van elf tot vijf uur een open dag in Amsterdam. Medewerkers en reisbegeleiders van de organi satie beantwoorden op deze dag alle vragen over de ver schillende soorten fietsvakan ties die Cycletours organisani- seert; fietsen met kinderen, jon geren, actieve 50-ers, cultureel- toeristisch, cyclosportief, ver en exotisch en individuele fietsva kanties. Bezoekers die hun ei gen fiets meenemen kunnen om 11.00,13.00 en 15.00 uur meedoen aan een fietstocht ten noorden van Amsterdam. Ook voor kinderen zijn er diverse activiteiten. De bijeenkomst wordt gehouden bij het kantoor van Cycletours in het Tolhuis aan de Buiksloterweg 7a in Am sterdam-Noord (achter het Centraal Station aan de andere kant van het IJ, bereikbaar met een gratis pontje) een moet het kunnen) pen." „En we wilden menski weten hoe ze kunnenL len wat kwalitatief goj)] Han Keuning aan. ,f cursus volgt, is overgé aan de leiding. Of er k wordt geleverd is niet* delen aan het merk v4 bruikte kleding. Met h dit boek kunnen men| schatten of een orgai zaken goed voor elka4 'Canyoning een avonL sport' van Han Keunifc thinka Bosveld is verk, bij buitensportzaken, j 90-808636-1-0. k< Info: www.escalade.rM In Suriname kun je als toerist van alles doen: fietsen langs voormalige planta ges, oude joodse graven bezoeken, sla pen in indianendorpen en dorpen van nazaten van slaven. Maar om de con ditie, de zelfkennis en het doorzet tingsvermogen te testen, kun je te genwoordig ook een survivaltocht ma ken. Zeven dagen met rugzak wande len in ongerept oerwoud, voor eten en drinken aangewezen op de natuur. Een tiendaagse expeditie. door Daphne Groenendijk „Nee, laat dat maar hier", zegt Peter, de organisator op donderdag. Het is half negen als ik de laatste voorberei dingen tref in het centrum van Para maribo. Ik heb een stevige rugzak met daarin een lichtgewicht hangmat in legerprint en een klamboe van la- kenstof. Verder schone kleren, twee handdoeken, een kilo rijst, anti-mug- genspray, een slangengif-uitspuitkit, druppels om het rivierwater 'veilig' te maken, twee waterflessen, theezakjes, een toiletrol en tientallen touwtjes waarvan ik het nut nog niet inzie. Ik maak kennis met mijn reisgenoten: de Oostenrijkers Helmut Pilz en Ro bert Lang en de Nederlander Arjen van Veelen. De Oostenrijkers komen uit Wenen. Helmut werkt daar als 'geheim' politieagent en Robert als bedrijfsleider in een pizzeria. Arjen is student klassieke talen in Leiden. „Niet vergeten bij elke stop zout uit dit potje te eten", benadrukt Peter nog. „En veel drinken. Dat is heel be langrijk." Ik geloof het wel en stap in de bus die ons vervolgens in twee uur naar Coppenamepunt brengt, zo'n negentig kilometer ten zuidwesten van de hoofdstad. Onze gids Sjeik stapt onderweg in. De boot ligt klaar. De motor is stuk en het lukt de bootsman niet deze zelf te repareren. De survivaltocht is begonnen. Om half drie start de motor. We stap pen opnieuw in en varen naar het bosnegerdorpje Witagron. De familie van Sjeik ontvangt ons gastvrij. We krijgen eten en hangen onze hang matten tussen de bomen. VRIJDAG Ik haal voor dag en dauw de touwen uit de bomen, vouw het hele pakket door Ria Willemse Canyoning is een snel groeien de buitensport. Er is veel lees voer te vinden over deze spec taculaire outdoorsport, maar nog nooit verscheen er een boek in de Nederlandse taal. De Apeldoomse buitensporters Han Keuning en Kathinka Bos veld hebben daar verandering in gebracht. Van hun hand is 'Canyoning een avontuurlijke sport' verschenen. Keuning en Bosveld zijn ferven te outdoorsporters en hebben van hun hobby hun beroep ge maakt. Met hun Apeldoomse bedrijf Escalade verzorgt het stel klimcursussen, cany- oninglessen en outdoorreizen voor jong en oud. De nieuwste trend is de outdoorvakantie voor het hele gezin, waarbij er wordt geklommen en 'gecany- ond'. Canyoning is het jongste on derdeel op het gebied van berg sport. Canyoning is het afdalen in diepe kloven die uitgesleten zijn door erosie, meestal ver oorzaakt door wind en water. Soms ontstaan kloven door vul kanisme of aardbevingen. Doordat er verschillende aard lagen vrij komen te liggen, ont staat een schouwspel van kleu- maar in ruil daarvoor een ov aan eten. WOENSDAG Het geluid is nog ver weg, m lijkt alsof er een motorboot! We proberen zo snel mogeli water te komen. Het zijn me Kaaimanston. Ze geven Sjeil plastic zak met daarin zacht broodjes. Brood! We lassen i ze in. We horen nog een mo en aan de felle oranje kleure moet dat een boot vol toeris We fantaseren hoe vreemd I ze moet zijn ons hier zo te z Drie witte mannen in jungle ingevallen wangen van de h verwilderde baarden. En da nog een bosnegerjongen en blond meisje bij. Sjeik laat de boot stoppen. I ten vinden ons inderdaad vi Een pakt zelfs zijn verrekijkf van dichtbij te bekijken. Ik 1 vrouw zeggen: „Wie zijn dat vast Amerikanen die hier on doen of zoiets." We geven g woord. De fantasie is leuker de verleiding groot, ze hebb allemaal lekkere dingen bij DONDERDAG De steen is warm. Er kruipt een sluierwolk voor de felle Heerlijk om een avond niet hangmat, maar in de openli een steen in de rivier te slap twee uur 's nachts als Arjen ker maakt. „Wakker worder wordt vloed!" Slaperig kijk i zie alleen maar water om m Verschrikt sta ik op. Alles is hangmat, waarop ik sliep, n mijnkleren. We pakken vlu| spullen en proberen door h de oever te bereiken. Geluk! ven we vandaag niet meer t Als het gebrom van een mo klinkt, pakken we onze tas i de boot aan en stappen in. naar huis. Aratours organiseert jungle- valtochten door Guyana, Su Frans-Guyana. Een geheel v veertiendaagse reis naar Sui kost2.055 euro. In dat bedrt inbegrepen (ticket, hotel, ete ra). Voor meer informatie: o Peter Buettel, telefoon +597 pit@aratours.de ofwww.ari ren en rotsvormen. De ontstaanswijze van een canyon bepaalt voor een groot gedeelte hoe de mens zich door een kloof zou moeten voortbe wegen. Wandelend, met hier en daar een afstap, door abseils te maken, of wadend door het wa ter. Het boek van Keuning en Bos veld beschrijft verschillende technieken om een canyoning- tocht veilig te volbrengen. Al is het lezen van het boek en het toepassen van de technieken geen 100% garantie voor een veilige tocht, zo meldt het voor woord. „Er zijn altijd onvermijdelijke risico's", aldus Han Keuning. „Kortgeleden is er nog een zeer ervaren canyoninger door een vallende steen overleden. Dat is niet te voorkomen. Informatie geven en gedegen te werk gaan kan wel ongelukken voorko men. Mensen moeten, naast het toepassen van de aange leerde technieken, zoveel mo gelijk kunnen inschatten wat hun te wachten staat." Signalen Om die reden is in het boek ook ruimte gereserveerd voor de geologie, de flora en fauna en meteorologie. „Het is zinvol als mensen enigszins kunnen in schatten of er zwaar weer in aantocht is", meent Keuning. „Kleine signalen en aanwijzin gen in de natuur kunnen van essentieel belang zijn." Zo kan een plotselinge regenbui in een canyon voor veel proble men zorgen. In 1999 kwamen in de Zwitserse Alpen achttien toeristen om tijdens een canyo- ning-expeditie in een kloof in de buurt van Interlaken. De canyoningers werden tijdens een afdaling overvallen door een watervloed. Risico's of niet, de mysterieuze canyons hebben al eeuwenlang een onweerstaanbare aantrek kingskracht op de mens, zo valt te lezen in het hoofdstuk over de geschiedenis. In 1869 ont dekte speleoloog Matei bij toe val een canyon tijdens een ont dekkingstocht naar een grot. Toen nog gehuld in lederhosen en wollen trui. In 1889 maakte Lucien Biet in de Spaanse Sier ra de Guara van zo'n ontdek kingstocht een ware sport, waarmee het canyoningen in de huidige vorm als sport werd geboren. Tegenwoordig heeft vrijwel elk Europees land met een canyon- gebied zijn eigen sportbond, die zorgt voor de veiligheid in de canyons en ook de bescher ming van het milieu. Volgens Keuning en Bosveld begint de veiligheid bij de beoe fenaar zelf, en daarom is er in een groot deel van het boek 'Canyoning een avontuurlijke sport' aandacht voor gedragsre gels in een canyon, gebarentaal om te kunnen communiceren als er te veel lawaai is, touw- technieken en Eerste Hulp Bij Ongelukken. Zo toegankelijk mogelijk beschreven, dat wel. „Wij wilden een boek maken waarin canyoningers van elk ni veau zich kunnen vinden", al dus Kathinka Bosveld. „Ieder- op en stamp het in mijn rugzak. De deodorant, de fles shampoo en een noti tieblok geef ik aan de fa milie van Sjeik, want an ders wordt de tas te zwaar. Ik koop in het dorp een houwer (een lang scherp mes), we ma ken een groepsfoto en verlaten het dorp om voor de komende dagen in het bos te verdwijnen. De eerste meters lijkt er een oud pad te zijn, maar al snel komen we voor een dichte hoeveelheid takken, lianen, lage vege tatie en omgevallen bo men te staan. De stem van Peter galmt door mijn hoofd: „Jullie zullen spierpijn in de bovenbe nen krijgen en spierpijn in de wangen." Die spier pijn in mijn bovenbenen voel ik al na vijf minuten, omdat ik bij iedere stap mijn benen hoog moet optillen. Die spierpijn in mijn wangen zal later in de week komen. Vandaag valt er namelijk niks te lachen, de tocht is verschrikkelijk zwaar. Ik be denk me bij elke stap wat ik het zwaarste vind: de tas, het lopen door het ongerepte woud, de angst voor slangen en andere dieren, de hitte, de vochtigheid of uiteindelijk de stortre gen die mijn uitrusting tot aan mijn onderbroek doorweekt. Robert stopt met lopen, grijpt naar zijn maag en geeft drie keer over. Het broodje en water dat hij heeft genut tigd komen naar buiten. Maar we moeten verder, want we moeten van daag Kaaimanston zien te bereiken, het laatste dorp langs de rivier. Mijn benen willen niet meer, ik raak in een trance en val om. Sta toch weer op en loop verder. Ik hoor Sjeik zeggen dat hij de palmbomen van het dorp ziet en ontwaak. Ik wil naar huis. ZATERDAG Getver. Alle kleren zijn nog steeds nat en koud. Ik heb gelukkig lekker gesla pen en ook het ontbijt was niet ver keerd. Sjeik had wat sinaasappels ge plukt en er was nog een beetje rijst met vis over van gisteren. Als we alles hebben ingepakt en de dorpsbewo- Het junglereisgezelschap met v.l.n.r. de Oostenrijkers Robert Lang en Helmut Pilz, de Nederlander Arjen van Veelen en gids Sjeik. Daar achter Sjeik's nichtje en moeder die het groepje bij vertrek begeleiden tot aan de bosrand bij het dorpje Witagron. Foto: Daphne Groenendijk/GPD delijk het licht van een ri vier door de bomen schij nen. MAANDAG We moeten vanaf nu dichtbij het water blijven lopen, want de paniek van gisteren was niet leuk. Ik heb de pas er flink in als we in een wat meer open gedeelte komen in het bos. Wacht even, is dat niet... nee, hè, dit is ons kamp van eergiste ren. Aan de boom hangt de snavel van de toekan, die Sjeik daar na de slach ting had opgehangen. We hebben gisteren in een rondje gelopen! Juist die zware dag, blijkt nu totaal verloren tijd geweest. Als we de schrik van onze dwaaltocht te boven zijn, beseffen we dat we op nieuw het water over moeten. We weten nu dat we het kunnen en zijn er snel overheen. ners hebben gegroet, trekken we het bos weer in. De route is heuvelachtig. Op het mo ment dat mijn kleren eindelijk zijn opgedroogd, worden ze weer meteen nat van het zweet. Ik raak al iets meer vertrouwd in het bos. Voor slangen en wilde dieren ben ik niet bang meer. Aandacht krijgen nu de ver schrikkelijke hoeveelheid lianen die over de grond slingeren en er menig maal voor zorgen dat ik mij al strui kelend door het bos verplaats. Ik pro beer mij meer te concentreren op de grond. Maar stoot daardoor een aan tal keren hard mijn hoofd tegen de laaghangende takken. We houden pauze en gaan tegen een omgevallen boomstam aanzitten. Sjeik hangt ook een beetje, maar draait zich plotseling om. Hij pakt zijn geweer en stopt er een kogel in. Hij verdwijnt achter de dichte be groeiing. We fantaseren over een bos varken of een hert. Er volgt een oor verdovende knal en een doffe plof. Met een triomfantelijke grijns komt Sjeik weer uit de bosjes tevoorschijn met zijn prooi in zijn hand. Het is een toekan. Eindelijk zie ik er een in het echt. Jammer dat hij dood is. ZONDAG Kunnen we hier niet gewoon blijven? Het is hier prachtig langs de rivier. Maar we moeten verder. Bepakt en bezakt kijk ik Sjeik aan, om te horen welke kant we op moeten. Hij wijst naar de uitloop van de rivier. „Daar gaan we overheen." We lachen en denken dat hij een grap maakt, maar hij klimt al naar het water toe. Met zijn houwer hakt hij een aantal tak ken uit een boom en deelt ze uit. „Daarmee kunnen jullie in het water steun zoeken." Het is opnieuw zwaar en mijn water raakt op. Sjeik weet het niet meer en krabt alleen nog maar achter zijn oren. Op de vraag waar we zijn, geeft hij geen antwoord. Hij kijkt naar de zon. Het stelt me niet gerust. Het wordt later en later. Ik heb honger en dorst, maar durf de laatste slokken water niet te nemen. „Ik denk dat we die kant op moeten lopen", zegt Sjeik plotseling. Maar 'die kant' is alleen maar dichtbegroeid bos. Wild om ons heen kappend banen we ons een weg door het takkenbos en zien dan ein- DINSDAG „Shit!", hoor ik iemand zeggen. Het duurt een paar seconden voordat ik door heb wat er aan de hand is. Het is pikkedonker. Het geluid kwam van links. Arjen ligt op de grond. „Die stomme hangmat is gescheurd", zegt hij slaperig. We kijken hoe we de hangmat kunnen maken. Misschien kunnen die tientallen touwtjes van Peter tot nut zijn. We hebben de nacht doorgebracht langs de rivier, waarin allemaal grote stenen liggen. Eigenlijk willen we niet weg van deze goddelijke plek, maar we moeten verder. Er vindt een rare verandering plaats. Een paar dagen geleden genoot ik van de natuur en al het leven daarin. Nu kijk ik ernaar en denk bij alles wat beweegt: zou dat te eten zijn? Tijdens het lopen vliegen telkens lekkere maaltijden door mijn hoofd en het verlangen naar een groot glas koude cola wordt met iede re stap groter. Als we het kamp hebben opgeslagen, gaan de mannen in de rivier vissen. Het stikt er van de piranha's. Robert en Helmut, die net willen gaan zwemmen, besluiten weer in de kle ren te gaan. Geen bad vandaag dus,

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2004 | | pagina 14