SPORT
•Docos en het dilemma van de doorstroming
)e Leeuw van Vlaanderen stopt nu echt
AZC vrijwel zeker
van finale play-offs
S2
Grootste club van Leiden worstelt met keuze tussen recreatief en prestatiegericht voetbal
Johan Museeuw vindt wielrennen simpel, afscheid nemen niet
L
zaterdag 10 april 2004
I Leefmans
[iseerlijk, doordacht,
gn naïef tegelijk. Do-
jtste voetbalvereni-
iden, blijft vasthou-
I principe dat spelers
Ie elftal geen cent
[/oor hun prestaties,
ijft het aantal spe-
hfc beperkt en is door-
Mn eigen jeugd van vi-
iderlagen op rij is
ing van Docos in de
danig geslonken,
irsclub heeft nog al-
papieren om te
Dat zou een goe-
zijn gezien de on-
;is waarop de selec-
\fer de echte ama-
at voor Docos om
den buiten bereik,
[betrokkenen geven
g daarover.
isor Theo Knijnen-
n omvang van de ver-
el Docos niet mis-
Jtweede klasse. De
leen cultuur van
Irekken of halen. Er
onsors te vinden om
ün UVS aan te trek-
/fcpits van Katwijk 2,
jb heeft driehonderd
rf die je in zeker zin
ïn door hieraan geld
1. Aanvulling van de
lilet dus komen uit de
ilng en er is toch niets
I «promoveren met ei-
js. Het is een bepaal-
udie Docos altijd
jiteerd en daar zit
^bovengrens aan. We
tweede klasse,
ioger lijkt me niet
rgeet niet dat Do-
zo gek lang gele-
jjpend familieclubje
lerde klasse. Oud-
Visser is begonnen
}tje prestatief den-
jlub in te voeren en
Iptentieel van acht
eden aan te spreken,
noment was de geza-
gen ging het snel
Docos heeft een accommodatie die in de hoofdklasse niet misstaat. Toch speelt de Leidse club slechts in de derde klasse. Archieffoto: Mark Lamers
van de pr-commis-
sie Marcel Verburg:
„Uiteraard ben ik trots als het
eerste elftal promoveert. Met ei
gen middelen zo hoog mogelijk
komen, dat is.waar het bij Do
cos om draait. Mocht het on
verhoopt niet lukken dan is er
geen man overboord en dat is
misschien ook een beetje Do
cos eigen. Willen we in de toe
komst blijven presteren dan
moeten we investeren in de
jeugd. De F-jes, E-tjes en D-tjes
spelen al op niveau. Bij de ou
dere jeugd, de C, B en A, lukt
dat minder. Daar wordt aan ge
werkt. De club heeft een enor
me ontwikkeling doorgemaakt
waardoor de grenzen aan de
accommodatie zijn bereikt.
Niet voor niets moeten leden
die geen vrijwilligerstaken op
zich nemen, meer contributie
gaan betalen. Heel simpel: als
niemand de kantine wil
schoonmaken, moet dat door
een bedrijf gebeuren en dat
kost geld. Aan de andere kant
moet voetbal ook bij ons een
brede sport blijven en kunnen
wij niet het geld vragen dat ou
ders bij hockey of tennis beta
len. Ik vind dat Docos het op
dat punt én wat jeugd betreft
goed doet."
Voormalig jeugdcoördinator
Mattie Kantebeen:
„Ik was dit seizoen bij Docos
begonnen met als doel om de
jeugd naar een hoger plan te til
len. Het leek me een leuke klus,
mij op het lijf geschreven. Wat
ik aantrof waren erg veel aardi
ge mensen en veel jeugd, maar
vooral ook meer kwantiteit dan
kwaliteit. Ik heb wel eens din
gen geroepen die me niet in
dank zijn afgenomen. Bijvoor
beeld dat het niveau van de
jeugdtrainers onvoldoende was.
Aanvankelijk zou ik tot 1 janua
ri blijven, dan het eerste halve
seizoen evalueren en kijken hoe
we verder zouden gaan. Docos
zag echter af van mijn diensten.
Ik had net alles een beetje in
beeld en in kaart. Ik begrijp het
wel; Docos is altijd een gezellige
familievereniging geweest die
voor het dilemma komt te staan
of ze verder willen dan de twee-
de.klasse. Daar hebben heeft de
club in ieder geval een serieuze
jeugdopleiding voor nodig. Het
is trouwens een utopie om te
denken dat het alleen daérmee
lukt, maar de A-junioren zou
den toch minimaal in de lande
lijke derde divisie moeten uit
komen. Er zijn genoeg mensen
die dat weten bij Docos. Je kan
vier elftallen formeren van va
ders die vroeger hoog hebben
gevoetbald en nu naar hun kin
deren komen kijken. Woutje
Holverda, Bertje Jansen, noem
maar op."
Ex-prof, voormalig hoofdklas
se-trainer en nu coach van
Docos 5 Bert Jansen:
„Ik weet niet eens of ze bij Do
cos helemaal niets betalen of
een beperkt premiestelseltje
hebben. Dat moet de club lek
ker zelf weten. Ik weet wel zeker
dat er bij Docos mensen rond
lopen die echt hogerop willen
en zover ik kan inschatten heeft
de vereniging genoeg potentie.
Maar dan moet je plannen van
iemand als Kantebeen, die ik
zelf heb voorgedragen, wel een
kans geven. Echt investeren in
de jeugd dus. Met een sterke
man die dat leidt, zoals bijvoor
beeld Paul Bahlmann bij Al-
phense Boys. Ze zien bij Docos
toch ook aan UVS hoe hoog je
kan komen met bijna alleen
maar spelers die uit de eigen
jeugdopleiding komen. Zeker
bij de jongere juniorenteams is
er bij Docos voldoende talent,
maar dat moet wel goed bege
leid worden."
Leider van het eerste elftal Jan
Henzing:
„Er is een groep binnen de club
die zich afvraagt: 'moet Docos
nou zo nodig naar de tweede
klasse.' Die groep wordt wel
j- Voor de een is hij 's
ibrullende Leeuw van
|,voor de ander niet
ien gemaakte coureur
Bpstemmetje. Johan
jelf is al even ondoor-
jMorgen wil hij nog
nitteren in 'zijn' Pa-
Woensdag rijdt hij
officiële koers, de
Scheldeprijs. Waarna
p 2 mei met een
iterium in zijn woon-
definitief een punt
lijn imposante carri
es eindigt op de stati-
de Grammont, vlak
ipen van het al even
:ende stadhuis van
:er al deze grandeur
ie Rue de Minimes,
loven elkaar gelegen
van het daar gele-
lamige gymnasium
loop van de koers
doucheruimte. Het
ie weinig verheven
dat Johan Museeuw
6 oktober 1996 met
i handdoekje om de
aan een handjevol
n vertelde dat hij zo-
(esloten met wielren
nen. „Enkel het WK
ide week in Lugano
omdat ik dat al be-
aan Eddy Merckx.
I echt gedaan." Vijf
keken hem verbaasd
pb toch altijd gezegd
[stoppen op de dag
p plezier meer beleef
sport. Welnu die dag
p", reageerde Mu-
pniek op alle verbou
wd die daar in dat
over hem heen
Johan Museeuw: „Ik heb geleerd dat de kleine dingen in het leven veel belangrijker zijn dan het winnen
van een grote koers." Foto: Pascal Rossignol/Reuters
(en later bezocht zijn
•nique het trainings-
de Belgische WK-
komst deed wonde-
•op is bekend: op 13
!n week na zijn aan-
afscheid dus) werd
op grandioze wijze
wereldkampioen wielrennen en
negen maandep later baarde
Veronique zijn tweede kind.
„Ze heeft me er die week bo
venop geholpen", sprak Mu
seeuw later. Zo goed, dat het
aangekondigde afscheid er nu
pas - meer dan zeven jaar later -
is. Onderwijl overleefde hij twee
zware ongevallen (één op de
fiets en één met de motor),
groeide hij uit tot de volksheld
die hij nu is en voegde hij nog
eens vier wereldbekeroverwin
ningen toe aan zijn palmarès,
die in totaal elf WB-triomfen en
één wereldtitel telt.
Sinds die oktobermaand van
1996 gaat Museeuw helemaal
door het leven als ondoorgron
delijk. Als coureur groeide hij
op zijn favoriete Vlaamse,
Noord-Franse klassiekerterrein
ver boven de anderen uit, maar
als mens bleef hij altijd dat
schuchtere ventje van de kust.
„Ik heb geleerd dat de kleine
dingen in het leven veel belang
rijker zijn dan het winnen van
een grote koers. Morgen thuis
een koffietje drinken, maakt me
gelukkiger dan dit", zei hij (in
1998) na zijn derde triomf in de
Ronde van Vlaanderen.
Precies een week later werd hij
zwaar geblesseerd (knie) van de
keien van het Bos van Wallers
geraapt in Parijs-Roubaix. Een
bijkomende wondkoorts be
dreigde zelfs even zijn leven.
Museeuw stond op en kwam
sterker als ooit tevoren terug. In
2000 won hij de koers die hem
bijna genekt had en toonde op
de wielerbaan van Roubaix
trots de geheelde knie. De be
wondering voor dit staaltje
doorzettingsvermogen en veer
kracht was nog niet weggeëbd
of er diende zich een tweede
drama aan. Een motorongeluk
in de zomer van 2000 leek zijn
carrière opnieuw te kraken.
Weer vond de Leeuw van
Vlaanderen de kracht om op te
staan uit de sportieve dood. Het
volk reageerde lyrisch en citeer
de strofen uit het epos van de
Leeuw van Vlaanderen. Dat hij
niet te temmen is en dat hij
voortklauwt. Opnieuw ander
half jaar later (in 2002 dus) was
opnieuw Parijs-Roubaix het to
neel van de wederopstanding.
Ooit begon Museeuw in 1988
als bescheiden profrenner bij
ADR. In 1990 brak hij door als
tweevoudig ritwinnaar in de
Tour. Steeds in de massasprint.
Het duurde lang eer Museeuw
verlost was van het predikaat
spurter. Hij zei veel meer te
kunnen. Die sprint had hij puur
op kracht gewonnen. Museeuw
had wel meer problemen met
zijn imago. De pers en de ren
ner lagen voortdurend met el
kaar overhoop. Omdat de één
(de renner) de anderen niet
binnen wilde laten in zijn we
reld. Talloos waren zijn irrita
ties over de steeds terugkeren
de vraag wanneer hij zou gaan
stoppen. Niet beseffend dat hij
sinds 1996 zelf de man is ge
weest die steeds voeding gaf
aan dat soort vragen.
De dopingaffaire rond twee van
zijn kennissen (een dierenarts
en een masseur) verhardde de
verstandhoudingen alleen
maar. Op basis van bloed en
haaranalyses gaat Museeuw
vrijuit, maar de door de tele
foon gebezigde codetaal is
nooit opgehelderd. Het is het
smetje op zijn carrière.
Het gebrek aan openheid zit
volgens de renner in de aard
van het beestje. Museeuw is
binnen de ploeg iemand die
graag plezier maakt, maar veel
ploegmaats zeggen de echte Jo
han niet te kennen.
Het zal zijn bescheidenheid
zijn. Diezelfde bescheidenheid,
die Museeuw niet direct im
mens populair maakte bij de
kenners. Roger de Vlaeminck
vond hem lange tijd een ge
maakte coureur. Omdat hij pas
laat doorbrak en vooral omdat
hij voor een vedette de anderen
binnen de ploeg veel te veel
gunde. „Merckx was zo niet",
steeds kleiner, maar bestaat
nog steeds. Ik wil dolgraag pro
moveren. Nico (van der Salm,
red.) is ook écht een kerel die
wat wil en het waarmaakt. De
afgelopen drie wedstrijden gin
gen verloren, maar in de laatste
daarvan was het voetbal alweer
een stuk beter dan in de eerste
twee. Ik blijf optimistisch. Hoe
het Docos in de nabije toe
komst vergaat, is moeilijk te
voorspellen. Er staan talenten
als Tommy Henzing en Robin
Holverda klaar. Voor de rest is
de jeugd enthousiast, maar niet
echt sterk. Als we ons daardoor
op een bepaald niveau niet
kunnen handhaven dan is dat
jammer, niet meer dan dat.
Sport is ontspanning."
Voorzitter Ton van Zijp:
„Natuurlijk is Docos een grote
vereniging met een lange histo
rie. Maar Docos heeft ook een
heel grote jeugdafdeling en dus
toekomst. Het sociale karakter,
noem het maar handhaving van
normen en waarden, is een van
de pijlers waarop Docos steunt.
In een dergelijke cultuur passen
veel activiteiten naast het voet
bal en mede daardoor voelen
veel mensen zich thuis bij Do
cos.
In zo'n omgeving bloeit het re
creatieve voetbal. De laatste ja
ren, en zeker dit seizoen, zie ik
toch wat veranderen. Steeds
nadrukkelijker wordt gesproken
over prestatievoetbal, selectie
criteria en het vrijmaken van fi
nanciële middelen voor de se
lecties. Dat is een enorme om
mezwaai. Anderen zijn van me
ning dat er niets moet verande
ren, maar deze groep wordt wel
steeds kleiner. Een grotere stro
ming binnen de vereniging is
aan het nadenken over de vraag
hoe het prestatie- en selectie-
voetbal een stevige voet aan de
grond kan krijgen. Met name
bij de jeugdafdeling wordt
naarstig gezocht naar de juiste
weg om te komen tot een hoger
niveau.
Het gaat langzaam, maar ik ben
ervan overtuigd dat ook bij Do
cos in de nabije toekomst het
prestatievoetbal een heel be
langrijke plaats verovert. Maar
ik ben er eveneens van over
tuigd dat het recreatievoetbal
altijd erg belangrijk blijft. Want
dat is mede de kracht van Do-
sprak De Vlaeminck op strenge
toon. „Die wilde alles zelf win
nen. Die gunde zijn ploegmaats
niets." Het is de kracht van Mu
seeuw verder te kijken dan zijn
eigen belang. Maatschappelijk
kun jé zoiets 'soft' noemen, in
sportief opzicht vergaarde hij er
bij zijn ploegmaats het respect
van een onomstreden kopman
mee. Woensdag nog gunde hij
Tom Boonen de zege in Gent-
Wevelgem. Knaven: „En reken
maar dat de hele ploeg er alles
aan gaat doen om Johan zijn
laatste Parijs-Roubaix te laten
afsluiten met een overwin
ning."
Museeuw wilde alleen op de
fiets een vedette zijn. Niet daar
buiten. Buiten de koers was hij
het liefst de gewone man. Na
het WK van 1996 omschreef hij
treffend het gevoel dat hem
vaak dwars zit: „Als ik bij de
bakker kom, vraagt men mij
hoe het op de koers was. Ik zou
zo graag willen dat ze vroegen
wat voor brood ik wil."
Op de fiets was Museeuw wel
degelijk een grootheid. Groot in
doorzettingsvermogen en pure
aangetrainde kracht. Groot ook
in tactisch vernuft. De manier
waarop het hij WK in 1996 won,
kan zo opgenomen worden in.
het cursusboek 'Hoe win ik de
wereldtitel'. Eerst sprong hij
(samen met Gianetti) mee met
het traditionele groepje weg-
voorbereiders. Toen de echte
kopmannen in actie kwamen,
koerste hij steeds voor hen uit.
Ze kregen Gianetti en Museeuw
nooit te pakken. Tot slot blufte
hij subtiel Gianetti in de rol van
gangmaker en maakte het kar
wei op de streep af.
Ook zijn tactiek is vaak ondoor
grondelijk Wanneer hij gaat?
Niemand weet het. Een journa
list die hem na afloop van een
gewonnen Omloop Het Volk in
2000 vroeg naar het waarom
van een beslissende demarrage
keek hij lang en meewarig aan.
„Over die dingen denk je niet
na. Je voelt ze aan. Er zijn wiel
renners die dat nooit krijgen. Ik
heb het geluk dat ik dat koers-
gevoel wel heb. Eigenlijk is
wielrennen heel simpel." Sim
peler dan afscheid nemen in ie
der geval.
Björn Boom was tegen ZPB goed voor twee doelpunten van AZC. De
Alphense waterpoloploeg won met 7-4. Archieffoto: Taco van der Eb
door Dirk Kloos
leiden - AZC heeft gisteravond
in Barendrecht een belangrijke
stap gezet op weg naar de finale
van de strijd om de landstitel.
In het eerste duel van een 'bést
of three' reeks klopte de Al
phense waterpoloploeg ZPB
met 7-4. De Zijl LGB/Vivax won
de eerste wedstrijd in de strijd
om de vijfde tot en met de acht
ste plaats met 10-9 van HZC
De Robben, terwijl LZ 1886 een
blamerende 9-3 nederlaag leed
tegen De Ham.
Uitduels tegen ZPB willen AZC
nog wel eens problemen ople
veren. Dit keer evenwel was
daar geen sprake van. De Ba-
rendrechters namen weliswaar
een 1-0 voorsprong, maar ke
ken na de eerste periode toch al
tegen een 4-1 achterstand aan.
In de resterende speeltijd con
solideerde AZC die voorsprong
overtuigend. Via de tussenstan
den 5-2 en 6-3 werd de eind
stand een feit. De eindstrijd van
de play-offs kan de Alphenaren
nu vrijwel niet meer ontgaan.
Doelpunten AZC: Bjom Boom
(2), Tjerk Kramer (2), Kimmo
Thomas (1), Niels Zuidweg (1)
en Pieter Boot (1).
De Zijl-LGB/VTvax had in de
eerste wedstrijd in de strijd om
de vijfde tot en met de achtste
plaats meer moeite met HZC-
De Robben dan vooraf ver
wacht. Een door de arbiters tot
doelpunt gepromoveerd loei
hard schot op de paal van Niels
Plasmeijer bezorgde de ploeg
van Jacob Spijker de winst: 10-
9. Een zege die eerst overtui
gende leek te gaan uitvallen. Bij
een 7-4 voorsprong stokte het
tot dan vloeiende aanvalsspel
van De Zijl echter compleet en
kwam de Hilversumse ploeg
weer terug in de wedstrijd. Pe
riodestanden: 4-2, 7-5, 9-8 en
10-9. Topscorers: Joachim de
Ruysscher (4) en Niels Joor (3).
LZ 1886 blameerde zichzelf
door met maar liefst 9-3 te ver
liezen van De Ham. De ploeg
van Michel van der Zeeuw
moet nu de resteerde twee
thuiswedstrijden winnen, an
ders komt degradatie naar de
eerste klasse wel heel dichtbij.
Vooral aanvallend bakte LZ er
weinig van. Pas bij 4-0 tekende
LZ de eerste treffer aan. Van
een wedstrijd was toen al geen
sprake meer.
Doelpunten LZ 1886: Lucas
Vlaardingerbroek 1F rans
Langerhorst (1) en Stefan van
Itterson (1).
