REGIO Vlietpark: van de hel in de hemel Holland-promotie in Japan De tijd van ruzie en rechtszaken rond het recreatieterrein in de Leidse Oostvlietpolder is voorbij Speeltuin NAVRAAG ZATERDAG 3 APRIL 2004 jkken die mannen de zaken anders aan dan vrouwen? geen verschil. Het valt mij althans niet op dat leraren een re opvatting over kinderen hebben dan leraressen." ten echt gemis is de afwezigheid van mannen in het onder- tok weer niet? I, ik vind het zelf heel fijn om in een gemengd team te werken, tders vinden die mannen bij ons ook leuk. Ze maken er vaak {ositieve opmerking over. En ik merk dat de kinderen een ter ook fijn vinden. Vooral op het schoolplein eigenlijk. De itjes van de meesters zijn namelijk soms wat ruiger dan die e juffen." j i hoe krijg je meer mannen in het onderwijs? daar vraag je me wat. Ik weet ook niet waarom ze er maar jelijks zijn. Vroeger was het de status en de poen dat de man- Wan weerhield om onderwijzer te worden. Maar ik geloof lat dat nu nog een rol speelt. Misschien hebben ze er geen i omdat het zo'n zware baan is." lerarenkamer echt zo'n kippenhok, waar voortdurend over V wordt gepraat? ^s? Ga weg! Het onderwijs is hartstikke aan het vergrijzen, aat dus eerder over de overgang dan over baby's. Nee, de ge- ken die we voeren, gaan vooral over het werk zelf en over de Igen." Ma rijn Kramp archieffoto: Hielco Kuipers UIT DE ARCHIEVEN 11979, dinsdag 3 april 'IJK - De eigenaars van restaurantjes en badhokjes op het Kat- strand blijven in de zomermaanden verantwoordelijk voor de leid van de gasten die verkoeling in zee zoeken, imeentebestuur is niet van plan om aan de jaren geleden afge- overeenkomst, waarin wordt bepaald dat de eigenaars voor hun ng een man langs de zee moeten laten lopen, te gaan sleutelen, üloitanten hadden de gemeente Katwijk gevraagd om hen van rplichting te ontheffen. Als argument voerden zij onder meer aan kosten voor hen te hoog waren. Volgens de eigenaars zou óf de ióf de Katwijkse Reddingsbrigade dit werk van hen moeten over- i. Zou deze suggestie niet bruikbaar zijn, dan zouden zij het toe- n het vervolg vanuit hun strandtent willen uitoefenen, is wethouder Bergman hebben de exploitanten de bewaking □e vloedlijn zelf op hun schouders geladen, in de huurprijs, die jr een stuk strand aan de gemeente moeten betalen is hiermee ng gehouden, anders zou de huurprijs een sfuk hoger liggen. 1979, dinsdag 3 april jl - Prinses Beatrix en prins Claus hebben in het Rijksmuseum -udheden de tempel van Taffeh ingewijd. De Egyptische tempel ;honken voor het Nederlandse aandeel aan de reddingsactie iLibische monumenten, die in het water dreigden te verdwijnen Ie bouw van dammen in de Nijl. Foto: archief Leidsch Dagblad s In deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na dng 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op 1 ummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA ariem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van aatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad, ieveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd. COLOFON Leidsch Dagblad Directie: B.M. Essenberg E-mail: directiehdcuz@hdc nl ofdredacteur: Jan Geert Majoor E-mail: redactie.ld@hdc.nl &NT00R istraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356 Postbus 54,2300 AB Lelden, fax 071-5 356 415 tie fax 071-5 356 325 irichten fax 023-515° 567 NTIEVERKOOP ities m.b.t.: 72-6813661 ld goed: 023-5150 543 1:075-6813677 detailhandel: 071-5 356 300 Jureaus kunnen contact opnemen •6813636 iRVICE Hl (gratis) (72 - 5196800 MENTEN Itbetaling (acceptgiro) £0 (alleen aut. ine.) j,7o p/j €216,90 s die ons een machtiging verstrekken utomatisch afschrijven van het abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting per betaling. VERZENDING PER POST Voor abonnementen die per post (binnenland) worden verzonden geldt een toeslag van €0,50 aan portokosten per verschijndag. GEEN KRANT ONTVANGEN? Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis). Mobiel: 072 - 5196800. ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 uur AUTEURSRECHTEN Alle auteursrechten en databankrechten ten aanzien van (de inhoud van) deze uitgave worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV c,q. de betreffende auteur. HDC Media BV, 2004 De publicatierechten van werken van beeldende kunstenaars aangesloten bij een CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting Beeldrecht te Amstelveen HDC Media BV Is belast met de Verwerking van gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens worden gebruikt om gerichte informatie over voordeelaanbieding en te geven, zowel door onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar. Gerard Baas LEIDEN, 15.00 UUR Er is iets raars met speeltuin De Doorbraak: je kunt er alleen terecht op werkdagen tus sen 10.00 en 16.00. Op woensdag kun je dat redden, als schoolgaand kind. Maar op an dere dagen hoef je het niet te proberen. Net voor theetijd sluit Ben de tent. Jammer, want de speeltuin voorziet in een duidelijke behoefte. Op de eerste lentedagen van het jaar stroomt de speelplek in het Katoenpark vol met peuters, kleuters en school kinderen. Dat wil zeggen: op woensdagmiddag, want op andere tijdstippen lukt het dus niet. Moeders met uitpuilende kinderwagens bezetten de tuinstoelen, terwijl de kinderen door het park stuiven. Het ziet er allemaal hartstikke gezellig uit, maar op de achtergrond tobt de speeltuinvereniging met een reeks problemen. Zo voldoet De Doorbraak niet aan de nieuwe Europese norm voor speeltuinen. De onder grond heeft 'onvoldoende valdempend vermogen' hebben deskundigen geconstateerd. Om het terrein aan te passen aan de nieuwe regels is 40.000 euro nodig. Geld dal de speel tuinvereniging niet heeft. Maar misschien kan de wijkgroep bijspringen en is het pro bleem voor de zomer opgelost. En dan is er het probleem van de wegbezuinigde subsidie. De overheid heeft de jaarlijkse steun aan de NUSO, een overkoepelende organisatie van speeltuinverenigingen, ingetrok ken. Dus moet de bijdrage van de speeltuinleden omhoog, van 10 naar 12,50 euro. En dan nog meer vervelend nieuws: Anneke moet weg. Ze is een van de twee beheerders, maar kan - door nieuwe regelgeving op het gebied van gesubsidieerde banen - niet langer blijven. Ze heeft het enorm naar haar zin en was ook graag gebleven, maar het mag niet meer. En dus is De Doorbraak op werkdagen maar tot 16.00 uur open. Want Ben heeft na vieren andere verplichtingen. Goed beschouwd is het dus nog heel knap dat de speeltuin zo lang open is. Maar er is ook goed nieuws: het speeltuinbestuur werkt aan oplossingen om De Door braak op werkdagen tot 17.30 uur open te houden. En er hebben zich ouders gemeld die in het weekeinde wel willen opletten. Toch leuk voor de kinderen van de oostelijke bin nenstad. Erna Straatsma elft van de leraren vindt de vervrouwelijking in het onderwijs irobleem dat ten koste gaat van de kwaliteit. De leraressen, zo juit een enquête van Het Onderwijsblad, vinden dit onzin, maar juichen meer ere jongensziel loopt geen mannen in 7 7 5 het onderwijs yaar in vrouwenhanden wei toe. Want ze wil- Fvan het hoge 'kippenhokgehalte' in de docentenkamers, waar ll over baby's wordt gepraat. MARJAN ZANDBERGEN, directeur Je openbare basisschool De Stevenshof, denkt dat het wel mee net dit probleem. „Jongens komen nog genoeg mannen tegen n leven." t de tere jon- \iel echt ge in vrouwen- [en? ik denk dat rel meevalt, ins mij komen hun leven nog roldoende jen in aanra- Maar het na- Ijk wel een feit et onderwijs S meer ver velij kt. Maar wij zijn een uitzondering op die regel. Hier op )1 lopen nog genoeg mannen rond. Veertig procent van de rachten, 16 in totaal, is man. En zij geven voornamelijk les in iderbouw. Dat is helemaal uniek." Vakenuiehuisjes Vlietpark weer aangesloten op waterleiding Eindelijk stromend water voor tante Truus Kees Slootweg: „Kom hier over een paar jaar terug en er ligt een park dat mooier is dan het ooit was." Foto: Hielco Kuipers van plan om nog terug te komen. Voor hen heb ik eerst een oplossing gezocht die niet al te veel kostte en daarna ben ik in de slag gegaan met het bestuur van de huurdersvereni ging. De leden daarvan zagen me aanvankelijk alleen als 'de zoon van' en zetten me in dezelfde hoek, ter wijl ik een heel ander type mens ben dan mijn vader. Ik ga voor het over leg en voor de lange termijn en ik houd er altijd rekening mee datje met elkaar verder moet. „'We kunnen proberen er met elkaar uit te komen of we kunnen boos blij ven op elkaar', heb ik tegen die be stuursleden gezegd. 'Als we boos blijven, stop ik nu met het recreatie park en zet ik het vee op het land, dat er ook op liep toen mijn vader dit terrein in 1965 kocht. Gaan we proberen er uit te komen, dan gaan we samen oplossingen zoeken voor de toekomst en kunnen we daarna over het verleden praten. Ongedaan maken kan ik dat nooit, maar ik kan het misschien wel een beetje goed maken." „Er is nog een mannetje of twaalf weggegaan in het jaartje dat het duurde voordat het wantrouwen weg was. Uit huisjes die toch al rijp waren voor de sloop", zegt Laken. „Met de andere huurders heb ik sindsdien prima contact en ik ben nu bezig met de herontwikkeling van het park. In een tijd van een jaar zijn hier elf nieuwe huisjes geplaatst en de nodige andere bungalowtjes opgeknapt." „Komt omdat hij het heel goed doet", zegt Rijswijker Kees Slootweg (61) waarderend. In zijn huisje aan 'de Pro menade', recht tegenover een stuk gemeentegrond waar drie door de storm ontwortelde populieren al we ken liggen te wachten tot ze worden opgehaald door personeel van de Dienst Milieu en Beheer, doet hij zijn verhaal. De beroepsbrandweer man in ruste was een van bewoners die maar al te graag wilde vertrekken onder het bewind van Laken senior. „Want in die tijd was het hier ver schrikkelijk vervelend. We hadden geen water, er was geen elektriciteit meer en elk conflict liep via de rech ter. En een conflict had je zo want als je een spijker wilde slaan, wilde Laken senior weten waar je die spij ker vandaan had, waar je de plank had weggehaald om die spijker in Ruim dertig jaar lang stond het Vlietpark met grote regelmaat in het middel punt van de belangstelling. Vanaf de aanleg, in 1967, was het vaak hommeles op en rond het recreatieterrein dat in de Leidse Oostvlietpolder was neergelegd door Tinus Laken. Het leidde tot een lange reeks geschillen en rechtszaken. Eerst tussen eigenaar en gemeente (over de vergunningen) en vervolgens tus sen de eigenaar en de bungalowbewoners, die op weg naar het millennium maar oorlog bleven voeren over de verdeling van de kosten voor de aanleg van een riolering. Na het overlijden van Laken, in 1999, was het ineens afgelopen met de stroom aan negatieve publiciteit. Geen onvertogen woord drong meer door vanaf de Vlietweg en vijfjaar later is alles er koek en ei. Hoe dat komt? „We zijn van de hel in de hemel terechtgekomen", zegt een van de huurders. te slaan en waar die plank zou wor den bevestigd." „Een aantal bewoners is daarom weggegaan", weet hij nog. „Die mensen konden het gewoon niet meer opbrengen. Die moesten naast hun huur ook al die proceskosten betalen, die tussen 1992 en 1996 wa ren opgelopen tot 2.800 gulden per huisje. Huurders durfden niet meer te investeren, veel huisjes stonden op instorten en alles lag er zo ver waarloosd bij dat ik dacht dat het hele park naar de sodemieter zou gaan. Daarom wilde ik zelf ook weg. Tot hij kwam", wijst hij naar Laken junior. Als hij de zaken nadien niet zo goed had aangepakt, had ik hier echt niet meer gezeten. Nu heb ik dit huisje, dat ik al tien jaar bijhield voor een oom, zelf gekocht van die oom en ga ik het lekker opknappen. Likje verf geven, mooie tuin maken. Daar heeft iedereen weer zin in, omdat al les weer bespreekbaar is. Kom hier over een paar jaar terug en er ligt een park, dat mooier is dan het ooit is geweest. Dat zal niemand hebben gedacht van de bewoners die hier in het verleden met een straattegel de eigenaar achterna zaten." Paul de Tombe Verantwoordelijk voor die overgang en de volgende radiostilte op en rond het Vlietpark is de jongste zoon van Tinus Laken, die het park ging beheren na de dood van zijn vader. „In eerste instantie om mijn moeder rust te bezorgen, want ook zij had in de jaren daarvoor wel het een en an der meegemaakt", zegt Laken junior (al 44, overigens). „Maar ik wilde ook graag het verleden rechtzetten en een oplossing vinden voor de huurders van de grond. Daar ben ik de afgelopen jaren mee bezig ge weest. Dat heeft de nodige proble men opgeleverd ja, maar die zijn nu opgelost. Er zijn een stuk of wat mensen weggegaan van het park. Die hadden er genoeg van en dat kan ik ze niet kwalijk nemen. Inte gendeel. Ik heb respect voor diege nen die ondanks het getreiter zijn gebleven. Voor hen vnlde ik een aan tal zaken goedmaken en die fase is nu achter de rug. We gaan hier te genwoordig heel goed met elkaar om en dat zie je in het park terug. Er komen nieuwe mensen om een stukje grond te huren en de oude bewoners zijn hun huisjes weer aan het opknappen." Een jaar of wat geleden was dat wel anders, herinnert de jonge Laken zich nog scherp. Hij praat er niet graag over en weet er ook het fijne niet van - „ik was in die tijd het huis al uit - maar in de jaren ne gentig was er altijd wel wat aan de hand op en rond het park, waar huurders op gepachte grond eigen bungalowtjes van hetzelfde type konden laten neerzetten. Eigenaar en bewoners vochten er een verbit terde strijd uit over de aanleg van de riolering en de doorberekening van de kosten daarvan. Het leidde tot het afsluiten van water en elektra aan de ene kant, het inhouden van de pachtsommen aan de andere kant, en tot bittere haat aan beide kanten. „Veel huurders lieten de boel hier destijds verpauperen, omdat ze ab soluut niet meer wisten waar ze aan toe waren. Alles wat hier gebeurde, leidde zo'n beetje tot een rechtszaak en vooral die kwestie over de riole ring liep hoog op", kijkt Laken junior terug op de jarenlange soap. „Tot mijn vader ziek werd en over leed en ik opgezadeld werd met het probleem. Óp dat moment waren er nog 66 huurders over van de 93. De rest had het terrein verlaten. Die mensen hadden al jaren geen huur meer betaald, hadden hun verwaar loosde huisje gewoon laten staan - geheel gemeubileerd - en waren niet Meehelpen aan onvervalste Holland-promotie in Japan. De klus die Robert Bader (20) en Johan Lindhout (21) samen met nog acht medescholieren van het Wellant College gaan uitvoeren kan niet anders worden omschreven. De MBO-studenten van de agrarische opleiding werken mee aan de Nederlandse tuin in de Pacific Flora, die tussen 8 april en 11 oktober wordt gehouden in Hamamatsu - een stad ruim 200 kilometer ten zuiden van Tokyo. De twee zien hun reis van drieënhalve week als een uitdaging. Bader: „Het is een combinatie van vakantie en werk. Hoe wel, echt vakantie is het niet." .Lindhout: „Ja, maar echt werk ook weer niet. Ik vind het ge woon een unieke kans. Een bui tenkansje." Op een eigen bijdrage van zes honderd euro na wordt de reis betaald door sponsors. Zoals de vliegmaatschappij, een expor teur van Hollandse souvenirs, het Wellant College, Heineken en hetIBC." IBC, het internationaal bloem bollen centrum, verzorgt we reldwijd de promotie van mis schien wel Nederlands bekend ste exportproduct. Het centrum heeft op de Pacific Flora, de Ja panse tegenhanger van de Flori- ade, dan ook een eigen tuin in gericht. Vooral daar komen de studenten van het Wellant Col lege te werken. Lindhout: „Wij zijn met zijn tienen de eerste groep. Een eervolle taak, want wij zullen zo'n beetje het pad voor de anderen moeten uitstippelen. In totaal komen er in de zes maanden ongeveer honderd. Over onze ervaringen moeten we een presentatie houden die bij het afstuderen hoort." Het werk bestaat uit het geven van workshops 'bollen op potten doen' aan bezoekers. Het is het enige waar Bader tegenop ziet. „Ja, alleen vanwege de taal, hoor. We moeten alles in het Engels doen." Andere klussen zijn het bemannen van een souvenirwinkel, het schrijven van een dagverslag en de promotie van Buckler-bier. De organisatie verwacht vijf miljoen bezoekers. „Dat zijn heel veel mensen bij wie je Nederlandse bloemen en bollen kunt promoten. Erg belangrijk werk dus." Robert Bader (links) en Johan Lindhout gaan in Japan bloemen, bollen en bier uit Nederland aan de man proberen te brengen. Foto: Hielco Kuipers

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2004 | | pagina 27