Al jong gestoken door de paardenvlie
REGIO
Sharon wil maar een ding: een
groot Israël zonder Palestijnen
Wachten
Rijnsburger Cor van Veen over auto's, harddravers, Stompwijk en zijn Nel
HOC 970
ZATERDAG 13 DECEMBER 2
ANNO 1978, woensdag 13 december
RIJNSBURG - De Rijnsburgse bloemsierkunstenaar Cor de Koning
heeft deze week voorbereidingen getroffen om het concertgebouw
in Wenen, vanwaar het traditionele nieuwjaarsconcert wordt uitge
zonden, in de bloemen te zetten. Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, C.P. Arnold
E-mail: directiehdcuz@hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie ld@hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 356 325
Familieberichten fax 023-5150 567
ADVERTENTIEVERKOOP
Advertenties m b.t.:
Auto's: 072-6813661
Onroerend goed: 023-5 '5° 543
Personeel: 075-6813677
Wonen/ln-exterieur: 072-519 6554
Business to business: 072-519 6540
Overige detailhandel: 071-5 356 300
Reclamebureaus kunnen contact opnemen
met: 075-6813636
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €20,20 (alleen aut. ine.)
p/kw €56,70 p/j €216,90
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr; 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
c.q. de betreffende auteur
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werkerfvan
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 507, 2003 PA Haarlém.
SCHRIJVENDE LEZERS
In de krant van zaterdag 22
november staat op de bui
tenlandpagina een foto van
een Palestijnse jongetje uit
Hebron tussen twee uzi's,
met het merkwaardige on
derschrift 'Ramadan eindigt
met vredesinitiatief. Noch
deze foto noch uit de tekst
eronder is iets te vinden dat
in de richting wijst van een
werkelijk vredesinitiatief.
Het is naïef de 'positieve
eenzijdige stappen' die Sha
ron belooft de betekenis te
geven van een vredesinitia
tief. Bovendien zal om een
vredesproces vlot te trekken
er toch eerst sprake moeten
zijn van een dergelijk proces
en daar mankeert het nu
juist al deze jaren aan. De Is
raëlische politiek heeft tot
nu toe geen ander doel ge
had dan confiscatie en be
bouwing van zoveel mogelijk
Palestijns land, ten koste van
vrede en veiligheid voor bei
de volken.
Het vervolg van het verhaal
staat dichter bij de waarheid,
namelijk dat het plan een re
actie is op de groeiende on
vrede in Israël over de huidi
ge situatie. Vervolgens be
weert Sharon met bovenge
noemde stappen 'de toe
stand in de bezette gebieden
te willen verbeteren zonder
dat Israël grote politieke risi
co's loopt'. Men doet er
goed aan er niet op te ver
trouwen dat hij een verbete
ring in levensomstandighe
den voor de Palestijnen in de
zin heeft.
Sharon c.s. heeft maar één
ding in zijn hoofd: een groot
joods Israël dat zich verder
uitstrekt dan de bezette ge
bieden. Dat weet iedereen
nu toch wel. Hij wil van de
Palestijnen af, niet vanwege
de veiligheid, maar omdat in
de staat die de zionisten
voor ogen hebben voor hen
geen plaats is, of hooguit als
derderangs burgers. En dat
wil hij kwaadschiks.
De door Sharon beloofde
stappen hebben als enig
doel de rust in eigen gelede
ren te bewaren en de men
sen daaronder, die verder
kijken dan hun neus lang is -
zoals bijvoorbeeld de vier le
den van de Shin Beth, de 28
piloten en de vele huidige
dienstweigeraars, die allen
de moed hebben eindelijk
hun ogen en mond te ope
nen - uit te schakelen en de
Israëlische bevolking zand in
de ogen te strooien.
Voor het leven van het jon
getje uit Hebron kunnen wij
alleen maar vrezen, gezien
het wekelijkse aantal door
het Israëlische leger gedode
kinderen. Het kan toch niet
uw bedoeling zijn met een
dergelijke hoopvolle kop bo
ven deze treurige foto zand
in de ogen van uw lezers te
strooien?
Aleid Blink,
Leiden.
LEIDEN, 9.00 UUR
De wachtkamer is overvol. Een lichte
ruimte met witte tafels, simpele stoelen
en een bescheiden bar. Gereserveerde gezel
ligheid. Wie wil krijgt een kop koffie met een
plak cake. Voor kinderen is er snoep en cho
comel. Op de leestafel ligt de 'Bloedverwant'.
Ze stuift binnen, met verhit hoofd en onrus
tige gebaren. Haar blik voert in ijltempo over
de hoofden. Ah, daar is nog een plaats. Jas
uit, tas op schoot. Even uitpuffen.
Ja, zegt ze, ze is al een keer eerder geweest.
Pfff. Helemaal op de fiets vanuit Rijnsburg
gekomen, zegt ze. Voor niets. Ze had maar
een uurtje, en dat was te weinig, had de ba
liemedewerkster gezegd. Nu heeft ze meer
tijd, zegt ze. De school waar ze lesgeeft is
dicht. En het is droog. „Dus hier ben ik
weer."
Bij de balie krijgt ze een rode map, met een
uitgebreide vragenlijst. Je mag dan een goed
gekeurde bloeddonor zijn, bij elke afname
houdt de bloedbank een nieuw onderzoek.
Bent u ziek geweest? Heeft u seksueel con
tact gehad met iemand uit een Afrikaans
land? Nog medicijnen geslikt?
De ingevulde vragenlijst komt bovenop een
dikke stapel mappen. De rode zijn vooi
bloeddonoren, de groene voor plasma(
ren. En de plasma-gevers gaan voor. Di
duurt nog een hele tijd, voor ze aan de de
Vorige keer werd ze teruggestuurd, zegt
Er heerste waterpokken op school. Wist
veel, dat je dan geen bloed kon geven. 2
er gewoon niet bij stilgestaan, zegt ze. 2
had ze allang waterpokken gehad. Als 1(
kind al. Dus wat zou het?
Ze is ook een keer flauwgevallen, zegt z
echt, na de afname van een halve liter,
weet ook niet waar het door kwam. Zoif
ineens zakte ze op de grond. Dus nu zijl
extra voorzichtig met 'r.
Het duurt ruim een uur voor ze verder!
voor een kort medisch onderzoek. BloeJ
meten en een paar buisjes aftappen vol
controle van het HB-gehalte. Ze heeft p
want het ijzergehalte in haar bloed is tel
Er zit niets anders op, ze gaat op de fietl
Rijnsburg. „Je zou bijna gaan denken d
geen bloed nodig hebben."
Erna Straatsma
NAVRAAG
,,Ik ben al jong 'gestoken door de
paardenvlieg', tijdens mijn jeugd in
Stompwijk. Daar groeide ik op als de
op één na jongste?van zeven kinde
ren. Mijn vader was boterboer: hij
verkocht boter, kaas, eieren en kip
pen die hij zelf slachtte. Met de bak
fiets bracht hij zijn waar naar Den
Haag.
We hadden het niet breed, en het
voorbeeld daarvan dat me het best is
bijgebleven is een sinterklaasfeest.
Mijn vriendje, een kruidenierszoon,
en ik hadden allebei een autoped ge
vraagd. Hij kreeg inderdaad die step,
ik moest met een brandweerauto ge
noegen nemen. Sindsdien kan ik
sinterklaas niet meer uitstaan! Maar
ik begrijp nu natuurlijk wel dat mijn
vader niet zulke cadeaus kon kopen
voor zevea kinderen.
Uit school ging ik met Jaap Olst-
hoorn mee naar Duindigt. Ik kwam
hem tegen bij tante Riek, de zus van
zijn vader, waar hij met de paaiden
drinkwater haalde, want dat hadden
ze thuis niet. Een jaar of 12, 13 was
ik toen ik verslaafd raakte aan hard
dravers. Maar
het bleef toen
nog bij kijken
en een beet
je helpen
op Duin
digt,
Nu is hij bijna fulltime met zijn paarden bezig en in het weekeinde kun je hem
met zijn vrouw vinden bij de koers op Duindigt. Maar hoewel Cor van Veen (72)
al van jongs af aan die kant op wilde, had het niet veel gescheeld of hij was
garagehouder geworden, net als zijn broer. De liefde bracht hem echter naar
Rijnsburg, waar hij de mogelijkheid kreeg naast zijn werk voor het loonbedrijf
Zandbergen iets te doen met zijn passie voor paarden. Een gesprek over zijn
leven in huize 'Jorishof aan de Oegstgeesterweg.
DE DINGEN DIE
VOORBIJ GAAN
hardrijden deed ik toen alleen op de
schaats. Ik was erg snel op de korte-
baan.
Acht klassen lagere school heb ik ge
daan, daarna heb ik op de avond
school mijn middenstandsdiploma
gehaald. Ik wou gelijk al in de paar
den, maar mijn vader zei: dat is niks.
Hij was bevriend met garagehouder
Van der Pijl en heeft me aan hem
verhuurd. Daar moest ik als snot
neus bij de pomp staan en fietsen
repareren. Maar ik heb er veel ver
prutst in de hoop zo eerder aan au
to's te mogen beginnen.
De paardenliefhebberij stond toen
op een lager pitje. Mijn vrienden
gingen allemaal voetballen bij
Stompwijkse Boys. Dat wilde ik toen
ook, maar dat mocht niet van mijn
vader, die zuinig op me was. Maar ik
deed toch stiekem mee, op klompen.
Daarna ging ik weer naar de korte-
baan.
Mijn diensttijd heeft niet lang ge
duurd, na drie maanden hield ik het
door heimwee al voor gezien. Ik
hield er ook niet van om gecom
mandeerd te worden, daarom ben ik
later een eigen bedrijf begonnen. En
je verdient niets als je in dienst zit.
Nou kreeg ik bij Van der Pijl ook
maar 9,36 gulden per week, inclu
sief de zaterdag. Maar toen mijn
chef voor zichzelf begon in Leid-
schendam kon ik bij hem komen
werken voor 15 gulden.
Op dansles bij Evert Castelein
in Leiden liet Nel Zandbergen
uit Rijnsburg haar oog op mij
vallen. Ik stond op de trap
en ze schijnt gezegd te
hebben: 'Wat staat
daar een knappe
jongen, daar
wilikwel
mee weg'.
Na het
dan-
De jonge Stompwijker Cor van Veen
voor wie Rijnsburgse Nel Zandbergen
viel als een blok. Foto: privé-archief
sen bracht ik haar achterop naar
huis, later met de auto. Met 250 gul
den die ik van mijn moeder had ge
leend en 100 gulden die ik zelf had
gespaard kon ik een Skoda kopen.
Die heb ik in de garage opgelapt en
gespoten met restjes verf van mijn
baas, met een soort groen als resul
taat.
Nel plaagde me wel eens met die
gammele bak. Een van de deuren,
die toen anders opengingen dan te
genwoordig, sloot niet meer goed
nadat hij was opengewaaid. Ik had
hem daarom vastgebonden met een
touw. Het gevolg was wel dat Nel
over mijn stoel heen moest klimmen
om uit te stappen. Maar ik herinner
me dat ik haar eens thuisbracht en
dat we bij Endegeest iemand op de
brommer zagen rijden met een
meisje achterop. Nel mocht dus
niet klagen.
Ze wilde zo graag trouwen, maar
eenmaal in Leidschendam bleek ze
Rijnsburg enorm te missen. Nou was
mijn schoonvader in 1958 eigenlijk
'op', dus vroeg haar familie of ik zijn
loonbedrijf wilde overnemen, samen
met mijn zwager Cas. Ik was bij de
schoonfamilie gelukkig goed in de
peul gevallen. Bij Rijnsburgers ben je
nog niet jarig als je buiten de boot
valt. En ik rommelde altijd al met
tractoren.
We zijn toen bij mijn schoonmoeder
in gaan wonen, hier aan de achter
kant. In 1970 heb ik het oude huis
gekocht dat hier stond. Dat is tegen
de grond gegaan en ik heb er een
nieuw huis neergezet. De eerste ja
ren had ik de zaak nog wel willen
oppakken en in Stompwijk neerzet
ten. Hier heb ik geen vrienden. Als
katholiek ging ik niet naar een van
de zes of zeven protestantse kerken
die Rijnsburg heeft. Door mijn werk
ontmoette ik wel veel mensen en op
de koers komen ook jongens uit het
dorp. Ik ken ze allemaal, maar het is
niet zo dat ik een bakkie bij ze ga
doen.
Met Cas heb ik 36 jaar samenge
werkt. Je hoort vaak dat dat fout
gaat. Volgens mij moet je gewoon
geven en vergeven. Ik ben gauw
kwaad, maar als ik me omdraai ben
ik het al weer kwijt. En ik zeg vaak:
elke dag heeft een andere datum,
morgen kan het weer anders zijn.
Bovendien vulden we elkaar mooi
aan. Ik heb kleine handen en kon
makkelijk lammetjes grijpen, mijn
zwager deed het kalveren van de
koeien.
We maakten lange dagen. Zo maai
den we veel voor grasdrogerij Oost-
dam in Katwijk. Om vier uur 's mor
gens op en om negen uur 's avonds
thuis. Dan at ik thuis drie sneeën
brood, nam er 22 mee en 's avonds
stond er warm eten klaar op een pan
met heet water, de voorloper
van de magnetron. Om
half twaalf ging ik
Ja
naar bed, maar
dan was ik vaak
te moe om te sla
pen. Daarnaast
deed ik de boek
houding. En we
hadden koeien.
Die kochten we
mager en in het
najaar gingen ze
weg voor de
dood. Op zon
dag ging ik met een paard voi
kar naar het strand.
Ons gezin, met uiteindelijk vii
deren, ging niet op vakantie. I 0
plaats daarvan haalde ik op z<jti
duizend gulden uit de zaak vt [U
voorbeeld een gaskachel en d
ik op maandag weer aan het 1
Later gingen we wel eens een
end weg en we zijn ooit zelfs
tien dagen naar Garderen geg™.
Maar dat kostte 4500 gulden,
dan kunnen we beter thuisbli
Toen ik een jaar of 32 was, koe
een harddravermerrie om me
fokken. Maar het was niet veeirr
zij opleverde. Nee, dan Unanr|ar
D, de meeste veulens daarvai
wel in de baan geweest. De bi
rijkste daarvan was Coba Jori st.
Die is genoemd naar mijn scl
ouders, Coba en Joris, goudei
sen. Coba Jorishof heeft 60.0(
den gewonnen en ik kon veelQ<
voor haar krijgen, maar ja, er
verhaal aan dat paard.
Nu heb ik nog drie paarden, i o:
als ik zie wat voor werk ik daa^
maal aan heb, dan vraag ik m
hoe ik dat toen naast de zaak
daan. Ik ben er praktisch de 1 D
mee bezig: de paarden voerei"*
het land brengen, de boxen u
ten enzovoort. Om vier uur ki
mijn zoon Joris thuis, die trai
paarden. De andere kinderen
er niks om, maar Joris heeft e
ploma gehaald om te mogen
sen. Hij kan het niet alleen, ilj^
het niet alleen.
De paarden heb ik als gezami
hobby met mijn vrouw. We g
dere week samen naar de koe
Duindigt en in Alkmaar. Ze ki
me daar allemaal. Dus toen n
zoon voorop Draf& Rensport
omdat zijn lievelingspaard Pt
rishof al een paar keer goed h
lopen, vroegen ze: 'Wat heb j
voor betaald?' En straks zegge
vast: 'Nou, moest jij ook
"gin de krant'
Toen ik met de vut
heeft mijn neef J
Zandbergen de
overgenomen,
stük land dat il
uit het bedrijf 1
nomen, heb ik i'c
draversbaantje i
legd. Dat had ik
keer kunnen verl
voor een vrachtw
geld. Maar wat ht
daar aan? Ik kan e
tafel naar gaan zitt
ren. Liever kijk ik i
videobanden vaq
koers, soms ur(
Als ik dat zie
doe je het al3^
voor. En
met geei
te kooj
g*
VI
feta,
Cor van Veen met zijn oogappel Peter Jorishof, die de afgelopen weken meerdere keren succesvol was op Duindigt. „Ik zeg altijd maar zo: iedere dag heeft een andere datum." Foto: Hielco Kuipersri1
Universiteiten krijgen steeds vaker aanmeldingen van 15-
en 16-jarigen. De toename wordt door het ministerie van
7 onderwijs toegeschre-
rlib erStudent ven aan de grotere
is ifl OVVYICITS maatschappelijke erken-
ning van hoogbegaaf
den. De Universiteit Leiden vindt een 16-jarige eerstejaars
'niet bijzonder meer', zegt hoofd studentenzaken JEROEN
'T HART.
Hoeveel puber studenten telt de Leidse universiteit?
,,Ik heb geen cijfers van de jaren terug, maar mijn obser
vatie is dat je vroeger minder jonge studenten zag. Sinds
een aantal jaren hebben we 15-jarige studenten. Ik zal
niet zeggen dat ze er vroeger nooit waren, maar nu zie je
ze vaker. Dit jaar toevallig niet,
maar in 2001 en 2002 hadden we
er allebei één. Dit jaar hebben we
vier 16-jarigen en vorig jaar had
den we drie 16-jarigen. Dus we
hebben er steeds een aantal die
behoorlijk jong zijn. Verder waren
er dit studiejaar ruim 200 studen
ten die op het moment van in
schrijving 17 waren. Puberstu
denten zijn dus niet meer zo bij
zonder."
Stellen jullie extra eisen aan deze studenten, om te kij
ken of ze wel 'rijp'zijn voorde universiteit?
„Wettelijk gezien geeft het vwo-diploma toegang tot de
universiteit, dus wij kunnen niets anders dan ze toela
ten. Ze worden niet extra begeleid, maar krijgen in het
eerste jaar wel een kennismakingsgesprek met hun men
tor, net als alle andere studenten. Daaruit blijkt niet dat
zij het standaard moeilijker hebben tijdens hun studie.
Vorig jaar werden we opgebeld door een studentenver
eniging, omdat een. 15-jarige student lid wilde worden.
Ze maakten zich zorgen of dat wel zou gaan. maar dat is
goed gegaan."
Heeft de universiteit zelf nog ambities met hoogbegaaf
den?
„We zijn bezig met een pre-university college. Niet spe
ciaal voor hoogbegaafden maar voor veelzijdige talenten
in het voortgezet onderwijs. We bieden ze een plaats in
een honours-klas aan, waar ze extra studiemateriaal krij
gen."
Zijn bepaalde studies extra populair bij puberstiulen-
ten?
„Je komt ze overal tegen. Zowel bij alpha-, gamma- als
beta-studies. Wel doen ze vaker anderen twee studies te
gelijk. Meestal studies die met elkaar verwant zijn. En die
ronden ze dan in hetzelfde tempo af als een andere stu
dent één studie."
tekst: Erna Straatsma Archieffoto: Mark Lamers
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1978, woensdag 13 december
LEIDEN - Leiden heeft officieel afscheid genomen van de militaire
koksschool die bezig is te verhuizen naar de Haarlemse Ripperdaka-
zerne. Dat gebeurde op een zeer druk bezochte receptie in de Doelen
kazerne en met een symbolische daad, het voor de laatste keer neerha
len van de Nederlandse driekleur. Wanneer op 2 januari de Doelenka
zerne en korte tijd later ook de Morschpoortkazerne aan de gemeente
Leiden zullen worden opgeleverd is er na een eeuwenlange historie
een einde gekomen aan de garnizoensstad Leiden.
Zoals bekend zal het terrein van de Doelenkazerne worden gebruikt
voor nieuwbouw van de Universiteit (het zogenaamde Witte Singel
plan) en voor een klein gedeelte voor woningbouw. Wat er met de
Morschpoortkazerne gaat gebeuren is nog niet precies bekend.
Kolonel Wessels, voormalig commandant van de Koksschool, liep tij
dens de receptie af en toe hoofdschuddend rond. „Ik snap niet, waar
om hier vanavond zoveel burgers zijn. Niemand van hen heeft ooit ene
poot uitgestoken om te proberen de Koksschool voor Leiden te behou
den? Nou dan. Maar reken maar dat ze er spijt van zullen krijgen want
één ding is zeker: soldaten zijn altijd 'brengers' geweest en studen
ten.... dat zijn alleen maar 'halers', die leveren de middenstand nau
welijks wat op en veroorzaken vaak alleen maar een hoop rotzooi".
