Werken aan een betere toekomst*
REGIO
Referendum of enquête over beoogde
fusie van SDB en SLR is op zn plaats
Goed fietslampje is die p°|itie met de steun
gOCClkOpCV dun OOCtC organisatie 3VO en de
Het Leidse Werkhotel biedt onderdak aan jongeren die dreigen te ontsporen f'
Onbegrijpelijk dat sommige
bonden akkoord frustreren
Contempleren
NAVRAAG
Niet minder dan 744 slecht verlichte fietsers in Leiden hebben het af
gelopen weekeinde een bekeuring gekregen. Zij zijn slachtoffers van
de verscherpte controle
jj j 1' j van verkeersveiligheid-
fietsreparatiebranche
uitvoert. Navraag bij rijwielhandelaar CLEMENT LEEMANS van Het
Fietspaleis in Leiden-Zuidwest.
Wat vindt u van de vangst van 744fietsers in één weekend?
„Het is een teken dat de mensen meer op hun verlichting moeten
letten. Vaak beseffen zij niet dat het om hun veiligheid gaat. Zij zijn
banger voor een bekeuring dan voor hun eigen leven. Als ik met de
auto door de stad rijd, schrik ik vaak van zo'n onverlichte fietser. Ik
zou hem haast
hebben dood
gereden."
Wat is uw aan
deel in de con
troleactie die de
politie in Lei
den en omge
ving uitvoert?
„Officieel heb ik
er niets van ge
hoord. Ik weet
er alleen van
door de klan
ten, die de afge
lopen week op
vallend vaak
batterijverlich
ting kwamen
kopen. Anderen kwamen met losse draadjes aanzetten. Meestal
maken we die kosteloos weer vast. Trouwens: de fietsverlichting,
dat hoeven de kosten niet te zijn."
Moet u eigenlijk de fietsers, uw klanten toch, niet ondersteunen?
Nu krijgen ze allemaal een prent van de politie.
„Ik beldjk het van twee kanten. Wij waarschuwen onze klanten dat
zij zonder deugdelijke verlichting gevaar lopen in het verkeer.
Maar mensen moeten er ook zelf aan denken. Dat doen zij niet al
tijd. Dan redeneren ze van: ach, iedereen fietst toch zonder licht in
de stad. En: ik hoef maar een klein eindje, of: de stad is toch goed
verlicht. Ik vind dat geen goede argumenten, want op een regen
achtige dag vallen zulke fietsers toch niet op in het verkeer."
Kunt u geen degelijker fietsverlichting verkopen dan lampjes die
altijd stukgaan of draadjes die steeds weer loszitten
„Natuurlijk. Dat doen wij ook. Batterijverlichting is een stuk beter,
maar ook prijzig. Dat stoot veel mensen af. Terwijl een bekeuring
toch veel duurder is."
Over bekeuringen gesprokenwelke misstand in het verkeer ver
dient volgens u een hogere boete dan defecte fietsverlichting?
„Scooters op de stoep. Dat vind ik vreselijk, vooral voor kleine kin
deren en oude mensen. Ik pleit niet alleen voor een fikse boete,
maar de politie mag wat mij betreft zo'n scooter ook voor een paar
weken afpakken."
tekst: Tim Brouwer de Koning foto: Dick Hogewoning
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1953, Woensdag 4 November
VOORSCHOTEN - Welk een belangrijke plaats de vereniging 'Kinder-
zorg', die te Voorschoten het kinderhuis 'Nieuw Voordorp' exploiteert,
ondar de verenigingen, die zich het lot van de verwaarloosde kinderen
aantrekken, inneemt, is gistermiddag eerst goed gebleken. In 'Nieuw
Voordorp' werd een receptie gehouden in verband met het 50-jarig be
staan. Talrijke sprekers, vertegenwoordigers van overheidsinstanties
en kerkelijke instellingen - gaven uiting aan hun bewondering voor het
geen 'Kinderzorg' in de halve eeuw van haar bestaan heeft verricht.
LEIDEN - Het Gouden feest van de Leidse Voetbal Bond heeft zonder
twijfel zijn hoogtepunt gevonden in de in het Gulden Vlies gehouden
receptie. Vele honderden uit de Nederlandse en Leidse sportwereld
hebben voorzitter Caro en zijn medebestuursleden hun waardering be
tuigd en de Koninklijke Nederlandse Voetbal Bond deed dit door aan
de heren Caro en Hogervorst zijn hoogste onderscheiding uitte reiken:
Bondsvoorzitter ir. Hopster sloeg hen tot Bondsridder.
Een schat van bloemen sierde de receptiezaal, Werkmans Wilskracht
en een militaire drumband brachten een serenade en tot slot was er
een intiem diner, waaraan ook oud-voorzitter Karei Lotsy aanzat.
ANNO 1978, zaterdag 4 november
LEIDEN - Een bomvolle Groenoordhal dreunde gisteravond op zijn
vesten tijdens de derde Taptade. K en G, het Leidse Drum-, Pijper- en
Trompetterkorps dat dit jaar het vijftigjarig staan viert, liep als een
rode draad door het Taptadeprogramma.
Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 Ln.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO <Ld(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, G.P. Arnold
E-mail: directiehdcuz@hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie ld@hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 356 325
Familieberichten fax 023-5150 567
ADVERTENTIES
071-5 3:56 300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNIEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €20,20 (alleen aut ine.)
p/kw €56,70 p/j €216,90
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het ciutomatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per beteiPing.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 "ur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
cq. de betreffende auteur.
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 507,2003 PA Haarlem.
DINSDAG 4 NOVEMBER 2OO3
bl
kt
licitatiebrieven, het aanvragen vaij
subsidies, hoe je om moet gaan nL
geld, en met je beroepskeuze. Ik \f 2
een secretaresseopleiding gaan vo c
gen, of een cursus waarmee ik iet>w
kan gaan doen bij de politie. Ik wi«
in elk geval alles aan doen om ietfc,
bereiken." ^1
De sfeer in het gesubsidieerde We
hotel, ontstaan door de bundelinj
van krachten van overheid (gemi
te en provincie), onderwijs (ROC
Leiden), bedrijfsleven (MKB) en
maatschappelijke organisaties (Dl
Binnenvest, SLS), werkt in elk ge'
mee. „Het is hier heel gezellig", gi
Ridderstap aan. „De bewoners et$c
wel eens bij elkaar, er zijn gezami
lijke maaltijden en we tafeltennis!
af en toe. Spanningen zijn er niet|
als je persoonlijke problemen hel
kun je altijd terecht bij de directe!
in het kantoor op de begane groi
of bij de mentor. Dat is zelf ook ei
bewoner."
„Hebben we bewust voor gekozen
zegt directeur Noor Freericks, diel
komstig is uit het beroepsonderw
„Deze jongen, de mentor dus, is i
verder in het proces en kan dat ni
zijn. In de toekomst moeten alle 1
woners mentor zijn voor elkaar. Ii
dereen wordt dat op een gegeven
moment voor een ander. Om hul]
bieden in plaats van hulp te laten
vragen. Dat is goed voor hun zelf
beeld en hun eigenwaarde. We w
len ook dat ze mentor blijven als
hier na twee jaar weg gaan. Om ci
tact met ze te houden. Om van h< n
te horen of ze iets gemist hebben
het programma en om te horen
hun verblijf hier effect heeft gejn.
had. Hoe ze terechtgekomen
zijn."
Pirosca Ridderstap weet in elk
val waar ze naar toe wil. „Naar
een leuke baan en een lekker hi
je. Daar ga ik aan werken en ik b e
heel blij dat ik daarbij word geho i(
pen. Ook door mijn ouders, ja, w
de ruzies zijn bijgelegd. Ik wilde
altijd bewijzen dat ik op mezel
kan wonen zonder op het slei a
te pad te raken, en dat kan i |f
hier lukken. Ik ben er best
een beetje trots op dat ik i
al heb bereikt."
Paul de Tombe
Nu de kabinetsplannen met
betrekking tot de sluiting
van het Vliegkamp Valken
burg (waarschijnlijk) voor
enige tijd worden opge
schort, zal de Leidse moloch
zijn territoriumdrift voorlo
pig moeten beteugelen. In
de tussentijd probeert het,
middels verkennende be
sprekingen, een fusie te rea
liseren tussen de samenwer
kingsorganen SLR en de SDB
(zie LD 28 oktober).
Of die fusie er moet komen,
staat bij de rondetafelge
sprekken amper ter discus
sie. Respectievelijke ge
meenteraden zien namelijk
wel heil in een samenvoe
ging van deze semi-bestuur-
lijke organen. Waar het als
eenvoudig burger al moeilijk
is om het eigen gemeentebe
stuur over bepaalde zaken te
benaderen of te kapittelen,
zal dit, naar mate de autori
teit verder van huis komt te
zetelen, uiteindelijk een
complete farce gaan worden.
Toch zou het van goed de
mocratisch bestuur getui
gen, wanneer de inwoners
van de Duin- en Bollen
streek zich zouden mogen
uitspreken over een samen
gaan met de Sleutelstad.
Daartoe bestaat er mis
schien een mogelijkheid in
2004, als er provinciale ver
kiezingen worden gehou
den. Gelijktijdig met die ver-
Volgens een rapport van de
Europese commissie pres
teert onze vaderlandse eco
nomie dit en volgend jaar
ver onder de maat en is
daarmee de laatste in Euro
pa. Een schril contrast met
eind jaren '90 toen ons land
nog tot de Europese top be
hoorde.
De export - de kurk waar on
ze economie op drijft - ver
liest terrein omdat ons land
zich uit de markt heeft ge
prijsd. De jarenlange onver
antwoorde loonstijgingen
plus hoge inflatie zijn hier
debet aan. Deze zwakke po
sitie zal nog enkele jaren
voortduren.
Onbegrijpelijk dat sommige
vakbonden hun achterban
nog durven aansporen het
broodnodige en zwaarbe
vochten akkoord van rege
ring en sociale partners te
frustreren met alle gevolgen
van dien.
P. van Reisen,
Lisse.
kiezingen een referendum of
een enquête houden over
een samenwerking tussen
beide verbanden, kan wel
licht inzicht geven over het
standpunt dat de burgerij
terzake heeft.
Het vermoeden is gewettigd
dat de meerderheid van de
inwoners van de Duin- en
Bollenstreek de huidige be
stuurskracht van het SDB nu
al groot genoeg vinden. Uit
breiding met een SLR doet
de angst voor het telkens in
beeld verschijnende Bollen-
stadsyndroom beslist toene
men.
De voorstanders van een fu
sie gaan voorbij aan het feit
dat in zo'n samenwerkings
gebied van circa 380.000 in
woners, een gemeente als
Noordwijkerhout heel wei
nig in de melk te brokkelen
zal hebben. De stelling:
'straks is Leiden gewoon een
van de zestien gemeenten' is
pure verlakkerij en ik ruil
hem graag in voor; 'straks is
Leiden gewoon de baas'.
In de jaren tachtig van de
vorige eeuw, had ik het ge
noegen Noordwijkerhout te
vertegewoordigen in de Al-
gemen Raad van EBR (Ener
gie Bedrijf Rijnland). Qua
grootte en samenstelling
vergelijkbaar met de nu
voorgestelde regiofusie. Wel,
daar werkte men toen met
stemverhoudingen naar rato
van inwonersaantallen. En
dus werkte het niet. In een
orgaan dat bijna 400.000
mensen moet vertegenwoor
digen klinkt, ik voorspel u,
op korte termijn de roep om
decentralisatie.
Uiteraard staat de veelbe
sproken woningtoewijzings-
problematiek in het hele ver
haal centraal. De poging van
Noordwijk en Noordwijker
hout, om in die beoogde re
giofusie een veto-constructie
met betrekking tot de woon
ruimteverdeling af te dwin
gen, zal zeker niet slagen.
Het Noordwijkerhoutse te
kort van circa zeshonderd
woningen valt natuurlijk ge
heel weg ten opzichten van
het Leidse tekort van enige
duizenden.
Het fenomeen van een ver
lengd lokaal bestuur, zoals
aangedragen door de WD-
fractievoorzitters van Leiden
en van Noordwijkerhout,
komt onherroepelijk in de
knel met de verschillende op
stapel staande herindelings-
ontwerpen, zoals die recent
door Gedeputeerde Staten
van Zuid Holland zijn gepre
senteerd. Plannen overigens
die weinig sporen met de
voorgestelde regiofusie. Im
mers alles heeft in ieder ge
val sterk het gevoel van ach
terkamertjes c.q. torentjes
overleg, waarbij de burger
hooguit op afstand en zwij
gend mag toekijken.
Nic. Sluis sr.,
Noordwijkerhout.
De ontvangst is meer dan hartelijk. „Koffie? Cake? Gaat u
lekker zitten, dan schenk ik een kopje voor u in."
Het is de 'dag van de kunstuitleen', zegt de mevrouw van de
koffie. „We hebben niet altijd iets lekkers klaar staan hoor." I
le bezoekers krijgen een feestelijk onthaal. Dat wil zeggen: de
enkeling die het gebouw aan de Hooglandse Kerkgracht in
loopt. „Dit gebouw heeft een hoge drempel", zegt de mevroui
van de koffie.
Nog even en dan zijn ze hier weg. Ze gaan 'commercieel', zegt
de mevrouw van de koffie. Hoe dat eruit ziet, weet ze ook niet
Zeker is alleen dat de gemeente de subsidie stopt. Het zal in
geval een stuk duurder worden, weet haar collega. „Da's niet
zo gek. Weet u dat wij een van de goedkoopste kunstuitlenen I
Nederland zijn?" Veel te goedkoop, als je het aan haar vraagt.
„Ik denk dat we straks best het dubbele kunnen vragen."
Een meneer komt vragen naar de betekenis van een maquett
op de leestafel. „Sonunige dingen snap ik niet", zegt hij over
het bouwsel van Concrete Architectural Associates. De me
vrouw van de koffie denkt mee. „Volgens mij is dat de uitbeel
ding van 'woensdag gehaktdag'. Kijk, daar ligt een stuk vlees.
Het ding vormt een onderdeel van de tentoonstelling 'kunst
interieurarchitectuur'.
Vader, moeder en twee kleine kinderen komen nieuwsgierig
grote zaal van het CBK in lopen. Waar zijn ze terechtgekomei
Ontwerpgroep Trade Hooykaas heeft de muren in allerlei ge
kleurde vakken verdeeld. 'Kleur is een incident' luidt een van
de muurteksten. Schilderijen en foto's staan in grote aantaUe
op de vloer.
Waarom staan alle kunstwerken op de grond, wil de moeder
weten. De mevrouw van de koffie heeft geen idee. „Dat is zo
bedacht door de ontwerpster." Ze weet wel dat het de bedoe
ling is om erlangs te lopen en de hele materie goed op je in te
laten werken. Eventueel kunnen bezoekers 'contempleren' op
een grijs bankje met rode kussens. „U hoeft geen koffie en ee
plakje cake? Echt niet?"
Erna Straatsma
Pirosca Ridderstap: „Ik wilde mijn ouders altijd bewijzen dat ik op mezelf kan wonen zonder op het slechte pad te raken, en dat kan me hier lukken." Foto: Henk Bouwman
SCHRIJVENDE LEZERS
LEIDEN, 12.00 UUR
Pirosca Ridderstap is klein van stuk,
maar dat belemmerde haar tot voor
kort niet om er op los te timmeren.
Als iets haar niet beviel, gebruikte ze
haar vuisten in plaats van haar ver
stand. Dat deed ze ook in het groepje
vernielzuchtige hangjongeren, waarin
ze verkeerde in de tijd dat ze vmbo-
onderwijs volgde. Met het diploma
elektrotechniek op zak liep ze weg
van huis, waar ze voortdurend ruzie
maakte met haar Antilliaanse ouders,
en ze kwam terecht in de crisisop
vang. Daar begon ze na te denken. Nu
probeert ze op straat ongeregeldhe
den te voorkomen in het project 'Toe
zicht door Jongeren' en woont ze in
het Leidse Werkhotel. „Om te werken
aan een betere toekomst."
Pirosca Ridderstap is het prototype
van de jongere uit de regio voor wie
het Werkhotel is bestemd.Als ik op
de oude manier was doorgegaan,
was ik op het slechte pad terechtge
komen", weet de 18-jarige Leidse ze
ker. „Hier kan ik lekker rustig en
zelfstandig wonen en een opleiding
volgen. Ik wil een leuke baan, een
lekker huisje en gezellige vrienden."
Het Werkhotel aan de Smaragdlaan
in Leiden kan haar daarbij het duw
tje in de rug geven dat ze nodig heeft
en biedt haar zelfs de garantie dat ze
twee van haar drie doelen bereikt als
ze het traject doorloopt. Een baan en
een huurwoning vormen de belo
ning voor diegenen die zich twee
jaar lang aan de strenge regels (met
betrekking tot alcohol, drugs en
overlast) houden.
Het Werkhotel wil onderdak
bieden aan jongeren tussen
de 17 en 27 jaar die door
onvoldoende opleiding en
door problemen in hun
woon- en leefsituatie drei
gen te ontsporen. Zij
kunnen er een gemeu
bileerd eenkamerap-
partement krijgen, te
gen een maandprijs van
325 euro, inclusief. Jon
geren leren er zelfstan
dig te wonen, krijgen
trainingen en een
opleiding op MBO-
ren daar problemen mee hebben",
zegt ze in haar flatje. „Ik ben hier vrij
om te doen en laten wat ik wil en dat
werkt perfect voor me. Ik ging altijd
al graag mijn eigen gang. Thuis kon
dat niet, waardoor ik heel vaak ruzie
had met mijn ouders."
Het leidde ertoe dat ze als 17-jarige
het ouderlijk huis in de Merenwijk
verliet en nog vaker rondhing op
straat. In een groepje hangjongeren,
dat uit verveling vernielingen aan
richtte. „Bij het station, op hang
plekken en in speel
tuinen. In die
tijd zaten
mijn
handen
nogal
los.
Als
mand ook maar iets verkeerds tegen
me zei, begon ik al te vechten. Tot
dat ik een keer het ziekenhuis werd
ingeslagen, met twee gekneusde rib
ben. Daar bleek dat ik daarvoor niet
verzekerd was en dat kostte me 500
piek. Die wilde ik per se zelf betalen,
omdat mijn ouders al genoeg kosten
hadden, dus heb ik nu nog wat
schuld."
Het voorval duwde haar niet alleen
in het rood, het zette haar ook aan
het denken. Ze besloot haar levens
wijze grondig te veranderen, stapte
uit het groepje, ging bij een sport
school aan thai- en kickboksen doen
- „om mijn agressie kwijt te raken" -
en ging meewerken aan het gemeen
telijke project Toezicht door Jonge
ren. „Daar hoorde ik over het Werk
hotel en ik wist meteen dat dit mijn
beste kans was om nog wat van mijn
leven te maken."
Ze wil 'm met beide handen aangrij
pen. Zelf is Ridderstap - „ik zag me
zelf niet als een probleemkind, maar
dat was ik voor mijn ouders natuur
lijk wel" - super gemotiveerd en ze
krijgt bovendien alle mogelijke hulp.
hier met al-
leeft ze inmid
dels al ervaren.
„Met het
schrijven
van sol
niveau en worden begeleid in het
leer- en werktraject. Door een job-
coach, die met hen op zoek gaat naar
stageplaatsen en een passende baan.
In de komende twee jaar is in het
Werkhotel plaats voor zestig jonge
ren, vijftien maken inmiddels ge
bruik van de unieke kans op een be
tere toekomst. Pirosca Ridderstap is
er een van. „En het is een uitkomst
voor me." Ze woont nu twee maan
den in de flat op de hoek van de
Agaatlaan en de Smaragdlaan, waar
de oorspronkelijke bewoners waar
nodig intern verhuisd zijn om op de
bovenste drie verdiepingen plaats te
maken voor het project.
Op de zesde etage komen ruimten
voor cursussen en ontspanning, de
entree van het gebouw wordt voor
zien van een receptie, die dag en
nacht wordt bemand. Op tv-
schermen is daar straks alles te
volgen dat geregistreerd wordt
via de camera's die in de gangen
en de was- en droogruimte van
het Werkhotel worden beves
tigd. „Niet om te spioneren,
maar voor onze veiligheid",
weet Ridderstap. „Anderen er
varen het misschien als een in
breuk op de privacy, maar ik
kan er wel mee leven."
„Het grote voordeel voor mij
is dat ik hier een plekje
voor mezelf heb en
mijn eigen bezoek
kan ontvan
gen, zon
der dat
ande-
