Nederlandse traint
goden hindoeïsme
GESPREK VAN DE DAG
Illusionist David
Blaine na 44 dagen
uit glazen gevangenis
Old friends
De ondraaglijke saaiheid van het bestaan
DAGELIJKS LEVEN
Ach «E.ID, PAAR. L£T >k: AL. NIÉT MEEIS. op
MENSELIJK
RIO FERDINAND gaat een zware week tegemoet voor het TRIBUNAAL van de
Engelse voetbalbond. De duurste verdediger in de geschiedenis van Manchester
United (46 miljoen euro) moet uitleggen waarom hij tien dagen geleden een do
pingcontrole heeft 'vergeten'. Rio was in de kleedkamer gewaarschuwd dat hij
bij de vliegende brigade van de Engelse FA moest komen plassen. De verdediger
sprong echter in zijn auto en was gevlogen. Uren later belde hij pas terug om
zijn excuses aan te bieden. De dopingbrigade was inmiddels vertrokken. Ferdi
nand beweerde dat hij zijn telefoon uit had staan, toen de medische staf van
United hem wanhopig probeerde te bellen. Engelse kranten hebben voor veel
geld bij de telecombedrijven de hand weten te leggen op de belgegevens van de
speler en daaruit blijkt dat hij vijf minuten na zijn vertrek bij United uit de auto
al druk telefoonverkeer had met een uroloog uit een privé-kliniek. Uiterst pijnlijk
voor Ferdinand en waarschijnlijk vernietigend voor zijn zaak. Tussendoor kwam
de Britse pers er bij het doorspitten van zijn telefoongegevens achter dat hij,
buiten de telefoontjes naar zijn vrouw, dagelijks ook al twee jaar met een en de
zelfde juffrouw belde. Die was dus snel opgespoord. 'Zo Rio, was je dit ook ver
geten te vertellen?', stond er bij de foto van een fraaie blonde dame die als zijn
geheime vriendin gold. De enige vraag die voorlopig onbeantwoord blijft, is
waarom Ferdinand contact heeft met een uroloog. Wordt vervolgd...
Een groep van Belgische en Indiase
biologen heeft in het zuiden van In
dia een tot dusver ONBEKENDE
KIKKER ontdekt. Dat bericht het
wetenschappelijke blad Nature. Het
diertje wijkt zo af van de al bekende
kikkersoorten, dat de onderzoekers
zeggen met een nieuwe familie van
doen te hebben. Tot dusver verdeel
den biologen de kikvorsachtigen in
29 families. De vorsers omschrijven
hun vondst als 'levend fossiel', om
dat het paarse diertje al ten tijde
van de dinosauriërs rondhuppelde.
De meest verwante familie van de
kikker leeft alleen op de eilanden
groep Seychellen in de Indische
Oceaan. De wetenschappers denken
dan ook nieuw bewijs te hebben ge
leverd dat India en de Seychellen
ooit aan elkaar vastzaten.
Het tragische verhaal over de Ameri
kaanse journalist DANIEL PEARL
wordt verfilmd. De correspondent
van de Wall Street Journal werd be
gin vorig jaar in Karachi ontvoerd en
vermoord toen hij probeerde in con
tact te komen met radicale islamiti
sche groeperingen in Pakistan. War
ner Bros. heeft de filmrechten ver
worven van het verhaal over de ver
moorde journalist dat zijn vrouw Ma-
riane Pearl heeft geschreven. Het
boek van de weduwe, die ook jour
naliste is, is getiteld A Mighty Heart.
Het is vorige maand verschenen.
Volgens de filmmaatschappij heeft
zich voor het project nog geen sce
narioschrijver of regisseur gemeld.
Over de rolbezetting wordt pas be
slist als er een script is.
Nederland is zaterdag derde geworden bij het WERELDKAMPIOENSCHAP PUZ
ZELEN in Arnhem. Het goud ging naar Duitsland, de Verenigde Staten wonnen
zilver. In het individuele klassement moest onze landgenoot Niels Roest, vorig
jaar nog wereldkampioen, genoegen nemen met de vijfde plaats. Het goud was
voor de Duitser Ulrich Voight. De Amerikaanse viervoudige wereldkampioen
Wei-Hwa Huang (foto) greep dit keer net naast de hoofdprijs. Bij het WK op Na
tionaal Sportcentrum Papendal bogen de deelnemers uit 25 landen zich over de
meest uiteenlopende puzzels. Het ging vooral om logisch denken, Tekenvaardig
heid en inzicht, met pen en papier maar ook op de computer. Volgend jaar strij
den de puzzelaars in Kroatië om de wereldtitel. Foto: ANP/Koen Suyk
Frankrijk krijgt de eerste GASTRO
NOMISCHE UNIVERSITEIT ter we
reld. Vanaf volgend najaar kunnen
jaarlijks honderd studenten zich
verdiepen in de culinaire geschiede
nis en de eetcultuur van Frankrijk.
Dat meldt de Franse staatssecretaris
van economische zaken, Renaud
Dutreil. Het betreft een opleiding
van een of twee jaar in Reims, de
hoofdstad van de Champagne. Het
moet een soort Harvard voor de
smaakpapillen worden. Als docen
ten wil Dutreil prominente personen
aantrekken: historici, sociologen,
biologen, gastronomen en koks.
Het weerinstituut KNMI krijgt vol
gend jaar als verjaardagscadeau zijn
EIGEN POSTZEGELS. Dat meldt
het postbedrijf TPG. Het Koninklijk
Nederlands Meteorologisch Insti
tuut viert in 2004 zijn 150-jarig be
staan. Op de zogenoemde priorityze-
gels, bedoeld voor internationale
post, komen in 2004 kunstwerken
van Johannes Vermeer en Gabriël
Metsu. Het Internationaal Gerechts
hof in Den Haag krijgt begin volgend
jaar ook nieuwe postzegels. Deze zo
genoemde dienstzegels mogen al
leen door de rechterlijke instantie
worden gebruikt.
Ilja Tromp van zakenwereld naar olifanten in India
Haar grootste wens was om ooit
iets met dieren te doen in het bui
tenland. De 25-jarige Ilja Tromp uit
Kortenhoef stapte daarom een
paar maanden geleden uit de kei
harde zakenwereld om een tijdje in
India olifanten te trainen. Een bij
zondere ervaring, aangezien het ei
genlijk nooit voorkomt dat een
vrouw dit werk doet, laat staan een
westerse vrouw.
Toen de Nederlandse ongeveer
anderhalve maand geleden aan
kwam in Punnathur Kotta, een
olifantenpark in Guruvayur in de
zuid-Indiase staat Kerala, keken
de verzorgers vreemd op. Ze had
den dan ook nog nooit een vrij
williger gehad, en al helemaal
geen Nederlandse blanke vrouw
met blond haar, gekleed in een
broek en die gemiddeld een kop
boven elke Indiër uitsteekt.
„Wat kom je doen?", was de eer
ste vraag die Ilja kreeg voorge
schoteld. Het trainen van olifan
ten is in India typisch mannen
werk en bovendien vies en zwaar.
„Ik zei dat ik alles wilde leren over
olifanten, hun gedrag en het werk
van de verzorgers. En dat ik een
begeleider wilde. Dat werd Sad-
hyapalan. Hij werkt al vijftien jaar
met Lakshmanan junior."
De Nederlandse stak vanaf het be
gin flink de handen uit de mou
wen en na een dikke week leken
de verzorgers haar te accepteren.
„Er werken echt alleen maar
mannen. In het begin zag ik ze me
allemaal aankijken. Maar toen ze
zagen dat ik alles deed, gingen ze
met me praten en nodigden ze
me uit om thee te drinken. Nu le
ren ze me de taal, Malayalam."
Ilja is waarschijnlijk de eerste Ne
derlandse vrouw die dit werk
doet. Via een Britse organisatie
die ze op het spoor kwam via in
ternet regelde ze alles. Ook voor
de Indiase media is ze een be
zienswaardigheid. De lokale krant
en televisie kwamen haar al inter
viewen, evenals een correspon
dent van de Britse omroep BBC.
Het werk bevalt haar prima. „De
eerste twee weken was het erg
wennen. Ik wist van tevoren totaal
niet wat ik moest verwachten,
maar het is heel bijzonder om met
olifanten te werken. Ze zijn hele
maal geïntegreerd in de cultuur.
Olifanten zijn een van de goden
van het hindoeïsme."
Het werken met de dieren is een
vak apart. Volgens Ilja gehoor
zaamt het dier alleen de eerste
verzorger. Het was dan ook heel
bijzonder dat Lakshmanan junior
een paar weken geleden een ge
luid naar haar maakte, waarmee
hij aangaf dat hij haar accepteert.
„Ik heb heel veel respect voor de
olifanten. Toen ik er drie weken
geleden voor het eerst op mocht
zitten, dacht ik wel 'wow, wat is
dit'. Je zit alleen met je benen in
een touw dat om zijn nek zit.
Daarmee moet je je balans hou
den. Dat was wel even eng."
De 62 olifanten in Punnathur Kot
ta horen bij de tempel in Guru
vayur. Ze zijn geschonken door
rijke Indiërs. Elke dag verblijven
volgens Ilja drie dieren in de tem
pel voor een aantal uren, zodat de
bevolking erbij kan bidden. „He
laas mag ik daar niet bij zijn, want
ik ben geen hindoe."
In november vertrekt Ilja uit Gu
ruvayur, omdat haar olifant dan
zijn rustperiode ingaat. In eerste
instantie zou ze naar een ander
olifantenpark gaan, maar dat gaat
niet door omdat ze dan in het re
servaat moest verblijven en niet,
zoals nu, in een hotel. „De organi
satie vond dat geen goed plan,
omdat ik dan bij alleen maar
mannen verblijf. Misschien ga ik
nu wel krokodillen verzorgen in
Madras."
Judith Katstra
Het zweet borrelt onder het T-shirt, het sweatshirt, de
fleecetrui en de rugzak die ik -het is tenslotte herfat-
in een pessimistische bui over elkaar heb aangetrok
ken. 's Ochtends leek dat nogzo'n goed idee, maar tij
dens de steile klim naar burcht Liebenstein doet de
zon heel uitsloverig alsof het nog hoogzomer is. Tijd
om te stoppen en wat van deze kledinglasagne af te
pellen heb ik niet, want mijn twee nazaten voor me
lopen de helling op in een tempo dat doet vermoeden
dat er boven een McDonald's open huis houdt. Ik
haal ze in op een granieten plateau van twee bij drie
meter, waar mijn zoon (7) zich vervaarlijk over de
rand buigt om naar omlaag te spugen. Met een snelle
beweging voorkom ik dat hij honderdtachtig meter
lager in de Rijn stort en laat me dan op de stenen zak
ken om even rustig te hyperventileren. Twee meter
verderop staat mijn dochter (11) te geeuwen. „Dit is
echt het saaiste wat ik ooit heb meegemaakt", zegt ze.
Deze herfstiveek brengen we door op onze favoriete
camping aan de Rijn, net onder het Duitse Koblenz.
Voor dit jaar heb ik -aan inspraak doe ik niet, tijdens
de vakantie- het thema Burchten gekozen. Elke dag
parkeren we de auto in een ander stadje en klimmen
naar de middeleeuwse vestingen die hier bijna achte
loos in elke bocht van de rivier zijn neergesmeten.
Tien tot twaalf kilometer lopen we op een dag, met
een picknick onderweg en aan het eind van de tocht
de traditionele bratwurst mit brötchen bij de Schnel-
limbiss. Vier jaar lang was dit de favoriete vakantie
besteding van mijn dochter, maar dit jaar sjokt ze
met een verveeld gezicht achter ons aan of voor ons
uit, over de beboste hellingen die door de zon in een
goudgele gloed worden gezet. De robuuste muren van
Liebenstein en de 'broederburcht' Sterrenberg zorgen,
in combinatie met de glinstering van de Rijn en de
traag voortkruipende vrachtschepen in de diepte,
vooreen adembenemend schouwspel. „Mooi hè",
probeer ik nog maar eens. Ze haalt haar schouders
op. „Ik vind het saai.
Ik raak erdoor in verwarring. Elf jaar lang heb ik
haar gekend als een rustig type dat in gezelschap geen
woord te veel zei, als favoriete bezigheid lezen had en
in de vakanties een voorliefde koesterde voor wande
lingen vanaf vijftien kilometer. Saai? Dat hoor je mij
niet zeggen. Wij vonden het ideaal en iedereen in on
ze omgeving was jaloers op de vanzelfsprekendheid
waarmee ze zich naar ons levenspatroon schikte. En
opeens deugt er helemaal niks meer van. Nou ja, van
de dingen die ik bedenk voor onze vakantie. „Je gaat
toch niet een halfuur rijden naar een burcht, als je
ook vanaf de camping kunt lopen? En waarom zoek
je op maandag een burcht uit die op maandag geslo
ten is, op dinsdag een burcht die op maandag en
dinsdag dicht is en op woensdag een burcht die elke
week pas vanaf donderdag is geopend?", wil ze van
mij weten.
Stom toeval, noem ik dat zelf, maar voor haar is het
het zoveelste bewijs dat ik alles in het werk stel om
Art Garfunkel en Paul Simon weer actief. Foto: Reuters
Simon and Garfunkel starten
De 30-jarige Amerikaanse illusionist David Blaine heeft gisteravond na
44 dagen zijn verblijf beëindigd in een doorzichtige plastic kist boven
de Thames in Londen. Blaine heeft al die tijd geen direct contact met
de buitenwereld
gehad en alleen
op water ge
leefd. Hij is 23
kilo afgevallen.
„Dit was een
van de meest in
spirerende erva
ringen uit mijn
leven", zei Blai
ne toen hij weer
met beide benen
op de grond
stond. Hij oogde
alsof hij elk mo
ment flauw kon
vallen. „Ik heb
in die kist ont
dekt hoe sterk
wij mensen
zijn." Een jui
chende menigte
had zich bij de
Thames verza
meld om Blaines
laatste minuten
in zijn kooi gade
te slaan.
Blaine heeft zich
eerder laten in-
vriezen in een
blok ijs en zich
Uitgeput verlaat Blaine de kooi, waarin hij 44 dagen levend laten be
lang heeft 'gewoond'. Foto's: AP-Reuters graven. Voor hij
aan zijn nieuw
ste stunt begon was hij fors aangekomen. Hij woog 93 kilo. De komen
de tijd ligt hij in een particulier ziekenhuis, waar hij via een infuus
wordt gevoed. Het kan nog dagen duren voor hij weer vast voedsel tot
zich kan nemen. Tijdens zijn verblijf in de kist had hij last van hartrit
mestoornissen en ademhalingsproblemen. Ook zijn zicht schijnt wat
verslechterd te zijn.
Niet alleen de gezondheid speelde de illusionist parten, ook bezoekers
waren af en toe 'over-enthousiast'. Hij werd regelmatig uitgescholden
en zijn kooi is bekogeld met onder meer eieren, hamburgers en verfbal-
lonnen. Ook heeft een voorbijganger de watertoevoer gesaboteerd. Bij
na 250.000 mensen kwamen de afgelopen maand naar Blaine kijken.
Een Britse tv-zender, die de stunt heeft gefinancierd, zal Blaine een
miljoenenbedrag uitbetalen, ap-anp-afp
Het Amerikaanse duo Simon and
Garfunkel heeft zaterdag, 33 jaar
nadat ze uit elkaar gingen, weer
een concert gegeven.
Tienduizenden waren erbij, in
Auburn Hills even buiten Detroit.
Het was het eerste optreden van
een toemee.
Art Garfunkel en Paul Simon doen
met hun Old Friends-toernee in
twee maanden tijd dertig steden
aan. Ook verschijnt een album
met de 32 grootste hits. De twee
traden in februari dit jaar op tij
dens de uitreiking van de Gram
my Awards waar ze 'The Sound of
Silence' zongen. In 1970 gingen ze
uit elkaar, wegens verschil van in
zicht over hun toekomst.
Zaterdag waren meer dan 30.000
fans getuige van de reünie. Een
42-jarige elektricien had er
uur voor gereisd. „Het is geef^j
Woodstock, maar het is wel d j n.
soundtrack van je leven", jub ij:
hij. Een 51-jarige fan trok eert
gelijking met The Beatles
mensen weten niet meer
om wie het gaat, maar
ziek blijft bestaan." Een
aanhanger noemde de
„poëzie en daarom tijdloos
show begon met een video
muzikale hoogtepunten
gelopen vijftig jaar. Daarna
schenen de zangers op het p rh;
um. Ze namen het publiek n ft i
naar de jaren '60 alhoewel zi
den te betwijfelen of iedere
wezige toen wel was puuic»-
haar de saaiste week van het jaar te bezorgen. De eer
ste drie dagen van de herfstvakantie stippel ik, met
het enthousiasme van de hopman, nog dagelijks een
tocht uit die de blos van opwinding op haar gelaat
moet laten terugkeren. Maar na het zoveelste
'saai' slaat ook bij mij de vertwijfeling toe.
In Rüdesheim nemen we de kabelbaan naar
het protserige Niederwald Denkmal, eten bo
ven onze dagelijkse bratwurst en lopen door
de wijnvelden vol Poolse druivenplukkers
terug naar het levendige stadje. Ze zegt het
niet, maar het is van mijn dochters gezicht
af te lezen. Saai. Totdat ergens in het rijtje
vakwerkhuizen in het centrum een
het trottoir haar aandacht trekt,
um' staat er op, boven een historische afbeel
ding van een jonge vrouw die met haar stuk
gescheurde kleding haar naaktheid voor de
beul probeert te bedekken. Haar gezicht is ver
trokken van angst en op het pokdalige gelaat
van haar belager schittert de wellust.
„Cooll", zegt mijn dochter, „gaan we hier
in?"
Mijn gezicht springt op verveeld, ik schud
m'n hoofd en loop door. „Saai!"
Ik pik het snel op, dat puberen.
Reageren? column@dickvanderplas.nl
