het mkz-hellevuur achter
te blijven
Gedoemd in
BINNEN- BUITENLAND
'Je moet wel Nederlander willen zijrê
Stenen stapelen voor
het jatten van een geurtje
Forum-directeur krijgt 'allochtoon' bijna niet meer door zijn strot
Als het aan minister Donner ligt gaan ouders van kinderen die over de schreef gaan meebetalen aan de
kosten van de straf. Foto: GPD/Ron Nagtzaam.
door Marloes de Koning
Minister Donner van Justitie wil dat ouders van
kinderen die over de schreef gaan zelf een deel van
de kosten van de straf betalen. Op die manier zou
den ze meer verantwoordelijkheid voor hun opvoe
ding gaan voelen.
Jeroens twaalf uur zitten er bijna op. De zestien
jarige is door Halt-bureau Haaglanden aan het
werk gezet bij het composteerbedrijf van de ge
meente Wassenaar. Zijn geel-zwarte scooter
heeft hij in de bosjes bij de ingang van het terrein
geparkeerd. Jeroen moet vandaag orde scheppen
in een berg straatstenen die in een hoek van het
bedrijfsterrein is neergegooid. Zo op het oog het
voormalig wegdek van een dorpsstraat.
Hij zoekt de gave exemplaren eruit, klopt de erg
ste klonten zand en aarde eraf en gooit ze op een
hoop. Met een zwaai belandt steen na steen op
een hoopje naast de pallet waar ze op moeten.
Als er genoeg liggen knielt Jeroen ernaast en
maakt er een keurig rijtje van. Dat hij nu stenen
staat te stapelen komt doordat hij betrapt is op
het jatten van een geurtje uit een winkel, een
paar weken geleden. Wat hij normaal zou doen
op zijn vrije middag? „Voetballen of zo," schok
schoudert hij.
Het idee van minister Hein Donner van Justitie
om ouders te laten betalen voor een deel van de
straf van hun kind, vindt Jeroen - niet zijn echte
naam, die houdt hij liever voor zichzelf - nog niet
zo gek. „Dan kunnen ouders hun kinderen toch
een beetje in toom houden." Hoe dat dan precies
in zijn werk moet gaan weet hij ook niet. Wél ver
wacht hij dat zijn ouders dat bedrag vervolgens
van zijn zakgeld in zouden houden.
Dat vermoeden klopt half. „Ik zou het zéker van
zijn zakgeld inhouden als hij de schade bij die
winkel had moeten vergoeden," zegt zijn moeder
stellig. „De kosten voor het Halt-project zouden
we waarschijnlijk delen." Ze is niet tegen een bij
drage door ouders, maar vreest dat het negatieve
effecten heeft. „Vooral als ouders het moeilijk
kunnen opbrengen. Je kunt in een verwijtsfeer
terecht komen. Of ouders kunnen hun kind extra
gaan straffen."
Minister Donner ziet een financiële bijdrage van
ouders als één van de maatregelen om ouders
extra van hun verantwoordelijkheid als opvoeder
te doordringen. Naast 'Halt-afdoeningen' gaat
het daarbij ook om bijvoorbeeld taakstraffen,
jeugdreclassering en gevangenisstraffen. Ook wil
Donner extra investeren in vormen van opvoe
dingsondersteuning aan ouders. Hij laat nog on
derzoeken op wat voor manieren dat kan.
Jeroens ouders werden samen met Jeroen uitge
nodigd voor een gesprek op het Halt-bureau. Het
hele traject heeft indruk gemaakt. Zowel op Je
roen als zijn ouders, met wie hij daarna nog lang
gepraat heeft. „Ik zou het niet nog eens doen,"
zegt Jeroen terwijl hij met de rug van zijn hand
zijn lange blonde haren uit zijn ogen veegt. Vol
gens hem voelen zijn ouders zich wel schuldig,
maar zijn ze niet kwaad op zichzelf.
Zijn moeder: „Je voelt je natuurlijk toch een beet
je tekort schieten. Verdorie, wat heb ik niét ge
daan waardoor hij dit doet? Wat voor voorbeeld
heb ik gegeven?'
Halt Nederland ziet niets in het plan om ouders
een deel van het Halt-traject te laten betalen.
„We betrekken ouders er al intensief bij als hun
kind bij Halt komt," zegt Arjan de Brouwer, di
recteur van Halt Nederland. Hij omschrijft de
Halt-benadering als 'bijna opvoedingsondersteu
ning'. Volgens De Brouwer werkt het averechts
als ouders voor de straf of begeleiding van hun
kind moeten betalen. „Jongeren jonger dan zes
tien jaar moeten voor het Halt-traject toestem
ming van hun ouders vragen. Krijgen ze die niet,
bijvoorbeeld omdat die ouders niet willen of
kunnen betalen, dan rest alleen de gang naar de
jeugdofficier van justitie. In de praktijk worden
veel zaken door het Openbaar Ministerie gesepo
neerd, omdat het om kleine vergrijpen gaat. „Het
lik op stuk beleid blijft dan achterwege," consta
teert De Brouwer. „Bovendien worden daders
niet met de gevolgen van hun daden geconfron
teerd. En of dat pedagogisch verantwoord is?"
door Tanja Kits
Noem hem geen Marokkaan,
want hij voelt zich Nederlander.
'Ik bèn een Nederlander', zegt
Sadik Harchauoi (30). Als nieuwe
directeur van Forum, het insti
tuut voor multiculturele ontwik
keling, is hij het gezicht en de
spreekbuis van de multiculturele
samenleving. Maar hij voelt zich
vaak de kop van jut. 'Je doet het
nooit goed.'
Sadik Harchaoui is een drukke,
goedlachse en vooral bevlogen
man. Iemand die zoveel te ver
tellen heeft over het allochto
nenprobleem dat hij van de hak
op de tak springt. „We hebben
te maken met giga-problemen,
maar we moeten ook eens kij
ken naar alles wat goed gaat."
De laatste weken is hij, druk met
interviews. Hij mag als direc
teur van Forum overal komen
vertellen wat hij vindt van de
commissie die de integratie van
allochtonen onderzoekt. „De
uitkomst dat de integratie deels
wel en deels niet is gelukt, ver
rast me niet. Het is ook mijn ei
gen waarneming. Wat ik jam
mer vind van die commissie is
dat er alleen achterom wordt
gekeken. Ik kijk liever vooruit.
Maar misschien komt dat nog.
Misschien komt er nog een rap
port hoe Nederland er over tien
jaar moet uitzien. Als Forum
zijn we daar in ieder geval wel
mee bezig."
Zelf is hij het toonbeeld van wat
in de politiek een 'geïntegreer
de allochtoon' wordt genoemd,
of zoals hij zichzelf noemt een
Nederlander met een Marok
kaanse achtergrond. Als jonge
tje van zeven kwam hij uit Ma
rokko naar Nederland. Zijn va
der en zijn oom hadden zich in
Apeldoorn gevestigd en waren
er een pension begonnen. Na
de lagere school ging Harcha
oui naar het Myrtuscollege, een
bouwvallige middelbare school
in Apeldoom-Zuid die later fu
seerde in de Christelijke Scho
lengemeenschap De Heem-
gaard. Hij haalde er zijn vwo-
diploma en besloot rechten te
studeren in Utrecht. „Een intuï
tieve keuze, waar ik nog geen
moment spijt van heb gehad."
In Zwolle werd hij rechterlijk
ambtenaar in opleiding (RAIO)
en besloot officier van justitie te
worden. Tot augustus werkte
hij als plaatsvervangend officier
van justitie. Nog voordat hij de
finitief tot officier kon worden
benoemd, aanvaardde hij de
functie van Forum-directeur.
„Ook weer intuïtief. Ik werd ge
vraagd en na de nodige twijfels
heb ik ja gezegd. Hoewel ik het
werk als officier van justitie ge
weldig interessant vind. Dat zal
ik in de toekomst zeker weer
oppakken. Wanneer? Geen
idee. Ik ben niet zo'n carrière
planner. Ik doe wat er op mijn
weg komt."
Flexibel
„Ik hield er van als officier van
justitie de kop van jut te zijn. Je
hebt als aanklager een belang
rijke taak. Je bent onafhankelijk,
maar het is beslist geen een
voudige opgave. Je hebt met
druk vanuit alle geledingen te
maken. Maatschappelijke druk
om zaken snel op te lossen.
Druk vanuit de rechterlijke
macht om alles volgens de re
gels te doen. Je moet heel flexi
bel zijn en goed kunnen scha
kelen. Het ene moment voer je
een slachtoffergesprek, het an
dere moment sta je in de
rechtszaal een'juridisch betoog
te voeren. Je moet een duizend
poot zijn. Ik vind dat heerlijk."
Als Forum-directeur kan hij die
eigenschappen goed gebruiken.
Ook daar heeft ffij te maken
met druk van verschillende
kanten. ..Je doet het nooit goed.
Vanuit de allochtone groepen
krijg ik vaak het verwijt te veel
Nederlands te zijn. Vanuit au
tochtoon Nederland word ik
beschouwd als de spreekbuis
van alle allochtonen, wat ik na
tuurlijk niet ben. Wij zijn als Fo
rum een kenniscentrum. Ik
kom met feiten en cijfers. Als er
gesproken wordt over criminele
Marokkanen, presenteer ik de
cijfers. Hoe groot is het percen
tage? Wat is hun sociale status
en achtergrond? Ik keur het ge
drag net zo hard af als iedere
andere burger, maar wil wel de
nuance brengen.
„Forum is een kenniscentrum
ten behoeve van de hele Neder
landse samenleving, gesubsidi
eerd door het rijk. We zijn geen
belangenbehartiger van welke
groepering ook. We willen wel
meedoen met discussies, maar
dan op basis van feiten. Die fei
ten verzamelen we deels zelf
door diverse onderzoeken. Wij
hebben zeker een mening over
hoofddoekjes of sluiers, maar
ook over de opeenhoping van
problemen in achterstandswij
ken. We kunnen ook vertellen
hoe verschillend er binnen de
islam over gedacht wordt en
wat de achtergronden zijn en
dat soort dingen.
'We willen een brug slaan tus
sen verschillende bevolkings
groepen. We zijn ook heel prak
tisch bezig. Als een gemeente in
Sadik Harchauoi, het gezicht en de spreekbuis van de multiculturele
samenleving. Foto: GPD/Marnix Schmidt.
een wijk een project wil opzet
ten, kunnen wij voor de contac
ten met allochtone bewoners
zorgen. Wij kunnen bij mensen
binnenkomen, waar een witte
ambtenaar nooit zou worden
binnengelaten."
Zwolle zal hij binnenkort als
woonplaats verruilen voor 'iets
anders' in de randstad. „Ik be
gin ervan te balen dat ik door
mijn drukke baan vaak de laat
ste trein naar Zwolle mis en in
een hotel moet slapen."
Harchaoui wordt regelmatig ge
vraagd voor televisie-program
ma's. Zodra er een kwestie over
imams, hoofddoekjes of crimi
naliteit onder allochtonen
speelt, mag hij weer komen op
draven. Hij doet het graag, daar
niet van. 'Maar ik kan het
woord allochtoon zo langza
merhand niet meer uit mijn
strot krijgen. Het woord heeft
zo'n negatieve lading gekregen,
terwijl er een hele grote groep
Nederlanders onder valt. Be
denk wel dat één op de vijf
mensen in Nederland een bui
tenlandse achtergrond heeft.
Hoe kun je nu ruim drie mil
joen mensen onder één noemer
plaatsen met een negatieve la
ding? Het overgrote deel van de
allochtonen voelt zich Neder
lander, redt zich prima en wil
graag Nederlander zijn."
Het is het thema waar Forum
zich de komende jaren op gaat
richten. Wil je Nederlander
zijn? Kün je Nederlander zijn?
En mag je Nederlander zijn?
„Die eerste vraag moet je vol
mondig met ja kunnen beant
woorden als je deel wilt uitma
ken van deze samenleving. De
tweede vraag is of je het ook
kunt. Spreek je voldoende Ne
derlands, weet je een beetje hoe
de samenleving in elkaar zit. De
laatste vraag is meer gericht aan
mensen om je heen. Mag je van
hen Nederlander zijn of word je
als allochtoon in het hokje
Turk, Marokkaan of Surinamer
gestopt.
„Ook vanuit de eigen groep of
familie kan de druk heel groot
zijn om vast te blijven houden
aan de eigen gebruiken en ge
woontes. Maar wie bepaalt
jouw identiteit? Dat doe je toch
zelf? Je ontwikkelt jezelf toch tot
iemand met die en die eigen
schappen? Ongeacht je huids
kleur of je religie of de kring
waarin je bent opgevoed. Na
tuurlijk spelen die zaken wel
mee, maar het is te eenzijdig
om te zeggen: "O, die is mos
lim, dus is hij zus of zo." Je
moet tegen mij ook niet zeggen
dat ik Marokkaan ben. Daar ga
ik over. Ik ben Nederlander,
met een Marokkaanse achter
grond. Je wordt vaak door je
omgeving op die feiten gedrukt.
Als je als jongere een disco
theek niet in mag. Of als je als
student op de univM
niemand jou in zijn,
wil hebben. Pas als j D
zien dat je kwaliteit^ g
mag je meedoen." jso
lV<
Etiketten y
„Natuurlijk snap ikj) t
etiketten plakken, ft 01
oud als de mensheijol
wel altijd zo blijvenibe
mag niet ontaardental
zij samenleving." rit]
Het valt even stü. Hjkk
merend naar buiteifgh
parkeerplaats van N
kantoor van Forum'
Er werken honderdkm.
velen met een allocr^
tergrond. „We levei{|
in dit landje en wei
met elkaar moet doio -
volgt hij. „Als wit eiCui
derland - als ik hetöni
gen - zich maar eeiien
hoe afhankelijk ze «t j
zijn geworden. Danch
veel makkelijker saicii
woordelijkheid neneei
problemen die ze dl D
'Ik zoek de nuancefela
merk dat er in Nedan;
vooral in politiek M de
geen plaats meer is»sn
ce. Je moet in onelfete
waar je voor staat, fen i
ruimte meer voor ejeei
afweging van voorsi
Ik heb niets tegen d
rende opmerkingeulj
niet. Wat gezegd m
moet worden geze||g
is gewoon kortzicht
denken dat je grot^ -1
met oneliners kuntan
Daarvoor zijn de plAr
vaak veel te compla o:
BVl
Schakelen
Forum is halverweief
negentig ontstaan i cl
van verschillende ée h
denorganisaties, „lïoli
enige instituut datller
len tussen overheth d
tone bevolkingsgnuw
Dat hij als directeuk, 1
van Marokkaanset
volgens hem loute'
had ook een auto»|j
ninger kunnen zijt
om niet?", zegt hijlg
erom dat je als pro1
kunt bijdragen aaMo
sen van maatschap va
blemen." ene
Maar natuurlijk hörtr
komst wel meegesïoc
benoeming. Wie kn d
tellen over vooroo'va
degene die er zelf idal
ken heeft gehad? B va
beter bruggen sla? 31
ne die in beide beflf c
pen voet aan de gflee
Kevin Feaking in de put. De lagune waar eerst de dierlijke sappen in zaten die zijn weggelekt. Foto: GPD/Graham Wilson.
vernietigde veestapel. „Ik denk
dat Deffa daar verbitterd over
is, we krijgen namelijk geen en
kele medewerking." Kevin heeft
nog meer geld tegoed.Alle
boeren kwamen tijdens de
mkz-crisis op de loonlijst van
het ministerie. Ik werd enkele
maanden later gevraagd een
contract te tekenen op basis
waarvan ik mijn salaris zou ont
vangen. Mijn advocaat ontdek
te dat daarin vier pagina's over
de Government Secrecy Act, de
geheimhoudingsplicht, waren
opgenomen. Ik weigerde te te
kenen en heb nooit mijn loon
gezien. Ik wilde me niet de
mond laten snoeren, wat bij
heel veel boeren wel is ge
beurd."
De Feakins besloten al snel na
de tragedie hun-spullen te pak
ken en te verhuizen. „We wil
den weg van deze nare herinne
ring, ver weg. We dachten aan
Nieuw-Zeeland, Australië, wel
licht Canada. Vijfendertig jaar
lang heb ik gezwoegd om mijn
eigen bedrijf op poten te krij
gen, maar dit was niet langer de
plek waar we wilden zijn." Hill
Farm werd voor 1,5 miljoen eu
ro te koop gezet. „Geen agrari
ërs maar een stel uit Londen
toonde interesse. Maar een
week voor de overdracht trok
ken zij zich terug."
De Feakins waren verplicht de
mogelijke kopers te wijzen op
afwijkingen in de bodem. „Te
midden van de verkoopproce
dure ontdekten we een vreem
de smaak in ons drinkwater. We
haalden er een bodemspecialist
bij, die een lek in de lagune
ontdekte die we tijdens het af
schieten van de veestapel had
den moeten aanleggen. In dit
bassin waren bloed en andere
vloeistoffen van de dieren op
gevangen, maar ook chemica
liën voor landbewerking. De
bodem en het drinkwater blij
ken vervuild door chlorvenvin-
phos (pesticide) en lichaams
sappen van de beesten, en mo
gelijk ook met het bse-prion.
Het rapport concludeerde dat
we op een tijdbom leven."
Bse, beter bekend als de gekke-
koeienziekte, kan bij mensen
leiden tot de dodelijke Ziekte
van Creutzfeldt-Jakob. Dat het
prion, het fatale eiwit, aanwezig
kan zijn op Hill Farm komt
doordat runderen geboren vóór
1 augustus 1996 - de bse-bevat-
telijke generatie - op deze loca
tie zijn afgeschoten, verbrand
en begraven. De procedure is
verboden en Defra had de run
deren dan ook moeten afvoe
ren. Maar een nauwkeurige af
wikkeling bleek door alle hek-
tiek op Feakins' boerderij ook
op dit punt te hebben gefaald.
Feakin: „Hoe kon ik weten wat
ze uitvoerden, je denkt dat je
met vakmensen te maken hebt.
Wekenlang hebben we dat wa
ter gedronken, de kans bestaat
dat we zelf besmet zijn." Docu
menten van Defra winden er
geen doekjes om: de Feakins
worden aangeduid als potentië
le dragers van het virus.
Rechtszaak
Volgens berekeningen gaat het
11,5 miljoen euro kosten om
grond en water te saneren. De
waarde van de boerderij daarbij
opgeteld, laat Kevin en Gina
achter met een totaal negatief
vermogen van dertien miljoen
euro. De Londenaren trokken
zich onherroepelijk terug.
Het gezin Feakin was al ver
huisd en zag zich genoodzaakt
terug te keren. Twee jaar na da
to zijn de dozen nog steeds niet
uitgepakt. Woonvertrekken
ogen leeg, slechts hier en daar
hangt een foto en staan er wat
vetplantjes in de vensterbank.
„We willen hier niet blijven, dus
de dozen blijven dicht." In de
huiskamer staat een fauteuil en
een televisie, de enorme keuken
is slechts voorzien van een
tweedehands tafel en wat gam
mele stoelen. In een hoek staat
een blauwe jerrycan, gevuld
met het drinkwater dat bij de
buren wordt getapt.
„Naarmate de mkz zich ver
spreidde, werden de zaken
steeds beter gestroomlijnd en
de administratie en vergoedin
gen beter geregeld. Het is een
schande dat Defra mij op geen
enkele wijze tegemoet is geko
men. Het ministerie heeft fou
ten gemaakt, en vervolgens ge
probeerd deze onder het tapijt
te vegen." De Feakins brengen
het ministerie in november
voor het Hooggerechtshof.
Een opsteker voor Kevin is dat
hij drie weken geleden een dos
sier over Hill Farm ontving,
waarmee hij sterker hoopt te
staan tijdens de rechtszaak. De
papieren zijn afkomstig van het
Milieubureau, dat de mkz-crisis
heeft aangepakt en nu onder
deel uitmaakt van Deffa. Vol
gens de Britse wet op de priva
cy kun je tegen een kleine ver
goeding bij elke organisatie al je
persoonlijke data opv^sc
de instantie zelf heeftkr
menteerd. „We haddeyr
te persoon aan de lijn|e
mand die geen vragen^
die geen argwaan hadg j
papieren achterhield,he
me kopieerde alle ong,e
reerde documenten oj
tuatie op Hill Farm tiji
na de mond- en klauiL.
sis." P'
fel
Vertrouwelijk I
De Feakins legden dega
nauwkeurig op volgojê1
doorleest, houdt er eej0I
bijsmaak aan over. Stige
wordt duidelijk dat hf c
is gemanipuleerd. Cnjje
dem- en watermonstfte
verwisseld of verdweih
vertrouwelijk onderzee
de ernst van de situatfer»
vangen door een rap^ 1
in de conclusie luidt ^0i
problemen zijn aang^jc
het graf van de veestal
zelfs 150 meter dicht^,
boerderij te liggen da
riseerd was, wat het
bureau 'oploste' door'
gunning achteraf aan||
„We hebben Deffa vf
schreven, maar die s|Ei
metje. Veel mensen \>jn<
waarom we nog vechjTft
gewoon de deur achtje I
dichttrekken en Llanjm
laten. Maar je hebt g$de
Moet je weglopen vaidt
omdat iemand anderi K
grabbel heeft gegooifau
veel boeren die fijdei^,
mkz-nasleep, de rne^e
nen hun mond niet Qev
ken of kozen er zelfs>r 1
leven te beëindigen. je2
er geen weg terug; wjete
vechten tot we neenj
Een woordvoerder v«
zegt dat de regering F
van de Feakins zal wip
„Het ministerie is en®
tuigd dat het juist he)i -
deld tijdens de aanpfoe
mond- en klauwzeer! h
boerderij. Defra is zifcz
van de meeste aantijje
zal die tijdens de premie
weten te verdedigen) oj
!n
dit
door Esther Gotink
Het is alweer bijna twee jaar ge
leden dat de mond- en klauw
zeer epidemie door Groot-Brit-
tannië raasde en gruwelijke tele
visiebeelden van de verbranding
van duizenden dieren te zien
waren. De eerste beelden uit
Groot-Brittannië waren afkom
stig van de boerderij van Kevin
Feakins. Vanwege de toen heer
sende paniek, werden de zaken
op zijn erf zo slecht geregeld, dat
de boerenhoeve en 105 hectare
landgoed anno 2003 onverkoop
baar zijn. Bodem en drinkwater
raakten ernstig vervuild door
een lek in de lagune, die de li
chaamssappen en het bloed van
zijn veestapel opving. Totale
schade: dertien miljoen euro.
Feakins daagt de regering nu
voor de rechter.
Llancloudy is een typisch boe
rengehucht, één doorgaande
weg met zes huizen en een
kerkhof, in het begeerlijk groe
ne en heuvelachtige Herefords
hire. De oppervlakte van het
dorp wordt gedomineerd door
Hill Farm, de boerderij van Ke
vin en Gina Feakins. Ooit een
florerend veebedrijf - de Feak
ins vervoerden tussen septem
ber en maart zo'n acht- tot
tienduizend schapen naar Ne
derland, Frankrijk en Duitsland
- nu het tweede kerkhof van
Llancloudy.
Begin 2001 werd Kevin Feakins
(51) door de regering aange
duid als één van de twee boe
ren die, onopzettelijk, mkz door
Engeland en Frankrijk hadden
verspreid. Op 27 februari, in de
hoogtijdagen van deze eerste
uitbraak, werden al zijn 270
koeien en 650 schapen vernie
tigd. „Er kwamen meer dan
zestig vreemden op mijn land
goed, namens de regering, die
mijn schapen en koeien de ko
gel gaven, alle fundamenten
van mijn schuren openbraken
en zelfs hele accu's, verfpotten
en chemicaliën begroeven. Het
was een totale paniekactie om
het virus zo snel mogelijk in de
kiem te smoren. Door mijn be
drijf onder de grond te stoppen,
hoopten ze het mkz-probleem
in één klap te kunnen wegwas
sen."
Nachtmerrie
De nachtmerrie van de Feakins
werd de nachtmerrie van menig
veehouder in Europa. In Llancl
oudy smeulde het vuur ruim
een maand lang na. Toen het
eenmaal doofde, kon Kevin in
de as nog steeds niet verbrande
resten onderscheiden.
Op de belt waar kuilvoer, hout
en stenen van de opstallen zijn
begraven, wijst hij naar een
paar uitstekende beenderen en
schedels van schapen: „Hier
horen geen botten te liggen, het
graf van de dieren is verderop.
Je vraagt je af hoe dat hier te
recht is gekomen. Deze sche
dels hebben niet eens ge
brand."
Kevin en Gina mochten tijdens
de crisis twee maanden lang
hun erf niet verlaten. „Iedereen
kwam en ging, maar wij waren
gedoemd in het hellevuur ach
ter te blijven. Mijn vrouw lag el
ke nacht over te geven, vanwe
ge de afschuwelijke geur van de
dood. Ze raakt nu nog steeds, in
paniek als het eten ietsje aan
brandt. De geur is niet weg te
wissen."
Zes weken na deze eerste uit
braak werd voor boeren een
vergoeding geregeld van 866
euro per dier. „Wij hadden de
pech vóór die regeling te zijn
getroffen. Boeren uit het noor
den zijn zeer welgesteld uit de
ze crisis gekomen, maar aan
onze neus ging het allemaal
voorbij. Tijdens onze ontrui
ming bestonden nog geen offi
ciële formulieren, de veearts
noteerde alles op losse velletjes
en die raakten zoek."
De Feakins brachten Defra, het
ministerie van landbouw, voor
de rechter en ontvingen in ja
nuari van dit jaar alsnog een ge
ringe compensatie voor hun
