Grijze mannequins zijn 'hot'
GESPREK VAN DE DAG
Tranen vallen op eerste cd Thomas Berge
'Naaktfoto's Karin Bloemen
waren niet nieuwswaardig'
'Rimpels zijn
niet erg, het
gaat om je
uitstraling'
Buurman
DINSDAG 14 OKTOBER 20(ki
DAGELIJKS LEVEN
IC PflT HCT ^)OrslC>5( E_ DOCHTE&T^E- V*h O E- H<->Ö<57»34 S
WAT IC P'E. GROOT C?E_WOtKOENJ, 2&C3
MENSELIJK
„MALLE MABEL, kom hier, lekker dier van plezier." Bij Radio 538 stonden
vandaag de telefoons roodgloeiend nadat EDWIN EVERS vanmorgen in zijn po
pulaire ontbijtshow de felbelaagde Mabel Wisse-Smit tot middelpunt van zijn
dagelijkse ironie maakte. Het inmiddels gratis te downloaden liedje is een persi
flage op Malle Babbe van Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh. Evers Staat Op
is het populairste radioprogramma tijdens de ochtendspits. Evers bespot daarin
regelmatig Bekende Nederlanders en maakt daarbij gebruik van bestaande
songs. Zo zong een namaak-prins Bernard op melodie van I'll Be Missing You
(Faith Evans/Puff Daddy) de smartlap Van Bernard Voor Bea en een namaak-
Balkenende waagde zich aan Papa van Stef Bos. Niels van Baarlen, rechterhand
van Evers: „Zolang we Malle Mabel niet op de markt brengen zijn dit soort grap
pen gepermitteerd."
BRITSE BANDS die in de ja
ren tachtig hun hoogtijperio
de beleefden, maken in eigen
land een overtuigende COME
BACK. De krant The Times
meldt dat de 2000 kaartjes
voor een verrassingsconcert
van de groep Duran Duran (fo
to) vandaag in Londen binnen
vier minuten waren uitver
kocht. Volgens de krant raak
ten de telefoonlijnen overbe
zet, omdat 200.000 fans een
kaartje probeerden te krijgen.
Duran Duran verwierf in de ja
ren tachtig wereldfaam met
snelle kapsels en pakken en nummers
als Reflex, Save a Prayer en Hungry
Like the Wolf. In de jaren negentig
taande de populariteit van de groep.
Duran Duran treedt nu voor het eerst
in 18 jaar weer op in de originele be
zetting en wil ook een nieuwe cd uit
brengen. Volgens The Times staan de
platenmaatschappijen in de rij om
een contract met de band te sluiten
voor het uitbrengen van nieuw materi
aal. Ook andere bands van de jaren
tachtig staan hernieuwd in de belang
stelling. The Human League geeft in
december een concert voor 30.000
mensen. Paul Young, ABC, Kim Wilde
en andere artiesten hebben getekend
voor een kersttour, waarbij onder meer
een optreden in Londen op het pro
gramma staat. Foto: EPA
Een 5-JARIG JONGETJE heeft zondagavond op een bruiloft in Alzey in de Duit
se deelstaat Hessen 3.000 euro meegenomen om snoep te kopen bij een tank
station. Het jongetje viel op omdat hij tot drie maal toe bij een tankstation bin
nenkwam en probeerde het snoep met een biljet van 500 EURO te betalen.
Werknemers schakelden na de derde keer de politie in, die de zaak onderzocht.
Na ondervraging van de ouders van de 5-jarige werd alles duidelijk. Het jongetje
had op een bruiloftsfeest lange tijd bij zijn moeder om snoep gezeurd. Toen zij
genoeg had van zijn gebedel, gaf ze hem toestemming om 'wat geld' uit de
slaapkamer te halen om snoep te kopen. Ze had zich echter niet gerealiseerd
dat in de slaapkamer ook de giften voor het bruidspaar lagen, waar de kleuter
dankbaar gebruik van maakte.
De naaktfoto's die het
blad Weekend onlangs
publiceerde van actrice-
zangeres Karin Bloemen
waren niet nieuwswaar
dig en dienden alleen om
'het ontblote lichaam van
Bloemen tegen haar zin
tot een bezienswaardig
heid te maken'. Dat oor
deelde de rechter in Am
sterdam gisteren. Het
blad moet in het eerstvol
gende nummer een recti
ficatie plaatsen en Bloe
men wegens de publica
tie 2500 euro schadever
goeding betalen. De ac
trice had 30.000 euro ge-
eist, maar dat vond de
rechter te gortig.
Een Nederlandse toerist
nam de bewuste foto's
dai™T^üeTn veTS Karin schadevergoeding. Foto: GPD/Erwin Olaf
bleef op een naaktstrand.
De toerist verkocht de opnames aan zijn dat in roddelbladen vakantiefo-
Weekend die er zinnen als 'Wat nie- to's van bekende persoonlijkheden
mand mocht zien' en 'Karin Bloe- worden afgedrukt, veelal in situaties
men als Eva, maar zonder vijgen- waarin zij nauwelijks gekleed zijn.
blad' bij plaatste. Tijdens de zitting Als er al sprake is geweest van in-
verdedigde Weekend zich door te breuk op de privacy van Bloemen
stellen dat Bloemen een publiek fi- dan was deze gering: de foto's zijn
guur is en dat zij daarom zoiets maar onscherp en decent", stelde Week-
moet slikken. Het zou gebruikelijk end ter zitting. ANP
De jonge neven en nichten van Thomas
Berge vinden het Nederlandstalige reper
toire van de 13-jarige zanger ronduit ver
schrikkelijk. Het eerste album van het
Twentse jochie beschouwen zij meer als
een leuk collectorsitem. Opa en oma ech
ter, draaien de liedjes van hun kleinzoon
uit Haaksbergen wel grijs en ze hopen dat
Nederland nu volgt. ,,Ik vind de liedjes heel
mooi en draai ze regelmatig, vooral zijn
eerste single Mijn luchtballon", vertelt de
70-jarige oma voordat de jonge ster zwaai
end het chique hotel Jan Tabak in Bussum
binnenschrijdt om zijn cd te presenteren.
Mevrouw Ottink vervolgt: „Hij was al heel
jong met muziek bezig en speelt inmiddels
gitaar en keyboard. Ik zag al dat hij talent
had toen hij vier was en naar de muziek
school ging. Ik hoop dat hij een ster wordt,
maar of het lukt is afwachten."
Haar man weet het zeker: „Hij doet het
goed. Ik kan er soms om huilen, zo gewel
dig mooi vind ik wat mijn kleinzoon doet.
Hij zingt in zijn eigen taal en dat hebben
ouderen het liefst, net als kinderen. En hij
voelt zich niet groter dan hij is, hij is één uit
duizend." Zijn opa lijkt de grootste fan als
hij meedeint op de smartlappen en zwaait
met een sjaal met daarop in koeienletters
de naam Thomas Berge, terwijl hij zijn
kleinzoon toch echt kent als Chiel Ottink.
„Chiel kunnen ze in Duitsland niet uitspre
ken. De naam zal wel goed voor hem zijn.
Ik vond het eerst niet zo mooi, maar het
moet maar."
Thomas Berge wordt langzaam maar zeker
een grote ster. Vorige week zat hij in het
NCRV-programma Tutti Familie, gisteroch-
Jochem van Gelder overhandigt Thomas Berge het eerste exemplaar van zijn eerste cd.
Foto: Ton Kastermans
tend in de uitzending van Sjors Fröhlich en
gisteravond in het Jeugdjournaal. Onder
tussen wordt de single 'Als jij alles kan
overdoen' gedraaid op Radio 1 en op Radio
2, zij het alleen bij de TROS. De single was
de hoogstgenoteerde binnenkomer en staat
inmiddels op nummer 34 in de Mega Top-
50. En dan heeft Nederland nog niet eens
kennisgemaakt met het lied 'Als jij er mor
gen niet meer bent'. De kleine beleefde
Thomas zong dit gisteravond met biggelen
de tranen over zijn wangen waarna ook het
publiek, zowel mannen als vrouwen, het
niet langer droog hield.
Ach, het kwam ook een beetje door de
spanning", verklaart Thomas Berge zijn tra
nen achteraf. Als hij neerploft in de zachte
bank komt hij bij van het optreden, de fo
tosessies en de eerste fans voor de di 11
het hotel. „Ik maak de gekste dingen d
Allemaal willen ze een handtekening b
op hun laars of hun buik. En soms v I
ze een zoen!" Ja, hij heeft zeker ge no
van de presentatie. „Ik houd ervan n
blij te maken. Mijn doel is om zange
worden en ik hoop dat ik mensen
zien dat ook zij kunnen bereiken wa
werkelijk willen." De jonge vmbo-lei
past ervoor op dat hij niet naast zijn
nen gaat lopen. „Op school ga ik kie n
voor zorg en welzijn. Als het misgaai e
zingen, moet ik wel iets hebben om h
door te kunnen gaan." u
Maar of het misgaat? Volgens radion v
Chiel Montagne redt Thomas Berge di
wel. „Bij Radio 192 krijgen we veel b )i
en dit springt eruit. Zijn stem is zuiv it
meend en eerlijk. Dat is allemaal bel t(
rijk. Je zou het inderdaad kippenveli m
kunnen noemen." Volgens Montagi V
ven we ons helemaal niet zorgen te
dat het jongetje ontspoort nu hij plo
in de schijnwerpers wordt gezet. Mc
ne: „De jongen komt uit Twente en
met beide benen in de klei."
Dat beeld bevestigt Thomas' mane
Schreijenberg: „Deze ster hoef je n
ren, alleen maar te begeleiden." Di
ge ster zijn emoties op het toneel r
te bedwingen, vindt Schreijenberg
lijk. „Er is niks fout met een traan,
is ook erg zwaar, maar Thomas bi
tekst. Ik heb het lied echt voor hem|
schreven, want hij kan het dragen.'
Nico Postma
Er zijn van die beroepen waarvan je
denkt dat ze maar tot op zekere
leeftijd uitgevoerd kunnen worden.
Fotomodel bijvoorbeeld. Maar die
tijd lijkt voorbij. Waltraud Arnthof
is op haar 61ste nog altijd een veel
gevraagd mannequin. En ook het
62-jarige fotomodel Ans Beekman
heeft over gebrek aan werk niet te
klagen. „Rimpels zijn niet erg, het
gaat om je uitstraling."
Ze kan met moeite een gaatje in
haar agenda vinden voor een ge
sprek. Waltraud Amthof heeft het
namelijk razend druk. Op haar
61ste is ze nog altijd een veelge
vraagd mannequin. In het seizoen
werkt ze zes, zeven dagen in de
week, zo'n vijftien tot twintig uur
per dag. „Het is heel hard werken
in zeer korte tijd. Er zijn dagen bij
dat ik meer dan vijf shows doe. Ik
ben bovendien veel tijd kwijt met
reizen."
Ze is vaak pas midden in de nacht
terug en gaat 's ochtends voor ze
venen alweer de deur uit. „In die
periode heb ik totaal geen sociaal
leven. Maar het is gelukkig sei
zoensgebonden werk, anders
hield ik het niet vol. Twee, drie
maanden in het najaar en eenzelf
de periode in het voorjaar. Maar
al met al maak ik dan bijna net
zoveel uren als iemand met een
volledige baan in een heel jaar."
De oorspronkelijk uit Berlijn af
komstige Waltraud kwam op haar
negentiende naar Nederland in de
voetsporen van haar echtgenoot
Wolfram Amthof, die destijds
voetbalde bij Heracles. Zo'n 28
jaar geleden zette ze haar eerste
schreden op de catwalk. „Ik ben
er eigenlijk toevallig ingerold. Ik
las een oproep in de krant waarin
ze mannequins zochten en dacht:
ach, da's leuk voor één seizoen. Ik
vond het in het begin doodeng
om voor een zaal van vijfhonderd
man te lopen. Maar tot mijn eigen
verbazing wilden ze me voor het
seizoen erop wéér contracteren,
en het seizoen daarop wéér. Uit
eindelijk dacht ik: ik loop door
totdat ze me niet meer vragen.
Maar dat is tot op de dag van van
daag nog niet het geval. Integen
deel, ik heb het drukker dan ooit."
De tijd dat fotomodellen en man
nequins op him 25ste met pensi
oen moeten, lijkt voorbij. Tijdens
de laatste show van couturier
Frans Molenaar bijvoorbeeld, lie
pen er welgeteld twee modellen
van in de twintig mee. De rest van
het gezelschap op het plankier
Mannequin Waltraud Arnthof (61): „Ik loop door totdat ze me niet meer vragen". Foto: Charel van Tendeloo
was beduidend ouder. Volgens
Yvonne Thans, eigenaar van mo
dellenbureau My Models, neemt
de vraag naar modellen op leeftijd
toe. „Sinds een jaar of twee is er
duidelijk meer behoefte aan vijfti
gers en zestigers. De vraag is zelfs
groter dan het aanbod; wij moe
ten regelmatig nee verkopen."
Ans Beekman (62) -'ik zat vroeger
in de cosmetica'- heeft over ge
brek aan werk ook niet te klagen.
Sinds vier jaar is ze fotomodel. Op
aanraden van haar man meldde
ze zich aan voor een casting. „Ik
voelde me heel erg opgelaten en
dacht: wat doe ik hier? Maar het
modellenbureau was erg enthou
siast; ze vonden me fotogeniek."
Ze hoorde een jaar lang niets,
maar opeens begon het te lopen.
De leukste opdracht tot nu toe
was een reclamecampagne voor
een bungalowpark, waarvoor ze
drie dagen op Ameland verbleef.
„Mijn man en ik werden gecast
als grootouders. We hebben heel
veel lol gehad. Het is ontzettend
leuk om zo intensief met een klein
team van fotografen en stylisten
samen te werken. En hoe meer ik
gevraagd word, hoe leuker ik het
werk begin te vinden."
Oudere fotomodellen worden
vaak gecast voor reclamecampag
nes van verzekeringsmaatschap
pijen en zorgverzekeraars. Vol
gens Yvonne Thans heeft de be
hoefte aan modellen op leeftijd te
maken met de vergrijzing. „Het
aantal ouderen neemt behoorlijk
toe. Bovendien is dat de groep die
het meest te besteden heeft. Die
mensen bereik je niet met jonge,
slanke 'blommetjes'. Ze kunnen
zich veel beter verplaatsen in ie
mand van hun eigen leeftijd."
Waltraud Amthof: „Jonge mooie
meiden met maat 38 zijn er ge
noeg, maar die spreken veel vrou
wen niet aan. De meeste klanten
in de wat duurdere modezaken
zijn bovendien vaak wat ouder. Ik
moet zeggen: de kleding die ik
show, is meestal ook voor oudere
dames bestemd." Het werk vergt
een goede conditie. „Het tempo
ligt erg hoog. Ik heb meestal maar
twee minuten om me om te kle
den en moet daarna vaak nog trap
op, trap af om bij het plankier te
komen. Maar het houdt me jong."
Ze wil nog een paar jaar doorgaan
en dan het werk langzaam afbou
wen. Ze heeft in die 28 jaar dat ze
nu als mannequin werkt nog
nooit één show afgezegd. Zelfs die
keer dat ze, naar later bleek, een
gebroken voet had, liep ze ge
woon door.
Yvonne Thans: „Heel veel oude
ren realiseren zich niet dat ze ge
schikt zouden zijn als fotomodel
of mannequin. Ze denkeen
daarvoor te oud zijn. Meilra
17,18 jaar willen allemaapc
maar senioren zijn veel rist
te vinden. Dat wil echteren
zeggen dat iedereen gescée
moet wel iets bijzonders ire
Een vertederende uitstra|di
juist ontzettend vitaal. Ei3
er verzorgd uitzien natuif
Rimpels zijn niet erg; heti
om wat voor uitstrafing jt#
Het is overigens vaak hee
om met oudere modelleifl
ken. Ze hebben een zeke
heid en levenservaring. 2-
shoot is voor hen bijna ep
zetje." r t
Ans Beekman kan zich eioi
over opwinden dat de mar
op de cover van bijvoorblei
seniorenmagazine Plus bin
maal veertigers zijn. „Dahi
toch niet bij dat blad? D^c
ten ze mensen van mijnfcl
voornemen." to
bi
Corine van Zuthem (et
De straat is tien meter breed, we beuinden ons allebei
op één hoog. Hij in zijn woninkje, ik in mijn kantoor
met grote ramen. We zitten niet precies op gelijke
hoogte, maar als ik achter de computer zit en buur
man op zijn stoeltje op het balkon, zien we, als we
dat willen, eikaars gezicht. Al sinds 1996. Een vreem
de intimiteit. Soms wil ik niet gezien worden, maak
het anti-buurman-doek los van zijn haakje en laat
het neerhangen. Met het verstrijken van de tijd kan
zijn aanwezigheid mij overigens steeds minder sche
len. Of buurman iets begrijpt van wat ik doe of
maak, ik weet het niet, of hij zich weieens verbaast
over mijn plotse ijsberen en doelloos dingen oppak
ken, geen idee. Hij is ook niet iemand met wie je dat
soort zaken eens doorneemt, in een ontspannen
buurtbabbeltje.
Hij is gek, vermoed ik. Er zijn lange periodes dat hij
onzichtbaar is en zijn huis onbewoond lijkt. Dan is
hij opgenomen, ergens. Dat denk ik. Normaal ge
sproken is hij er. Af en toe loopt hij achter de geelge-
rookte gordijnen urenlang enorm te schreeuwen. Als
hij in die staat verkeert, besluit hij vaak de wereld
óók aan te vallen met zijn geluids-installatie. Mu
ziek, altijd van een populaire radiozender, knalt van
achter het dunne glas de straat in. Maar gemiddeld
gesproken zit hij op zijn balkon, rokend, één shaggie
per kwartier. Halfzwaar. Vaak houdt hij zijn hoofd
langdurig stil en kijkt tevreden voor zich uit. Blij met
het leven, tevreden over het uitzicht. Hij kijkt bijna
altijd naar rechts, overziet het terras op de hoek en
het verkeer op de Haarlemmerdijk, de drukke hoofd
straat waarop ons straatje uitzicht biedt.
Links zou buurman de speeltuin zien en het fraaie
doorkijkje op de Herengracht, maar dat boeit duide
lijk minder. Wel brengt hij minstens eenmaal per
tien minuten de gehele omgeving opnieuw in kaart.
Hij wordt plots onrustig, staat op, drentelt met kleine
stapjes over zijn balkonnetje, strekt zijn nek, kijkt
links, rechts, naar beneden, naar de overkant. Dat
zijn de momenten dat onze blikken elkaar soms
kruisen. Nooit langer dan twee tellen. Meestal gaat
hij daarna weer zitten, soms raakt hij nog meer op
gewonden. Met tandeloze mond schreeuwt hij din
gen tegen mensen. Soms zijn die mensen er werkelijk,
soms niet. Deze zomer zat hij dagelijks met bloot bo
venlijf in de zon. Toen heb ik hem zien dansen, op
zestigerjaren muziek die binnen uit de boxen knalde.
Hij draaide zijn schonkige heupen alsof hij twintig
was. Er kwamen Engelse klanken uitzijn mond. Die
scène zou het hoogtepunt zijn geweest van de denk
beeldige film die ik al sinds jaren van hem maak.
Raam stukje open, camera op het kozijn, gemas
keerd met wat kopjes of een plantje, en dan buur
man dagelijks vanuit hetzelfde onbewegelijke
standpunt opnemen. Zet de beelden slim achter
elkaar en het wordt ontroerend en verontrus
tend.
Er is een Rus die zoiets ook werkelijk heeft ge
daan. Uitzijn raam nam hij, over de jaren
en door de seizoenen, hetzelfde stukje straat
in beeld. Met die film, 'Tishe', werd
hij dit jaar wereldberoemd. Ik heb
mijn buurman nooit gefilmd. Ge
deeltelijk uit luiheid maar ook uit
beleefdheid. Heden hij, morgen ik. Ik
mag hem wel, die eenzame overlever,
geen vrienden en geen familie, die
toch elke lente weer de wereld tegemoet
treedt en op zijn balkonnetje gaat zitten.
Nooit heb ik hem een druppel alcohol zien
drinken of op straat zien spugen. En hij
groet vriendelijk terug.
