GESPREK VAN DE DAG
Deens hof volgt met
Mary scenario Maxima
Estelle sleept prijs
in de wacht 'met niks'
Huurmoordenaar in ruste Charly da Silva is fantast
Dragen piercing;
is grondrecht
Met excuses voor het zelfmedelijden
dinsdag 7 OKTOBER 2°9|j|
DAGELIJKS LEVEN
'o, pit SMAT AL Heet- MNü' Op UE MOA/l/MEA/TÊA/tlJST
MENSELIJK
Tennissterren STEF
FI GRAF en ANDRE
AGASSI hebben een
tweede kind gekre
gen, maakte een
woordvoerder van
het echtpaar giste
ren bekend. Het
DOCHTERTJE is
vrijdag geboren en
heet Jazz Elle. Moe
deren kind zijn
thuis in Las Vegas
en maken het goed.
Agassi was bij de
bevalling aanwezig.
Agassi en Graf tra
den in oktober 2001
met elkaar in het huwelijk. Later die maand werd hun eerste kind geboren, een
jongetje genaamd Jaden Gil. Volgens de berekeningen kwam Jazz een maand te
vroeg op de wereld. Tijdens de US Open prikte Agassi de geboorte op half no
vember. Foto: Reuters
MINISTER ZALM van financiën
maakt volgend jaar zijn FILMDE
BUUT in de nieuwe productie van re
gisseur Theo van Gogh, zo meldde
laatstgenoemde gisteren. De regis
seur heeft de bewindsman benaderd
om in zijn nieuwe film Cool! de rol te
spelen van een bankdirecteur die
wordt overvallen. Zalm heeft volgens
Van Gogh direct toegezegd. Hoofdrol
len in de film worden gespeeld door
Katja Schuurman en Johnny de Mol.
Van Gogh probeert ook oud-WD-lei-
der Dijkstal te strikken voor een bij
rol. Hij zou in een scène saxofoon
moeten spelen. Over het plot van
Cool! wil Van Gogh nog niets kwijt, al
omschrijft hij het als 'een spannend,
dramatisch liefdesverhaal'. De film
speelt voor een groot deel in de ge
sloten jeugdinrichting Glen Mills in
Wezep. De regisseur gaat ook een
aantal jongeren uit die inrichting als
hoofdrolspelers kiezen.
September en oktober, het zijn
traditioneel de 'kietelmaan-
den'. Dan kennen bekende
Nederlanders elkaar allerlei
prijzen toe. Gisteravond, in
het tot de nok toe gevulde chi
que Amstel Hotel in Amster
dam, werd dat bewijs maar
weer eens dubbel en dwars
geleverd met de uitreiking van
de Beau Monde Awards. De
grote winnares van de door
het glossy maandblad georga
niseerde prijzenfestijn is Estel
le Gullit geworden, inderdaad
sinds drie jaar 'de vrouw van'.
De winnaars zijn gekozen
door de lezers van het blad die
per categorie (Style, Covergirl,
Make Over en Man of Style)
konden kiezen uit totaal vijf
genomineerden. Het was de
vierde keer dat de Beau Mon
de Awards werden uitgereikt.
Estelle Gullit (eigenlijk alleen
bekend van feesten en partijen
die zij frequent bezoekt, knap
dat je daar een prijs mee kunt
winnen)) is de winnares van de Beau
Monde Style Award 2003. Zij is vol
gens de lezers van het blad de meest
glamoureuze celebrity van Neder
land, wat dat ook precies moge bete
kenen. De andere genomineerden -
Victoria Koblenko, Tooske Breugem,
Chantal Janzen en Chazia Mourali-
zullen nog minstens een jaartje moe
ten wachten op hun Award.
Danielle Overgaag (SBS Show
nieuws) is de winnares van de Beau
Monde Covergirl Award 2003. Zij is
de mooist gefotografeerde vrouw op
een Beau Monde-cover van het afge
lopen jaar. De andere genomineer
den waren Froukje de Both, Syivie
Meis, Sylvana Simons en Caroline
Tensen.
Irene van de Laar (onder andere RTL
Boulevard) als Liz Taylor is de win-
Estelle Gullit. Foto: EPA
nares van de Beau Monde Make
Over Award 2003. Zij is de vrouw die
het afgelopen jaar in het blad de
meest spectaculaire verandering on
derging. De andere genomineerden
waren Loretta Schrijver als Bette
Midler. Antje Monteiro als Kim Ba-
singer, Milika Peterzon en Cilly Dar-
tell als Krystle en Alexis en Manuela
Kemp als Nina Hagen.
Soapacteur Bas Muijs won de Man
of Style Award 2003. Deze nieuwe
prijs is voor de meest stijlvolle man
uit de rubriek Man of Style van het
afgelopen jaar. De andere genomi
neerden waren Stanley Burleson,
Adam Curry, Rick Engelkes en Peter
van der Vorst.
Het Deense hof is in de voorberei
ding van de verloving van kroon
prins Frederik met de Australische
Mary Donaldson in de leer gegaan
bij Huis ten Bosch. De wijze waarop
Mary het afgelopen jaar werd inge-
burgd, vertoont in elk geval opmer
kelijke gelijkenissen met de manier
waarop Nederland rijp werd ge
maakt voor het huwelijk van Wil-
lem-Alexander en Maxima Zorre-
guieta.
De afgelopen maanden was de
vraag in Kopenhagen niet óf Fre
derik zich ging verloven, maar
wanneer de heuglijke tijding zou
worden gedaan. Er waren al heel
wat weddenschappen afgesloten
en verloren over de juiste datum
van verloving en huwelijk.
Tijdens haar jaarlijkse ontmoeting
met de pers op het Franse land
goed van echtgenoot prins Hen
drik liet koningin Margrethe II in
augustus doorschemeren dat
Mary 'een goede schoondochter
zou zijn'. De Denen hadden aan
dat halve woord genoeg.
De toestemming van de regering
is nog maar een formaliteit. „De
kroonprins heeft een uitstekende
keuze gemaakt," aldus de Deense
premier Fogh Rasmussen. Het
paar geeft morgen, na afloop van
de kroonraad, zijn eerste perscon
ferentie. Het huwelijk is volgend
voorjaar in de Holmens Kirke in
Kopenhagen, de traditionele
trouwkerk van het Deense ko
ningshuis.
Zonder twijfel is koningin Beatrix
dan van de partij, met Maxima en
Willem-Alexander. Beide konings
huizen houden nauwe betrekkin
gen met elkaar. Mary, die de prins
drie jaar geleden leerde kennen
bij de Olympische Spelen in Syd
ney, volgde het afgelopen jaar in
feite het scenario van Mdxima.
Die ging van New York naar Brus
sel, om Nederlands te leren, dich
terbij Willem-Alexander te zijn en
om makkelijker kennis te kunnen
maken rpet Nederland.
Mary (31), een juriste, verhuisde
vanuit Australië eerst naar Enge
land -haar vader is wiskundepro-
fessor in Oxford- en vervolgens
naar Kopenhagen, onder andere
om Deens te leren. „Een moeilijke
taal. het gaat langzaam," zei ze
eerder al eens. In de zomer con
stateerden de Denen verheugd
dat ze vooruitgang maakte. Voor
bijgangers werden gegroet met
een hartelijk 'goddag'. In 'perfect
Deens' jubelden de media.
En zoals Maxima als teken van ac
ceptatie door de koninklijke fami
lie eerst mee op vakantie ging
naar India en vervolgens ver
scheen bij het verjaardagsfeestje
van koningin Beatrix in Amster
dam, zo vond ook Mary stapje
voor stapje haar weg in koninklij
ke kringen. Met Pasen was ze offi
cieel te gast bij haar aanstaande
schoonmoeder en in de zomer liet
het stel zich keer op keer samen
fotograferen. Kussend bij zeilwed
strijden, hand in hand bij de Rol
ling Stones, winkelend in Kopen
hagen.
Frederik (35), sinds kort instruc
teur op de Deense krijgsschool, is
een sportief type. Hij maakte drie
jaar geleden indruk met een vier
maanden lange sledetocht door
de eindeloze sneeuwvlakten van
Groenland. Hij heeft de reputatie
van 'snelle jongen'. Snel met au
to's, snel met zeilboten, snel met
vrouwen. De populaire kroon
prins, herhaaldelijk gekozen tot
Deens man van het jaar, heeft de
afgelopen jaren flink wat dames
aan zijn zijde gehad. De romances
duurden nooit langer dan twee
Kroonprins Frederik met zijn Australische vriendin. Foto: Reuters
jaar. Geen wonder dus dat konin
gin Margrethe lange tijd de kat uit
de boom keek toen Frederik thuis
kwam met Mary. Hij moest eerst
maar eens laten zien dat het dit
keer serieus was.
Dat Mary met haar voornaam
daarbij uitstekend past in een op
merkelijke trits nieuwe 'prinses
sen', was een bijkomstigheir
Maxima in Nederland, Matn*
in België, Mette-Marit in Nd
gen, Michiko in Japan, plusr
hertogin Maria Teresa in LuT
burg en prinses Marie-Cha
van Griekenland.
Hans Jacobs
r
er
bb
ini
}rs
>bi
JV
amsterdam/anp - Een bizarre vorm van p^.
cing was dezer dagen te zien tijdens het v
risch festival in Phuket, Thailand. Als dem£
stratie van zijn sterke geloof stak deze ma!
twee ananasstelen door zijn beide wangen
zodanig liep hij, zonder een krimp te gevei
mee in de processie van het jaarlijkse festc,
dat iedereen oproept strikt vegetarisch te J
In ons land is ondertussen een discussie op
gekomen in hoeverre een werkgever zijn p
neel kan verbieden een piercing te dragen
kan opdragen een tatoeage te bedekken t| -
het werk? Het antwoord op deze en ander
gen over het uiterlijk is te vinden in een brlc
re die de vakcentrale FNV heeft opgesteld^
De brochure is speciaal bestemd voor jong.
met piercings of tatoeages. Want vooral zLj
gen van hun chef vaak opmerkingen over L
uiterlijk. De FNV vindt het onzin piercings
dere lichaamsversieringen zomaar te verbL
Zaken als kleding, haardracht of piercings
volgens de vakcentrale een vorm van menpj.
uiting en als zodanig behoren zij tot de grc^
rechten. Als het geen enkel nut dient deze^
lijkheden te verbieden, gaat het in de gforjQ
vastgelegde recht op vrijheid van menings^ j
voor, aldus de FNV. In de brochure is een vL
beeld van een bedrijfsreglement opgenomj
zo'n reglement wordt schriftelijk vastgelef®
wat wel en wat niet kan. Dat voorkomt wL
keur, aldus de FNV. Foto: AP
Chileen lijdt aan grootheidswaan en is volstrekt onbetrouwbaar
Het gaat je niet in je kouwe kleren zitten,
die liquidaties, legde Charly da Silva de
Amsterdamse rechtbank in april 1984 uit.
„Iemand doodschieten is niet gemakke
lijk," voerde hij aan als verzachtende om
standigheid. „Ik wist zelf niet dat ik ertoe in
staat was."
Dat was Charly Azevedo da Silva (in 1956
geboren in Valparaiso, Chili) echter wel: in
de zogeheten Chilenen-oorlog die begin ja
ren tachtig in Amsterdam woedde, werd hij
ervan verdacht zeker drie mensen te heb
ben geliquideerd, ook al heeft hij dat zelf
altijd ontkend. Zijn aandeel zou, volgens
hemzelf, beperkt zijn gebleven tot één
moord.
De Chilenen-oorlog ontbrandde najaar
1983, nadat Da Silva van een concurreren
de cocaïnehandelaar, Eduardo Astudillo,
zo'n dertig kilo had gestolen (toenmalige
straatwaarde: circa negen miljoen gulden).
De spanningen tussen de groeperingen van
Da Silva en Astudillo liepen vervolgens zo
hoog op, dat in september 1983 twee hand
langers van Astudillo uit de weg werden ge
ruimd, midden oktober gevolgd door Astu
dillo zelf: hij werd bij een haringkar door
Da Silva doorzeefd met kogels.
Da Silva kon daags na de moord op Astu
dillo al worden opgepakt. Bij de berechting
van Da Silva in april 1984 benadrukte zijn
raadsman, de nog jonge advocaat Oscar
Hammerstein, dat de Chileen zich bedreigd
had gevoeld door Astudillo. Het mocht niet
baten: de officier van justitie eiste vijftien
jaar gevangenisstraf.
Da Silva kreeg uiteindelijk twaalf jaar, maar
de zaak zou in hoger beroep een spectacu
laire wending krijgen. In de strafgevangenis
in Scheveningen leerde Da Silva onder an
deren Klaas Bruinsma kennen, aankomend
topcrimineel met uitstekende connecties.
De twee raakten bevriend - Bruinsma kon
zo'n nietsontziende moordenaar met zake
lijke contacten in Zuid-Amerika wel gebrui
ken - en vervolgens gebeurde iets wonder
lijks.
In de aanloop naar het hoger beroep ver
dwenen uit het hoofdbureau van politie
aan de Elandsgracht ruim dertig geluids
banden met telefoongesprekken die waren
afgeluisterd in het onderzoek naar de Chi-
lenen. De banden vormden belangrijk be
wijs, want in een van die telefoongesprek
ken had Da Silva opdracht gekregen een
van de liquidaties uit te voeren.
De Amsterdamse recherche is er altijd van
overtuigd geweest dat de verdwijning van
de banden een vriendendienst van Bruins
ma aan Da Silva betrof. Het hof verlaagde
de straf van Da Silva in januari 1985 van
twaalf tot acht jaar. Da Silva kwam in 1988
vrij en ging werken voor Bruinsma. Vanwe
ge zijn Spaanstaligheid en zijn connecties
in Zuid-Amerika kreeg hij van Bruinsma
een speciale opdracht. De Bruinsma-top
voerde destijds gesprekken over de moge
lijke import van weed en wellicht ook coke
uit Zuid-Amerika. Die gesprekken werden
in eerste instantie gevoerd via Bettien Mar
tens, een Nederlandse intermediair. Om
eerst eens ter plaatse poolshoogte te ne
men, stuurde Bruinsma Da Silva met Mar
tens naar Colombia, waarbij hij tegen Mar
tens zei: „Ik leg Charly in uw handen. Hij
gaat met u mee omdat hij uw taal spreekt."
De gesprekken en verkenningen liepen uit
eindelijk op niets uit, en ook tussen Mar
tens en Da Silva wilde het niet erg boteren.
„Het is een ongezonde man, die veel te veel
hasj rookt", aldus Martens. "Die man be
gint de dag met een enorme joint en een
groot glas bier. Hij lijdt gewoon aan groot
heidswaan." Na Bruinsma's dood wist Da
Silva nog een deel van de boedel van de
Dominee te gelde te maken. De Bruinsma-
groep beschikte al jaren over twee schilde
rijen met een verzekeringswaarde van vijf
miljoen gulden (een Frans Hals en een Ja
cob van Ruijsdael), die al in 1988 uit een
museum in Leerdam waren gestolen. Met
politie, justitie en de verzekeringsmaat
schappij kwam Da Silva overeen dat de
schilderijen tegen tien procent van de ver
zekeringswaarde zouden worden terugbe
zorgd, ofwel een half miljoen.
Uiteindelijk besloot de verzekeringsn
schappij maar te betalen, en voor de
citaire begeleiding van die precaire ojf
tie schakelde Da Silva Peter de Vries if
destijds hoofdredacteur van Aktueel. f
Vries publiceerde rond de deal een ver
waarin Bruinsma werd omschreven a
zer van grote filosofen' en een groot fc
wonderaar van 'Hollandse meesters', f!
waarin werd benadrukt dat de Bruinsf
groep zich verplicht voelde het openbr
kunstbezit netjes 'namens Klaas' terui
bezorgen. De Tweede Kamer was woqj
over die gang van zaken: het stelen val
schilderijen werd op die manier ook n>
beloond.
De betrouwbaarheid van Da Silva woi
ook binnen de voormalige Bruinsma-!
overigens niet erg hoog aangeslagen,
wezen lijfwacht Geurt Roos noemde
Chileen dit weekeinde een fantast en
drol, voormalig tweede man Etienne
laat via zijn advocaat Cees Korvinus
dat de beweringen van Da Silva over
Wisse Smit klinkklare onzin zijn. „Ik
moed dat Charly da Silva Peter de Vrit
heeft willen teleurstellen", aldus Urk«
kennelijk doelt op de eerdere samem
king tussen de twee.
Bart Middelburg
Jan van Stipriaan Luïscius
Met excuses voor het zelfmedelijden, maar rondom
mij lijkt een niet te stuiten spiraal van verval en ont
binding te zijn losgebarsten. Eerst dat met Archie,
hond van de benedenburen, en dol op mijn dochter.
Archie liep weg, raakte gewond en woont nu ergens
anders. Nooit meer het beeld van Lute die beneden op
de gracht, vrolijk babbelend met buurman, de hond
gaat uitlaten. Dat moest ik toch eens fotograferen, ik
weet nog dat ik dat telkens dacht. Te laat. Archie, een
gitzwart, wollig wezen met grote oren dat niets liever
wilde dan keten en knuffelen, is er niet meer.
Volgende verliespost was mijn fiets, de fijnst rijdende
die ik in jaren heb gehad. Gestript, alleen het frame
was over. De week daarop raakte de computer op
mijn kantoor verlamd door een virus waar niets te
gen wilde helpen. Thuis viel de wc-deur met hengsels
en al uit het kozijn. Zomaar. Bij het buitenzetten van
de vuilniszak trof een onvoorzichtig meeverpakte
glasscherf mij in mijn grote teen. Schaar, pleisters en
gaasjes lagen op drie verschillende plekken opgebor
gen. Overal bloed. Ook op de door mij zojuist gewas
sen en opnieuw geverfde overtrekken van de slaap
bank, maar dat gaf niet, want de verf had toch niet
goed gehouden en er waren scheuren in gekomen
door het wassen.
Vewolgens was ik dagen lang mijn portemonnee
kwijt. Evenals de video-opnames die ik had gemaakt
van mijn zomervoorstelling. Die zijn nog steeds
spoorloos. Bij het stofzuigen van de randjes van het
houtwerk rond de ramen verdween de stofzuiger-
mond in het kozijn, dat onder het millimeterdunne
laagje verf inmiddels uit spons bleek te bestaan. Tele
foon. Martin de filmproducent vertelde mij dat, voor
de vijfde achtereenvolgende maal, de diverse fondsen
luidden besloten voor een ingediend plan voor een
film geen cent beschikbaar te stellen. Ik had mij voor
genomen mij door dat soort dingen niet meer te laten
raken. Dat lukte niet. Dat lukte helemaal niet. Ik ver
gat mijn dochter brood mee te geven voorschool, be
halve op woensdag de dag dat het juist niet nodig
was.
Met roken was ik weer terug op een pakje per dag. De
mededeling van mijn vrouw, terloops eigenlijk, dat
ze maar eens ergens anders ging wonen registreerde
ik wel, dat ze ook werkelijk zou gaan, dat geloofde ik
niet. Ik vergiste mij. Opeens was ik die schoolpleinva-
der die even snel een heen en weertje doet, rond drie
uur, om zijn kind te zien, en innerlijk verkrampend
hoopt op een spontaan kusje. Van kind, van vrouw,
van iedereen eigenlijk. Dat soort mannen had ik al
dikwijls met mededogen gadegeslagen, nu was ik het
zelf.
Toen de aardige slager van Het Vette Varken meldde
dat hij het niet meer volhield en dat dit de laatste
keer was dat wij elkaar zagen, moest ik vechten
de tranen. De zaterdag daarop bezocht ik ge
woontegetrouw de markt, iets moest hetzelfde
blijven. Ik groette de orgelman, oude vriend
van Lute, en gaf hem de vaste vijftig eurocent
muziekbelasting. Hij keek droef. Zijn mooiste
orgel was die week gestolen bij een
ramkraak, hij stond nu met zijn twee
de keus. De arme man. Terechtgeko
men in de verwoestende draaikolk die
de kosmos eigenlijk alleen voor mij be
doeld had. Sorry, Ruud. Het orgel heet
Winnie de Poeh, her gelijknamige beertje
staat op het prachtige front, boven in het
midden. Ziet u dat orgel, bel direct R. Brienen,
Stichting De Eendracht, Alkmaar. En ziet u
mij, geen zorgen. Bodem gezien, het kan alleen
maar beter worden.
