Gritstralers: Eerste zware ongelu] GESPREK VAN DE DAG Lugubere rust heerst rondom het ketelhuis Het begon op de Floriade Brit in open ballon over oceaan Overlevingskansen vermisten nihil ggg nrry-yrrfTvr^ DAGELIJKS LEVEN pUITESJ HEUU&N JULLIE- IK/ EU<L o'eval- flink, pe ru//w- dinsdag 30 september ai OC n De Amerikaanse acteur Kelsey Grammer, die de rol van radiospy- chiater FRASIER speelt in de gelijk namige comedyserie, wil de POLI TIEK in. De 48-jarige Grammer om schrijft zichzelf als een 'pro-Bush- man', aldus de BBC. Grammer wil een eind maken aan het denkbeeld dat er in de VS een strijd aan de gang is tussen arm en rijk. Zelf ver dient hij 1,6 miljoen dollar per afle vering van zijn serie. Foto: GPD Het vermaarde BOLSJOI THEATER in Moskou heeft de wet overtreden door ballerina Anastasia Volosjkova te ontslaan omdat ze TE ZWAAR zou zijn. Dat heeft de Russische minis ter van arbeid gezegd. Het theater moet de vrouw dan ook haar baan weer teruggeven, aldus de bewinds man. Volosjokova zei eerder dat ze twaalf uur voordat ze haar opwach ting zou maken in een uitvoering van het Zwanenmeer van Tsjaikovski een telefoontje van het Bolsjoi The ater kreeg. Een woordvoerder van het theater vertelde de balletdanse res dat ze niet hoefde te komen. Het theater had voor haar geen partner kunnen vinden die Volosjkova zou kunnen optillen. Volosjkova zegt verheugd te zijn over het oordeel van de minister en dat de kwestie een groot trauma voor haar is. TWEE JONGE NOREN hadden Cu pido niet nodig om verliefd te wor den. Zij vormen samen hun eigen PIJL EN BOOG. Hun huwelijk haal de het afgelopen weekeinde het na tionale nieuws: 'Pijl en Boog zijn ge trouwd', kopte de krant Dagbladet. Eli Pihl, wier achternaam klinkt als het Noorse woord voor 'pijl', vertelde de krant dat haar moeder altijd zei dat ze een man moest vinden met de naam Boog. ,,lk had nooit ge dacht dat het zou gebeuren", zei ze, maar het gebeurde dus wel. Vier jaar geleden ontmoette zij Vidar Bue, wiens achternaam 'boog' betekent. De twee houden allebei hun eigen naam en verwachten de rest van hun leven te worden achtervolgd door pijl-en-boog-grapjes. Wat is er gebeurd met de DRANK COLLECTIE van de Roemeense ex- dictator Nicolae CEAUSESCU? Lang was het onduidelijk, maar met een kort onderzoekje heeft het Roe meense parlement zich op typeren de wijze van de kwestie ontdaan. Ceausescu's 200 flessen cognac en 225 vaten wijn waren stuk voor stuk bedorven en zijn daarom door de gootsteen gespoeld, is de conclusie. De belangrijkste getuige in het par lementair onderzoek is de barman van het parlement, dat is gevestigd in het paleis dat Ceausescu in Boe karest deed verrijzen. Van de rode wijn was de smaak veranderd, de witte was geoxydeerd en de cognac zat vol kurk en was zijn smaak kwijt, verklaarde de barman. De officiële versie stuit alom op scepsis. Eugen Nicolaescu, parlementslid voor de oppositie, spreekt het vermoeden uit dat iemand de drank achterover heeft gedrukt. Dorin Stoica van Pra- hova Valley, een van de grootste wijnproducenten van Roemenië, denkt dat de dames en heren politi ci zich zelf aan de voorraad hebben vergrepen. ,,De gemakkelijkste ma nier om drank te laten verdwijnen is door haar op te drinken." londen - De Britse avonturier David Hempleman-Adams is er gisteren als eerste in geslaagd om in zijn eentje in een open tenen mand onder een luchtballon de Atlantische Oceaan over te steken. Na gedurende 84 uur de kou te hebben getrotseerd, landde de 46-jarige ballonvaarder en poolvor- ser in een veld bij Blackpool in het noordwesten van Engeland. Hemple man-Adams was vrijdag in Canada op gestegen voor zijn derde poging om de oceaan over te steken. Onderweg deed een Concorde hem bij het door breken van de geluidsbarrière schrik ken en boven de Ierse Zee kreeg hij hagel- en sneeuwbuien over zich heen. De Brit maakte bij zijn recordpo ging gebruik van een gecombineerde helium- en heteluchtballon. In een verklaring die hij voor zijn vertrek uit gaf zei hij de oceaan te willen overste ken 'in de geest van het tijdperk van Jules Verne'. Foto: Reuters/lan Waldie Het begon op de Floriade, anderhalf jaar geleden. Met onder andere vrijwilligers die ik via deze column mochten kon bereiken. Nog reuze bedankt, mensen. Het idee was het bevorderen van biodiversiteit, door het stimuleren van zadenruil, dat alles georganiseerd door de Stichting De Nationale Proeftuin. En het is buitengewoon fijn wat er binnen anderhalfjaar is ge beurd. Wie nu naar www.denationaleproeftuin.nl gaat, kan gratis (nou ja, door het versturen van een re tourenvelop met postzegel) aan 1097 soorten zaad ko men. Een ander soort zaad dan uit de winkel. Plantenveredelaars maken -welbewust- een stan daardproduct. Er wordt bijvoorbeeld een fijne knal oranje geranium in elkaar geknutseld en vermeerderd. Al die geraniums zijn identiek. In feite kan je spreken van een enkele, kolossale knaloranje geranium die zich op wonderlijke wijze verdeeld heeft over 125.000 hui zen en tuinen. Fijn dat die geranium er is, dat is het probleem niet. Maar het is óók een heel goed idee iets te doen met het zaad dat 'in het wild' ontstaat, dankzij de bloemetjes en de bijtjes. Waar Moeder Natuur aan het knutselen slaat, onstaat diversiteit: geen twee kinder tjes zijn precies hetzelfde. De sterke en zwakke punten worden steeds net iets anders verdeeld. Biodiversiteit, dus. Dat is goed voor de natuurlijke weerbaarheid, ook als het gaat om doodgewone viooltjes en doorsnee tuinbewoners als springbalsemien en judaspenning. Maar ook wordt, via de website, door groen-gevoelige mensen zaad van heel bijzondere planten en gewassen aangeboden. Op het moment dat die schaarse variant of soort op minstens tien andere plekken in Nederland weer voet in de grond krijgt, blijft vrijwel zeker iets bij zonders voor langere tijd weer behouden. Mooie ge dachte. En leuk voor in de tuin of lekker om te eten. Ook dat. Je zou zeggen, zo'n idee kan niet stuk. Maar dat is natuurlijk wel zo. Om te beginnen, anderhalf jaar geleden bestond het hele assortiment van De Proeftuin uit tien door onszelf gescoorde voorraadjes. Dan kan je heus een grote mond opzetten over hoe mooi je winkeltje is, maar de schappen zijn afschrik wekkend leeg. Directeur Coen en duvelstoejager Martin hebben daarom een jaar lang het land afgestroopt op zoek naar zaadfanaten. Met praatjes, plaatjes en een grapje op z'n tijd kregen ze een stuk of tivintig aardige hard-core tuiniers zover om samen voor de eerste 400 soorten te zorgen. En wonder boven wonder, opeens kreeg het bezoek de indruk dat het winkeltje liep. Zo dra er duidelijk wat te halen was, was de drempel om te geven verdwenen. Binnen twee maanden knalde de teller naar 1097 soorten en variëteiten, en loopt nu op met zo'n tivintig per dag. Elke morgen kijk ik op de teller en krijg een goed gevoel over de mensheid, en met name over het tuinierende deel daarvan. De groene gemeenschap heeft de zaak overgenomen, precies zoals de be doeling was. Zolang de stekker in de centrale computer zit, blijft het zaakje nu lopen. Hele maal vanzelf. En zo komen komen ooit Grietje De Vries (42 jaar, Veghel, biedt aan: Gulden Roede) en Hans van Herik (52 jaar, Zijpe, biedt aan: vroeg bloeiend Vrou wenbedstro) met elkaar in contact, en blijken over veel meer dan plantjes een prettig mail-contact te kunnen hebben. Ja, ik zal u beken- nen, nu de teller wellicht dit najaar nog de 1500 passeert, droom ik al van het eerste Proeftuin-huwelijk. De Hans en Grietje in dit voorbeeld zijn overigens sin gle, dus geen zorgen over plantaardig geïn spireerd overspel. Groene mensen zijn be trouwbare mensen. Bedankt, iedereen! „Een steiger mag hier uitsluitend worden opgebouwd door daarvoor opgeleide mensen. Een grotere steiger betekent dat de onderste lagen zwaarder worden belast. De omvang f maakt voor het materiaal niet uit. Bij hogere steigers worden geen dikkere buizen gebruikt, maar wel méér," aldus FNV Bouw. Foto: GPD/Ron Pichel Er moet een kapitale fout zijn ge maakt in de berekening van de sterkte bij de steigerbouw. Het is zeldzaam dat bij zulke grote klus sen steigerwerk bezwijkt. Niet al leen voor de slachtoffers in de cen trale ketel, maar voor de hele bran che van straalbedrijven is het on geluk in de centrale in Geertruiden- berg een enorme klap. „In ons vak moet de veiligheid centraal staan." Eko Burger, zelf ervaren gritstra- ler, veiligheidsadviseur voor op pervlaktetechnieken metaal, is verbijsterd over de ramp in de Amercentrale. „Het eerste wat ik dacht toen ik er over hoorde, is dat er kapitale berekeningsfouten moeten zijn gemaakt. De steiger bouwers hebben iets niet goed ge daan, daar denk je als eerste aan. Burger, als hoofd afdeling metaal- conserveringen werkzaam in de buitendienst voor de Stichting Adviescentrum VOM in Bilthoven, kent het straalbedrijf Hertel, de centrale en veel van de betrokken werknemers. „Iedereen in mijn werk die ik vandaag tegenkom, heeft het erover. Zo'n groot onge luk in ons vak, de staalconserve- ring, hebben wij nog nooit mee gemaakt." Het straal- en steiger bouwbedrijf Hertel uit de Botlek, dat de klus uitvoerde, staat in de branche goed bekend, zegt Bur ger. „Dat moet ook wel met zo'n opdrachtgever, want bij ons staat de Amercentrale bekend als bij zonder streng wat betreft de vei ligheid." De veiligheidsvoorschriften bij gritstralen en steigerbouw op zo'n bijzondere klus zijn 'terecht ex treem streng', legt Burger uit. Om dat het om een combinatie van dodelijke gevaren gaat. Allereerst worden de gritkorrels -gebroken Hoogoven-smeltslak, met korrels kleiner dan een halve millimeter, soms gemengd met wat staalgrit- onder een hoge luchtdruk van 8 bar tegen de ketelwand gespoten. Het grit straalt ketelsteen en kalkresten weg. „Dat is al link, want richt je de straal mis, dan gaat die dwars door je kleren en lichaam heen." Een dodemans- knop die de straal onmiddellijk onderbreekt, zit verplicht op elke straalkop. Het gritstralen geeft veel gevaarlijk stof, dat afgezogen moet worden. De werkers hebben adembescher- ming via luchtkappen op. Daarin wordt via compressoren van bui ten met lange slangen lucht toe gevoerd. Op regelmatige afstan den moet bovendien via manga ten in de wand lucht toe kunnen treden. „Zeker met zoveel werkers moeten er bij de mangaten ruim voldoende deskundige toezicht houders zijn, die via lijflijnen en intercom in de ademkappen met de gritstralers in contact staan. Want door het stof zien de man nen zelf niet veel." Door de herrie Jaarlijks vallen ruim 3.000 mensen tijdens hun werk van flinke hoogte. Ongeveer 25 mensen overlijden hierdoor. In de Arbowet wordt daarom aandacht besteed aan valpreventie. Rein van Nim- wegen, ARBO-coördinator van de Nederlandsche omroep-zen- dermaatschappij in IJsselstein: „In principe moet iedereen die op een hoogte van meer dan 2,5 meter werkt een klimcursus hebben gehad. Daar wordt ook gekeken naar hamasgordels en helmen. Eén keer per jaar wordt de cursus herhaald en aangepast. Mon teurs aan bijvoorbeeld de Gerbrandy-toren in IJsselstein (beter bekend als het zendstation in Lopik, red.) klimmen altijd met zijn tweeën. Nooit alleen. Als het harder waait dan windkracht vijf, mag niet worden geklommen." Directeur J. Doejaren van glazenwasserij Do zo in Schiedam, het bedrijf dat onder andere op 100 meter hoogte de ramen van de Euromast in Rotterdam wast: „Bij een te hoge windkracht gaat er sowieso niemand naar boven. We raadplegen voor het weer altijd het Rotterdamse vliegveld Zestienhoven. Verder klimt er bij ons niemand naar boven, want de glazenwassers zitten in zogenaam de gondels. Die zijn bevestigd aan een rails. Volgens mij hoeven glazenwassers overigens niet aan bepaalde kwalificaties te vol doen. Iedereen kan glazenwasser worden." van het stralen horen de werklui ook weinig. Meestal gebruiken zij onderling vooraf afgesproken vi suele alarmsignalen, omdat waar- schuwingsseinen door alle lawaai onhoorbaar zijn. Het gestraalde grit moet opgevan gen worden. Want, en dat kan op zich een groot gevaar zijn, het ge wicht daarvan is aanzienlijk. Gritstralen vergt 50 kilo korrels per vierkante meter, per man 200 kilo grit per uur. Per man per werkdag valt dus anderhalf tot twee ton materiaal naar beneden. De constructie van de steigers moet daarop berekend zijn, wat betreft sterkte en samenstelling. Burger: „Een gemiddelde steiger kan een belasting van 300 kilo per vierkante meter hebben. Steigers op die hoogte moeten, vooral wat betreft de staanders, extra ver sterkt zijn. Gebruikelijk zijn geper foreerde metalen werkplanken. Die zijn niet voorgeschreven, maar wel moeten bij gebruik van houten planken gritophopingen regelmatig weggeveegd worden. Misschien is dat in de centrale niet goed gebeurd. Het gaat bij die steigers om gigantische opper- Bijna drie dagen na het dramatische onge luk in de Amercentrale in Geertruidenberg is de hectiek verdwenen op het terrein van waaruit de hulpverlening opereert. De meeste ambulances en brandweerwagens en de traumaheli zijn terug naar hun basis. Het immense ketelhuis waarin het ongeluk is gebeurd, staat er ongenaakbaar bij in de avondzon. Het blijft een luguber idee dat ergens in de stoomketel vier mannen lig gen. Mochten ze nog in leven zijn, dan zijn hun overlevingskansen intussen vrijwel ni hil. Vermoedelijk liggen de slachtoffers, een Amerikaan en drie Turken, zo ver onder het steigermateriaal dat het mogelijk nog een week duurt eer ze worden gevonden. J. Wassenaar, regionaal functionaris van de Geneeskundige Hulp bij Ongevallen en Rampen acht de overlevingskansen van de vier mensen in de ketel nihil. „Gezonde mensen kunnen na een aantal dagen zon der water en voedsel nog wel overleven maar deze personen moeten in een kluwen van staal liggen. Gezien die situatie is het vrijwel uitgesloten dat ze hier nog levend uitkomen." Als de vier niet meer in leven zijn, komt het dodenaantal in totaal op vijf. Het eerste slachtoffer overleed gistermorgen als ge volg van het ongeluk. Zijn lichaam is later op de dag geborgen en geïdentificeerd als de 45-jarige David Lee Pope uit de Ameri kaanse staat Missouri. De kluwen steigermateriaal begint op een hoogte van 47 meter in de 85 meter hoge keteltoren. Gistermiddag is een speciaal bergingsteam van de brandweer met absei- lers begonnen de ingestortte steiger van bovenaf te verwijderen.'Volgens burge meester M. Meijer van Geertruidenberg is dat de enige manier om de slachtoffers te vinden. De stoomketel onderaan binnengaan is volgens operationeel leider M. Verspeek niet mogelijk. „Onderaan is een gat. We zijn binnen geweest, maar we komen ver. Door al het materiaal dat naar bek ii gekomen is, is het veel te gevaarlijk vo gi reddingswerkers." ji Waar de vier mannen precies in de stqrs ketel liggen, is niet bekend. Verspeek: g( eerste twee mannen die we gered heb ar waren er via een gat vrij snel uit. De a^; twee mannen zagen we ook liggen op geveer twintig meter hoogte." Verspet ide zegt dat het niet mogelijk is nog meer in de ketelwand te maken. „Je kunt dajs d ongestraft doen. De ketel wordt instab dat levert weer gevaar op voor de reddLA. werkers." Reddingswerkers hebben dr stoomketel uitvoerig geïnspecteerd m^j1 mera's en infrarood. ANP vlakten bij elkaar.La Het los gestraalde materiaal ir" door het soort ketelsteen dat|»| komt, van nature licht radioal en kankerverwekkend. Het g%JK als gevaarlijk afval dat gecontjge leerd afgevoerd moet wordet|jn Zowel gritstralen als steigerbdej zeker in de industrie, is specify tisch werk geworden. Voor baj^ vaardigheden moeten werknfojt mers vakdiploma's en certifitjeh hebben. Burger: „Van huis uiky, het classificeerders, die je ve% n de havens vindt en schepen schoonstralen. Aanvankelijk flbj dat als ongeschoold, vuil weifj. vooral door Turken en Marofyd nen werd gedaan. Nu zijn datng vaak sterk gespecialiseerde pl er gen waarin veel familieleden menwerken. Ik veronderstel (fcy de Amerikanen in de ploeg bÉ waren met het via laswerk rep ren van de scheurtjes die bij schoonstralen van de keteb zichtbaar werden." Gritstralen heeft sinds lang stralen vervangen. Dat is, v; ge de grote gezondheidsrisi» (silicose, stoflongen) verbot Het metaal-conserveringswt valt onder de strengste catej A-werkvergunningen: de Arl inspectie eist een team van kundigen die bij elke klus rii analyseren, een veiligheidspl draaiboek maken en tijdens werk toezicht houden. Rinze Brandsma

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2003 | | pagina 2