'Ik vind het
prima zo'
Alkmania 1995
Z-waterpoloër Marco Kerkvliet is gestopt
Toyota Arena
zaterdag 13 september 2oo3
SPORT
or Peter van der Hulst
den - Marco Kerkvliet keert het ko-
:nde seizoen niet meer terug bij
terpolohoofdklasser LZ1886. De 31-
ige Leidenaar vindt het mooi ge
est en is gestopt. „Niet dat het de
len is, maar het team en ik hebben
1 slecht seizoen achter de rug. le-
reen zegt dan datje na zo'n jaar ei-
nlijk niet kan stoppen. Ik heb er al-
n niet veel zin meer in om opnieuw
beginnen. De voorbereiding is so-
iso balen met dat vele zwemmen,
find het wel prima zo." Kerkvliet
1 ir zijn afscheid, LZ, hoogtepunt en
1 fusie met De Zijl/LGB.
scheid
[-coach Michiel van der Zeeuw
de mij op met de vraag wat ik
g doen. Ik zei dat ik het wel vol-
ende vond. Rond de winterstop
1 ik al aangegeven dat ik aan stop-
n dacht. In die periode heb ik er
estal de balen van, rond de zomer
lat geregeld anders geweest. Afge-
3 en jaar waren er best veel week-
den met twee wedstrijden. Op
ïdag ben ik graag thuis, terwijl we
laatste vijf weekeinden een dub-
programma hadden. Dat zit er
>r komend seizoen weer aan te
nen. Als we alleen op zaterdag
len is dat 's avonds en dan heb je
;wat aan je dag, maar op zondag
n 1 de wedstrijden op onchristelijke
g stippen, vaak om drie uur. Die
;heb je alleen maar een beetje ge-
d. Allemaal factoren waarom ik er
e stop. Ik weet niet of ik moeite
t mijn afscheid krijg. De competi-
is nog niet begonnen. Hoe ik het
ga vullen, weet ik nog niet. Ik
beer wel eens te trimmen, maar
r heb ik een hekel aan."
1886
f seizoenen geleden ben ik van
Zijl/LGB overgestapt naar LZ.
had met de komst van Jacob
ker bij De Zijl te maken. Ik had
1 zin om met hem te worden
snigd. Mijn ervaringen waren
fantastisch. Ik heb ooit twee ak-
Btjes met hem gehad, maar wil
daar niet meer op ingaan. Ik riep
ooit dat als hij zou komen ik weg zou
gaan, dat moest ik waarmaken. Je
moet ook geloofwaardig naar jezelf
blijven. Ik speel polo omdat ik het
leuk vind en wil dan geen gezeur
hebben. Als personen niet met el
kaar kunnen opschieten, is het beter
om weg te gaan. Dan hoef jij je niet
te ergeren en hij ook niet. Ik wist ook
dat op dat moment Hans Parrel bij
LZ zat, een aparte maar schitterende
man. Hij heeft visie en humor, kan
de groep enthousiast maken en, heel
belangrijk, is ook rechtlijnig. Geen
gelul, gewoon spelen. Ik kreeg wel
wat reacties bij mijn vertrek. Mijn
echte vrienden bij De Zijl vonden
het prima, maar mensen die daar
voor niets zeiden gingen opeens rea
geren. Ik wilde gewoon lekker po
loën en bij LZ zaten prima gasten die
ook goed speelden. Na de vrijdag
training nemen we altijd een biertje.
LZ was en is een hecht team. Het is
niet zo dat we bij elkaar de deur plat
lopen, maar na de training is het al
tijd gezellig. Lekker kletsen over van
alles. Op die avond blijf ik komen. Ik
moet toch ook aftrainen, anders
word ik helemaal te zwaar. Ik ben al
leen benieuwd of ik het tempo kan
bijhouden."
Kritisch
„Ik ben altijd kritisch op mezelf ge
weest. Dan is het ook makkelijker
om kritiek te leveren op de ploeg. Je
hebt altijd mensen die snel tevreden
zijn. Als je zes keer mis schiet en drie
keer je man laat gaan, is dat niet
goed. Sommigen denken dat ze een
berenwedstrijd spelen als ze scoren.
Als je dan zegt dat het niet zo is,
word je al snel als zeikerd bestem
peld. Tijdens trainingen houd ik van
onderlinge wedstrijdjes, niet twintig
keer vijftig meter zwemmen. Dan
daag ik de anderen uit, en als mijn
team wint, laat ik ze dat ook weten.
Wanneer ikzelf tevreden ben? Als ik
meer goede dingen dan slechte din
gen heb gedaan. En dan gaat het niet
alleen om doelpunten maken. Ik kan
erg genieten van een mooie pass of
aanval."
Hoogtepunt
„De bekerfinale tegen AZC. We ver
loren fors, maar het gaat juist om het
Marco Kerkvliet: „Ik probeer wel eens te trimmen, maar daar heb ik een hekel aan" Foto: Mark Lamers
hele traject daarnaar toe en wat er
dan uiteindelijk uit voortvloeit: deel
name aan de Europa Cup. Als ie
mand bij mijn overstap van De Zijl
naar LZ had gezegd dat ik in de Eu
ropa Cup ga spelen, zou ik dat een
leuke grap gevonden. Ik kon in Stutt
gart echt genieten van Spartak Wol-
gograd. Het waren bijna allemaal
gasten van rond de 21 jaar, twee me
ter groot en anderhalve meter breed.
Zij speelden echt waterpolo. Natuur
lijk baal je als je achter ze aan
zwemt, maar toen ik naar de andere
Europa-Cupwedstrijden van die
ploeg keek, dacht ik: zo moet het
spel worden gespeeld."
Ontwikkeling waterpolo
„In Nederland zie je dat een mid-
achter alles mag en doet een mid-
voor wat dan wordt hij teruggeflo
ten. Dat klopt gewoon niet. De arbi
trage is niet in het voordeel van de
aanvallende partij. Voor Martijn
Laurense en Frans Langerhorst is dat
lastig. Ons spel is op de aanval afge
stemd. Als aanvaller word je 35 se
conden op je nek gezeten en probeer
je je dan vrij te spelen, dan zien
scheidsrechters wat. Internationaal
is het anders. Dan zie je wel eens dat
een midvoor de midachter op zijn
kanis slaat en hij gewoon door mag
gaan. Het lijkt wel of dat probleem
alleen in onze competitie is."
„In het internationale waterpolo zie
je bijna alleen maar grote gasten,
terwijl in het Nederlands team kleine
spelers zitten. Dan is het ook logisch
dat je niet zo veel klaar speelt. Om
aansluiting te kunnen krijgen, moet
de top worden geprofessionaliseerd,
maar ik denk niet dat daar ruimte
voor is. Iedereen,gaat hier toch meer
voor zijn maatschappelijke carrière.
Iedere keer komen er wel weer nieu
we ideeën. Wanneer is AZC met pro
fessionalisering begonnen? Twee,
drie jaar geleden. Ze hadden nu al
aansluiting met de internationale
top moeten hebben. Die is er nog
lang niet en ik denk niet dat het er
van gaat komen. Er zijn wat jongens
die bij Nice spelen, maar zo zou je er
tien tot veertien moeten hebben."
„Ik heb nooit de mogelijkheid gehad
om naar het buitenland te gaan. Ik
ben nooit zo goed geweest. Tijdens
buitenlandse trainingskampen
merkte ik wel dat je beter wordt als
je tweemaal per dag traint. Vervol
gens ga je weer terug naar drie keer
per week en gaat het achteruit. Dat
zag je vorig jaar aan HZ Zian. Zij wa
ren, geloof ik, in Hongarije geweest
en je zag dat ze in het begin van de
competitie superscherp waren."
Gangmaker
„Ik weet hoe ik mensen kan prikke
len, kan motiveren. Voor de een
moet je poeslief zijn, voor de ander
keihard. We hebben een paar keer
een evaluatiegesprek gehad, waarbij
je mensen een spiegel probeert voor
te houden. Ik heb een paar keer met
Martijn een opzetje voor zo'n verga
dering gemaakt. Het is leuk om een
stelling te poneren en iedereen daar
op te laten schieten. Het zorgde
soms voor verwarring, maar ook
voor discussie. Vaak hoor je 'hoe
gaat het - goed' en 'ga je nog door -
ja'. Met zo'n stelling kun je wat die
per op de materie ingaan."
Fusie
„We kunnen twee dingen doen in
het Leidse waterpolo. Of hopen dat
er elk jaar een derby is tussen De Zijl
en LZ, of op termijn naar de Neder
landse top. LZ heeft een relatief ou
de selectie. Als een paar jongens
stoppen hebben we een probleem.
De Zijl heeft een jonge groep, maar
het lukt niet om naar de top door te
stoten. Ik denk dat beide clubs pri
ma bij elkaar passen. De verschillen
tussen de mensen bij De Zijl en LZ
zijn niet zo groot en ik kan het we
ten. Misschien zit er nog oud zeer
van vroeger, maar dat moet dan de
generatie voor mij zijn. Nu gaat het
de ene keer met LZ goed en de vol
gende keer weer met De Zijl. LZ
draait op dit moment als een tiere
lier met twee ploegen in de hoofd
klasse en een succesvolle zwemafde-
ling, maar De Zijl is een strategische
alliantie met Vivax aangegaan. Wij
moeten uitkijken dat we daar niet de
dupe van worden. Misschien wor
den de verenigingen over een paar
jaar wel gedwongen om samen te
werken. De tarieven van het bad
gaan elk jaar met drie procent om
hoog, waardoor waterpolo een dure
sport wordt."
Toekomst
„Ik heb geen ambities om coach te
worden. Dat kost veel te veel tijd.
Misschien dat ik er wel eens over na
zal denken als ze me vragen, maar je
kunt beter speler zijn dan trainer. Als
coach moet je toch de trainingen
voorbereiden en heel veel zaken re
gelen. Als speler trekje je zwem
broek aan en ga je drie keer per week
trainen."
V.L.N.R.
Bij zo'n naam vrees je het ergste. Een ultra
modern, multifunctioneel stadion, voorzien
van alle gemakken ten behoeve van het spon
sorgespuis. Maar de naam is een grap, denk ik,
hoop ik. Tsjechië-Nederland voltrok zich
woensdag in het oude, vertrouwde stadion van
Sparta Praag. Niks aan de hand. Clubsponsor
Toyota heeft het intieme voetbaltempeltje mid
den in Praag volkomen terecht in zijn waarde
gelaten. Er is alleen wat achterstallig onderhoud
verricht. De boel is knap in de verf gezet en hier
en is een plank recht getimmerd. In de Toyota
Arena geen skyboxen en businessunits of hoe
die afwerkplekken voor netwerkende patje-
peeërs ook allemaal mogen heten. Misschien
wil Sparta Praag niets liever dan Manchester
United of desnoods Chelsea zijn en is het met
de plaatselijke Toyota-dealer Europees topclub-
je aan het spelen. Maar toen ik van de week
door de ouderwetse stadionpoort liep en op
een muur de Toyota Arena zag
gekalkt, schoot ik in de lach. Ik
had sterk de indruk dat hier de
draak werd gestoken met de
grootheidswaanzin van de su
permachten uit de Champions
League. Het ultra kapitalisme
op de hak genomen.
Dinsdagmiddag stond ik, in af
wachting van de training van
het Nederlands elftal, aan de
rand van het veld een beetje te
mijmeren toen ik achter me
opeens iemand 'goed hè' hoor
de zeggen. Het was de bonds
coach. Hij kwam naast me
staan en het was duidelijk dat
het stadion van Sparta Praag
ook hem beviel. Advocaat wees
op de hoge huizenblokken aan
de overzijde van het veld die boven de tribunes
uitkeken. Dick en ik vonden het mooi. Hij vond
de Toyota Arena op een klassiek Engels of
Schots stadion lijken, ik zei dat het me vooral
aan het Bislet in Oslo deed denken.
•Advocaat had zin in de wedstrijd. Dat was hem
aan te zien. Het veld lag er prachtig bij. Vlak,
groen en een beetje vochtig. Zo'n mat en dan
het publiek er bovenop, zo had de voetballer
Advocaat het vroeger het liefst. Ik vertelde de
bondscoach dat het Nederlands elftal hier in
zijn tijd een keer met 2-1 had gewonnen. In
1972, doelpunten van Cruijff en Neeskens. Ad
vocaat kon het zich niet herinneren. Wel die
wedstrijd van 23 jaar later, net als nu een EK-
kwalificatieduel. Toen counterden de Tsjechen
na de openingsgoal van Wim Jonk vlot naar 3-1.
'Die wedstrijd staat me nog vrij helder voor de
geest', zei Dick, '3-1.'
Dat het daar een dag later weer op uit liep,
scheelde mij een dikke honderd euro. Zoals ge
bruikelijk bij interlands en Europa Cup-wed
strijden in den vreemde hadden wij, de uitge
zonden Nederlandse journalisten, een pot ge
maakt. Inzet, vijf euro. Ik had 2-1 en zeven gele
kaarten voorspeld, dus die wereldgoal van Ba
ros begroette ik met een welgemeend 'shit'. Dat
Nederland in Praag op zijn bek ging, deed me
veel minder. Zo'n Davids gunde ik het van har
te, 3-1 voor Tsjechië.
Zeker toen hij in de mixed zone, daar waar
voetballers en journalisten elkaar na een wed
strijd treffen, weer eens op groteske wijze zijn
onbeschoftheid toonde. In nog geen tien tellen
was hij van de kleedkamer in de spelersbus. Viel
er schaamte bij hem te bespeuren, had hij wel
licht tranen in de ogen? In de verste verte niet.
Davids keek woedend, zoals altijd wanneer hij
een meute journalisten op zijn weg treft. Met de
armen half geheven, neemt hij dan een hou
ding aan van: waag het niet om in mijn buurt te
komen. Alsof hij langs melaatsen
moet.
Tsjechië-Nederland was volgens
de commentaren een meesle
pend gevecht, een hoogstaande
wedstrijd zelfs. Ik vond er weinig
aan. Laag tempo, slechte pas
sing, een voorzichtig en nerveus
Tsjechië en Nederland dat geen
alles of niets durfde te spelen.
Complimenten van de bonds
coach voor Jaap Stam en kornui
ten. Vanwege hun inzet De
groeten Dick, anderhalve kans in
een hele wedstrijd betekent te
recht verliezen.
Toch heb ik woensdagavond ge
noten in Praag. Vooral voor de
wedstrijd. Geweldige sfeer en het
rook zo lekker naar vroeger, naar
bier, warme worst, koffie en sigaretten tegelijk.
Vrolijke vaders wandelden met opgewonden
zonen aan de hand het stadion binnen. Op hun
gemak, niet opgejaagd door gestresste Me'ers
en blaffende politiehonden. In de knusse arena
klonk het geroezemoes van een massa die iets
spannends gaat beleven. Dat had ik lang niet
meegemaakt, dat je in een stadion voor een
voetbalwedstrijd gewoon met elkaar kan pra
ten. In plaats van een oorverdovende teringher-
rie kwam er beschaafde popmuziek uit de luid
sprekers. Geen house, maar Beatles. Bij 'A hard
day's night' moest ik aan de bondscoach den
ken. Ik gunde hem een 2-1 overwinning, zoals
in 1972, maar toen de pool voorbijkwam, vulde
ik 2-1 in. Dat Baros er net als in 1995 3-1 van
maakte, was lullig. Voor Dick én voor mij.
Jaap Visser
Reageren? sportredactie.ld@damitae.hdc.nl
tnd v.l.n.r: Kees van Rijn (trainer), John van der Veer (vlagger), Albert de Jeu, Chris Meerstadt, Erik-Jan Hogeboom, Dave van Battum, Joost Ouwerkerk, Arjan van Em-
k, Marco Hogenboom, Loek Hendriks (keeper), Sjaak Hazebroek (voorzitteren Ed Kanbier (elftalbegeleider). Gehurkt v.l.n.r.: Wilma Hogenboom (verzorger), Coen
ithof, Raymond Kroeze, Michel Opdam, Ron Hogenboom (aanvoerder), Charles Hogenboom, Rob Opdam, Martijn Mastenbroek en Hans Bouwmeester.
Archief Raymond Kroeze.
1 perfecte mix. Het was een menge-
/an drie lichtingen waarin de sfeer
een stel gangmakers hoog werd ge-
den. Dat heeft het groepsgevoel ver
let. We namen in het eerste jaar in de
le klasse met niets minder genoegen
het kampioenschap. Prompt verlo-
we de eerste wedstrijd. Uiteindelijk
noveerden we via de nacompetitie,
r het leerde ons wel om vooraf een
htinder grote mond op te zetten,
seizoen later gingen we wéér over
le nacompetitie. Slim van ons, die
wnpetities zijn goed voor de barom-
fCees van Rijn was als trainer een
le gangmaker en ook de begeleiding
WUma en Ed was perfect. We heb-
een hoop gelachen, dat is tóch het
Alkmania was tot halverwege de jaren negentig een typisch afdelingscluppie. Het eer
ste elftal zette vervolgens een onverwachte opmars in die het tot op twee strafschop
pen van de tweede klasse bracht. Afgelopen zomer nam een groot deel van dit in Oude
Wetering nu al legendarische elftal afscheid van de selectie. De 26-jarige Raymond
Kroeze, lid van de pr-commissie van de club, is een van de twee nog overgebleven spe
lers uit dat elftal.
belangrijkste. Doordat het elftal zo goed
draaide, kreeg een aantal clubs interesse
voor bepaalde spelers. Iedereen had het
zo naar zijn zin dat niemand daarop in
ging. Rob Opdam en Loek Hendriks zijn
later naar FC Lisse vertrokken. Dat nam
niemand ze kwalijk want dat hadden ze
al veel eerder kunnen doen."
„Twee wedstrijden staan in het geheu
gen gegrift. De eerste was een bekerwed
strijd tegen ADO Den Haag 2 waar toen
nog John de Jong en Edwin Grünholz
speelden. In een mum van tijd stonden
we met 4-0 achter, maar uiteindelijk
werd het 7-5. De tweede belangrijke
wedstrijd was zowel het hoogte- als het
dieptepunt van dit elftal: het beslissings
duel tegen SJC om promotie naar de
tweede klasse, het was bloedheet en we
verloren op het veld van Ter Leede na de
penaltyreeks. In die periode lachten wij
buurman DOSR natuurlijk uit. Alkmania
was altijd in alles kleiner geweest, maar
plotseling wonnen we van ze, en terecht.
Inmiddels lachen zij weer en dat is hun
goed recht. Zo gaat dat."
„Alkmania speelt nu weer vierde klasse
en afgelopen zomer namen dertien man
afscheid van de selectie. Alleen Dave van
Battum en ik zijn nog over. De prestaties
van de afgelopen jaren liggen nog vers
in het geheugen, maar over een jaar of
tien kijken we vol trots terug want we
waren toch het hoogst spelende elftal
dat Alkmania ooit heeft gehad. Daar
mag je best trots op zijn."
