Alles moet snel, snel, snel
GESPREK VAN DE DAG
Het superspitsgezin:
Russische politie rijdt in
gestolen Nederlandse auto's
Reuzenpanda baart tweeling
Burning out
In een ziekenhuis in Los Angeles is
een SIAMESE MEISJESTWEELING
gisteravond met succes GESCHEI
DEN. De negen maanden oude
meisjes waren met de buik en heup
met elkaar vergroeid. De scheidings
operatie nam een kleine 24 uur in
beslag. De meisjes hebben ieder
een normaal ontwikkeld been en
deelden een been samen. Dat been
is gebruikt om ontbrekend weefsel
en bot in hun bekkens te vervangen.
Over de identiteit van de kinderen is
niets bekendgemaakt. Wel zei het
ziekenhuis dat de Siamese tweeling
deel uitmaakt van een drieling. Het
derde meisje is normaal ontwikkeld
ter wereld gekomen.
Minder dan een week nadat hij met
zijn elfde vrouw trouwde heeft KO
NING MSWATI III van Swaziland
gisteren BRUID NUMMER TWAALF
uitgekozen, zeggen bronnen bij het
koninklijk huis. De keuze is gevallen
op de 18-jarige Nomonde Fihlawas,
die vorige maand de jaarlijkse miss
verkiezing in Swaziland won. De
missverkiezing is een traditioneel
evenement. Duizenden meisjes dan
sen voor de koning, in de hoop dat
hij een van hen tot zijn bruid maakt.
Of Fihlawas erg gelukkig is met de
keuze van de koning is niet duide-
lijk: vlak na tot miss te zijn gekroond
zei ze tegen een plaatselijk tijd
schrift niet in polygamie te geloven.
De ouders van de bruiden die de ko
ning uitkiest proberen soms via de
rechter gedaan te krijgen dat hij hun
dochter laat gaan, maar dat loopt
steeds stuk op de almacht van de
koning of gewoon op geldgebrek.
Mswati III regeert Swaziland, dat
tussen Zuid-Afrika en Mozambique
ligt, als een absoluut monarch. Zijn
vader, Mswati II, had meer dan hon
derd vrouwen.
De Amerikaanse zanger MARILYN
MANSON gaat VRIJUIT in een straf
zaak wegens aanranding. Dat meldt'
de Britse omroep BBC. Manson
wreef in 2000 tijdens een concert in
Minneapolis zijn kruis in de nek van
een bewaker. De bewaker eiste een
schadevergoeding van 75.000 dol
lar wegens emotionele schade. De
man was tijdens de show van
Manson voor het podium aan het
werk toen de zanger zijn hoofd greep
en tegen hem aan duwde. Een jury
in de Amerikaanse staat Minnesota
oordeelde dat de handeling onder
deel uitmaakte van de show en niet
beledigend of vernederend was.
Manson voelt zich van alle blaam
gezuiverd. ,,De weg naar de waar
heid wordt verduisterd door de
meest frivole rechtszaken, maar
wordt verlicht door een objectieve
jury die het onderscheid ziet tussen
entertainment en aanranding", al
dus de zanger. Manson werd in
2001 beschuldigd van een verge
lijkbaar incident door een bewaker
in Michigan. De rechter bepaalde
dat het om een lichte overtreding
ging en Manson kwam er vanaf met
4000 dollar boete. Foto: AP
Mei mei geeft een van haar kinderen een wasbeurt. Foto: AFP
De reuzenpanda Mei Mei heeft in de
dierentuin van het Japanse Shiraha-
ma het leven geschonken aan een
tweeling: Liang Bin en Xiong Bin.
Sinds de panda in juli 2000 in het
park verblijft heeft ze nu al vier klein
tjes gekregen. De vader van de twee,
Yong Ming, woont al heel zijn leven
in de dierentuin. De vorige twee ge
boortes waren het gevolg van kunst
matige inseminatie, maar dit keer
werd ze zwanger na paring met Yong
Ming. In Japan zijn sinds 1985 nu al
zeven panda's geboren.
Een andere reuzenpanda, Qing Qing,
heeft in het onderzoekscentrum
Chengdu in China een record geves
tigd door haar dertiende baby ter
wereld te brengen. Directeur Yu Jian-
qiu van het panda-onderzoekscen
trum zei dat de 19-jarige Qing Qing
in negen bevallingen dertien jongen
ter wereld heeft gebracht. Daarmee
is ze wereldrecordhoudster.
Er leven nog maar zo'n duizend reu-
zenpanda's in het wild, de meeste
onder bescherming in reservaten in
West- en Midden-China. Ze worden
bedreigd in hun bestaan door een
slinkend leefgebied, stroperij en een
trage voortplanting. Pandavrouwtjes
krijgen normaal gesproken slechts
om de twee tot drie jaar een jong.
AP/AFP
DAGELIJKS LEVEN
IK H&6 N^UVVEJ-ukS- EloÊ/vLuk M4AKL ££AI
AtJN MOE-C?£R. f
MENSELIJK
De politie van Moskou doet zijn ronde in
gestolen Nederlandse auto's, die in beslag
zijn genomen van criminelen. De Russen
gebruiken de auto's naar de letter van de
wet niet illegaal, maar verzekeraars verden
ken ze ervan teruggave te traineren om in
de wagens te kunnen blijven rijden.
De verzekeraars en verhuurbedrijven die de
auto's willen terughalen, worden daarin te
gengewerkt door de complexe Russische
wetgeving. In beslag genomen auto's ver
vallen na drie maanden aan de Russische
staat en het lukt meestal niet de auto's bin
nen die termijn weer in Nederland te heb
ben.
Uit eigen onderzoek van autoverhuurbe
drijf Hertz blijkt dat Russische agenten
rondrijden in in Nederland gestolen auto's.
Hertz heeft vier eigen auto's ontdekt. Ande
re grote autoverhuurders, zoals Avis en Eu-
ropcar, en verzekeraars vermoeden dat er
meer agenten rondrijden in gestolen Ne
derlandse wagens.
Zodra de Russische politie gestolen auto's
uit Nederland aantreft, wordt dat meestal
gewoon aan de Nederlandse politie ge
meld, zoals alle andere Europese landen
doen. „Van andere landen krijgen we ech
ter 99 van de 100 geclaimde auto's snel te
rug", zegt directeur Harry Fillon van de
Stichting Vermiste Auto Register (VAR).
„Maar in Rusland is de kans daarop zeer
gering."
Een procedure laten verzekeraars en ver
huurders meestal zitten, want dat duurt
tussen de twee en drie jaar, waarbij het re
sultaat moet worden afgewacht. In de tus
sentijd daalt de waarde van de auto aan
zienlijk. Fillon: „De Russen vinden dat pri
ma. Het is een fantastische manier om
goedkoop aan auto's voor de politie te ko
men." Van de in Nederland gestolen auto's
worden er jaarlijks circa 8000 nooit terug
gevonden: ongeveer veertig procent daar
van verdwijnt naar het buitenland.
Vertegenwoordigers van Binnenlandse Za
ken en Justitie hebben anderhalf jaar gele
den in Brussel met de Russische autoritei
ten over de problematiek gesproken. Maar
het afgesproken tegenbezoek aan Moskou
heeft nooit plaatsgevonden. „Dat is een
schone dood gestorven", zegt Fillon, die
aan de besprekingen heeft deelgenomen.
Konstantin Bergmann, plaatsvervangend
directeur van Rosno in Moskou, een doch
ter van de Duitse verzekeringsmaatschap
Het combineren van werk en ge
zin is voor de meeste vrouwen
constant jongleren. De stress die
dat geeft, wordt in toenemende
mate verergerd door een nieuwe,
extra bal in de act, hun hulpbe
hoevende (schoon)ouders. „Het is
rennen en vliegen vanaf het mo
ment dat we wakker zijn."
De ochtendspits begint als Ber-
nadet van Baars en haar man
hun ogen openslaan. Twee ba
nen, zij als verloskundige, hij als
ambtenaar, twee schoolgaande
dochters van vijf en zeven jaar
oud en een ernstige zieke
(schoon) moeder maken dat 24
uur in een dag bij lange na niet
genoeg zijn. „Het is rennen en
vliegen vanaf het moment dat
we wakker zijn. Alles snel, snel,
snel. En pauze krijg je niet", ver
zucht de 43-jarige Bemadet.
Druk hadden de Rijswijkers het
altijd al, maar sinds een paar
maanden geleden de moeder
van haar man ernstig ziek werd,
is alles wat naar een privé-leven
hint, verleden tijd. „Hij is enig
kind en zijn moeder ligt in Zuid-
Limburg in het ziekenhuis. We
vreten momenteel echt kilome
ters. Dat is zwaar. Maar ja, wat
moetje anders."
Het gezin Van Baars is een ty
pisch voorbeeld van wat het
Centraal Bureau voor de Statis
tiek en het demografisch insti
tuut NIDI een 'superspitsuurge-
zin noemen. Dat zijn gezinnen
waarbij ouders met kinderen
zich enorm moeten inspannen
om werk met zorg te combine
ren, en waarbij ze ook nog de
zorg voor een ouder hebben.
Vooral vrouwen voelen die druk,
doordat ze meestal parttime
werken en de meeste zorgtaken
op hun schouders terecht ko
men. Ze krijgen steeds later kin
deren, gemiddeld op 29-jarige
leeftijd. Gevolg is dat ze naast de
zorg voor hun opgroeiende kin
deren vaak voor een zieke
(schoon) ouder moeten zorgen.
Gezinsstress kent dr. Hetty van
Emmerik niet meer. De twee
kinderen van de hoofddocente
sociologie aan de Universiteit
Nu de eerste buien zijn gevallen, de zomer definitief
achter de evenaar is verdwenen en de herfstdepressies
vol spanning boven zee hangen, zit ik midden in een
hogedruk-gebied. De winterblues liggen op de loer en
ik loop met pupillen zo groot als smarties in een hin
derlaag. Ik ben niet te stoppen. Ik kook over van
schoonmaakdriften en opruimdrang. Een gevaarlijke
situatie voor een drieëntwintigjarige, vooral omdat ik
er nog lol in denk te hebben ook.
Overal zie ik vuil, stof en rommel. Chaos die georga
niseerd moet worden. Op m'n eigen kamer, formaat
sinaasappelkistje, ben ik al snel klaar. Hoewel ik nor
maal dan overdreven trots achterover zou gaan han
gen, ben ik nu als een ijverige soldaat op zoek naar
het volgende klusje. Het huis van mijn vader, mijn
tante en mijn vriendin hebben er ook al aan moeten
geloven. Een territoriumovername weliswaar, maar
omdat hij gepaard gaat met een acute aanval van op-
ruimneurose, wordt die door geen van debetrokke
nen betreurd. Integendeel, zelfs met tactisch gevlei
aangemoedigd.
Ook daar trap ik met open ogen in. De situatie wordt
dus steeds gevaarlijker. Als een eersteklas burgertrut
loop ik met een poetsdoek te zwaaien, sta ik met
nauwkeurige precisie de wasmand in verschillende
kleurcategorieën te verdelen, wit ik de balkonmuren
van mijn thuiszorgcliënt, wat ten strengste verboden
en niet verzekerd is en fiets ik van hot naar her om
voor Jan en Alleman boodschappen te doen en 'zaak
jes' te regelen. Alsof er 'hou-mij-bezig' op m'n voor
hoofd staat getatoeëerd en dat alles met een inzet als
of ik er een prijs mee kan winnen. Tussendoor drink
ik een bakkie leut, omdat dat er blijkbaar vanzelfbij
hoort en doe ik dringende telefoontjes.
Ook mijn sociale en administratieve huishouden ont
komt niet aan de waanzin waarin ik verkeer. Ik zit op
een topscore van vijf lijstjes per dag. To-do-dit en to-
do-dat, ik verzin iedere keer weer iets nieuws. Alles
wordt slachtoffer van mijn sorteerdrang. Voor elk
item in mijn leven maak ik een geëtiketteerd mapje
en dat geeft een ziekelijke voldoening. Ik heb zelfs een
lijstje gemaakt van mensen die ik nog moet bellen,
mailen of waar ik een afspraak mee moet maken. Ei
genlijk is dat heel gênant, maar in dit stadium ben ik
de schaamte ver voorbij. De angst dat ik ze anders
misschien vergeet door de druk-druk-druk-psychose
waar ik in zit, weegt zwaarder dan de gewetensvraag
waarom ik iemand op zoiets respectloos als een to-
do-lijstje moet deponeren omdat ik hem of haar an
ders vergeet.
Behalve lijstjes maken, ben ik ook digitaal en mobiel
aan een grote opruiming begonnen. Tussen neus en
lippen door scan ik het telefoonboek van mijn mo
bieltje. Het bestand kan tweehonderd nummers op
slaan, maar het is nu een zaak van uiterst belang dat
alle overbodige nummers verdwijnen en dat alle niet
noemenswaardige berichten worden verwijderd. Dat
zelfde geldt voor mijn laptop, die ik koester als mijn
beste vriendje en waar ik normaal dus al redelijk
zorgzaam en nauwkeurig mee om ga. Ik heb nu een
maal de smaak van het mapjes maken te pakken en
elke willekeurige megabyte krijgt een naam en wordt
georganiseerd opgeborgen. Dat lucht enorm op. Ik
zou het waanzinnig goed doen als ambtenaar. Ben
met niets anders bezig dan notities en papieren schik
ken, herschikken, verplaatsen en groeperen, wat niets
anders oplevert dan een schijnbaar overzichtelijke or
ganisatie, terwijl er daadwerkelijk weinig gebeurt.
Tevreden schenk ik mezelf alweer een kopje koffie in,
terwijl ik tussen m'n hoofd en schouder een telefoon
meezeul om vooral geen tijd te verliezen. Want tijd
kom ik tekort, ondanks mijn niet te temperen spirit,
die met dank aan alle koffie in de hoogste versnel
ling staat. Waarschijnlijk is het verkeerd geïnter
preteerd enthousiasme, het laatste restje acliter-
de-hand-energie, een vlaag van waanzin die
vooraf gaat aan een burn-out. De dag lijkt
korter, de week heeft dagen te weinig, het
jaar vliegt om. Alweer september, de win
ter komt eraan. Dus neem ik me elke
avond voor om voor het kraaien der ha
nen op te staan zodat ik de dag tot zijn
onwrikbaar vastgestelde grenzen kan
benutten. Maar als de wekker gaat, lig
ik voor pampus en kost het me de
grootst mogelijke moeite m'n horizonta
le tussenpose op te geven. Bovendien heb
ik een hoestje. Een diep ronkend, hol
brassend hoestje. In feite mijn laatste li
chamelijke luchtalarm, maar Oost-In
disch doof trotseer ik het gevaar van
overspannen raken. Mijn lichaam staat
in dienst van de laatste fase van mijn op-
ruimaanval. Dit zou wel eens de laatste
zinnige verstandsverhandeling kunnen
zijn, die ik doe vandaag. Dan is alles in
orde, alleen ik misschien niet.
.Reageren? reacties_op_column@hotmail .com
De traditionele Lada's maken bij de politie in Moskou steeds meer plaats voor modernoN
Westerse auto's. Foto: Archief z
pij Allianz, bestrijdt dat het 'onmogelijk' is
om gestolen auto's uit Rusland terug te ha
len. „Je maakt best kans dat rechters hier
buitenlandse verzekeraars in het gelijkstel
len. Alleen moet je betrouwbare juristen ter
plaatse hebben, aan wie je de volmachten
kunt geven."
Volgens de Stichting Aanpak Voertuigcri-
minaliteit is er juridisch gezien niets mis
met het gedrag van de Russen. „In Neder
land gebeurt dat ook. Verbeurdverkla
auto's worden bij ons afgestoten naai
Dienst Domeinen van het ministerie 'x
nanciën, waarna ze worden verkocht'
woordvoerder Guus Wesselink. Frapjc
wel dat de Russische politie met de ai
surveilleert, in tegenstelling tot Weste
politiekorpsen. „Waarom niet? Ander
ven ze langs de kant staan." GPD
van Utrecht zijn inmiddels
groot. „Maar ik kan me de con
stante druk van vroeger nog
goed herinneren." De uitkom
sten van het onderzoek verba
zen haar dan ook niet.
Volgens de sociologe hebben
vrouwen veel verborgen taken.
„Ze zorgen voor hun ouders, de
zieke buurman, het leesuurtje
op school. In cijfers zie je dat
nergens terug, vrijwilligerswerk
wordt het niet genoemd. Maar
dat werk rust wel op hun schou
ders. Het is niet voor niets dat
zoveel vrouwen in de WAO be
landen."
In de landen om ons heen zijn
de zorg voor en de opvang van
kinderen volgens haar bedui
dend beter geregeld. Kinderen
eten warm op school, blijven
standaard tussen de middag
over en ook na schooltijd is er
meestal wel centraal geregelde
opvang. „Maar ons systeem gaat
nog steeds uit van een ouder die
thuisblijft om al die zorgtaken
op zich te nemen."
Soms voelt José Vink zich net als
die mevrouw uit de Cup-a-Sou-
preclame. Met een parttime
baan als verpleegkundige, drie
zoons in de leeftijd van vijf tot
twaalf jaar en een dementerende
moeder die ver weg woont, rent
ook zij van hot naar haar. „Je wil
er zijn op de school, je wil er zijn
voor je jongens, je wil een soci
aal leven, je wil sporten. Maar
waar je vooral veel tijd aan kwijt
bent, is de zorg voor je moeder.
De stress is enorm, je bent con
stant moe en ik zou soms wel
willen gillen. En dan is er soms
die vraag: wanneer zorgt er nu
weer eens iemand voor mij?"
Mantelzorgorganisatie LOT
krijgt de mensen aan de tele
foon die juist de zorgtaken echt
niet meer kunnen opbrengen.
„Het trekt een enorme wissel
op het gezinsleven, het slokt
mensen compleet op. Er zijn er
zelfs die er een burn-out door
krijgen", weet directeur Arie
Ouwerkerk. „Het is dan ook bij
zonder spijtig dat het kabinet
de opnameduur in ziekenhui
zen wil beperken en bezuinigt
op thuiszorg. Daarmee rust er
nog meer op de mantelzorgen
En het dieptepunt is daarbij
volgens Ouwerkerk nog niet be
reikt. Hij wijst op de groeiende
vergrijzing. „Meer en meer zul
len kinderen hun ouders moe
ten verzorgen. Ten koste van
hun eigen gezin en zichzelf."
Petra Huijser
Nederland telt nu ruim zestien mi
joen inwoners, verdeeld over zevt
miljoen huishoudens. In 2,5 miljo
van die gezinnen wonen de kinde
nog thuis. Eén op de zes gezinnet
tegenwoordig een éénoudergezin,
1995 waren er 361.000 van dergeli
families, anno 2002 stopte de telle
bij 411.000.
Een spitsuurgezin is een gezin wa
bij de kinderen jonger dan achttit
jaar zijn en beide ouders werken,
tweederde van de gezinnen met k
deren onder de twaalf jaar werkt e
ouder fulltime, de ander, meestal
vrouw, werkt in deeltijd.
In 2002 waren er 1,9 miljoen gezii
neri met minstens een land jongei
dan achttien jaar. In 200.000 van
gezinnen was een van de ouders 5
jaar of ouder.
Voor veel mensen bestaat het hedendaagse
leven uit rennen en vliegen
:\w AÊ
vanaf het moment dat ze wakker zijn. Foto: Reuters
