DUIN BOLLENSTREEK
Onbegrip bij horeca en uitgaanspubliek voor feestverbod Blauwen Bo<
Extra eveneme»
strandpaviljoen
Reddingsdemonstraties onder de schaduw van de Orion
'Mijn
brommer loopt nu beter dan ik5"
'Dat Lets-gevoel, dus'
Si
maandag 4 augustus
door Saskia Buitelaar
katwijk - De gemeente Katwijk heeft
veel onbegrip gekweekt met de be
slissing om op het laatste moment
het Salsafeest van afgelopen vrijdag
op het Hemaplein in het dorp te ver
bieden. Niet alleen organisator C.
van der Linden is met stomheid ge
slagen door de zware maatregel na
overschrijding van de geluidsnorm
op een eerder feest. Ook onder colle
ga's in de horeca en uitgaanspubliek
klonk afgelopen weekeinde veront
waardiging.
Na overleg met de burgemeester
heeft Van der Linden inmiddels toch
toestemming gekregen om de Blue-
snight op 5 september door te laten
gaan op het plein voor zijn café In
den Blauwen Bock. Ook dan is de
eindtijd voor het buitengebeuren
23.00 uur.
Aanvankelijk trok de gemeente ook
voor de Bluesnight de vergunning in,
want, legt Van der Linden uit, zo wa
ren de voorwaarden. Als het één
keer mis zou gaan, zou ik de vergun
ning voor de andere twee feesten
kwijt zijn."
Van der Linden was daarom extra op
zijn hoede en verrichte zelf ruim
dertig geluidsmetingen tijdens het
feest van 27 juni. Maar volgens me
tingen van de gemeente overschreed
hij de norm.
„De een zegt met zes, de ander zegt
elf decibel. Hoe dan ook, ik kan er
met mijn pet niet bij. Dit wordt com
pleet uit zijn verband getrokken",
verzucht Van der Linden. „Na afloop
van het laatste feest heb ik met alle
omwonenden gepraat en niemand
vond het geluid te hard. Er is niet
één klacht binnengekomen." Mede
daarom heeft burgemeester Wïenen
nu toch toestemming verleend voor
het derde feest, zegt Van der Linden.
Stamgast in zijn café, L de Jong,
noemt het gemeentelijke beleid
triest en onnavolgbaar. „Waar wil
Katwijk nou naartoe? Toeristen lo
pen weg, want er is hier niets te be
leven. Als iemand dan iets leuks voor
de mensen wil organiseren, dan kan
het niet. Als je alles wilt tegenhou
den, geef dan gewoon helemaal geen
vergunningen." Toen hij twintig jaar
geleden zelf dj was in de Casa Cara,
moest de horeca het ook al ontgel
den, zegt De Jong. „Toen was het de
dominee, nu is het de gemeente."
H. Lindeboom van The Stairs noemt
de actie van de gemeente een schan
de. „Zes decibel, waar praat je over.
Heel de dag zit je hier in de herrie
van scooters en auto's zonder uitlaat
of met loeiende muziek. En een sals
afeest dat om elf uur stopt wordt af
geblazen."
Voor organisator R. van Duyn van de
Salsa Night was het de zoveelste te
genvaller in Katwijk. „Al jaren pro
beer ik hier leuke feesten te organi
seren, maar wij staan op een zwarte
lijst. Als de gemeente 'dance' hoort,
gaan alle deuren dicht. Terwijl er al
die jaren nog nooit iets is gebeurd."
Eerder dit jaar moest Van Duyns or
ganisatie Mind Wave een feest in een
strandtent op het laatste moment
verplaatsen naar Hillegom, omdat
de gemeente geen vergunning had
verstrekt. „Katwijk mag geen tweede
Bloemendaal worden, heeft de bur
gemeester toen gezegd. Maar dit
concept slaat aan. Je ziet het: als we
een dancefeest op het uiteinde van
de Boulevard organiseren, dan loopt
het dorp uit. Nu trekt de jeugd weg
naar Noordwijk en Amsterdam."
Van der Linden vindt het vooral zuur
om te zien dat fanfarevereniging
DVS wél een hele week feest mag
vieren op het Strandplein. „Wij moe
ten aan alle eisen voldoen en extra
beveiliging inhuren en zij mogen
daar zonder papieren horeca exploi
teren. Tegen lage prijzen ook nog,
want ze hebben geen personeelskos
ten. Ik misgun DVS niets, maar de
gemeente snap ik niet."
Toch is het simpel, zegt a
Van der Plas. Hij vervai
meester Wienen, die over 1
orde gaat, maar nu op va1
„Als je heldere afspraken k--
betrokkene houdt zich daa
dan is dat reden tot zorg.
geluidsgrenzen afspreken,
moet iedereen zich daar
houden, zegt de wethouder
„Elke decibel meer komt h«
dan wanneer de muziek z;
Tegen het einde van het f
geluidsknop zelfs nog w
opengedraaid, want het w
zellig. Je moet als ondemajj|i
eigenlijk verstandiger zijn."i
m
ie
Noordwijk komt horeca tegemoe]^
door Jan Preenen
noordwijk - De strandpavil
joenhouders in Noordwijk mo
gen een extra evenement orga
niseren. De gemeente doet de
exploitanten deze handreiking,
nadat zij eerder te horen hadden
gekregen dat zij aanstaande za
terdag geen livemuziek mogen
produceren tijdens het Yorin-fes-
tival.
De horeca op het strand
spreekt van een doekje voor het
bloeden. „We mogen meeliften,
maar dan met de duim om
laag", aldus G. van Roon van
strandpaviljoen J. van Roon.
Toch wordt het aanbod van de
gemeente geaccepteerd. Als al
ternatief is gekozen voor 30 au
gustus.
Vijf Noordwijkse paviljoenhou
ders, Van Roon, de Zeemeeuw,
Branding Beach, De Klink en
Koele Costa, kwamen anderhal
ve week geleden in opstand
toen zij in hun ogen ten on
rechte buitenspel werden gezeL
Burgemeester Groen liet toen
weten dat alleen tijdens het
Yorin-festival bij paviljoen Los
Tios voor de Koningin Astrid-
boulevard sprake mocht zijn
van levende muziek. Volgens
Groen was de politie niet bere
kend op extra activiteiten. Op
hun beurt wezen de exploitan
ten op een 'toezegging1 van
wethouder Van Duin. Die zou
hebben gezegd dat mocht wor
den 'meegelift' met het festival
dat naar verwachting duizen
den bezoekers trekt.
Van Duin wijst er echter op dat
zijn woorden uit hun verband
zijn getrokken. „Ik heb het wel
over meeliften gehad. Zo in de
trant van, dan kunnen ze een
graantje meepikken. Maar ik
heb het niet over het optreden
van bandjes gehad. De politie
kan het gewoon niet
te veel grootschalige
menten tegelijk zijn. U
best sneu dat die barr
mogen optreden, mal"
nou eenmaal zo dat YJ|
januari een vergunm
aangevraagd. DaamaM
anderen pas naar onsse
men. We hebben toei^
gezegd dat ze zich mo^ j
centreren op hun eigene
16 augustus. Als ze tejy-
Yorin iets zouden orgj0
zouden ze worden wS(
zen." jd
Omdat B en W volgo]
Duin de ondernemers^,
len dwarszitten, is na^, t
gustus een tweede mojgV
voorgesteld voor een gr j
lijk evenement van a
joenen. Met live muzi w
vendien is de sluiting.'
alle paviljoenhouders 2m
de zaterdag gelijkges'
die van het Yorin-evin
Dus tot half twee. Hjd
verschil met Yorin is d^a
zoveel decibellen moip
den geproduceerd. Ai^
vind ik dat we de expie
best wel tegemoet zipS
men."
Van Roon heeft daar e|jc
re mening over. „Voor5r(
het een grote teleurstel*
dat ons wel degelijk ee^
ging is gedaan. Ook wjfr
die livemuziek. Daarop
zelf al twee bands g(
teerd. Gelukkig heb il
wel een voorbehoud i
zodat ik die groepen tic
afzeggen. Hoe dat voc^,
paviljoens is, weet ik n*<
goed, we richten onze i
maar op 16 en 30 augt j
voor aanstaande zatei
helpen we ons dan ri^
het open Noordwijks^
oenschap garnalen pL
znipts
HANGEN ANNO 2003
door Peter van Egmond
vervolg van voorpagina
katwijk - Vrij onverwacht komt
hij vanaf het land aanscheren:
de Orion. Met donderend ge
raas en dikke rookwolken
maakt hij een zwaai over de
hoofden van het publiek. En de
mensen op het strand en op de
boulevard weten: het zou wel
eens de laatste keer kunnen zijn
dat -ie meedoet aan de red
dingsdemonstraties.
Want daar ging het zaterdag
om: reddingswerken op zee.
Het in groten getale opgeko
men publiek - of het nu voor de
zon was of voor het spektakel -
kreeg uitgebreid te zien wat de
reddingsbrigade en de Konink
lijke Nederlandse Reddings
Maatschappij in hun mars heb
ben. Alles, van de pleister op de
wonde tot de reddingsactie met
helikopter passeerde stipt en
keurig de revue.
Zoals dat trouwens altijd bij de
reddingsdemonstraties het ge-
KNRMook
serieus in actie
katwuk - KNRM-reddings-
boot Javazee was eigenlijk
uitgevaren voor de reddings
demonstraties, maar tijdens
de show riep de plicht voor
een serieuze actie. De be
manning was rond kwart
over drie getuige hoe zes
honderd meter uit de kust
van Katwijk een catamaran
over een rubberbootje voer.
De rubberboot sloeg lek en
vier personen belandden in
zee. De opvarenden konden
ongedeerd aan boord wor
den gehesen. De Katwijkse
Reddings Brigade heeft de
vier aan wal gezet, nadat ze
van de schrik waren beko
men. De rubberboot is naar
het strand gesleept
val is. Als enig smetje viel mis
schien de haperende geluidsin
stallatie te noemen (aan de
noordkant van de afzetting was
überhaupt niets te horen van
het commentaar), of het feit dat
toeschouwers zonder verrekij
ker af en toe moesten gissen
wat dat gefriemel op zee toch
precies voorstelde. Maar dat
was bijzaak.
Maar die Orion. Is het de laatste
keer dat hij voor de zeeredders
vliegt? Is volgend jaar de hele
vloot verkocht? Hoezeer de red
dingsboot en de Lynx-helikop
ter ook hun best doen, steeds is
daar de schaduw van de Orion.
Aan de balustrade van de vuur
toren wappert het spandoek:
maar wie redt de Orions?"
Bij de promotiestand van de
Marine Luchtvaart Dienst
meldt P. Korbee in uniform dat
inderdaad de Orion-producten
harder gaan dan anders. Ver
schillende kopers hebben 33,50
euro neergeteld voor het doe-
het-zelf bouwmodel. De houten
modellen zijn al uitverkocht.
Ansichtkaarten en wapen
schildjes vinden gretig aftrek.
„Die dingen zijn nu in the pic
ture", heeft Korbee gemerkt.
„De Orion is veel in het nieuws.
Zo gaat dat: als er iets dreigt te
verdwijnen dan willen mensen
ineens spullen hebben die daar
aan herinneren.
Even verderop is er een hele
stand aan gewijd, op initiatief
van onder meer de vrienden
van het Marinevliegkamp. Be
zoekers van de reddingsde
monstraties kunnen formulie
ren invullen of ze voor of tegen
de sluiting van het vliegkamp
zijn, en vooral: waarom.
„Dat men kan motiveren waar
om is maakt het verschil met
een gewone handtekeningenac
tie", aldus woordvoerder M.
Borst. „Ieder heeft zijn beweeg
redenen. De één gaat het om
werkgelegenheid, de ander om
de taken van de Orions, weer
een ander wil het groene gebied
behouden."
Volgens Borst snijdt de organi
satie zichzelf niet in de vingers
rijnsburg - Lets. Een Rijns-
burgse uitdrukking, die zoveel
betekent als 'leuk', 'gezellig',
'gaaf, 'gers', 'tof. Lets is in
Rijnsburg en omstreken inmid
dels beter bekend als het jaar
lijkse toernooi van tennisver
eniging De Rijnkanters. Van
heinde en verre proberen der
tig- en vijftigplussers een plekje
te krijgen in het 'gezelligste'
toernooi van het jaar. „We heb
ben nog nooit zo veel inschrij
vingen gehad", vertelt Arnold
Docters van Leeuwen, al meer
dan twintig jaar de wedstrijdlei
der van Lets.
Van heinde en verre. 'Opa'
Henk van Schaik loopt het ka
mertje van de wedstrijdleiding
binnen. „Ik heb een ldacht: in
het toemooikrantje staat opa,
terwijl ik al overgrootvader
ben." Hij komt elk jaar uit
Utrecht, met vier andere ge
pensioneerden. „Dan staan we
vijf maanden op een camping
in Katwijk en spelen we wat
toernooien. Ook al jaren hier in
Rijnsburg, ik zou het voor geen
goud willen missen.
Dit jaar hebben 850 tennissers
zich ingeschreven. En een
kwart daarvan moest worden
teleurgesteld. Die krijgen vol
gend jaar weer een kans.
Een paar van de gelulddgen zit
ten buiten, om een uur of half
vier, al aan een biertje. Vier Val
kenburgers aan een tafeltje.
„Dit toernooi begint de gezel
ligheid van het toernooi in Val
kenburg te benaderen", zegt
Frans van der Krogt lachend.
Hij is stomtoevallig toemooilei-
der van het open toernooi in
Valkenburg. De vier hebben het
in ieder geval al vijftien jaar
naar hun zin in Rijnsburg. „De
gemoedelijkheid, de gezellig
heid. En als je op de baan staat,
dan wil je toch winnen", zegt
Bert Vierbergen.
„Een optelsom van alle mensen
die hier rondlopen", noemt
Docters van Leeuwen het. „De
Lets, leuk, tof. Tennis en gezelligheid. Foto: Henk Bouwman
organisatie, de barmensen, de
deelnemers, die maken met zijn
allen deze sfeer." Heel veel le
den nemen dan ook een week
vrij tijdens het toernooi, vertelt
hij. „Er zit iemand in de wed
strijdleiding, Henk van den
Brille, die voor zijn werk de hele
wereld over gaat. Hij heeft in
Houston gewoond, in Sout
hampton, volgende week moet
ie geloof ik naar Singapore.
Maar elk jaar komt hij een week
terug naar Rijnsburg om hier in
de organisatie te zitten."
Op dag één van het toernooi,
afgelopen zaterdag, is het al be
hoorlijk druk langs de baan en
in het clubhuis. Terwijl het toch
meer weer is om naar het
strand te gaan dan om je op de
baan in het zweet te werken.
Verderop in de week is de ver
wachting dat er vijf a zeshon
derd mensen rondlopen. Dan is
binnen een kilometer van de
tennisclub geen parkeerplaats
meer te vinden.
Ongetwijfeld zijn Elly de Mooij
en Anneke van der Krogt er dan
ook weer bij. Ze hebben al een
paar keer de finale gehaald in
hun categorie. „We spelen altijd
samen damesdubbel. En we
kennen hier nu iedereen, zeker
van gezicht", zegt De Mooij. Ze
is een echte Rijnsburgse, maar
woont nu in Valkenburg. „Mijn
hart gaat weer open als ik hier
ben. Vooral als op vrijdag het
Shantykoor weer op baan één
staat te zingen..."
De twee herinneren zich de fi
nale van een paar jaar geleden.
Die moest in september wor
den gespeeld, want hij was eer
der verregend. „Dat werd
waanzinnig gezellig. Ze hebben
's nachts nog aardappeltjes
voor ons in de frituur gegooid.
We hebben lopen zingen, lopen
dansen... Nou ja, we hadden
ook al een aardig wijntje op."
De twee wijzen op de glazen die
voor ze staan. „Vandaag nog
maar twee, maar je had niet een
uurtje later moeten komen."
Lets trekt. Daar zijn de deelne
mers het over eens. En waar
om? Geen idee. „Hier is het al
tijd vol", zegt Nelleke van der
Krogt.
„Daar hoeven ze niks voor te
doen. Bij Zee en Duin hadden
ze drie keer een bandje, maar
dat werd drie keer niks. En dan
vraag je je afi wat is het hier
dan? Nou, dat gevoel dus."
«h.
Hangen op straat is vooral in
de zomer een geliefde
bezigheid. Voor ouders, voor
moeders met kinderen en
natuurlijk voor jongeren. In
een zomerserie aandacht voor
het 'hangen' door oud en jong.
Vandaag in NoordwijkerhouL
Waar blijft die 'Spijker' nou
toch? Gerard Mourits begint
zich op de bank bij de rotonde
ter hoogte van hotel/congres
centrum Leeuwenhorst langza
merhand zorgen te maken. „Ik
begrijp er niets van. Anders is
hij er 's middags altijd om een
uur of half twee. En nu is het al
bijna twee uur." De Spijker is
Piet Duivenvoorden, net als
Mourits Noordwijkerhouter. Al
leen wat ouder. Mourits is pas
76, Duivenvoorden 86. „Bij ons
sterft het van de Duivenvoor-
dens. Met ui, uij, n en zonder n,
maar dat hoor je natuurlijk niet.
Vandaar die bijnamen. Maar als
de Spijker straks komt, moetje
maar niet zeggen dat we hem
zo noemen. Hij heeft het zelf
wel over de Aardappel en de
Duitser en noem verder maar
op, maar als je zijn bijnaam laat
vallen, wordt-ie volgens mij
kwaad."
Tot twee jaar geleden was de
hangplek voor ouderen in het
bos Leeuwenhorst, iets verder
op langs de Gooweg. „Maar die
jongelui hebben het voor ons
verpest. We hadden daar altijd
ook twee banken. Lekker rustig.
Dat jonge spul kwam 's avonds
hasj roken en trok de banken
uit de grond. Die banken zijn
nu weggehaald. Met fietsen en
auto's mag je er niet meer ko-
mep.
De mensen van het Zuid-Hol
lands Landschap zeiden, jam
mer voor jullie, maar het is niet
anders. Toen zijn we hier maar
i'f
i<
Ook de Lynx scheerde over de hoofden van het publiek, dat zaterdag massaal naar Katwijkse strand was getogen. Foto: Henk Bouwman
Van den Oever krijgt oranjelintje
door ook voorstanders van de
sluiting aan het woord te laten.
„Ook de mensen die iets anders
beweren dan wij, moeten we de
mogelijkheid geven dat duide
lijk te maken. In de praktijk
blijkt dat 99 procent van de in
vullers wil dat het vliegkamp
open blijft."
Tegen het eind van de middag
zijn tegen de 900 formulieren
ingezameld. De reacties gaan
na het zopterreces richting Den
Haag. Juist vanwege de brede
lobby hecht Borst niet veel
waarde aan speculaties dat dit
jaar de laatste Orion heeft deel
genomen aan de reddingsde
monstraties. Van weemoed wil
hij niet weten.
„Natuurlijk, als de bezuini
gingsvoorstellen worden over
genomen kan het ineens snel
lopen. Maar ik ben er nog niet
van overtuigd. Ik heb goede
hoop dat de Tweede Kamer
zich zal laten overtuigen dat de
voorstellen van de minister
geen goed idee zijn."
Maar hoe robuust hij het ver
trouwen ook uitspreekt, op de
achtergrond zaait dat spandoek
aan de vuurtoren weer wat twij
fel. „Maar wie redt de Orions?"
katwijk - L. van den Oever is
zaterdag benoemd tot Lid in
de Orde van Oranje-Nassau.
Hij ontving van loco-burge
meester A. van der Plas de on
derscheiding vanwege zijn
werk voor de Katwijkse Red
dings Brigade, waar hij 25 jaar
in het bestuur zat en 15 jaar
de voorzittersVan den Oever
was behalve bestuurder bij de
KRB ook instructeur, trainer
van de wedstrijdploeg, exami
nator en vernieuwer, onder
meer door een specifiek op
Katwijk gericht cursusboek bij
de reddingsbrigade in te voe
ren.
Van den Oever benadrukte dat
hij het allemaal niet deed om
een lintje te krijgen, maar dat^
hij er wel blij mee was. „Het is
een beetje raar om hier nu te
staan, maar het voelt goed."
Joop Smit, Gerard Mourits, Rinus Caspers en Piet 'Spijker* Duivenvoorden (van links naar rechts) op het
bankje bij de rotonde. „Eerst zaten we in het bos, maar die hasjrokende jongelui hebben het voor ons
verpest." Foto: Dick Hogewoning
gaan zitten bij de rotonde."
Met uitzicht op veel jongere
picknickers ('Die zorgen wel
voor gezelligheid hoor') en leef
tijdgenoten die komen aanfiet
sen. „Kijk, daar heb je Joop
Smit uit Noortuk. Heb jij de
Spijker gezien?" Smit - 'met een
t, want ik ben van de arme tak' -
schudt ontkennend zijn hoofd,
spreidt zijn handdoekje uit en
schuift 'lekker' aan op de bank.
„Makkelijk plekkie. Mooi over
zicht." Even later begint Mou
rits weer over de Spijker. „Die
heeft altijd veel gestroopt. Knij-
nen. Hier achter zaten er wel
duizend."
Ij
Onduidelijk blijft of de Spijker
ze allemaal persoonlijk uit de
weg heeft geruimd. In elk geval
heeft hij er wel veel te grazen
genomen. Dat blijkt als hij uit
eindelijk toch op z'n brommer
tje het gras naast de rotonde
oprijdt. „Ik heb 'm laten maken
in Noordwijk aan Zee", zo ver
ontschuldigt hij zich voor zijn
late komst. „Hij begon slecht te
lopen. Maar ja, dat doe ik ook.
Alleen is er voor die brommer
nog wat aan te doen. Hij loopt
nu beter dan ik. Wat ze eraan
gedaan hebben, weet ik niet,
maar het kost wel een hoop
geld." Hij opent z'n portemon-
r
nee en maakt de balans op. „Er
zat 120 euro in. Daar is een
hoop van weg."
Als hem wordt gevraagd of hij
een bijnaam heeft, buigt Dui
venvoorden zich voorover naar
Gerard Mourits. „Zal ik het zeg
gen?" Ja dus. „Spijker. Zo werd
mijn vader al genoemd. Hij is
wel eens hard geweest."
Met een kwajongensachtige
blik in zijn ogen richt hij zich
opnieuw tot Mourits. „Zal ik
het ook vertellen van het stro
pen?" Hij krijgt opnieuw toe
stemming, maar of dat wat uit
maakt is de vraag. Hij had zijn
verhaal waarschijnlijk anders
jp'
ook wel verteld, ,,'s Nac>j;
ik er altijd op uit met stfet
en een lichtbak. Eén ke&t
er wel 37 op een nacht
gen." ïr,
Niet dat het altijd goed |h
is ook nog wel eens gepih
voorbeeld in het begin t
oorlog toen hij in de Ru 0
hoe): werd gesnapt dooi z
jachtopziener. Via Amsl
en Scheveningen werd
ker overgebracht naar V
tal. Alles bij elkaar heeft_
jaar gezeten. „Maar het
niet uit weelde hoor, dal
stroopte. Als jongetje val
moest ik er al op uit vaii
vader, 's Morgens vroegj
ik op school met een pa
nijnen in de rij. Leg die L
zolang op de gang, zei
ter dan. Later had ik een
of vijf, die konijnen van.
namen. Je had dat geld ij^
nodig. Goed, af en toe kjjc
een bekeuring, maar di^
nooit betaald. Ik had ge'
geen geld." P-
Intussen heeft ook RiniL
pers zich bij het gezelscu
voegd. Een jonkie nog: eV
het voor de krant? Ik fiei
dus zeg ik ook niets." DL'
ook niet. De anderen d(L
het woord. Zoals Geranjj
rits, die het betreurt dat
groepje de laatste tijd zc^
gedund. „Ik heb er in d^
der jaren al zo'n stuk of [a
zien sneuvelen. Noordvtj
houters, Noortukkers, Sl.
mers. De oude kern is di
Het is nu een heel verscje
toen we nog in het bos
De Spijker ziet dat toch
ders. „Ik hoef niet terugl e
het bos. Daar heb ik meL
stropen genoeg gezeten,n
ir
Jan Preenen :1
