Legende John Cale rockt weer Randy Brecker en het geluid van de grote stad KUNST CULTUUR Beeldend kunstenaar ontwikkelt uniek heliumorgel ;n^ R5 Rosiers in gemeentehuis Dromen bij Mata Hari's pruttelende pannen Eels en Saybia naar Lowlands Apeldoorn wil Nationaal Jeugd Orkest hebben il Ramdas ecteur De Balie «si >rdam/anp - Schrijver en ïalist Anil Ramdas wordt augustus directeur van Iturele centrum De Balie „sterdam. Dat meldde een P311 dvoerster van het centrum ren. De vorige directeur, toph Buchwald, legde in ari zijn functie neer omdat neer inhoudelijk werk" )r. doen. Ramdas is momen- :orrespondent in India NRC-Handelsblad. De Ba- :ent n\ ihol„. ïvat een café, een restau- film- en theaterzalen en "ndj "tgeveriï' i cords voor minator 3 da£ dinsdag 8 juli 2003 irk/anp - De pas in rou- ;ekomen film 'Terminator Vrie of The Machines' met d Schwarzenegger in de lrol heeft in het weekeinde J e Amerikaanse Onafhan- heidsdag twee records ge- ïn. Nog nooit heeft een arzenegger-film in de VS t eerste weekeinde zoveel in het laatje gebracht. Bo- ien was de derde Termina- Im ook de grootste kaskra- J het weekeinde van vrij de ot en met zondag. De met Taculaire actiescènes door- tari4e film bracht volgens de en j 0 44,1 miljoen dollar (38,4 p( en euro) aan recettes op. leverde 'Batman and y in het eerste weekeinde de d43 miljoen dollar op. «re Parade gdi ider in trek ^n/anp - Enkele dagen w, de vijftiende Love Parade lijn hebben de horeca- en be mebranche hun financië- over het dans- enstp gematigd. Veel hotels °E n'et vo'- De bezoekers Hu 1 waarschijnlijk ook min- ;ld uitgeven. Volgens de fnse toerismecentrale ligt intal reserveringen in ho- uidelijk onder het niveau ieforig jaar. Toen kwamen r0 DO dansliefhebbers naar jiitse hoofdstad, wat al een tari dalhig ten opzichte -(301 was. Alleen bij privé- urders (een eenpersoons- vanaf 15 euro) en de jopste pensions loopt het delfzijl/anp Orgelmuziek doet denken aan rouwmissen, hoge kathedralen en vergane tijden. Als het aan beeldend kunstenaar Peter van Haagen ligt, verandert dat. Hij ontwik kelde een orgel dat met helium aangeblazen wordt. Dit heliumorgel is uniek in zijn soort en beleeft donderdag zijn wereldpremière op zeil- en mu ziekevenement DelfSail 2003. Vier dagen lang is het orgel daar in de open lucht te horen. Wie helium inademt, gaat met een piepstemmetje praten. Op dit principe is de werking van het heliumorgel gebaseerd. Door helium door een orgelpijp te jagen, kan de toon hoger en luider klinken dan normaal. Ook kunnen de tonen nu over- glijden in elkaar. Bij een ge woon pijporgel klinkt een toon altijd even hard en glissando's waren niet mogelijk. De in Delfzijl wonende Van Haagen koppelde een elektrisch kleppensysteem aan de helium- techniek. Zo wordt het nieuwe orgel ook sneller bespeelbaar. Bij een gewoon kerkorgel zijn er altijd een paar milliseconden tussen het aanslaan van een toets en het voortbrengen van de toon. Een organist kan nu veel sneller muziekstukken ten gehore brengen. Hoewel het orgel nog in de ex perimentele fase verkeert, voor ziet Van Haagen een renaissan ce van het orgel. „Binnen de moderne muziek, ontstaat steeds meer de behoefte om in vloed uit te oefenen op de toon. Aangezien dat tot voor kort niet kon op een pijporgel, werd mo derne klassieke muziek amper op het orgel gespeeld", aldus de ontwerper. Hij denkt dat zijn geesteskind daar verandering zal brengen. De reacties op het orgel lopen uiteen. „Componisten als An- dré Douw van het Amsterdam se conservatorium reageren po sitief. Hij ziet in het orgel nieu we expressiemogelijkheden." Volgens Van Haagen reageren de organisten zelf eerder terug houdend. Van Haagen vindt dat de muzikanten aan koudwater vrees lijden. Zijn heliumorgel vereist immers een heel nieuwe manier van spelen. Het publiek hoeft niet te vrezen dat ze high worden wanneer ze een heliumconcert bijwonen. De percentages helium zijn zo gering dat ze geen bedwelmend effect hebben. Van Haagen claimt wel zijn publiek in hoge re sferen te brengen maar dat heeft enkel met zijn nieuwe or geltechniek te maken. Welshman morgenavond in het Leids Vrijetijds Centrum fikrijk kort niet 0 uitkeringen ^/ap - De Franse minister "iiltuur Jean-Jacques Ail- .~j heeft gisteren de voorge- ei£.in bezuinigingen op de !rw^ ingen van artiesten inge- Bn. Acteurs en theaterper- |l dreigden met stakingen anse festivalseizoen plat in uit protest tegen be- [ingen op hun werkloos- Uitkeringen. Aillagon wil- 1 £1 hoogte en duur van de beperken en het ervan aan strengere raarden binden. De minis- eft de bezuinigingsplan- u opgeschort tot begin nd jaar. tegn bol ttei iarl( reufcli te gei ei Oofc 3 door Peter Bruyn brussel - Na pakweg een half uur is er eindelijk oprecht en thousiasme bij het publiek. Een herkenningsapplaus als John Cale 'The endless Plain of For tune' van het door fans altijd bejubelde album 'Paris 1919' inzet. Goed, het is een wat kille, door elektronica gedomineerde versie, maar die melodie... En die stem... En het is het eerste nummer van het concert waar bij de rocklegende de tekst niet van een muzieklessenaartje hoeft te lezen. Een paar uur voor het optreden in Brussel heeft Cale via zijn management laten weten dat het min of meer toegezegde in terview niet door kan gaan. Geen tijd of geen zin of ziek, dat wordt niet helemaal duidelijk. Misschien later, volgende week. En dan telefonisch. Maar later is te laat, want deze week is Ca le voor het eerst in jaren weer eens met een echte rockband in Nederland. De Welshman ver kocht in de jaren tachtig nog moeiteloos zalen als Paradiso uit en het forse Brusselse Anci- enne Belgique liep ook nu weer vol. Er is ook een nieuwe plaat, een mini-album met vijf liedjes - '5 Tracks' getiteld - versche nen bij een grote platenmaat schappij en later dit jaar volgt een complete langspeler. '5 Tracks' kan zich meten met 'Caribbean Sunset', Cale's uit 1984 daterende laatste echt goede rockalbum. Kortom, er waren interessante vragen te over geweest. Over het nummer 'Waiting voor Blonde' van zijn nieuwe plaat, bijvoorbeeld; dat duidelijk geïn spireerd is door de 11 septem- ber-gebeurtenissen in New York. Of over een andere song van het mini-album, 'E is mis sing", dat handelt over de om streden Amerikaanse dichter Ezra Pound die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Italië woonde en voor het fascisme koos. En waarom Cale dat nummer in Brussel uitgerekend De John Cale van 2003 is getrouwd, vader, afgekickt, nuchter en de paranoia voorbij. Foto: PR Iaat volgen door rockende nummers van zijn (anti)-ge weldexplosies 'Model Beirut Recital' en 'Gun'. Hoe ziet hij trouwens zelf deze terugkeer naar de rock na jaren van solo recitals, orkeststukken, film- en balletmuziek? En hoe staat de haat/liefde-barometer van zijn relatie met voormalige Velvet Underground-collaborator en eeuwige bloedbroeder Lou Reed erbij? Het was Aaron Copland, de grote Amerikaanse twintigste eeuwse componist, die in 1963 in feite de basis legde voor een van de belangrijkste revoluties in de rockmuziek - al kon hij op dat moment niet weten en zal het ook zeker niet zijn bedoe ling zijn geweest. Maar Copland selecteerde tijdens een bezoek aan Engeland de jonge en zeer getalenteerde muziekstudent John Cale, afkomstig uit een mijnwerkersgezin in Wales, voor een zomerstudie aan het Tanglewood College in Boston. Na de zomercursus ging Cale echter niet terug naar Wales, maar vestigde zich - met talloze baantjes en wat drugs dealend in leven blijvend - in New York. Daar ontmoette hij ruim een jaar later Lou Reed. Het duo richtte de rockband The Velvet Underground op en schreef rockgeschiedenis. Pas de laatste jaren begint het echter tot veel rockliefhebbers door te dringen dat de ver vreemdende, vaak kakofoni- sche 'drones' op de eerste Vel vet-plaat - die in de populaire muziek volstrekt onbekend wa ren - al eerder waren ontstaan. En dat ze ook beslist niet uit de koker van 'rocker' Reed kwa men. In zijn New Yorkse jaar voordat hij Lou Reed ontmoet te, had de 'klassieke' John Cale bijna dag in dag uit gemusi ceerd met de op dat moment nog uiterst obscure minimal componisten La Monte Young en Tony Conrad. Met hun The atre of Eternal Music, waarin Cale als altviolist meespeelde, maakten deze avant-gardisten muziek die ook anno 2003 nog verbijsterend ontregelend klinkt en die sinds 2000 op een drietal cd's is verschenen. De John Cale van 2003 is ge trouwd, vader, afgekickt, nuch ter, de paranoia voorbij en heeft een 'bufferperiode' van pakweg een decennium achter de rug waarin hij de rock-'n-roll verruilde voor een bestaan als 'serieus componist'. Toen ik hem eind jaren tachtig eens sprak vertelde hij dat zijn hefti ge, bijna hysterische songs van uit 'druk' ontstonden en zijn meer ingetogen repertoire van uit 'bespiegeling". De heftige songs staan tegenwoordig weer gewoon op het programma. Maar ook het rocken gebeurt vandaag bij Cale 'bespiege lend'. John Cale treedt morgenavond op in het LVC. Vrijdag staat hij in het Patronaat in Haarlem. Valkenburg - De gemeente Valkenburg heeft drie schilderijen aan geschaft van de kunstenares Riet Rosier. De doeken, 'liberté', 'Ie reve de cheval' en 'histoire se repete', hebben paarden als onderwerp en hangen in de raadszaal van het gemeentehuis aan 't Boonrak. De viervoeters maken een belangrijk deel uit van de geschiedenis van het dorp, waar al meer dan honderd jaar de Valkenburgse Paarden markt wordt gehouden. Rosier is een kunstenares uit het Rijndorp zelf. Ze liet zich inspireren in grotten in Frankrijk, waar ze stuitte op muurschilderingen. Ze nam zand en klei mee naar haar atelier en ge bruikte die in de verf. Wethouder Smits koos bewust voor werken van de Valkenburgse. „Omdat daar een stimulerende werking van uitgaat." Smits wil jaarlijks kunst aanschaffen. Daarvoor stelt het college 15.000 euro beschikbaar. Foto: Dick Hogewoning Leeuwarden - Pratende potten en pannen, videobeelden en lichteffecten moeten straks een overdonderende indruk maken op bezoekers van het nieuwe Mata Hari-centrum in Leeu warden. Het huis in de Grote Kerkstraat, waar Mata Hari een groot deel van haar kinderjaren en puberteit doorbracht, wordt volgend jaar helemaal gewijd aan de Leeuwarder dubbelspi onne, als de gemeente en pro vincie tenminste de benodigde miljoenen bijeenbrengen. „Moet je deze keuken nu eens zien. Ik stel me voor dat de be zoeker hier straks een deksel van een pan haalt en dat er dan pruttelende geluiden en ge sprekken te horen zijn uit een keuken van rond 1900", droomt directeur Gerk Koopmans van het Verzetsmuseum, terwijl hij door het eeuwenoude pand loopt, waar nu nog het Frysk Letterkundich Museum en Do- kumentaasjesintrum (FLMD) gevestigd is. Als dit instituut eind dit jaar is opgegaan in het elders in Leeu warden gevestigde Tresoar, kunnen het Fries Museum en het hieraan verbonden Verzets- Jansma gr 'rt rag- Een goeie ritmesec- trompet die goed voelt, ijft het allermooiste voor Brecker. Z'n nieuwste cd aar de straat in New York huis staat en zit vol gro- lltisgeluid. Wie in New York van East 34th Street en ton Avenue passeert en ,U oven het verkeerslawaai hoge f op de trompet linken, kan er zo goed als 'an zijn dat het Randy r is. De trompettist woont ijjamelijk, oefent er en orrPre' comF en -l Te la oud huis, uit 1964, veel vertelt Brecker, „een !C ppartement en gelukkig jouwd dat ik er bij wijze- :eken de hele nacht kan ren. De ramen zijn niet dus van buiten hoor je voortdurend het geluid grote stad." 's op zijn laatste cd zie ijjcker zelfs op het dak van ,uis met de trompet staan, 'an die cd? '34th N Lex'. ,We zochten een en we wilden iets hebben b zelfde 'urban sound' (het van de grote stad) had muziek. Ik stond voor am naar buiten te kijken de straatnaamborden op ising. Dat moest 't zijn." luid zit volop in Breckers ste cd. Minder techniek Den hij met stemvervor- 'Randroid' een soort aal alter ego schiep. Meer ig band-momenten naast aanjik. Brecker: „We hebben dat geluid gesleuteld. Er voortdurend iets in die gebeuren, als een amu- a itspark. Er zit veel meer isch gevoel in, maar we Randy Brecker: „Als je trompet goed voelt, als je een goeie ritmesectie hebt, dat blijft 't 't allermooiste. Foto: CPD wilden toch vooral een modern, eigentijds geluid. Niet iets dat ook twintig jaar geleden opge nomen zou kunnen zijn." Daar komt tegenwoordig een hoop technologie bij kijken. Brecker raast verbaal even door zijn werkwijze heen. Eerst basis tracks, dan die tracks orchestre- ren. Solo's nam hij thuis op via een M-box in z'n lap top, waar na hij er aan werkte met het programma Pro Tool. „Je wordt echt gek van wat er allemaal kan", zucht Brecker. „Twintig jaar geleden was je blij met acht tracks, daarna kwamen de 24 tracks, en als je wilt, kun je met 300 tracks werken. Jonge muzi kanten beginnen nu vaak met een behoorlijke technologische handigheid. Ik ben 58 en 't heeft mij heel wat tijd gekost om het te leren. Ik kom toch van een bebop en een Rhythm Blues-oude stijl achtergrond en toen al die nieuwe technolo gie kwam, was ik eerst nergens. Ik viel stil. Het heeft me tijd ge kost me aan te passen." Randy Brecker is in een aantal zaken tegengesteld aan zijn broer, de saxofonist Michael. Michael praat bedachtzaam, Randy snel, zonder aarzelingen. Michael is de muzikale zoeker, naar binnen gericht. Randy is exuberanter, valt meer op 'fun', noemt zichzelf een 'entertai ner'. Hij doet er veel aan om een jong publiek bij jazz te be trekken. Testcase voor zijn laat ste cd was zijn negentienjarige dochter. Ze zingt, speelt gitaar, leert piano, maar is niet 'in jazz', al is haar moeder de jazz pianiste Eliane Elias. „Ze vond 'm leuk en gaat 'm aan haar vriendjes laten horen. Wat kin deren tegenwoordig voorge schoteld krijgen is vaak nogal negatief. Al die gangsta rap en dat gedoe. Ik hoop dat dat op houdt. Ritmisch kan het dan 'fun' zijn, harmonisch stelt het niks voor." Zelf werkt hij veel in colleges en high schools. „In Amerika heb je daar tegenwoordig echt goe de muziekcursussen. En je merkt dat wie meedoet ook ge ïnteresseerd blijft in jazz. Okay, naast die twintig kinderen staan er tweeduizend die voor hip hop vallen, maar tóch. De inte resse is er. Ik kom net terug uit Orland, Florida. Een high school-jazzfestival. De muziek is vaak moeilijk om naar te luis teren, want ze spelen niet zo goed. Maar het enthousiasme is verbazend." Brecker vult de 'witte plekken' in zijn agenda met dat educa tieve werk. „Ik ben net in Rus land geweest, je gaat twee keer per jaar op tournee naar Japan en Europa, ik heb tussendoor hier in Nederland opnames ge maakt met Vince Mendoza en het Metropole-orkest. Je reist toch zo'n acht maanden per jaar. Een 'working band' heb ben in Amerika zoals Horace Silver in de jaren zestig en ze ventig, dat kan niet meer. Daar voor zijn er niet genoeg com merciële plekken om te spelen. Ik werk veel, maar het wordt er niet echt gemakkelijker op naarmate je ouder wordt." Spelen blijft het mooiste voor Randy Brecker. „Als je trompet goed voelt, als je een goeie rit mesectie hebt, dat blijft 't aller mooiste. Je verliest je zelf, je komt op een ander spiritueel niveau terecht. Dat blijft. Daar om spelen mensen als de 83-ja- rige Clark Terry nog altijd. Lo pen gaat moeilijk, maar spelen zal hij. Ongelooflijk." We racen nog even langs de grote momenten uit Breckers eigen carrière. Op z'n 21ste ge vraagd voor de band van pia nist Horace Silver. Zelf aan het muziek schrijven op z'n 24ste. Dat eigen idioom willen vinden omdat hij wist dat hij niet z'n hele leven 'side man' wilde blij ven. Zijn tijd bij de band van Stevie Wonder, het eclatante succes van de Brecker Brothers in 1975. „Ik heb tot nu toe ei genlijk een 'pretty good' mu ziekleven gehad." Er zat eigenlijk niets anders op voor zijn broer Michael en hem: „Mijn vader speelde pia no. Nee, hij heeft ons niet ge- pushed. Maar tegelijkertijd hadden we geen keus. Hij was een muziekfanaat. Hij nam ons niet mee naar baseball-wed- strijden, maar naar jamsessies. Muziek, dat is alles wat we ooit hebben geleerd. Zonder muziek zouden we ten onder zijn ge gaan." Randy Brecker/Bill Evans Soulbop band, Statenhal, vrij dag om 20.00 uur. museum hun gang gaan in het leeggekomen gebouw. Hoewel er tot nu toe veel aarzelende re acties zijn gekomen op het plan, gaan de ideeënmakers opgewekt verder, samen met het Londense ontwerpbureau The Purple Group. Na de zomer staat alles op papier, waarna het werven van de gelden kan beginnen. Het gebouw, dat waarschijnlijk uit de zestiende eeuw stamt, bestaat uit drie delen. De voor zijde is van het FLMD, de pro vincie is eigenaar van het mid denstuk, terwijl corporatie Nieuw Wonen Friesland een zijdeel bezit. „Wij willen het ei gendom en het beheer straks allemaal bij de corporatie on derbrengen", zegt Koopmans. Margaretha Zelle is naast teke naar Maurits Cornelis Escher de bekendste uit Leeuwarden afkomstige persoon. Zij vertrok na haar middelbare schooltijd naar Frankrijk, waar ze als dan seres Mata Hari grote bekend heid kreeg. In de Eerste Wereld oorlog beschuldigden Frankrijk en Engeland haar van spionage voor de Duitsers. Ze werd in 1917 geëxecuteerd. delft/anp - De lijst met namen voor de elfde editie van het Lowlands Festival (29. 30 en 31 augustus) wordt steeds langer. Organisator Mojo Concerts liet gisteren weten dat ook Saybia, Eels, The Mars Volta en The Rapture het laatste weekeinde van augustus op het podium staan in Biddinghuizen. Eerder al bracht het impressari- aat de komst van blikvangers als de Foo Fighters, PJ Harvey, Suede, Stereophonies, techno- dj Dave Clarke en Kelly Osbour- ne naar buiten. Ook Beek, Gua no Apes, Starsailor, Lamb, Calexico, Michael Franti, Post men, Turin Brakes en Caesar maken hun opwachting op het campingfestival. In het genre comedy wist Mojo onder ande ren Schudden, Kamagurka en Martijn Oosterhuis te strikken. Op het gebied van literatuur ko men Jan Mulder, Ronald Giphart en Meindert Talma. apeldoorn/anp - Burgemeester en wethouders van Apeldoorn willen het Nationaal Jeugd Or kest (NJO) naar de stad halen. Dat blijkt uit de Cultuurvisie 2004 - 2014 die het college gis teren presenteerde. Het NJO is nu gevestigd in Amsterdam. Het college wil dat niet alleen het orkest, maar ook dat de stichting Gelderse Muziekzo- mer, die nu in Arnhem zetelt, naar Apeldoorn verhuist. De or ganisaties moeten samen met een aantal Apeldoomse instel lingen een Masterclasscentrum Jonge Muziek opzetten. In dit centrum kunnen talentvolle conservatoriumstudenten mas- terclasses volgen.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2003 | | pagina 13