]Ve gaan tot vijf uur
stappen hè, V
MARTIN VERKERK
Verkerk brengt ook de winterbanen dichterbij
ar
DE ONTWIKKELING VAN EEN HANDELSMERK
1
■9
p5 mei: 6-3 6-4 6-4. Foto: ANP
Horna, 28 mei: 4-6 6-4 4-6 7-5 6-2. Foto: ANP
Spadea, 30 mei: 5-7 6-4 6-2 7-5. Foto: ANP
maaf"
d
tte
l
ga:1
Mlei
/erdfc»
1 juni: 6-3 6-3 7-5. Foto: RTR
Moya, 3 juni: 6-3 6-4 5-7 4-6 8-6. Foto.- AFP
Coria, 6 juni: 7-6 6-4 7-6. Foto: EPA
ilie en vrienden feesten ondanks nederlaag tot laat door
irtjan van Geen
Er gaat een gejuich op als
ferkerk arriveert bij hotel
Familie en vrienden
ich na afloop van de fi-
Roland Garros verzameld
eSbijgelegen cafeetje en
u li reeds tegoed aan rosé,
efola. 'Martin bedankt',
applaus klatert.
:f in
Duil»
de
itelo
iien<
oni d'
:oac n,
een
'etro
ing
as h(
oors
o op
de
w<
rfijna tweeënhalf uur na
geslagen bal. Verkerk
even zijn tas weg voor
biertje in de handen
a drukt en groet dan één
het groepje van een
d vijfentwintig. „Poeh, wat
gestuurd zeg vandaag",
hij aan zijn pittige ne-
ïgen Ferrero. „Ik voelde
kleine jongen." Als laat-
ïa aan de beurt,
é-feestje is de afsluiting
'e onwaarschijnlijke we
ds Gesman, huisvriend
Verkerkjes, ging met
iGerda alleen de eerste
;en mee. Was de bedoe-
ïssendoor zijn ze nog
Nederland geweest,
woensdagochtend na
op Carlos Moya wisten
terug moesten naar
ét groepje was klein in
1, maar het werd steeds
let is mooi dat ze alle-
comen zijn."
jongen
voert als eerste het
de kettingloze burge-
Schoof valt bij en ook
moet nog even kwijt
roeger zo regelmatig een
ongen is geweest. En
len vader Wim en broer
et te kwaad. Ze schieten
e elf
nog net niet vol, maar het
scheelt weinig.
Ruim voor de finale zijn ze alle
bei nog kalm. Niets krijgt hen
gek. Alleen moeder Bep is ner
veus. „Ik maak me niet zenuw
achtig hoor", zegt Wim Verkerk,
getooid in een wit T-shirt van
Roland Garros met de opdruk
'Martin Who??? Verkerk!!!'. Een
Alphense ondernemer heeft
duizend oranje en rood-wit-
blauwe vlaggetjes laten aanruk
ken. De horden Nederlandse
fans dragen ze in het haar of
zwaaien er anderszins mee. Ook
oma doet in de familiebox drif
tig mee.
Zwarte markt
De sfeer is opperbest, iedereen
gaat er vanuit dat Verkerk wel
even gaat winnen. Oranje sto
la's, pruiken, molens en soort
gelijke voetbalprullaria sieren
hoofden, hals en lichaam. Naar
schatting duizend man willen
de gedenkwaardige dag live
meemaken. Mickel Verkerk
heeft alle verzoeken aan zijn
adres via de reguliere weg kun
nen honoreren. Hollanders die
op de zwarte markt aan kaarten
willen komen, hebben ook ge
luk. De vroege vogels zijn alleen
iets meer kwijt dan de laatko
mers. De prijs is om twaalf uur
nog driehonderd euro, maar
zakt geleidelijk naar 120.
Ook Katwijker Gertjan Minnee
heeft halsoverkop de reis onder
nomen. Hij stond met zijn com
pagnon en Verkerks eerste 'ech
te' trainer Frank Vahle aan de
basis van diens carrière. Minnee
heeft nog geprobeerd Vahle te
bereiken, maar die heeft zijn
mobiele telefoon uitstaan en is
waarschijnlijk op vakantie. Ook
Vahle is de hele week gek gebeld
door diverse media en heeft er
wellicht meer dan genoeg van.
Alles en iedereen wil meedelen.
Ook de zenders SBS en RTL - ze
hebben niet de rechten om ten-
nisbeelden uit te zenden - be
volken met hun camera's het
musketierpleintje voor het
Court Philippe Chattier om de
doldwaze menigte vast te leg
gen. Wanneer een computer
beeltenis van Verkerk wordt ver
toond op het megascorebord
stoten Wim en Bep Verkerk el
kaar vol trots aan.
Als Verkerk na 129 minuten
door Ferrero van het gravel is
gepoetst, is de sfeer ingetogener,
maar vooral de Alphenaren zijn
niet minder trots op hun dorps
genoot. „Hij speelde vandaag
misschien iets minder, maar hij
is nog steeds een held", zegt An-
nabelle in stola. „En het is leuk
voor zijn ouders. Ze hebben al
tijd in hem geloofd."
Gebroken kies
Op het privé-feestje blijft Nick
Carr op de achtergrond. Deze
avond is voor familie en vrien
den. Komende week houdt hij
zich schuil in België, waar hij
woont. Niet alleen omdat Ver
kerk hem tijdens de competitie
wedstrijden voor zijn club Hil-
verheide niet nodig heeft en pas
tijdens het grastoernooi van
Rosmalen weer een beroep op
hem gaat doen. „Ik heb laatst
tijdens het eten mijn kies gebro
ken op een stuk eend. Dat moet
ik eerst even laten maken."
Verkerk houdt zich intussen als
middelpunt van de belangstel
ling elders op. Hij omarmt zijn
grootmoeder en kust haar ferm
op de wang. „We gaan tot vijf
uur stappen hè, oma?"
Tennis En Anders Niets maakt er het beste van
Fans en clubgenoten van Verkerk volgen zijn verrichtingen bij TEAN. Foto: ANP
door Loman Leefmans
alphen aan den run - Ingetogen
maar toch zichtbaar hartstochtelijk
leefde hij mee. Bij de spaarzame
belangrijke punten die Martin Ver
kerk maakte, toverde ook hij een
gebald vuistje tevoorschijn, maar
vaker nog schudde hij meewarig
zijn hoofd. Elfstedentochtwinnaar
Henk Angenent was een van de
meer dan duizend bezoekers die
zondagmiddag bij tennisvereni
ging TEAN de verrichtingen van de
nieuwe plaatselijke held volgden
op een groot scherm en verschil
lende tv*s. Het complex van de
tennisvereniging was even een
paar dagen het centrum van sport-
minnend Nederland en maakte
daar het beste van.
Angenent heeft niets met tennis.
„Schaatsers hebben nu eenmaal
geen balgevoel", merkte hij glimla
chend op. Zijn aanwezigheid was
meer een persoonlijk eerbetoon
aan een medetopsporter. Ange
nent, een Woubruggenaar die even
in Alphen woonde, en Verkerk
hebben elkaar nog nooit ontmoet.
„Zijn gedrevenheid is wat mij aan
spreekt en ik hoopte dat hij voor
een nieuwe stunt kon zorgen", ver
klaarde Angenent zijn anonieme
presentie.
De marathonschaatser was nog
lang niet de meest onverwachte
aanwezige bij TEAN. Liefhebbers
van Oranje-feestjes waren uit de
verre omtrek naar de Laan der
Continenten gekomen. „We heb
ben telefoontjes gehad van men
sen uit Alkmaar, Amsterdam en
het Westland met de vraag of ze
hier vandaag mochten komen kij
ken", aldus bestuurslid Charles
Schaaij. „Een kerel op een Harley
kwam vrijdagavond helemaal uit
Monster en vond het zo geweldig
dat hij vandaag de naam van zijn
bedrijf bij de andere sponsors wil
de hangen. Maakte hem niet uit
wat het kostte."
Donderdagavond, nadat Verkerk
de halve finale had bereikt, was het
idee om van het tennispark een
openluchtbioscoop te maken
spontaan bij enkele bestuursleden
opgekomen. Tot hun eigen verba
zing waren slechts een paar tele
foontjes genoeg om dat rond te
krijgen. Omwonenden en gemeen
te werkten niet tegen, geldschieters
schoten te hulp. Met als eerste een
plaatselijke keukengigant die toe
vallig dezelfde achternaam heeft
als het nieuwe tennisidool. „Ik zal
niet ontkennen dat we dat bedrijf
juist om die reden hebben gebeld
en het kwam met een niet onaan
zienlijk bedrag over de brug", al
dus Schaaij.
Het plan bleek een schot in de
roos. Publieke, lokale, commercië
le, regionale, nationale en interna
tionale media stortten zich mas
saal op het park waar Verkerk het
tennisspel leerde en waar honder
den supporters samenschoolden,
uitgedost alsof het een duel van
het Nederlands elftal, Koninginne
dag of een schaatsfestijn in Thialf
betrof. Het TEAN-bestuur zorgde
zondag voor aanvang van de
rechtstreekse uitzending voor een
primeur door de eerste ledenver
gadering in de openlucht ooit te
houden met als enige programma
punt: mag Martin Verkerk bij te
rugkomst tot erelid worden be
noemd. Het resultaat van de stem
ming laat zich raden.
Het weer én Juan Carlos Ferrero
temperden de feestvreugde in de
drie uur die volgden. Toch is de
naamsbekendheid van TEAN in
een paar dagen veranderd van een
obscuur en door hoge nieuwbouw
ingeklemd clubje tot een wereld
vereniging. Voorzitter Winfried
Ponsioen sprak van een spin-off
die zijn club zou raken. Of het veel
nieuwe leden en sponsors zou op
leveren was nog de vraag, maar de
positie ten opzichte van de ge
meente in het streven naar nieuwe
(winter)banen was onmiskenbaar
versterkt. „Wimbledon? Als Martin
net zo presteert, doen we het uiter
aard weer", aldus Ponsioen.
