REGIO
Van aardappelchip tot computerchip
Over welzijn en zorg is afgelopen jaar amper gepraat'
Koudekerkse buurt woest
over plotselinge bomenkap
1
Hoogste punt
bij herbouw
boerderij
Amerikaan
kan Alphense
behandelen
P
Stoutenbeek
Jongeren
krijgen f
'vertoefplek'
Cursus over
steltlopers
koudekerk/hazerswoude -
Voor vogelliefhebbers die meer
willen weten over steltlopers
geeft de Vogelwerkgroep Kou
dekerk/Hazerswoude en om
streken een cursus. Deze be
staat uit twee lezingen met
beeld en geluid en twee excur
sies. De kosten voor de cursus
bedragen 18 euro. Aanmelden
kan tot 14 juli bij Geert-Jan van
Beek 071 - 3313777 of John
Evenwel 0172 - 476448. De cur
sus begint op 18 september in
Hazerswoude.
Verlate uitreiking
onderscheiding
alphen aan den rijn - LOCO-
burgemeester Groen in 't Wout
heeft vanochtend een koninklij
ke onderscheiding uitgereikt
aan Marian Richardson-Reijn.
Zij is op Koninginnedag be
noemd tot lid in de Orde van
Oranje-Nassau. Omdat de Al-
phense toen op vakantie was, is
de uitreiking uitgesteld. Ri
chardson is onderscheiden
vanwege haar verdiensten voor
de gehandicaptensport.
arnhem/hoogmade - De her-
bouw van de monumentale
woonboerderij uit Hoogmade in
het Arnhems Openluchtmuse
um vordert gestaag. Woensdag
mag een vertegenwoordiger van
de HSL-Zuid de schoorsteen op
het pand hijsen, waarmee het
hoogste punt van de herbouw
wordt bereikt.
In de boerderij woonde tot vorig
jaar de voormalige staatssecre
taris van cultuur Cees van Leeu
wen met zijn gezin. De rond
1640 gebouwde en in 1974 tot
luxe woonhuis verbouwde boer
derij moest wijken voor de aan
leg van de hogesnelheidslijn
HSL Pas op het allerlaatste mo
ment besloot minister Netelen
bos om geld uit te trekken voor
de verplaatsing van het monu
ment Intussen had Van Leeu
wen al verschillende originele
details uit de boerderij gesloopt
om die te gebruiken bij de bouw
van een kopie van het pand. Pas
vorige week oordeelde een com
missie van wijzen dat de oud-
staatssecretaris daarbij correct
heeft gehandeld.
zaterdag 31 MEI 2OO3
R<
Langstzittende volksvertegenwoordiger van Oegstgeest stapt op
door Nancy Ubert
oegstgeest - Intelligent, nuchter,
terzake en betrokken. Zo wordt
Aagje Papineau Salm getypeerd.
Zelf voegt ze het woord 'pragma
tisch toe. Onlangs nam ze af
scheid van de gemeenteraad van
Oegstgeest. „Ik heb daar nooit
gezeten om mijn eigen mening
te geven, maar om mijn kiezers
te vertegenwoordigen."
Ze weigert het achterste van
haar tong te laten zien. Vragen
die een pijnlijk onderwerp aan
snijden omzeilt ze handig of in
terpreteert ze bewust op een an
dere manier. „Ik heb geen zin
om iemand te beschadigen.
Waarom zou ik anderen een
trap na geven? Dan had ik mijn
kritiek eerder in de openbaar
heid moeten brengen.
Papineau Salm (bijna 59) kwam
in 1996 voor Progressief Oegst
geest in de gemeenteraad. Tot
vorige week was ze het langstzit
tende raadslid. Wie in Oegst
geest zijn stem uitbrengt bij de
verkiezingen, is er niet zeker van
dat zijn favoriet de rit uitzit. Een
dik jaar na de verkiezingen zijn
in het dorp al drie raadsleden
opgestapt. Ieder heeft zo zijn ei
gen redenen. Papineau Salm
gaat verhuizen.
Haar vader, een linkse dominee,
gaf haar in haar jeugd weliswaar
het sociaal-democratische ge
dachtegoed van de PvdA mee,
maar intensief gedebatteerd
over politiek werd er niet bij de
familie Papineau Salm. „Dat
hoorde gewoon niet." Tijdens
haar studie geneeskunde leerde
ze haar man kennen. Samen
zijn ze als zendingsarts in Nige
ria gaan werken, namens de
hervormde kerk. Zoon Klaas
Jaap is nog in Nederland gebo
ren, getuige zijn oer-Hollandse
naam. De tweede zoon werd
Elemi gedoopt en de dochter die
het gezin compleet maakte Ak-
pongo. „In Nigeria zijn dat veel
voorkomende namen. Voor de
zekerheid kregen ze er een Ne
derlandse naam bij. Dan kon
den ze later zelf kiezen.
Bij terugkeer in Nederland kre
gen Aagje en haar man een duo-
baan bij de Raad voor de Zen
ding der Nederlandse Hervorm
de Kerk en kwam het gezin in
Oegstgeest wonen. Het echtpaar
kon een huis op het terrein van
het Zendingshuis huren. De
Raad voor de Zending is inmid
dels verhuisd naar Utrecht, het
monumentale Zendingshuis
verkocht en verbouwd tot luxe
appartementencomplex. „Als
wij hier weggaan gaat ons huis
waarschijnlijk ook in de ver
koop." Ze wil weg uit Oegst
geest. De kinderen zijn inmid
dels volwassen en gesetteld.
Volgend jaar wordt er naar De
venter verhuisd. „Nee, we ko
men er niet vandaan, maar de
omgeving spreekt ons aan."
„Natuurlijk had ik nog een paar
maanden langer kunnen blijven.
Maar ik begon er steeds meer
moeite mee te krijgen om mijn
dagelijks werk met de taken van
een volksvertegenwoordiger te
combineren. Ik wilde mijn laat
ste maanden niet slijten als dos
sierraadslid. Als je in de ge
meenteraad zit, moet je je laten
zien." Papineau Salm is advi
seur ontwikkelingssamenwer
king van het ministerie van bui
tenlandse zaken. Ze houdt zich
bezig met gezondheidsprogram
ma's. Voor haar werk verdiept
ze zich in mondiale vragenstuk-
ken, als raadslid buigt ze zich
over problemen op microni
veau. „Toch lijkt het op elkaar.
Tijdens een conferentie in Ge
neve kan er net zo gejeremieerd
worden over pietluttigheden als
in de gemeenteraad van Oegst
geest."
Eigenlijk kwam ze zeven jaar ge
leden bij toeval in de raad te
recht, vertelt ze. „Voor mijn
werk vlieg ik de hele wereld
over. Voor je het weet ben je
toerist in eigen woonplaats.
Vandaar dat ik besloot me in te
zetten voor mijn leefomgeving.
Ik werd lid van de partij, maar
niet met de bedoeling om tot
volksvertegenwoordiger geko
zen te worden. Ik dacht meer
aan een rol achter de schermen.
Doordat de leden van de PrO-
fractie die in 1994 was gekozen
niet allemaal hun termijn af
maakten, rolde ik erin.
De laatste tijd heeft ze het niet
echt naar haar zin gehad, be
kent ze na lang aandringen.
„Welzijn en zorg heb ik in mijn
portefeuille. Daarover is het af
gelopen jaar nog amper gepraat.
Alle ogen zijn gericht op het mil-
joenenverlies in Poelgeest."
Aangezien jaren achtereen een
PrO-wethouder aan het roer van
Poelgeest stond, hebben de
blunders die in de nieuwbouw
wijk zijn gemaakt, grote weer
slag op de fractie, erkent ze. „Ik
probeer dat wel bespreekbaar te
maken, maar dat is niet altijd
eenvoudig."
Of het nu komt door de proble
men in Poelgeest, haar nieuwe
en drukkere baan bij het minis
terie of de wetenschap dat ze
volgend jaar toch gaat verhui
zen; Papineau Salm wekte de
laatste maanden niet de indruk
dat ze vol vuur in de raad zat.
„Ik weet het, dat is vroeger ook
wel anders geweest Aan de an
dere kant had ik ook weinig te
doen. Ik gaf al aan dat mijn por
tefeuille nog amper aan bod
kwam. Bovendien vind ik dat er
soms oeverloos wordt gepraat
over dingen die niet relevant
zijn. Nee, dan verveel ik me niet
te pletter, zoals je nu denkt,
maar op zulke momenten ver
diep ik me gewoon niet in het
onderwerp. Dan denk ik aan an
dere dingen. Zeg nu zelf; verga
deren in Oegstgeest moet veel
sneller kunnen.
Rest de vraag wat ze heeft ge
daan en gelaten in haar taak als
volksvertegenwoordiger. „Een
concreet voorbeeld van wat ik
voor elkaar heb gekregen? De
uitkering voor minima met kin
deren die naar het voortgezet
onderwijs gaan. Indertijd stelde
het college voor om één keer
een douceurtje te geven, op het
moment dat een kind naar de
middelbare school gaat. Dat
vond ik belachelijk. Iedereen
weet dat je elk jaar in september
flink moet investeren in school
spullen en dergelijke. Uiteinde
lijk was men het met me eens.
Nu wordt dat geld elk jaar uitge
keerd aan minderbedeelde ge
zinnen. Wat me niet is gelukt?
„Ik vind dat we in Oegstgeest te
weinig aandacht besteden aan
de zwakkeren in onze gemeente.
Gescheiden vrouwen en asiel
zoekers vormen zo n groep.
Oegstgeest is gemiddeld geno
men een gemeente met welge
stelde, hoogopgeleide inwoners.
Een aantal burgers is flink de
dupe van deze grootste gemene
deler."
Aagje Papineau Salm: „Ik wilde mijn laatste maanden niet slijten als dossierraadslid.'
Foto: Henk Bouwman
alphen aan den rijn - De A
phense Phieneke Sanders, d
haar bed niet meer kan uitkt
men doordat er van alles aan
hand is met haar nek- en ru;
wervels, kan in Amerika vo<
een groot deel verlost worde
van haar kwalen. In Nederlar
is de van morfine afhankelijk g
worden vrouw uitbehandeld.
Na het artikel over Sanders d
op 21 mei in deze krant ve
scheen, heeft ze een bezoek g<
bracht aan de Amerikaanse dol
ter Alfred Bonati, die een pa
dagen in Nederland was oi
spreekuur te houden. Al eerdi
had ze van een medewerker va
Bonati gehoord dat ze waa
schijnlijk geholpen kon worde
maar nu heeft de arts uit Hui
son, Florida, dat persoonlijk tl
gen haar gezegd. Bonati geeft i
zijn privé-kliniek laserbehand
lingen. Deze worden niet do*
elke ziektekostenverzekera
vergoed. Bonati heeft Sande
beloofd dat hij haar kan afhi
pen van haar 'helse' pijnen. 1
heeft daarvoor minimaal ad
laseroperaties nodig. Sande
kan al maanden niet meer li
pen. De Amerikaanse arts w
over die beperking minder po:
tief. Wellicht kan hij zorgen d
ze weer kan staan en schuifelei
Christiaan van Hooff, één va
twee vrienden die voor Sande
door het vuur gaan, reageert;
begrijpt wat voor een impact
nieuws op Phieneke en
heeft gehad."
Aan de behandeling zit ea
prijskaartje. Van Hooff: „De W
handeling wordt geschat op eq
kleine 250.000 euro voor de e
ste acht tot tien operaties. Da;
bij komen natuurlijk de verblijf
kosten voor Phieneke en voij
haar begeleider."
Sanders kan op korte termijn i
de kliniek terecht. In Alphen
een actie begonnen om geld ty
een te brengen voor de oper»
ties. In winkelcentrum De Ht
renhof zijn 5.000 informatie-ei
veloppen uitgedeeld. Binnel
kort worden in winkelcentrui
De Aarhof flyers verspreid. Voi
Sanders is een speciale fondf-
wervende stichting opgericl
Wie iets wil doneren aan Phi
Foundation kan dat doen
postgiro 9556536. Een webs
(www.phisa-foundation.com)
in de maak.
Onderwijs veranderde tijdens loopbaan Joop van Roon en Hans van der Zijden
door Rob Onderwater
voorhout - Als Joop van Roon
boos zijn klas inkijkt, vragen de
leerlingen of hij goed heeft ge
slapen. En als de Voorhouter
briest van woede, krijgt hij te
horen dat dit slecht is voor zijn
hart De leraar heeft het anno
2003 niet gemakkelijk. „Vroe
ger", zegt Van Roon, „was auto
riteit vanzelfsprekend, tegen
woordig moet je dat verdienen."
Van Roon, opleider van talloze
topkoks in de regio, hoeft zich
het komende schooljaar op het
Teylingen College in Voorhout
niet meer druk te maken. Net als
zijn collega, adjunct-directeur
Hans van der Zijden. Beide ver
laten de aloude KTS. De twee af
zwaaiers hebben de school
langdurig gediend: meer dan 25
jaar. Van Roon (61) en Van der
Zijden (59) stammen uit de tijd
dat de KTS nog de Bisschoppe
lijke Nijverheids School (BNS)
heette. Van der Zijden heeft zelfs
nog op het internaat gezeten,
omdat zijn ouders het thuis
rustig wilden hebben'.
De specifieke, kloosterachtige
sfeer van vroeger is verdwenen.
Van der Zijden: .Alles is veran
derd, dus ook deze school.
Vroeger was het normaal om sa
men dingen te doen. Ik vond die
sfeer helemaal niet vervelend."
Lang heeft de mystiek van de
BNS rondgewaard op de school.
Van die tijd is allen broeder Leo
nardo overgebleven. Hij zit nog
in het schoolbestuur. Van der
Zijden keerde in '67 terug naar
de school om er leraar te wor
den. „Ik trof er nog steeds de
sfeer aan van de jaren vijftig."
De zestiger jaren veranderden
niet alleen de mensen, maar ook
de schooL BNS werd KTS en te
genwoordig staat er Teylingen
College op het briefpapier en
herinnert alleen de toevoeging
'locatie KTS' nog aan vroeger.
Van der Zijden en Van Roon
maakten de stormachtige ont
wikkelingen in het onderwijs
van dichtbij mee. Leerlingen
werden mondiger. Van Roon:
„Daar moet je als leraar op anti
ciperen. Dat is best lastig ge
weest. Dat commanderen van
vroeger is verdwenen, het is on
derhandelen geworden."
Van der Zijden en Van Roon
vonden dat een interessant pro
ces. „Eigenlijk is het zo dat de
kinderen niet zijn veranderd,
'Rupsenplaag duurt maar vijf weken'
Joop van Roon en Hans van der Zijden zwaaien af van de KTS in Voorhout. Foto: Hielco Kuipers
door Marieta Kroft
koudekerk aan den rijn - Een
klein stuk stam steekt nog uit de
stoep van de Ridderhoflaan in
Koudekerk aan den Rijn. Er
hangt een briefje aan: 'Zinloos
geveld', met een tekening van
een huilend poppetje. 'Gekapt
zonder vergunning' is een ander
briefje dat aan de stam hangt
Ernaast staan twee bomen en
vijftig meter verderop nog twee
die op het eerste gezicht dood
lijken. Terwijl alle bomen in de
groene Ridderhoflaan volop in
het blad staan, is er op deze vier
bomen geen groen blaadje 'te
bekennen. Ze zijn omhuld door
spinsel. 'Ik wil leven. U ook?'
staat op een briefje dat op de
stam van één van deze bomen is
getimmerd.
De briefjes suggeren dat zich
een drama in de straat heeft af
gespeeld. Henny Broer, die op
de stoep stukken zeil aan het
boenen is, weet er meer van. Hij
hing de spraakmakende briefjes
in overleg met zijn buren op.
Maandag kreeg hij van de ge
meente Rijnwoude een verzoek
of hij zijn auto in verband met
de kap van vijf elzen tijdelijk el
ders wilde parkeren. Nietsver
moedend deed hij dat. „Ze zul
len wel een vergunning hebben,
dacht ik."
De eerste boom op de hoek van
de Kerklaan en de Ridderhof
laan, lag al gauw plat. Maar toen
ze aan de tweede boom wilden
beginnen, staken boze buurtbe
woners er een stokje voor. „Het
bleek dat de bomenkappers
zonder kapvergunning aan het
werk waren gegaan", zegt Broer
die zich inmiddels bij de boze
Ridderhoflaanbewoners had
aangesloten. De kappers dropen
na wat telefoontjes met ambte
naren op het gemeentehuis af.
Daarna heeft Broer niets meer
van de gemeente vernomen.
Het gemeentebestuur had be
sloten dat de bomen er weg
moesten na klachten van andere
bewoners. De bomen zaten van
onder tot boven onder de rup
sen. „Het is natuurlijk niet lek
ker als je eronder loopt en je
krijgt steeds zo'n beest op je
hoofd", zegt wethouder De Best.
„Ik heb me door deskundigen
laten adviseren dat kap de beste
oplossing voor het probleem is.
Dus heb ik er toestemming voor
gegeven."
Een kapvergunning waartegen
bezwaar kan worden gemaakt,
was niet nodig. De bomen ston
den namelijk niet op de lijst van
beschermenswaardige bomen.
Dat het kappen na de eerste
boom alweer was gestaakt, w
De Best nog niet.
Henny Broer heeft er best h
grip voor dat de mensen die
reet naast de bomen wonen,
last van hebben. .Anderzijds
het zo dat de rupsenplaag m;
vijf weken duurt. Daarna w<
den het prachtige vlinders. I
vliegen weer uit en dan komt
weer blad aan de boom. I
zien we nu al een jaar of c
Het lijkt alsof de bomen do4
zijn omdat er geen blad aana
Maar dat komt omdat de rupsji
het opeten. Kerngezonde fr
men ga je toch niet zomaar od
halen? En dan ook nog ee^
zonder overleg met de buurt."r
De Koudekerker denkt dat 1
nog een kwestie van hoog
een paar weken is en de rupse
plaag is weer over. Hij wijst n«
het stuk schoongemaakt zeil v
hem dat onder de els ligt te di
gen. „Die ligt er nu een kwarti
Zullen we even kijken hoev
rupsen erop liggen?" Hij treft
één aan. Broer pakt een tak
laat twijgjes zien. „Deze boon
niet dood. Hij leeft. Kappen
zinloos."
Of de gemeente de kap op ej
later moment doorzet, is
niet bekend.
Er was gisteren niemand ber<
baar. L
maar de omgeving. Er zijn ou
ders die de opvoeding overlaten
aan de school. Daar heb je als
leraar mee te maken. En de leer
ling van vandaag wil alles van je
weten. Nou, er zijn collega's die
de boot dan afhouden, maar
dan krijg je nooit echt contact.
Om iets uit de leerlingen te krij
gen, moet je als leraar iets van
jezelf blootgeven."
Van der Zijden hanteerde de
gouden stelregel de drie r's: rust,
regelmaat en respect. „De kin
deren moeten weten waar ze
zich op school aan houden
moeten. Thuis is het geen auto
matisme dat de deur voor ie
mand anders wordt opengehou
den, maar op school is dat wel
een automatisme. Dat wordt ze
op het Teylingen College voor
gehouden."
Van der Zijden leest tijdens het
interview 'oneliners' uit zijn af
scheidsspeech. Het zijn korte
zinnetjes, die weergeven hoe hij
denkt over het onderwijs: On
derwijs in 1960 was nadoen, nu
is het nadenken. Van der Zijden:
„Tegenwoordig werken we met
WPS. Dat is werkplekkenstruc-
tuur. Daarin wordt de realiteit
nagebootst." Van Roon: „Neem
de koksopleiding, daarin boot
sen we in feite een restaurant
na. Inkoop, bereiding en menu's
serveren in het restaurant." Van
der Zijden: „Een andere ideale
situatie is bijvoorbeeld een au
towrak op school brengen, dat
de leerlingen moeten opknap
pen. Alle problemen die ze on
derweg ondervinden, moeten ze
oplossen."
Daarover hoeven de leraren zich
niet meer druk te maken. Ze
gaan immers met de vut. Van
der Zijden verhuist naar
Zeeuws-Vlaanderen. Hij heeft er
een goede reden voor: „Ik heb
altijd gezegd dat ik helemaal op
nieuw wil beginnen als ik met
de vut ga. Nou, ik houd me aan
mijn woord. Natuurlijk zal ik het
onderwijs missen, maar de
drukte niet. De stress van de
agenda hoef ik niet te voelen."
Van der Zijden gaat een cursus
glas-in-loodtekenen volgen. Van
Roon gaat vissen en tennissen.
Hij is door de handbalvereni
ging gevraagd om voorzitter te
worden. En de vereniging van
topkoks, Eurotoque, ziet in Van
Roon een man die demonstra
ties kan geven. Van der Zijden:
„Joop, kijk uit, niet overal ja op
zeggen. Je moet de krenten uit
de pap halen."
Het einde van het schooljaar na
dert. De stoom is van de ketel,
ze zijn al aan het afbouwen. Het
onderwijs bezorgde het duo een
fijne tijd. „Van aardappelchip
tot computerchip, zo kun je de
ontwikkelingen onze loopbaan
samenvatten."
(advertentie)
01JUNI
koopzondag
Vestiging Beverwijk zondag 1 juni geopend van 11.00 tot 17.00 uur!
1 Telefoon (071) 589 93 23.
runsaterwoude - De jongei
in Rijnsaterwoude krijgen e
overdekte 'vertoefplek'. „I
klinkt prettiger dan een hai
plek", zegt wethouder Vink,
daarmee een poging doet e
nieuwe benaming aan de jonj
rencultuur toe te voegen,
vertoefplek moet nabij jachtl
ven het Venegat komen, omi
jongeren daar ook al komen,
jongerenwerker gaat er met
jeugd nog over praten, de mi
afgelegen plek achter sportz
De Meerkant vindt het coll«
ongewenst.
