oneelgroep woedend op gemeente
LEIDEN REGIO
Een alcoholistenkeet verdraagt weinig stad om zich heen
'Voor veel gehandicapten
is roeien een prima sport
larlotte de Bourbonlaan in opstand tegen 'droomhuis'
teurs uit Voorschoten willen niet verhuizen voor kinderopvang
|jazeker. De Hypotheker.
I schoten - Toneelgroep
schoten moet zo goed als ze-
linnen het Cultureel Centrum
verkassen. In de zaal waar
ineelgroep een eigen theater
i repetitieruimte heeft, wil-
gemeente en de Centrale
iaalting Kinderopvang Voor-
'in en (CSKV) buitenschoolse
vai ng beginnen. De toneel-
e d vindt dat 'onzinnig en on-
igl atter W. Diele ziet het ab-
hj s it niet zitten om de huidige
nor te te verlaten. „We hebben
jee jaar geleden ons eigen
ke er De Verdieping gebouwd,
met een tribune en een comple
te licht- en geluidsinstallatie",
vertelt hij. „Het wordt voor ons
ontzettend lastig om dat te ver
huizen, zelfs al is het maar naar
de aangrenzende ruimte. Die is
even groot als de zaal die we nu
hebben, maar we schieten ge
woon niks op met een verhui
zing. Met de komst van nog
meer kinderopvang in het cultu
reel centrum kunnen we uit
breiding ook wel vergeten. Bo
vendien zitten we er al 15 jaar."
In de eerstvolgende vergadering
beslist de gemeenteraad of de
toneelgroep een zaal moet op
schuiven of niet. Diele hoopt dat
de raad zich nog eens goed
buigt over het bedrag van 65.000
euro dat met de hele operatie
gemoeid is. „Ik vind het erg veel
geld om wat meer kinderopvang
in een cultureel centrum te rea
liseren."
Directeur Schalkx van de CSKV
is in ieder geval al nieuw meubi
lair aan het bestellen voor in het
nieuwe lokaal. „We willen juist
die zaal benutten, omdat die
grenst aan de twee ruimtes waar
we al kinderopvang hebben. Als
we elders in het gebouw nog
een ruimte gebruiken, moeten
we extra personeel werven."
Schalkx heeft wel begrip voor
het standpunt van de toneel
groep. „Diele ziet de meerwaar
de van een verhuizing niet in",
weet hij. „De CSKV wil best pro
beren een meerwaarde bieden,
al heb ik nog geen idee hoe. We
hebben ook aangeboden om de
ruimte te delen, maar omdat er
ook wel eens 's middags gerepe
teerd wordt is dat voor de to
neelgroep geen optie."
Wethouder Draijer kan de be
zwaren van de toneelgroep goed
begrijpen, maar ziet door de in
deling van het Cultureel Cen
trum geen andere mogelijkheid.
Draijer: „Als de toneelgroep in
zijn eigen ruimte blijft, veroor
zaakt dat alleen maar proble
men. Opvangkinderen moeten
via een koffiekamer van de ene
zaal naar de andere en er is geen
goede mogelijkheid, tot centraal
toezicht als de ruimtes ver uit el
kaar liggen." De wethouder wil
er alles aan doen om te zorgen
dat de toneelvereniging zo min
mogelijk last van de verhuizing
ondervindt. „Ze mogen geen
schade oplopen. Ik vind dat de
gemeente voor de kosten moet
opdraaien, dat is de maximale
handreiking die we kunnen
doen. Ik denk dat we in overleg
met de vereniging er zeker uit
zullen komen."
>dï
len
erd
vei Nancy Ubert
ld
iall «est - In een keurig
;t vooroorlogs straatje
nog geen 500 meter lang
de emoties hoog op. De
de Bourbonlaan is
kkeld in een gevoelige
Op de open plek naast
ateLner 16 wil het echtpaar
dat om de hoek aan de
dc jeweg woont, zijn droom-
lusi bouwen. De buren zijn
gd egen in opstand gekomen,
eed in Oegstgeest geen plan-
geaom in een bestaand wijkje
huis te bouwen, want je
de halve buurt over je
Dat is al vaker gebeurd, en
-en^verkomt nu de familie Me-
willen heus geen futuristi-
buitenissige woning neer-
e eA vertelt A. Melis. Integen-
diei
benadrukt ze. „We hebben
;eh« uitwerp laten maken door
eidse architect Bob van
Niet de eerste de beste,
enlieft diverse prijzen gewon-
intn net restauraties van monu-
en beeldbepalende ge-
bij en. Van Beek heeft voor
en prachtig huis ontwor-
orajdat helemaal in de stijl van
3ko aatpast."
nth; ond waarop het huis moet
lsvcin te staan, is eigendom
nod et echtpaar Melis. Er staan
el m ig drie garages op. Ooit ge-
at w te melkboer De Wit die als
jplaats. Toen hij zijn han-
pdoekte. verkocht hij zijn
aan de Terweeweg en zijn
aan de Charlotte de Bour-
„We hadden het terrein als autosloperij moeten gebruiken", zegt A. Melis die op dit stukje grond een
huis wil laten bouwen. „Dan had nu geen buur geklaagd." Foto: Dick Hogewoning
bonlaan aan het echtpaar Melis.
„Het plaatsje voor de drie gara
ges zag er eerst niet uit. Er lagen
vieze grijze sintels. We hebben
toen een grasveldje aangelegd.
Hadden we dat maar niet ge
daan. Doordat we het stukje
grond een keurig aanzien heb
ben gegeven, wil nu niemand
dat grasmatje meer kwijt. We
hadden het terrein als autoslo
perij moeten gebruiken. Dan
had nu geen buur geklaagd."
Veertien bewoners uit de straat
hebben bezwaar aangetekend
tegen het bouwplan. De ge
meenteraad moet in de komen
de vergadering beslissen of de
ambtelijke molen kan gaan
draaien. Het bestemmingsplan
voor het stukje grond dient aan
gepast te worden en dat is een
ingewikkelde procedure.
De protesterende bewoners ha
len alles uit de kast om duidelijk
te maken dat het huis op de
open plek in hun straat niet ge
bouwd mag en kan worden. Zo
hebben zij in de onlangs gehou
den vergadering van de com
missie ruimte en groen twee
rapporten over de nieuwbouw
gehekeld. Het echtpaar Melis
heeft zelf een bezonningsonder-
zoek laten uitvoeren om te we
ten hoe het straks is gesteld met
de schaduw. Ambtenaren van
de gemeente hebben hetzelfde
gedaan. De uitkomsten van bei
de rapporten komen overeen.
De verontruste bewoners van de
Bourbonlaan zijn ervan over
tuigd, dat de conclusies niet
juist zijn. Vooral op het rapport
dat de familie Meüs heeft laten
maken, hebben zij felle kritiek
geuit. Daarnaast waarschuwden
zij voor schadeclaims. De ge
meente heeft met Melis afspra
ken gemaakt over planschade.
Volgens de bewoners moet
Oegstgeest niet denken, dat het
daarmee juridisch sterk staat.
Daar zijn de commissieleden
van geschrokken. „Een sterk en
emotioneel verzet", typeerde
CDA'er Smallenbroek de reac
ties van de bewoners die zich
gedupeerd voelen. „Het gaat
hier niet om wat voor huis er
wordt gebouwd, maar om het
feit dat er wordt gebouwd. Een
compromis is onmogelijk."
„We zijn behoorlijk geschrokken
van de reacties uit de buurt",
zegt Melis. „Er is een vreemde
sfeer op straat ontstaan. Som
mige mensen groeten ons niet
meer en draaien htm hoofd om
als ze ons zien. Andere bezwaar
makers praten nog wel met ons.
Als jullie winnen, accepteren we
dat, als wij winnen moeten jullie
ook niet rancuneus zijn', zeggen
die."
Ze denkt dat als het huis een
maal gebouwd is, niemand
meer ldaagt. „Geloof me, het
ontwerp past hier echt tussen.
Het is onze grote droom een ei
gen huis te bouwen. Ik hoop dat
dit ons wordt gegund. Sommige
mensen zijn nu eenmaal bang
voor veranderingen, dat blijkt
nu maar weer."
Rijnland geeft demonstratie voor artsen en therapeuten
door Coen Polack
voorschoten - „Ik heb ontdekt
dat voor veel gehandicapten het
leven zich grofweg afspeelt tus
sen thuis en fysiotherapeut",
zegt Henri Ponneker. „Veel
mensen weten het niet, maar
voor vqel gehandicapten is roei
en een prima sport."
Ponneker houdt zich nu, als se
cretaris van de Stichting Aange
past Roeien Rijnland, al een
paar jaar bezig met de mogelijk
heden die er voor mindervali-
den zijn in de roeisport. Van
middag neemt zijn stichting
twee nieuwe, aangepaste roei
boten in gebruik, waarmee roei
ers met verschillende soorten
handicaps makkelijk uit de voe
ten kunnen.
Voor de doop en de daarop vol
gende presentatie zijn artsen en
therapeuten uitgenodigd. Pon
neker: „De boten zijn onzink-
baar, doordat ze heel breed zijn.
Je kunt overal op de boot staan
zonder uit te glijden of om te
slaan. En ze zijn snel aan te pas
sen voor mensen die met één
arm moeten roeien." Door de
dubbele bodem met luchtka
mers is de boot extra stabiel.
Doordat het een groot model
roeiboot is, kunnen er volgens
Ponneker mensen met verschil
lende beperkingen mee aan de
slag. „Neem een blinde roeier",
zegt Ponneker. „Die zal altijd
een begeleider bij zich moeten
hebben. Onze nieuwe boten
hebben twee plaatsen voor roei
ers en daarnaast ook twee pas
sagiersplaatsen."
Roeien is volgens Ponneker met
wat aanpassingen en wat extra
begeleiding voor de meeste ge
handicapten prima te doen.
„Voor de mensen die door hun
handicap moeilijk in een roei
boot kunnen stappen, hebben
we een 'ijzeren verpleegster'
neergezet, zo noemen ze dat al
thans in het ziekenhuis. Met dit
werktuig worden de roeiers van
de wal in de boot gehesen, en er
weer uitgehaald. Zo is voor de
meeste beperkingen wel een op
lossing te vinden."
Roeivereniging Rijnland, waar
van de Stichting Aangepast
Roeien een onderdeel is, heeft
zo'n 500 leden. Tien van hen
zijn gehandicapt. Met de nieuwe
boten hoopt Ponneker artsen en
bewegingstherapeuten ervan te
overtuigen hun patiënten ook
eens naar een roeivereniging te
verwijzen als ze aan lichaams
beweging moeten doen. „Er
heerst onder mindervaliden
toch vaak enige schaamte om
aan een sport te beginnen. Nu
we de nieuwe boten hebben is
het voor een gehandicapte roei
er even gemakkelijk om aan de
slag te gaan als voor ieder ander
van onze leden."
De demonstratie van de nieuwe
boten begint vanmiddag om
12.00 uur bij Roeivereniging
Rijnland in recreatieschap De
Vlietlanden. Belangstellenden
kunnen de demonstratie op de
Vliet vanaf het Frans Halsplant
soen in Voorschoten bekijken.
stem en Duits accent somt hij
vervolgens een hele reeks ziek
tes, operaties en andere fysieke
klachten op.
Het is een zwaar leven, beaamt
Karei Paau, die tegen de contai
ner leunt. Karei is dakloos sinds
de vuurwerkramp. Hij woonde
in het verwoeste gebied en is
met de ontploffing alles kwijtge
raakt. „Behalve de geur van
kruit en mijn emoties." Die
emoties, vertelt hij, kan hij hier
delen met de andere bezoekers.
„Hier steunen wij elkaar." Met
hulpverleners heeft hij niet veel
op. „Die willen allemaal wat van
je. Nee, laat mij maar lekker hier
zitten. Dit is onze plek. Hier
kunnen we ons zelf zijn. En hier
kan ik de ramp herinneren.
Sommige mensen zijn hem ver
geten, maar ik niet. Dat doe ik
nooit."
Henkie, die ook uit het rampge
bied komt, sluit zich daarbij
aan. Henkie is niet dakloos meer
zoals Karei, maar heeft net als
Horst en nog wat andere man
nen die bij de keet hangen, een
woning. Ook is zijn oordeel over
de hulpverleners wat milder
sinds zij hem geholpen hebben
aan zijn elektrische driewieler.
Wijkagent Dick Wibbelink vindt
hij 'okee' en Karin Nijland, coör
dinatrice van de vop namens
Humanitas onder Dak, is dat
ook.
Dagelijks bezoeken Wibbelink
en Nijland de container en slui
ten ze hem als hij om 17.00 uur
dicht moet, want de container is
alleen overdag open. Ze maken
een praatje, houden de ontwik
kelingen binnen de groep bij, en
bespreken klachten en proble
men met hen. 's Ochtends als
de hoeveelheid ingenomen al
cohol nog enigszins meevalt
gaat dat over het algemeen wat
beter dan 's middags is Nijlands
ervaring. De container, bena
drukt ze, is bedoeld om de over
last die deze mensen voorheen
op verschillende plekken in de
stad veroorzaakten, beheersbaar
te maken. „Het is dus niet opge
zet om die mensen te helpen
hun leven weer op orde te krij
gen. Het gaat ook om een groep
van ongeveer 10 tot 15 mensen
groot die over het algemeen zeer
gefrustreerd zijn over de hulp
verlening. Maar we hopen na
tuurlijk wel dat we ze misschien
een duwtje in de goede richting
kunnen geven nu we ze wat be
ter hebben leren kennen. Het
kost je zeker een jaar voor je een
Henkie en Horst genieten van het zonnetje voor de verplaatsbare ontmoetingsplek voor alcoholisten in Enschede. De Leidse politiek wil ook
zo'n container plaatsen op de Garenmarkt. De bedoeling is dat de overlast van alcoholisten in andere delen van de binnenstad wordt be
perkt. Foto: Frans Nikkels
vertrouwensband krijgt met de
ze mensen."
Uiteraard kende het project, dat
de overlast in de binnenstad
naar schatting heeft gehalveerd,
zijn aanloopproblemen. Het toi
let, herinnert wijkagent Wibbe
link zich, werd niet gebruikt
omdat hij niet regelmatig werd
schoongemaakt. Gebruikers
poepten en plasten toen op de
parkeerplaats tussen auto's en
in de bosjes langs het spoor.
Ook werd er in het begin niet
goed opgelet bij het afsluiten
van de container. Een vrouw
kon daardoor op een koude dag
blijven zitten en werd de vol
gende dag met bevriezingsver
schijnselen door de schoonma
kers aangetroffen.
Met de drie standplaatsen van
de container die zich op steen
worp afstand van elkaar bevin
den, deden zich ook al snel de
nodige problemen voor. Een
van de drie plekken werd al
vroeg uit de roulatie gehaald
omdat daar toch teveel omwo
nenden waren die last hadden
van de keet. Daarnaast bleek het
nabijgelegen drukke fietspad te
gevaarlijk voor wankele alcoho
listen, vertelt Wibbelink. De ver
deling over de twee overgeble
ven plekken is ondertussen ook
al veranderd. De container staat
nog maar een week per maand
op de plek tegenover het Leger
des Heils dat zich aan de andere
kant van het spoor bevindt. De
ze instelling wil de container
niet vaker voor haar deur omdat
het een aanzuigende werking
heeft op de mensen waarover
het Leger des Heils zich ont
fermt.
De gemeente is vanwege deze
problemen al een tijd op zoek
naar twee nieuwe locaties, maar
dat schiet niet op geeft Nijland
toe. Voor de container is volgens
Nijland en Wibbelink een kale
plek in de binnenstad nodig en
die liggen ook in Enschede niet
voor het oprapen. Daarbij moet
de locatie in de buurt van de
standplaats op het parkeerter
rein Molenplein zijn. „Als je de
container over een grotere af
stand dan een paar honderd
meter verplaatst, werkt het niet.
Ook is het belangrijk dat de con
tainer in de buurt staat van de
voorzieningen die door de groep
bezocht worden. En dat zijn in
de praktijk een slijter waar ze
welkom zijn en het Leger des
Heils voor een douche en een
slaapplaats."
Bijkomend voordeel van de na
bijheid van het Leger des Heils
is, is dat ze een oogje in het zeil
houden. „Vanuit hun pand heb
ben ze zicht op beide locaties.
Als er hommeles is hebben zij
het in de gaten en wordt de con
tainer direct gesloten. Daar zij
we heel strikt in. Dat gebeurt
ook als er andere drugs dan al
cohol en hasj worden gebruikt."
Doe je dat niet dan is het einde
zoek, meent Nijland, en voldoet
de vop niet aan zijn beoogde
doel; een probleem beheersbaar
maken.
Rein Kroes, woordvoerder na
mens de binnenstadbewoners,
vindt het tekenend voor het pro
ject dat een hulpverlenende in
stelling als het Leger des Heils
de container liever niet voor zijn
deur heeft staan. „Dat geeft toch
wel heel duidelijk weer dat nie
mand geholpen is met zo'n vop.
Het is een inhumane oplossing
vind ik. Deze gedoogplek, want
dat is de container feitelijk, geeft
aan dat die mensen zijn opge
ven door de maatschappij. In dit
project zit geen enkele prikkel
dat die mensen misschien een
andere kant op kan krijgen. En
dat vind ik onbegrijpelijk. Daar
besteed je toch geen gemeen
schapsgeld aan. Nee, wat dat
betreft heb ik maar een advies
aan de bewoners van Leiden:
houd het tegen! Stop het geld in
iets waar deze mensen mee ge
holpen worden."
Wat Kroes ook niet begrijpt is
dat de politiek vasthoudt aan de
verplaatsbaarheid van de con
tainer. „Op die ene standplaats
op het Molenplein veroorzaakt
de container het minste over
last. Er wonen nauwelijks men
sen, de parkeerplaatsen kunnen
gemist, er zijn niet al te veel
klachten. Dan bereik je dus je
doel. Laat hem daar dan staan is
mijn advies. Maar nee, ze blij
ven maar zoeken naar nieuwe
locaties en houden maar vast
aan hun oorspronkelijke idee.
Dat is dom. Je wilt toch niet
meer mensen opzadelen met
dat gelazer rondom die keet.
Dat het dagelijks leven in de
container inderdaad geen pais
en vree is, bleek direct al na
aankomst bij de mannen. Op de
vraag hoe het er aan toe gaat in
de container, begint een van
hen druk en onsamenhangend
te praten. Binnen de kortste ke
ren heeft hij ruzie met de man
die bij hem in de buurt staat.
Waar over het gaat is niet duide
lijk. De rest kijkt het aan. De be
laagde man is het geduw en ge
trek zat en neemt afstand. Gelijk
krijgt hij een fles Grolsch naar
zijn hoofd gesmeten, die hem
op een halve meter naar mist.
De fles spat uiteen op de par
keerplaats. De scherven vliegen
in het rond. Er staari^een auto's
in de buurt. In buurt van de
container worden de parkeer
vakken niet meer gebruikt. De
overige mannen grijpen niet in.
Ze houden de twee wel in de ga
ten en als de ruzie niet verder
escaleert verheft Henkie zijn
stem. Hij sommeert de man een
harde bezem te gaan halen bij
het Leger des Heils en de glas
scherven op te vegen. Dat ge
beurt niet. „Sodemieter dan
maar een half uurtje op jij", ge
biedt Henkie. Dat gebeurt uit
eindelijk na nog een paar herha
lingen. „Die bezem wordt nooit
gehaald hoor", vertelt Horst.
„De gemeente maakt hier dage
lijks schoon. Maar dit is wel een
goed antwoord op uw vraag. Zo
gaat het hier dus. Er gebeurt
hier van alles en er zitten heel
rare figuren tussen. Maar we zit
ten uit de loop hier, dus ze laten
ons met rust."
De 'ijzeren verpleegster', het hulpmiddel waarmee gehandicapte roeiers bij Rijnland in de boot worden
geholpen. Foto: Henk Bouwman
Marijn Kramp
de - De overlast in de bin-
ad van Enschede is met vijf-
xent afgenomen sinds
Dp de parkeerplaats Molen-
sen container is neergezet
ïnst doet als verplaatsbare
Jetingsplek voor zwervende
(listen. Maar ondanks dit
emmeren ze in Enschede
ee jaar nog steeds over ge-
e standplaatsen voor deze
ikersruimte. Want ook in
liggen de plekken niet
jet oprapen en geldt dat
ind de container is zijn
wil hebben. Bovendien la
lt in Enschede wel uit
fd om de container in de
Ivan woningen te plaatsen,
liden deze zomer op de
larkt wil doen. Want daar-
gebruikers, bewoners,
jners en politie het eens.
it moet in een kaal stuk
iders werkt het niet.
i paar honderd meter af-
I van het centraal station
pschede staat op het grote
parkeerterrein Molenplein langs
de spoorlijn naar Duitsland een
zes meter lange opengewerkte
groene container. Er is bewust
gekozen voor een bedekte kleur.
De gebruikers van deze keet,
een groep zwervende alcoholis
ten, vallen waarschijnlijk al ge
noeg op. Vandaag hangen ze
vóór de keet, in het jargon vop
genoemd, een afkorting voor
verplaatsbare ontmoetingskeet
Het is mooi weer en dan wil je
in het zonnetje, legt Henkie
Ooste uit. Het verkleinwoordje
achter zijn voornaam is een un
derstatement. Henkie is een
grote kerel, met op zijn stevige
buik en armen een aantal flinke
littekens en tatoeages. Een im
posante figuur om te zien. Hij is
dan ook de informele leider van
de groep gebruikers.
Henkie is niet meer zo goed ter
been. Net als nog een andere
man die deze middag bij de keet
hangt, beweegt hij zich voort op
een rode scootmobiel. Hebben
de hulpverleners voor hem ge
regeld. Hij hangt achterover in
de zitting. Zijn blote buik dient
als tafeltje voor zijn flesje Grol
sch. Naast hem zit Horst Klaas,
geboren Duitser maar ondertus
sen al tientallen jaren in Neder
land. Onder zijn broekspijp
steekt een paars, schilferig been
uit. „Trombose." Met zachte
(advertentie)
u een huis heeft gevonden dat precies aan al
wensen voldoet, is het niet zo gek om aan
hypotheek dezelfde eis te stellen.
Lammenschansplein 6, (071) 532 0122
Schipholweg la, (071) 521 08 08
zijn ruim 120 andere vestigingen. Bel voor de vestiging
in de buurt: 0800-1480 of kijk op www.hypotheker.nl
www.hypotheker.nl
