LEIDE
'Leiden levert zich niet uit'
Huwelijksbeurs als een feest zonder gasten
ratis internet geen hapklare brokken
Tippelzone op
Vrouwenkerkhof
Referendum sneltram
'terecht geweigerd'
R1
REGIO
Hillebrand vindt openbare aanbesteding Aalmarktproject niet nodig
fstal na
reiging
maandag 7 april 2003
oboepcn
arkeren start
litenseizoen
II >isco zet de
*1 oenoordhallen
eer op stelten
- Een onbekende man
te afgelopen vrijdag een
ige vrouw aan die over de
raat fietste. Bij haar wo-
an diezelfde straat werd
uw met een mes be
en moest ze de man
uis binnenlaten. Daar
de onbekende enkele
nonnees en een mobiele
in en ging er vandoor.
efoonroof op
«vaarstraat
- Een 44-jarige Leidenaar
rdagmiddag rond kwart
rie op de Korevaarstraat
n mobieltje beroofd. Op
jment dat hij belde, rukte
ibekende man die voorbij
het toestel uit zijn hand.
door Wim Koevoet
vervolg van voorpagina
leiden - Niemand hoeft bang te
zijn dat de gemeente zich met
het Aalmarktplan aan MAB 'ver
knoopt', ook al gaat Leiden alleen
met deze projectontwikkelaar in
zee. Dat stelt wethouder R. Hille
brand (PvdA). Het bedrijf heeft
volgens hem net als de gemeente
veel tijd, geld en energie in het
Aalmarktgebied gestoken en het
is er nu alles aan gelegen om 'het
tot een goed einde te brengen'.
„Als het tot een knallende ruzie
tussen MAB en Leiden zou komen
omdat ons een poot uit zou wor
den gedraaid, dan is dat voor het
bedrijf ook niet goed."
Toch merkt Hillebrand dat zijn
onverholen voorkeur voor MAB
argwanend wordt bejegend. „De
vrees bestaat dat als de gemeen
te met maar één marktpartij
praat, er geen concurrentie is",
zegt hij. „En dat als er geen
openbare aanbesteding komt,
Leiden duur uit is." De wethou
der denkt dat hij de critici kan
overtuigen. „Je moet ervoor zor
gen dat je je niet aan die ene
marktpartij opknoopt en je
moet kunnen beargumenteren
waarom de deal die je voorlegt
een goede is."
Hillebrand memoreert dat de
gemeente begin jaren negentig
'heel veel energie heeft gestopt
in het vinden van een partij' die
de klus wilde en kon klaren.
„Men stond bepaald niet op de
stoep. Dat is nu nog altijd niet
zo. En begrijp me goed, als ie
mand een betere partij dan
MAB voor me weet, dan ont
vang ik die met open armen."
Zo'n tien jaar geleden heette het
Aalmarktplan nog Sleutelhof.
Wijlen wethouder J. Walenkamp
(CDA) kreeg 'zijn' Sleutelhof met
geen mogelijkheid van het pa
pier af, onder meer omdat het
plan een tekort van enkele tien
tallen miljoenen guldens ver
toonde. Hillebrand: „Na die
mislukking was de belangstel
ling in vastgoedland voor Leiden
nog geringer. MAB is wél en
thousiast over de mogelijkheden
van het Aalmarktgebied geble
ven, zegt Hillebrand, ook nadat
de gemeente het plan 'Leve de
Aalmarkt' van tafel moest halen
omdat het anders hoogstwaar
schijnlijk door een referendum
voorgoed om zeep zou zijn ge
holpen.
Hillebrand prijst MAB omdat
het bedrijf volgens hem be
trouwbaar is en kwaliteit biedt.
De wethouder pleit dan ook
voor een onderhandse aanbe
steding. MAB, zegt hij, heeft de
expertise om het kwetsbare en
uiterst gecompliceerde stads
hart van Leiden nieuw leven in
te blazen.
De wethouder praat alweer eni
ge tijd met MAB. „Het nieuwe
plan van de projectgroep lijkt
wel veel op het oude, maar MAB
is er nog niet van overtuigd dat
ze het willen uitvoeren." De
aanpassingen die MAB voor
staat, heffen de weinige ver
schillen met het eigen plan nóg
meer op. Het college heeft al
uitgesproken dat het wenselijk is
dat MAB de ontwikkelende par
tij is, zegt Hillebrand.
„Natuurlijk wil MAB zoveel mo
gelijk opbrengsten en MAB
denkt dat het oude plan meer
haalbaar is dan het nieuwe. Los
van de vraag of dat zo is, wil ik
graag opmerken dat ongeacht
welk plan er straks voorligt, het
wel moet werken. Bouwen voor
de leegstand is gemakkelijk,
maar het kost wel heel veel
geld."
„De gemeente kan ook zelf een
plan maken en het in de markt
zetten. Dan krijgt de goedkoop
ste partij het. Daar valt best wat
voor te zeggen als het om een
heel duidelijk product gaat", al
dus Hillebrand. „Bestrating bij
voorbeeld. Als je in dat geval
voor de laagste prijs gaat, dan
hoef je niet bang te zijn voor de
gevolgen voor kwaliteit. Maar
het Aalmarktplan is een project
van de lange adem en het is
daarbij heel moeilijk om de
kwaliteitseisen van tevoren te
omschrijven."
Hillebrand bestrijdt dat Leiden
verplicht is Europees aan te be
steden. „Wij geven de grond in
erfpacht uit. We praten niet over
een opdracht om iets te maken.
Dit wordt een ander soort over
eenkomst."
Hillebrand benadrukt dat het
zijn verantwoordelijkheid is dat
het definitieve plan voor het
Aalmarktgebied daadwerkelijk
wordt uitgevoerd.
Na het Sleutelhof-fiasco en de
jarenlange discussie die daarop
volgde kan Leiden het zich niet
veroorloven alles bij het oude te
laten aan de Aalmarkt en omge
ving. Dan zal Vastgoed Neder
land bv. zeggen: in Leiden moet
je niet zijn. Daar praten ze al
leen maar."
1 Boor Ugtvoet
Trouwen gaan ze zeker,
de datum is nog niet ge-
Het hangt allemaal af van
iblijfsvergunning", vertelt
Sterenberg. „Waarschijn-
ordt het ergens volgend
februari woont de Leider-
samen met haar Tunesi-
rciend Houcine. Het toe-
ige echtpaar is deze zater-
et de ouders van de bruid
de Huwelijksbeurs in de
andse kerk gekomen. „Zo
oucine al een beetje wen-
an het idee", lacht Agnes.
ziet hij wat een bruiloft in
land allemaal inhoudt."
tote ogen bestudeert haar
ondertussen de bruidjes
ndegommen die op de ca-
voorbij komen. „Hij is on-
indruk", stelt schoonva-
art al snel vast. „Normaal
iken is Houcine niet zo
ow is niet aan Agnes be-
Haar jurk komt straks niet
en bruidsboetiek maar
met de hand gemaakt,
deel van de stof heb ik al
ïesië gekocht", verklapt ze,
rend zodat haar vriend
ïoort. „Het wordt een jurk
unesische en Nederlandse
l" Bij Houcine zou een
donker pak goed staan,
haar vader. „Zoiets bij-
eeld." Hij wijst een model
stijlvol donkerblauw pak
loucine denkt er duidelijk
s over. Zijn voorkeur gaat
aar een wit of zachtgeel
Wat? Een lichtkleurig pak?
pt zijn aanstaande vrouw
ichuw uit. Houcine knikt,
erste geschilpunt is gebo-
Twaalven en zijn vriendin
den Blanken uit Aalsmeer
n plaats in de grote witte
die in het midden van de
itaat opgesteld. Om alvast
taal in de stemming te ko-
zetten ze de bijpassende
n op hun hoofd. „René
mij twee weken geleden
luwelijk gevraagd tijdens
omantisch weekendje in
Een bruidstaart op de huwelijksbeurs in de Hooglandse kerk. Foto: Hielco Kuipers
Bordeaux", vertelt Ineke en
thousiast. „We trouwen volgend
jaar augustus." De Leidse huwe
lijksbeurs is de eerste beurs die
het stel bezoekt. „Het valt ons
eerlijk gezegd een beetje tegen",
zegt René. „Het is hier erg stil.
Er valt niet zoveel te zien en er
zijn nauwelijks bezoekers, hoog
uit een handje vol mensen."
Ineke is het met hem eens: „De
toegangsprijs is veel te hoog. Je
betaalt tien euro en krijgt er bij
na niets voor terug."
De prachtige ruime locatie
straalt door het kleine aantal
stands inderdaad iets droevigs
uit. Hoewel de essentiële spul
len voor een knallende bruiloft
aanwezig zijn, zoals de jurken,
taart, muziek, fotografen, bloe
men en zelfs witte duiven,
heerst er op de beurs geen feest
stemming. Door de weinige be
zoekers lijkt dit huwelijksspekta
kel nog het meest op een feest
zonder gasten. Ook de onderne
mers balen. „Ik heb het gevoel
alsof ik hier voor nop sta",
klaagt Helga van Manen van de
Leidse servies- en bestekwinkel
Van Manen aan tafel. „Ik heb
nog niet één serieuze klant ge
had." In haar stand heeft ze een
tafel feestelijk gedekt. „Aan
hooguit twee of drie mensen
heb ik mijn kaartje af kunnen
geven." Het tegenvallende be
zoekersaantal wijt ze aan de
slechte publiciteit rondom de
beurs. Haar overbuurman Ray
mond Been van Evenementen-
buro 'Been' had de beurs ook
groter en drukker verwacht.
„Het mist professionaliteit. Ik
woon in de buurt, maar heb
weinig reclame voor de beurs
zien hangen." Toch maakt hij er
het beste van en neemt nog
maar een hap bruidstaart.
Augustijnen wijzen op onveiligheid
door Silvan Schoonhoven
leiden - Studenten van Augusti-
nus willen dat de gemeente Lei
den van het Vrouwenkerkhof
een tippelzone maakt. Dat op
merkelijke initiatief is geen stu
dentengrap, maar een roep om
aandacht voor de veiligheid in
het gebied ten noorden van de
Haarlemmerstraat, zeggen de
deelnemers. Serieus of niet, ze
ven studenten zamelden zater
dag 600 handtekeningen in voor
een heus red light district in Lei
den. Deze week willen ze die
aanbieden aan de gemeente.
Volgens initiatiefnemer Alexan
der Greeven van Augustinus is
een aantal aanrandingen, vorig
jaar zomer, aanleiding voor de
handtekeningenactie. Vooral de
steegjes benoorden de Haarlem
merstraat zijn onveilig, denkt de
initiatiefnemer, die er zelf al
eens van zijn fiets is geschopt.
„De onveilige situatie gaf veel
discussie op Augustinus. We
vinden dat er iets met die wijk
moet gebeuren. Het begin van
de Haarlemmerstraat, de Bees
tenmarkt, die steegjes, het is een
witte plek op de kaart. Ik heb
van mijn ouders altijd gehoord:
het is fijn dat er prostituees zijn,
anders lag het aantal seksuele
delicten veel hoger. Je moet de
oplossing van het probleem
brengen op de plaats waar die
nodig is: daar waar die ver
krachtingen hebben plaatsge
had."
Prostitutie moet in Leiden uit de
hoogdrempelige verborgenheid
van de seksclubs vandaan,
denkt Greeven. „In Amsterdam
is de situatie veel duidelijker.
Het is de Leidse methode om
het achter gesloten deuren te
doen. Je kan niet zeggen dat de
onveiligheid daaruit volgt. Maar
het is wel elk jaar mis, vooral
daar in de buurt. Je moet dit
zien als een signaal vanuit de
studentenwereld. Juist door het
extreme op te zoeken, geef je
aan dat er iets aan de hand is."
Greeven zegt dat zo'n veertig
studenten bij de actie betrokken
zijn. De Leidse prostituees zelf
zijn nog niet op de hoogte ge
steld dat ze straks wellicht de
straat op moeten. In de buurt
rondom het Vrouwenkerkhof
zijn wel contacten gelegd, zegt
V. Fokkema, een van de inzame
laars van handtekeningen. De
buurt was niet enthousiast, geeft
hij toe. „Maar ja, waar je zoiets
ook doet, de mensen zullen er
altijd bezwaar tegen maken."
Overlast is volgens hem niet te
verwachten, omdat de politie
gemakkelijk toezicht kan hou
den als de prostitutie op één
centrale plek wordt aangebo
den. „Ze kunnen het juist beter
in de hand houden. Een tippel
zone geeft meer veiligheid aan
zowel burgers als prostituees.
Die biedt een oplossing voor
vrouwen die nu mishandeld
worden door de mannen of niet
betaald krijgen."
Op straat waren de reacties za
terdag overwegend positief, zegt
Greeven. „Er was er eentje die
vraagtekens had bij het hele ver
haal. Toen we zeiden dat het om
'veiligheid' ging, was hij meteen
om. Inderdaad, dat is een beetje
een toverwoord, tegenwoordig."
Commissie weet het beter dan rechter
door Robbert Minkhorst
leiden - Raad en college in Lei
den hebben terecht geweigerd
een referendum over de Rijn
Gouwe Lijn uit te schrijven. Ook
heeft het gemeentebestuur toen
niet onzorgvuldig gehandeld,
zoals de bestuursrechter vorig
jaar stelde. Dat vindt de com
missie voor de beroep- en be
zwaarschriften.
De uitspraak van de commissie
is de tweede nederlaag voor be
woners en wijkverenigingen, die
zich verzetten tegen het binnen
stadstracé van de sneltram. Het
tracé is onveilig en het centrum
van Leiden is niet gebouwd voor
lightrail, vinden zij. De groep
heeft zich inmiddels verenigd in
STOOM-Leiden, Stichting
Openbaar vervoer Op Maat.
Vorig jaar verloren de bewo
nersverenigingen een kort ge
ding. De bestuursrechter oor
deelde dat de Leidse gemeente
raad - op grond van de eigen re
ferendumverordening - elk ver
zoek om een referendum mag
afwijzen. Dat is precies wat de
raad op 29 oktober vorig jaar
deed, op advies van het college.
De financiering van het project
zou in gevaar komen, omdat
een referendum leidt tot vertra
ging en uitstel doorgaans leidt
tot het mislopen van rijkssubsi
die. Verder speelde mee dat de
Rijn Gouwe Lijn een bovenlo
kaal project is, en de belangen
van bewoners rond de Lam-
menschansweg overstijgt.
De Leidse commissie noemt de
argumenten die de politiek heeft
gebruikt om geen referendum
uit te schrijven, redelijk en
deugdelijk. Er was helemaal
niets mis met het omstreden be
sluit van 29 oktober 2002.
Opvallend is dat het beroepscol
lege niet wijst op een hiaat in de
referendumverordening, iets
wat de rechter in Den Haag wél
deed. Leiden heeft alleen op
puur formele gronden correct
gehandeld, vond deze. Maar de
verordening deugt eigenlijk niet.
Referenda zijn alleen mogelijk
over concept-raadsbesluiten.
Toen de raad het verzoek om
een referendum afwees en die
zelfde avond nog besloot tot een
tramtracé door het centrum,
sloeg deze inwoners een recht
matig wapen uit handen.
De keuze voor het tracé was
vanaf dat moment onherroepe
lijk en daarmee werd een volks
raadpleging per definitie onmo
gelijk. Niet netjes, aldus de rech
ter. De commissie voor de be
roep- en bezwaarschriften, waar
ook raadsleden deel van uitma
ken, ziet dat anders. De raad
kan een definitief besluit later
altijd nog intrekken. Daarna kan
alsnog een referendum worden
gehouden. Niks onzorgvuldig
heid, aldus de commissie.
ülvan Schoonhoven
sentatie teksten voor over fre
quenties, bitrates en gigahert-
zen. Een deel van het publiek
knikt instemmend, een ander
deel kijkt steeds glaziger.
En dat terwijl de mensen van
Wireless Leiden zo hun best
doen om te laten zien hoe mak
kelijk het allemaal is. Het enige
dat je nodig hebt is een compu
ter, een netwerkkaart, een dikke
kabel en een antennetje op het
dak. Die kun je nog zelf maken
ook, van een metalen plaatje en
een koperdraad die je verbuigt
tot een soort vierkante bril.
Daarmee ben je er echter nog
niet: je moet ook nog toevallig
op de goede plek wonen. Talrijk
zijn de vragen van het publiek
hoe het zit met het bereik in de
verschillende wijken. Het onge
duld is bijna voelbaar. Het lijkt
wel of Leiden en omgeving niet
weten hoe snel ze op internet
moeten. Het regent vragen uit
de zaal. „Oegstgeest, zitten jullie
daar al?" „Hoe zit het met de
node op de Hooglandse Kerk?"
„En met die op het Diamant-
pfrin? Wijst die alleen nog naar
de ijshal of ook al de andere
kant op?" „Wanneer komen jul
lie bij mij in de wijk?" „Kunnen
jullie niet nog wat meer snipper
dagen opnemen om die nodes
in de lucht te krijgen?"
„Meten is alles", stelt Rudi van
Drunen van Wireless Leiden
vast Niemand, waar ook in Lei
den, weet van tevoren zeker of
hij het wifi-radiosignaal wel kan
ontvangen. Daarvoor moet je in
de buurt zitten van een van de
zogenaamde nodes: zenders die
de vrijwilligers al her en der op
hoge gebouwen hebben ge
plaatst. En zelfs al zit je in de
buurt, dan moet je nog geluk
hebben. Er hoeft maar een over
spannen magnetron tussen te
staan en het signaal is onver
staanbaar. Van Drunen: „Pas als
je eerst het signaal meet, weet je
of je contact kunt maken. Inder
daad, dan heb je een kip-en-ei
probleem. Om te meten heb je
al je hardware nodig, maar met
de aanschaf daarvan wil je ei
genlijk eerst zeker weten of het
straks werkt." Spriet, snoer en
kaart komen in de eenvoudigste
opstelling op honderd euro.
Hans (62) uit de Merenwijk
moet nog even wachten, want in
het luchtruim boven zijn flat
heerst nog radiostilte. „Gek hè,
al die mensen van mijn leeftijd",
merkt hij op. „Ik dacht dat ik
met mijn grijze kop hier zou
misstaan tussen dat jonge volk.
Hoe het komt dat er zoveel seni
oren op afkomen? Ik denk dat
jongere mensen hier geen ge
duld meer voor hebben. Die wil
len snel een pakketje installeren
en klaar. Onze generatie kan
nog knutselen. Ik heb vroeger
nog een radio gebouwd. Dit is
net zoiets."
Joop Gerritsen (60) woont gun
stiger, aan de rand van de bin
nenstad. Hij heeft serieuze plan
nen om een wifi-verbinding aan
te leggen. „Ik heb wel hulp no
dig, denk ik, want zo technisch
ben ik niet. Ik heb een hoge
schoorsteen, dus daar kom ik
aardig ver mee. Maar ja, mijn
computer staat in de kelder."
„Ik ben helemaal geen nerd, zo
als je kunt zien", zegt ook Anke.
„Dat wifi lijkt me leuk, maar er
zitten ook enge kanten aan. Ze
vertelden net dat je buurman je
radiosignaal kan oppikken en
meekijken, dat zou ik dus niet
letik vinden. Een echte nerd kan
zo op je computer inbreken."
Rueli van Drunen zetelt te midden van zanders, kabels en oplichtende lampjes. Op de voorgrond een brilvormige zelfbouwantenne, een van
de rekwisieten voor een wifi-verbinding. Foto: Eric Taal
