Gemeenten betalen speciaal onderwijs
REGIO
Waarom al die dokters
flopen terwijl ik er ben?'
Een stukje levensvreugde is toch ook belangrijkV
Stress over verhuizing van
woonwagenkamp Leiderdorp
R3
Steens: 'Knap staaltje van samenwerking'
Legpenning
voor secretaris
ouderenclubs
Over de Noordzee
Protest tegen fase twee project Zwetkade
verbod voor
anken rijden
iRDORP - Een 37-jarige Lei-
Jorper is in de nacht van za-
|ag op zondag aangehouden
de Schildwacht in zijn
onplaats, omdat hij met veel
veel drank op achter het
iur zat. De man had drie keer
>er gedronken dan de toege-
ne hoeveelheid. Hij kreeg
I rijverbod van zeven uur.
üing bij
ud Oegstgeest
cstgeest - Op de algemene
envergadering van Vereni-
igOud Oegstgeest treedt
itspreker F. van Ooststroom
In zijn voordracht wil Van
iststroom duidelijk maken
boerderijen een geschiede-
vertellen. Met de lezing
ikt de vereniging in op net
dat 2003 is uitgeroepen tot
ei jaar van de boerderij'. De
lenkomst van Oud Oegst-
st is op donderdag 24 april,
lezing begint om 20.30 uur.
maandag 7 april 2003
door Charlotte de Meyere
oegstgeest - De financiering van
de nieuwe 'speciale school' in Lei
derdorp is bijna rond. De Oegst-
geestse wethouder Steens, porte
feuillehouder onderwijs bij het
Samenwerkingsorgaan Leidse Re
gio (SLR), noemt dat 'een knap
staaltje van samenwerking'. Kin
deren die al jaren op de wacht
lijst staan, krijgen eindelijk on
derwijs. Daarop hebben sommi
gen lang moeten wachten.
Oegstgeest wordt vrijwel zeker
de vierde gemeente die de nieu
we dependance van de Leo
Kannerschool voor speciaal
(voortgezet) onderwijs gaat
voorfinancieren. „Alleen Leiden
en Voorschoten nog en dan is
het rond", klinkt Steens opge
lucht. De wethouder is ervan
overtuigd dat de Oegstgeestse
raad haar geen strobreed in de
weg zal leggen.
Het heeft heel wat voeten in de
aarde gehad om de Kanner
school te laten uitbreiden. Het
Oegstgeestse instituut is tot nu
toe de enige VSO-ZMOK school
(voortgezet speciaal onderwijs
voor zeer moeilijk opvoedbare
kinderen) in de regio. Op de nog
altijd groeiende wachtlijst staan
al meer dan honderd namen.
Met de nieuwe afdeling zijn ko-
mend schooljaar 28 leerlingen
verzekerd van een plaats. De
nieuwe locatie voor een afdeling
van de Kannerschool is de
Touwbaan in Leiderdorp. Daar
wordt nu druk verbouwd om de
ruimten voor het nieuwe lesjaar
schoolklaar te krijgen.
Het rijk werkt niet mee aan de
oprichting van nieuwe scholen
voor gedragsgehandicapte kin
deren. Een dependance openen
is wel mogelijk. .Alleen loop je
dan veel subsidies mis", legt
Steens uit. Den Haag vergoedt
de aanvangskosten niet. Het
heeft lang geduurd voor de
plannen voor de dependance
rond waren. Niet alleen was het
moeilijk voldoende geld te vin
den, ook moest een geschikte
locatie worden gevonden.
De financiering komt uit een ge
zamenlijke portemonnee. Lei
den, Leiderdorp, Oegstgeest, Al
kemade, Zoeterwoude en Voor
schoten, verenigd in het SLR,
betalen elk een deel. „Diep
triest", klaagt de onderwijswet
houder. „Speciaal onderwijs is
de verantwoordelijkheid van het
rijk, maar de gemeenten draaien
ervoor op. Creatief meedenken
is te veel gevraagd." Steens is
blij dat haar collega's in de regio
de ernst van het probleem inza
gen. „Dit is toch iets wat je sa
men moet oplossen."
Het eerste jaar heeft de nieuwe
school plek voor vier groepen
van zeven kinderen. De bedoe
ling is dat dit uitgroeit tot een
totaal van 60 leerlingen. De on
geveer vijftien kinderen die nu
thuis zitten omdat er voor hen
nergens plek is, kunnen weer
naar school. Als gedragsgehan
dicapte kinderen in de Leidse
regio groep 8 hebben afgerond,
moeten zij doorstromen. Als de
Oegstgeestse Kannerschool
geen plek meer heeft, zijn de
leerlingen aangewezen op spe
ciale scholen in Haarlem, Den
Haag of Alphen aan den Rijn.
„Je raakt ze kwijt als ze daar
heen moeten", vreest Steens.
„Ze vertrekken, maar komen
nooit op die school aan omdat
ze onderweg andere, interessan
tere dingen tegenkomen."
Steens is apetrots op het plan,
dat zij samen met de onderwijs
wethouders Pechtold (Leiden)
en Roest (Leiderdorp) heeft be
dacht. „Maar we zijn er nog lang
niet. Het is een soort olievlek die
steeds groter groeit. De ellende
is veel groter dan je denkt. Er
zijn heel veel kinderen in het re
guliere onderwijs die daar niet
op hun plaats zijn. In de Duin
en Bollenstreek is nu een onder
zoek gaande over mogelijkhe
den voor een speciale school.
Eindelijk gebeurt daar ook iets."
wassenaar - Tijdens de verga
dering waarin hij afscheid nam
als secretaris van de Federatie
Wassenaarse Ouderenorganisa-
ties, is L. Jacobs vanmorgen on
derscheiden met de legpenning
van de gemeente Wassenaar. Ja
cobs was sinds de oprichting in
1993 secretaris van de federatie
waarin de plaatselijke afdelin
gen van de ouderenbonden AN-
BO, KBO en PCOB samenwer
ken. De secretaris legde twee
jaar geleden zijn functie al neer,
maar sprong weer bij toen zijn
opvolger zich na korte tijd om
gezondheidsredenen moest te
rugtrekken. Inmiddels is er een
nieuwe opvolger gevonden, zo
dat Jacobs met een gerust hart
alsnog kan vertrekken.
>r Fred van Rooij
derdorp - In een zaal van De
fensstroom aan de Touwbaan
eiderdorp houdt evangelist
Zijlstra deze zondagavond
grote genezingsdienst. Het
Ie weekeinde stond bij de ge-
ente al in het teken van red-
igen 'healing'. Het loopt deze
ind gestaag vol. De zaal is
ti bezet en zelfs in de foyers
ide dienst op een televisie ge-
kan worden. Laat de won
en maar komen.
zondheid is niet te koop,
het is wel de bedoeling dat
portemonnee getrokken
rdt. Op elke stoel ligt naast
gezangboek een envelop
t daarin de machtiging om
Levensstroom geld te geven
r nieuwbouw. Eind volgend
moet het nieuwe gebouw
ïhet Elizabethhof klaar zijn.
totale kosten voor de bouw
dragen zes miljoen euro. De
:hting heeft goede hoop het
dbij elkaar te krijgen. „De
rensstroom is geen rijke
ihting, maar God zal ons hel-
ihet benodigde geld bij el-
arte brengen", laat assistent
organger Co Kempeneers we-
L
dienst begint met gezang
ïhet koor dat de honderden
zoekers moet opzwepen. Jea-
e Nuninga is hier voor het
st. „Ik heb er goede verhalen
gehoord", zegt ze. „Ik hoop
irrust en kracht te vinden. Ik
n er wel nieuwsgierig naar. Ik
oof zeker in woord en gebed,
sschien ook wel in handop-
Maar ik denk dat het
meer je geloof in de kracht van
het gebed is."
Na het gezang stapt Jan Zijlstra
op het podium om zijn volgelin
gen toe te spreken. Nogmaals
benadrukt hij de noodzaak van
het nieuwe gebouw. Dat moet
fantastisch worden. „De breedte
wordt dertig meter en als je ach
terin zit heb je een verrekijker
nodig. Maar het kost veel geld,
zegt Zijlstra keer op keer. „Ik zie
een rijk publiek voor me. Maar
ik wil niet dat mensen onder
dwang geld geven. U kunt nu de
overschrijfkaart invullen." Zijl
stra roept iedereen op vooral gul
te zijn. Daarna gaat de dienst
pas verder.
Het publiek hangt aan de lippen
van Zijlstra en het koor. De han
den gaan de lucht in, in totale
overgave aan God. „Er gebeuren
hier wonderen", zegt trouwe
kerkganger Gaasenbeek. „Ik heb
dat zelf gezien. Invaliden ston
den gewoon op uit hun rol
stoel." De evangelist benadrukt
dat niet hij geneest, maar dat
God dat doet. „Ik ben slechts
een instrument. Vergelijkbaar
met een microfoon, die nodig is
om achterin verstaanbaar te
zijn."
Als een herder staat Zijlstra voor
zijn kudde. Hij ziet veel beken
den. Corrie bijvoorbeeld. Zij
wordt op het podium geroepen.
Dertig jaar lang had zij last van
haar rug. Ze was lichamelijk een
wrak. „God genas mij", straalt
ze. En niet alleen haar. Ook haar
zoon Jim, die vol zat met kanker
en van dag tot dag leefde, is
plotseling genezen. Dan wordt
een jonge vrouw naar voren ge
haald. Vorige week was ze hier
ook en toen lag ze op een bed.
Na handoplegging van Zijlstra
kan ze nu weer lopen. „Eerst
liep ze nog wat stram", zegt Zijl
stra. „Later kwamen we erachter
hoe dat kwam. Ze droeg nog een
harnas om haar lichaam. Toen
dat van haar af was liep ze zon
der problemen."
„Ik zat naast haar", fluistert
Gaasenbeek. „Ze lag de hele
avond op een bed. Ineens stond
ze op en kon ze weer lopen." Hij
richt zijn blik weer op Zijlstra.
Telkens als de evangelist iets be
weert juicht de gemeenschap
'halleluja' of 'prijs de Heer'.
Het moment van de genezingen
komt naderbij. Zijlstra vraagt
zich af waarom al die mensen
zoveel specialisten aflopen en
wachten tot het bijna te laat is.
„Ik ben de beste specialist."
„Waarom al die dokters aflopen
terwijl ik er ben. Waarom ko
men jullie pas na zoveel stap
pen", predikt Zijlstra tot zijn
ademloos luisterende publiek.
„Hij kan het echt", vindt Gaas
enbeek. „Sommige predikanten
voelen zich niet sterk genoeg
om te genezen, maar Zijlstra
wel. Hij geneest echt mensen."
Zijlstra roept de mensen met
reuma naar voren. Hij loodst ze
keurig om de rijen stoelen heen,
zodat ze een voor een bij hem
kunnen komen. Bij allemaal legt
hij de hand op en drijft de ziekte
het lichaam uit. Sommigen voe
len de pijn verdwijnen, zeggen
ze. Anderen gaan met een ver
twijfeld gezicht met de mensen
van de nazorg mee. Een vrouw
danst en springt na de aanra
king van Zijlstra. „Halleluja",
roepen de volgelingen.
Even later zijn ouders met kin
deren aan de beurt. Iedereen
komt aan bod. De mensen in
een rolstoel het laatst. De avond
is nog jong en Zijlstra geneest
door.
rotterdam/warmond - Met dit historische schip zeilden tien winnaars van de loterij
van de Warmondse winterfeesten vorige week van Harwich naar Rotterdam. Aan boord
waren zeilers uit het Westland, Abcoude, Scheveningen en één Warmonder, de zeiler Rob
van Velzen. Het schip vertrok donderdagochtend vanuit Harwich, kwam een dag later
aan in Scheveningen en bereikte zaterdag de haven van Rotterdam. Voor Van Velzen
was het de eerste keer zeilen op zee. „Dat was een bijzondere ervaring. Ik ben een paar
uur ziek geweest, maar verder ging het prima. Zelf zeil ik met een kleiner schip, dus het
was erg leuk om een keer met zo'n grote boot in hoge golven te varen." Eigen foto
tompwijkse boer zet land onder water voor vogels
or Marieta Kroft
DMPWUK - Even plotseling als
neerstreken in de plas, zijn de
ee eenden weer verdwenen.
ogen van boer Kees van
lieten uit Stompwijk glinste-
l „Wat zijn het? Ik denk zo-
ertalingen", zegt hij meer te-
n zichzelf dan tegen de om-
inders. Vogels en planten
leien hem. Om de vogels een
ndje te helpen, zet Van Swie-
(48) nu al drie jaar een deel
n zijn land tussen 15 februari
15 april onder water. Elke
g, tegen het invallen van de
tcht hoort hij het gekwetter
nhonderden grutto's, kieviten
andere steltlopers. „En dat is
nieten hoor."
bedacht het zelf, het idee om
n deel van zijn land onder wa-
r te laten lopen voor vogels,
kdoe het uit idealisme", zegt
j. Rond 15 februari, als de eer-
weidevogels weer naar Ne-
irland komen, pompt hij water
t een sloot naar een stuk land
r grootte van een voetbalveld,
et perceel heeft van nature een
olte in het midden waardoor
et water blijft staan. In het
lidden staat er veertig centime-
r water. Tegelijk met het water
ompt hij bagger mee. De bag-
I tplekken, slikhoeken noemt
ze, zijn ideaal voor de vogels,
strijken er neer om voedsel te
^ken, zoals slakken. Vogels
•eken, zolang ze nog niet nes-
len, aag de plas op om er te
apen. In de plas lopen ze geen
taar dat ze worden gepakt
°or een kat of een vos.
to het eind van deze dinsdag-
üddag is het nog rustig op de
Kees van Swieten uit Stompwijk laat een deel van zijn weiland tussen 15 februari en 15 april onder water
lopen. Honderden weidevogels komen er op af. Foto: Henk Bouwman
plas. De regen komt met bakken
uit de hemel. Veel vogels zoeken
elders beschutting. In de omlig
gende weilanden vliegt soms
een grutto, een tureluur of een
meeuw op. „Sowieso wordt het
nu rustiger op de plas", vertelt
Van Swieten. „Veel vogels gaan
elders een nestje maken. Van
daar dat ik op 15 april de duiker
openzet, waardoor het water
weer weg kan lopen. De plas is
dan niet meer nodig."
Van Swieten wijst op de heuvel^
tjes in de plas. Grond die vrij
kwam bij de bouw van een
nieuwe stal, gooide hij hier neer.
„Met Landschapsbeheer Zuid-
Holland bekijken we nu of de
kemphanen er op afkomen."
De Stompwijker die aan het
Oosteinde een biologisch melk
veebedrijf heeft, is een voorlo
per op het gebied van natuur
ontwikkeling. Hij kent geen boe
ren in de regio die ook een stuk
land onder water zetten. Via de
agrarische natuurvereniging
Wijk en Wouden krijgt hij circa
275 euro per seizoen als schade
vergoeding. Het is te weinig om
de schade voor zijn bedrijf te
vergoeden. Na drie jaar is het
land voor de productie van gras
namelijk afgeschreven. Maar dat
vindt hij niet het belangrijkst, te
meer omdat er allerlei zeldzame
bloemen gaan groeien. „Een
stukje levensvreugde is toch ook
belangrijk? Eigenlijk zou iedere
boer een klein deel van zijn land
moeten afstaan ten behoeve van
de natuur." Toch wil hij zijn col
lega-boeren niet afvallen. „Ze
doen al veel meer aan agrarisch
natuurbeheer dan enkele jaren
geleden."
Vluchtstroken voor grutto's zijn
bij Van Swieten alweer een ge
passeerd station. Tijdens de
jaarvergadering van vorige week
gaf het bestuur van Wijk en
Wouden aan dat boeren in
Stompwijk, Rijnwoude en Zoe
terwoude meer vluchtstroken
zouden moeten aanleggen. In
deze twee meter brede stroken
met lang gras kunnen weidevo
gels bij gevaar vluchten en
voedsel zoeken. De stroken die
Van Swieten al jaren op zijn
land had, zijn inmiddels te smal
voor de vele vogels. De Stomp-
wijkse boer heeft stroken van
vijftien meter breed ofwel
'vluchthoeken'. „Ga maar na,
elk jaar vinden we meer nesten
op ons land. Vorig jaar vonden
we er 125. Dan heb je het toch al
gauw over zo'n zes- tot zeven
honderd vogels."
door Janneke Dijke
leiderdorp - Neem een voetbal
veld en zet er zeven woonwa
gens op. Het klinkt makkelijk,
maar is het niet. Voor het nieu
we woonwagenkamp in Leider
dorp zijn al heel wat plattegron
den gemaakt, maar het valt niet
mee er één te kiezen waar ieder
een zich in kan vinden.
De bewoners van de zeven
woonwagens op het kampje aan
de -Persant Snoepweg in Leider
dorp moeten verkassen vanwe
ge de oprukkende bebouwing.
Doen ze dat niet, dan zitten ze
over een paar jaar ingeklemd
tussen het nieuwe bedrijventer
rein Bospoort en de verlegde
Persant Snoepweg. Bovendien
kan het bedrijventerrein een
stukje groter worden als de
woonwagens plaats maken. De
gemeente wil het woonwagen
kamp nog dit jaar verplaatsen.
Maria van Es is ten einde raad.
Ze heeft het kamp ruim 25 jaar
geleden als eerste bewoner zien
ontstaan. Het zesde veld van
voetbalclub RCL, op een steen
worp afstand van het huidige
kamp aan de Dwarswatering,
vindt ze een prachtige plek om
de rest van haar leven te wonen.
Maar dan moeten de wagens
wel zo worden neergezet, dat ie
dereen zich erin kan vinden.
Op 7 oktober vorig jaar kozen de
bewoners uit een stapel platte
gronden massaal voor hetzelfde
ontwerp, vertelt Van Es. Zij vond
die tekening ook de mooiste,
maar miste er haar tuin op. Bo
yendien vond ze het niet eerlijk
dat de gemeente haar dochter
met haar vriend maar één vak
had toebedeeld, terwijl ze voor
hun grote wagen twee plekken
huren. Daarom bewerkte ze de
plattegrond tot een ontwerp
waar volgens haar alle bewoners
achter staan.
De gemeente wil haar plan ech
ter niet uitvoeren en presenteer
de onlangs een nieuwe platte
grond. „Die lijkt in niets op de
vorige", zegt Van Es. Eén onder
deel vindt ze schitterend. „Er
komt een zes meter brede sloot
om ons kamp te liggen, met een
paaiplaats waar snoeken en kar
pers kunnen paren. Daar komen
ook eendekooitjes." Maar dat is
ook het enige waar ze blij mee
is. „De rotonde wordt natuurlijk
het circuit van Zandvoort, en de
wagens staan weer allemaal te
gen elkaar aan. Mijn tuin is he
lemaal weg."
Het is niet bekend welk ontwerp
de voorkeur van de overige be
woners heeft. Van Es heeft wei
nig contact met ze, en met de
krant willen ze niet praten. „Wij
overleggen liever met de ge
meente", klinkt het. Of de on
derhandelingen naar hun zin
verlopen, willen ze niet zeggen.
De stress in huize Van Es loopt
op. „Iedere keer als ik zeg dat ik
niet akkoord ga, zeggen ze bij de
gemeente: 'dan blijf je toch lek
ker zitten achter een dijk van
negen meter?' Die dijk bouwen
ze dan tussen mijn wagen en
het bedrijventerrein." Het
maakt haar razend.—Ik wil op
tijd weten waar ik aan toe ben.
Deze wagen kan niet van zijn
plaats, want er staat een schoor
steen van twee ton in. Ik sta ze
ker drie jaar op een wachtlijst
voor ik een nieuwe wagen heb."
Bij wethouder Molkenboer is de
onvrede niet bekend. „In princi
pe is er overeenstemming", stelt
hij. „Ze moeten zelf overleggen
wie waar komt."
zoeterwoude - De sloop van
achttien eengezinswoningen en
de bouw van dertig driekamer
woningen aan de westkant van
de Zwetkade in Zoeterwoude, is
tegen het zere been van 37 be
woners van de Schenkelweg.
Nét als bij de sloop en de
nieuwbouw van het eerste deel
van de Zwetkade, steekt het de
buurtbewoners dat er huizen
verdwijnen die volgens hen nog
in goede staat verkeren. Ook zijn
ze bang dat er minder parkeer
ruimte overblijft.
Verder verwachten ze minder
zonlicht in huis en aantasting
van de privacy door inkijk. De
gemeente vindt de bezwaren
niet terecht. Het is volgens de
gemeente nodig dat er 'in aan
sluiting op het oostelijke deel
van de Zwetkade zo snel moge
lijk doorgebouwd kan wörden'.
