SPORT
nooit een beker
Frank de Boer: wel een mijlpaal,
'Het is een frustratie dat er niet wordt geknokt'
De honderdste als hoofdprijs
UVS-SJC
zondag 14.00 uur
UVS?
hdc982
zaterdag 22 maart 2003
andere hoek schieten. En dan ligt hij bij de
andere comervlag, hoor. En als ik nou ge
woon mijn eigen strafschop neem zoals ik al
twintig keer had geoefend... Maar ik dacht:
ja, hij kijkt ook naar tv-beelden. Laat ik maar
eens hard in die andere hoek schieten. Dus
niet.'' Dat was de eerste, tijdens de wed
strijd. En dan bij de serie. „Ik denk: dén
maar keihard door het midden. Maar ik
denk dat ik vermoeid was of zo. Hoog door
het midden, dat was goed geweest. Ik raak-
em verkeerd en schiet tegen zijn been op."
Hij kroop niet onder een steen. „Nee, het
hoort er bij. Ik was toch een hoofdrolspeler
in die wedstrijd. Ik vond het niet meer dan
normaal om de pers te woord te staan, de
mensen onder ogen te komen. Je moet er
ook geen probleem van maken, je moet ge
woon analyseren wat er was gebeurd. Zo
ben ik."
Maar, toch: „Het duurde zeker nog twee we
ken voordat ik weer een beetje normaal kon
nadenken. We hadden Europees kampioen
moeten worden. Die Italianen hadden we
helemaal weggespeeld. Zo vaak zat ik in de
auto, alleen, dat ik mezelf verrot schold.
Grote klootzak, hoe kon je?"
Frank de Boer
Hoe denkt de voetballer
de geschiedenis
van Oranje in te gaan?
„Als een allround verdediger, een voorstop
per met een hele goeie pass. Voorstopper,
ja. Ik heb altijd een man. Komt omdat ik de
beste opbouwer ben. Goed, centrale verde
diger dan. zo heet dat tegenwoordig. Ik ben
nog van de ouwe stempel. Ik zal nooit een
vedette zijn. Misschien verdien ik dat wel,
hoor. Maar qua uitstraling niet, denk ik. Als
je rare dingen doet, wat rellerig bent, dan
krijg misschien uitstraling. Bovendien, ve
dettes zijn altijd spitsen. Verdedigers zijn
meer taakbewust. Aanvallers hebben de vrij
heid."
De prijzenkast
Honderd interlands,
drie halve finales,
Vier keer gesneuveld op strafschoppen.
En veel mooie woorden.
„Ja, dat is een klein smetje. Je hoeft je geen
illusies te maken als je de kwaliteiten niet
hebt, maar we hebben zeker de kwaliteiten.
Als we goed zijn, kunnen we een prijs pak
ken. We waren steeds gelijkwaardig aan de
rest, vaak beter. Maar op de een of andere
manier lukt het dan steeds nét niet."
Op de een of andere manier? Vier recente
grote toernooien - EK'92, EK'96, WK'98 en
EK 2000 - vlak voor de finish op strafschop
pen sneuvelen? „Op de een of andere ma
nier zijn we dus niet tegen die druk bestand,
of zijn we niet koel genoeg. En dat terwijl we
het al in de wedstrijden zelf hadden moeten
afinaken. Ik denk dat dét juist de makke is.
Omdat je beter bent en je het verdient ti
winnen, voel je extra druk bij de strafsd
pen. En omdat je tegen een tegenstand)
speelt die minder is en zich al winnaar
als de strafschoppen worden bereikt. Zi
hebben dus niets te verliezen en groeiei
rollen zijn dan plotseling omgedraaid. F
chologisch dan."
Maar waarom wil het niet tijdens de we
strijden lukken? „Ik weet het niet. Misse
zijn we in Nederland in dat opzicht net
veel voetballer en nét te weinig pure pre
sional. In Duitsland en Italië hebben ze
bijvoorbeeld wel heel sterk. Het voetbal
daar niet. Het is daar ook niet om dén t<
zien, zo ontzettend slecht. Echt alleen n
vechten. Bikkelen, bikkelen, bikkelen. 0
looflijk. Maar ze komen bijna altijd heel
ver."
„Wij gaan altijd met de complimenten i
huis, en de tegenstander met de prijzen
was het eigenlijk vroeger al, met Ajax, in
jeugd. Schitterend gevoetbald, maar op
grote momenten wel verloren. Dat is de
mentaliteit die ons altijd parten blijft sp
in Nederland, in de jeugdopleiding, gaa
schoonheid van het spel boven het pun
sultaat. Wij waren altijd veel beter, maa
gingen nooit naar een groot toernooi.'"
„Toch, ik had wel een paar van mijn nx
ste wedstrijden willen inruilen tegen ééi
grote beker. Wel vijftig van mijn interlai
schat ik."
De laatste
Zomer 2004
na de finale van het
EK in Portugal
„Dit zijn nog steeds mijn topjaren. Ik gi
vanuit dat ik nog een stuk of vijftien inti
lands speel. Dan denk ik dat het afschei
voor mij is gekomen. Je moet het zo zie
werkt altijd naar een nieuw toernooi toi
2004 komt 2006, het WK. Dat is me veel
ver weg. Bovendien, als ik doorga en ik
na een jaar af, sta ik iemand in de weg.:
kun je beter zeggen: ik kap er nu mee ei
iemand anders groeien op mijn positie.
2004 ben ik 34. Vanaf dat moment bekij
mijn carrière van jaar tot jaar.
„Het EK in Portugal zal dan mijn laatst)
toernooi worden. Een titel als afsluiting
zou mooi zijn."
Het record
Honderd interlands
zestien meer dan Winter
zeventien meer dan Krol
„Ik denk dat het wellicht nooit meer wc
verbeterd. Honderd, straks honderdvijij
interlands, dat zijn er veel. Zou ik ook v
leuk vinden, als mijn naam voor altijd i
ter dat record zou blijven staan. Hoewa
Clarence Seedorf (62 caps, red), als die;
doorgaat. Die zit toch wel aardig ver, h«
door Ype Minkema
Barcelona - Frank de Boer (32) kietelt zijn au
to - niet bepaald ontworpen als winkelwa
gentje - door de overvolle straten van Barcelo
na, jaagt het kirrende voertuig lenig de berg
op en stopt op het hoogste punt. Hij is waar
hij wezen wil. Op de top van de wereld. Met
een riant uitzicht over een rijke carrière. Over
honderd interlands, een record dat hij op za
terdag 29 maart tegen Tsjechië hoopt te ves
tigen. En aan de horizon ziet hij inmiddels de
scherpe contouren van het einde ontstaan.
Honderd interlands, honderdnegentien Euro
pese cupwedstrijden. Mooie mijlpalen, prach
tige records. Maar de prijzenkast - van Oranje
- is leeg. Slechts gevuld met de geur van snel
vervliegende complimentjes. Frank de Boer
heeft daar over nagedacht. „Honderd inter
lands betekent datje heel lang op een heel
hoog niveau hebt gevoetbald," zegt hij. „Ik
denk dat dat het knappe er van is. Ik denk ook
dat mensen dat onderschatten."
Frank de Boer neemt de dingen zoals ze ko
men. En zoals ze zijn. Nuchter, rustig. Het
heeft geen zin om je druk te maken over
dingen die zijn gebeurd, zegt hij, of die an
ders hadden gemoeten. Dat is zijn wandte
geltje.
Z'n mooiste wedstrijd was er een die werd
verloren, z'n allerslechtste wedstrijd ooit
was er een die met 4-0 werd gewonnen. Het
feit dat er geen prijs in de kast staat heet
'een klein smetje', de helft van zijn inter
lands had hij willen inruilen tegen één grote
prijs, en zelfs het debuut in Oranje, een mo
ment om in te lijsten, samen met het aller
eerste oranje shirt, moeten we snel verge
ten. „Waardeloze wedstrijd."
Frank de Boer, een nuchtere recordhouder,
kijkt terug. En een beetje vooruit.
De eerste
25 september 1990, Palermo
Vriendschappelijk
Italië-Nederland 1-0
„Ik zat in dienst, in Haarlem. Zo jong nog,
ja Gek genoeg kan ik me het moment dat
het me werd verteld niet meer herinneren.
Michels was bondscoach. Oranje had net
een vreselijk WK achter de rug. Dat weet ik
nog. Ik was zó gespannen, na een kwartier
was ik helemaal kapot. Kwam ook wel door
mijn opdracht. Ik moest als linksback de he
le linkerflank bestrijken. Dat was een beetje
tegen mijn natuur. Ik was na tien minuten
al twee keer in de zestien geweest. Dat was
me nog nooit overkomen. En nog 1-0 verlo
ren ook. Nee, het was geen mooie herinne
ring. Waardeloze wedstrijd, snel vergeten.
De mooiste
7 juli 1998, Marseille
WK, halve finale
Nederland-Brazilië 1-1
Brazilië w.n.s.
„Iedereen denkt meteen aan die WK-kwart-
finale van '98, tegen Argentinië. Aan die
dieptepass op Dennis Bergkamp, die toen
de winnende scoorde. Ja, prachtig moment.
Daardoor val je op bij de buitenwacht. Ik
kies voor Brazilië, de halve finale. Dat was -
voor mijn eigen gevoel - een perfecte wed
strijd. Ook al omdat je tegen Ronaldo speel
de die tot dan in grootse vorm was. Ik had
een geweldig gevoel in dat duel. Alles liep
goed. Zeker verdedigend, want daar word je
natuurlijk als eerste op beoordeeld. De
mensen denken misschien dat ik geen goeie
verdediger ben, maar ik denk juist van wel.
Geen echte mandekker? Ga maar eens tegen
mij staan. Ik denk dat heel veel spitsen het
heel lastig hebben tegen me. Anderen staan
heel dicht op hun spits omdat ze bang zijn
dat ze te laat komen. Vaak heb ik die situatie
al ingeschat en dan hoef ik het duel al niet
eens aan te gaan. Dat is ook een kwaliteit."
De zuurste
29 juni 2000, Amsterdam
Euro 2000, halve finale
Nederland-Italië 0-0
Italië w.n.s.
„O, je bedoelt dié", zegt hij nog. Bij zuur
zocht hij aanvankelijk andere associaties.
„Ja, dat zure komt vooral omdat je zo'n
goed toernooi speelt. En dan zal die presta
tie altijd overschaduwd worden door die ge
miste strafschoppen. Ik heb persoonlijk een
heel goed gevoel over die twee toernooien.
Ik denk dat ik in '98 en 2000 een heel hoog
niveau heb gehaald. Maar het is natuurlijk
heel zuur dat je eigenlijk Europees kampi
oen moet worden en dat je het zó verknoeit.
Nee, die beelden heb ik nooit teruggezien.
Ik heb eigenlijk nog nooit een wedstrijd ach
teraf nog een keer bekeken. Ik heb niets op
band staan. Ik moet eigenlijk eens iemand
aan zijn oren trekken die dat voor mij op
een rijtje zet. Ik kijk wel graag wedstrijden,
maar ik neem ze zelf nooit op. Ook die
Champions League-finale met Ajax in 1995
heb ik nooit teruggezien. Ja, in ons café in
de Arena, daar kun je die beelden wel zien.
Niet normaal meer hoe we toen voetbalden.
Ja, dat zou ik best wel weer eens terug willen
zien."
Maar, toch even die strafschoppen? „Nou,
de eerste, tja, daar gokte die Toldo gewoon
goed. Ik schiet hem toch echt niet zacht in,
hoor. Ik schiet binnenkant wreef en nor
maal had die bal echt in het zijnetje gegaan.
Maar, hij is lang en gokt goed. Als ik nou ge
woon even wacht, dan kan ik gewoon in die
De slechtste
25 april 2001, Eindhoven
V VK- kwalificatie
Nederland-Cyprus 4-0
„Mijn slechtste interland ooit. Wat er mis
ging? Alles ging mis. Ik verspeelde een bal in
mijn eigen zestien bij een 0-0 stand, echt
verschrikkelijk. Ik was helemaal niet gecon
centreerd. Dat lag absoluut aan de motiva
tie. Je moet iedere wedstrijd weer honderd
procent concentratie kunnen opbrengen.
Dan komt zo'n wedstrijd tegen Cyprus en
dan merk je het een dag van tevoren al: je
bent niet scherp, niet honderd procent Je
denkt, ach, Cyprus, dat komt wel goed. Tij
dens de warming up voel je het. Je probeert
je er overheen te zetten, maar dat lukt niet
meer. Je wilt het ook anders. Ik bedoel, je
speelt voor het Nederlands elftal, thuis, voor
een vol stadion. Maar wat je ook probeert, je
krijgt die knop niet meer om. En het eerste
wat je na afloop wilt, is terug het veld op, die
wedstrijd overspelen. Dan denk je, potver-
domme, is dat nou zo moeilijk, om negentig
minuutjes effe vol gas te geven? Dan heb je
eigenlijk hartstikke spijt."
Frank de Boer, afgelopen woensdag in actie tegen Newcastle United: „„Honderd interlands
betekent datje heel lang op een heel hoog niveau hebt gevoetbald." Foto: Reuters
Teun Parrel: „Het zijn juist jongens die kunnen voetballen. Maar ze incasseren schouderophalend een doelpunt. Ook in een trainingspotje
maken winst of verlies voor hun niet uit. Het is een mentaal verhaal, want er is niet één ploeg waar we bang voor hoeven te zijn."
Foto: Hielco Kuipers
Noem het een vormcrisis, noem
het een labbekakkerige mentali
teit die UVS in een ellendige uit
gangspositie heeft gebracht Af
gelopen zondag ging het weer
mis. EBOH, anders dan de stand
op de ranglijst doet vermoeden
écht geen hoogvlieger, bleef wel
heel makkelijk overeind. UVS
verweerde zich gewoon heel
slap in een beschamende verto
ning. En dat terwijl de ploeg nog
een zetje in de rug kreeg toen de
Dordtenaren verzuimden 2-0 te
maken en UVS in de daaropvol
gende aanval de gelijkmaker
produceerde. „Dat hadden we
moeten zien als mogelijkheid.
Maar er ging niets leven. Het
was zó apathisch allemaal. Nie
mand wilde de bal hebben en
we werkten niet hard genoeg
voor elkaar", zegt ParreL
Trainer Hans van Leeuwen stel
de na afloop dat hij maar man
nen met karakter moest gaan
opstellen. Ook de 27-jarige Par
rel, bezig aan zijn achtste sei
zoen in UVS 1, weet het, maar
de oplossing voor dat probleem
ligt niet voor het oprapen. „We
hebben geen breed scala aan
voetballers. Het is niet: voor jou
twee of drie anderen. Daardoor
zijn er te veel jongens die den
ken: ik sta er volgende week
toch wel in."
Parrel weet dat de aanvoerders
band verantwoordelijkheden
schept. Hij nam hem over van
keeper Dave de Heiden, omdat
Van Leeuwen een speler als lei
der van het elftal wilde hebben.
De band is geen loden last.
„Maar ik vind het wel moeilijk.
Hoe ver moet je als aanvoerder
gaan? We hebben de drive om te
winnen, maar het zit er op dit
moment niet in. Verder dan el
kaar opnaaien kom je niet."
De leraar lichamelijke oefening
in Rijnsburg, het dorp waar hij
binnenkort met zijn vriendin
naar verhuist, speelde een jaar
na zijn overstap uit de jeugd in
het tweede. In zijn eerste sei
zoen als vaste waarde degra
deerde UVS uit de hoofdklasse.
Edwin Robbers vertrok naar
Katwijk en Parrel kwam in het
centrum van de verdediging te
spelen. Met De Heiden en Dick
van der Heiden is hij de meest
ervaren man bij UVS. „Ik spreek
veel met hen over waarom het
niet loopt. Dave snapt het niet
en voor Dick is het ook een gro
te frustratie dat er op zondag
niet geknokt wordt."
Hij wil niet persoonlijk worden,
maar geeft wel aan dat er spelers
rondlopen die niet genoeg ge
drevenheid tonen. De kritiek is,
hoewel zacht uitgesproken, kei
hard. „Er is winst te behalen in
de manier waarop je naar een
wedstrijd toeleeft. Ik ben vrijdag
al bezig met zondag en de vraag
is of ik dat van anderen ook mag
verwachten. Ik denk het wel,
maar die stap wordt door een
groot deel van de groep niet ge
zet. In tactisch opzicht hoeven
ze niet naar mij te luisteren. Het
zijn juist jongens die kunnen
voetballen. Maar ze incasseren
schouderophalend een doel
punt. Ook in een trainingspotje
maken winst of verlies voor hun
niet uit. Het is een mentaal ver
haal, want er is niet één ploeg
waar we bang voor hoeven te
zijn. Alleen SVV/SMC was ster
ker. Dat was voor het eerst en
dat konden we onszelf niet eens
verwijten. Na die nederlaag is
het misgegaan. Vanaf dat mo
ment waren we niet meer de
dominante ploeg."
Hij besteedt menig zaterdag
middag op de velden in de re
gio. Parrel ziet daar hoe het wel
kan. „In de hoofdklasse zie je
knokkers. Dat is een belangrijke
kwaliteit die je tot een goede
voetballer maakt. Afgelopen za
terdag was ik bij Quick Boys en
dat zijn echt niet allemaal betere
voetballers. Maar ze kunnen wel
alles geven."
Parrel wil niets liever dan terug
naar de hoofdklasse. Hij kan
slechts hopen dat het gros van
zijn medespelers dezelfde drang
kan gaan opbrengen. Maar eerst
wachten nog vijf wedstrijden,
waarin UVS zich veilig moet
spelen.
„Degradatievoetbal spelen ken
nen we nog wel van de hoofd
klasse. Iedereen moet nu wel
beseffen dat het zo ver gekomen
is. Maar dit is een verloren sei
zoen. Het is niet geworden wat
we ervan hadden gehoopt."
DE KWESTIE
Leidenaar Kenny van Grootveld (links) in duel met Martin Ste<
voorden tijdens de wedstrijd SJC - UVS op 3 november 2002.1
won met 2-1. Archieffoto: Eric Taal
Vorig jaar streed UVS nog voor
een terugkeer naar de hoofd
klasse. Dit seizoen moet de club
er alles aan doen om in de eer
ste klasse te blijven. Met nog vijf
wedstrijden te gaan is de rode
streep in zicht. Wat vinden de
voetbal kenners aller voetbalken-
ners ervan? Zeven (voormalig)
sportjournalisten van het
Leidsch Dagblad geven hun me
ning.
Ruud Paauw, voormalig
hoofdredacteur van deze
krant:
„Ik denk dat UVS eruit gaat.
Het is weer het oude euvel met
die ploeg: er zijn genoeg spe
lers die aardig kunnen ballen,
maar te weinig die het afina
ken. Ik wil hier zeker niet stel
len dat de slechte prestaties
van UVS aan de trainer liggen.
Maar ik vind het wel ongeluk
kig dat de trainer de zoon van
de voorzitter is. De constructie
vader/zoon op vitale plekken
binnen je club moet je niet na
streven. Ik heb al vaker tegen
vader Bart van Leeuwen gezegd
dat hij had moeten terugtre
den."
Paul de Tombe, voormalig
chef van de sportredactie:
Als UVS degradeert, geloof ik
niet dat ze nog terugkomen.
Dat is zo moeilijk. Gezien het
spelersmateriaal moeten ze
zich naar mijn mening kunnen
handhaven. Ik vraag me wel af
waar de jeugd van UVS blijft.
Als je in Leiden een beetje kan
voetballen, ga je naar UVS. Of
stapt die goede jeugd over naar
de clubs in de Duin- en Bollen
streek? Dan zit er voor UVS
maar één ding op: betere on
kostenvergoedingen betalen."
Rob Onderwater, voormalig
sportverslaggever.
„Ik heb te doen met trainer
Hans van Leeuwen. Een jongen
die er kijk op heeft, maar hij
had nooit trainer van de club
moeten worden, waarvan zijn
vader voorzitter is. De trainer
zei na de nederlaag van zondag
dat UVS nu mannen met ka
rakter nodig heeft. Als ik dat
soort uitspraken lees, krijg ik
heimwee naar Melbi Raboen.
Ik geef toe, dat is een hele bij
zondere trainer, maar wel een
tje die het evenwicht vond tus
sen technische en karakterjon
gens. Toen UVS naar de tweede
klasse degradeerde, maakte Ra-
boen ze direct weer kampioen.
Misschien iets voor volgend
seizoen."
Maarten Dekker, sportverslag
gever.
„De meeste spelers van UVS
kunnen stuk voor stuk aardig
tot goed voetballen, maar ze
missen stuk voor stuk de kwali
teit om de schouders eronder
te zetten. Als het erop aankomt
zijn het slapjanussen. Mis
schien komt het wel omdat de
UVS'ers die wél kunnen buffe
len er zijn uitgepikt door clubs
uit de regio. Ik denk aan Edwin
Robbers."
Ad van Kaam, voormalig chef
van de sportredactie:
„Samen met Hans van Leeu
wen trainde ik 20 jaar geleden
kortstondig de F-jes van UVS.
Een elftalletje toen met grote
beloftes. Niemand van die
groep vind ik terug in de op
stelling van het huidige eerste.
Ja, Maarten Bak speelt bij
Quick Boys de sterren van de
hemel en ook bij andere clubs
tref ik namen aan van die jon
getjes van weleer. Zolang al
UVS zich niet financieel kaï
wil meten met de Bollenstn
clubs spelen ze tweede vioc
Jammer, want Leiden hoor
een hoofdklasser te hebben
Rob van der Zanden, voor
lig sportverslaggever:
„Ik heb altijd een beetje mf
lijden met UVS. Het is zo'n
ve club, maar heeft het 'nel
niet'. De club wil wel meed
met de grote jongens, maai
moet niet te gek worden. D
hoef je niet af te keuren, w)
het is positief dat ze zoveel
de jeugd investeren. Ik ken
coachkwaliteiten van Hans
Leeuwen niet. Maar ik vind
dat hij belichaamt wat UVS
die jaren tekort komt. Voor
neutrale toeschouwer zoul
jammer zijn als ze degradei
Het is de enige club in Leid
waarvoor ik op zondagmid
nog wel eens op m'n fiets s
te."
Hein ten Berge, sportversl
geven
„UVS mist de echte killers,
mannen met ballen. Ze hel
de meest ervaren ploeg var
eerste klasse, maar ze ogen
een jonge onervaren ploeg
zonder zelfvertrouwen. He
gekke is dat ze in mijn ogei
een betere selectie hebben
vorig jaar."
UVS-aanvoerder Teun Parrel mist gedrevenheid bij zijn ploeggenoten
door Gertjan van Geen
leiden - Teun Parrel dacht aan
het begin van het seizoen dat
UVS makkelijk aanspraak kon
maken op de titel in de eerste
klasse. Getooid met de aanvoer
dersband zag hij een hoofdklas
sewaardig team staan. Vijf wed
strijden voor het einde van het
seizoen is de realiteit, dat UVS al
le zeilen moet bijzetten om niet
te degraderen. Het gat met SJC,
dat morgen op bezoek komt, is
slechts vier punten. De Noordwij-
kers op hun beurt staan op een
plaats, die hen veroordeelt tot
het spelen van degradatiewed
strijden. Parrel stelt dat UVS een
overwinning nodig heeft voor het
zelfvertrouwen. Maar ja, dat is
makkelijker gezegd dan gedaan.
