Roodenburg is nog completer
REGIO
Cannabis is geen
wondermiddel'
Ik weet wat oorlog is
HDC970
VRIJDAG 21 MAART 2OO3
NAVRAAG
Ernstig zieke patiënten kunnen vanaf maandag via hun arts en apo
theek legaal medicinale cannabis aanvragen. Cannabis kan een gun-
stig effect hebben op klach-
ten van veel ernstig zieken,
zoals kanker- en MS-patiën-
ten. Ook lijders aan glau
coom hebben baat bij can
nabisgebruik. Dr. R. VAN LEERSUM, anesthesioloog en pijnconsulent
van het Integraal Kankercentrum West in Leiden, waarschuwt echter
voor al te veel optimisme.
Wordt cannabis vaak aanbevolen door artsen?
„Nee, niet dat ik weet. Cannabis is geen wondermiddel en slechts
geschikt voor een hele kleine groep patiënten. Het is niet zo dat
cannabis in het algemeen pijn
kan bestrijden. Het is alleen ver
lichtend bij bepaalde soorten
pijn, zoals spierkrampen bij MS-
patiënten. Bij kanker- en aidspa-
tiënten kan het de verminderde
eetlust wegnemen, waardoor ver
dere verzwakking tegen is te
gaan."
Gaat u het vaak voorschrijven,
als het legaal verkrijgbaar is?
„Op zich ben ik wel gelukkig met
de maatregel waardoor het mid
del vrijer verkrijgbaar wordt. Tot nu toe was het tamelijk proble
matisch om het als arts voor te schrijven. Daarom gebeurde het
ook weinig. Al heb ik het zelf wel eens voorgeschreven. Het is een
van de meeste effectieve middelen tegen glaucoom: hoge oogbol-
druk. Maar verder ben ik nog niet zo hoopvol over de gebruiksmo
gelijkheden. Dat valt ons nog een beetje tegen. De wetenschap is
ook nog een beetje aan het sleutelen aan de moleculen, waardoor
de kans op hallucinaties minder moet worden."
Moeten patiënten die baat hebben bij cannabis-gebruik, wiet
gaan roken?
„Nee, ze krijgen van hun arts gewoon pilletjes voorgeschreven. Ro
ken is schadelijk, dat is niet verstandig. En het nadeel daarvan is
dat het een hele snelle opname in je lichaam geeft. Het meest aar
dige effect krijg je met thee, maar dan moet je naar een coffeeshop
en dat is voor veel oudere mensen toch een probleem. Bovendien
varieert de sterkte van wiet in coffeeshops, waardoor je nooit de
zelfde dosis binnen krijgt. Met pilletjes is dat wel goed te regelen."
Lopen gebruikers van medicinale cannabis het risico verslaafd te
raken?
„Nee, daar hoeven patiënten niet bang voor te zijn. Alleen als je
cannabis in zeer hoge doses toedient kun je afwijkingen krijgen die
lijken op de verschijnselen van MS. Bij MS wordt cannabis pas in
de laatste fase van de ziekte voorgeschreven. Veel meer kapot in je
lichaam kan er dan niet gaan. Wat dat betreft is multiple sclerose
een afschuwelijke ziekte."
tekst: Erna Straatsma foto: United Photos De Boer/Rob Hendriks
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1953, Zaterdag 21 Maart
TWEEDE KAMER - Het is de plicht van de overheid oog te hebben en
te waken voor de Christelijke waarden, zoals zij door de meerderheid
van ons volk in ere worden gehouden. In het treffen van voorzienin
gen daartoe heeft de overheid de grootst mogelijke soberheid te be
trachten. Ditzeide minister Beel gisteren in de Kamer bij de verdedi
ging van het ontwerp-Zondagswet, dat hij kenschetste als een com
promis. Iedere regeling ter bevordering van de Zondagsrust moet
noodzakelijkerwijze het kenmerk van een compromis dragen.
Het was om die reden, dat dr. Beel een pleidooi voerde voor de ver
draagzaamheid. De minister gaf verder uiting aan zijn verbazing, dat
men uit de schriftelijke gedachtenwisseling had geconcludeerd, dat
hij voorstander zou zijn van de z.g. Engelse Zondag. Een zeer voorba
rige conclusie. De minister is geenszins een tegenstander van sport
beoefening op Zondag, mits zij niet leidt tot excessen en niet storend
is voor de kerkdiensten.
FILM - Gary Cooper heeft de 'Oscar' gekregen voor zijn rol in de film
'High Noon'. 'The greatest show on earth' van Cecil de Mille werd de
beste film genoemd.
ANNO 1978, dinsdag 21 maart
LEIDEN - Bewoners hebben gisteren samen met het buurtcomité
Pancras Oost eigenhandig twee palen in de tweede Groenesteeg ge
slagen als protest tegen een weinig slagvaardig gemeentebeleid. Tot
grote ergernis van de bewoners wordt de steeg nog steeds gebruikt
als parkeer- en sluiproute. Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dat
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te mal
gironummer 57055 tn.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
plaatsing 2,50 (voor een e
en dagen n
te maken c
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooscveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M Essenberg, C.P. Arnold
W.MJ. Bouterse (adjunct)
E-mail: directie@damiate.hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@damiate.hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82. Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-5 'S0 567
ADVERTENTIES
071-5 356 300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut. ine)
p/kw €55,00 p/j €210,60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
cq. de betreffende auteur.
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 507,2003 PA Haarlem.
OORLOGSDAGBOEK
Azad Sarkisian is 31 jaar. Hij is
geboren in Zakho in het noor
den van Irak. In 1991 vluchtte
hij naar Syrië. Omdat hij daar
werd gedwongen om als spion
te werken in Irak ging hij er op
nieuw vandoor. Sinds 1997
woont hij in Noordwijk. Daar is
hij een van de 28 uitgeproce
deerde vluchtelingen.
„Sinds het uitbreken van de
oorlog heb ik geen oog meer
dichtgedaan. Ik sliep altijd al
slecht, maar nu helemaal niet
meer. Constant zit ik voor de
televisie. Ik kan van zo'n grote
afstand niets doen. Alleen kij
ken. Verschrikkelijk is het. Ik
had dit nooit verwacht. Ik
dacht dat Amerika een spelle
tje speelde. Net zo lang druk
uitoefenen op Saddam totdat
hij zou toegeven.
Nu kan ik alleen maar hopen
dat onschuldige mensen niets
overkomt. Ik weet wat oorlog
is en welke vreselijke angsten
mensen hebben. In 1991 zat
ik in militaire dienst. Tijdens
de Golfoorlog. Ik was toen 19.
Ik wilde niet vechten. Ik was
het er ook niet mee eens dat
Irak Koeweit was binnenge
trokken, maar ik moest in het
leger. Als ik had geweigerd,
was ik meteen doodgescho
ten. Gelukkig hoefde ik niet
naar het front. Ik was een van
de bewakers van mijn woon
plaats Zakho. Ik zag de angst
van de mensen. Iedereen ver
wachtte elk moment een
bom. Iedereen keek steeds
naar de lucht. Wanneer ko
men de raketten? Wanneer ga
ik dood? Onvoorstelbaar.
Maar ik maakte in dit gebied
waar vooral Koerden wonen
ook de haat mee tegen alles
wat een uniform droeg. Voor
mij kwam daar ook nog eens
bij dat ik tot de Armeense
minderheid behoorde, die
niet past in het systeem van
de Koerden. Tegen het einde
van de Golfoorlog werd ik ge
vangen genomen en gemar
teld. Met steun van een Koer
dische jongen ben ik gevlucht
naar Syrië.
Toch hoop ik dat heel Irak
wordt bevrijd van Saddam.
Alleen niet op de manier
waarop dat nu gebeurt. Er
wordt gebombardeerd. Dat
gaat ten koste van het gewone
volk. Ik hoef niet bang te zijn
dat mijn familie om het leven
komt. Die woont er niet meer.
Mijn vader stierf in de oorlog
tussen Irak en Iran. Mijn
moeder, m'n twee zussen en
mijn broer zijn met mij ge
vlucht naar Syrië en wonen
daar nog. Maar ik leef mee
met alle mensen in Irak. Dag
en nacht. Daarom ben ik te
gen deze oorlog. Amerika is
echt niet geïnteresseerd in de
Irakezen. Het gaat om eigen
belang, omdat dit een heel
belangrijk gebied is met veel
olie.
Ik hoop en bid dat deze af
schuwelijke situatie snel voor
bij is. Alleen, ik verwacht het
niet. Saddam heeft een sterke
garde om zich heen. Die geeft
zich niet snel over. Hem ken
nende gaat hij door tot de
laatste druppel bloed. Hij is al
dertig jaar de leider. Zo ie
mand laat zich niet zomaar
wegsturen."
Azad Sarkisian
De voetbalclub van Leiden-Noord herontdekte de normen en waarden al in 1998
De eerste jeugdleidster met hoofddoekje is een
feit bij Roodenburg. En de eerste trainer van al
lochtone afkomst is al weer weggekocht. Voor de
leden die zich bezighouden met het project 'Roo
denburg nog completer', zijn dit klinkende over
winningen. Alleen juicht niet iedereen mee bij de
voetbalclub in Leiden-Noord. Het is nog steeds
een kwetsbaar project, concludeert projectleider
Raymond Keur. „Maar godzijdank draaide het al
voor 11 september en de Nederlandse politieke
aardschok die daar op volgde."
Dit najaar heeft de evaluatie plaats van het pro
ject 'Roodenburg nog completer'. Een project
dat onlangs nog werd bejubeld door sportkoe
pel NOC/NSF in een brief aan de informateurs
Donner en Leijnse en de onderhandelaars Bal
kenende en Bos. Roodenburg, zo schrijft
NOC/NSF, is het schoolvoorbeeld is van 'hoe
het moet'. Of Roodenburg dat ook blijft is nog
niet duidelijk. Dit najaar wordt bekeken of het
project wordt uitgebreid naar andere voetbal
clubs in Leiden die met soortgelijke problemen
kampen of dat het juist wordt ingekrompen en
Roodenburg zich weer meer op zichzelf terug
trekt en het buurt- en jongerenwerk van zich af
zet
De vereniging, benadrukt projectleider Ray
mond Keur, heeft overigens een duidelijke
scheiding aangebracht tussen het project en de
'normale' clubactiviteiten. „Op die manier
voorkomen we dat we met twee petten op zit
ten. Dat is in de praktijk van groot belang om
dat onze plannen wel eens op verzet stuiten
binnen de club."
Somber beeld
Keur is projectleider op declaratiebasis. Hij
wordt onder andere bijgestaan door Jan Lovink
die zich 15 tot 20 uur per week vrijwillig inzet
voor de club en het project 'Roodenburg nog
completer'. Lovink is een echte Roodenburg-
man. Keur niet. Hoewel hij dat zelf graag an
ders had gezien. Keur is sinds 1984 voetbalva
der maar voor hemzelf, een zaterdagvoetballer,
IÉ was pas plek in 1996, toen de club begon leeg te
lopen.
„Dat het niet helemaal lekker meer zat bij de
roemruchte voetbalvereniging werd mij al snel
duidelijk. We hebben toen met een groepje be
sloten een analyse te maken van de problemen
waar Roodenburg mee kampte. En het beeld
dat daaruit naar voren kwam was erg somber.
Als we niets zouden doen, zaten we aan het
sterfbed van Roodenburg."
Roodenburg was kwantitatief en kwalitatief aan
het krimpen. „Hoewel iedereen hier zijn stin
kende best deed en doet hoor", benadrukt Lo
vink. „Laat daar geen misverstand over be
staan. Maar de problemen bij de jeugd groei
den ons boven het hoofd. Er waren veel span
ningen en weinig discipline en verantwoorde
lijkheidsgevoel." De club kampte, net als een
aantal scholen in de wijk, met een 'witte
vlucht'. En de nieuwe allochtone jeugdleden
die Roodenburg binnenkreeg brachten geen
vrijwilligers mee, maar wel veel problemen op
het Mak van integratie en taal. Keur: „Daar kun
je dan negatief tegenaan kijken en over blijven
praten. Maar uiteindelijk komt het er op neer
dat hier 's ochtends vroeg allemaal jongetjes
staan die graag willen voetballen maar geen
vervoer hebben naar hun uitwedstrijd."
In die tijd dacht een deel van het toenmalige
bestuur aan verhuizen naar Leiderdorp waar
nog wel behoefte was aan een sterke zondag
club. Dan waren ze, zo werd gezegd, meteen
die allochtonen kwijt. Keur: „Een vlucht uit Lei
den-Noord dus. Maar voor dit soort problemen
wegvluchten, kun je maar een keer doen en
daar los je niets mee op voor de samenleving.
Integendeel zelfs, is mijn overtuiging. Het alter
natief, hier blijven en de boel aanpakken, was
echter ook een lastige. Want wij zijn natuurlijk
niet opgericht om maatschappelijke problemen
op te lossen. We hebben toen de Leidse Wel
zijnsorganisatie (LWO) gevraagd hoe zij met dat
soort problemen omgingen. Die bleken ook in
het duister te tasten, maar zij hadden wel be
paalde kennis in huis."
Oorlog
De analyse resulteerde eind 1998 in het plan
'Roodenburg nog completer 1999 - 2002'. Een
plan dat staat voor verbetering van de kwaliteit.
Want dat is volgens Keur en Lovink essentieel
om de club er weer bovenop te krijgen. De vel
den, de accommodatie, de organisatie, zijn het
Vanwege het uitbreken van de oorlog ver
huist de rubriek 'Leids Dialect' voor één
keer naar de krant van zaterdag.
fundament van de club en dat moet prima op
orde zijn. Het Fonds 1818 van VSB en de ge
meente helpen deze ambities te verwezenlij
ken. De VSB steunt het jeugdhonk in de nieuwe
kantine en de gemeente knapte de velden op
en zette zich in voor de nieuwe accommodatie.
Ook subsidieert zij de sportopbouwwerker en
de jongerenwerker die een deel van de week ac
tief zijn bij de vereniging.
„We hebben destijds toen we het plan aan het
schrijven waren, heel dapper 2002 in de titel ge
zet", vertelt Keur. „Maar eigenlijk durfden we
niet zolang vooruit te denken. Want dat die
enorme problematiek dan zou zijn opgelost,
betwijfelden we natuurlijk sterk. Niettemin gin
gen we vol goede moed aan de slag. En toen
kregen we 11 september en de Nederlandse
aardschok tijdens de verkiezingen die daar op
volgde. Godzijdank waren wij toen al begonnen
met het project. We hadden de problemen al
geanalyseerd en enigszins in banen geleid. Als
dat niet het geval was geweest, hadden we nu
niet meer hoeven beginnen vrees ik. Dat was
waarschijnlijk niet meer gelukt, want de ge
beurtenissen van de afgelopen jaren hebben op
een club als deze natuurlijk een enorme im
pact."
En het is nog niet voorbij, zucht Lovink: „Nu
hebben we de oorlog in Irak nog." Voordeel
van deze gebeurtenissen is wel dat er sinds die
tijd meer openheid is en dat integratie onder
werp van discussie is geworden. Lovink: „Rech
ten én plichten, hè. Daar wordt nu scherp op
gewezen en dat is winst. Met een taalcursus al
leen red je het niet in Nederland."
Roodenburg had de normen en waarden al
herontdekt in 1998 vertelt Keur. „We hebben in
dat jaar een gedragscodecommissie opgericht
die zich behalve met het opstellen van regels
ook bezighield met het bekendmaken van die
code. Want wat heb je aan regels als niemand
ze naleeft?"
Ergernissen
Een flink aantal mensen werd uitgenodigd zijn
drie grootste ergernissen op papier te zetten en
dat resulteerde in een boekje waarin alle club-
regels staan. „Het zijn vrij normale regels over
hoe we hier met elkaar, met de spullen en de
sport omgaan. De enige wat uitzonderlijke regel
is dat hier alleen maar Nederlands wordt ge
praat. Natuurlijk wordt er nog wel eens wat in
het Arabisch gevloekt en geschreeuwd als de
emoties oplopen, maar over het algemeen
wordt die regel heel redelijk nageleefd. We zijn
daar inderdaad voorloper in, ja. Pas recentelijk
is die discussie ook in het onderwijs losgebro
ken."
Ook werden alle ouders van de jeugdspelers
onder de naam 'team onder de loep' naar de
club getrokken. Tijdens die bijeenkomst kregen
ze uitleg over de club en het vrijwilligerswerk.
Veel allochtone ouders wisten niet wat ze hoor
den, herinnert Keur zich. „Zij dachten werkelijk
waar dat het allemaal ambtenaren in trainings
pak waren die zich op de voetbalclub over hun
kinderen ontfermden."
De bijeenkomsten wierpen hun vruchten af. De
vijftien nieuwe vrijwilligers, een van de doel
stellingen van het project, zijn binnen. Ook par
ticiperen de overige ouders sindsdien veel be
ter, wist de club de daling van het ledenaantal
tot stand te brengen op ongeveer 450 leden, en
leidde Roodenburg zeven jeugdleiders van bui
tenlandse afkomst op. Mede door hun inzet,
merkt Lovink op, presteert de Roodenburg-
jeugd momenteel erg goed.
Keur en Lovink stellen hun verwachtir
kens bij. Keur: „Destijds werd vaak ge2 w
maal leuk en aardig maar een allochtonei
ner krijg je nooit'. Nou, die is ondertussen
weer weggekocht. Vervolgens werd dat 01
bare geachte doel de 'allochtone vrouw",!
ook dat is al ruimschoots bereikt. We hadd
een Turkse teamleidster en sinds kort nui
een Marokkaanse-met-hoofddoekje vooi
nieuw team e-tjes. Wij zijn daar trots 0
dat als winst. Maar onder de leden is er 00
tiek op, want in dat nieuwe jeugdteam zin
leen maar kinderen met een kleurtje. End
ook geen juiste afspiegeling van de wijk.fi
blijft een kwetsbaar project.
Jaloers
Momenteel wordt er bij Roodenburg hard
werkt aan een nieuw clubhuis dat beters
gesneden op het huidige ledenbestand.
subculturen - en daarvan heeft Roodenbn
net wat meer dan de gemiddelde voetbal
eniging - moeten zich thuis voelen in onsi
huis. Jong en oud, blank en zwart, d
niet-drinkers, rokers en niet-rokers, 1
vrouwen; iedereen moet een plek krijgt
nieuwe pand. Sommige groepen ku
makkelijk naast elkaar aan de toog, n
re willen of moeten uit de buurt van deb
pomp en soms ook uit de buurt van n
blijven. Ook voor hen komen er ruimtesin
nieuwe clubgebouw." Zij kunnen in de toe
komst terecht in de rook- en alcoholvrijeji ?e
kantine.
Naast een nieuwe bestuurskamer komt a P
het nieuwe deel van het clubhuis een ruim
voor naschoolse activiteiten. Ook krijgt de v
dere verenigingsjeugd een eigen 'huiskam
het nieuwe gebouw waar, net als in de ja
kantine, niet gerookt en gedronken magw "e
den. „Dat is ook zo'n experiment dat je mi
nodige huiver kunt bekijken, want het is d
vraag of ze het beheer over zo'n ruimte w
aankunnen. Maar daar kom je pas achtei
hen die verantwoordelijkheid ook geeft" I
In de voetballerij krijgen jongeren maar»
verantwoordelijkheid. Ze worden op dat wj
niet serieus genomen vindt Keur.Bijna d
wordt gedaan door ouderen die klagen da
geen opvolging is, maar hoeveel mogeli
krijgt de jeugd nu eigenlijk bij de gemid
voetbalclub. Wat dat betreft kijken wew
jaloers naar buurman Pernix. Bij de koi'
eniging is dat net als bij veel andere sp<
veel beter geregeld. Daar worden leden oj
jongere leeftijd actief binnen de club. B"
bal zie je dat veel gasten tussen hun 1"
25ste stoppen met voetbal als ze niet in hj
ste zitten. En als ze dan weer beginnen, h
ze niet meer automatisch terug bij hunoil
club maar gaan ze in een vriendenteam dj
spelen. Behalve dat dit vervelend is om
spelers kwijtraakt is het ook lastig voor je
willigersbestand.
Levensduur
Dit najaar wordt het project geëvaluei
sluiten het bestuur van Roodenburg en dj
meente of ze willen doorgaan met het pi
en of uitbreiding naar andere clubs mog
„Misschien zijn niet al onze problemen vi
toepassing op andere clubs maar het tek
vrijwilligers en de verminderde participa
ouders speelt bijna overal."
Aan ideeën ontbreekt het niet bij Keurei
vink. Het sportcomplex kan veel intensi
worden gebruikt buiten verenigingstijdc
Vooralsnog blijft dit beperkt tot het k
veld. Dat mag als de club niet traint, gebii
worden door de wijkbewoners. Maar er ztj
ook een asfaltstrook rondom het hoofdv
kunnen worden aangelegd zodat mem
kunnen skeeleren, oppert Keur. „Of eenri
tieve trimclub. Dat zou hier ook goed p
En dat is goed voor de mensen uit Leidi
Noord die, zo blijkt uit onderzoek naaraj
noemde achterstandswijken, gemiddel
men vier tot vijf jaar korter leven."
Uiteraard moet daar wel wat tegenover sti
voor de voetbalvereniging, benadrukt K
„De gemeente moet natuurlijk wel b
dat de levensduur van ons kunstgras
tien jaar is als hij buiten trainingstijden W
sief door de wijk wordt gebruikt. Dat soc
grenzen zijn nu nog niet goed afgebal
Hetzelfde geldt voor het toezicht. Daarin!
ook nog wat duidelijkheid in komen. Dejl
wachters die zijn aangekondigd voor deW
van Noord zijn wat dat betreft een stap inf
goede richting. „Want je kan van de c'
tuurlijk niet verwachten dat zij de hele d)
vrijwilliger langs de lijn zet die de boel in
ten houdt op het sportcomplex."
Marijn Kramp
Jan Lovink (links) en Raymond Keur. „Voor dit soort problemen wegvluchten, kun je maar één keer
doen en daar los je niets mee op voor de samenleving." Foto: Hielco Kuipers
