KUNST CULTUUR
i
'Die lange blonde met die toeter'
'Ik schreef eigenlijk en plein publi
Pietje Bell 2 met
kerst in bioscopei
Thielemann geen
gastdirigent KCO
Chantal Janzen
in kungfufilm
Scratch-uitvoering
Carmina Burana
Nieuwe bassist
voor Kane
Vadermoord in optima form
Kunst omgeeft Beatrix in Zuid-Amerika
Don Ouichotte uit Cuba
Xenia Meijer redt La Sfera Armoniosa
Amsterdam - Christian Thiele
mann treedt niet op als gastdi
rigent bij het Koninklijk Con
certgebouworkest (KCO). Door
een rugblessure moet hij de
concerten op 13,14, 19, 20, 21
en 22 maart aan zich voorbij la
ten gaan. Dirigent Michel Ta-
bachnik neemt de eerste twee
concerten over. De Oostenrijk
se dirigent Leopold Hager zal
Thielemann vervangen in de
concertreeks van 19 tot en met
22 maart.
Amsterdam - Chantal Janzen
gaat de hoofdrol spelen in de
eerste Nederlandse kungfufilm.
'Fighting Fish' gaat over een
jonge Chinees die naar Rotter
dam reist om de dood van zijn
broer te onderzoeken. Janzen
speelt het Nederlandse meisje
waar de Chinese jongen verliefd
op wordt. Ze werd bekend door
haar hoofdrol in de musical
'Saturday Night Fever'. Ook
speelde ze in de film Volle
maan'. De andere vrouwelijke
hoofdrol in 'Fighting Fish'
wordt vertolkt door Jennifer de
Jong, bekend van het tv-pro-
gramma 'Brutale meiden'.
leiderdorp - In de Leiderdorp-
se Dorpskerk geeft het het Lei
derdorps Kamerorkest komen
de zaterdag een scratch-uitvoe
ring van de Carmina Burana,
het wereldberoemde werk van
Carl Orff. Onder leiding van de
dirigenten Jos Schohaus en
Stephan Pas wordt het stuk 's
middags ingestudeerd. Aan het
eind van de middag (17.00 uur)
volgt het slotconcert.
den haag - De Amerikaanse
bassist Dion Murdock heeft
zich aangesloten bij Kane. Mur
dock is een zoon van de bassist
van Mother's Finest en speelde
tot voor kort ook zelf in die
band. Hij schreef liedjes voor
Macy Gray, speelde bas en
drums op haar albums en
speelt ook gitaar. Hij reageerde
op de auditieoproep die Kane
eerder dit jaar deed en heeft
vervolgens twee auditierondes
doorlopen. Kane is nu nog op
zoek naar een gitarist, maar
daar is nog geen kandidaat
voor. De band gaat voorlopig
door als kwartet en werkt soms
met gastmuzikanten.
donderdag 13 MAART 201
Wouter Kiers klimt liefst van het ene op het andere podium
door Herman Joustra
den haag/leiden - Het is de blik
vanger in de woonkamer van
Wouter Kiers. Een joekel van een
tenorsax. Niet gewoon koper
kleurig, maar met een zwart-wit-
te, vlammende print. Lijkt een
beetje op een steigerende zebra.
Ja, die heb ik net nieuw", vertelt
de tenorsaxofonist. „Had ik ge
zien op internet. Laatst besteld en
gehaald. In het begin was het wel
even wennen. Er zitten twee lak-
lagen over, de resonantie is wat
minder. Normaal speel ik op van
die oude barrels waar de verf al
vanaf is. Deze heeft ook een iet
wat andere vingerzetting. En hij
is zwaarder. Maar goed, hij valt
me niet tegen. Enne, je koopt
zo'n ding om de blits te maken."
Wouter Kiers (33) is toch al een
opvallende verschijning. Een
meter of twee lang, scherp ge
sneden gezicht, twee joekels van
laarzen aan zijn voeten, waar
van de punten vrolijk omhoog
staan en geblondeerde haren,
die wild door elkaar heen zijn
geboetseerd. Zo kent het pu
bliek in Leiden hem ook Want
Kiers mag dan in Den Haag wo
nen, om de haverklap klimt hij
ergens in Leiden op een podi
um, of het nou een concertzaal
is of in een café. Niet iedereen
kent zijn naam, maar wel zijn
verschijning, 'die lange blonde
met die toeter'. „Ik speel nou
eenmaal graag en het is mijn
manier om op te vallen. Als je
op een podium staat, wordt er
naar je gekeken. Nou, dan wil je
toch meer opvallen dan degene
die in het publiek staat."
„Ik stond een keer in een jazzca
fé in Rotterdam naar een bandje
te kijken. Raak ik op en gegeven
moment met een vent in ge
sprek die vertelt dat hij ook in
een bandje speelt. Welke dan?,
vraag ik Hij zegt: In die en die.
Ik zeg: Krijg nou wat, die heb ik
gisteren gezien, in Den Haag.
Die vent was me dus niet opge
vallen. Kijk, dat zal mij dus nooit
gebeuren."
Maar een ster, dat is Kiers voor
alsnog niet. Niet zoals een van
zijn grote voorbeelden Hans
onsterfelijke
STERFSCÈNES
Wouter Kiers: „De saxofoon is heel agressief, maar ook liefdevol. Hard en zacht. Mooi en lelijk. Alles eigenlijk. En je kunt er in elke muziekstijl
mee uit de voeten. Jazz, rock, funk, noem maar op. Archieffoto: Taco van der Eb
Dulfer, van wie een grote actie
foto aan de muur prijkt. „Voor
hem heb ik veel bewondering,
Hans is te gek Candy trouwens
ook Weet je dat ik een keer met
Hans Dulfer ben meegeweest
naar Japan? In 2000 was dat Hij
belde me op. Normaal speelde
hij met Boris (Vanderlek, red.),
maar die kon niet. Kun je mee
naar Japan, vroeg hij. Dat wou ik
natuurlijk wel, echt te gek'"
„Ik werd pas een week van tevo
ren gebeld. Voor ik het wist
stond ik dus in Tokyo, te blazen
voor uitverkochte zalen. Uitzin
nige fans. Waarom Hans mij
belde? Er lopen in Nederland
zoveel saxofonisten van het
conservatorium rond, maar die
zoekt hij niet Voor Dulfer moet
een saxofonist power hebben.
En waarschijnlijk werkte ook
mee dat ik zijn band al tiendui
zend keer had zien optreden en
daardoor het repertoire van bin
nen en van buiten kende. Haha-
ha."
„Het was een leuke ervaring in
Japan, maar het is niet zo dat ik
daarna meer werk heb gekregen
of betere aanbiedingen. Ik ben
nu 33. Op radio en televisie ben
ik niet regelmatig te zien. Naast
een flink aantal gastbij dragen op
cd's van bevriende collega-mu
zikanten heb ik, in eigen beheer,
twee eigen cd's gemaakt. Samen
met collega-tenorist Ruud de
Vries met wie ik al vanaf 1988
samen speel. Die verkopen we
meestal bij optredens. Verder is
het vooral veel spelen, veel op
treden. Ik zit in een aantal vaste
bandjes en nog een paar losse.
Ik word veel gevraagd, moet ge
regeld invallen. Zo gaat dat, als
je heel vaak speelt, kennen ze je.
Dat heeft iets leuks. Het is wel
wat anoniemer dan het wereldje
van de bekende popartiesten.
Maar het is veel collegialer. Op
die manier hou je het ook langer
vol, denk ik"
„Ook omdat de sax echt mijn
instrument is. Het geluid, hoe
het instrument er uitziet. Ze
zeggen wel eens dat de saxofoon
dicht bij de menselijke stem zit.
Dat vind ik niet. Het is toch an
ders. Hoewel bij nader inzien, je
kan er zowel mee brullen als
fluisteren, dus wat dat betreft
ligt het wel weer dicht bij de
stem. De saxofoon is wel breed,
warm. Heel agressief, maar ook
liefdevol. Hard en zacht. Mooi
en lelijk Alles eigenlijk. En je
kunt er in elke muziekstijl mee
uit de voeten. Jazz, rock, funk,
noem maar op. Met bijvoor
beeld een vibrafoon is dat toch
een stuk lastiger."
„Ik heb allerlei saxen in huis,
maar het liefst speel ik toch op
een tenorsax. Die kan heel hoog
en laag, die scheurt het meest
Alt is met name hoog en scherp,
te gek voor funk. Bariton is al
leen laag, wordt mij al gauw een
beetje te eentonig. Sopranen
zijn van die piepsaxjes, van die
clownstoeters. Daar zal ik niet
snel op spelen."
„Maar spelen zal ik, als het kan
elke dag. Joh, iemand zei een
keer tegen me: Wouter, je speelt
zo vaak, je moet meer geld vra
gen, dan hoef je minder te spe
len. Nou, die heeft het dus niet
begrepen. Al was ik multimiljo
nair, dan zou ik nog elke dag
spelen. Natuurlijk wil ik wel ver
der komen, bekender worden.
Met mijn kop op televisie. Echt
een leuke plaat maken die het
goed doet. Maar dat is niet het
hoofddoel. Dat is en blijft op de
planken staan."
Kiers en De Vries treden zon
dag op in Café De Twee Spieg-
hels aan de Nieuwstraat in Lei
den. Aanvang 16.00 uur.
De Boekenweek staat dit jaar in
het teken van Leven en dood in
de letteren. In dat kader kozen
tien redacteuren van deze krant
het boek met de meest aangrij
pende sterfscène. Vandaag Mar
tin Hendriksma over de dood van
de vader van Konstantin Pau-
stovskij in diens Verre jaren'.
Elke literaire carrière begint met
vadermoord. Eerst moet de
schrijver in spe zien af te reke
nen met alle literaire helden die
hem op het spoor van zijn
schrijversschap hebben gezet.
Anders kan hij nooit een au
thentieke eigen literaire stijl uit
zijn pen laten vloeien.
Het is een moeilijke, vaak rond
uit onmogelijke opdracht. Wie
krijgt er na lezing van een wille
keurig werk van Vladimir Nabo
kov nog een pen op papier? Zijn
proza is zo ongelooflijk knap ge
construeerd en tegelijkertijd zo
zinnelijk opgeschreven - zo'n
vader valt eenvoudigweg niet te
vermoorden. Je bent als literaire
zoon tot een leven in de scha
duw veroordeeld.
In de hele wereld is er maar één
schrijver die, wat mij betreft,
Nabokov naar de kroon steekt:
Konstantin Paustovskij. Waar
het werk van Nabokov zich con
centreert op de dramatische ge
volgen van revolutie voor de
voormalige Russische elite - zijn
familie moest halsoverkop St.
Petersburg verlaten - daar ver
richt Paustovskij revolutionair
missiewerk van onderaf. Voor
hem en zijn literaire vrienden
gloort het begin van een nieuw
tijdperk
Paustovskij begint zijn feno-
Leren en doo
in de letteren
BOEKENWEEK 2003 - 12 T/J
menale herinneringen, die
de Arbeiderspers als zeven
Privé-Domein zijn uitgegei
letterlijk met de dood van 2
vader. Hij is zeventien jaar
hem de onheilstijding bere
moet zich in allerlei koetse
weldig haasten om zijn vad
het landgoed Gorodisjtsjei
één keer levend te zien. He
hem. Zijn door keelkanker
troffen vader kan hem net
fluisteren: „Ik ben bang da
karakterloosheid je ongelul
zijn."
Het zijn woorden die eenl
afgestudeerde gymnasium
ling zich niet twee keer laai
gen. Paustovskij stelt zijn li
in dienst van de revolutie, i
van hot naar her door de 0
ine en doet daar op zeer s<
bele wijze verslag van. Zijn
schrijvingen van het Kievi
Odessa van begin twintigsi
eeuw zijn zó beeldend, dal
onmiddellijke behoefte va
de voetstappen van de aul
treden en spoorslags naar
betreffende gebied af te rei
Zo is die sterfscène onster
omdat hij de kiem vormt;
Paustovskij's latere schrijv
schap. Een voorbeeld van
dermoord in optima form
lezers plukken wij er tot o|
dag van vandaag de vruchi
dordrecht/anp - Koningin Bea
trix gaat op staatsbezoek naar
Chili en Brazilië en neemt voor
beide landen een muzücaal ge
schenkje mee: een optreden van
het Nederlandse Osiris Trio. Een
dergelijk concert is bedoeld als
'contraprestatie" voor het door
de presidenten van beide lan
den aangeboden staatsbanket.
Koningin Beatrix vindt het flauw
een tegenbanket te organiseren
en biedt daarom tijdens staats
bezoeken altijd een cultureel ge
noegen aan.
Behalve muziek gaan er Neder
landse schilderijen naar Chili.
Van 20 maart tot en met 20 mei
is in Santiago de expositie 'Ne
derlandse meesters uit de Gou
den Eeuw in Dordrecht' te zien.
Te bewonderen zijn onder meer
werken van Aelbert Cuyp, Ferdi
nand Bol, Nicolaes Maes en Sa
muel Hoogstraten. In Brazilië
zijn nog twee exposities van Ne
derlandse schilders, Albert Eek-
hout en Frans Post, die door de
vorstin met haar aanwezigheid
zullen worden opgeluisterd.
Amsterdam/anp - De film 'Pietje Bell' krijgt een vervolg e
komende kerst al in de bioscopen te zien. De opnames
de film, die als werktitel 'Nieuwe avonturen van de Zw
Hand' heeft, beginnen begin april.
Het scenario en de regie zijn wederom in handen van M
Peters. De opnames hebben onder meer plaats in Rotten
en Groningen. Ook het verhaal van de tweede film is g(
seerd op de Pietje Bell-boeken van auteur Chris van Abkoi
Alle karakters uit deel-1 keren terug in het vervolg. Nie
hoofdrollen zijn weggelegd voor Eric van der Donk en Joh
Kraaykamp jr.
„Tijdens het schrijven van het eerste script bleven een h
boel ideeën liggen die genoeg mogelijkheden bieden voor
vervolg", stelde een woordvoerster van de producent.
vendien ontvingen we op de website honderden vragen
kinderen die dolgraag wilden weten hoe het verder ging
een groot aantal personages. Gaan Martha en Paul trouv
Komt de vader van Sproet nog vrij? Wordt Jozef nog gelul
Op dat soort vragen geeft de nieuwe film antwoord."
De eerste film van Pietje Bell trok tot nu toe bijna 850.000
zoekers naar de bioscoop. De film draait na vier maaD
nog steeds in negentig theaters. Het vervolg gaat begin
cember in première.
Romandebuut Sees Snikkers vindt oorsprong in Leidse kroeg
Amsterdam - Ze is 82 jaar oud, maar heeft de touwtjes nog strak in handen. Balletlegende en choreograaf
Alicia Alonso evalueerde gistermiddag met enkele dansers de repetitie van 'Don Ouichotte' in theater Carré
in Amsterdam. Alonso is met zestig dansers en danseressen van het Nationaal Ballet van Cuba naar Neder
land gekomen om elf voorstellingen te geven. Foto: ANP/Olaf Kraak
muziek recensie
Lidy van der Spek
Concert: La Sfera Armoniosa. Gehoord:
12/3, de Waag, Leiden.
La Sfera Armoniosa is een groep
van fijnzinnig muzikale mensen
dia zich bekommeren om elke
melodielijn, om de kleinste mu
zikale wending, om het vaagste
kleurcontrast, om élke noot. Dat
leidt tot geraffineerde hoogte
punten, maar kan helaas ook
ontaarden in geeuwerige saai
heid. Welnu, la Sfera Armoniosa
bracht dat beide, gelukkig in de
juiste volgorde.
Het begon gewoon tam, zonder
enige spanning; met 'villancicos'
(gebaseerd op smartelijke lief
despoëzie), oorlogsliedjes en
'canciönes' over ridderavontu
ren rond het hof van Karei de
Grote. Mike Fentross bespeelt
de vihuela, een zevensnarig in
strument, naar de vorm een
voorloper van de gitaar maar als
luit gestemd. De 16e eeuwse
blinde vihuela-virtuoos Miguel
Fuenllana maakte dit instru
ment tot een van de populairste
begeleidings instrumenten in
Spanje. De viola da gamba com
pleteert het basso-continuo,
soms aangevuld met een kleine
Spaanse renaissancegitaar.
Het pittige ritme, de schwung
komt van de in Argentinië gebo
ren Adrian Rodriguez van der
Spoel die de vrolijke, vitale per
cussie voor zijn rekening neemt.
Ook mezzosopraan Xenia Meijer
was gisteravond van de partij.
Zonder haar sprankelende, ge
passioneerde zang was de
avond bepaald minder boeiend
en afwisselend geworden.
Toch kon ook zij de spannings
boog in de eerste liedjes maar
nauwelijks handhaven. Klage
lijk, langzaam, met veel herha
lingen, soms licht flakkerende
klank werd er geen richting aan
het lied gegeven, geen voort
gang gemaakt. Pas in het tweede
vers van Juan dell Enzina, 'O
Reyes majos benditos' (O, uitge
doste, gezegende koningen), als
het slagwerk meedoet en de dy
namiek wordt opgezweept gaat
de muziek je iets moois vertel
len. De stem van Meijer bloeit
op en straalt in Ta Morena que
yo adoro', donkere Moorse die
ik aanbid. Ze krijgen er met z'n
vieren lol in.
Na de pauze komt het accent
nóg meer te liggen op de instru
menten, met oude muziek uit
Latijns Amerika. Spaanse 'mis
sionarissen' zetten toentertijd
een behoorlijk stempel op de lo
kale, veelal Indiaanse muziek,
waardoor bijzondere 'nieuwe'
composities ontstonden.
Hoogtepunt van dit concert is
'Folias', een oeroude, zeer be
kende straatdeun die door me
nig musicus werd opgepikt om
er eindeloos op te variëren, zo
ook deze groep. Kleurrijk en su-
pervitaal swingen in toenemen
de mate de variaties op het the
ma de Waag in, drijvend op de
stuwende kracht van Van Laar-
hovens spel.
Van een heel andere orde is de
daarop volgende
compositie/improvisatie op de
vihuela, en van geestig com
mentaar voorzien door Adrién
Rodrigues op zijn kleine aan-
eengesnoerde trommeltjes. Be
vlogen volgt hij het zinnenstre
lende spel van Fentross, ener
zijds improviserend uit de losse
pols, anderzijds minutieus en
subtiel timend. Puur vakwerk.
door Maarten Baanders
leiden - Daglicht in café de WW.
Vrijdagmiddag drie uur. Een beet
je vroeg voor de kroeg. Sees Snik
kers spreekt hier graag af. Hij zit
hier vaak. „In de tijd dat ik aan
mijn boek werkte - ik begon er
zo'n vijftien jaar geleden mee -
had ik altijd een klein notitie
boekje bij me. Ik was er dag en
nacht mee bezig en schreef dus
eigenlijk en plein public. Later
ging ik aan de computer werken.
Toen moest ik me vaak thuis te
rugtrekken om eraan te werken."
'De fabel van Specht en Beer'
heet het romandebuut van Snik
kers. Hij beschrijft de vriend
schappen, relaties en (mis) com
municatie tussen drie jongens
en twee meisjes in het Leiden
van de jaren tachtig. Ze bevin
den zich 'in het speelkwartier
tussen jeugd en volwassenheid',
zoals Snikkers het noemt. De
studietijd is voorbij, maar het
werkende leven is nog niet defi
nitief aangebroken. De vijf ro
manpersonages zijn zoekende.
Wat hebben ze aan elkaar? Wat
is hun vriendschap waard? Hoe
vrij kun je met seks omgaan?
„Als adolescent heb je de kans
met dit soort gekloot bezig te
zijn. Ze zoeken hun eigen ma
nier om met vrijheid om te
gaan, om hun lot in handen te
nemen. Daar gaat het boek over.
Ik zat zelf ook ongeveer in zo'n
situatie. Ik had een jaar geschie
denis en een jaar filosofie gestu
deerd, had een half jaar bij de
gemeente gewerkt, maar die
baan werd niet verlengd. Dus
kreeg ik wachtgeld. Zo had ik
Sees Snikkers in de WW: „Die mensen in mijn boek zijn eigenlijk best braaf. Ik leefde toch wel wat losser,
was een echte nachtbraker. Foto: Henk Bouwman
een mecenas. Ik had een half
jaar vrij om te schrijven."
Hoewel een van de personages
een beetje op Snikkers lijkt en
hij drie andere figuren geba
seerd heeft op mensen die hij in
die tijd vaak zag, is de roman ge
heel fictie. „Er komt bijvoor
beeld een meisje in voor, Ingrid.
Degene die daar model voor
stond, was een echte spring-in-
't-veld. Dat koos ik dan als uit
gangspunt. De rest van het per
sonage verzon ik zelf."
„Het was een intensieve manier
van schrijven. Als ik in het ver
haal Jan aan het woord liet ko
men, dan werd ik even Jan. En
als Ingrid Jan antwoordde iden
tificeerde ik me even met haar.
Dan kwam haar antwoord van
zelf. Soms was ik verrast wat er
op die manier naar boven
kwam. Het boek is organisch
ontstaan, zonder plan vooraf. Zo
kwam ik bijna automatisch bij
de ontknoping. Ik keek er zelf
van op."
Al werkende kwam hij op het
idee van een verhaal in een ver
haal. „De hoofdpersoon begint
op een gegeven moment een
verhaal te schrijven. Die ge
laagdheid hoort bij het thema
van het boek. Hij ligt met zich
zelf overhoop omdat het uit is
met zijn vriendin. Terwijl hij
schrijft, gaat hij in discussie met
zijn hoofdpersoon en spreekt hij
af dat hij diens verhaal naar een
positief eind toeschrijft. Zo kom
je op het idee: wij mensen zou
den allemaal geschreven kun
nen zijn. Dat levert een span
ning op met de vrijheid die ie
dereen als mieren in een hoop
aan het zoeken is. Het is hope
loos als je weet dat je leven toch
maar geschreven wordt. Jaap, de
schrijvende figuur uit het boek,
zegt: ik zou zelf mijn schrijver
ook wel eens willen oj
ten."
Leesbaarheid is het en
voor Snikkers' stijl. J
schrijvers van wie elke zi
het Nationale Dictee 1
moet drie keer lezen vo«
weet wat er staat. Dat wi
niet."
Maar hoe natuurlijk zijni
is, hij heeft er lang aan
voordat hij tevreden was,
zie wat ik destijds in dat
boekje opschreef, is datl
ders dan wat ik er uite
van gemaakt heb."
Hoewel Sees Snikkers zi
in zijn personages inleel
zijn eigen leven anders j
van hen. „Ruiger, denk
vijf mensen zijn eigenl
braaf. Het aantal liters k
thee dat ze drinken is 3
lijk groter dan het aanl
bier en wijn. Niet dat ik
gelmatig met een spuit
donder in de goot aang
kon worden, maar ik leê
wel wat losser. Ik was ef
nachtbraker."
Hoewel er nergens nan
straten en kroegen g
worden, speelt 'De Fa
Specht en Beer' zich dui
Leiden af, althans voor v
leest. „Als Jaap op een
moment naar huis looj
het stratenplan precies,
vanaf de Hogewoerd,
Slingers is, over de Bi
naar het Noordeinde. Di
staan er niet bij, maar ni
hint gegeven heb, kun jt
puzzel afmaken."
Sees Snikkers present!
roman op zaterdag 1'
om 14.00 uur in boe
Van Stockum aan d
straat
