REGIO
'Huygens maakte
zijn
leven mooier^
Buurt reageert wat laat op plan MEOB-terrein
Gezwaai met een verdroogde knuppel en wraak op een oude vija
'Wielrennen zonder helm is Kazakstan
vorm van bedrijfsblindheid' SSer-
Wel veel verklede mensen
polonaise op Hutspottenfi
Overbodige, kostbare regelge
GERECHT
NAVRAAG
Valhelm hoofdzaak. Die oude kreet doet weer opgeld na de tragische
val die beroepswielrenner Andrej Kivilev gisteren het leven kostte. De
wielerprof uit
ming toen hij
in een afdaling tegen het asfalt smakte. Navraag bij ADRIE VAN DIE-
MEN uit Zoeterwoude, inspanningsfysioloog van de Rabobank-wie-
lerploeg.
Hoe erg bent u geschrokken van de dood van Kivilev?
„Zeer, ook al ben ik mij bewust van de risico's van het wielervak.
Iedereen die zich met een behoorlijke snel
heid in het verkeer begeeft loopt risico's.
En ook al kende ik Kivüev niet beter dan de
gemiddelde televisiekijker hem kende, toch
raakt zijn dood mij meer. Dat komt omdat
ik ook in de wielersport werk."
Hoe is de kans op ernstige wielerongeluk-
ken te beperken?
„Stel een valhelm verplicht. Nu is het zo
dat wielrenners hem in sommige landen
(zoals Nederland en België) wel moeten
dragen en in andere landen niet. De Rabo-
bankploeg verplicht valhelmen tijdens cen
trale trainingen. Maar als renners zelfstan
dig trainen, beslissen zijzelf of zij iets op
hun hoofd zetten."
Waarom zouden zij hun helm thuislaten?
„Ik weet niet precies hoe ongemakkelijk
een moderne valhelm zit. Misschien zijn
het broeinesten, maar dan nog moeten wielrenner zich afvragen of
zij dat ongemak niet beter voor lief kunnen nemen. Maar zelfs na
de dood van Kivilev zet niet iedereen een helm op. Ik denk dat het
te maken heeft met een vomi van bedrijfsblindheid. Wielrenners
redeneren dan zo: het is toch al honderd keer goed gegaan? Soms
moet je mensen tegen zichzelf in bescherming nemen. In Zoeter
woude gebeurt dat zelfs al tijdens de jaarlijkse Grutronde. De orga
nisatie stelt tachtig helmpjes beschikbaar voor de jonge deelne-
Hoeveel garantie biedt een valhelm?
„Ook met een helm op kun je doodvallen. Toen ik nog bij de ama
teurs fietste had je van die simpele helmen die weinig bescher
ming boden. Maar het materiaal is tegenwoordig zo goed. Inte
graalhelmen zijn een soort schedel om je schedel. Pas als je een
echte smakker maakt, gaat de helm doormidden. Toch stapt de
wielrenner de volgende dag soms alweer op de fiets, met hooguit
wat hoofdpijn of een stijve nek."
Bent u ooit op uw hoofd gevallen?
„Helaas wel. Ooit reed ik op mijn racefiets van school naar huis. Ik
raakte een stoeprand en liep een schedelbasisfractuur op. Geluk
kig kan ik het navertellen. Ik fietste toen inderdaad zonder helm,
maar leg daar maar niet te veel nadruk op."
tekst: Tim Brouwer de Koning
foto: Hielco Kuipers
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1903, Vrijdag 13 Maart
LEIDEN - Burgemeester en Wethouders van Leiden brengen ter alge
meen kennis, dat de inschrijving van nieuwe leerlingen voor de open
bare Herhalingsscholen zal plaats hebben. De inschrijving geschiedt
voor den uitgebreiden cursus van 288 uren. Voor de jongens - gedu
rende de zomermaanden, in: Lezen, Nederl. taal, rekenen, aanschou
welijk meetkunde en teekenen; gedurende wintermaanden boven
dien in: Handelsrekenen, kennis der natuur, staatsregeling, natuur
kennis van den mensch en gezondheidsleer. Voor de meisjes - gedu
rende de zomermaanden, in: Lezen, Nederl. taal, rekenen, handwer
ken, huishoudkunde, kookkunst en de behandeling van de wasch;
gedurende wintermaanden bovendien in: Kennis der natuur, wollen-
naaien, natuurkennis van den mensch en gezondheidsleer.
Het verschuldigde schoolgeld bedraagt voor iederen leerling 20 cents
per maand, welk bedrag echter wordt teruggebracht tot 5 cents voor
kinderen van minvermogenden.
ANNO 1978, maandag 13 maart
LEIDEN - Een groot aantal bewoners van Arendhorst en Condorhorst
in de Merenwijk zijn zaterdagochtend begonnen met een demon
stratieve schoonmaakactie in hun flats en de directe omgeving. De
bewoners gaven hiermee uitdrukking aan hun ongenoegen over het
weinige onderhoud aan hun flats en aan de tuinen daar rond om
heen. Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien daeen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 tn.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, G.P. Arnold
W.MJ. Bouterse (adjunct)
E-maïl: directie@damiate.hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der.Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
ï-mail: redactie.ld@damiate.hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-5150 567
ADVERTENTIES
071-5 356 300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-S128 030
E-mail: abofmeeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut. ine)
p/kw €55,00 p/j €210,60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
c.q. de betreffende auteur.
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 507,2003 PA Haarlem.
SCHRIJVENDE LEZERS
Ietwat geïrriteerd heb ik in de
krant van 1 maart de reactie
van buurtvereniging Haas-
wijk en de Morsebel gelezen
op de plannen om een ge
vangenisterrein te maken van
het voormalige MEOB in
OegstgeesL Waarom geïrri
teerd? Om de doodeenvoudi
ge reden dat de reactie bij
mij, en naar mijn mening ook
bij vele anderen, als mosterd
na de maaltijd komt. Want als
je er een maand voor nodig
hebt om een verhaaltje op
papier te krijgen dat alleen is
gebaseerd op het zielig zijn
van bewoners die opeens
worden geconfronteerd met
iets wat zij liever niet willen,
komt dat over als 'doe ik het
of doe ik het niet?'.
Toen enkele jaren geleden de
toenmalige staatssecretaris
Gmelich Meijling met het
krankzinnige plan kwam om
het MEOB in z'n geheel te
verhuizen naar Den Helder
lachten deze zelfde personen
waarschijnlijk in hun vuistje.
Er zou dan immers een
mooie open plek vrijkomen
waar heel veel mee gedaan
kon worden.
Niemand heeft zich toen
druk gemaakt over de vijf
honderd medewerkers die,
nadat zij jarenlang binnen
hun eigen agglomeratie had
den gewerkt, opeens mee
moesten verhuizen of een da
gelijkse weg van meer dan
honderd kilometer moesten
afleggen naar Den Helder.
Ik heb toen geen enkele reac
tie van deze mensen gelezen
in de krant, noch heb ik ze
zien meelopen in de protest
marsen die toen door het
personeel zijn georganiseerd.
Waarschijnlijk heeft men
toen gedacht: weg is weg en
wij kunnen er wel wat mee.
Nu er een andere bestem
ming dreigt te worden gege
ven aan dit mooie terrein
komt er opeens een golf van
kritiek los. Want dat kunnen
ze tegenover de Oegstgeestse
inwoners toch niet maken,
een gevangenis binnen de ge
meentegrenzen.
Ik heb het toen een enorme
geldverspilling gevonden om
een goed draaiend bedrijf,
waar kort daarvoor nog
nieuwbouw had plaatsgevon
den, in zijn totaliteit naar de
kop van Noord-Holland te
verhuizen. Nu ga ik ervan uit
dat men iets wijzer is gewor
den en men tracht kosten te
besparen door dit terrein
voor een huis van bewaring
te gaan reserveren. En een
jeugdgevangenis op een
steenworp afstand kan naar
mijn mening alleen maar
voordelig zijn. In noodgeval
len kan men dan eens vrije
ruimten gebruiken van el
kaar, daarnaast kan men bij
excessen elkaar ondersteu
nen en bijstaan.
Het terrein was vroeger om
geven door weiland, niemand
bekommerde zich toen om
wat er binnen de hekken van
dit terrein gebeurde. Het
MEOB is de laatste jaren pas
omgeven door woningbouw,
iedereen die in de omgeving
van het MEOB ging wonen
wist dat het een defensiebe
drijf was, maar dat belette
niemand om zelfs tot aan het
afgerasterde deel van dit ter
rein te gaan wonen.
Er waren na het vertrek van
het MEOB diverse opties om
het terrein een bestemming
te geven, er waren ook parti
culiere kopers die zich meld
den, maar nee dan moest het
een bouwbestemming krij
gen, want de gemeente
Oegstgeest claimde de grond
zelf.
Mijn mening is: als de ge
meente Oegstgeest en de
burgerij c.q. de buurvereni-
gingen van Oegstgeest na het
bekend worden van de ver
huizing naar Den Helder zich
meer hadden ingespannen
om het MEOB te behouden,
dan was dit bedrijf er moge
lijk nu nog geweest. En hoef
de men zich nu niet druk te
maken over een gevangenis.
Klaas Varkevisser,
(oud-medewerker MEOB),
Katwijk.
Ik voel mij geroepen te reageren
op het artikel over de carnavals
viering van de Leidse Hutspot
ten, zaterdag 1 maart in het An-
tonius Zalencentrum. Verslag
geefster Floor Ligtvoet om
schrijft in de krant van maandag
3 maart onder de kop 'Leids car
naval mist zuidelijke knipoog'
het feest in minder vleiende be
woordingen.
Zo wordt aangegeven dat in een
gesprek met een van de aanwe
zigen wordt opgemerkt dat er
weinig personen echt opvallend
verkleed zijn uitgedost. Maar als
zij goed om zich heen had geke
ken, had zij kunnen constateren
dat alle Hutspotters, raa
elf, bestuur en dames v<
waren. Zie hiervoor ook
die in het Leidsch Dagb!
stond.
Verder werd er geschrev
van de aanwezigen de n
aan tafeltjes zitten en lui
naar het optreden van E
ting. Hierover verschille
duidelijk van mening. H
zijn dat dit een moment
is geweest, maar volgen
werd er de hele avond
danst en polonaise gelo
P. van 1
'Insprekers honen procedure
voor vierbaans Nil' kopt het
Leidsch Dagblad op 3 maart. In
derdaad, deze procedure laat
weer eens zien hoe krankzinnig
het in dit land is gesteld met al-,
lerlei overbodige, kostbare regel
geving. Degenen die z
denken, hebben dringe
chiatrische hulp nodig,
de!
Ph. Rhi
Hazerswoudt
Wonen in een anti-kraak
pand is vaak voordelig.
Voor een relatief lage
huur bewoon je soms een
grachtenpand in hartje
centrum. Vooral in een
stad als Leiden, met ge
brek aan betaalbare
woonruimte, is anti-kraak
zo gek nog niet. Zo dacht
een Leidenaar erover
toen hij verhuisde naar
een woning vlakbij het
Van der Werfpark. Op dat
besluit kwam hij echter
snel terug. Na meerdere
malen te zijn bedreigd en
lastiggevallen door kra
kers en junks hoefde de
Leidenaar niet meer zo
nodig in een mooi huis te
wonen. Je veilig voelen op
straat, daar valt ook heel
wat voor te zeggen. Bij
het uitzoeken van een
nieuw anti-kraakpand
geeft hij daarom voorrang
aan een goede buurt. Di
rect valt zijn oog op de
idyllische Aalmarkt.
Het zit hem niet mee. De
man heeft bij wijze van
spreken zijn verhuisdo
zen nog niet uitgepakt of
hij hoort buiten een
enorm kabaal. Als hij uit
het raam kijkt, ziet hij drie
baldadige jongens rotzooi
trappen. Een van hen
schopt hard tegen de au
to van de 'anti-kraker' die
voor zijn deur staat ge
parkeerd. Het is voor de
Leidenaar de druppel die
de emmer doet overlo
pen. Om het tuig dat de
overlast veroorzaakt eens
goed af te schrikken gaat
hij gewapend met een
honkbalknuppel de straat
op.
De jongens zien de man
aankomen en zetten het
op een lopen. Echter niet
snel genoeg, want als hij
zwaait met zijn knuppel
raakt hij een van de jon
gens op zijn achterhoofd.
Het slachtoffer komt er
met een bult van af, de
knuppel daarentegen
overleeft de klap niet en
breekt in tweeën.
Voor dit geweld moet de
man zich bij de rechter
verantwoorden. Vanuit
het strafbankje legt hij uit
dat het niet zijn bedoeling
was om te slaan. „Ik wilde
de jongens alleen maar
aanspreken op hun ge
drag." „Het staat anders
wel agressief om met een
knuppel in uw hand te
gaan praten", vindt de
rechter. De man haalt zijn
schouders op. „Ze waren
met een groepje. Ik moest
toch wat bij mij hebben."
Dat zijn honkbalknuppel
tijdens de slag in tweeën
brak heeft niets met hard
slaan te maken, verkon
digt hij stellig. „Het was
een verdroogde knuppel
van twintig jaar oud.
De rechter wil nog weten
hoe de huidige woonsitu
atie van de man is. „Ik
ben aan het verhuizen",
klinkt het vermoeid. „Ik
wil weg uit de binnenstad
en misschien wel hele
maal uit Leiden." De Lei
denaar hoopt dat de
rechter hem mild zal be
straffen aangezien het
slachtoffer en zijn vriend
jes die avond zelf ook iets
deden wat niet door de
beugel kan. Hun daden
voert hij op als verzach
tende omstandigheden.
De officier van justitie
toont zich niet gevoelig
voor deze uitleg. „Degene
die u tegen het hoofd
heeft geslagen, behoorde
niet tot de groep krakers
of junks die bij u zoveel
stress heeft veroorzaakt."
Voor de officier blijft de
poging tot het toebrengen
van zwaar letsel overeind
staan. De rechter is het
met haar eens. „Het
slachtoffer heeft geen
zwaar letsel. Gelukkig
niet, maar het had wel ge
kund."
De man moet een boete
van 300 euro betalen en
krijgt een week voorwaar
delijke gevangenisstraf
opgelegd.
Oude vijand
Een jongen uit Hillegom
neemt na tien biertjes te
hebben gedronken in het
café de taxi naar huis.
Ondanks dat hij redelijk
beschonken is en niet he
lemaal meer helder uit
zijn ogen kan kijken,
meent hij de taxichauf
feur ergens van te ken
nen. Tijdens de autorit
naar huis dringt lang
zaam tot hem door waar
van. De chauffeur zou
hem vroeger op de voet
balclub hebben geslagen
en bedreigd. Gesterkt
door de drank komt de
Hillegommer op het idee
de man terug te betalen
voor de geïncasseerde
klappen van vroeger. Di
rect nadat hij is uitge
stapt, slaat hij met zijn
vuisten op het gezicht
van de chauffeur. Die
doet de volgende dag bij
de politie aangifte van het
voorval.
Eenmaal voor de rechter
betuigt de jonge
„Ik had het ook
kunnen aanpak
hij nu in. „Ik ha
kunnen aanspre
rechter knikt: ,,T'
niet eens zeker
man ook daadw
die vervelende j
van vroeger is. D
chauffeur was h
baasd over uw a
„Als er al iets is
vroeger, dan is
zake doende", o1
de officier. „U 0
met uw vuisten I
mands hoofd sk
Zijn losse handji
de Hillegommei
te van tweehonc
euro op. Daarna
hij nog eens dril
euro aan de ged
taxichauffeur o\
Zoete wraak wo
nog zuur.
Floor Ligtvoet
Judith Kloppenbt
Constantijn Huygens (1596-1687)
schreef zijn autobiografie op 82-jarige
leeftijd. In ruim tweeduizend Latijnse
verzen zette de dichter zijn
levensverhaal op papier.
'Mijn leven verteld aan mijn
kinderen' was slechts één
keer eerder vertaald, in
1816. Classicus en neerlan
dicus Frans Blom van de
Universiteit Leiden promo
veerde onlangs op de ver
taling en becommenta
riëring van Huygens' auto
biografie.
I N
ONDER
ZOEK
Het levensverhaal van de
beroemde dichter en
staatsman was uitsluitend
bedoeld voor zijn vijf kin
deren. De verzen waren
niet bestemd voor publi
catie. Tot honderd jaar na
zijn dood bleef het werk
in de familie. Na het over
lijden van de laatste direc
te afstammeling, werden de manu
scripten verdeeld onder achterneven
en -nichten en kwamen ze in delen
op veilingen terecht.
Ruim negen jaar heeft Blom aan de
autobiografie van Huygens gewerkt.
Tijdens zijn studie Nederlands wijd
de hij zijn eindscriptie aan de zeven
tiende-eeuwer. „Mijn scriptiebegelei
der vroeg me in 1993 of ik niet een
stuk over de autobiografie van Con
stantijn Huygens wilde schrijven. Zo
doende ben ik me erin gaan verdie
pen", vertelt hij in zijn kantoor in het
universiteitsgebouw aan de Witte
Singel. Als AIO kon hij tussen 1993 en
'97 veel werk verzetten, maar toen hij
in dienst kwam bij de opleiding
Dutch Studies, kwam het aan op de
avonduren.
De vertaling van 'Mijn leven' was vol
gens de neerlandicus een hele opga
ve. „De teksteditie bestaat uit ruim
tweeduizend verzen in het Latijn ge
schreven", legt hij uit. „Daarom heeft
nog bijna niemand zich er aan ge
waagd. Huygens is erg moeilijk om te
lezen. In het Nederlands is het al pit
tig, maar zijn werk in het Latijn is
echt ontzettend lastig. Ik moest elke
dag een klein stukje tekst voor mijn
Nieuwsgierigheid
is de belangrijkste
drijfveer voor de
wetenschap. De
rubriek In
Onderzoek doet
een greep uit de
vele onderwerpen
waar Leidse
onderzoekers zich
in hebben
verdiept. Vandaag:
Frans Blom.
rekening nemen en dat goed op me
in laten werken. Er zorgvuldig over
nadenken. Daarom heb ik er heel
lang over gedaan.
Constantijn Huygens
wordt door velen gezien
als een van de intelli
gentste schrijvers van de
zeventiende eeuw. De in
Den Haag geboren po-
eet was een zeer veelzij
dig man. Hij dichtte in
het Nederlands en in
het Latijn en bespeelde
verschillende instru
menten waaronder luit,
klavecimbel en orgel.
Ook schreef hij toneel
stukken.
Na zijn loopbaan als di
plomaat begon hij een
carrière aan het hof van
Oranje. In 1625 trad hij
in zijn vaders voetspo
ren als secretaris van
prins Frederik Hendrik.
Na diens dood in 1647
zette hij zijn werk onder
diens zoon stadhouder
Willem II voort.
De veelzijdigheid van Huygens fasci
neert Frans Blom enorm. „Die man
kon zóveel. Dichten, ontwerpen, mu
siceren. Hij sprak wel negen talen.
Constantijn Huygens kon schilderen
met woorden. Prachtig!"
Blom wilde met de
vertaling van 'Mijn
leven verteld aan
mijn kinderen'
achterhalen of
Huygens'
wijze van
zelfpresen-
tatie klopt.
Hij maakte
een recon
structie van
het geleefde
leven en ver
geleek dit met de
autobiografie. En?
„Er klopt geen snars
van", aldus Blom. „Huy
gens idealiseert zijn leven
ontzettend." Als voorbeeld
noemt Blom Huygens' adel
lijke titel 'Heer van Zuyli-
chem'. „In Mijn le
ven' doet
Constantijn Huygens het voorkomen
alsof hij de enige was die hiervoor in
aanmerking kwam. In werkelijkheid
kreeg hij als secretaris van de koning
alle aanvragen uit het hele land bin
nen. Hij heeft die brieven ge
woon achter de hand gehou
den. Zodat hij zelf Heer van
Zuylichem kon worden."
Twee gebeurtenissen
uit het leven van de
zeventiende-eeuwse
dichter springen er
volgens Blom uit. Het
huwelijk met zijn
grote liefde Sterre en
haar dood in 1637.
„Over het huwelijk
schrijft hij zo roman
tisch, zo in extase. Hij
adoreert haar, dat
druipt er vanaf.
Niemand
kan aan haar tippen. Als zij koi ilii
dood van hun vijfde kind overt 1
stort hij volledig in. Zijn leven I g
geen zin meer zonder haar", 21
Blom al bladerend door Mijn
Huygens' gemoedstoestanden
men sowieso heel erg naar voi 1
vindt Blom. „Zijn manier vans a;
ven ondersteunt de inhoud vai 0
vers. Als hij vrolijk is, dansen d e
woorden over het papier. De a
lezen snel, springerig. Wannee
zwaarmoedig is, worden de ve k
langzaam, stroperig. Het ritme n
traagt."
Mijn leven verteld aan mijn ki ef
ren' heeft op Frans Blom diept
druk gemaakt. De manier waaj
Huygens zijn veelzijdige leven
schrijft, intrigeert hem. „Die n 1
zo'n rijk leven. Hij heeft zoved d
gemaakt. Hij zet dat zo pracht
papier! Dan mag je het best ee 1*
je mooier voordoen dan het in u
kelijkheid was." I
Neerlandicus Frans Blom
leest eigen werk.
Huygens idealiseert zijn
leven ontzettend."
Foto: Henk Bouwman
HDC 970
DONDERDAG 13 MAART 200)
Leidse neerlandicus vertaalt biografie van de
'intelligentste
ii
e
I!
dichter van de zeventiende eeuw' f.
