LEIDE
Leiden voorbereid op oorlog Irak
Mensen die alleen zijn, vinden zo'n bezoek geweldig'
Groen kan
grote nederlaag
niet verklaren
:rboom roept hervormden op 'hun knieën te buigen'
Metseltalenten strijden om zilveren troffel
SieMatic
REGIO
R1
Lemstra roept op eenheid te bewaren
jeuw complex voor
Seclub Boshuizerkade'
STELLING
ut let Leidse
rgemeester-
ndum was een
oot succes
fjm Mooi cadeau
van SieMatic
Leiderdorp.
Get more.
T -Mobile-
donderdag 13 maart 2003
•arkeren in
tails
ramp'
(advertentie)
ar je kamer jij!'
kapot? Bel: 589 88 87
il*S IN SCHILDERWERKEN
door Eric-Jan Berendsen
leiden - Leiden is volgens waar
nemend burgemeester Wolter
Lemstra goed voorbereid op de
gevolgen van een eventuele oor
log in Irak. Hij heeft de afgelopen
gelen ge-
>lit
twee maanden maatregel
nomen voor de hele politieregio
Hollands Midden.
Beter goed voorbereid zijn op
iets dat niet blijkt te gebeuren
dan ineens worden geconfron
teerd met een onvoorbereide,
onverwachte situatie. Van dat
standpunt is Lemstra uitgegaan.
Zo is de rampenorganisatie
doorgelicht, is er een beveili
gingsplan opgesteld voor perso
nen en vitale objecten en is er
een vaccinatieprogramma in ge
val van een bacteriële aanval.
Maar vooral roept Lemstra de
Leidenaars op de eenheid onder
de bevolking te bewaren. „Als er
oorlog komt, is het een oorlog
tegen Saddam. Niet tegen de Is
lam."
Korpsbeheerder Lemstra heeft
de afgelopen weken nauw sa
mengewerkt met gemeente, po
litie, brandweer, ambulance
dienst, GHOR (rampenbestrij
ding) en GGD. Daarnaast is hij
door diverse ministeries op de
hoogte gehouden van de lande
lijke voorbereidingen in het ka
der van Irak.
Samen met de politie heeft
Lemstra een lijst opgesteld van
mogelijke objecten en personen
die voor beveiliging in aanmer
king komen. Daarbij moet wor
den gedacht aan politici, buiten
landse bedrijven en instellingen,
maar ook energiecentrales of
brandstofopslagplaatsen.
Tevens heeft hij de rampenorga
nisatie binnen Leiden en Hol
lands Midden nog eens doorge
licht. „Daar werd nog wel eens
in kolommen gedacht, maar dat
is nu geïntegreerd denken ge
worden." Tot slot heeft hij een
aantal voorbereidingen getrof
fen op het terrein van gezond
heidszorg. In het geval van een
bacteriële aanval zijn Leiden en
de regio op de allerergste situa
ties voorbereid. Zo ligt het draai
boek voor een vaccinatiepro
gramma klaar. Lemstra bena
drukt dat hij geen paniek wil
zaaien. „Maar de bevolking wil
toch graag weten of de overheid
is geprepareerd."
Lemstra heeft begrip voor de
angst voor een komende oorlog
die er onder Leidenaars heerst.
„Ik begrijp dat de inwoners zich
zorgen maken over de toe
komst. Of dat nu is omdat men
in het algemeen een oorlog
vreest of omdat men vreest in
geval van een oorlog zelf anders
te worden behandeld door me-
de-Leidenaars. Ook zullen er
mensen zijn die zich zorgen ma
ken omdat ze familie hebben in
het betrokken gebied. Leiden
heeft binnen de gemeentegren
zen diverse groeperingen, waar
onder Irakese vluchtelingen,
Koerdische vluchtelingen maar
ook Amerikanen. Het is belang
rijk de eenheid te bewaren.
Daarom zijn we ook uiterst alert
op mogelijke onrust."
Lemstra gaat alsnog langs bij 103-jarige Leidse
njolein Hendriks
„We hebben gewonnen", glun-
oa Johanna Otten-Zeegers. De
ge Leidse kreeg gisteren alsnog
van interim-burgemeester
en zijn vrouw, ruim een
na haar verjaardag op 11 febru-
i besloot het college alleen
ren van 100,105,110 of 115 te
n. Het besluit werd terugge-
ladat zowel regionale als lande-
dia aandacht aan de zaak
i „Het is een beetje geësca-
indt een dochter,
tegers zit fier rechtop in haar
de Haagweg waar ze sinds
ïnt. Ze heeft vier kinderen,
nlónderen en aan een lange
iterkleinkinderen is er maan-
réén toegevoegd. Haar huis
met foto's van familieleden,
en ik gek op." Voor haar staan
en een zilveren lepeltje met
sleuteltjes die ze van Lemstra
regen. Ze houdt goed in de ga-
dereen genoeg cakejes en drin-
het belangrijk dat de burge-
ihonderdplussers blijft bezoe-
heb het druk genoeg op mijn
jg", zegt Otten-Zeegers, „maar
die alleen zijn, vinden zo'n be-
reldig." Lemstra merkt op dat
dag naar de verjaardag van een
van Otten-Zeegers gaat. „We
t graag."
Bonbons en een zilveren lepeltje. Van burgemeester Lemstra, voor de 103-jarige Lena Otten-Zeegers. Foto: Henk Bouwman
Het gaat Otten-Zeegers zowel geestelijk
als lichamelijk voor de wind. Ze draagt
een alarmpje, maar ze heeft nog nooit
in het ziekenhuis gelegen. „Ik blijf ge
woon ademhalen, meer kan ik niet
doen", zegt ze nuchter. Soms betrapt
ze haar dokter op vergeetachtigheid.
„Dan zeg ik: wie is hier nou 103, jij of
ik?"
Aanstaand burgemeester Lenferink
heeft aangekondigd langs te zullen ko
men om met Otten-Zeegers, die in 1900
aan de Leidse Kooilaan is geboren, te
praten over de geschiedenis van Lei
den. „Ze weet dies nog", zegt een
dochter vol trots.
Interesse voor haar omgeving heeft ze
ook nog altijd. Ze heeft niet gestemd,
maar is zaterdag wel bij het burge
meestersdebat in De Waag geweest.
„Vond u het niet te druk?", vraagt Lem
stra. „Oh, daar kan ik wel tegen, hoor",
antwoordt Otten-Zeegers ferm. „Maar
ik moet wel altijd afwachten hoe ik me
voel. Als ik eenmaal ga beven, blijf ik
beven." Lemstra vindt dat ze nu 'hart
stikke stil' zit. „U komt uit een sterk ge
slacht."
Otten-Zeegers wil niet naar een bejaar
dentehuis. „Ik word goed verzorgd." Ze
heeft al negen jaar dezelfde hulp en
ook familieleden springen regelmatig
bij. „Bovendien zit ik hier enig. Ze krij
gen me er niet uit!", roept ze uit „Het
is inderdaad de mooiste oplossing om
met wat hulp zo lang thuis te kunnen
blijven wonen", beaamt burgemeester
Lemstra.
Na het bezoek van de burgemeester is
het tijd voor de pedicure. „Je moet je
zelf goed onderhouden", vindt Otten-
Zeegers en steekt vrolijk haar voeten in
de lucht.
an Schoonhoven
fan voorpagina
Utwuk - Wim Verboom
ijn pamflet Om het Ver
lor de tobbers'. De tob-
ir hoort hij zelf ook bij.
"fe en nacht bezig" met
ende kerkscheuring.
1, hoogleraar in Leiden,
7 pf bij de behoudende
ank van de Nederlandse
Kerk. Daar leven
vetensbezwaren tegen
itschap van een een-
heidskerk die het homohuwelijk
toelaat, om maar eens wat te
noemen. Verboom schrijft zijn
pamflet als een oproep aan die
bezwaarden om 'met mij hun
knieën te buigen'. Meegaan in
de fusie is kwalijk, maar een
kerkscheuring is nog erger.
„Sommigen zien mijn oproep
misschien als een zwaktebod.
Maar ik draai het om: het is juist
de weg van de minste weerstand
om je af te scheiden. In een
weerbarstige werkelijkheid is het
elkaar vasthouden moeilijker
dan om het isolement te zoeken,
waar luwte is."
De protestantse kerk is vandaag
de dag een wirwar van stromin
gen en richtingen, waar buiten
kerkelijken allang niets meer
van snappen. De breedste
scheidslijn loopt tussen de her
vormden en de gereformeerden,
een kloof die in de negentiende
eeuw is geslagen. Het Samen-
op-wegproces is een poging om
die scheur te lijmen. Dat valt
echter niet mee. Het Sow-proces
sleept zich dan ook al veertig
jaar voort.
In december valt de definitieve
beslissing over de fusie. Dan
moeten de drie kerken weer on
der één vlag gaan varen. Niet ie
dereen is bfij met de hereniging,
want het oud zeer zit diep.
Vooral binnen de conservatieve
vleugel van de hervormde kerk
bestaat diepe weerzin tegen wat
de fanatiekste tegenstanders een
'valse kerk' of zelfs een 'on-kerk'
noemen. Zij willen de hervorm
de kerk voortzetten en niet mee
gaan in de Verenigde Protes
tantse Kerk in Nederland, zoals
de fusiekerk moet gaan heten.
Een aanzienlijk deel van de te
genstanders woont in Katwijk
aan Zee. „Ik ben bang dat in
dergelijke gemeenten er straks
gewoon weer een kerk bij
komt", vreest Verboom.
In zijn vlugschrift probeert de
hoogleraar de argumenten van
de tegenstanders te weerleggen.
Niet omdat hij zo blij is met een
kerk waarin homo's kunnen
trouwen, maar omdat hij bang
is voor de gevolgen. Verboom
heeft een beetje het gevoel dat
hij de woelige dagen uit de ne
gentiende eeuw, de tijd van de
Doleantie en Abraham Kuyper,
herbeleeft. En kijk hoe het die
kerkscheurder verging: „Er ont
stond een gereformeerde kerk
die stond als een huis", schrijft
Verboom. „Maar zie eens hoe
het gegaan is met dat huis? Ag
nes Amelink heeft het beschre
ven in haar boek 'De gerefor
meerden'. Toen ik dat boek las,
heb ik gehuild en gezegd: hoe
kan het toch, hoe kan het toch?"
■101
houder wil fusie van vier clubs
lem Spierdijk
Wethouder Pechtold
t heeft vier voetbalclubs
Boshuizerkade een
omplex in het vooruit-
iteld mits zij fuseren. De
I knapbeurt komt er al-
1Leidsche Boys, LFC,
n VNA alle vier aan de
«doen en de fusie op
mijn totstandkomt De
mag rekenen op een
kantine, nieuwe velden
8 Ier een wetra-veld) en
erij leedkamers.
l0| ouder heeft dit gister
en jdens een bijeenkomst
esturen van de vier ver-
1 meegedeeld. Hij heeft
(advertentie)
ts<
•ad
ef uw mening
'.leidschdagblad.nl
de bestuurders gewaarschuwd
dat hij helemaal niets doet als
de fusie niet doorgaat. „Dan
wordt het doormodderen. En
het gevaar bestaat dat de clubs
op termijn helemaal geen veld
meer hebben. Er wordt een
nieuw plan voor het betreffende
gebied gemaakt en dan is het af
wachten of er nog plaats is voor
voetbal", aldus Pechtold.
Het voorstel van Pechtold is het
derde fusieplan dat in korte tijd
de revue passeert. Clubs aan de
Boshuizerkade moeten samen
gaan omdat zij - uitgezonderd
Leidsche Boys - te weinig leden
en geen toekomst hebben. Eerst
stemde LFC een samengaan
met Leidsche Boys en VNA weg,
een tweede fusieplan tussen
LFC, UDWS en VNA stuit op een
'veto' van de wethouder.
Pechtold is 'licht optimistisch'
over het welslagen van het
nieuwste plan. „Sommige be
stuurders zegden gisteravond
toe dit te verdedigen. Anderen
hielden zich op de vlakte. Veel
komt nu aan op de overtui
gingskracht van de besturen tij
dens de ledenvergaderingen."
LFC, UDWS en VNA hebben
vanavond al een ledenvergade
ring, die al was bijeengeroepen
om over een fusie tussen deze
drie clubs te praten. De wethou
der zal daarbij aanwezig zijn en
de leden toespreken.
door Marijn Kramp
leiden - Een finaleplaats in de
nationale wedstrijd Metselen
met Baksteen. Daar werkten gis
teren negentien scholieren zich
voor in het zweet bij het Visser 't
Hooft Lyceum in Leiden. Het
was een pittige opdracht, con
cludeerden de docenten. Met
drie kleuren steen moest een
ontwerp worden uitgevoerd dat
een gevel met raam en twee
bloempotten verbeeldde.
De negentien deelnemers van
vmbo-scholen uit de regio Mid
den-Nederland kregen een hele
werkdag om het ontwerp tussen
de houten stellages in de werk
plaats op te trekken, maar niet
iedereen kwam uit met de tijd.
Het begin was met een paar re
delijk normale rijen op elkaar,
nog wel te verhapstukken, maar
na een paar regels werd het al
snel ingewikkelder. De stenen
moesten in allerlei maten en
vormen worden getikt en daar
bij kwam ook het hogere reken
werk om de hoek kijken.
Visser 't Hooft had zelf geen
metseltalent naar de wedstrijd
afgevaardigd. Maar daar komt,
hoopt docent G. van Kruijssen,
de komende jaren verandering
in. De dagen dat het metselvak
op de Leidse scholengemeen
schap op een laag pitje stond,
zijn voorbij. „Volgend jaar is de
finale in Voorhout en dan ho
pen we met een goede kandi
daat te komen."
Het plaatselijke Teylingen Colle
ge is dan hoogstwaarschijnlijk
ook weer van de partij. Dit jaar
Erik van Oranje uit Voorhout werkte zich in het zweet tijdens de Na
tionale Metselkampioenschappen. Foto: Dick Hogewoning
is deze school de enige uit de re
gio die vertegenwoordigd is in
de voorronde. De 17-jarige Erik
van Oranje uit Voorhout is de
gelukkige afgevaardigde. Het is-^
zijn eerste metselwedstrijd en
hij heeft het prima naar zijn zin.
Hij is gek op metselen en hoopt
volgend jaar als hij klaar is met
zijn vmbo-opleiding als metse
laar aan de slag te gaan.
H. Speelman van het organise
rende Koninklijk Verbond van
Nederlandse Baksteenfabrikan-
'Geen wrok, geen rancune'
door Wim Koevoet
leiden - Het is een prachtige tijd
geweest, hij heeft tal van leuke
Leidenaars ontmoet en hij heeft
zich in korte tijd ontwikkeld tot
'haringexpert'. Harry Groen kijkt
dan ook met voldoening terug
op de afgelopen drie campagne-
weken. In schril contrast hier
mee staat de 'afgetekende uit
slag' van het burgemeestersrefe
rendum. Groen haalde slechts
22 procent van de stemmen
binnen en zijn opponent Henri
Lenferink de rest.
„Een opvallend groot verschil
dat me heeft verrast en waar
voor ik geen verklaring heb",
zegt Groen the day after op het
Leidse stadhuis waar hij weer tal
van persvertegenwoordigers te
woord staat. Groen oogt en
praat niet als een burgemees
terskandidaat die met verplette
rende cijfers is verslagen. En ook
niet als een man die een dag
eerder afscheid van zijn overle
den zus heeft moeten nemen.
Hij heeft van het laatste veel
meer verdriet dan het eerste.
Klagen dat hem dit moet over
komen, doet hij dan ook geen
tel. Maar hij onderschrijft de
stelling dat dinsdag een voor
hem even vreemde als verdrieti
ge dag was.
Voor Groen was het burgemees
tersreferendum, zegt hij, een
uphill battle. Hij was al in zijn
tijd als wethouder in Amster
dam door trammelant rondom
een declaratie in opspraak ge
raakt. Declaratiekwesties bleven
hem achtervolgen, met alle pu
blicitaire gevolgen van dien.
Voor Groen had een burge
meestersbenoeming als gunstig
neveneffect rehabilitatie bete
kend. Hij heeft, zegt hij, echter
moeite met het woord 'rehabili
tatie'. .Alsof de campagne die ik
heb gevoerd een reclasserings-
traject is geweest. Mijn naam
was al gezuiverd. Vergeet niet
dat twee vertrouwenscommis
sies, in Haarlemmermeer en in
Leiden, mij hebben voorgedra
gen. Plus twee commissarissen
van de koningin."
Zijn ongunstige uitgangspositie
was voor Groen eerder een sti
mulans dan een handicap. Maar
toen enkele dagen voor de gang
naar de stembus het bericht
over zijn zus binnenkwam, wil
de hij de handdoek toch (even)
in de ring gooien. „Ik ben de
oudste van vijf kinderen. Het
besef dat we nooit meer met
zijn vijven bij elkaar kunnen
zijn, doet verschrikkelijk pijn."
Zijn veerkracht, alom geroemd,
bracht hem tot een ander be
sluit Hij zette zijn campagne op
een laag pitje en schrapte enkele
activiteiten. Hij legt op geen en
kele manier een verband tussen
de droeve gebeurtenis en zijn
referendumdebacle. „Ik kon niet
langer door de stad trekken, me
zelf op de borst kloppen en roe
pen: stem op mij." De debatten
schrapte hij niet uit zijn agenda.
„Ik geloof niet dat ik tijdens de
debatten minder bij de les was
door het overlijden van mijn
zus, al dwaalden mijn gedach
ten regelmatig af."
Over zijn nabije toekomst kan
Groen (58) nog niet zo veel zeg
gen. Dat zijn Leidse avontuur is
mislukt en dat hij ook in Haar
lemmermeer afviel, brengt hem
in elk geval geenszins tot de
conclusie dat hij zijn loopbaan
maar beter in het bedrijfsleven
kan voortzetten. Daar heeft hij
immers de grootste successen
geboekt. „Ik ben nu niet uitge
praat over functies in het open
baar bestuur. Ik ben wel afhan
kelijk van de opties die zich aan
dienen. Maar ik zie niet om in
wrok, ik koester geen rancune.
Ik vind het wel erg jammer dat
ik geen burgemeester van Lei
den word, ja."
(advertenties)
Ons nieuwe SieMatic
Keukenideeënboek denkt met u
mee. Het helpt u stap voor stap bij
het selecteren van mogelijkheden
Met veel praktische tips. Al jaren de
mooiste en meest uitgebreide
gids. Nu in een compleet nieuwe
opzet In luxe harde kaft.
Cadeau in onze showroom.
't Liefst een SieMatic
SieMatic in Leiderdorp
Meubelplein 11Leiderdorp, telefoon 071 - 541 2615
,.RT
ÈUKENS
00K VERKRIJGBAAR BIJ:
t.o. Avifauna, Hoorn 126a,
Alphen a/d Rijn, telefoon 0172 - 42 21 00
ten verwacht dat dat geen pro
bleem zal zijn. De vraag naar
vaklui is groter dan het aanbod.
„Vroeger ging het metselvak van
vader op zoon en werd de keuze
voor een opleiding niet bepaald
door de Cito-toets. Of je nu
mavo-nivëau had of havo, je
ging gewoon naar de Lagere
Technische School om metselen
te leren. En eenmaal aan het
werk klom je vervolgens op tot
leidinggevende of specialist op
een bepaald vakgebied." Tegen
woordig blijven jongeren langer
op school, kunnen ze uit veel
meer opleidingen kiezen en is
het onderwijs zelf ook enorm
veranderd.
Promotie van het vak, onder an
dere in de vorm van dit soort
wedstrijden, is door deze ont
wikkelingen steeds belangrijker
geworden, meent Speelman.
„De Nederlandse bakstenenin
dustrie besteedt op jaarbasis 1
miljoen stenen aan dit soort ac
tiviteiten die jongeren moeten
enthousiasmeren voor het vak."
De finale is in Oss. Daar strijden
volgende maand de twaalf bes
ten om de zilveren troffel. Tey-
lingen-leerling Erik zal daar niet
bij zijn. Hij moest, zo maakte
wethouder A. Pechtold bekend,
drie andere deelnemers voor
zich laten. Het Teylingen Colle
ge kan zich volgend jaar tijdens
de thuiswedstrijd in Voorhout
revancheren en ook Leiden
wacht mogelijk die kans. Want
Pechtold maakte behalve de uit
slag ook bekend dat hij zijn best
zal doen om de finale in 2006
naar Leiden te halen.
Bij T-Mobile krijgt u persoonlijke, klantgerichte service. En zo nodig komen we voor advies en
service naar u toe. Ga voor meer informatie naar de T-Mobile zakelijk dealer of bel: 0800-7112.
