'Het moedergevoel overheerst
GESPREK VAN DE DAG
Heus kampioenschap voor snelle straatracers
Het blijkt v*
lekker won|
in Amsterdj»
De thuisblijfmoeder kiest heel bewust voor kinderen boven carrière
Manimist
MENSELIJK
MADONNA (44) is bezig
met het schrijven van
KINDERBOEKEN. In
september verschijnt in
Groot-Brïttannië de eer
ste uit een reeks van vijf
werken van de Ameri
kaanse popzangeres en
tweevoudige moeder. Het
boek krijgt de titel 'De
Engelse Rozen', aldus de
Britse uitgeverij Penguin.
Het is niet Madonna's
eerste stap op het boe-
kenpad. Tien jaar gele
den publiceerde ze het
veel rumoer veroorzaken
de fotoboek 'Sex'. De
kinderboeken zijn be
doeld voor de jeugd vanaf zes jaar. Verscheidene kunste
naars verzorgen de illustraties. Foto: AP
Musicals op BROADWAY
dreigen het vanaf donder
dag zonder levende muziek
te moeten stellen. De vak
bond van musici heeft zijn
leden opgeroepen in STA
KING te gaan, als de pro
ducenten van de musicals
in de Newyorkse straat, het
walhalla voor liefhebbers
van deze theatervorm, niet
afzien van hun voornemen
het aantal musici bij uit
voeringen tot maximaal ze
ven terug te brengen. Tot
nu toe zijn zo'n 25 musici
bij een voorstelling vereist.
De producenten willen hen
vervangen door op compu
ters afgedraaide opnames
van orkesten. Volgens de
vereniging van producen
ten zijn musici eigenlijk
niet meer nodig, en is het
aanbod van maximaal ze
ven begeleiders juist een
tegemoetkoming aan de
bonden.
Dronken was hij wel, maar rijden deed hij niet. Toch
meldde een 45-jarige CARNAVALSVIERDER uit Zwaag
zich gistermorgen spontaan in het politiebureau in Hoorn.
Om een BOETE te betalen. Naar eigen zeggen had de man
zich in Zwaag lastig gedragen. Hij had bij verschillende
mensen aangebeld, en 'alaaf' geroepen als ze opendeden.
Daarvoor verdiende hij straf, vond de man. De agent op
het bureau vergaf hem zijn zonde, maar daar wilde de man
niet in mee gaan. Hij legde 50 euro op de balie en vertrok.
Gistermiddag nodigde de politie de ontnuchterde man uit
op het bureau. Hij wist zich nog wel te herinneren dat hij
daar was geweest, maar die 50 euro was hem ontschoten.
Hij kreeg het geld weer mee.
Proefwedstrijden vorig jaar be
wezen dat er leven in zit. Een
heus nationaal kampioenschap
moet de definitieve zet geven.
Straatraces moeten uit de illega
liteit. Daar zijn ze te leuk en te
populair voor, vindt Don Leem
ker, voorzitter van Operation
Street Legal (OSL). Plannen
heeft hij genoeg, medewerkers
en belangstellenden ook.
Nee, het wordt geen achteraf-
weggetje, zelfs geen tweede
rangs vliegveldje, maar een heus
circuit. Op de TT-baan in Assen
wordt zondag het startschot ge
geven voor het eerste nationaal
kampioenschap straatracen. Le
gaal. Het straatracen is en blijft
ongekend populair in Neder
land. Cijfers zijn er niet, maar op
internet zijn wekelijks de versla
gen te lezen van tientallen wed
strijden met soms honderden
deelnemers.
Vijf kernen hebben zich ontwik
keld: Drachten, de Kop van
Noord-Holland, Rotterdam, Til
burg en Venray. Races zijn daar
uitgegroeid tot volksvermaak en
familievertier. Desondanks blijft
het een illegale bezigheid, niet
in de laatste plaats wegens de
potentiële gevaren die het met
zich meebrengt. „Zonde", zegt
Don Leemker. „Want het kan
makkelijk zo veel beter. En het is
zo'n leuke sport. Vooral omdat
het zo'n brede groep aan
spreekt."
De boomlange Leemker komt
van de DHRA, de Dutch Hot
Rod Association, een organisatie
die dragraces organiseert. Drag-
racen is knallen op de korte af
stand: 402 meter sprinten. Let
terlijk met vuurwerk, want het
gaat met monsters die 800 tot
3.000 pk op de baan kunnen
Straatracen blijft ondanks het verbod razend populair. Foto: GPD/Jan de Vries
leggen. Met de vlam in de pijp,
rokend rubber en remparachu-
tes.
Straatracen is in feite hetzelfde:
ook een sprintje trekken. Van
daar dat een DHRA-commissie
zich over het fenomeen boog,
en al snel tot een internationale
groepering kwam: OSL, Opera
tion Street Legal. Die kreeg vorig
jaar een paar keer de gelegen
heid om voor en/of na d
ces 'géwone' snelle jongens op
de baan los te laten. Gevolg: een
publiek van duizenden, plus
honderden enthousiaste rijders.
Het experiment wordt nu een
versnelling hoger geschakeld:
een kampioenschap. Deze keer
los van de dragraces, een eigen
evenement samen met VDB-Ca-
revents. In totaal zijn er twaalf
races, waarvan er acht meetel
len voor de beker. De andere
zijn typegebonden: alleen voor
Golfjes, Opeis of Italiaanse au
to's.
De opzet van de races is vrijwel
gelijk aan die van het dragracen.
Eerst komen auto's twee aan
twee aan de start. Afhankelijk
van hun gereden tijd worden ze
's middags ingedeeld in drie
klassen. Om het extra spannend
te houden, krijgen snellere wa
gens een handicap-tijd, zodat
het echt om stuurmanskunst en
wagenbeheersing gaat. Met re
actietijd en keuringen zijn bo-
nuspunten te verdienen.
Deelnemers aan races - zowel
auto's als bestuurders - moeten
altijd aan strenge eisen voldoen.
Bij de straatracekampioen-
schappen zijn die simpel: alles
moet voldoen aan straateisen.
Oftewel: de bestuurder moet
een geldig rijbewijs hebben, de
auto moet verzekerd zijn en een
geldig keuringsbewijs hebben.
Dat houdt in dat er niet al te
veel aan gesleuteld mag zijn,
wat bij dragraces juist wel het
geval is.
De OSL-dagen blijven niet be
perkt tot het racen. Er wordt ook
gestreden om de King Street- en
de decibeltitel, er zijn wedstrij
den op het gebied van stereo-in
bouw en bum out. het slippend
optrekken zodat brede rubber
sporen achterblijven. Daarnaast
zijn er stands en demonstraties
van allerhande auto-apparatuur
en wordt zondag ook het straat-
raceblad AutoMaxx gelanceerd.
Hamvraag is natuurlijk of het ra
cen even populair blijft als het
uit de illegaliteit wordt getrok
ken. Volgens Leemker groten
deels wel. „Nu kun je professio
neel aan de gang, met echte
starters en tijdmetingen. Rijden,
dat is de kick. Het illegale zal
voor een minderheid de aan
trekkingskracht zijn, maar het is
allemaal erg riskant, zowel per
soonlijk als financieel. Dan lie
ver legaal, zo horen wij. Kijk ook
naar de coffeeshops: het aantal
blowers is er niet minder op ge
worden sinds ze in het daglicht
mogen zitten."
Max Steenberghe
ANDRÉ HAZES (52)
en zijn vrouw RACHEL
(33) gaan na een hu
welijk van twaalf jaar
uit elkaar. Dat heeft
een woordvoerder van
het paar tegenover De
Telegraaf bevestigd
,,Het boek is uit", zo
zei hij. De twee, op de
foto op hun trouwdag,
beginnen nog geen
echtscheidingsproce
dure, maar ze hebben
wel allebei een advo
caat in de arm geno
men. André heeft de
echtelijke woning in
Vinkeveen verlaten en
woont tijdelijk in een hotel. Er waren al langer spannin
gen tussen Hazes en Rachel, die samen twee kinderen
hebben. De zanger was al twee keer eerder getrouwd voor
hij in de echt trad met Rachel, die als kind al idolaat van
hem was. Foto: ANP
Ijshockeyer Sergei Fedorov
heeft toegegeven dat hij de
man van tennisster ANNA
KOERNIKOVA is geweest.
De speler van Detroit Red
Wings is inmiddels ook
weer van haar gescheiden.
Hij wil geen data noemen.
Koernikova krijgt al jaren
vragen over een huwelijk
met de 33-jarige Fedorov.
De 21-jarige glamourgirl
van het tenniscircuit heeft
de geruchten echter altijd
tegengesproken. De Russi
sche wordt de laatste tijd
ook in verband gebracht
met de beroemde ijshoc
keyer Pavel Bure en zanger
Enrique Inglesias. Vee! be
ter tennissen gaat ze niet
van de geruchten. Ze is de
nummer 67 van de wereld
ranglijst, en wacht nog
steeds op haar eerste toer
nooizege in het enkelspel.
Een van de boegbeelden van de NATIONAL GEOGRAPHIC
Society, Luis Marden, is gisteren op 90-jarige leeftijd
overleden. De ontdekkingsreiziger, fotograaf en schrijver
was 64 jaar aan National Geographic verbonden. Hij werk
te mee aan zeker zestig artikelen voor het wereldberoemde
geelgerande tijdschrift van de organisatie. Marden was
een pionier op het gebied van 35 mm-fotografie en onder
waterfotografie. Hij verwierf in 1957 faam door de restan
ten van het schip 'Bounty' te vinden. Marden maakte in
totaal elf documentaires. Hij werkte ook jarenlang nauw
samen met de Franse oceanograaf en documentairemaker
Jacques Cousteau.
DAGELIJKS LEVEN
NEoEAJ w£l<EN TOE- AA Aft
E.M If HET- MSHONU
dinsdag 4 maart 2oo3
Amsterdam is terug in di
tien van beste woonplaaj
wereld. Twee jaar geledei
de stad naar de twaalfde!15
maar Amsterdam staat v*'
onderzoeksbureau Mer<
man Resource Consult!
weer op tien. „Amsterd;
weinig onder voor andei
steden, maar de verkeer^
stoppingen blijven een
punt", concludeert Men
score van de hoofdstad
bied van veiligheid is m(
25ste plaats een stuk mL
Mercer houdt elk jaar eer!1
reldwijd onderzoek naarPJ1
kwaliteit en veiligheid in|
steden. Het bureau hieli'
steden tegen het licht,
blijkt dat de vijf veiligste
plaatsen in Europa ligg<
gaat om Luxemburg, Hl,
Zürich, Genève en Bern. P j
ten naar het algehele leese'
is Zürich de beste plaats."^
Mercer baseert zich bij
voor persoonlijke veilig
misdaadcijfers, ordeham
en stabiliteit. De steden i
afgezet tegen New York ij,
basisscore 100. Eenderd^"
215 onderzochte steden
score boven de 100 punt
in Europa. Amsterdam sè||
113,5 punten. Milaan, At
Rome scoren lager dan
ten op de veiligheidsranj
De minst aantrekkelijke
wereld is Brazzaville in
Ook Bangui in de Centrj
kaanse Republiek en de
hoofdstad Bagdad kunne,
gemeden worden.
hr
ANP 'u
;d
Het is helemaal niet erg als u nooit van Emile Ratelband
hebt gehoord. Inmiddels is het helaas te laat, u bental door
de eerste zin heen. Laten we samen door de zure appel heen-
bijten. Ik op mijn beurt zal mij onthouden van demonise-
ring. Immers, maak nooit het tekort van een ander tot jouw
probleem. Woede is energieverlies. Denk je eigen positieve
dingen. Aldus dezelfde Emile Ratelband, een voormalige pa
tatbakker die het vemiogen heeft zichzelf permanent in een
optimistische stemming te dwingen. Daar doet hij niet ver
keerd aan. Optimisten hebben een beter leven dan pessimis
ten, ze zijn domweg gelukkiger. Gelukkige mensen zijn bo
vendien niet alleen voor zichzelf beter gezelschap, ze zijn dat
ook voor hun omgeving. Dat maakt hen geliefd, vanwege
hun energie en vrolijkheid. Op het gebied van relaties en car
rière heefteen optimist daarmee een natuurlijke voorsprong
op de zwartkijker. Er is ook een schaduwzijde, tenminste, als
je in schadu wzijden gelooft. Een optimist hoeft, wegens eer
dergenoemde pluspunten, lang niet zo intelligent te zijn als
een pessimist om toch hetzelfde te bereiken. Ofzeljs meer.
Een manisch optimist als Ratelband hoeft daarom niet per se
dom te zijn, zo werkt dat niet. Wel loopt Emile een fors risico
dat hij zijn intelligentie en kennis veel te gunstig inschat. Uit
psychologisch onderzoek blijkt dat ook telkens: optimisten
hebben duidelijk een minder realistisch beeld van zichzelf
dan pessimisten. Optimisme is eigenlijk een vorm van dom
heid, maar wel een buitengewoon lonende. Dat laatste
maakt optimisten slecht bekeerbaar en extra moeilijk toe
gankelijk voor met hun overtuiging strijdige feiten. Emile
Ratelband is, ik zei het al, een buitengewoon optimistisch
man. Vandaar dat hij onlangs een bezoek bracht aan Sad
dam Hussein, die hij naar eigen zeggen inderdaad ook ont
moet heeft. De na afloop door Ratelband over Irak en Sad
dam verstrekte informatie ontleen ik weer aan Het Parool,
mijn avondkrant. Zo meende Emile dat Saddam Hussein één
van zijn boeken, Vuurloper', ook daadwerkelijk had gelezen.
Dit feit kwam ter sprake in Saddams monoloog die Emile
volgens eigen zeggen als in een waas registreerde. Een pessi
mist zou opwerpen dat Saddam op dit moment geen tijd
voor boeken van Emile Ratelband heeft, en dat hier sprake is
van een leugentje om bestwil. Aan vrolijke vrienden heeft de
Slager van Bagdad bepaald gebrek, en dat is al jaren zo. Aan
de andere kant, ik was er niet bij. We gunnen Emile hier het
voordeel van de twijfel. Zo mogelijk nog opmerkelijker is de
constatering van Ratelband dat de westerse media al jaren
een compleet verkeerd beeld van Irak geven. Want Emile zag
in Bagdad verliefde stelletjes op de terassen zitten. Hij zag rij-
Hoger opgeleide jonge moeders
hebben steeds meer moeite een
passende baan te vinden en blij
ven noodgedwongen thuis. Er is
echter ook een groep die er be
wust voor kiest een paar jaar te
'moederen'. Ze zien geen heil in
het rennen tussen huis, speelzaal
en werk. Zonde van al die 'verlo
ren jaren' van studie en werken,
vindt Ciska Dresselhuys van Opzij.
De emancipatie-goeroe geeft de
ze groep zelfs het predikaat 'dom'
en vindt dpt deze 'luxepaardjes'
hun talenten vergooien. Hoe tr
endsettend is de thuisblijfmoe
der?
Of ze een trendsetter is? Welnee,
het is toch heel gewoon om een
paar jaren voor je kinderen te
zorgen? Welzijn en geluk voor
jezelf en je gezinsleden zijn ook
in deze tijd belangrijke items.
De jaren tachtig en negentig van
de vorige eeuw waren veel meer
een periode waarin carrière en
ambitie van de jonge moeder
een hogere prioriteit hadden
dan huiselijk geluk.
In een sfeervol bovenhuis in de
Amsterdamse Watergraafsmeer
woont Claudia van het Kaar (31
jaar) met haar man en hun
zoon, die luistert naar de intri
gerende naam Rijkman. Claudia
is net bezig de zes maanden ou
de baby in bad te doen. Het
knulletje lacht naar het bezoek.
Claudia is hoger opgeleid en
'thuisblijfmoeder'Dat is heel
wat anders dan een huisvrouw
die ramen zeemt en het platje
schrobt. De thuisblijfmoeder is
niet 'zomaar' thuis. Ze wil niets
missen van de sociaal-emotio
nele ontwikkeling van haar kind
(eren). Ze kiest er bewust voor
zelf voor hen te zorgen geduren
de de jaren dat ze klein zijn.
„Ik ben geen moederkloek,
Ik wilde steeds vaker het beste
voor de personen en dat ging
wringen. Misschien raakte ik in
deze machowereld wel een
beetje gefrustreerd, maar die
onlustgevoelens waren nog slui
merend, en ik schoof ze een
beetje naar de achtergrond."
Anderhalve maand na de ge
boorte van Rijkman deed ze een
zogeheten transformatiespel.
Tijdens dit spel worden er kaar
ten getrokken die je inzicht kun
nen geven in je denkwereld.
„Ineens werd het me duidelijk
dat ik me steeds meer verwij
derd voelde van de 'buitenwe
reld', dat ik eigenlijk helemaal
niet meer wilde werken, en dat
ik het mezelf al die tijd knap
moeilijk had gemaakt. Blijkbaar
had ik een soort angst gehad om
voor die beslissing uit te ko
men." Ze belde kort daarna haar
baas en zegde haar baan op. Ze
verbaasde zich erover dat hij zo
Thuisblijfmoeder Claudia van het Kaar en zoontje Rijkman. Foto: George Verberne
el
laconiek reageerde, in d 1 i
van 'het is heel goed om
tijdje te moederen, doet
vrouw ook'."
Ook anderen, inclusief 11|
man, vonden dat ze een
beslissing had genomen n
het haar eigen keuze wa sp
andere opties had hij ui en
overtuiging gesteund. V pe
gen hoefde ze zich nauv n
„Ja een beetje naar mijn Ze
moeder, omdat zij zelf a ap
res had gewerkt en ze h< iu;
langrijk vond dat ik mijrpe
ciële onafhankelijkheid >t1
hield." er
Toen ze een keer ging ki ru
een crèche, wist ze helei ag
ze de goede keuze had g pe
„Dat is toch niks voor et
Ik ben ervan overtuigd d|)|
kind tot twee drie jaar
kwetsbaar is. Daarna ka
aangeven dat hij hier of
pijn heeft of dat hij het i iai
zijn zin heeft, maar een >v<
heeft die mogelijkheden )t
niet" Desalniettemin b< d.
ze bij zichzelf een dubbi er
voel: „Soms voel ik me ite
eenzaam en moet ik be< ek
hoe ik mezelf moet bezige u
den, want al mijn vrienebgs
werken. En als Rijkman n1
het ook niet echt gezelli) st
Maar op dit moment ov ite
de moedergevoelens in flui
weet ik dat ik voor meze tc
kind de beste keus heb b
Natuurlijk heeft het feit ev<
geen financiële zorgen krs i
daar aan bijgedragen. Mde
mijn talenten vergooi ik
natuurlijk niet. Zo'n uits f
vind ik overigens behoo
genuanceerd, want mijn
teiten komen vanzelf we
pas als ik opnieuw aan c en
ga. Wanneer dat is weetpiji
Dat hangt er natuurlijk (plu
af of we nog meer kinde sto
gen." ed
d-
Irene Nieuwenhuijse en
ng
Internet: www.thuisblijfmoeders.iin C
va
en voor de theaters en volle café's. Hoe was het
mogelijk. Ondanks alle westerse propaganda
bleken in Irak mensen te leven die op u, op mij
en wellicht zelfs op Emile lijken. Ja, Emile, dat
is zo. En dat is ook altijd zo geweest. Mensen
proberen er altijd iets van te maken, zelfs
zonder dat ze speciaal op cursus zijn ge
weest. De veerkracht van onze soort,
zowel van de azijnpissers als van
de manische vlindertjes, is onge
hoord en wonderschoon. Maar
het feit, Emile, dat jij je ver
baast, juist jij, over dat prakti
sche optimisme van onze zo her
kenbare medemensen in Bagdad,
dat kwalificeert jou wat mij be
treft definitief voor het gesticht. Je
conclusie dat, gezien dat terrasbe-
zoek door verliefden in Irak van een
zwaar gecontroleerde maatschappij
geen sprake is neem ik minder zwaar
op. Dat is nog enigszins herkenbare
domheid.
maar ik voed ze liever zelf op
dan ze uit te besteden. Het is in
derdaad een luxe dat ik mezelf
de tijd geef. In die zin voel ik me
een luxepaardje, omdat ik zelf
die keuze heb kunnen maken.
Als ik hem 's morgens uit de
wieg haal en in die stralende
oogjes kijk, dan word ik vanzelf
ook vrolijk. En dan kan ik ook
nog in alle rust de dagelijkse
dingen met hem doen. Mijn
man kan alleen maar in het
weekeinde van hem genieten.
Maar ik heb net zo veel respect
voor moeders die wel werken."
Claudia is in Duitsland geboren,
maar omdat haar vader Neder
lander is, heeft ze de Nederland
se nationaliteit. Na het gymnasi
um in Duitsland is ze in Parijs
aan de Sorbonne gaan stu
deren, Franse literatuur en
letterkunde. Ook de
Franse cultuurgeschie
denis was een belangrijk
onderdeel van haar
studie. Ze werd
daarna re
searcher bij een headhuntersbe-
drijf. Eerst in Düsseldorf, daarna
in Amsterdam. Ze genoot er
van, vooral van de vele interna
tionale contacten. Ze deed voor
namelijk de voorselectie van
kandidaten. Ze was zeer gemoti
veerd en wilde carrière maken.
Oook toen ze eind 2001 zwanger
werd, was ze daarom aanvanke
lijk van plan om te blijven wer
ken. „Op een gegeven moment
zat ik in mijn
zwanger
schapperiode tijdens een diner
naast een vrouw, die vertelde
dat ze thuis moeder was. Eerlijk
gezegd kon ik dat toen nog niet
helemaal begrijpen, omdat ik
toen nog vol ambitie was om
hoger op de maatschappelijke
ladder te komen."
Toch veranderde er iets, aan
vankelijk onbewust. Tijdens
haar werk merkte ze dat ze zich
steeds meer ging focussen op de
gevoelens van de klanten die ze
moest plaatsen, en niet zozeer
op de banen. „Wat ik be
doel, is dat ik wist dat
bedrijf X gebaat zou
Zijn met meneer Y,
maar dat ik me te
gelijkertijd af
vroeg or be
drijf X wel de
juiste onder
neming
voor me
neer Y was.