REGIO
'Pistooltje kopen, meester? 1600 mro^
Leiden heeft nog altijd klasseert het ec°-
een goede klank btj mtj Nyferdesieutei
Bijna alles 120 procent duurder door de euro
Brojig
VDAG 21 FEBRUARI 2OO3
NAVRAAG
In Leiden is het bijna net zo goed toeven als in Amstelveen. Onder
meer door het 'prikkelende' winkelaanbod, de universiteit en de goe
de bereikbaarheid
j 7 t nomisch instituuut
stad als tiende van
de vijftig grote Nederlandse steden. De voorzieningen in Amstelveen
zijn gemiddeld nog beter, waardoor die stad Amersfoort aflost als
nummer één. BERT PAAUW, voormalig gemeenteraadslid in Leiden
en nu als directeur sportbedrijf werkzaam in Amstelveen, geeft zijn
mening over beide aantrekkelijke steden.
Is er veel verschil tussen Amstelveen en
Leiden?
„Ja, het verschil is groot. Leiden heeft een
oude binnenstad en is ook een slag gro
ter. En het heeft tenminste een station.
Naar Amstelveen rijdt geen trein, waar
door ik twee keer per dag in de file sta. Ik
kies dan ook voor Leiden. Maar Amstel
veen heeft ook voordelen. Het is een mo
derne stad met een prachtig nieuw cen
trum. Amstelveen is met zijn 80.000 in
woners vooral compact. Ik rijd er, als de
verkeerslichten meewerken, in tien minu
ten van noord naar zuid. Dat zie ik mij in
Leiden nog niet zo gauw doen."'
Wat lokt u nog wel eens naar Leiden?
„Eerlijk gezegd kom ik er niet zo vaak
meer. Als ik mijn familie in Rijnsburg bezoek, rijd ik via de buiten
randen om de stad heen. Toch heeft Leiden nog altijd een goede
klank bij mij vanwege de markt, lekker kuieren langs de Burcht en
de goede restaurants.''
Wanneer kocht u voor het laatst wat in die prikkelende Leidse
winkels?
„Ook dat is alweer enige tijd geleden. Ik ben het type dat doelge
richt inkopen doet. Als sportliefhebber was ik vaak te vinden in de
sportzaken in het centrum. Daarnaast hadden de boekwinkels al
tijd aantrekkingskracht op mij. Heerlijk om daar wat rond te snuf
felen."
U heeft, onder meer als technisch directeur van de Koninklijke
Nederlandse Atletiek Unie en in uw huidige baan, veel te maken
met sport?
„Op dat punt scoort Amstelveen hoog. Ooit was het zelfs sportstad
van Nederland. Hier staat de bekende Bankrashal, waar de natio
nale volleybalploeg de basis legde voor olympisch succes. Ook wo
nen er diverse bekende voetballers van Ajax. Verder is Amstelveen
goed op het punt van zwembaden, fitness en atletiek."
Hoe hoog zou u uw woonplaats Hili>ersum op de ladder zetten?
„Ik zet Hilversum op nummer 1. Ik ben dol op deze heerlijke stad.
Hoewel Hilversum net zo groot is als Amstelveen is het hier toch
rustiger dan in het westen van het land. Ik houd van bos en hei.
Vanuit mijn huis kan ik er zo een stuk gaan hardlopen. Ik probeer
ook een steentje bij te dragen om mijn woonplaats mooi te hou
den. Ik was bijna in de gemeenteraad gekozen en ben nu als bur
gerlid actief. Nee, niet meer voor de PvdA maar voor de WD. Ik
denk niet dat ik ooit nog wegga uit Hilversum."
tekst: Tim Brouwer de Koning archieffoto: Henk Bouwman
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1953, Zaterdag 21 Februari
TELEVISIE - 1 October 1951 was voor ons land een historische da
tum. Toen startte de Nederlandse televisie. Voor de duur van 2 jaar
was machtiging verleend voor het verzorgen van uitzendingen, en wel
tot een maximum van 4 uren per week. Deze periode zou echter een
experimentele zijn, hetgeen dus wilde zeggen, dat de regering zich
niet gebonden voelde en ook niet gehouden kon worden een defini
tief fiat voor de TV te geven. Met andere woorden: men wilde de TV-
kat eerst eens op zijn gemak uit de Lopik-boom kijken. Thans is het
Februari '53, October ligt nog ver in het verschiet, doch het gaat niet
aan om bijvoorbeeld pas in Augustus uitsluitsel inzake hettelevisie-
beleid te geven. Het overschakelen van 'experimenteel' op 'definitief'
kost veel tijd en vergt velerlei voorbereidingen. De technici in Bus-
sum, de leden van de TV-staven in Hilversum, de ondernemers en
tenslotte de honderdduizenden
Nederlanders, die mogelijk als
toekomstige TV-toestel bezit
ters te beschouwen zijn, wach
ten. Men beidt zijn tijd, maar
iedere dag langer wachten
maakt een besluit des te drin
gender! Zéér grote belangen,
staan op het spel! Een kloeke
beslissing is noodzakelijk.
ANNO 1978,
dinsdag 21 februari
WARMOND - Een schip te wa
ter laten op 20 februari... Twee
weken geleden vond niemand
dat een merkwaardige onder
neming, maar intussen hebben
de aanhoudende lage tempera
turen een streep gehaald door
de rekening van de Warmond-
se scheepswerf 'Het Joppe'. De
12 meter lange trawler 'Bona
parte' werd gedoopt door de
echtgenote van de burgemees
ter, mevrouw De Vreeze, maar
het ijs in de Leede liet de rest
van het ritueel niet toe.
Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 Ln.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum v
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, C P. Arnold
W.MJ. Bouterse (adjunct)
E-mail: directie@damiate.hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@damiate.hdcnl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-5 '5° 567
ADVERTENTIES
071-5356 300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut ine)
p/kw €55,00 p/j €210,60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
cq de betreffende auteur.
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken yan
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 507,2003 PA Haarlem.
SCHRIJVENDE LEZERS
Hierbij wou ik toch eens mijn mening
geven over de euro. Je leest maar dat
het leven 4,5 procent duurder gewor
den is zoals het Centraal Bureau voor
de Statistiek en de Nederlandse Bank
beweren. Ja, de eerste levensbehoef
ten zijn misschien die 4,5 procent
duurder geworden. Maar bij de rest
hebben ze het guldenteken gewoon in
een euroteken veranderd. Een prijs
verhoging derhalve van 120 procent.
Door deze praktijken zijn veel men
sen in de problemen gekomen. Ie
mand die 4000 gulden verdiende
krijgt nu immers 1815 euro. Dankzij
die nieuwe prijzen in euro's is zijn
geld niets meer waard.
Ik ben ervan overtuigd dat van alle
middenstanders 80 procent de prijzen
met 120 procent heeft verhoogd. Ik
noem de schoenen- en kledingwin
kels, bouwmarkten, tuincentra enzo
voort. En niet te vergeten de markt.
Op de markt is uw gulden een daalder
waard, zeiden ze vroeger. Nu is je gul
den nog 25 eurocent waard.
Mensen die het bovenstaande nog
ontkennen zijn blind. De regering
moet ingrijpen, en die middenstan
ders op een zwarte lijst zetten, het
liefst aangeplakt op de voorgevel van
de zaak. Het is schandalig wat er ge
beurt.
J. Betgen,
Leiden.
LEIDS DIALECT
D
Jjr
ra
rd{
is
Op de ma
is uw guld t j,
een daaldi l,
waard, zei 0Q
ze vroegei W(
is je guide de
nog 25 eui
cent waan
Archieffoto ,^2
Hielco Kuif jje
Ik haat verhuizen. Elke
keer als ik in een andere
stad ging wonen, voelde
ik een diepe droefenis
over mij komen. Een me
lancholie die helemaal
bezit van me nam. Zelfs
een verhuizing van de
ene straat naar de andere
veroorzaakte een gevoel
van onrust. Ik weet niet
wat het is. Het is een ge
waarwording die het bes
te wordt omschreven in
het prachtige gedicht van
een van mijn favoriete
dichters, Piet Paaltjens:
Wel menigmaal zei de
melkboer
Des morgens tot haar
meid:
'De stoep is weer nat. Och,
hij wist niet,
Dat er 's nachts op die
stoep was geschreid.
Nu, dat hij en de meid het
niet wisten,
Dat was minder: - maar
dat zij
Er hoegenaamd niets van
vermoedde,
Dat was wel hard voor
mij.
Peter Kleton uit Noord-
wijk kent voor dat onbe
stemde, knagende, wee
moedige gevoel het
woord brojig. Hij hoorde
het zijn Leidse oom Leen
Kooien vaak zeggen. Oom
Leen vroeg menigmaal
aan hem op de avond dat
hij weer als dienstplichtig
soldaat naar de kazerne
terug moest reizen: Voel
je je brrojig, juh?'
Dat gevoel, dus. Kent u
dat ook? Die bijtende
weemoed?
Ik wel.
Maar wat ik niet weet, is
de herkomst van dat bro
jig. Het enige woord dat
erop lijkt is brodig. En dat
wordt gezegd van dienst
boden. Een brodige
dienstbode eet iemands
anders brood, ligt bij ie
mand anders in de kost,
wordt door hem onder
houden.
In een oude tekst uit 1489
staat het volgende te le
zen: 'Dat wy ter begeerte
van deVrouwe van
Rynsburg allen hueren
broedigen dienaars, huis-
gesinde en Commensalen
en voorts alle haare
ondersatenmits huere
broedigen bodengev-
ryt ende geveyliget heb
ben'. En dat betekent: dat
wij, op verzoek van de
Vrouwe van Rijnsburg, al
le dienaren die in huis
wonen en alle huisperso
neel en kostgangers en al
haar onderdanen alsme
de hun in huis wonende
dienaren bescherming
gegeven hebben. Maar
het verband tussen die
'brodige dienstbode' en
dat nare gevoel als je
weer naar de kazerne te
rug moet of gaat verhui
zen, dat zie ik niet. Het
feit dat je door een ander
voorzien wordt van eten
en drinken zou je alleen
maar gelukkig en tevre
den moeten maken. Niet
droef en naar.
Wind. Ik doe mijn bood
schappen meestal in
Oegstgeest. Gewoon, om
dat ik daar mijn auto
dicht bij de winkels kan
parkeren. Op de Lijtweg,
vlak bij de ingang van de
Passage, staat een stand
beeldje. En dat beeldje
staat er terecht. Het is een
mannetje, licht voorover
gebogen en met de hand
stevig aan zijn hoed. Het
geeft precies aan wat er
daar aan de hand is: het
waait er altijd. Ook als het
verderop helemaal niet
waait. In Leiden werd de
'kopkant' van de Haar
lemmerstraat, aan de
kant van de Haven, vroe
ger de kou we hoek ge
noemd. Bij een beetje
wind was en is het daar
ontzettend koud.
Worst U hebt het onge
twijfeld wel eens meege
maakt bij een van uw
huisgenoten. Hij of zij zit
op de bank wat te lezen
en ogenschijnlijk is hij
(laten we de 'zij' maar
even vergeten) zeer ver
diept in zijn lectuur. Maar
toch moet je hem iets
dringends vragen. 'Heb jij
die batte rijn nog ge
haald?' Het ntwoord is
een grom. 'Ihuu'. Je her
haalt je vraa en krijgt de
zelfde reactk Een dierlijk
geluid. Of: "Vatte?' Na vijf
pogingen hel je er ge
noeg van enroept geër
gerd uit: 'Of j worst
lust...!' In Leien bestaat
deze uitdrukkig natuur
lijk ook. Alleeiin een iets
uitgebreidere orm. Vroe
ger had je op e Bree-
straat de worsnakerij
van de Firma /ofs. De
Leidse kreet va ergernis
luidt dus, heel egrijpe-
lijk: 'Of je worrdus, van
Alofs...!'
Heer. In arme Lidse ge
zinnen was het iet onge
woon om, wanner een
vrouw in verwaating
was, geen huisais of
vroedvrouw te radple-
gen, maar een 'Herr van
het grrote ziekenuis' te
vragen. Die 'Heeivan het
grote ziekenhuis Vas een
medisch student ie een
bepaald aantal bevall
gen buiten het Acade
misch Ziekenhuis mo 0e
doen. Dat kostte niets n
tegendeel, de vrouw i r
kwestie kreeg van het le
kenfonds zelfs een be^arf
uitgekeerd als, ja als
wat..., misschien alsb
ning?
Kent iemand de uitdi
kingen dan mag ik or
'n wals gaan legge: jul
heb zeken de zoute kt1
van 'n kat gekust en j
je heb 'n gezicht as 'n
kiel Wat betekenen 2
Met veel dank verder
Wim Goddijn, Wil
Heeten en Willem Kt
man.
Reacties en tips:, Pos
54,2300AB Leiden,
vermelding van 'Lei
dialect'. E-mailen n
auteur kan ook: hees
mans@inl.nl
Hans Heestermans
.°1
Pedagogisch ordebewaker Ruud Bröring brengt respect, rust en veiligheid terug in 'smeltkroes-schole^emeenschap'
Hf
oio
de
Hi
aft
slee
var
)ui
en
werd gezviid, leraressen werden 01
bedreigd fdocenten raakten hun ltel
spullen kw of hun auto werd be-
schadigd. Igebeurde elke dag we
wat, omda r totaal geen respect
meer was. it moest hoe dan ook
weer wordf afgedwongen. De velier
ligheid mot terugkomen. Dat ha
de hoogsteLioriteit."
Dat vond o< de directie. Dat die
vervolgens techtkwam bij de gyiin
leraren kan -bring, die al sinds
1974 op de i?t een meisjesschool
gefuseerde IS werkt, gemakkelijl
verklaren. „I incidenten werden
we al vaak geaagd om te bemidi
len en gymleren zijn daar ookd
aangewezen ?rsonen voor. Allee
al omdat ze c lichamelijk gebied
een heel ande band met de leer s^c
gen hebben ai andere docenten !Pe
Als die een scalier ook maar eve
aanraken, wolt er meteen geroej
dat ze hun haien thuis moeten
houden. Dat U heel gevoelig, tet m
wijl gymlerare de hele dag niet j n*È
ders doen. Ze mgen leerlingen
na het kastsprigen en het ring-
zwaaien en rain ze aan bij judo.
Het lichamefijlcontact met hen
wordt als normal ervaren."
„Bovendien krgt een gymleraar!
meeste leerlingn in zijn les en kt m0
hij ze dus en sids we dagelijks d ere'
de school wanclen kennen we a ou
allemaal. Dat zn grote voordela 4"
als je ze een kee uit een groep m 11111
plulcken of een psprek met ze 111
aangaan. Dat den we heel los, 11
een flinke dosis lumor, en we be
deren ze ook hel volwassen enp n8<
beren ze te helpn bij problemen 1111
maar de regels hinteren we altijd 1:1
heel consequent"
Sleuteltje
Voorbeelden genoeg die dag, die
overigens tamelijknjstig verloop on11
met zes leerlingendie zich kome e
melden bij'de kamer van de Gebi P'e
wenhoofden. Ze wirden waar nt r
eerst op hun plek gezet („Wat do_.
we in onze moskee met ons petjcP^
ja, sorry, die zettenwe af, meesti
en vervolgens vriendschappelijk
manend toegesproken, maar kri
wel straf en accepteren die ook.
Zelfs de meest lastige klanten. „I
mens heeft een sleueltje waar je
hem mee open kan naken en 01 en
sleutelbos wordt steeds groter, 0 31
dat we er elke dag zijn en veel pi
ten", zegt Bröring. „En als je een
band krijgt met die kinderen, wi
den ze ook meer hanteerbaar in
les. Dat werkt dus. Het lijkt een
oplossing, want je moet leraren t
voor vrijmaken, maai wat je erir.
wint op het gebied van veiligheii er
werksfeer en het ziekteverzuim 1 mo,
collega's is gigantisch. Alleen alt
aanwezigheid werkt preventief.
daar staat wel tegenover dat je a 1
consequent mee door moet gaai Er
Als we er een week, of zelfs een t
niet zouden zijn, zou de rotzooi
meteen weer beginnen.l^'
Paul de Tombe
Nog geen vier jaar geleden was het bijna elke dag bal in de vestiging Nova van de Amsterdamse scholengemeenschap
Esprit. Afpersing, bedreiging, dealen, diefstal en vechtpartijen waren aan de orde van de dag op de school in het stads
deel Geuzenveld, waar zeshonderd leerlingen van tachtig nationaliteiten voorbereidend middelbaar beroepsonderwijs
krijgen. In de smeltkroes van culturen brandde constant het vuurtje van etnische vijandigheid, werden omwonenden en
leraressen beledigd en lastiggevallen en werd een enkele docent zelfs in elkaar gemept. De politie was bijna dagelijks op
school en de zaak dreigde volkomen onbeheersbaar te worden. Tot twee gymleraren door de directie werden aangesteld
als 'pedagogische ordebewakers'. Met een amicale, maar uiterst consequente aanpak brachten zij de orde en de veilig
heid terug. „Niet door er meteen bovenop te springen, maar door een band te kweken met de leerlingen", aldus Ruud
Bröring. De Noordwijker - die ook trainer van zaterdaghoofdklasser FC Lisse is - is als (ex-)leraar lichamelijke opvoeding
betrokken bij het unieke project dat de aandacht trekt van veel andere multiculturele scholen.
invasie van een paar honderd leer
lingen. „En dat terwijl hier vroeger
de gehaktballen met mayonaise
door de zaal vlogen en er een meter
vuil lag na de pauze."
„Soms ben je vader van de leerlin
gen, soms broer, soms vriend, soms
leraar en soms moet je als politie
agent fungeren", zegt Bröring wan
neer hij terug is in de kamer, waar
hij en zijn collega Hans Nolting do
micilie houden.
De dag dat we over de schouder van Bröring. Als hij na de middagonder -
Ruud Bröring meekijken, komen bij- breking de deur weer van het slot
na alle aspecten van zijn functie aan draait en de voornamelijk
bod. Op het moment dat vrijwel alle buitenlandse
leerlingen er in de middagpauze ver- leerlingen
zameld zijn, draait hij de deur van het
de kantine van Nova op slot. De ge-
scholieren kunnen via een trap nog
wel het plein bereiken, maar het ge
bouw mogen ze niet meer in. „Doen
we om de meesters rustig te laten
eten en voor de veiligheid", ver
klaart Bröring de rigoureuze maat
regel. „Zo weten we tenminste ze
ker dat niemand naar de lokalen
kan om daar zonder toezicht
rond te lopen."
Besiktas
Terwijl twee docenten er tij- v
dens hun kantinedienst op
toezien dat alles binnen orde-
lijk verloopt, blijft hij zelf de
hele pauze door op de gang
staan om bij hoge uitzondering
de sleutel te gebruiken. Dat is
ditmaal maar één keer nodig.
Voor een jongen uit Sierra Leone,
die duidelijk komt maken dat hij
zijn portemonnee met zijn pasjes
is kwijtgeraakt in de tram. Of hij
even mag bellen naar het ver
voerbedrijf. „Doen wij voor
je. Kom na de les maar
naar onze kamer om te
vragen hoe het er
mee staat",
zegt
Schoonmaakster
pauze weinig
herinnert
bouw instromen, spreekt hij de
scholieren aan op hun gedrag („je
weet toch dat er niet gegeten mag
worden op de gangen") en infor
meert hij hoe het met ze gaat
(„ben je al weer terug in
huis, meisje?). Zelf
wordt hij geregeld be
groet met een klap
op zijn uitgestoken
hand. „Suppor
ters van Besiktas
zijn dat", zegt hij
later. „Boefjes
en bluffertjes.
Die vroegen vo
rige keen 'pis
tooltje kopen,
meester? 1600
Euro, dan is
ie van u'.
Nee, die gas
ten geef ik
niet aan. Wel
als ze dat pis
tool echt bij
zich hebben,
maar dit was
bluf. Hoewel.
We hebben in
het verleden
weieens een namaak-
pistool in beslag geno
men. En messen en een
busje traangas."
Op weg naar een kop koffie
raapt hij papiertjes op in de
kantine en vraagt hij achter
blijvers om hetzelfde te
doen. „En nou niet zeggen
dat de Turkse mevrouw die
hier schoonmaakt daar
voor is, want de meester
doet het ook." Resul
taat is dat na de
Ruud Bröring: „Soms ben je vader van de leerlingen, soms broer, soms vriend, soms leraar en soms moetje als politieagent fun
geren." Foto: Dick Hogewoning
Disciplinespel
De 'gebouwenhoofden', zoals ze of
ficieel heten - „maar eigenlijk zijn
we pedagogische ordebewakers" -
werken altijd met zijn tweeën en zijn
aardig op elkaar ingespeeld in het
disciplinespel met de leerlingen. Ze
'dollen' met ze tijdens hun pau
zerondjes door de gangen en de
kantine, staan tijdens gesprekken
open voor het verhaal van scholie
ren die uit de klas zijn gestuurd en
zich bij hen moeten melden, maai
blijven uiterst consequent bij over
treding van de regels die ze zelf heb
ben opgesteld. Mobieltjes moeter.
uit in het gebouw, walkmans mogen
alleen worden gebruikt in de kantine
en schreeuwen, rennen en stoeien
zijn niet toegestaan. „Van schreeu
wen komt ruzie, van rennen komen
valpartijen en onrust, van stoeien
komt vechten."
Van de leerlingen wordt verwacht
dat ze de school zo netjes mogeijk
houden, dat ze niet eten en drirken
in de lokalen en gangen en dat :e na
schooltijd niet blijven rondhanjen.
Ze mogen geen petjes op in de heo-
rielokalen en de sluier moet bijde
voordeur af. Om veiligheidsretfenen.
„Omdat je niet kan zien wie erach
ter zit. Voor hetzelfde geld kont er
een vent binnen met een sluie", om
de boel te overvallen." Wie zien niet
aan de regels houdt, wordt coise-
quent gestraft, tenzij het verhial
echt steekhoudend is. „Er woden
ook wel eens leerlingen voor <en
wissewasje uit de klas gestuud.
Daar spreken we dan ook de locen
ten op aan."
Die formule blijkt naar twee ianten
te werken „Het respect, de nst en
de veiligheid zijn weer aardij terug",
kan Bröring met feiten en cïfers on
derbouwen. „Leraren en lerïessen
worden niet meer met hun \)or-
naam aangesproken, maar as
'meester' en 'juf en de wijkccher-
cheur die hier vroeger bijnaiagelijks
was om in te grijpen, komt iu nog
één keertje per maand, vooide ge
zelligheid. Het aantal leerlingen dat
de klas uit wordt gestuurd, i: tegen
woordig ook te overzien. Da gaat
naar minder dan vijfhondird dit
jaar. Nog veel, maar vier jiar gele-
L den waren dat er duizen< en het
sfeertje in de school wed des
tijds steeds agressieve en
onveiliger. Ouderejars
persten jongeren af, neisjes
werden lastiggevallen er
waren vechtpartijen raarbij
ook wel eens met mesen
itïii
