REGIO
'Vertrouw op God, maar zet wel je fiets op slo
'Finale tussen Serena
en Venus is eentonig'
Onwaarheden in krant
over Vrije Lijst Alphen
Nieuw plan Luifelbaan valt
niet zo heel erg in de smaak
Artikel geeft slecht beel
van Warmondse jonge:
Een nieuwe auto uit 1984?
ZATERDAG 25 JANUARI 2003
NAVRAAG
Ook de Nederlandse televisie besteedt veel aandacht aan de open
Australische tenniskampioenschappen. Tijdens spannende wedstrij
den zitten heel wat kij-
kers, vanwege het tijd
verschil op ongebruike
lijke tijdstippen, voor
de buis. Voor de vrou
wenfinale van van
nacht - voor de zoveelste keer tussen de zussen Venus en Serena
Williams - lijkt de belangstelling minder groot. Tennisster KATJA
NOSSIK UIT Leiderdorp geeft haar oordeel over de voorspelbare
tweestrijd tussen de Williams-sisters.
Blijft u speciaal thuis voor een finale tussen Venus en Serena
Williams
„Of ik ga kijken, hangt af van mijn werk. Ik geef toe dat zo'n finale
eentonig is. De beste wint nu
eenmaal. Op het ogenblik wint
Serena meestal, want zij speelt
nog beter krachttennis dan haar
zus. Van die twee is Serena Wil
liams mijn favoriet."
Hoe kan het vrouwentennis
minder voorspelbaar worden?
„Daarvoor kan alleen de concur
rentie zorgen. De verandering
moet vermoedelijk uit België ko
men. Kim Clijsters was tegen Se
rena Willams een eind op weg,
maar haar 5-1 in de derde set
voorsprong had zij binnen de kortste keren verspeeld. Ik heb niet
de hele wedstrijd gezien, maar ik vond hem wel de moeite waard."
Wordt het vrouwentennis door deze ontwikkeling minder popu
lair?
„Ik hoor er niet zo veel over. Iedereen in mijn omgeving heeft het
nu vooral over de wedstrijden bij de mannen die zo spannend
zijn."
Hoe veel waarde heeft een belangrijke tenniswedstrijd op televi
sie voor u?
„Ik zet er 's nachts de wekker niet voor. Maar als ik eenmaal naar
een spannende partij zit te kijken, dan zet ik de televisie pas uit als
ik weer moet werken.
Heeft u zelf nog ambitie om het vrouwentennis spannender te
nuiken?
„Nee, ik ben gestopt met wedstrijdtennis. In plaats daarvan geef ik
tennisles en begeleid ik jong talent. Ik heb het een stuk rustiger en
heb absoluut geen heimwee naar mijn leven als tennisster."
tekst: Tim Brouwer de Koning
foto: Dick Hogewoning
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1978, woensdag 25 januari
ALPHEN AAN DEN RIJN - "Wat er beslist gaat worden kan geen
mens zeggen. Het advies van de commissie inzake de middenschool
ligt er en ons eigen school experimenteerplan is vóór 1 februari op
het ministerie". Zo schildert de con-rector van het Ashram-college
J.M. van Leeuwen de huidige situatie. Het wachten is op de beslis
sing van de minister. Hij zal moeten uitmaken of het Ashram-college
volledig als middenschool mag gaan experimenteren. Voor hem lig
gen een positief advies, én het plan hoe het Ashram-college één en
ander denkt te gaan doen. De Alphense scholengemeenschap is be
reid om met ingang van het komende schooljaar te beginnen met het
voorbereidend jaar. Een jaar dat vooraf gaat aan een periode van acht
jaar, waarin de school het middenschool-experiment twee keer kan
uitvoeren. De eventuele erkenning tot experimenteer-school houdt
onder meer in, dat de nodige extra mankracht kan worden aangetrok
ken, leer- en hulpmiddelen die nodig zijn kunnen worden aange
schaft of vooral waar het de leermiddelen betreft zelf kunnen worden
ontwikkeld; dat voor begeleiding wordt gezorgd. Als tegenprestatie
zal na die negen jaar een school-werkplan uit de bus moeten komen
'dat model kan staan voor andere middenscholen', zoals bestuurs
voorzitter C. van Leeuwen het uitdrukt.
ANNO 1978, woensdag 25 januari
LEIDEN - Een uitslaande brand heeft vanmorgen een deel van de zol
derverdieping van de studentensociëteit Augustinus aan het Rapen
burg verwoest. Andere delen van het pand hebben flinke waterscha
de opgelopen. De oorzaak van de brand is nog onduidelijk. De zolder
verdieping - de vroegere Hot House-zolder - was gisteravond ge
bruikt door een toneelgroep. Met de brand ging onder meer geluids
apparatuur en een vleugel verloren. Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d. (datum van plaatsing)
of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82
te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, C.P. Arnold
W.MJ. Bouterse (adjunct)
E-mail: directie@damiate.hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@damiate.hdcnl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-515° 5^7
ADVERTENTIES
071-5 356 300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut. ine)
p/kw €55,00 p/j €210,60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
cq. de betreffende auteur.
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 507,2003 PA Haarlem.
liist
Het is Jan van der Lippe ten
voeten uit. De onlangs 60 jaar
geworden Noordwijker rea
geert altijd anders dan ande
ren - met uitspraken als 'ook
voor een schildpad wordt het
nieuwjaar' - en laat zich nooit
lang aan het lijntje houden.
Als geboren 'vrije jongen' ont
snapte hij al vroeg aan het re
guliere bestaan in de bloe
menhandel van zijn vader om
beheerder en tennisleraar te
worden op de banen bij hotel
Huis ter Duin. Als tennisser
en voetballer, van zaterdag
topper Noordwijk, genoot hij
te zeer van het leven om er uit
te halen wat er aan talent in
hem zat.
Gezelligheidsmens Van der
Lippe heeft er geen spijt van,
zeker niet nu hij anderhalf
jaar geleden in het ziekenhuis
belandde na een ongeluk,
waarvan hij de ernst pas later
besefte. „Op mijn fiets werd ik
aangereden door een auto.
Het was maar een licht tikkie,
maar ik hield er wel binnen
waartse bloedingen aan over
in mijn rechterbeen. Daar
kwam later koudvuur bij. Lag
ik daar met zo'n dik poot, dat
al mijn vrienden en kennissen
dachten dat ik het niet zou
halen of in een invalidewagen
terecht zou komen. Zelf had
ik dat pas in de gaten toen ik
me begon af te vragen waar
om ik bijna doorlopend be
zoek kreeg, maar dat heeft me
wel aan het denken gezet."
Volkomen genezen na negen
maanden therapie en een jaar
zonder drank, gaat hij nu pro
beren 'gezond te blijven en
oud te worden'. Hij tennist
weer, fietst elke dag drie uur,
waardoor hij twintig kilo is af
gevallen, maar is ook nog
steeds op zoek naar gezellig
heid, onder het motto dat je
plezier kunt vermenigvuldi
gen door het te delen. Dat
doet hij in Golfcentrum
Noordwijk, waar hij graag de
negen holes loopt en 's mor
gens en 's avonds vaak een
bakkie doet. Al laat ik mijn
biertje na het ongeluk wel iets
eerder staan dan vroeger.
Maar dat kan ook met de leef
tijd te maken hebben."
Gadegeslagen door een stel
maten, draait hij in het club
huis van het Golfcentrum de
film terug naar zijn jeugd.
Naar het huisje 'met bedstee'
op de Binnenweg in Noord
wijk, waar hij in zijn kindertijd
al zijn eigen weg zocht. „Zes
jaar was ik toen ik in de va
kantie ballenjongen werd op
de tennisbanen van Huis ter
Duin. Kreeg ik 50 cent per uur
voor en ik deed het tien tot
twaalf uur per dag, zes dagen
in de week. Heb ik tot mijn
twaalfde gedaan en gaande
weg werd ik steeds vaker ge
vraagd om een balletje te
slaan met de gasten van het
hotel, of met hun kinderen.
Zo leerde ik zelf ook aardig
tennissen. Zelfs Tom Okker
heb ik als jongen verslagen.
De tennisleraar zag dat talent
ook en wilde me onder zijn
hoede nemen, maar ja, hoe
ging dat in die tijd? Toen ik
van de lagere school afkwam,
zei mijn vader: 'Nou is het af
gelopen met dat gekke tennis
sen en kom je bij mij werken'.
Hij was droogbloemenspecia
list, dus moest ik met twee
broers mee, het land op. Bloe
men plukken en drogen.
Van tennissen kwam niks
meer tot aan mijn twintigste
en als iets me dan toch moet
spijten in mijn leven, dan
vind ik dat achteraf spijtig. Als
ik toen had kunnen doorgaan,
had er als tennisser misschien
iets meer in me gezeten dan
de B-speler die ik later werd.
Maar goed, dat is niet terug te
draaien. Ik wilde er wel graag
vanaf, van dat bloemenwerk,
want ik wilde veel liever onder
de mensen zijn. Maar als kind
dacht je er in de jaren vijftig
niet aan om je ouders'tegen te
spreken. Ik had nog geluk dat
ik snel moest trouwen, want
toen kon ik met goed fatsoen
wat anders gaan doen.
Na twee jaar dienst bij de ma
rine werd ik gevraagd om als
groudsman op de tennisba
nen van Huis ter Duin te ko
men werken. Heb ik meteen
gedaan en daar heb ik
mijn rac
ket weer
opge
pakt. Ik
heb
mijn
licen
tie
Gesprek via het mobieltje met Jan van der Lippe. De eerste keer
wordt de verbinding al na een paar woorden verbroken. „Sorry,
maar ik zit op mijn fietsje en ik gleed uit." Ook bij de hernieuwde
poging gaat het al rap mis. Door zijn onbekendheid met de
bediening ervan („Ik kan er alleen mijn zoon mee bellen als ik lek
rijd, maar ja, hij heeft zijn nummer er zelf in gezet") drukt de
Noordwijker vermoedelijk op het verkeerde knopje. Zelf heeft hij
daar een heel andere verklaring voor. „Ik fiets gewoon sneller dan
het geluid", roept hij als hij bij het derde contact stilstaat en
eindelijk lang genoeg aan de lijn blijft om een afspraak te maken.
DE DINGEN DIE
VOORBIJ GAAN
gehaald en ben tennisleraar
geworden bij Huis ter Duin,
waar ik de nieuwe banen kon
pachten. Bij elkaar heb ik daar
dik twintig jaar gewerkt.
Prachtige tijd was dat. Van al
les meegemaakt en er lekker
bij gedronken. Les gegeven
aan heel veel gasten die lo
geerden in het hotel, dat on
der de familie Tappenbeck
veel meer een begrip was dan
nu. De internationale jetset
kwam er en die mensen kwa
men geregeld bij mij een bal
letje slaan of een lesje nemen.
Leden van de familie Bren-
ninkmeijer, Liz Taylor, Mia
Farrow, Arie Dasier, de man
achter Adidas. Dat soort. La
ter kwamen er ook altijd
veel Leidenaars bij me op
de baan, maar ja, die
kwamen ook
en soms vooral voor de sfeer
in het clubhuis, waar nog wel
eens het een en ander werd
geschonken. Al kon het er ook
serieus aan toe gaan, hoor. In
de competitie zijn we met de
club die we er ook hadden
nog kampioen geworden in
de tweede klas heren zondag.
Intussen voetbalde ik ook nog
bij Noordwijk, waar ik op
mijn 24ste in het eerste
kwam. Jaren in de spits ge
speeld, met gemiddeld dertig
doelpunten per seizoen. Aar
dig hoogtepuntje was een
septembermaand, waarin ik
in vier wedstrijden twaalf keer
scoorde. Daarvan
maakte ik er vier
uit tegen RV-
VH, dat in dat
jaar lands
kampioen was geworden.
Met Noordwijk twee kampi
oenschappen meegemaakt.
Nooit een stuiver voor gevan
gen. Pas toen ik overstapte
naai WSB, waar ik het club
huis kon gaan beheren, ving
ik een paar duiten van sup
porters: 4.000 piek cash en bij
een kampioenschap zou ik er
nog 1.000 bij krijgen. Heb ik
twee jaar gehad, maar dat is
ook het enige dat ik aan de
sport heb overgehouden.
Daar moest ik dan wel ook de
jeugd voor trainen en de da
mes. Dat laatste hadden ze
trouwens beter niet kunnen
vragen, want toen ik dat een
maal ging doen, was mijn hu
welijk snel ontbonden.
Daarna heb ik nog twee jaar
bij SJC gespeeld. Geen piek
gekregen, wel veel biertjes, tot
ik te blessuregevoelig werd en
vervolgens heb ik me hele
maal geconcentreerd op mijn
werk bij Huis ter Duin. Tot
1989, toen ik het niet eens kon
worden over de pachtprijs en
vertrok.
Ik viel in een gat, wist niet wat
ik anders moest gaan doen
dan op het strand wandelen
met mijn hond, maar na een
half jaar zag ik de golfclubs
staan, die ik bij mijn
afscheid had
gekre
gen
van
het
H
afs]
bestuur van de tennisvei iw<
ging. Daar heb ik op het ing
strand een keer een balie ite
mee geslagen en dat gin in
aardig dat ik lid ben gew lal'
bij het Golfcentrum, wa )aa
er een beetje verslaafd a 'e8
raakte en mee ging doen 'bb
wedstrijden. Ging lekkei >u
ben nog clubkampioen] w
weest en ik heb op de ni oei
lijkste hole 7 van de grol
baan in Noordwijk als et
een 'eagle' geslagen. Tw
gen minder dan er voor
dus.
Zou ik nu niet meer redt uil
maar dat hoeft ook niet
want van die verslaving i$.
af. Ik vind tennissen toe lCS
mooier. Dat is een sport fon
is een spel. Bij golf kun j Me
nat worden, maar alleer En
het regent. Als je een pa
hebt getennist, ben je vi
meer voldaan en smaak
biertje beter, al vind ik 1
genwoordig ook lekker
fietsen. Dat heeft wel al
deel dat je materiaal af
gestolen wordt - ik ben
fietsen kwijtgeraakt - m sj0
wil ik graag oud wordei )01
aardig aan bij de spreuk jq
weieens gebruik: 'Vertri
bij
op God, maar zet wel je ;(js
op slot'.
iesl
at
de
Jan van der Lippe: „Zelfs Tom Okker heb ik als jongen verslagen. De tennisleraar zag dat talent ook en wilde me onder zijn hoede nemen. Maar toen ik van c
school afkwam, zei mijn vader: 'Nou is het afgelopen met dat gekke tennissen en kom je bij mij werken'." Foto: Dick Hogewoning
SCHRIJVENDE LEZERS
Als (voorheen) enig actief com
missielid van De Vrije Lijst in
Alphen aan den Rijn wil ik rea
geren op het artikel 'De Vrije
Lijst verspreidt bewijs couppo
ging Vrij' dat vorige maand in
de krant stond.
Ik ga me steeds meer ergeren
aan de onwaarheden die wor
den geschreven. Met de in
houd van dit artikel wordt weer
een te eenzijdig beeld aan de
lezers gegeven. Als actief mee
werkend Vrije Lijst-lid van het
eerste uur kan ik een objectief
beeld geven over de juiste gang
van zaken.
Donna Vrij heeft besloten zelf
standig verder te gaan, omdat
zij verdere samenwerking met
deze politieke onbenullen niet
meer zag zitten. Onervaren
heid hoeft geen probleem te
zijn als men bereid is van meer
ervaren mensen iets aan te ne
men. Jammer genoeg denken
de bestuursleden van De Vrije
Lijst daar anders over. Zij wil
len de politieke macht en reali
seren zich niet dat er verschil is
tussen taken van fractie en be
stuur. Door hun opstelling
hebben veel leden daardoor
het afgelopen jaar al afgehaakt.
Om Donna Vrij te steunen ben
ik erbij gebleven, in de hoop
dat het bestuur ooit zou inzien
dat het anders moest. Helaas
lijkt het daar niet op.
Met hun beschadigende acties
van de laatste weken geven zij
eens temeer blijk van een ge
brek aan kennis hoe het er nor
maal in de politiek aan toegaat.
In iedere partij denken mensen
wel verschillend. De poltieke
onervarenheid van het bestuur
en hun onwilligheid uit zich in
het welbewust naar buiten toe
beschadigen van hun fractie
voorzitter Donna Vrij, terwijl
daar helemaal geen reden voor
is.
Uit ervaring weet ik maar al te
goed dat het bestuur ideeën
van leden aan z'n laars lapt en
alleen maar met de botte bijl te
werk wil gaan. Op deze manier
was niet te werken en was sa
menwerken met dit bestuur
dus onmogelijk. Dat was ook
de reden waarom Kees Roos
een motie van wantrouwen te
gen het bestuur wilde indie
nen. Hij hoopte dat daarmee
de rust in de partij zou terug
keren.
Tot mijn stomme verbazing
lees ik in het genoemde artikel
dat hij nu zegt dat het alleen
maar een grapje was en dat
Donna Vrij leden heeft gewor
ven om een couppoging te
doen. Klinkklare onzin! Donna
Vrij kent die mensen niet eens!
Het zijn allemaal relaties van
Kees Roos en zijn huisgenoot.
Ik wil hier verder niet op in
gaan, maar ik vind het heel
triest dat bestuursleden zich
verlagen om misbruik te ma
ken van de gezondheidstoe
stand van iemand als Kees
Roos.
Mochten er lezers zijn die twij
fels hebben over de juiste toe
dracht, dan ben ik graag bereid
inzicht te geven in alle corres
pondentie hierover.
Jacqueline Broer,
Alphen aan den Rijn.
Naar aanleiding van het arti
kel 'Nieuw plan voor Luifel
baan valt in de smaak', in het
Leidsch Dagblad van donder
dag 16 januari, wil ik reage
ren. Het stuk ging over de in
formatieavond die 15 januari
werd gehouden over het
nieuwe plan voor de Luifel
baan.
Bij de eerste vraag aan het
einde van de avond - of men
zich kon vinden in het nieu
we plan - gingen veel handen
omhoog. Hoofdzakelijk van
winkeliers. Bij de tweede
vraag werd het minder en bij
de derde vraag was het nog
slechts een handvol. Had
men toen de vraag gesteld
wie er tegen was om uitzicht
en woongenot kwijt te raken
en voortaan tegen een muur
aan te moeten kijken, dan
zouden zeker bijna alle han
den van de aanwezige bewo
ners van het 5 Meiplein om
hoog zijn gegaan. Daarom
ben ik het er niet mee eens
dat het plan 'slechts door een
handvol mensen' werd afge
keurd, zoals het LD schreef.
De instemming betrof waar
schijnlijk het totale plan.
Want inmiddels heb ik zeker
al van 25 tot 30 personen de
vraag gekregen wie er zo idi
oot is om blij te zijn met het
plan, waardoor uitzicht,
woongenot, lichtval en priva
cy verdwijnen en uitzicht op
een waarschijnlijk blinde
muur ervoor in de plaats
komt.
En dan de mensen op de
hoek van de Rooseveltstraat.
Daar komt een gebouw van
drie of vier verdiepingen op
ongeveer 20 meter afstand.
Die mensen zijn er beslist ook
niet i
f Kc
Met het feit dat het 5 Mi
plein wordt opgeknapt, iLn
dereen ongetwijfeld blij. F
vorig jaar voorspelde wei
der Geertsema dat de me
'in een warm bad zoudefo H
len' op de informatiebijl
komst van 15 januari. Hl
is dit voor de bewoners
het 5 Meiplein een ijskoi
douche geworden. Omi'
nog steeds-een woonlaag n
hun neus komt en zij dule|
steeds hun uitzicht en
genot zullen verliezen,
hun wensen is maar voojkie
deel tegemoetgekomen,
zorgen en bezwaren blijwg^,
bestaan.
M.L. Hi
ip^
kt
De krant van maandag 20 januari had weer van alles in zich:
overwegingen, nieuws, humor en ga zo maar door. Op bladzij
de 5, de pagina Buitenland, stond bijvoorbeeld een stukje over
bosbranden in Australië en dan speciaal in Canberra. Het ge
heel werd mooi afgemaakt met een foto en begeleidende tekst:
'Er is weinig meer over van deze nieuwe auto'. En juist dat hele
kleine stukje tekst zette mij aan het denken. De man op de foto
zit namelijk in een Alfa Romeo Alfetta en die auto werd ge
bouwd tussen 1972 en 1984. Is het nieuws wellicht wat geda
teerd?
Marcel Robben,
Leiden.
Maandagavond 20 januari
kwamen twintig jongeren bij
een om, aan de hand van een
fotoreportage, afgelopen oud
en nieuw te evalueren. We
hebben daarbij ook gesproken
over wat wij in Warmond wil
len. Hierbij werd onder andere
voorgesteld: feesten, filmavon
den en een ontmoetingsplek
voor jongeren in de Wouce.
Ook werd voorgesteld om een
bus te laten rijden van War
mond naar Noordwijk, zodat
we niet eerst een heel eind
hoeven te fietsen om te kun
nen gaan stappen.
In het Leidsch Dagblad van de
volgende dag lazen we de kop:
'Cynische jeugd in Warmond
wil roken, drinken en stam
pen'. In dit artikel wordt een
slecht beeld gegeven van de
Warmondse jongeren,
in het artikel staat, is ergl
tief tegenover de jongen
alsof wij alleen maar dei
aan drank, roken, feest c
drugs. Terwijl wij het alli
over het binnen roken hl
gehad om overlast en vel
lingen buiten te voorkoi
Wij hopen dat er nu eenj
beeld over de Warmoni"
geren is en dat er snel ei
gerenmedewerker zal kc
die met ons de plannen
wensen gaat vervullen.
vonden het maandaga\
ieder geval een geslaagd!
avond.
Anouk Schal
Minou van
Catl
Desiana
Wi
