LEID S E
"TCHWWBURG
pip 1 Chique seksbommen
i I vereeuwigd op linnen
Soms heb je echt met wildwest-taferelen te maken'
SPopmuziek vloeit zo tussen je vingers weg'
Toonkunstkoor
heeft er zin in,
EnSuite aarzelt
en struikelt
ur
ZATERDAG 27 april 2002
(advertentie)
BEL 071 5131941
voor het
GRATIS SEIZOENPROGRAMMA
2002-2003
chieffoto: AP/Chris Pizzello Jl.
muziek recensie
Susanne Lammers
Concert: Toonkunstkoor Leiden o.l.v
Hans van der Toom m.m.v kamerkoor
EnSuite en Bert Mooiman. Werken van
Dvorak, Part en KodéJy Gehoord: 26/4,
Hartebrugkerk, Leiden
Drie Oost-Europese componis
ten zette het Leidse Toonkunst-
koor op het voorjaarsprogram
ma. Een Mis van de opgeruim
de romanticus Antonin Dvorak,
zeven Magnificat Antiphonen
van de 'mystieke minimalist'
Arvo Part en Pange Lingua en
Laudes Organi van de gepassio
neerde lyricus Zoltan Kodaly
Dvoraks Mis in D groot begint
met een volle, bijna zwoele
klank. Het Toonkunstkoor heeft
er duidelijk zin in en weet waar
het met deze muziek naar toe
wil. Het koor zingt weliswaar
niet erg transparant, maar wel
expressief en adequaat. Daar
om is het extra jammer dat Ka
merkoor EnSuite, dat de solo
partijen voor zijn rekening
neemt, er zo'n potje van maakt.
Elke inzet is aarzelend, ze strui
kelen over ritmische grapjes en
bovendien lenen hun stemmen
zich niet tot soleren. Angstig
dun zingen ze, al zijn ze met
zijn veertienen.
En hun gerommel stoort. Voor
al in het Benedictus en het Ag
nus Dei verbrokkelen ze de
eenheid, zingen ze tegen de or
ganist in en halen ze alle
schwung uit de muziek. Zo
doende overtuigt eigenlijk al
leen het dramatische Credo,
waarin koor en orgel de passie
van Christus met muzikale
zweepslapen verklanken en
vervolgens juichend zijn op
standing bezingen.
Na de pauze volgt een neuze
lende orgelsolo van Part en zijn
zeven Magnificat Antiphonen,
die eveneens een groot beroep
doen op het geduld van de luis
teraar. De muziek steunt teveel
op foefjes, waar de verrassing
snel van af is, maar ook is de
klank niet in balans en nemen
de sopranen teveel ruimte in.
Vele malen interessanter zijn de
stukken voor orgel en koor van
Zoltan Kodaly. In zijn Pange
Lingua speelt organist Bert
Mooiman een fantastisch kleur
rijke inleiding en het koor ant
woordt hem in stijl. De zes stro
fen krijgen ieder hun eigen
sfeer, een subtiel spel met dy
namiek en tempo houdt dit
werk boeiend. Nog avontuurlij
ker is de lofzang op het orgel,
de Laudes Organi, waarin
Mooiman zijn orgel ver over de
grenzen van het expressionis
me laat reiken. Het koor houdt
het bij een dienende rol, steekt
soms zelfs een beetje stijfjes af
bij zijn exuberante, door de ziel
snijdende spel. Maar dat risico
loop je als je als koor de lof van
het orgel gaat zingen.
IN M
Rody van der Pols
n - Wie de aankondigingen van
Duwburgen en concertzalen in de
:n houdt, ziet het regelmatig op-
;en: geannuleerd. Of anders: afge-
Zo ook vorige week. Ex-Dire
s gitarist David Knopfler zou op
podium van de Leidse Schouw-
staan, maar liet het afweten van
een conflict tussen zijn manage-
t en de platenmaatschappij. Het
t vijfde optreden in een halfjaar
de schouwburg misloopt,
slopen oktober liet de Deense
ce/percussie-act Safri Duo het af-
en, niet veel later ging de voorstel-
van Dhroeh Nankoe niet door,
eigens werd de opera 'Ariadne auf
tos' afgeblazen en eind november
u'leurde datzelfde met de familie
voorstelling 'Othello'. „Tja, het blijft
mensenwerk", reageert Schouwburg
directeur Bart van Mossel laconiek.
„Dat soort dingen gebeuren nu een
maal. Je kunt er geen peil op trekken.
Voorstellingen kunnen om de meest
uiteenlopende redenen worden afge
blazen."
Wat niet wegneemt dat het keer op
keer een vervelende affaire is, zegt Van
Mossel. Voor het publiek, maar ook
zeker voor de schouwburg. „Er gaat
enorm veel tijd inzitten. We moeten
iedereen die al een kaartje heeft ge
kocht per brief op de hoogte stellen.
En er moet natuurlijk geld gerestitu
eerd worden. Als we op tijd weten dat
een voorstelling niet doorgaat probe
ren we nog een alternatief te regelen."
Maar hoe lastig ook, het hoort bij het
vak, concludeert Van Mossel. „En
Leidse Schouwburg loopt vijf optredens in halfjaar tijd mis
meestal lossen we dit soort proble
men in goed overleg op. Je probeert in
elk geval de betreffende act voor een
later moment alsnog te boeken. In de
theaterwereld - waar je voortdurend
met allerlei vaste relaties werkt - werkt
dat een stuk prettiger dan in de mu
ziek- en popbusiness. Daar heb je
soms echt met wildwest-taferelen te
maken."
Ruud Visser, directeur van het LVC,
beaamt dat. „Gemiddeld hebben we
met één afzegging per maand te ma
ken. „Onlangs liet de Amerikaanse
country-band Southern Culture on
the Skids het nog afweten. Waar
schijnlijk konden ze meer verdienen
met een optreden in Amerika." Hoe
wel Visser het laatste gekscherend
zegt, komt dit regelmatig voor. „Vaak
wordt ziekte als reden opgegeven zo
dat de band verder geen financiële
verplichtingen naar ons toe heeft.
Maar ondertussen spelen ze wel er
gens anders, waar meer te verdienen
valt. En wij zien verder geen cent te
rug."
Visser geeft een voorbeeld: „Een jaar
geleden hadden wij Zuco 103 geboekt.
Dat ging niet door, omdat de zangeres
ziek zou zijn. Ze zou last van haar
stembanden hebben en niet kunnen
zingen. Via internet kwamen we er
achter dat ze diezelfde avond in België
speelden. Dan voel je je wel genaaid.
Ik moet er wel bijzeggen, dat zo'n
band vaak van niets weet. Meestal
worden dit soort zaken door het ma
nagement geregeld. Met een klein po
dium, zoals wij, doe je er verder wei
nig aan."
Met bands die afzeggen maar wel el
ders optreden heeft Petra Unger, di
recteur van de Stadsgehoorzaal, nog
niet te maken gehad. „Meestal komen
we er samen met de mensen van het
impresariaat wel uit. Want die zitten
in feite in hetzelfde schuitje. Ook voor
hun is het vervelend wanneer een act
niet doorgaat."
Een financiële compensatie voor ge
maakte kosten ziet de concertzaal ei
genlijk nooit. Unger: „Per geval pro
beer je iets te bedenken om de schade
zoveel mogelijk te beperken. Ik kan
wel een voorbeeld geven. Vorig jaar
zou Slagerij van Kampen hier staan.
Twee dagen te voren raakte een van
de slagwerkers geblesseerd. Dan kan
zo'n optreden natuurlijk niet door
gaan. Maar we hadden al wel geld in
de publiciteit gestoken. Toen hebben
we het zo geregeld dat het impresari
aat voor het optreden van dit jaar de
publiciteitskosten op zich nam."
Soms gaat het ook gewoon helemaal
mis. In 1997 zegde Ray Davies, ex-
frontman van The Kinks, zijn tour af,
met daarbij de belofte om het later
alsnog goed te maken. Toen hij in
2000 alsnog de Stadgehoorzaal zou
aandoen, liet hij het opnieuw afweten.
„Schandalig", vindt Unger. „Iemand
die het zo bont maakt, die boeken we
niet meer. Dan is het echt afgelopen."
5C J
raw euwe plaat en tournee voor The Simple Minds
ha Lopes van
JC verongelukt
angeles - Lisa 'Left Eye' Lo-
ivan het populaire trio TLC
iij een auto-ongeluk in Hon-
ras om het leven gekomen.
i woordvoerster van haar
jnmaatschappij heeft dat
teren bekendgemaakt. Het
erikaanse TLC is met zijn R
•liedjes geregeld te vinden in
hoogste regionen van de hit-
rade. In 1994 werd Lopes ge
resteerd wegens het in brand
40ken van de woning van haar
jjj ormalige vriend.
ooftlijst vs
Tnder Britten
10 Lden - De Billboard Top 100
'i|iet het voor het eerst in veer-
^jaar doen zonder Britse ar-
iten. Deze week verdween de
tse R&B-zanger Craig David
de Amerikaanse hitlijst. Brit-
jopdeskundigen hebben het
:een tijdelijke dip, maar
cennen niet dat er al langer
ike was van dalende verko-
Volgens critici komt dat
de grote hoeveelheid weg-
pop die aan beide kanten
le oceaan wordt gemaakt.
eidenband
|ay compleet
irsum - De 'All Chick Rock
ill-band' van Golden Ear-
•voorman Barry Hay is
nenl id. Afgelopen zondag heeft
ncjre y de laatste meiden geselec-
rd voor de groep, die hele-
1 al uit dames bestaat. De vijf-
NL optredens in heel Europa,
waren gepland voor juli en
U^ustus, worden uitgesteld tot
lajaar. Eerst moet de band
repeteren en nummers uit-
ken. De band bestaat geheel
Nederlandse vrouwen. Au
ks in Engeland hadden niet
gewenste resultaat.
pop-Simple Minds, de bombas
tische Simple Minds, de politie
ke Simple Minds, de elektroni
sche Simple Minds of de neo
romantische Simple Minds?"
Jim Kerr gooit zijn armen in de
lucht met een gebaar vol pathos:
zo'n gebaar waar hij zowel be
roemd als berucht om is gewor
den.
Dat het zesde Simple Minds-al
bum 'New Gold Dream' uit 1982
destijds een meesterwerk was in
het nieuw romantische post
punk genre, daar is iedereen het
wel over eens. Daarna splitsten
de meningen zich en werd het
Schotse collectief typisch zo'n
groep waarover het publiek een
radicaal andere mening had dan
de muziekcritici. Hoe nadrukke
lijker de critici in de loop van de
jaren tachtig op de gezwollen
bombast van de Simple Minds
wezen, hoe massaler de fans
Kerr en Burchill omarmden. Het
nummer 'Don't you (forget
about me)' - uit de film The
Breakfast Club' - leverde in Ne
derland en tal van andere lan
den een nummer-één-hit op,
plus een doorbraak in de Ver
enigde Staten, maar werd niet
door de groep zelf geschreven.
Dat gold wel voor 'Belfast Child',
die andere nummer één uit
1992, waarbij Kerr, net als Bono,
steeds meer zijn Messiaanse
ambities etaleerde.
Jim Kerr: „We dachten een avant-garde band te zijn, maar we klon
ken gewoon als de Boomtown Rats." Publiciteitsfoto
Zo'n vijfentwintig miljoen al
bums verkocht de groep tot
dusverre wereldwijd. Dit voor
jaar kregen Kerr en Burchill bij
wijze van Nederlandse erken
ning daarvoor een oeuvre-Edi-
son uitgereikt. Maar The Simple
Minds gaan gestaag door, al zul
len ze met het nieuwe 'Cry' vol
degelijke Bowie- en Ferry-achti-
ge routinepop waarschijnlijk
geen potten meer breken. Maar
Kerr en Burchill zijn ook al jaren
op het niveau van 'consolide
ren' beland.
„Wij hadden vanaf het begin dat
kruistocht-gevoel: wij tegen de
rest van de wereld," zegt de in
middels 42-jarige Kerr. „We wil
den een 'grote band' zijn. We
gingen als jonge gasten naar de
Apollo in Glasgow waar al die
rocksterren speelden en wisten
dat dat het was wat wij wilden.
Dat was de uitdaging. Maar
popmuziek is natuurlijk als
kwikzilver; het vloeit tussen je
vingers weg als je het vast wilt
houden. En wat is nou populari
teit? Succes en mislukking zijn
vaak niet meer dan verschillen
de maskers met hetzelfde ge
zicht erachter. Zeker als je 'suc
ces' associeert met platenver-
koop. Wij hebben veel meer pla
ten verkocht dan menige muzi
kant van wie ik de schoenen nog
niet eens zou durven poetsen -
iemand als John Cale, bijvoor
beeld. Ja, daar durf ik eerlijk
voor uit te komen, hoor."
„Weet je, we maakten met de
Simple Minds een paar fantasti
sche demo's voordat we ons
eerste album opnamen. Toen
mochten we in een echte studio
een plaat maken - in de Abbey
Road Studio nota bene - en het
was volkomen shit. De sponta
niteit was helemaal weg. We
dachten een avant-garde band
te zijn, maar we klonken ge
woon als de Boomtown Rats.
We wilden zo ontzettend graag
een glorieuze en verpletterende
debuutplaat maken, zoals Patti
Smith bijvoorbeeld had gedaan,
maar het was een regelrechte
flop. Later kwam het grote suc
ces met een liedje dat we niet
eens zelf geschreven hadden. Je
hebt die dingen gewoon niet in
de hand zoals je het zou willen.
Al hebben wij achteraf natuur
lijk niets te klagen gehad."
Simple Minds: 5 mei Utrecht
(uitverkocht), 6 mei Brussel
(uitverkocht), 20 mei Utrecht
(uitverkocht), 3 juni Amster
dam (Heineken Music Hall), 4
juni Brussel (uitverkocht).
Geschilderde Penthouse-naakten voor een schappelijke prijs
door Francoise Ledeboer
Amsterdam - Wilt u een olifant,
een koe, pompoenen of goudvis
sen aan de muur? Of toch liever
een portret van uw geliefde of
kinderen? U zegt het maar, direc
teuren Jan Peter van Doorn en
Bert-Jan van Egteren van De
Kunstfabriek in Amsterdam laten
deze onderwerpen op schilderijen
voor u vereeuwigen in China en
vragen er schappelijke prijzen,
vanaf 950 euro, voor. Grensver
leggend rechtstreeks bieden ze
nu ook nageschilderde naakten
van Penthouse-foto's aan. Om te
lachen of om te huilen, of iets
daartussen in? Smaken verschil
len, u mag zelf kiezen.
De directie kwam op het idee
omdat hun klanten sinds de
opening van De Kunstfabriek in
het voorjaar van 1999 ook gere
geld naar huis vertrokken met
de 'nette naakten' uit hun aan
bod. Het verschil tussen 'nette'
blote borsten en billen zonder
expliciet erotische lading en het
bloot dat nu aan de muren
hangt, is in één oogopslag hel
der. De Penthouse-fotografen
beogen uiteraard wél een prik
kelend effect te bereiken.
Platte pomo wordt echter uit dit
mannenblad geweerd; de ver
eeuwigde dames doen vooral
denken aan de zonnebank-ge-
bruinde vrouwen die op wiebe
lende hakken hun gepronon
ceerd uitstekende achterwerken
en borsten laten zien in de
hoofdstedelijke P.C. Hooftstraat.
De Penthouse-dames ogen net
als hun geklede zusters als hap
klaar beschikbare seksbommen,
maar ademen toch ook een ero
tische chique die zowel foto's
als schilderijen boven het ni
veau van wansmaak uittilt. „In
deze tentoonstelling willen we
met het naakt een stap verder
zetten. Gewaagder vooral."
Bij welke doelgroep de schilde
rijen belanden, is voor Van
Doom en Van Egteren amusant
giswerk. Van Egteren doet een
gooi: „Wat dacht je van echtpa
ren bij wie het
seksleven een
beetje in het WêêêêêêêM
slop is ge
raakt?" Kies
keurige ken
ners zullen de
kopers hoe
dan ook niet
zijn.
De Chinese
kunstenaars
leveren tech
nisch uitste
kend uitge
voerd realistisch vakwerk, maar
dat is wat anders dan échte
kunst die het keurmerk van au
thenticiteit en originaliteit
draagt. Het duo verkoopt niet
voor niets nooit persoonlijk ge
signeerde doeken, ze worden al
tijd anoniem 'ondertekend' met
het logo van De Kunstfabriek.
De kunstenaars verdienen er zo
veel mee dat ze dat graag doen,
haast Van Egteren te benadruk
ken. De gemiddelde prijs van
een schilderij bedraagt 1200 eu
ro.
De Penthouse-naakten zijn tot
en met eind mei verenigd op de
expositie 'Zonder Kleren'. In sa
menwerking met de Nederland
se editie van Penthouse selec
teerde De Kunstfabriek zo'n
veertig foto's die tot het beste
werk behoren van de aan dit in
ternationale mannenblad ver
bonden glamour-fotografen, en
liet daar groot formaat schilde
rijen van maken. Veel naakt,
veel verschillende poses, de ene
wat uitdagender dan de andere.
Angelique ligt achterover op een
Harley Davidson (naar een oor
spronkelijke foto van Hans van
Uden, prijs 1500 euro), Carla
Jutte ligt met wijd gespreide be
nen op een doorschijnende
plastic fauteuil (foto Mike King,
2250 euro), de gespierde Sylvie
probeert ferm een enorme ma
chine in beweging te zetten (fo
to Günter Blum, 1350 euro) en
Marlène is onder de titel 'Wet'
druk bezig met
zichzelf (foto
Mike King,
1350 euro).
Naar het
schijnt kikken
mannen ook
op lesbisch;
nou, naar De
Kunstfabriek
dan maar: 'Op
de Olympus'
zijn drie gra
tiën doende in
die behoefte te
voorzien. De oorspronkelijke fo
to is van Philip Mond; voor 1550
euro belanden de dames in een
geschilderde uitvoering boven
het bed. Een kwalitatief oordeel
zou zowel letterlijk als figuurlijk
nergens op slaan, maar om te
lachen zijn deze schilderijen in
elk geval wel.
Hoe dan ook blikt de directie te
vreden terug. „We verkochten
sinds de opening zo'n 1700
schilderijen. Daarmee is aange
toond dat onze aanpak in een
enorme behoefte voorziet",
constateert Van Egteren namens
zijn collega. Hij geeft toe dat het
Penthouse-project voor hun re
putatie 'op het randje' is, maar
kan er trots aan toevoegen: „Dit
najaar krijgen we werk van Mar
tin Kers en eerder hadden we
schilderijen naar foto's van Paul
Huf in huis. Die was zeer in zijn
sas."
'Zonder Kleren', te zien tot en
met eind mei in De Kunstfa
briek (Haarlemmerweg 315d,
Amsterdam), dinsdag t/m vrij
dag van 12.00 tot 18.00 uur, za
terdag en zondag van 12.00 tot
17.00 uur.
Chinese
kunstenaars
leveren realistisch
vakwerk, voor
De Kunstfabriek
In samenwerking met de Nederlandse editie van Penthouse selecteerde De Kunstfabriek zo'n veertig fo
to's en liet daar groot formaat schilderijen van maken. Publiciteitsfoto
Peter Bruyn
IRDam - „Wij waren een
van een generatie", zegt
err met een veelbetekenen-
ïlativerende nadruk op dat
14 95 j,
ird waren „Daar zit een goe-
j neen slechte kant aan. Het
0451 kent eigenlijk dat Simple
,rna( ds een soort 'instituut' is ge-
djos den. We hebben een lang en
verhaal. Dat is natuurlijk wel
om trots op te zijn. Als ik on-
ieuwe plaat hoor, dan hoor ik
el dat verleden als het he-
valt weinig tegen in te
Behalve dan misschien
opmerking over de nieu-
betreft, waarop het he-
vooral een herhaling van
blijkt. 'Cry* heet de
cd die begin april ver-
En binnenkort zijn zan-
en gitarist Charlie Bur-
het duo waartoe de groep
esiè awoordig formeel is geredu-
5ri L d - met hun begeleiders
India het eerst sinds halverwege
aren negentig weer op de
La/L e Nederlandse podia te zien.
Jtianrt hoorde 'Cry* en zei:
de Simple Minds!' Ik
Welke Simple Minds? De
djosel K