Golfen met het
hart op de tong
T ZIT I N DE FAMILIE
RANDJE BUITENSPEL
Quick Boys
was voor mij
bewondering
op het
eerste gezicht
ZATERDAG 8 SEPTEMBER 2001
SPORT
d Staal is pas 21 jaar, maar om woorden zit de jonge golfspeler niet verlegen. De Leidenaar heeft een eigen
lp de ontwikkelingen in de sport. Dat hem dat niet altijd in dank wordt afgenomen, beseft hijzelf ook. Maar in
Irang om in zijn sport de top te halen, misstaat zijn zelfverzekerde houding niet. Tjeerd Staal in tien stellingen
Oranje, Chris van der Velde, Marco van Basten, putten en het Dutch Open.
door Peter van der Hulst
eerd Staal is de Pietje Bel van het Nederlandse
lenk het wel. Dat komt misschien omdat ik een
le weinigen ben die zichzelf blijven en omdat ik
ligen mening heb. Het boeit me niet zozeer wat
;ren daarvan denken. Dat heeft mijn carrière tot
ie nog niet in de weg gestaan. Voor uitzendingen
het buitenland of selectiekeuze is tot nu toe bij
wel altijd gekozen voor degene die het minste
It. Maar, of dat dan voor mij een blokkade bete-
daar ben ik helemaal niet mee bezig. Het is voor
lechts een motivatie om me te bewijzen. Op een
ren moment speel ik me toch wel in het team.
hebben ze geen keuze meer. Vorig jaar zat ik bij-
leeld niet in de nationale selectie. De deze week
stapte bondscoach Tim Giles kon het niet zo met
inden. Begin van dit jaar koos hij me toch omdat
scores goed genoeg waren om voor Oranje uit te
eerd Staal heeft gefaald in Oranje.
et begin wel. Er werd als nieuweling wat van mij
acht. In de winter had ik heel veel getraind met
O'Mahoney, ik had veel zin en was gemotiveerd,
waren de resultaten wisselvallig. Ik ben onlangs
Iranje gestapt. Dat was gewoon beter. Het had
zin om nog door te gaan. Ik was het niet met de
wijze van de NGF (Nederlandse Golf Federatie -
eens. Ze kozen toch weer voor de ervaren jon-
terwijl de scores van iedereen, uitgezonderd één
r, slecht waren. Het klopt dat Maarten van den
Alain Ruiz-Fonhof en Niels Boysen meer erva-
ïebben, maar zij hebben geen ambities om met
lort door te gaan. Onlangs werd Wil Besseling,
ingen van 15 jaar, Nederlands kampioen match-
Stuur hem dan naar het EK. Ik vind dat een titel-
er ons land op zo'n toernooi moet vertegen-
in. Met Giles hebben we ook nooit een eva-
gesprek gehad. In Spanje ging het niet goed en
rordt er niet gevraagd: 'Joh, wat ging er mis?' Er
alleen maar gezegd: 'Op naar het volgende
ooi'. Dat kan natuurlijk niet. Ik vind ook dat er te
kwalificatiewedstrijden zijn. Er zijn er maar
het NK strokeplay en het Nationaal Open, voor
g procent van alle toernooien, waaronder het
)pen. Ook de resultaten van voorgaande jaren
;n meetellen. Nu mijn clubgenoot Chris van der
bondscoach is geworden, ga ik me niet opeens
jeschikbaar stellen voor Oranje. Het zou anders
g op vriendjespolitiek gaan lijken. Als hij me op
grond van mijn resultaten selecteert dan sluit ik me
graag bij 'm aan. Ik ben blij dat hij coach van de na
tionale selectie is geworden. Ik kan goed met hem op
schieten. Donderdag heb ik nog tegen hem gespeeld
en dan zie je hoe goed hij kan golfen. Van iemand die
de sport beheerst, neem ik graag wat aan. Daar kan ik
veel van leren. Ik vroeg hem wat hij als bondscoach
nou wil en zonder dat we het van elkaar wisten, ver
telde Chris dat ook hij bij kwalificaties de resultaten
van het voorgaande jaar wil laten meetellen."
3. De grootste tegenstander van Tjeerd Staal is zijn
gemakzuchtige karakter.
„De laatste twee jaar ben ik serieus met golf bezig. Ik
doe niet anders. Tuurlijk drink ik op een vrije vrijdag
avond wel eens een biertje, maar ik ben bijna altijd
weg. Afgelopen zaterdag speelde ik eerst de Open
Amateur Tour en op zondag nam ik met Marco van
Basten aan het Amsterdam Toernooi deel; de enige
wedstrijd die hij buiten de competitie speelt. Toen ik
op school zat deed ik tevens aan hockey, maar ik wil
proberen mijn geld met golf te verdienen. En het is
nog altijd zo, voor jou duizend anderen. Binnen drie
jaar wil ik professioneel golfer zijn. Het doel is dan de
Challenge Tour. Daar wil ik ervaring opdoen voor de
Europese Tour. Ik heb het geluk dat ik veel mensen
om me heen heb met ervaring: mijn coach Tom O'M
ahoney, Chris van der Velde, Gordon Machielsen en
Marco van Basten."
4. Tjeerd Staal kijkt op tegen Marco van Basten.
„Nee. In het begin was het wel apart, 's Avonds gin
gen we wel eens een hapje eten in Noordwijk en dan
zaten de mensen constant naar hem te kijken. Ieder
een werd stil en dat vond ik raar. Ik kijk niet tegen
hem op, zeker niet op de golfbaan. Ik kan wel veel
van Marco leren, omdat hij een goede sporter is ge
weest. Als ik naar zijn gedrag kijk; hij blijft zo rustig.
Dat is prachtig. Dat wordt in topgolf ook gevraagd.
Kijk maar naar Bemhard Langer. Als ik druk voel dan
zegt Marco dat ik moet blijven oefenen. Op een gege
ven moment kom ik daar volgens hem dan wel boven
te staan."
5. Hoe meer publiek, hoe liever.
Ja en nee. Als ik een rondje golf met Tom, Chris of
Marco, of gewoon train, dan moet ik ook goed spelen.
Je moet een vaste routine hebben, of er nu één of
honderd mensen staan te kijken. Maar, als er veel
mensen zijn, gaat mijn adrenalinepeil wel omhoog.
Dan sla ik ook verder. In Brussel speelde ik tegen een
Fin, stond +2, maar verloor de laatste twee holes. En
bij de play-off liepen er mensen mee. Ik ga daarvan
agressiever spelen. De drives gaan verder en ik chipte
een bal in een keer in de hole. Het heeft absoluut een
positief effect op mijn spel. Ik kick een beetje op
spanning. Dat is alleen maar mooi. Dat ik het niet erg
vind als mensen toekijken, kan later alleen maar in
mijn voordeel werken."
6. Golf is nog steeds een 'kak'sport.
„Klopt. Je ziet het als je op die oude clubs komt. Ik
ken wat dat betreft geen sport die erger is dan golf.
Het is wel aan het veranderen, zolang er maar nieuwe
golfbanen bij komen. Ik zie persoonlijk toch liever
jonge mensen dan ouderen. Met respect voor de ou
deren, maar er zijn te weinig goede jonge golfers in
Nederland."
7. De golfsport is over tien jaar in Nederland net zo
populair als tennis nu is.
„Misschien nog wel populairder. Het is gewoon een
mooie sport om te beoefenen. Dat is wel te zien aan
alle golfbanen. Je kan nergens meer lid worden. Tien
jaar geleden was het wel anders. Maar het is wel veel
leuker om te doen dan om er naar te kijken. Ik kijk
nooit naar Golf Par 5. Voetbal en Formule 1 zijn veel
boeiender. Dat is actie. Door het betere materiaal is
een golfwedstrijd minder aantrekkelijk geworden. De
spelers slaan nu veel verder. Tijdens het Dutch Open
is hole 14 een par-4 geworden. Vroeger was dat nog
een normale par-5. Ze leggen in Amerika nu al banen
aan speciaal voor Tiger Woods. Voor het publiek is
het mooier om spelers in de problemen te zien ko
men, dan dat ze iemand een mooie bal zien slaan.
Daarom is het Brits Open zo prachtig. Dat zijn alle
maal links-banen (aan zee - red.). Door de wind blijkt
een score van -2 of -3 al heel vaak de winnende te
zijn. In Noordwijk breken die gasten de baan af. De
winnaar haalt moeiteloos -15."
8. Een goede putt is belangrijker dan een goede
drive.
„Putten is veertig procent van mijn spel. De meeste
jongens slaan allemaal goede drives. Het spel wordt
tegenwoordig bepaald door de ballen naar de green
en de putts. Ik vind het dan ook raar dat mensen niet
bereid zijn om 300 gulden voor een goede putter uit
te geven, terwijl ze wel 1500 gulden besteden aan een
goede driver. Putten is ook mijn sterke kant. Ik denk
dat ik een van de beste putters van Nederland ben.
Mijn drives zijn wel ver, maar niet altijd even recht.
Toch zou ik niet willen ruilen. Als je kijkt naar de
mensen die het net niet halen op de Tour dan zeggen
ze bijna altijd: 'Ik kon niet putten'. Ik heb nog nooit
iemand gehoord die zei: 'Ik kon geen drive slaan'. Op
een drive kan je ook oefenen. Bij putten is het zo: je
ziet het lijntje of je ziet het niet. Als ik een bal over 250
meter recht kan slaan, waarom zou ik dan niet een
putt over drie meter kunnen maken. Zo benader ik
Tjeerd Staal: „Nu
mijn clubgenoot
Chris van der
Velde bonds
coach is gewor
den, ga ik me
niet opeens weer
beschikbaar stel
len voor Oranje.
Het zou anders
wel erg op
vriendjespolitiek
gaan lijken."
Foto: Henk
Bouwman
mijn spel althans."
9. Golf is knikkeren met een stokkie.
„Helemaal mis. Een absolute onderschatting van de
sport. Met die stelling over 'kak'sport val je het golf
aan, hiermee wordt juist afgegeven op golfers. Omdat
het 'kakkers' zijn, ga je het maar knikkeren met een
stokkie noemen. Deze sport vergt heel veel van je. Ik
ben al negen jaar bezig om het spel te beheersen, en
op sommige momenten vind ik het nog steeds heel
moeilijk"
10. Tjeerd Staal had in het Dutch Open moeten spe
len.
„Dat is waar. Als ik de resultaten zag van sommige
jongens die wel speelden dan had ik mee kunnen
doen. Het toernooi was bovendien op mijn eigen
baan. Ik speel in Noordwijk honderd rondjes per jaar.
Maar ik heb een eerlijke kans tijdens de kwalificaties
gehad. Ik ben niet boos dat Maarten van den Berg na
mens onze club een wildcard kreeg, alleen de argu
mentatie had anders gekund. Maar Maarten loopt wel
level. Ik had daarvoor getekend. Op Niels Boysen na
was hij de beste amateur. Ik dacht dat Maarten de cut
zou halen. Uiteindelijk werd die op -1 bepaald. Mis
schien was ik daarom ook zo blij met het clubkampi
oenschap. In de halve finale versloeg ik Michael Vogel
en in de finale Maarten. Want als je zegt 'ik had moe
ten spelen' dan moet je het ook bewijzen. Meer kan je
niet doen."
„Qua karakter zijn we niet totaal
lillend."
d: „Toch ben jij meer degene die
kritisch is op allerlei zaken. Ik
ülder. Misschien heeft dat ook wel
leftijd te maken. Voor de functie
Uwe werken - trainer en assistent
ïnwe elkaar in ieder geval goed
fark is een zoon die veel meer op
kt, maar dat wil niet zeggen dat hij
lij een betere assistent zou zijn. Ik
'et goed zo."
1 „Dat hij mijn vader is, heeft
'egatieve effecten op de samen-
ig. Het werkt zelfs makkelijker,
t je misschien nog meer tegen el-
egt. Wij overleggen bijna elke dag.
Ttt dan nooit voor bijzondere ver
rassingen of conflicten te staan."
Gérard: „Niet tot ieders plezier kun je
het op sommige ongelegen momenten
samen over voetbal hebben. Dat gebeurt
soms tot diep in de nacht, of tijdens een
etentje."
Jeroen: „Ik was destijds nog assistent
van Wim van Zwam bij UVS. Ik kon pri
ma met hem samenwerken en bij de
club wilden ze ook graag dat ik nog
doorging. Maar, mijn vader en ik zijn el
kaar altijd misgelopen en ik wilde een
keer met hem samenwerken. Die kans
deed zich toen voor. Of ik een trainer
zoals mijn vader zou willen zijn? Ik ben
22 jaar jonger dan hij. Ik wil niet zeggen
dat mijn vader ouderwets is - hij heeft
zich altijd bijgeschoold - maar ik zou
opgeleid willen worden naar de eisen en
visies van nu."
Gérard: „Ik ben onderwijskundig opge
leid en daarnaast ben ik biochemicus. Ik
had daarmee een voordeel op andere
cursisten omdat ik al veel wist over de
anatomie en fysiologie van de mens. La
ter kwam daar mijn ervaring als trainer
nog eens bij."
Jeroen: „Ik heb nu mijn diploma oefen-
meester 2, maar ga niet door. Als voor
mijn werk Japanners overkomen, moet
ik er zijn. En mijn naam is in Zeist niet
zo groot dat ik dan een keertje kan over
slaan."
Gérard en Jeroen Desar werken als va
der en zoon samen bij Voorschoten '97
Foto: Taco van der Eb
als trainer en assistent-trainer.
Gérard (57 jaar) maakte als voetballer
naam bij RBC, waarmee hij van zijn
18de tot zijn 21ste in de top van de eer
ste divisie speelde. Daarna kwam hij
negen jaar uit voor UVS. Aansluitend
was hij trainer en technisch coördina
tor van de club. Desar is conrector van
het Stedelijk Gymnasium.
Jeroen (35) speelde tot zijn 23ste bij
UVS en daarna bij Ter Leede. Na zes
seizoenen in het eerste werd hij assis
tent van UVS-coach Wim van Zwam.
Jeroen werkt als branchemanager van
de fashion-importvestiging (naai- en
borduurmachines) van Toyota.
Peter van der Hulst
Moge Quick Boys dit seizoen
alle concurrentie uit de
Duin- en Bollenstreek, de Rijn
streek, ja uit het hele Zuidhol
landse achterland een stevig
poepie laten ruiken. Na jaren in
zonde te hebben geleefd met
trainers en voetballers uit den
vreemde vertrou wt de mooiste
club van Kativijk eindelijk weer
op kweek van eigen zandgrond.
Driewerf hoera. Op het veld
staat weer talent met blauw-wit
bloed in de vaten en de techni
sche leiding is in handen van
oud-speler Gert Aandewiel en
voormalig jeugdtrainer Arjen
van der Werf. Dat belooft wat.
Ik ken ze een beetje, die twee
trainers, en u kunt van mij aan
nemen dat het sommetje Aande
wiel plus Van der Werf een oe-
fenmeester maakt die van alle
markten thuis is. Tactisch slim
en technisch begaafd (Aande
wiel), getramd in het onderwij
zen en een kei in de peptalk
(Van der Werf). Een trainer dus
van wie je als voetballers wat
opsteekt en voor wie je door de
pijngrens gaat. Ik heb geen idee
van welk kaliber het nieuwe
Quick Boys is, maar ik geefu op
een briefje dat de jongens Van
Aandewiel en Van der Werf het
hart van het kritische publiek
zullen stelen. En schieten ze een
keer te kort dan zullen de sup
porters van Nieuw-Zuid het ze
niet al te euvel duiden: Want die
'klootzakken' in het veld zijn
dan in elk geval hun 'klootzak
ken
Wat mij betreft: Quick Boys
naar voren en tegelijk omhoog
(op de ranglijst). Het is een
schaamteloze aanmoediging, ik
weet het, maar ik heb even geen
boodschap aan landskampioen
FC Lisse, aan Rijnsburgse Boys
of aan Noordwijk. En zelfs niet
aan de vv Katwijk, dat ik toch
altijd als een afscheidingsbewe
ging van Quick Boys ben blijven
zien.
De duinen, dat veld, die tribu
nes, Quick Boys was voor mij
bewondering op het eerste ge
zicht. Zelfs de behoudzucht, die
in Katwijk op andere terreinen
zo bekrompen kan zijn, sprak
me aan: geen reclame op het zo
karakteristieke shirt en gewoon
contributie betalen, de spelers
van het eerste net zo goed als die
van het achttiende. Een club
met karakter, met mooie princi-
pes, vond ik. Maar van lieverlee
gingen alle principes overboord.
Het slijk der aarde glibberde
door de geledingen van Quick
Boys dat tot de best betalende
clubs uit de regio ging behoren,
met een businessclub die meer te
vertellen had dan het bestuur.
Maar de nieuwe zakelijkheid
zette geen helm aan het duin.
Integendeel, zij veroorzaakte
juist sportieve afkalving. Quick
Boys raakte in verwdrring en
werd voorbijgestreefd door de vv
Katwijk. De rivaal uit eigen
dorp nota bene, grootgemaakt
door Cees van der Plas, de
BMW-dealer die zijn naam
maar niet op het shirt van
Quick Boys had weten te krij
gen. Op de vv Katwijk hadden
de financiële injecties van Van
der Plas het effect van doping.
De club werd er spectaculair
groter en sterker door.
Zo groot en zo sterk dat ze het er
bij Quick Boys benauwd van
kregen en maniertjes van de ri
vaal gingen overnemen. Deze
zelfverloochening kwam hen
duurte staan. Vreemde voetbal
lers brachten niet het nieuwe
elan waarop men rekende en
frustreerden bovendien de eigen
beloften die hun heil bij, onder
meer, de vv Kativijk gingen zoe
ken. Maar maandag las ik in de
krant dat Quick Boys het sei
zoen voortvarend is begonnen
met als grote animator de ijveri
ge teamspeler Jan Schaap (of
liever 'Skaap', want Jan is een
echt kind van blauw en wit). Zo
mag ik het zien. Terug naar de
oude waarden onder Aandewiel
en Van der Werf. Eigenlijk zou
den de nieuwe trainers nu nog
tegen het bestuur moeten zeg
gen: weg met de shirtreclame en
laat die 'Skaap' maar weer ge
woon zijn contributie gaan be
talen.
Zit er weer leven in Quick Boys,
het Nederlands elftal ligt op
apegapen. Hoe ik ook mijn best
doe, ik kan er niet mee zitten.
Deze generatie internationals
heeft het zo geweldig met zich
zelf getroffen dat ik zaterdag
eerder een gevoel had van 'lek
ker puh', dan van medelijden.
Na de knock-out in Dublin
dacht ik, na dertien jaar, ook
eindelijk verlost te zijn van die
trommelvliezen-terreur van de
Teletoeters of hoe die gesponsor
de hooligans ook rnogin heten.
Maar nee hoor, het ging bij Ne-
derland-Estland gewoon weer
verder. Even bekroop mij het
bange vermoeden dat Portugal
op dat rare veld van Cyprus (een
soort tuin met een heg er om
heen) in de pan werd gehakt en
dat Oranje plots weer in de race
voor Japan en Korea was. Maar
het deinen (van voor naar ach
ter naar links naar rechts) en
het jengelen ('Daar in dat kleine
café aan de havenbleek loos
alarm. Ik kijk nu al reikhalzend
uit naar het WK Eindelijk weer
eens een groot toernooi zonder
dweilorkesten. Wat een rust.
Jaap Visser
Reageren? sportredac-
tie.ld@damiate.hdc.nl