Stampen ligt me nietik hou van het mooiere
LEIDEN REGIO
onvoltooid
ÜEKOMENDE
tijd
ZATERDAG 8 SEPTEMBER 2001
niet zoveel jongeren meer rond, in de we
de tegelzetters. „Ik kom in elk geval maar
nig mensen van mijn eigen leeftijd tegen,
ten van mijn collega's zijn tegen de vijftig
zegt Thomas Lamme. Zelf is hij de uit-
g die de regel bevestigt. Na zeven jaar
st is hij als 23-jarige zijn eigen tegelzetbe-
gonnen. „In het mooiere werk", zoals hij
d Voorlopig heeft de voormalige catama-
lioen van Nederland daarbij de wind in de
h ben nog geen dag thuis geweest." Maar
valt te betwijfelen. „Als je dat zo lang moet doen,
ben je gebroken. Want tegelzetten is wel leuk,
maar ook zwaar. En bovendien ben ik heel onrus
tig. Dus misschien ga ik-over een tijdje wel heel
wat anders doen. Maar voorlopig bevalt het me
goed. Ik heb werk zat. De mensen bij wie ik een
klus heb gedaan, kijken eerst wel raar op als er
zo'n jong ventje voor de deur staat. Maar zijn ach
teraf altijd tevreden. Dus ga ik eerst dit maar eens
opbouwen en dan zie ik wel wat er verder op mijn
pad komt." Een jonge tegelzetter over zijn jeugd,
zltot zijn pensionering gaat volhouden, zijn idealen en zijn toekomst.
Misschien niet meer van
- want veel jongeren
enwoordig door - maar
n het heel goed uit dat
a. 6-jarige leeftijd kon
"1( ken bij een tegelzetbe-
en was niks voor me. Ik
naar moeilijk concen-
j knutselde liever.
1 rs in elkaar zetten,
jouwen, dat deed ik
et was dan ook een be
door me dat ik van
kon. Geen leraren
je de klas uitsturen,
Dmmandeer meer.
ik een gruwelijke he
iiet dat dat bij mijn
as zoveel gebeurde,
dlde wel zo snel moge-
"f nezelf beginnen. Dat
nijn uitgangspunt ge-
idat ik dat in mijn
irtdurend om me heen
n. Mijn opa Maghielse
egelzetbedrijf en mijn
:ft ook altijd zijn eigen
gehad. Hij heeft nu
catenkantoor maar
eeft hij ook groot
rbedrijf en een ac-
skantoor gehad en tij-
een tegelzetbedrijf.
us in de familie, van-
jk voor die richting heb
net als doel zo snel
voor mezelf te gaan
Jat doe ik nu sinds
inden en dat loopt aar-
op het moment werk
zat. Het is zelfs hartstikke druk.
Het lijkt wel of iedereen mo
menteel aan het verbouwen is
en daarbij moet het allemaal
steeds luxueuzer. Misschien
heeft dat te maken met de
komst van de euro; dat mensen
hun contante guldens voor die
tijd nog willen opmaken. Er is
in elk geval genoeg te doen voor
alle tegelzetters van Leiden.
Daar zijn er aardig wat van en
dat zijn bijna allemaal ouderen,
maar het kost me geen moeite
om me als jongere staande te
houden in die wereld. Al kan ik
me wel voorstellen dat klanten
soms enige moeite met mij
hebben. Als er een marmeren
vloer moet worden gelegd en er
komt zo'n jong ventje aan de
deur, denken ze al gauw. zou
hij dat wel kunnen? De meesten
geloven ook niet dat ik voor
mezelf werk. Maar dat is alle
maal juist een extra uitdaging
voor me om alles zo mooi mo
gelijk af te leveren. Lukt aardig,
want de meesten zijn nader
hand zo tevreden dat ik het
meeste werk krijg door mond-
tot-mond reclame. Ik heb in elk
geval nog niet hoeven adverte
ren.
Als tegelzetter kun je momen
teel dus goed je geld verdienen,
maar het is opvallend hoe wei
nig jongeren dat gaan doen.
Misschien komt dat omdat het
een van de moeilijkere vakken
is in de bouw. Iedereen kan wel
een beetje zagen en een beetje
timmeren, maar als tegelzetter
moet je alles uitrekenen. Als het
goed is, werk je symmetrisch en
zorg je dat je op een bad, een
douchebak, een wand of een
vloer uitkomt met gelijke stro
ken aan beide zijden. Gebeurt
niet altijd, maar het hoort wel,
leerde ik op de Streekschool.
Toen ik al aan het werk was,
kreeg ik daar één dag in de
week theorie. Hoe je te werk
moet gaan, welk materiaal je
moet gebruiken onder bepaal
de weersomstandigheden, dat
soort dingen. Best lastig alle
maal. Daarbij is het ook zwaar
werk, want je staat altijd tegels
te tillen. En daar zitten soms
ook marmeren platen bij, die
een kilootje of tien wegen. Ik
denk dat jongeren daar niet
meer zo n zin in hebben.
Mij trok tegelzetten aan omdat
je elke keer op een andere plek
bezig bent en omdat je meer
voldoening hebt dan bijvoor
beeld een elektricien en een
loodgieter. Het merendeel van
hun arbeid verdwijnt achter
mijn werk en als een tegelzetter
klaar is, is alles af en mooi. Dat
geeft bevrediging. Maar ik besef
dat ik een beetje een uitzonde
ring ben. Op de Technische
School was ik de enige uit een
klas van 25 leerlingen die ging
tegelen en later op de Streek-
Thomas Lamme: „De mensen bij wie ik een klus heb gedaan, kijken eerst wel raar op als er zo'n jong ventje
Hogewoning
voor de deur staat.Foto: Dick
school waren dat er hooguit
drie. De rest ging metselen.
Daar is ook veel werk in, maar
dat is voornamelijk nieuw-
bouwwerk en daar hou ik so
wieso niet van. Ook niet bij te
gelzetten. Het zijn allemaal uit
geknepen prijzen en je staat in
weer en wind alleen maar me
ters te maken. In honderden
huizen, op één en dezelfde
bouwerij. De tegels erin en hop
naar de volgende. Natuurlijk lo
pen daar ook goede vakmensen
rond, maar het moet allemaal
wat sneller vanwege de prijzen.
Dat stampen is niks voor mij. Ik
hou van het mooiere werk en
dat heb ik ook, omdat ik veel
renovatie en kleinere verbou
wingen doe. Voor kleinere aan
nemers en particulieren. Dat is
wat meer luxe, wat specialer,
tegen betere prijzen. Hoewel
dat ook niet altijd op gaat, want
vaak is het zo speciaal dat je het
niet in meters aan kunt nemen,
maar in uren moet gaan reke
nen. Dan heb je te maken met
allerlei hoekjes en stripjes, nis
jes en verschillende tegeltjes.
Lastig, maar ook leuk. En het
aardigste is het werken met na
tuursteen en met oude plavui
zen. Een kerkvloer leggen, zoals
we in Beesd hebben gedaan, of
een marmeren vloer.
In de praktijk heb ik dat geleerd
bij Sjaak van Es, de drummer
van de Pubband, die zelf nog
als veertienjarige is begonnen
in het bedrijf van mijn opa, dat
later nog van mijn vader is ge
weest. Het is wel grappig dat ik
zoveel jaar later bij Van Es te
recht kwam. Eerst als stagiair
en vervolgens als leerling. Het
laat zien dat het maar een heel
klein wereldje is, waarin alles in
elkaar grijpt, en dat er veel werk
is. Anders zouden die jongens
niet voor zichzelf beginnen. Je
maakt als tegelzetter ook lange
dagen, 's Morgens voor zeven
en de deur uit, aan het eind van
de middag erin en dan is er ver
volgens altijd wel een klusje te
doen waarvoor je gevraagd bent
door familieleden.
Ik hou dan ook niet veel tijd
over voor andere bezigheden.
Tv kijk ik bijna niet, alleen het
Journaal probeer ik zoveel mo
gelijk te zien, maar dat lukt ook
niet altijd. Met de computer
heb ik altijd ruzie en voor lezen
ben ik te onrustig. Ben ik altijd
al geweest. Ik kan niet stilzitten.
Ik ben weg of onderweg. Voor
mijn werk, met mijn vrienden
of met mijn vader, met wie ik
ook nog wel eens een biertje
drink. En daarbij speel ik nog
hockey, in heren acht bij
Roomburg en golf ik af en toe.
Maar dat doe ik allemaal niet
meer zo intensief als ik ooit ge
zeild heb. Met mijn neefje, Vin
cent Huntelman, ben ik in de
de Hobie 16 twee jaar achter
een Nederlands kampioen cata
maranzeilen geweest. Als zoda
nig zijn we veel uitgezonden
naar kampioenschappen in an
dere landen, met als leukste er
varing de deelname aan het WK
in Dubai, drie jaar geleden.
Daar zaten we twee weken. We
zeilden er twee wedstrijden op
een dag en daarna konden we
andere dingen gaan doen. Va
ren met de speedboten van de
sjeiks, die de wedstrijden orga
niseerden, bijvoorbeeld. Steden
bekijken, met winkelstraten vol
goudzaken. Heel gaaf allemaal.
Als het catamaranzeilen olym
pisch was geworden, zou ik er
ook wel mee doorgegaan zijn.
Nu dat niet gebeurde ben ik er
mee opgehouden omdat er
steeds meer tijd in ging zitten.
Om Nederlands kampioen te
worden, moesten we al veel
trainen. En om het te blijven
moesten we bovendien nog
eens aan allerlei wedstrijden
meedoen. Dus zat ik op een ge
geven moment elke vrije mid
dag en elk weekeinde op het
water. En dat is wel leuk als het
lekker weer is, maar als de ijs-
schotsen nog op de Braassem
drijven en jij zeilt daar tussen
door, wordt het wel even an
ders. Je moet toch altijd vroeg
op en voor mijn werk moest ik
dat ook doordeweeks al, dus
dan wordt het schipperen met
je tijden. Zeker als je 's avonds
ook weieens een biertje wil
drinken. En dat doe ik ook
graag. Meestal in Fandango, dat
van een vriend van me is. Daar
kom ik voor hem, maar ook
omdat er nooit iets vervelends
gebeurt. Ik voel me er volko
men veilig en dat is tegenwoor
dig heel belangrijk, want het
wordt op sommige plekken na
tuurlijk steeds linker. Je hoort
zoveel over wapens, dat ik me
wel eens afvraag in welke we
reld kinderen straks terechtko
men.
Die wil ik later wel graag heb
ben, want ik ben dol op kinde
ren. Maar voorlopig heb ik nog
niet eens een vriendin en woon
ik nog lekker bij mijn moeder,
dus daar denk ik nog maar even
niet aan. Eerst wil ik me hele
maal op mijn bedrijfje richten.
Kijken of ik dat kan opbouwen.
Nu werk ik nog alleen, of soms
met een vriend die ook voor
zichzelf is begonnen. Maar als
het goed is, gaat dat verande
ren. Al zal het dan wel moeilijk
worden om medewerkers te
vinden. Dat er maar zo weinig
tegelzetters bijkomen, betekent
wel dat je altijd veel werk zal
houden. Maar ook dat je heel
moeilijk aan personeel komt."
Paul de Tombe
AAN HET WERK
Willem van der Linden
(60), schipper
Ik ben zo 'n beetje
t grootgebracht op het
water. Mijn oom had een
transportbedrijf met twee
werkbootjes waarin van al
les werd vervoerd. Nadat
mijn moeder was overle
den toen ik acht was, ben
ik voor een deel opge
groeid bij mijn oom. Dus
dat was op woensdagmid
dag, op zaterdag en zon
dag - en als het even kon
ook 's avonds - helpen.
Laden en lossen, dek
schrobben, de machine
kamer schoonmaken en af
en toe op het ruime water
even achter het stuur
staan. Ja, en dan groei je
erin en kom je er nooit
meer van af. Ik heb ook
nog weieens op de wal ge
werkt, hoor. Ik kwam veer
tien jaar terug als brug
wachter op de Schrijvers-
brug terecht. Tien jaar ge
leden zou ik alweer het
water op gaan als schip
per van het pontje over de
Zijl. Maar toen bleek dat
DZB bij de overname van
het pontje ook het perso
neel erbij moest nemen.
Maar toen ze drieënhalf
jaar geleden rederij Rem
brandt kochten, ben ik
weer overgestapt op de
boot. Het is hartstikke
leuk. Ik heb er altijd van
genoten. Weet je, ik had
er al mee mogen stoppen,
maar ik wil niet. Ik blijf
net zo lang doorgaan tot
ze me een schop onder
m'n kont geven, zo leuk is
het.
FOTO: JAN SCHEERDER
TEKST: RUUD SEP
uit de
Leidsch DagbladAltC III lïY liiV
ANNO 1976
Woensdag 8 september
VOORSCHOTEN - De Stichting Rudolf Steiner Kleu
terschool Leiden wil een permanent schoolgebouw
stichten op een terrein aan de Piet Heynlaan in
Noord-Hofland. In 1967 is een noodgebouw betrok
ken in deze Voorschoterise nieuwbouwwijk. Deze
kleuterschool is nu uitgegroeid tot een regionale
school met ongeveer zestig kinderen, waarvan er
twintig in Voorschoten woonachtig zijn. De Stichting
Rudolf Steiner Kleuterschool wil een gebouw met
twee werklokalen en een speellokaal en hiervoor
wordt een bedrag gevraagd van ƒ778.120,-. De
commissie Welzijn en Onderwijs had het moeilijk bij
de verlening van medewerking. De gemeenteraad
heeft besloten alleen semi-permanente scholen voor
kleuteronderwijs te bouwen. De Stichting wil geen
semi-permanent gebouw. De commissie meende dat
integratie tussen kleuter- en basisonderwijs in dit
geval niet mogelijk is omdat de kleuterschool in
Noord-Hofland staat en de basisschool in Leiden
Zuidwest. Twee leden van het bestuur van de Rudolf
Steinerschool betoogden dat vanuit hun ideologie,
integratie mogelijk is zonder dat beide scholen naast
elkaar staan.
WASSENAAR - De komende dagen viert het Rijn
lands Lyceum het veertigjarig bestaan. Het Rijn
lands Lyceum kwam in 1936 tot stand op initiatief
van een commissie uit de Leidse universitaire kring,
die streefde naar een verbetering van het voorberei
dend hoger onderwijs. De initiatiefnemers kwamen
in contact met een groep ouders in Wassenaar, dat
toen nog geen middelbare school kende. De voorbe
reiding verliepen bijzonder vlot en in september
1936 werd met het onderwijs begonnen in een twee
tal villa's aan de Backershagenlaan. De school groei
de voorspoedig. In 1940 werd een nieuw gebouw in
gebruik genomen. Intussen zijn er uit het Wasse-
naarse lyceum twee zusterscholen voortgekomen,
die ook de naam Rijnlands Lyceum dragen.
ANNO 1901
Zaterdag 7 September
LEIDEN - In de vorige week zijn in het Natuurkun
dig Laboratorium alhier vanwege de Vereeniging tot
bevordering van de opleiding tot Instrumentmaker
practische instrumentmakers-examens afgenomen.
Voor het examen als eerstbeginnend instrumentma
ker hadden zich 13 deelnemers aangegeven, van
wie aan 11 deelnemers het diploma kon worden toe
gekend. Voor het examen als natuurkundig instru
mentmaker waren drie, voor dat als werktuigkundig
instrumentmaker één candidaat, die echter geen
van allen het diploma mochten verwerven.
De op al deze examens vervaardigde werkstukken
blijven nog eenige dagen aan het Natuurkundig La
boratorium voor belangstellenden te bezichtigen.
LEIDEN - Op den vooravond van het feest van Lei
den's Ontzet, dus op Woensdag 2 October a.s., zal
in den Leidschen Schouwburg door het Rotter-
damsch Tooneelgezelschap een buitengewone voor
stelling worden gegeven. Opgevoerd zal worden:
'Madame Sans Gêne', een stuk dat steeds met groot
succes werd opgevoerd. De leden van de 3-October-
Vereeniging zullen op dezen avond een belangrijke
reductie op de verschillende rangen genieten.
Foto's In deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na plaatsing een Ingevulde cheque (geen
13 bi) 18 in zwart wit) op te sturen naar hel Leidsch
overschrijvingskaart) Ier waarde van vijf gulden (voor een exemplaar
rcj1]even| postbus 54, 2300 AB Leiden of door contante betaline aar
1 aan de Rooseveltstraat 82. (J ontvangt de foto binnen drie weken.
Dagblad, t.a.v. Leidsch
de balie van het Letdsch