Stampen ligt me nietik hou van het mooiere LEIDEN REGIO onvoltooid ÜEKOMENDE tijd ZATERDAG 8 SEPTEMBER 2001 niet zoveel jongeren meer rond, in de we de tegelzetters. „Ik kom in elk geval maar nig mensen van mijn eigen leeftijd tegen, ten van mijn collega's zijn tegen de vijftig zegt Thomas Lamme. Zelf is hij de uit- g die de regel bevestigt. Na zeven jaar st is hij als 23-jarige zijn eigen tegelzetbe- gonnen. „In het mooiere werk", zoals hij d Voorlopig heeft de voormalige catama- lioen van Nederland daarbij de wind in de h ben nog geen dag thuis geweest." Maar valt te betwijfelen. „Als je dat zo lang moet doen, ben je gebroken. Want tegelzetten is wel leuk, maar ook zwaar. En bovendien ben ik heel onrus tig. Dus misschien ga ik-over een tijdje wel heel wat anders doen. Maar voorlopig bevalt het me goed. Ik heb werk zat. De mensen bij wie ik een klus heb gedaan, kijken eerst wel raar op als er zo'n jong ventje voor de deur staat. Maar zijn ach teraf altijd tevreden. Dus ga ik eerst dit maar eens opbouwen en dan zie ik wel wat er verder op mijn pad komt." Een jonge tegelzetter over zijn jeugd, zltot zijn pensionering gaat volhouden, zijn idealen en zijn toekomst. Misschien niet meer van - want veel jongeren enwoordig door - maar n het heel goed uit dat a. 6-jarige leeftijd kon "1( ken bij een tegelzetbe- en was niks voor me. Ik naar moeilijk concen- j knutselde liever. 1 rs in elkaar zetten, jouwen, dat deed ik et was dan ook een be door me dat ik van kon. Geen leraren je de klas uitsturen, Dmmandeer meer. ik een gruwelijke he iiet dat dat bij mijn as zoveel gebeurde, dlde wel zo snel moge- "f nezelf beginnen. Dat nijn uitgangspunt ge- idat ik dat in mijn irtdurend om me heen n. Mijn opa Maghielse egelzetbedrijf en mijn :ft ook altijd zijn eigen gehad. Hij heeft nu catenkantoor maar eeft hij ook groot rbedrijf en een ac- skantoor gehad en tij- een tegelzetbedrijf. us in de familie, van- jk voor die richting heb net als doel zo snel voor mezelf te gaan Jat doe ik nu sinds inden en dat loopt aar- op het moment werk zat. Het is zelfs hartstikke druk. Het lijkt wel of iedereen mo menteel aan het verbouwen is en daarbij moet het allemaal steeds luxueuzer. Misschien heeft dat te maken met de komst van de euro; dat mensen hun contante guldens voor die tijd nog willen opmaken. Er is in elk geval genoeg te doen voor alle tegelzetters van Leiden. Daar zijn er aardig wat van en dat zijn bijna allemaal ouderen, maar het kost me geen moeite om me als jongere staande te houden in die wereld. Al kan ik me wel voorstellen dat klanten soms enige moeite met mij hebben. Als er een marmeren vloer moet worden gelegd en er komt zo'n jong ventje aan de deur, denken ze al gauw. zou hij dat wel kunnen? De meesten geloven ook niet dat ik voor mezelf werk. Maar dat is alle maal juist een extra uitdaging voor me om alles zo mooi mo gelijk af te leveren. Lukt aardig, want de meesten zijn nader hand zo tevreden dat ik het meeste werk krijg door mond- tot-mond reclame. Ik heb in elk geval nog niet hoeven adverte ren. Als tegelzetter kun je momen teel dus goed je geld verdienen, maar het is opvallend hoe wei nig jongeren dat gaan doen. Misschien komt dat omdat het een van de moeilijkere vakken is in de bouw. Iedereen kan wel een beetje zagen en een beetje timmeren, maar als tegelzetter moet je alles uitrekenen. Als het goed is, werk je symmetrisch en zorg je dat je op een bad, een douchebak, een wand of een vloer uitkomt met gelijke stro ken aan beide zijden. Gebeurt niet altijd, maar het hoort wel, leerde ik op de Streekschool. Toen ik al aan het werk was, kreeg ik daar één dag in de week theorie. Hoe je te werk moet gaan, welk materiaal je moet gebruiken onder bepaal de weersomstandigheden, dat soort dingen. Best lastig alle maal. Daarbij is het ook zwaar werk, want je staat altijd tegels te tillen. En daar zitten soms ook marmeren platen bij, die een kilootje of tien wegen. Ik denk dat jongeren daar niet meer zo n zin in hebben. Mij trok tegelzetten aan omdat je elke keer op een andere plek bezig bent en omdat je meer voldoening hebt dan bijvoor beeld een elektricien en een loodgieter. Het merendeel van hun arbeid verdwijnt achter mijn werk en als een tegelzetter klaar is, is alles af en mooi. Dat geeft bevrediging. Maar ik besef dat ik een beetje een uitzonde ring ben. Op de Technische School was ik de enige uit een klas van 25 leerlingen die ging tegelen en later op de Streek- Thomas Lamme: „De mensen bij wie ik een klus heb gedaan, kijken eerst wel raar op als er zo'n jong ventje Hogewoning voor de deur staat.Foto: Dick school waren dat er hooguit drie. De rest ging metselen. Daar is ook veel werk in, maar dat is voornamelijk nieuw- bouwwerk en daar hou ik so wieso niet van. Ook niet bij te gelzetten. Het zijn allemaal uit geknepen prijzen en je staat in weer en wind alleen maar me ters te maken. In honderden huizen, op één en dezelfde bouwerij. De tegels erin en hop naar de volgende. Natuurlijk lo pen daar ook goede vakmensen rond, maar het moet allemaal wat sneller vanwege de prijzen. Dat stampen is niks voor mij. Ik hou van het mooiere werk en dat heb ik ook, omdat ik veel renovatie en kleinere verbou wingen doe. Voor kleinere aan nemers en particulieren. Dat is wat meer luxe, wat specialer, tegen betere prijzen. Hoewel dat ook niet altijd op gaat, want vaak is het zo speciaal dat je het niet in meters aan kunt nemen, maar in uren moet gaan reke nen. Dan heb je te maken met allerlei hoekjes en stripjes, nis jes en verschillende tegeltjes. Lastig, maar ook leuk. En het aardigste is het werken met na tuursteen en met oude plavui zen. Een kerkvloer leggen, zoals we in Beesd hebben gedaan, of een marmeren vloer. In de praktijk heb ik dat geleerd bij Sjaak van Es, de drummer van de Pubband, die zelf nog als veertienjarige is begonnen in het bedrijf van mijn opa, dat later nog van mijn vader is ge weest. Het is wel grappig dat ik zoveel jaar later bij Van Es te recht kwam. Eerst als stagiair en vervolgens als leerling. Het laat zien dat het maar een heel klein wereldje is, waarin alles in elkaar grijpt, en dat er veel werk is. Anders zouden die jongens niet voor zichzelf beginnen. Je maakt als tegelzetter ook lange dagen, 's Morgens voor zeven en de deur uit, aan het eind van de middag erin en dan is er ver volgens altijd wel een klusje te doen waarvoor je gevraagd bent door familieleden. Ik hou dan ook niet veel tijd over voor andere bezigheden. Tv kijk ik bijna niet, alleen het Journaal probeer ik zoveel mo gelijk te zien, maar dat lukt ook niet altijd. Met de computer heb ik altijd ruzie en voor lezen ben ik te onrustig. Ben ik altijd al geweest. Ik kan niet stilzitten. Ik ben weg of onderweg. Voor mijn werk, met mijn vrienden of met mijn vader, met wie ik ook nog wel eens een biertje drink. En daarbij speel ik nog hockey, in heren acht bij Roomburg en golf ik af en toe. Maar dat doe ik allemaal niet meer zo intensief als ik ooit ge zeild heb. Met mijn neefje, Vin cent Huntelman, ben ik in de de Hobie 16 twee jaar achter een Nederlands kampioen cata maranzeilen geweest. Als zoda nig zijn we veel uitgezonden naar kampioenschappen in an dere landen, met als leukste er varing de deelname aan het WK in Dubai, drie jaar geleden. Daar zaten we twee weken. We zeilden er twee wedstrijden op een dag en daarna konden we andere dingen gaan doen. Va ren met de speedboten van de sjeiks, die de wedstrijden orga niseerden, bijvoorbeeld. Steden bekijken, met winkelstraten vol goudzaken. Heel gaaf allemaal. Als het catamaranzeilen olym pisch was geworden, zou ik er ook wel mee doorgegaan zijn. Nu dat niet gebeurde ben ik er mee opgehouden omdat er steeds meer tijd in ging zitten. Om Nederlands kampioen te worden, moesten we al veel trainen. En om het te blijven moesten we bovendien nog eens aan allerlei wedstrijden meedoen. Dus zat ik op een ge geven moment elke vrije mid dag en elk weekeinde op het water. En dat is wel leuk als het lekker weer is, maar als de ijs- schotsen nog op de Braassem drijven en jij zeilt daar tussen door, wordt het wel even an ders. Je moet toch altijd vroeg op en voor mijn werk moest ik dat ook doordeweeks al, dus dan wordt het schipperen met je tijden. Zeker als je 's avonds ook weieens een biertje wil drinken. En dat doe ik ook graag. Meestal in Fandango, dat van een vriend van me is. Daar kom ik voor hem, maar ook omdat er nooit iets vervelends gebeurt. Ik voel me er volko men veilig en dat is tegenwoor dig heel belangrijk, want het wordt op sommige plekken na tuurlijk steeds linker. Je hoort zoveel over wapens, dat ik me wel eens afvraag in welke we reld kinderen straks terechtko men. Die wil ik later wel graag heb ben, want ik ben dol op kinde ren. Maar voorlopig heb ik nog niet eens een vriendin en woon ik nog lekker bij mijn moeder, dus daar denk ik nog maar even niet aan. Eerst wil ik me hele maal op mijn bedrijfje richten. Kijken of ik dat kan opbouwen. Nu werk ik nog alleen, of soms met een vriend die ook voor zichzelf is begonnen. Maar als het goed is, gaat dat verande ren. Al zal het dan wel moeilijk worden om medewerkers te vinden. Dat er maar zo weinig tegelzetters bijkomen, betekent wel dat je altijd veel werk zal houden. Maar ook dat je heel moeilijk aan personeel komt." Paul de Tombe AAN HET WERK Willem van der Linden (60), schipper Ik ben zo 'n beetje t grootgebracht op het water. Mijn oom had een transportbedrijf met twee werkbootjes waarin van al les werd vervoerd. Nadat mijn moeder was overle den toen ik acht was, ben ik voor een deel opge groeid bij mijn oom. Dus dat was op woensdagmid dag, op zaterdag en zon dag - en als het even kon ook 's avonds - helpen. Laden en lossen, dek schrobben, de machine kamer schoonmaken en af en toe op het ruime water even achter het stuur staan. Ja, en dan groei je erin en kom je er nooit meer van af. Ik heb ook nog weieens op de wal ge werkt, hoor. Ik kwam veer tien jaar terug als brug wachter op de Schrijvers- brug terecht. Tien jaar ge leden zou ik alweer het water op gaan als schip per van het pontje over de Zijl. Maar toen bleek dat DZB bij de overname van het pontje ook het perso neel erbij moest nemen. Maar toen ze drieënhalf jaar geleden rederij Rem brandt kochten, ben ik weer overgestapt op de boot. Het is hartstikke leuk. Ik heb er altijd van genoten. Weet je, ik had er al mee mogen stoppen, maar ik wil niet. Ik blijf net zo lang doorgaan tot ze me een schop onder m'n kont geven, zo leuk is het. FOTO: JAN SCHEERDER TEKST: RUUD SEP uit de Leidsch DagbladAltC III lïY liiV ANNO 1976 Woensdag 8 september VOORSCHOTEN - De Stichting Rudolf Steiner Kleu terschool Leiden wil een permanent schoolgebouw stichten op een terrein aan de Piet Heynlaan in Noord-Hofland. In 1967 is een noodgebouw betrok ken in deze Voorschoterise nieuwbouwwijk. Deze kleuterschool is nu uitgegroeid tot een regionale school met ongeveer zestig kinderen, waarvan er twintig in Voorschoten woonachtig zijn. De Stichting Rudolf Steiner Kleuterschool wil een gebouw met twee werklokalen en een speellokaal en hiervoor wordt een bedrag gevraagd van ƒ778.120,-. De commissie Welzijn en Onderwijs had het moeilijk bij de verlening van medewerking. De gemeenteraad heeft besloten alleen semi-permanente scholen voor kleuteronderwijs te bouwen. De Stichting wil geen semi-permanent gebouw. De commissie meende dat integratie tussen kleuter- en basisonderwijs in dit geval niet mogelijk is omdat de kleuterschool in Noord-Hofland staat en de basisschool in Leiden Zuidwest. Twee leden van het bestuur van de Rudolf Steinerschool betoogden dat vanuit hun ideologie, integratie mogelijk is zonder dat beide scholen naast elkaar staan. WASSENAAR - De komende dagen viert het Rijn lands Lyceum het veertigjarig bestaan. Het Rijn lands Lyceum kwam in 1936 tot stand op initiatief van een commissie uit de Leidse universitaire kring, die streefde naar een verbetering van het voorberei dend hoger onderwijs. De initiatiefnemers kwamen in contact met een groep ouders in Wassenaar, dat toen nog geen middelbare school kende. De voorbe reiding verliepen bijzonder vlot en in september 1936 werd met het onderwijs begonnen in een twee tal villa's aan de Backershagenlaan. De school groei de voorspoedig. In 1940 werd een nieuw gebouw in gebruik genomen. Intussen zijn er uit het Wasse- naarse lyceum twee zusterscholen voortgekomen, die ook de naam Rijnlands Lyceum dragen. ANNO 1901 Zaterdag 7 September LEIDEN - In de vorige week zijn in het Natuurkun dig Laboratorium alhier vanwege de Vereeniging tot bevordering van de opleiding tot Instrumentmaker practische instrumentmakers-examens afgenomen. Voor het examen als eerstbeginnend instrumentma ker hadden zich 13 deelnemers aangegeven, van wie aan 11 deelnemers het diploma kon worden toe gekend. Voor het examen als natuurkundig instru mentmaker waren drie, voor dat als werktuigkundig instrumentmaker één candidaat, die echter geen van allen het diploma mochten verwerven. De op al deze examens vervaardigde werkstukken blijven nog eenige dagen aan het Natuurkundig La boratorium voor belangstellenden te bezichtigen. LEIDEN - Op den vooravond van het feest van Lei den's Ontzet, dus op Woensdag 2 October a.s., zal in den Leidschen Schouwburg door het Rotter- damsch Tooneelgezelschap een buitengewone voor stelling worden gegeven. Opgevoerd zal worden: 'Madame Sans Gêne', een stuk dat steeds met groot succes werd opgevoerd. De leden van de 3-October- Vereeniging zullen op dezen avond een belangrijke reductie op de verschillende rangen genieten. Foto's In deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na plaatsing een Ingevulde cheque (geen 13 bi) 18 in zwart wit) op te sturen naar hel Leidsch overschrijvingskaart) Ier waarde van vijf gulden (voor een exemplaar rcj1]even| postbus 54, 2300 AB Leiden of door contante betaline aar 1 aan de Rooseveltstraat 82. (J ontvangt de foto binnen drie weken. Dagblad, t.a.v. Leidsch de balie van het Letdsch

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2001 | | pagina 15