'Ze nemen me maar zoals ik ben'
vidre
1
Nederpop van De Kast op Marinevliegkamp Valkenburg
Schilder het hele doek maar knalroody
Streekmuziekschool laat
reel soorten muziek horen
Verrassend en
warm concert
in sneltreinvaart
vav
&Cu tuur
ZATERDAG
23 juni 2001
emière 'Nynke'
september
Wimbledon:
een vreemde
minnares
Voormalig kindsterretje Nikka Costa presenteert debuut-cd als volwassen rockster: 'Everybody got their something'
am - De Nederlandse
dfilm 'Nynke' over het leven
kinderboekenschrijfster
nkevan Hichtum, echtge-
•van Pieter Jelles Troelstra,
op 6 september in premiè-
Jienke van Hichtum, pseu-
Ijjj uem voor Sjoukje Bokma de
r, leefde van 1860 tot 1939
no «rd wereldberoemd door
w boek 'Afke's Tiental' (1903)
t2. reen groot Fries gezin. De
311 [drollen in de film worden
ieeld door Monic Hend-
r(Nynke), Jeroen Willems
ie, leistra)Peter Tuinman en
;nj neCmtzen.
in
en festival in
jj Kjrdwijkerhout
IDWMKERHOUT - Het festival
blaaskapellen in Noordwij-
lout dat morgen zou wor-
gehouden, gaat niet door.
aantal aanmeldingen was
oldoende voor het 'Lekker
M sn tussen de Bollen' getitel-
istijn.
liaanse kunst in
oglandse Kerk
- In de Hooglandse Kerk
dtvan 16 augustus tot en
22 september een tentoon-
ig gehouden van heden-
e, indiaanse kunst en cul-
De organisatie zegt met de
iitie de traditionele indi-
volken van Noord-Ameri-
willen ondersteunen.
skoor zingt
uw Leids lied
- Als afsluiting van de
se Waterdagen geeft het
ikoor morgen tussen 21.00
fe.00 uur op de Leidse Bees-
larkt een concert. Aange-
[het een Leids karakter
ft, wordt onder meer een
w Leids Lied, geschreven
iHenny Kasterop, ten ge-
Igebracht. Solist in dit on-
leel is de Leidse onderne-
iPeter Labruyère.
igo dansen
10|Het Paleis
haag - Museum Het Paleis
het Voorhout in Den Haag
nt in februari al een voor-
top zijn toekomst als mu-
nuseum. Dan houdt het
entoonstelling over de tan-
Iet plan is ingegeven door
uwelijk op 2 februari van
lijna-buurman' Prins Wil-
Alexander met de Argen-
Maxima Zorreguieta. Mo-
worden er zelfs tangoles-
|egeven in het statige mu-
'Pje-
Door Hanneke van den Berg
amsterdam/gpd - Hoe is het
toch mogelijk dat zo'n klein op-
dondertje zo'n enorme strot kan
hebben? Als je haar zo ziet lopen,
valt ze hooguit op door die vlam
mende haardos. Maar als je haar
debuut-cd 'Everybody got their
something' opzet, schiet je haast
uitje stoel. Als peuter zat ze bij
Frank Sinatra op schoot. Hij was
haar peetoom. Kwam ze 's och
tends in haar pyjama de trap af,
dan zaten Tony Bennett, Sammy
Davis jr. of Quincy Jones in de
woonkamer. Als ze niet zongen,
waren ze in gesprek met Don
Costa, een bekend producent,
liedjesschrijver. En Nikka's vader.
„Iedereen die hoort dat ik in
mijn jeugd werd omringd door
dat soort beroemdheden, denkt
dat ik kruiwagens zat had om
mijn carrière van de grond te
krijgen", zegt de nu 28-jarige
Nikka Costa. „Maar niets is min
der waar. Mijn vader overleed
toen ik 10 was en met hem ver
dwenen ook al die beroemde
vrienden. Ik heb van de meesten
nooit meer iets gehoord. Ze
kwamen ook niet voor mij naar
ons huis, maar voor hun produ
cent."
Nu heeft Nikka Costa dergelij
ke kruiwagens ook helemaal
niet nodig. Je hoeft haar stem
maar één keer te horen om te
weten dat ze het op eigen kracht
ook wel redt. Daar komt nog bij
dat de muziekindustrie allang
niet meer nieuw voor haar is.
De in Tokio geboren, maar in
Los Angeles opgegroeide Nikka
maakte al een kerst-elpee toen
ze 5 jaar oud was. Twee jaar la
ter zong ze mee met het Don
Costa Orchestra in een televisie
show die in Milaan werd opge
nomen. De Italianen waren zo
weg van haar dat ze meteen een
platencontract kreeg aangebo
den. „Dat was een haast surrea
listische ervaring", herinnert ze
zich. „Door dat album kwam ik
in het voorprogramma van The
«Police terecht tijdens hun show
in Chili. Daar stond ik dan, als
8-jarige, voor een menigte van
300.000 mensen."
Toen haar vader enkele jaren
later overleed, bracht dit haar zo
van haar stuk, dat ze een tijd
lang geen zin meer had om te
zingen. Maar op 14-jarige leef-
Nikka Costa: „Nu ik zelf kan beslissen wat ik wel en niet wil, laat ik me niets meer wijsmaken." Foto: CPD/Luis Sanchis
tijd werd ze door een Duitse
platenmaatschappij toch weer
achter epn microfoon gezet.
„Die plaat moest ik nog doen,
omdat het was vastgelegd in
mijn contract. Ik werkte er met
mensen die ik niet zag zitten en
moest nummers zingen die ik
vreselijk lelijk vond. Dat album
mocht van mij direct op de vuil
nishoop. Maar de plaat verkocht
wel goed."
De liefde leidde op een gege
ven moment tot de grote over
steek van de Verenigde Staten
naar Australië. „Ik was verliefd
op een Australische jongen en
heb er vijf jaar gewoond. Toen
die liefde was gedoofd, vond ik
het tijd worden om terug te
gaan. Maar ik had in Australië
wel een platendeal en heb daar
ook een volwaardig album ge
maakt. Eigenlijk is 'Everybody
got their something' dan ook
geen debuut. Maar het is wel het
eerste album dat wereldwijd
wordt gelanceerd."
Als de cd succesvol wordt, kan
ze er gif op innemen dat die Au
stralische plaat alsnog overal
wordt uitgebracht. „Ach, ieder
een heeft dingen uit zijn verle
den waar hij nooit van loskomt.
Ik sta ook nog steeds wel achter
dat album en zal niet onder de
dekens kruipen als het alsnog in
alle winkels komt te liggen. Ze
doen maar, zolang ze maar we
ten dat ik inmiddels een paar
jaar verder ben en dat dit mu
ziek van 'vroeger' is. Bovendien
kan ik hoog of laag springen, ik
heb simpelweg de rechten daar
van niet in handen. Dus kunnen
ze me uitlachen als ik zeg dat ik
het niet wil."
Het meest opvallende aan
haar wereldwijde 'debuut' is de
reikwijdte van haar stem. Ze kan
fluisteren, grommen, flink uit
halen en suikerzoet klinken. Een
enkele keer lijkt ze een vrouwe
lijke tegenhanger van Lenny
Kravitz, dan weer klinkt ze als
Tracy Bonham of Joan Osbome.
Maar bij een groot deel van de
nummers gaat elke vergelijking
mank. Dan is ze gewoon Nikka
Costa: een rocklady die haar
muziek doorspekt met hiphop,
jazz en een vleugje blues.
„Ik hou van zoveel verschil
lende genres. Bij elke stemming,
bij elke stap die je in het leven
neemt, past andere muziek. De
muziekindustrie probeert je wel
vaak in één richting te duwen.
De promotie is dan een stuk
simpeler omdat ze goed kunnen
uitleggen in welk hokje je thuis
hoort. Maar ik ben koppig en
weet buitengewoon goed wat ik
wil. Dus laat ik me ook niet in
een bepaalde richting duwen.
Daar zijn ze bij mijn platen
maatschappij al achter", lacht
ze.
„Als tiener heb ik vaker mu
ziek moeten opnemen die hele
maal niet bij me paste. Ik voelde
me daar niet erg prettig bij en
nu ik zelf kan beslissen wat ik
wel en niet wil, laat ik me niets
meer wijsmaken. Met dit nieu
we album heb ik niet voor de
gemakkelijkste weg gekozen.
Niet elk nummer is even com
mercieel, denk ik. Maar dit ben
ik en ze nemen me maar zoals ik
ben."
MUZIEK RECENSIE
LI DY VAN DER SPEK
Concert: Katwijks Chr. Mannenkoor Jubi
late o.l.v. Sander van Marion en Chr
Drum- en Showfanfare Door Vriendschap
Sterk o.l.v. Rob Balfoort. m.m.v. vocale en
instrumentale solisten Gehoord 22/6.
Cleyn Duin, Katwijk aan Zee
Het Chr. Mannenkoor Jubilate
o.l.v. Sander van Marion gaat
dit jaar voor het eerst in zee
met de Chr. Drum- en Show
fanfare Door Vriendschap
Sterk. Jan Vayne is weer als van
ouds van de partij, en de so
praan Sharon Scheffer met haar
trio piano/fluit/hobo. Dan is de
koek nog niet op: John May
zorgt voor een deugdelijk slag
werk-fundament, Peter Bontje
zit weer achter de synthesizer
en zo zijn er nog wel een paar
instrumentalisten her en der
bezig.
Het zingen kan aan Jubilate
worden overgelaten. Heel rustig
en evenwichtig weerklinken de
gezangen, sprankelend begeleid
door Vayne, even geaccentu
eerd door de fluit. De sopraan
Sharon Scheffer is een nieuwe
aanwinst. Scheffer heeft een
lichte, behoorlijk vibrerende,
zangerige stem, typisch ge
schikt voor de musical, maar
ook straalt in combinatie met
Jubilate.
Werkelijk prachtig is de ho
mogene glanzende blazersklank
van DVS in een Adagio van Bal
foort. Met geraffineerde accen
ten van de trommelsectie en
een opzwepend drammende
melodie van de baritons, over
genomen door helle venijnige
trompetjes wordt een sterk
staaltje van echt samenspel ge
leverd. En als Jubilate op de
achtergrond meezingt met Sha
ron Scheffer in More Love to
Thee', waait de heimwee naar
vroeger door Clyn Duin: Vera
Lynn met haar soldaten.
Vayne verrast door zijn pitti
ge, weerbarstige spel in een im
provisatie op o.a. 'De dag door
Üwen Geest ontvangen': en
"Blijf bij mij, Heer". Het lijkt of
Louis van Dijk tussen z'n vin
gers meeknalt, maar al dat
moois komt uit tien vingers! Ju
bilate is weer op z'n best in de
spirituals, swingend ritmisch,
contrastrijk en enthousiast. Een
warm zomerconcert met een
grote dosis flair in sneltrein
vaart.
MAARTEN BAANDERS
door leerlingen en docenten
nuriekschool Leiden. Gehoord
B/6 Stadsgehoorzaal Leiden.
door Casper Wichers
valkenburg - Voor 'de gewone man' zijn militaire kampen
meestal onneembare bolwerken. Verder dan de strengbe-
waakte toegangspoorten komt hij gewoonlijk dan ook niet.
Het Marinevliegkamp Valkenburg vormt op 29 juni een op
merkelijke uitzondering op deze 'regel', wanneer zo'n drie
duizend muziekliefhebbers op het terrein een popconcert
zullen bijwonen van de Friese formatie De Kast. Voordat de
poorten die vrijdag echter voor het burgervolk open gaan,
heeft er al heel wat overleg plaats gevonden tussen diverse
militaire disciplines van het kamp en de vrijwilligers van de
organiserende Stichting Taptoe Katwijk (STK).
„Chef d'equipage, chef marine bewakings kamp en hoofd
algemene dienst, dat zijn zo'n beetje de mensen met wie
wij deze dagen mee te maken hebben", zegt STK- voorzit
ter Willem Schonenberg. Sinds 1993 al organiseert STK
taptoes (militaire muziekparades) op het Marinevliegkamp.
„Maar een popconcert van het kaliber De Kast hebben we
nog niet eerder onder handen gehad", aldus de voorzitter.
Toch past het volgens hem goed in de doelstelling om gro
te muzikale evenementen te organiseren.
Dat een organisator zich bezighoudt met publiciteit,
drukwerk, lay-out en techniek zal niemand echt verbazen.
Schonenberg: „Maar dat er ook verkeersborden de grond
in moeten en route-aanduidingen hier en daar moeten
worden bevestigd, weten waarschijnlijk weinigen.
Voor de toegang tot, en de bewaking van het kamp kan
STK niet om de strakke militaire organisatie van Valken
burg heen. Pr-officier en vip-coördinator Aad Lelyveld van
het vliegkamp: „We willen precies weten wie er op 29 juni
ons kamp binnenkomen. Voor STK houdt dat in dat het er
voor moet zorgen dat alle bezoekers worden geregistreerd.
Een pasjesregeling dus." Volgens Lelyveld wordt de militai
re bewaking uitgebreid en wordt op de avond van het con
cert nog alerter dan gewoonlijk gesurveilleerd.
„Het blijft militair gebied, dus er kan geen sprake van
zijn dat mensen zo maar wat gaan rondlopen." Verder zal
ook het militaire brandweerkorps stand-by staan en zullen,
zoals iedere dag overigens, dokters en verplegers in het
kamp aanwezig en inzetbaar zijn. „Alle bestaande stan
daard procedures zijn toepasbaar op eventuele calamitei
ten tijdens het concert."
De meest ingrijpende maatregel is de ontruiming van de
vliegtuigwasplaats. Op die locatie wordt namelijk het con
cert gehouden. Lelyveld: „Dat betekent dat er moet wor
den geschoven in onze planning en dat de vliegtuigen naar
elders worden verplaatst."
Voor eventuele vluchten heeft het concert geen gevol
gen. .Anders waren we er zeker niet aan begonnen." Men
sen kunnen hun auto parkeren op het terrein. Als er be
hoefte is aan meer ruimte, kan er volgens de pr-officier al
tijd nog een taxistrip worden opgeofferd.
Waarom überhaupt een popconcert op het vliegkamp?
„Het is ooit begonnen met taptoes. Men zocht een geschikt
terrein. En dat hebben wij natuurlijk aldus Lelyveld. „De
taptoes zijn min of meer een jaarlijks gebeuren, en daar
zijn andere activiteiten bij gekomen, zoals een 'truckrun'
voor geestelijk gehandicapten."
Lelyveld waakt er voor om te spreken van jaarlijks terug
kerende evenementen. „Het hangt af van de omstandighe
den. Met STK hebben we tot nu toe goede ervaringen.
Maar als het een keer anders loopt dan we willen, kunnen
we er altijd mee ophouden." Eén van de voorwaarden, is
dat het terrein schoon en intact wordt opgeleverd. Een la
chende Lelyveld: „Het is wel eens voorgekomen dat onze
wc's achteraf schoner waren, dan wij ze hadden achterge
laten." Of STK die prestatie na het bezoek van drieduizend
popliefhebbers kan evenaren, is nog maar de vraag.
Aat Veldhoen geeft masterclass in Noordwijk aan Zee
MUZIEK RECENSIE
J°sw podium van de Stadsge-
«pal ziet er niet vaak zo
uit als gisteravond, toen
ïote zwerm kinderen zich
het publiek opstelde om
ond te openen. Voor veel
f ee« ien zal het de eerste podi-
tsaj^ varing zijn, maar van ver-
f heid was niets te bespeu-
Iruisend van plezier lieten
un ritmische teksten ho-
tikten ze met stokjes en
n ze de zaal mee met hun
n in de 'Drumstel-rock',
gvverk was het thema. De
idc-ii erknummers van de do-
n waren leerzaam, omdat
opviel hoe rijk aan timbres
«rk kan zijn, en ook hoe
het is ingehouden te spe-
'P slagwerkinstrumenten,
ike Minimal', gecompo-
tgezi I door Willem van Moort,
leur van de school, wer-
'e klankkleuren van de in-
'enten uitgebuit in een
oisch opgezet spel met
>udige, heldere motieven.
>t alle onderdelen hadden
met slagwerk te maken. Het
spel van de negen fluitistes en
vijf harpistes was één en al
lichtheid. Het was een presta
tie dat ze geen dirigent nodig
hadden. Niet minder licht
klonk de Zuid-Amerikaanse
muziek door de blokfluit- en
accordeonleerlingen speelden.
Het was verrassend deze mu
ziek met zijn hoekige ritme nu
zo lieflijk te horen. Een beetje
slagwerk was er nog wel bij het
strijkorkest, toen de dirigent
een Hollandse Dans afsloot
door op zijn klompen te stam
pen. Hij had best al eerder mo
gen, invallen. De muziek gaf
daar alle aanleiding toe. Door
de avond spetterend af te slui
ten met een 'Zeurrap', die
swingend en met grote kracht
de zaal in werd geroepen, liet
de muziekschool zien dat bin
nen haar muren voor veel
soorten muziek plaats is.
(advertentie)
1 Hardglazen deuren
Glazen meubelen
1 Spiegel
1 Wlotiefstralen
VORMGEVER VAN
GLAS EN SPIEGELS
Volmolengracht 4
2312 PH Leiden (NL)
Alles uit eigen atelier telefoon: 071 - 521 so 55
jmm
door Casper Wichers
Noordwijk - „Gaan jullie maar
lekker schilderen kinderen, ik ga
eerst even een biertje drinken."
Schilder Aat Veldhoen is in
Noordwijk aan Zee om samen
met zijn Amsterdamse collega
Jan Sierhuis een masterclass
schilderen te geven. Zoals een
goede kunstenaar betaamt, is
Veldhoen veel te laat. Hij draagt
een spijkerbroek, een zwart le
ren vestje met daarover een col
bert. Onder zijn arm heeft hij
een grote groene map met eigen
werk. Nog even een glas pils en
de oude meester is er helemaal
klaar voor.
Een achttal schilders heeft
zich ingeschreven voor de mas
terclass, die wordt georgani
seerd in het kader van het
Noordwijks Schilder Festival.
Het zijn echte kunstliefhebbers,
van wie de meesten al sinds het
begin van het festival in een
pensionnetje logeren om er
maar niets van te hoeven mis
sen. „Het is dikke pret", zegt
Maya Post uit Hoorn. Haar man
heeft speciaal een week vrijge-
nomen. Ze is niet zenuwachtig
voor de confrontatie met Veld
hoen. „Wat ik ook doe, het is al
tijd wel goed" zegt ze vol ver
trouwen.
Als de schilderezels stevig in
het zand staan, de doeken uit
Schilder Aat Veldhoen geeft aanwijzingen tijdens de masterclass schilderen die hij gisteren met collega
Jan Sierhuis in Noordwijk gaf. Foto: Mark Lamers
het plastic zijn gehaald en verf-
tubes, knijpflessen en kwasten
te voorschijn zijn gehaald, kan
de les beginnen. „Begin maar
eens de bovenkant over het hele
doek lichtblauw op te zetten en
daarna de onderkant in zand
kleur", adviseert Sierhuis. Maar
dat bevalt Veldhoen helemaal
niet. „Mijn advies", reageert hij
onmiddellijk, „is precies het te
genovergestelde. Schilder het
hele doek maar knalrood.''
Maya volgt het advies van Veld
hoen op, die toegeeft dat het
niet de makkelijkste weg is.
„Maar je moet het die kinderen
een beetje moeilijk maken."
Om zijn rol als master' waar
te maken geeft hij haar een paar
tips. „Ga 's lekker die wolken er
in schilderen, dan die branding.
Alles met rood. En wit. Je hebt
als het ware een rode zonnebril
op." Bij de eerste streken van
Maya is hij meteen enthousiast.
„Wat een vaste hand heb jij,
zeg."
Dan draait hij zich om. „Wat
is die nou aan het doen?", roept
hij verbaasd. Wïlhelmina van
Sonderen uit Rhenen, is driftig
zwarte en witte schuine strepen
op een papier te tatenen. Even
later wordt duidelijWraarom. In
haar hand heeft ze een polaro
idfoto met daarop groen wui
vend helmgras. „Het gaat me
niet om de kleur, maar om de
tegenstelling licht-donker en om
de beweging", licht zij toe. Veld
hoen vindt het prima. Van een
foto schilderen mag van hem
best. „Tegenwoordig mogen
kunstenaars alles."
Als hij Erna Schenk uit Noord-
wijkerhout heeft geadviseerd
om een deel van haar schilderij
maar weg te poetsen, omdat het
anders veel te moeilijk wordt en
te lang gaat duren, komt hij te
rug bij Maya. „De Rode Zee",
roept hij verrukt. „Wacht, ik geef
je nog een paar gemene trucs.
„Een vogeltje in de lucht, een
mannetje op het strand en een
vlag. Maar wel rood, hoor!"
Veldhoen gaat weer naar het
terras, even een biertje drinken.
