'INGEN
'VOORBIJGAAN
pe heerlijke lucht van water en geteerde roeiboten
~E
Leiden Regio
TADSGEZICHT
s
DAG 8 APRIL 2000
Ie Meij werd op 12 juli 1932 geboren
t, iden, waar ze haar jeugd doorbracht
Herensingel. Het water speelde
ng een grote rol in haar leven en
voide een grote aantrekkingskracht op
de Vooral aan het begin van de
Ltui] vijftig, toen ze met een roeiploeg
lie Leythe triomfen vierde. De ploeg
de
heii
deed dat op zowel landelijk als op
Europees niveau, hoewel de Nederlandse
roeisters minder tijd en geld konden
besteden dat hun tegenstrevers vanachter
het IJzeren Gordijn.
Over die roei-jaren vertelt ze in deze
aflevering van 'De dingen die
voorbijgaan'.
Leidenaars blikken
terug op hun verleden
FOTO HIELCO KUIPERS
Ans de Meij, Marjolijn van Lith en Eefje Lafeber. foto archief de meij
spanning!
Bij de Hongaarse grens kwa
men soldaten met hun automa
tische geweren in de aanslag op
de treeplank staan. Alles werd
gecontroleerd. Ze schroefden
panelen los. Als er iets uit het
raam werd gegooid, vlogen zij
er op af. De koffers moesten
open en ja: 'Wat was dat dan
wel in dat pak?' En ga dan maar
eens aan zo'n jonge soldaat uit
leggen dat dat maandverband
was en waar dat voor diende.
Toen hebben we maar even,
gierend van de lach een versie
van Hints uitgevoerd. Eindelijk
had de soldaat het door en met
een vuurrode kleur vertrok hij.
We hebben toen geen last meer
gehad.
In Roemenië logeerden we in
het buitenverblijf van ex-koning
Karol. Schitterend gelegen aan
het meer waarop de wedstrij
den zouden worden gehouden.
De ploegen vanachter het IJze
ren Gordijn verbleven bij elkaar
op de bovenverdieping en de
Westerse ploegen beneden. We
werden erg in de gaten gehou
den. Er waren steeds 'vreemde
vogels' in onze omgeving, die
op ons letten.
Wij leenden een boot bij een
Roemeense club. Het was een
zware en wij kregen maar geen
'goede zit'. Onze kuiten zaten
vol schaafwonden. O, wat mis
ten wij onze vertrouwde
'Vecht', onze eigen boot. On
danks alles werden we toch nog
vierde, samen met Roemenië.
Met onze eigen boot zouden we
zeker een medaille hebben ge
haald. We moesten een vrij lang
stuk oproeien naar de start. We
hadden in een eerdere wed
strijd al een keer sneller geroeid
dan de Russische dames.
Voor ons was het toch een
heerlijke ervaring. Bij aankomst
terug in Nederland vroeg een
journalist of we nog doorgin
gen. 'Nee, we gaan trouwen',
antwoordden we. Ik trouwde in
september 1955. Onder een
haag van roeiriemen gingen we
het stadhuis binnen. Dat was
het einde van mijn roeicarriè-
re."
HERAAAN JOUSTRA
uit de Leidsch Dagblad
ANNO 1900
Zaterdag 7 April
LEIDEN - Uit het verslag van de teekenschool
der afdeeling Leiden en Omstreken van den
Ned. R.-K. Volksbond blijkt het volgende-. De
lessen in het bouwkundig teekenen werden on
der leiding van den heer P. Van Oerle onmid
dellijk na de voltooiing der lokalen, Rapenburg
10, in het begin van Oct. 1899 geopend met
38 leerlingen. In den loop van den cursus wer
den nog 6 leerlingen toegelaten, terwijl in den
loop van denzelfden cursus eenige leerlingen
wegens hun drukken arbeid de school verlie
ten, zoodat aan het einde van den cursus het
aantal hetzelfde was als bij het begin.
Aan de lessen in het handteekenen werd
deelgenomen door 30 leerlingen, verdeeld in 2
klassen. De werkzaamheden waren: het teeke
nen naar wandplaten, meetkundige figuren,
gevolgd door bladvormen, het samenstellen
van rozetten en banden, meetkundige grond
vormen.
Aan de tweede afdedling werd deelgenomen
door 8 leerlingen, die onderricht kregen in het
teekenen naar draad-, blok- en pleistermodel
len.
ANNO 1975
jkersteeg.
werk. Oefenen in de bak bij
voorbeeld, met een spiegel. Zo
dat je zelf kon zien hoe je roei
de. De coach hield de spiegel er
voor.
We roeiden vaak op de Rijn en
Schiekade, een stuk van precies
een kilometer, een heerlijke
trainingsbaan. Dan begonnen
we bij de brug. Aan het eind
had je het roeihuis van de Vliet-
dames. Je kwam mensen van de
andere roeiverenigingen vaak
tegen. Dan hield je bijvoorbeeld
een trainingswedstrijdje met
een ploeg van Njord. Er was
sprake van een gezonde rivali
teit. Want Die Leythe was een
burgervereniging, de andere
studentenverenigingen.
Op een gegeven moment kwam
ik in een raceroeiploeg. Dat was
echt een leuke ploeg, een stel
fijne meiden. Met stuurvrouw
Gonneke Boeré, die later werd
vervangen door Liesbeth de
Wit. En op slag zat Bep Vochte-
loo. Een echte Leidse, haar va
der was keurmeester op het
slachthuis. Achter haar zat ik.
Dan had je Marjolijn van Lith
en Eefje Lafeber. We werden
gecoacht door de bootsman,
Jan Leering. Met deze ploeg wa
ren we zeer succesvol. We won
nen in Amsterdam als jonge
ploeg het Nederlands kampi
oenschap voor de vier met en
werden door de roeibond uitge
zonden naar Kopenhagen voor
het officieuze Europese kampi
oenschap, want de Oostblok
landen deden toen nog niet
mee.
Het was in die tijd niet gemak
kelijk om uitgezonden te wor
den. De vereniging had geen
geld en de roeibond had ook
niet zoveel. We moesten er dus
zelf tegenaan. Bij verschillende
bedrijven hebben we toen geld
gevraagd. Het Leidsch Dagblad
was daar één van. Directeur
Henny was eerst niet zo scheu
tig, maar later-heeft hij veel
voor ons gedaan. Het lukte ons
in elk geval het benodigde geld
bij elkaar te krijgen. Samen met
de acht van De Vliet en een vier
van Njord gingen we per trein
naar Kopenhagen.
De dames van De Vliet en wij
wonnen. We zijn toen officieel
door de gemeente ontvangen,
door wethouder van sport en
De succesvolle vier van Die Leythe. Van voor naar achter: Bep Vochteloo,
onderwijs en loco-burgemees
ter Van Schaik. Toevallig ook de
vroegere hoofdonderwijzer van
mijn lagere school. Ik 7at op
een gegeven moment naast
hem en vroeg: kent u me nog?
Maar dat was niet het geval. Be
kend waren we toen wel, maar
we werden niet op straat her
kend.
Een jaar later, in 1954, werden
de officiële Europese kampi
oenschappen gehouden, op de
Bosbaan in Amsterdam. De
Oostbloklanden namen toen
voor het eerst deel. Wij werden
toén tweede achter Rusland,
met een tafje verschil. Die mei
den zaten helemaal kapot na
afloop, want ze hadden ons
steeds dichterbij zien komen.
Het zou heel erg voor ze zijn ge
weest als ze van ons hadden
verloren. Ze moesten presteren,
wij niet. Na afloop deden wij
zelfs een beetje lacherig. Zo
van: we hebben in elk geval
hun handjes gered.
Ik moest in die tijd heel veel
trainen en wel eens een keertje
extra vrij nemen. Eén van mijn
roeivriendinnen hielp mij dan
met mijn werk op kantoor. Voor
niks! Henny vond het geweldig
en werd steeds enthousiaster.
Wij mochten het bestelbusje
gebruiken voor het vervoer en
voor de roeispullen. Onze
stuurvrouw moest afhaken en
werd vervangen door Liestbeth
de Wit, de dochter van een do
minee. Verder was de ploeg on
gewijzigd en we hadden een ge
weldige teamgeest. Nooit ge
donder. Heerlijk!
Na de mooie prestatie in Am
sterdam gingen wij weer kei
hard trainen voor de 'Europe
se', die dit keer verroeid zou
worden in Roemenië. Onze
coach werd vervangen, want hij
was bootsman en moest boten
gaan schuren en repareren. Dat
was er door zijn gecoach bij ons
wel een beetje bij ingeschoten.
Hij werd vervangen door Jan
Heckman, die coach was ge
weest van Njord. In dat jaar
voor de Europese kampioen
schappen hadden wij bij ver
schillende wedstrijden sneller
geroeid dan de Russinnen. Dus
dat zou lekker spannend wor
den in Roemenië.
Helaas kregen wij voor het ver
trek naar Boekarest van de roei
bond de mededeling dat er
geen geld was voor het vervoer
van onze boot. Alleen de rie
men mochten mee. Een paar
ploeggenoten wilden toen niet
meer gaan. maar ik zei: kom op
meiden, we hebben er keihard
voor getraind. Ik wilde dat reis
je wel maken. Eerst vlogen we
naar Wenen. Vanuit Wenen
vertrokken wij met de Oriënt
Expres naar Boekarest. Wat een
.Dinsdag 8 april
KATWIJK - In Katwijk aan Zee worden zater
dag huis-aan-huis handtekeningen verzameld
om dansen op zondag in openbare gelegenhe
den tegen te gaan. Dat is zondag tijdens de
diensten in de hervormde kerken van Katwijk
aan Zee meegedeeld.
Aanleiding voor de actie is het nu bijna een
jaar slepende conflict tussen de gemeente Kat
wijk en de heer 0. Hornkamp, eigenaar van
twee dancings in Katwijk. De heer Hornkamp
vroeg in augustus 1973-bij de gemeente een
vergunning voor dansen op zondag, maar die
werd hem niet verleend.
Tegen de gemeentelijke beslissing ging
Hornkamp bij de Haagse arrondissements
rechtbank in beroep. De Katwijkse gemeente
raad besloot de zaak tot in hoogste instantie
(de Hoge Raad) te laten uitzoeken, toen de
rechter de heer Hornkamp ook in hoger beroep
in het gelijk stelde. Sindsdien wordt in de bei
de dancings op zondag gedanst, tot ongenoe
gen van een deel van de Katwijkse bevolking.
kijken, die trainden op de Rijn
en Schiekade. Naar die lekker
schreeuwende coaches.
Ik wilde dolgraag zelf gaan roei
en! Maar ja, het was in die tijd
een nogal elitaire sport. En ik
was niet zo elitair. Toch lukte
het mij om lid te worden van
roeivereniging Die Leythe. Mijn
chef, meneer Poortman zag wel
dat ik helemaal gek was van het
roeien. Hij kende een bestuurs
lid van Die Leythe, mevrouw
Hiemstra. En ja hoor, ik mocht
komen. Eerst even voorroeien
in de bak. Een constructie om
je slag te oefenen. Het was een
houten bak die vast lag met ket
tingen. Je ging dus niet vooruit.
Er zat een slider in, een rol-
bankje, zoals in een normale
roeiboot. En de riemen hadden
gaten in de bladen. Hoe dan
ook, het ging me goed af in de
bak. Nog even een kort gesprek
daarna en ik was lid.
Alleen al de lucht van het water,
die geur. Vond ik heerlijk. Als ik
bij het water kwam, het boten
huis binnenkwam met al die
boten. Soms riët geteerd. Heer
lijk. Dat is niet goed uit te leg
gen. En Die Leythe lag en ligt
natuurlijk nog steeds prachtig
aan het Galgewater. Verder was
de charme voor mij natuurlijk
de ploeg waarin ik roeide. Het
intensieve contact dat we met
elkaar hadden. Elke keer weer
sptnen ti#inen. EJkp tjag, na het
LEIDEN - Met algemene stemmen heeft de
Leidse gemeenteraad gisteravond besloten om
een groot deel van de zg. Leeuwenhoek te ver
kopen aan het rijk.
De Leeuwenhoek is het gebied tussen rijks
weg 44 (Den Haag-Amsterdam), de Wasse-
naarseweg, het huidige academisch ziekenhuis
en de Plesmanlaan, in totaal ongeveer 64 hec
tare. Daarvan wordt 53 hectare verkocht ten
behoeve van de bouw van een nieuw acade
misch ziekenhuis en de beta-faculteiten van
de universiteit. De resterende grond is be
stemd voor woningbouw. Met deze transactie is
een bedrag van ongeveer 43 miljoen gulden
gemoeid.
LEIDEN - Een vrolijke optocht trok zaterdag van de
Oude Vest naar het Rapenburg. Voorzien van
spandoeken lieten jeugdige leden van de hervorm
de wijkgemeente De Molenwijk duidelijk blijken,
dat zij blij waren met de verhuizing van het jeugd
werk naar het gebouw Rehoboth, Rapenburg 10
Waarmee een periode van vijftien jaar, waarin de
activiteiten zich in het gebouw Oude Vest 13 (dat
vroeger 'De Goede Herder* heette) voltrokken, is
afgesloten. foto archief leidsch dagblad
nc:
va
vijf
:gfcnd wa ik al dol op water.
Jerl De namen we een duik
kmijeen bal uit het water
;n halen, bijvoorbeeld. In
ter van de Herensingel,
'e woonden, ter hoogte
Alexanderstraat. We za-
pos ijd op of bij het water. We
in de weer met kano's of
eva den op de Kaag. En ik
ook in zwembad De Zijl.
racht ik uren door, ook
ik af en toe hielp met het
imaken van de hokjes,
kwas geen lid van De
was lid van de Leidse
Club.
1 het ook heerlijk om te
naar de boten op het Rijn
iekanaal. Hoe die boten
jgleden. Mijn vader was
monteur bij de gemeen-
en. In die zin had hij dus
iet water te maken. Maar
andere manier wel. Als
ik heb nog een zus - leer-
meteen zwemmen met
nd van een autostep.
iet water in! Het was echt
gl^Iortief gezin. En al had
blo het niet echt breed, ik
vaj ;1 een fijne jeugd gehad,
b ar jaar na de oorlog
;0 ik bij het Leidsch Dag
werken, op de admini-
Elke dag vloog ik van
ureaustoel af om even
jjlet raam te gaan staan.
|de, ar de roeiploegen van
pe Vliet pp Die IfPytpe te(
ilt d|
„Ik moest in die tijd heel veel trainen en wel eensjeen
vrij nemen. Eén van mijn roeivriendinnen hielp mij dan
werk op kantoor. Voor niks!" foto dick hocewoninc
