Rare jongens, die Galliërs
Cultuur Kunst
idsgehoorzaal: concurrentie voor zijn
:t apart programma klassieke muziek
yman laat het warme bad vollopen
Stijlloos
Sting kiest de gemakkelijke weg
ECTOR! SALUTF/v
aalkaart bn klaBRtrkrn
achtoffer van het fatsoen
Trionfo maakt sprankelijke show van Mozart opera
HG 17 MAART 2000 941
tdsgehoorzaal in Leiden
haar klassieke muziek-
1 voor het komend sei-
i een apart programma
racht.
Timv programma 'Voorpubli-
lassiek 2000-2001', een
older, is inmiddels toe-
rd aan abonnement-
rs en regelmatige bezoe-
iens an de Stadsgehoorzaal.
manier wil het Leidse
i zijn concurrenten zo-
concertgebouw in Am-
i en de dr. Anton Phi-
1 in Den Haag voor zijn.
rdvoerder B. Vieveen:
eeste programma's van
incertgebouwen elders
ijnen al rond deze tijd,
seizoensprogramma
neestal rond 10 april uit.
u jammer zijn als onze
klanten hun abonne-
i al bij andere zalen be-
Daarom hebben we
li'nd oorpublicatie gemaakt.
En het loopt meteen al goed:
de abonnementsaanvragen
stromen binnen."
De Stadsgehoorzaal heeft
komend seizoen orkesten van
naam en faam op haar pro
gramma staan, waaronder The
Academy of St. Martin in the
Fields, La Stagione Frankfurt,
Akademie für Alte Musik Ber
lin en The Amsterdam Baro
que Orchestra onder leiding
van Ton Koopman. Deze or
kesten vallen onder de serie
Barokmuziek Vroeg-Klas
siek.
De serie 'meesterwerken'
wordt komend seizoen ver
zorgd door het Noordhollands
Philharmonisch Orkest waar
mee de Stadsgehoorzaal sinds
vorig jaar samenwerkt. „Dat is
ons zo goed bevallen, dat we
de samenwerking hebben uit
gebreid." Het Noordhollands
Philharmonisch verzorgt ko
mend seizoen vier concerten
met de thema's: swingende
muziek uit Amerika - 'an Ame
rican party' -, Slavische dansen
en een celloconcert van Dvo
rak, een concert rond Beetho
ven, onder meer met pianist
Ronald Brautigam, en een fla
menco-optieden met Spaanse
composities.
Bovendien brengt de Stads
gehoorzaal volgend seizoen
een extra concert van de Car-
mina Burana van Carl Orff
door een koor en orkest uit
Roemenië, Filarmonica Mold
ova. Verder zijn pianist Wibi
Soerjadi, het duo Jaap van
Zweden en Daniël Wayenberg
geprogrammeerd. Een van de
hoogtepunten is het optreden
van de wereldberoemde pia
nist Ivo Pogorelich op 18 april
volgend jaar. CD-ópnames
van Pogorelich, geboren in
Belgrado, behoren tot de best
verkopende klassieke albums
aller tijden.
De kassa van de Stadsge
hoorzaal is te bereiken via te
lefoonnummer 071-5131704.
SUSANNE LAMMERS
i Beriny Neyman. Gehoord: 16/3,
hoorzaal, Leiden.
erst het laatst. Als iemand weet hoe je in
ie(( eert de spanning opbouwt, dan is het
leyman. Hij valt met 'Alleen is maar al-
!t de deur in huis, zingt dan wat minder
materiaal, dat hij afwisselt met odes aan
en Maastricht, zijn geboortestad, en
et tot de pauze vrij rustig. Zijn bronzen
'gt voornamelijk melancholieke en nos-
liedjes over voorbije liefdes en plekken
iger. De zaal, grotendeels trouwe fans,
I" a? met de bekendere nummers en
zich in het warme bad dat Neyman met
vollopen.
■htspel, dat soms wel erg hinderlijk aan-
benadrukt het donzige en geruststellen-
'eel rood, oranje en diep blauw.Neyman
sterliedjes met gevoelige teksten, en of
(IKI io nou hoog of laag ligt, of de begelei-
1 akoestisch of zwaar elektronisch is, aan
houdt hij vast. Die overdaad aan gevoe-
Gmt wel een beetje plastic over en de
verveling wordt voor de pauze maar ternauwer
nood voorkomen. Het uitzonderlijk 'echte' liedje
over irritant geklets en geroddel, gegoten in de
vorm van een heuse meezinger, is eigenlijk het
enige dat opvallend anders is.
Na de pauze geeft hij meer van zichzelf, wor
den zijn teksten persoonlijker. Hij zingt een -
minder geslaagd - protestlied over het milieu,
zingt tegen de intolerantie van de katholieke kerk
(met een bandje waarop de Maastrichter Staar
hem a capella begeleidt) en zingt onomwonden
over zijn homoseksualiteit, bijvoorbeeld in de
ode aan Steven, een lied over AIDS. Met zijn dui
delijk beleden Griekse beginselen vallen de
Griekse trekjes in de arrangementen, benadrukt
door de gitaar van bandleider Freek Dicke, ook
meer op hun plaats.
Met zijn grootste successen wacht Neyman tot
het laatst, maar daarvoor gaat hij met zijn band
nog even uit zijn dak in een country-setje. Dat
kleine slippertje doet hij perfect. De herken
ningsmelodie van Bonanza is alleen voor de jon
gens, maar met 'Stand by your man' doet Ney
man voluit mee. Hij zingt het prachtig, met een
klein tipje 'tongue in cheek'. De gitaren janken,
de accordeon sleept koket en de hypersmeuïge
.viool maakt het af.
en Dag in Het Muziekhuis
Muzikanten die iets willen leren of collegamuzikanten
jontmoeten kunnen morgen terecht op een open dag van
luziekhuis. Studenten van de Leidse Hogeschool hebben
rogramma opgezet waarin alle ins en outs van het Muziek-
ian de orde komen. Zo is er een muziekrommelmarkt en
John May workshops slagwerk, salsa en Afrikaanse percus-
Zo e bands Don't Fake, Sans Maitre, Panic in Detroit en Doyt
zorgen voor muziek op het Q-bus-podium, in de bovenbar
30 Ei erschillende akoestische optredens te beluisteren. De
Dag van het Muziekhuis, aan de Uiterstegracht 142 in Lei-
luurt van 11.00 tot 18.00 uur.
ien Foort en Noddy Riot in Leiden
De Rotterdamse dj Lucien Foort draait morgen in het
p de nieuwe zaterdagclubnacht. Zijn stijl wordt tech-
of progressive genoemd. Foort draait van 0.00 tot 4.00
Ridd-1 het LVC, na de eerste halve finale van de Popjacht 2000
n uur beSint- Underground puberpunkfunkvete-
Ie' dj/muzikant Noddy Riot treedt morgen op in Bar Boos,
e Koppenhinksteeg in Leiden, met een mix van maat-
ipelijke geëngageerde ska en punk. Riott bewoog zich in de
11 rsscene in de jaren tachtig, deed jarenlang zijn funkypunk
voor clubs als de Mazzo en de Roxy, de Waakzaamheid en
liso. Op vijftienjarige leeftijd verzorgde hij met vriendin Ni-
w gen een optreden op het One World Poetry Festival.
Filmmuseum
werkt samen met
OPERA RECENSIE
MAARTEN BAANDERS
Voorstelling: 'Cosi fan tutte' door Opera Trionfo. Gezien: 16/3, Leidse
Schoi^wburg.
Het verhaal in Mozarts opera 'Cosl fan tutte' (1790)
stelt niet veel voor. Het is een klucht met intriges en
verkleedpartijen, waar een publiek van nu niet snel
warm voor loopt. Toch heeft Trionfo er een onderhou
dende voorstelling van gemaakt. De ongetrouwde Alf
onso wedt met twee officieren, Ferrando en Guglielmo,
dat vrouwen niet te vertrouwen zijn. Ze gaan hun ver
loofden Fiordiligi en Dorabella op de proef stellen. Ver
kleed als Turken verklaren de officieren eikaars ver
loofden hun liefde. Zij slagen er na veel verwikkelingen
in hen tot een huwelijk te verleiden. Per ongeluk stem
men de vrouwen in met partnerruil.
Afgezien van de muziek kan zo'n verhaal alleen over
tuigen als de rollen goed gezongen én gespeeld wor
den. Dat wordt in deze voorstelling ruimschoots waar
gemaakt. De sopraan Esther Beima (Fiordiligi) klinkt
haarscherp, nobel, gedistingeerd, kortom: de stem van
een dame die zich niet zomaar laat verleiden. Als de
emoties oplopen, bloeit er een gevoelig, subtiel en
kwetsbaar timbre in haar stem op. De mezzo-sopraan
Ineke Vlogtman heeft een volle, robuuste en hartstoch
telijke stem. Dit soort grote contrasten, die er ook zijn
tussen de mannenstemmen, maken de voorstelling
sprankelend en in duetten, trio's en kwartetten valt op
tot wat voor mooie, evenwichtige samenklank deze
cast in staat is. Machteld Vennevertloo als kamermeisje
is een groot komisch talent. Haar wendbare stem komt
goed van pas, want ze moet zich verkleden als dokter
en ambtenaar van de burgerlijke stand. Zeker als dok
ter maakt ze er een mooie komische show van.
Leuk is dat er een knipoog gegeven wordt naar de
ondeugende kluchtigheid die in Mozarts tijd blijkbaar
leuk gevonden werd. Brutale mengelingen met twintig-
ste-eeuwse elementen worden niet geschuwd. Fiordili
gi en Dorabella zien eruit als jaren-zestig-oostblok-
bruidjes en schitterend zijn de officieren wanneer ze
als besnorde Turken met snelle zonnebrillen en glitter
jasjes de dames het hof komen maken. Op die manier
zijn ze verrassender en komischer dan wanneer ze zich
beperkt hadden tot het cliché van de oosterling zoals
dat in Mozarts tijd was. Hoe mooi dit gespeeld wordt,
blijkt als ze weer als gewone officieren verschijnen. Die
Turken waren toch wel heel charmant.
assieke oudheid is dit jaar het thema van de boeken-
Literair medewerker Nop Maas tipt elke dag een boek
uit het enorme aanbod.
;een ander heeft Louis Couperus (1863-1923) zich door ci
ssieken laten inspireren. In zijn romans en verhalen
het van de goden, helden en keizers uit de eerste eeuwen
ize jaartelling en daarvoor. De liefhebbers kunnen het er
rer eens worden wat zijn mooiste klassieke proza is. De
an Licht over het androgyne keizertje Heliogabalus? Is-
rover Alexander de Grote? De ironische roman Xerxes1. De
l! iianten over twee guitige toneelspelertjes? Of de-vele kor-
ïalen waarin hij de oudheid tot leven bracht? Zie, hoe
irus in De Balling te Tomi het sterfbed beschrijft van Ovi-
Ie dichter die door keizer Augustus verbannen werd uit
omdat zijn werk de goede zeden in gevaar bracht:
tilings trillende vingers waren die van een dichter, lang en
jn oogen waren donker van kleur, maar weergaloos treu-
ni c mond en zijn kin waren vrouwelijk week, en geheel zijn
omhulde, pijnlijk neêrliggende figuur was die van een
i, dien het noodlot had tot stervens toe ziek ge-
maar niet had willen vernietigen met éen enkelen slag.
mijnde hij al zeven jaren,
td woei om het huis, razende, klagende; de vlokken sloe-
\m het geoliede papier van het raam, en de banneling,
nde, kreunende, nog meer om martelende melancholie
n pijn van jicht, viel neer in zijn kussen, en borg de fijne
ber$ponder het berenveldek, en sloot de oogleden...
te Tomi' van Louis Couperus maakt deel uit van de
1 Antieke Verhalen, waarvan een herdruk in facsimile ver
bij uitgeverij Veen)
Deze weken maken alle media
uitvoerig melding van de twee
overzichtsexposities van Theo
van Doesburg (1883-1931). Al
leen voorde waarlijk grote kun
stenaars worden twee exposities
tegelijk gehouden. De nu lopen
de exposities
in het Cen
traal Muse
um te
Utrecht en
het Kröller-
-Miiller Mu
seum in Ot-
terloo marke
ren de defini
tieve erken
ning van
Theo van
Doesburg.
Hij is blij
vend uit de
schaduw van
Piet Mondri
aan gestapt.
Ongetwijfeld
heeft ook de
vorig jaar ge
houden jubi
leumten
toonstelling
Dageraad
van de Mo
derne kunst' in De Lakenhal de
herwaardering voor Van Does
burg gestimuleerd. Menig stad
zou er trots op zijn, als van
Doesburg er gewerkt en geleefd
had.
De Leidse jaren (1916-1921) van
Theo van Doesburg zijn een es-
sentiele periode in zijn artistieke
ontwikkeling. In 1917 richtte
van Doesburg in deze stad het
tijdschrift De Stijl op. Interna
tionaal gezien is De Stijl de be
langrijkste en meest vernieu
wende beweging die Nederland
de afgelopen eeuwen heeft
voortgebracht. The Metropoli-
tam Museum of Art in New
York, toch één van de meest
prestigieuze musea in de wereld,
heeft zelfs een afzonderlijke af
deling voor De Stijl. De invloed
reikt tot in Japan, het land waar
de wethouders momenteel zo
mee dwepen. Ook in Europa
neemt de aandacht voor Theo
van Doesburg toe. In de Europe
se hoofdstad Straatsburg was al
lang een straat naar Theo van
Doesburg vernoemd, zelfs in de
binnenstad (in Leiden is Van
Doesburg nog steeds niet ver
noemd). Kort geleden zijn in
Straatsburg door Van Doesburg
ontworpen ruimten in het thea
ter l'Aubette in oude luister her
steld en weer te bezichtigen.
In 1917 richtte de toenmalige
Leidenaar Van Doesburg niet
alleen De Stijl op, maar ont
wierp hij ook de fontein Vier
kant in Vierkant. Al enige jaren
ijveren Leidse burgers, verenigd
rond de Stichting Vierkant in
Vierkant, voor het eindelijk
bouwen van deze fontein. Ge
pleit wordt voor een plekje op
het immense en lege plein voor
het Station Leiden Centraal. Het
mag niet van de wethouders. Zij
doen alsof zij met met dat plein
al andere plannen hebben, die,
zo al aanwezig, blijkbaar ge
heim zijn. Wel grappig is het ar
gument dat Vierkant in Vier
kant niet zou passen bij de
boogvormige
bebouwing bij
het station. De
wethouders
moeten toch
eens gaan kij
ken wat zij
laatste tijd bij
het station
hebben laten
neerzetten. Wat
zullen zij een
lol hebben ge
had bij het pes
terig verzinnen
van een alter
natieve lokatie,
volsterkt onge
schikt voor de
plaatsing van
de Van Does
burgfontein.
De opstelling
van de wet
houders past in
hun patroon
van repressieve
arrogantie: 'Als burgers denken
iets beter te weten dan wij, dan
straffen we dat wel even af. Het
parkeerterrein bij de Haagweg is
bedacht door creatieve winke
liers en mag daarom niet blij
ven. Liever voeren de wethou
ders een parkeerplan uit de ja
ren zestig uit - de parkeergarage
Boommarkt - waarvan zij zelfs
nu nog niet weten of die voor
stallen van auto's van bewoners
of voor parkeren van bezoekers
is bedoeld. Nog een voorbeeld.
Een aantal instellingen (waar
onder de Universiteit, Amnesty
International, Vluchtelingen
werk en de Raad van Kerken
Leiden) vragen het nieuwe
atrium in het stadhuis te ver
noemen naar Nelson Mandela,
onder meer Leids eredoctor en
afkomstig uit de regio van cle
partnerstcid East-London. Via
een ambtenaar laten de wet
houders weten er niet voor voe
len. Er is nog steeds geen andere
Het meest stijlloos is toch wel de
bejegening van de initiatiefne
mers voor de bouw van de Van
Doesburgfontein. Deze krant
vatte op 18 februari 2000 de re
actie van de erven van Theo van
Doesburg hierop krachtig sa
men onder de kop: 'Wethouder
liegt'. In dit geval dekte de kop
de inhoud van het artikel. Ter
verdediging van de wethouder
cultuur vul ik aan, dat hij zich
deze keer wel verontschuldigd
heeft voor het niet beantwoor
den van brieven.
Het Stationsgebied hoeft niet
stijlloos te blijven. De Van Does
burgfontein kan het plein als
nog interessant maken en uit
stralen clat Leiden er trots op is
de bakermat van De Stijl te zijn.
beeldinstituut
Scènes uit de Asterix-strip dienden als uitgangspunt voor de tentoonstelling 'Asterix en Europa'. foto les édition albertrené/goscinny-uderzo
Concert: Brand New Day Tour van Sting
plus zevenkoppige band. Gezien: 16/3,
Ahoy', Rotterdam
Sting in Ahoy'. Nog wel goed
voor tweemaal uitverkocht,
maar toch geen concertvisite
meer waarvoor half popmin-
nend Nederland in verhoogde
Staat van paraatheid raakt. En
daar lijkt de voormalige front
man van The Police zich net zo
mee te hebben verzoend als de
trouwe achterban.
Het avontuur waarmee de
Britse zanger-bassist (48) bij de
start van z'n solocarrière hal
verwege de jaren tachtig vriend
en vijand verraste, heeft stilaan
plaatsgemaakt voor ambachte
lijkheid. Op het podium nog
meer dan op de plaat. Z'n jong
ste (elfde) eigen album 'Brand
New Day' was bepaald geen da
verende surprise, maar her
bergde toch nog wel zoveel
(subtiele) frisse wendingen dat
het zeker niet als een handige
herhalingsoefening kon worden
afgedaan.
Zoveel geestelijke lenigheid
spreidt de wereldster op deze
aansluitende tournee helaas
niet ten toon. Meer dan voor
heen grijpt Sting terug op de
klassiekers die hij alweer meer
dan tien jaar geleden voor z'n
persoonlijke glorie, dan wel
eerder ten faveure van The Poli
ce schreef. De enige publieks-
sensatie van recenter datum die
Sting werkt in Ahoy' de twee uur durende set af als ware het een klassiek concert. foto anp
in het gretige Rotterdamse
sportpaleis aan die onverwoest
bare klapstukken werd toege
voegd was het titelnummer van
z'n actuele cd, als single zeker
niet het rentreesucces waarop
artiest en platenmaatschappij
zo gebrand waren, maar wel
een geheide meezinger.
De wijze waarop Sting z'n
mooiste nummers etaleerde
was vooral vakkundig. Anders
dan bij Mick Hucknall en diens
Simply Red de avond tevoren
op hetzelfde platform, kreeg de
ware-spelvreugde geen moment
de overhand. De twee uur du
rende set werd afgewerkt als
ware het een klassiek concert,
enkele 'dankjoewels' van de
nog altijd geblondeerde maes
tro tussendoor ten spijt. Die
zorgvuldige presentatie, ook het
zaalgeluid was uitstekend, in
combinatie met de overdosis
aan overbekend werk (zoals
'Every Little Thing She Does Is
Magic', 'Roxanne, 'Englisman
In New York', 'Message In A
Bottle, 'Fragil') leverde natuur
lijk wel het vrolijke feestje op
waar iedereen eigenlijk toch
voor gekomen was.
Het Filmmuseum in Amster
dam en het beeldinstituut Las
Palmas in Rotterdam hebben
een overeenkomst gesloten
over samenwerking. De twee
organisaties gaan samenwerken
op het gebied van onder meer
programmering, archivering,
het opzetten van collecties en
activiteiten op internet.
Het Filmmuseum zou aan
vankelijk ohderdeel worden van
het instituut. Vorig jaar besloot
het bestuur dat het niet zou
verhuizen naar Rotterdam. Dat
besluit kwam voor velen als een
verrassing omdat de directie
van het museum de indruk had
gewekt dat de instelling de
overstap wel zou maken.
In een verklaring staat dat
'beide instellingen zullen sa
menwerken om eikaars activi
teiten te versterken, en te voor
komen dat er verdubbeling ont
staat op het gebied van collec
tievorming, conservering en
presentatie'. Las Palmas mag
daarbij in de programmering
gebruik gaan maken van de rol
prenten van het Filmmuseum.
Dat geldt ook voor speciaal
voor het museum gemaakte
producties. Andersom mag het
Filmmuseum producties van
Las Palmas in haar programma
opnemen. De archieven en col
lecties van de organisaties wor
den voor elkaar toegankelijk.
tiegetrouw vastgesnoerd is aan een boom
om hem het zwijgen op te leggen. Wie het
rijk voor zich alleen wil hebben, laat met
een druk op de knop het geblèr van de
dorpszanger door de zaal schallen. Bij de
uitgang van het dorp wordt de bezoeker
opgewacht door een levensgrote Obelix,
die een menhir staat te hakken. De Asterix-
liefhebber is na het lezen van het bijschrift
wel meteen een illusie armer: de histori
sche Galliërs blijken nooit menhirs ge
maakt te hebben.
Naast het 'Gallische dorp' bestaat de ten
toonstelling uit nog zes van zulke afdelin
gen, waarin telkens een ander aspect van
het leven in het Romeinse Rijk belicht
wordt. 'Ten aanval' heet bijvoorbeeld de af
deling waarin van alles opgestoken kan
worden over de Romeinse en Gallische
vechttechnieken. Want in dat opzicht geeft
de strip geen verkeerde voorstelling van za
ken: er werd heel wat afgeknokt en het ging
er een stuk bloediger aan toe dan de stof
wolkjes in de strip suggereren. Op een mi
niatuurslagveld kunnen de verschillende
gevechtstactieken van de Romeinen en
Galliërs bestudeerd worden. In dezelfde
ruimte hangen Romeinse dolken, zwaarden
en helmen, evenals een bronzen masker,
dat door Romeinse soldaten gedragen werd
om vijanden af te schrikken. Iets waar de
Galliërs zich overigens nooit aan zouden
wagen, want deze wildemannen wierpen
zich regelmatig naakt in de strijd, wat de
Romeinen met verbazing hebben opgete
kend.
In in het 'multimediabos' kan op de
computers een vergelijking worden getrok
ken tussen het Romeinse Rijk en het Euro
pese Unie van nu. Want wat dat betreft zijn
we in tweeduizend jaar tijd weinig opge
schoten: ook de Romeinen hadden al één
munt.
'Asterix en Europa' is tot en met 1 oktober
2000 te zien in het Rijksmuseum van
Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden; di.
t/m vr. van 10.00 tot 17.00 uur, za., zo. en
op feestdagen van 12.00 tot 17.00 uur.
Meer informatie geeft de internet-site van
het museum: www.rmo.nl. Bij de ten
toonstelling is een boekje verschenen,
'Rare jongens, die Europeanen', dat ver
krijgbaar is in de boekhandel.
(vervolg van voorpagina)
Bloeddorstige jongens, die Galliërs. Zoveel wordt wel duidelijk op de ten
toonstelling 'Asterix en Europa', die vanaf vandaag in het Rijksmuseum van
Oudheden in Leiden te zien is. Al direct na binnenkomst staat de argeloze
bezoeker oog in oog met een stel grijnzende schedels die een nagebouwd
Gallisch tempeltje versieren. Maar dat ook de Romeinen geen lieverdjes wa
ren, en zeker niet de bange bleekneuzen die de Asterix-strips ons tonen, il
lustreert een mansgrote, strijdlustige Romein die de bezoeker bij de ingang
van de expositie opwacht. Want zo komisch en vrolijk als het er in de strips
van Goscinny en Uderzo aan toe gaat, zo ruig en hard was het Europa van
tweeduizend jaar geleden.
Dat in 'Asterix' regelmatig een spelletje met
de historische feiten wordt gespeeld, zal
geen enkele lezer van deze strip zijn ont
gaan. Denk bijvoorbeeld aan het album
'Asterix en Cleopatra' waarin de neus van
de Egyptische sfinx het begeeft onder het
niet geringe gewicht van Obelix. Maar an
derzijds komt het Asterix-universum na
tuurlijk ook niet zomaar uit de lucht vallen.
De kleding, de huizen, de gebruiken: René
Goscinny en Albert Uderzo baseerden zich
voor hun albums wel degelijk op weten
schappelijke kennis en archeologische
vondsten. De strip leent zich dan ook goed
om een tentoonstelling over het leven van
alledag ten tijde van het Romeinse Rijk te
verlevendigen. En daar koos het Rijksmuse
um van Oudheden dan ook voor. Marijke
Brouwer, adjunct-directeur van het muse
um, vatte het tijdens de opening als volgt
samen: „In deze tentoonstelling combine
ren we het nuttige met het aangename, zo
als dat ook in de strips van Asterix ge
beurt."
In 'Asterix en Europa' worden levensgro
te reconstructies van scènes uit de stripal
bums samen gebracht met archeologische
vondsten uit de Romeinse tijd. De bezoeker
waant zich voortdurend in een Asterix-
avontuur. Zo is bijvoorbeeld een deel van
het Gallische dorp - dat de doorgewinterde
Asterix-lezers kennen als 'het dorp van de
dwazen' - voor deze tentoonstelling nage
bouwd. De bezoeker kan een kijkje nemen
in de hut van visboer Kostunrix om zelf
eens een snuifje te nemen van de vislucht
waarmee hij zijn mede-Galliërs altijd lastig
Een klein bronzen beeldje van een dansende
Lar, die door de Romeinen vereerd werd als
beschermer van huis en haard. foto pr
valt. Maar ook kunnen in zijn viskraam
echte Keltische vishaken bekeken worden.
En zo gaan fictie en historische werkelijk
heid in deze tentoonstelling voortdurend
hand in hand.
In de smidse van Hoefnix zijn bijvoor
beeld authentieke Keltische ringen, gespen,
spelden en armbanden tentoongesteld. En
natuurlijk zou het dorp niet compleet zijn
zonder Assurancetourix, de bard die tradi-
