De bus blijft gesloten
I
WEER
Duisenbergs keuze
II
Pinguïn
in trui
Bart landt op Schiphol
Karei V herdacht met twee postzegels
Katten uit Peking ontvoerd
voor Kantonese lekkernij
Bart Vos breekt
Himalaya-expeditie af
DINSDAG 4 JANUARI 2000
COMMENTAAR
Ook Wim Duisenberg heeft afgelopen weekeinde een bijdrage ge
leverd aan de oplaaiende discussie over hoe in Nederland de
vruchten van de onverwacht hoge economische groei moeten
worden verdeeld. Eerst de oude schulden aflossen, zegt de WD en
nu ook Duisenberg. Nee, zeggen PvdA en D66, er zijn zoveel mee
vallers, daarvan mag ook al wat naar armoedebestrijding, zorg en
onderwijs.
Het staat Duisenberg natuurlijk vrij om zijn mening over van alles
en nog wat te geven. Hijzelf en de omstanders moeten alleen niet
de fout maken aan zijn mening bijzondere waarde toe te kennen,
enkel omdat hij als president van de Europese Centrale Bank een
prestigieuze baan heeft. Als president moet hij namelijk zijn mond
houden en mag hij zich niet mengen in interne politieke aangele
genheden.
Zou hij bijvoorbeeld specifieke uitspraken doen over het Franse of
Duitse regeringsbeleid, dan zou er meteen een rel ontstaan die
hem de kop kan kosten. Als het om de Hollander Duisenberg gaat,
zijn wij wat toleranter en wat meer geneigd'zijn uitspraken in pro
portie te zien.
Dat is maar goed ook, want bij de keuze tussen aflossen en uitge
ven spelen economische overwegingen slechts een beperkte rol.
De uiteindelijk keuze is een politiek-maatschappelijke. Het gaat
om de vraag of het bij zoveel economische voorspoed verant
woord is achtergebleven groepen en sectoren uit te blijven sluiten.
Dat zou geen verstandige keuze zijn.
Premier Kok en via hem ook koningin Beatrix hebben hun keuze al
gemaakt: armoedebestrijding en versterking van de zorg verdienen
meer aandacht. Juist omdat er meer geld beschikbaar is dan ruim
een jaar na het sluiten van het regeerakkoord was voorzien, is het
verstandig over dit onderdeel voor de komende jaren nieuwe af
spraken te maken.
Het hoort bij het politieke spel tussen de oude rivalen PvdA en
WD om hoog in te zetten als het om de tegenstelling tussen finan
cieringstekort en zorg gaat, maar in de praktijk moet het niet al te
lastig zijn daartussen een verantwoorde balans te vinden.
Het wil maar geen winter worden
Het wil maar niet vlotten met
de winter van 2000. In De Bilt is
de gemiddelde temperatuur,
gerekend vanaf het begin van
het koude seizoen (1 novem
ber), nog op geen enkele dag
beneden het vriespunt blijven
steken. De koudste dagen wa
ren 21 en 22 december met 0,1
graad. Uniek is deze situatie
niet. In 1913, 1950, 1959 en
1975 had het rond 4 januari
evenmin niet of nauwelijks ge
vroren. In 1913 en 1959 werd de
eerste dag met een gemiddelde
etmaaltemperatuur onder nul
op 10 januari geregistreerd; tij
dens de krokuswinter van 1975
duurde het tot 5 februari.
Of we dit jaar zo lang moeten
wachten is nu nog niet te zeg
gen. Het is echter wel tamelijk
zeker dat we 1913 en 1959 voor
bij streven want winterweer is
voorlopig niet op komst. Naar
het zich nu laat aanzien valt er
voornamelijk later op donder
dag en zondag nog enige tijd
regen. Op de andere dagen,
morgen, vrijdag, zaterdag en na
het weekeinde, blijft het waar
schijnlijk droog met soms ook
wat zonneschijn. De tempera
turen schommelen de eerste
dagen tussen de 6 en 9 graden.
Na het weekeinde wordt het
met de as van een hogedrukge-
bied boven ons land minder
zacht.
Vanavond valt er overigens nog
wel regen. Vervolgens wordt het
de komende nacht en morgen
overdag droog. Na plaatselijk
mist in de nacht en vroege och
tend is er woensdag overdag nu
en dan zon en het wordt maxi
maal 6 graden. De wind waait
uit het zuidwesten en is zwak
tot matig.
Gisteren heeft het vooral in
de middag en avond flink
geregend. In Bloemendaal
werd totaal 13, op Valken
burg 11 mm opgevangen.
De aangevoerde
lucht was heel
zacht met
maximaal 10,3
graden op
Schiphol en
10,2 in Nieuw-
-Vennep. Van
ochtend meld
de Bloemen
daal alweer ijs
aan het gras.
Afgewezen na eerste selectieronde
Tegenstander of fan, over één ding is iedereen het eens: het succes van Big Brother heeft de Ne
derlandse televisie definitief veranderd. Het komende jaar zullen de 'meekijkprogramma's' niet
van de lucht zijn. Terwijl Big Brother bij Veronica nog liep, bedacht producent John de Mol voor
concurrent SBS 6 al de opvolger: De bus. Talloze Nederlanders meldden zich aan, in de hoop de
nieuwe 'Ruud' of 'Bart' te worden. Verslaggever Eric de Bie was een van hen.
De eerste zin van Diane, uitvoe
rend producent van het nieuwe
SBS 6-programma De bus, doet
meteen het ergste vrezen. Ze
zegt dat ze niet alles kan vertel
len, want het is het productie
team bekend dat 'enkele leden
van de pers' zich ook hebben
aangemeld. Ik heb het gevoel
dat ze recht door me heen kijkt,
maar vreemd genoeg gaat ze
verder met haar introductie en
word ik even later opgeroepen
voor het persoonlijke gesprek.
Het is donderdag 16 december
1999 en om half vijf precies heb
ik me gemeld in de Messière,
een ontvangstruimte op het
Mediapark in Hilversum. Daar
wordt de eerste selectieronde
voor De bus gehouden, de mo
biele opvolger van het spraak
makende Big Brother. In dit
programma is het de bedoeling
dat elf kandidaten in een twin
tig meter lange bus zestien we
ken door Nederland reizen.
Volgens de eerste verhalen mo
gen ze al die tijd het voertuig
niet verlaten en worden ze
eveneens dag en nacht door tv-
camera's gevolgd.
Na het zien van een tv-spotje
op SBS 6, waarin mensen wor
den opgeroepen zich aan te
melden, draai ik bijna automa
tisch het opgegeven nummer.
In eerste instantie omdat ik ge
woon benieuwd ben naar de
informatie die ik krijg. Maar,
zoals ik later besef, ook wel om
dat het me ook wel interessant
lijkt om in die bus verzeild te
raken.
De lijn blijkt overbezet. Ik moet
mijn naam en telefoonnummer
inspreken. De volgende dag
word ik teruggebeld door een
medewerkster van John de Mol
Produkties. Ze wil de bekende
gegevens weten en als ze naar
mijn beroep vraagt, antwoord
ik eerlijk dat ik journalist ben.
Desondanks krijg ik te horen
dat ze een formulier opstuurt.
Twee dagen later valt dat inder
daad in mijn bus en vlak voor
de deadline besluit ik het toch
maar in te sturen. De volgende
dag al krijg ik een telefoontje.
Of ik me donderdag op het Me
diapark in Hilversum wil mel
den.
Om precies half vijf zit ik daar
dan. Naast een meisje uit de
Achterhoek en een jongen uit
Haarlem, die de ene sigaret na
de andere opsteekt. In totaal
zijn we met z'n zessen. De an
deren zijn stuk voor stuk fans
van Big Brother. Op het laatste
moment komt er nog een wat
oudere heer binnen. Met lange
regenjas en corduroy broek.
Ook van hem wordt eerst een
polaroidfoto gemaakt en ver
volgens moet ook hij een for
mulier ondertekenen waarin
staat dat hij zolang hij in de se
lectie zit niet met derden over
de versterkte informatie praat
en dat hij toestemming geeft
voor het aanvragen van een
verklaring van goed gedrag.
We zijn de laatste groep die
dag, legt Diane tegen vijven uit.
Van de vierduizend aanmeldin
gen zijn in totaal vierhonderd
mensen uitgenodigd voor een
gesprek. Zo, denk ik, daar zit ik
toch mooi bij. Diane legt verder
de selectieprocedure uit. Na de
eerste ronde blijven ongeveer
zestig kandidaten over. Zij ver
zamelen zich in het weekeinde
van 15 en 16 januari op een
kamp ergens in Nederland.
Daar moeten zij allerlei op
drachten uitvoeren. Het is de
bedoeling dat dan de helft af
valt. De dertig overgebleven
kandidaten worden aan de Ne
derlandse kijker voorgesteld en
die bepaalt dan welke elf men
sen de bus in mogen.
De bus rijdt overigens niet con
stant door Nederland, legt Dia
ne verder uit. Alleen in het
Balla Bal la, het geld is op
Het geld is echt op bij Veronica, lijkt me zo na het zien van 'Balla
Balla'. De nieuwe sportquiz is er een van het allergoedkoopste soort.
En dat geldt niet alleen voorde productiekosten, maar ook voorde
inhoud. U raadt het al, de quizmaster is Harry Vermeegen, de na
tionale speelbal van de voetballers. Het vorige programma van Ver
meegen blonk al niet uit door creativiteit, maar in 'De Regenjas'
deed hij in elk geval nog een poging om eerdere successen te bena
deren. Successen die hij behaalde aan de zijde van Henk Spaan. Als
het sullige hulpje van Spaan was Vermeegen op zijn best bij het in
terviewen van voetballers. Zijn vrijpostige manieren zijn gebrekki
ge voorkomen werden stelselmatig door Spaan afgesnauwd, waar
mee zijn vorm gerechwaardigd werd. Vermeegens gimmick bestond
en werd groots bij de gratie van zijn sikkeneurige partner.
Zoals bekend wilde Vermeegen het nadien op zijn eigen manier
gaan doen. Grootheidswaanzin is namelijk altijd al het grootste
probleem van de bebaarde lolbroek geweest. Al in Voetbal '80 - een
satirisch programma van bijna tivee decennia geleden - meende hij
de leukste te zijn van het stel, zich niet realiserend dat hij alleen
grappig kon zijn dankzij en niet ondanks zijn medeprogramma
makers.
In 'De Regenjas' kon Harry nog vrolijk reisjes ondernemen naar alle
uithoeken van Europa om voetballers op te zoeken. Maar blijkbaar
heeft dat programma te veel geld gekost. Hij moet het nu doen van
uit een studiootje als quizmaster van een onbenullig spelletje. Erg
lang heeft het team namelijk niet nagedacht over de spelregels en de
vorm van Balla Balla. Het begint al met een vreselijke tune. Zo'n
abc-tje (zesentwintig keer tweetonig balla-balla) waarvoor elke
componist zich zou moeten schamen. Het spelletje wordt gespeeld
door twee teams met een vaste captain. Leo Beenhakker en Guus
Hiddink keren wekelijks terug en nemen per aflevering een voetbal
ler mee. De teams moeten met een tivaalfzijdige dobbelsteen rollen
en als er een negen, tien, elf of een penalty tevoorschijn komt, kan er
een punt gescoord worden.
De vragen komen voort uit voetbalfragmenten (wordt er in elk geval
nog iets gedaan met het omvangrijke NOS-archief) en dat levert
tenminste nog aardige plaatjes op. Het is het enige leuke aan balla
balla, want je kan als kijker/voetballiefhebber nog een beetje mee
doen. Leuk is het verder niet, maar dat was ook niet te verwachten.
Die gemaakte glimlach en het populaire gedoe van Vermeegen zijn
misselijkmakend. Je wilt hem dwars door het beeldscherm bij zijn
revers pakken, door elkaar schudden en hem vertellen, dat hij op
zijn blote knieën bij Henk Spaan op de stoep moet gaan liggen.
Smekend om een nieuwe kans.
Bart is weer in het land. De winnaar van de tv-
hit Big Brother bracht de afgelopen vier dagen
door bij zijn broer Jeroen in de Zwitserse Al
pen, om uit te rusten van 106 dagen niksen.
Getooid met een rode muts landde hij gister
avond rond negen uur op Schiphol, waar hij
werd opgevangen door Veronica en vier fans.
Afgelopen donderdagavond versloeg Bart
Spring in 't Veld zijn rivalen Ruud en Willem,
de andere twee diehards uit de bouwkeet in
Almere. Direct daarna stapte Bart samen met
zijn ouders, broertje Sjoerd en vriend Tim op
het vliegtuig naar Genève. Bij het Zwitserse
restaurant van Barts oudste broer Jeroen ont
trok het groepje zich even aan de mediahaus-
se, die vanaf nu onontkoombaar is voor het
tieneridool uit Roelofarendsveen. Bij aan
komst op Schiphol bleek Bart goed geïnstru
eerd door zijn tv-bazen. „Kom morgen maar
naar de persconferentie", deelde hij de jour
nalisten mee. Wel tijd was er voor drie meisjes
die met hem op de foto wilden. Vervolgens liet
hij zich gewillig meevoeren door personeel
van Veronica.
FOTO MARK LAMERS
PTT Post herdenkt de 500e ge
boortedag van keizer Karei V
met twee postzegels van 80
cent. De postzegelvelletjes, to
tale oplage 1,3 miljoen, zijn
vanaf vandaag een maand te
koop bij alle postkantoren.
In grotere postkantoren zijn de
zegels een jaar lang verkrijgbaar
aan de filateliebalie. De zeven
tien afbeeldingen op het post
zegelvelletje geven een over
zicht van zijn regeringsperiode.
Karei V werd 500 jaar geleden
geboren in Gent. De Nederlan
den en Bourgondië behoorden
tot zijn eerste bezittingen. Later
werd hij gekozen tot keizer van
het Heilige Romeinse Rijk.
Onder de zegels staan twee lijf-
Licht in de stad
Als stadsbewoners zal ik niet gauw beweren
dat het platteland veel te bieden heeft.
Maar als u er dan toch heen moet, blijf er
dan een nachtje logeren. Ik deed dat
vaak, bij een vriend die in een klam
me veenpolder woonde. Altijd ge
noot ik er van iets wat schaars
wordt aan onze kant van Neder
land. Tegen het schemeruur
begon het te schemeren, 's
Nachts was het nacht. En 's
morgens vroeg werd het weer
langzaam licht.
Dat laatste maakte ik niet vaak
mee, omdat ik de avond ervoor
veel te lang van het donker had ge
noten. In de stad wordt ook veel
van de avond genoten. Maar wij
houden daar altijd het licht bij aan.
Telkens als ik weer in het donker had
gezeten, begon me dat meer op re val
len. Ik ben opgevoed met duidelijke
huisregels aangaande lichten donker.
Als je je kamer uitgaat, dan doe je het
JUSTUS VAN OEL
weekeinde wordt er getoerd. Op
'werkdagen' zal de groep zich
op één plek bevinden en het is
de bedoeling dat de helft van de
bewoners in die week aan de
slag gaat voor de andere helft.
De redactie van het programma
bepaalt steeds welke klussen de
'werkers' moeten doen. Die
werkzaamheden vinden steeds
buiten de bus plaats. Hoe har
der zij werken, hoe meer geld er
is voor de hele groep. „Die klus
sen kunnen van alles zijn.
Schoenen poetsen in het leger
of knopen aan overhemden
naaien", vertelt Diane, die ver
volgens niets wil vertellen over
het afvalsysteem. Want 'er kun
nen leden van de pers meeluis
teren'.
Ze zegt nog wel iets over de
hoofdprijs. Die staat namelijk
niet vast, zoals bij Big Brother.
Het bedrag voor de winnaar
hangt af van de kijkcijfers. Hoe
populairder De bus wordt, hoe
meer reclamespotjes er dus
worden verkocht, hoe meer de
winnaar krijgt. „En dat bedrag
kan wel oplopen tot een mil
joen", verzekert Diane.
Na het inleidende praatje is het
tijd voor de interviews. Ik mag
als eerste en heb ook nog het
geluk dat ik tegenover Diane
kom te zitten. Ze stelt me de
voorspelbare vragen. Wat zijn je
sterkste punten? En je zwakste
punten? Wat zou je willen mee
nemen in de bus? Stel je komt
je stamkroeg binnen en je ziet
dat het bomvol is en je ziet
geen bekenden. Wat doe je?
Alles wordt opgenomen op vi
deo. Als mijn beroep ter sprake
komt, besluit ik een beetje te
liegen. Ik vertel dat ik freelance
journalist ben. „Dus morgen le
zen we het hele verhaal in de
krant", vraagt Diane lachend.
„Als het aan mij ligt niet", ant
woord ik en ik weet nog steeds
niet of ze me doorheeft.
In de dagen daarna vraag ik me
regelmatig af wat ik zal doen als
ik uiteindelijk tot de elf uitver
korenen behoor. Blijf ik journa
list of ga ik voor het miljoen?
Lang hoefde ik niet te piekeren,
want vlak voor de eeuwwisse
ling kwam de brief met de af
wijzing. „Wij hopen dat je in ie
der geval met veel plezier naar
het programma De bus zal kij
ken", schrijft het productie
team. Met plezier weet ik niet,
wel beroepsmatig.
Katten in Peking moeten op
hun tellen passen. Volgens
schattingen in de New York Ti
mes zijn sinds september zo'n
vijfhonderd families beroofd
van hun kat. De katten worden
naar de Zuid-Chinese provincie
Guangdong overgebracht, de
bakermat van de Kantonese
keuken, waar katten soms op
het menu staan.
De Chinese Vereniging voor de
Bescherming van Kleine Dieren
heeft de politie met klem opge
dragen, harde maatregelen te
nemen om de ontvoeringen te
stoppen. Veel baasjes die hun
kat buitenhouden, binden hen
vast om diefstal te voorkomen.
De Kantonese specialiteit 'Ge
vecht van Draak en Tijger' is
een combinatiegere'cht van kat
ten- en slangenvlees. De inwo
ners van Guangdong staan niet
bepaald bekend als fijnproe
vers. De grap gaat dat restau
rantbezoekers in die provincie
alles op vier poten eten, behal
ve de tafels.
Het eten van kattenvlees is vol
gens professor Lin Degui van
de Landbouwuniversiteit van
Peking niet raadzaam. De die
ren kunnen parasieten met zich
meedragen die gevaarlijk zijn
voor mensen. In Guangdong is
een aantal mensen ernstig ziek
geworden door het eten van
kattenvlees met een hoge dosis
rattengif.
spreuken van Karei, Nondum
(Nog niet) en Plus ultra (Meer
dan wat mogelijk is). Met de
eerste spreuk begon hij zijn kei
zerlijke loopbaan in 1519. In
1555 beëindigde hij zijn periode
als keizer met de tweede
spreuk.
De Nederlandse bergbeklim
mer Bart Vos is er niet in ge
slaagd de top te bereiken van
een van de bergpieken van de
Himalaya. Hij brak zijn poging
de ruim 8000 meter hoge
'Manas Lu' solo te beklimmen
af, omdat het te koud en ge
vaarlijk werd. Dat heeft zijn ma
nagement in Valkenburg be
kendgemaakt. Vos zei op RTL4
wel een 'voldaan gevoel' te heb
ben. Hij verklaarde dat hij zijn
poging wel af moest breken,
omdat hij anders „misschien
helemaal niet teruggekomen
was."
Vos vierde de jaarwisseling op
7000 meter hoogte, samen met
een alpinist die toevallig net zo
verwas. „We hebben mango-
sap gedronken."
Volgende week donderdag
keert de avonturier terug in Ne
derland. Hij neemt een week de
tijd voor de verdere afdaling en
de vlucht.
Volgens woordvoerder Vermeu
len van het bureau dat hem be
geleidt, heeft de soloklimmer
het moeilijkste deel van de be
klimming volbracht. Dat stuk,
van 6800 tot 7400 meter, voerde
over een hanggletsjer. Vahaf
daar zou Vos, als hij was door
gegaan, in een wind van 150 ki
lometer per uur terecht zijn ge
komen, bij temperaturen die
toch al op min veertig graden
lagen. Het zag er niet naar uit
dat het weer op die hoogte bin
nen afzienbare tijd zou veran
deren, zegt Vermeulen. Daarom
hield Vos het, eenmaal terug in
het basiskamp, voor gezien.
Oorspronkelijk was Vos van
plan een andere Himalaya-berg
te beklimmen, de Sisha Pang-
ma, maar daarvan was het ba
siskamp door sneeuw niet be
reikbaar.
licht uit. Maar kijk eens naar de kantoren om je
heen. Als de werkende om vijf, zes uur het licht uit
knipt, gaat er 'n veel groter licht branden aan de ver
keerde kant van het raam. Een schijnwerper verlicht
de hele gevel, waarach ter niemand meer is. Een an
dere schijnwerper verlicht een entree waar niemand
meer in mag. Een volgende verlicht de verbaasde vis
sen in de kantoorvijver. Je ziet het in kantoorwijken
maar ook steeds meer in 18e en 19e eeuwse kantoor-
panden. Overal waarde verbouwing klaar is, blijven
buiten de bouwlampen staan. Het is ooit begonnen
met de oude gevels in het gerestaureerde stadshart.
Handig voor gehaaste toeristen met een gebrekkige
kennis van de kunstgeschiedenis. Als een gebouw
rondom in de schijnwerpers staat, is het vermoedelijk
16e of 17e eeuws. Maar met licht in de stad ging het
al gauw als met hard praten op een verjaardagsfeest
je moet het overtreffen, anders val je niet op.
Zo komt het dat nu bijna alles licht geeft in de stad.
Monumenten. Kerken. Hotels en kantoren aan de
rand van de stad. Maar ook de afhaalchinees, de ma
kelaar en standbeelden, die nooit meer mogen sla
pen. Het is verstandige stadsbesturen ook opgevallen
dat het uit de hand loopt met die neonstralers, zoek
lichten, lasershows en schijnwerpers. En wat zie je in
zo'n geval: als eerste wordt er een ambtelijke commis
sie ingesteld die een ander woord verzint voor het
probleem. 'Aanlichten' las ik laatst, een woord dat
een zachtfluwelen schijnsel suggereert.
Maar niet iedereen wacht op de uitkomst van ge
meentelijke plannen en richtlijnen. Er wordt voort
durend nieuw licht aangestoken, in wijken waar het
toch echt donker zou moeten zijn. Het zijn de
19e-eeuwse kantoren van makelaars, advocaten en
accountants. Eerst wordt elk spoortje van bederf er
weggerestaureerd en dan de schijnwerpers erop. Als
om te zeggen: ben ik geen plaatje?
Inderdaad, dat ben je. Een plaatje. Een pin-up. Het
paleis van barbie. Er was een tijd dat licht in de
nacht nog wat betekende. Achter een verlicht raam
was wat te doen. Daar werd gezongen, gedronken, ge
baard of gestorven. Brandde er licht, dan was er nog
volk. Was het donker, dan moest je gauw naar je ei
gen donker. Dat licht, dat wil ik terug. En dat is hele
maal niet zo moeilijk. Die schijnwerpers moeten alle
maal uit. En dan zie je ze vanzelf weer. De straatlan
taarns, de verlichte zolderraampjes, licht uit de kroe
gen, en misschien kent u 'm nog: de maan.
Een pinguïn op Philip Islandin
Tasmanië wordt in een trui §ij<
sen, om het beestje te bescftm
men tegen de aanslag van o|n<
eerder uit een onbekend scher
was gelekt. Om de Penguin^
nie te beschermen, werden <3L
dieren aangekleed door vrijv
gers. fo^s
»1(
MENSELIJK^
it
Spice Girl MELANIE BROVItt
(24) is na een huwelijk van,
tien maanden gescheiden \K
haar 31-jarige man, de Neo
landse danser JIMMY GULJn.
Een woordvoerder van Mel h
(Scary Spice) heeft dat teg^o
over de Britse boulevardkra> 1
The Sun bevestigd. ,,Het isbr
drietig. We hebben het geplj
beerd, maar het werkte nieti
dus een verklaring van de ztrl
res. De twee hadden al gerue:
tijd relatieproblemen. Toeriir
nog geen acht maanden gejr;
trouwd waren, gingen ze naec
knallende ruzie uiteen, ma<
een maand later verzoende^
zich weer. Brown zei toen a
haar man 'voor altijd trouwe
blijven' en dat ze de rechtsin
over de voogdij van dochten c
Phoenix Chi - die volgendeh;
maand een jaar wordt - zoujn.
zetten. Al op de eerste dag ft
het nieuwe millennium ginf r
zo mis, dat Mel B de echtel
woning heeft verlaten en w^j
terug is naar haar moeder, j
heeft Gulzar gesommeerd Itü
2,5 miljoen pond (ruim 8 ran
joen gulden) kostende huis! v
verlaten, omdat zij er wil bltnl
wonen. Gulzar weigert dat, hg
Brown een nieuw optrekje \ili
het koopt. De 31-jarige Arrit
dammer gaat ook niet akkolrc
met de hem aangeboden afek
som van ruim 3,5 miljoen g e
den. Hij vindt dat een te kite:
gedeelte van Mei B's geschjn
vermogen van 70 miljoen g)r
den. hf
|u
De moeder van de Spaanse
ning Juan Carlos, DONA M^
DE LAS MERCEDES DE BC11
BON Y ORLEANS, iszond^n
89-jarige leeftijd overlederj^
gravin van Barcelona, zoalf*
officiële titel van Maria de 1-^
Mercedes luidde, stierf opk
Canarische eiland Lanzaro^l
Haar familie was aan haar J
bed. Koning Juan Carlos ei^
ningin Sofia brachten met!11
kinderen en kleinkinderen f1
jaarwisseling door op het ej\L
Waaraan Maria de las MercP'
is overleden, is niet bekend?
maakt. Zij trad, in tegensteb
tot bij voorbeeld de Britse J
gin-moeder, nauwelijks in [f
openbaarheid. Zij noch ha,
man Juan de Borbon heeft!
op de Spaanse troon gezetr'
moeder van de koning wertf3
23 december 1910 in Mad1?
geboren als dochter van eeP
Franse prinses en Carlos dF
bon. Op 12 oktober 1935
de zij in Rome met haar ai
neef en troonpretendent Ji
Borbon. Daarna verdween
naar de achtergrond.
Spaanse pers werd zij aang.
met 'infante' (prinses), hoi(
de monarchie in Spanje tij]
de Tweede Republiek (19,
1939) afgeschaft was. Het
paar leefde in ballingschap1
eerst in Cannes, later in R<F?
(waar Juan Carlos in 1938p;
geboren), Lausanne en Pofe
Maria de las Mercedes worf1'
morgen in het graf van hetp
Spaanse koningshuis in h<F
kloosterpaleis van San Lorf1
de El Escorial bijgezet. JuFf
Borbon overleed in 1993.
