Nieuwste trend: een litteken
TV
WEER
De schande van Srebrenica
Via naaimachine naar wereldrecord handen schudden
32
c
DINSDAG 30 NOVEMBER 1999
COMMENTAAR
Terwijl de Nederlandse krijgsmacht en de verantwoordelijke politi
ci het ene na het andere weinigzeggende rapport over de val van
Srebrenica blijven uitspuwen, kwam er afgelopen weekeinde uit
een heel andere hoek wat meer duidelijkheid over deze schandvlek
in de recente geschiedenis.
In Amsterdam werd de Britse documentaire 'A cry from the grave'
vertoond, een reconstructie van het drama aan de hand van de
nog nooit eerder vertoonde bandjes uit de tientallen camcorders
van betrokkenen die tijdens de val van de Bosnische enclave heb
ben meegedraaid. Materiaal uit de documentaire was zaterdag ook
op de tv te zien.
De film, waaraan een jaar is gewerkt, toont schokkende beelden
van een inktzwarte bladzijde uit de historie van Europa en de Ne
derlandse krijgsmacht. Het beschamende gekruip van overste Kar-
remans voor oorlogsmisdadiger Mladic is eigenlijk nog niet eens
zo verrassend. Van dat vernederende materiaal kende de wereld
immers al flinke delen.
Veel harder komen de nog niet bekende beelden aan: de filmpjes
waarop is te zien hoe de moslimmannen uit de door onze blauw
helmen beschermde stad worden samengedreven, opgejaagd, ver
nederd en afgevoerd. Materiaal waarop is vastgelegd hoe de
Dutchbatters - gedwongen - toekeken terwijl zich om hen heen de
contouren van een ongekend drama aftekenden. Hoe de Neder
landers hun 'bevrijding' uit Srebrenica vierden, terwijl op dat mo
ment nog volop werd gedood en gemoord.
Dit materiaal moet verplichte kost worden voor leger en politiek.
Het is immers vooral ook schokkend dat een team toegewijde jour
nalistieke onderzoekers blijkbaar wel in staat is om binnen een
jaar op de proppen te komen met beelden die aan duidelijkheid
over het gebeurde niets te wensen overlaten, terwijl het hele Ne
derlandse defensie- en overheidsapparaat al ruim vier jaar blijft
steken op het niveau van mislukte fotorolletjes en onvolledige ver
horen en getuigenissen.
In Srebrenica is veel gebeurd, misschien wel meer dan we willen
weten. Het lijkt er echter op dat deze wond pas ophoudt met ette
ren als alle vuiligheid eruit is. Dat lukt niet met langdurige onder
zoeken op afstand, door mensen met weinig bevoegdheden. Het
wordt daarom tijd dat Den Haag naar het middel van de parle
mentaire enquête grijpt. Niet alleen kan er dan misschien eens een
punt achter het Dutchbat-trauma worden gezet, maar kan moge
lijk ook worden voorkomen dat zich ooit nog eens een Srebrenica
voordoet.
Tattoos en piercings zijn 'ouwe koek'
Trots je truitje omhoog trekken om je gloednieuwe navelpiercing te showen, zal je omstanders al
leen maar een vermoeide gaap ontlokken: 'been there, done that'. Eigentijds jargon voor: niks bij
zonders, ouwe koek. Een tongpiercing of een ringetje door je wenkbrauw of tepel - afgelopen zo
mer een ware hype - is ook allang geen nouveauté meer. Een tatoeage? Mijn moeder heeft er net
een laten zetten! Nee, om op te vallen moet je je heden ten dage toch minstens laten onderwerpen
aan een 'genitaal-piercing', een 'scarification' in je huid laten krassen of een zogenoemde 'implant'
laten inbrengen. Klinkt eng en dat is het ook, maar om op te vallen, gaan we ver.
Familieprogramma
Willem Wever, van de NCRV, heet een familieprogramma te zijn.
Dus een programma zonder seks en zonder geweld.
Een programma voor het kind in de mens, zou je het ook kunnen
noemen. Want Willem Wever gaat op zoek naar antivoorden op fu
tiele vragen, waar ook volwassenen nog dagelijks mee worstelen. U
kent dat soort triviale probleempjes wel. Van die knagende vraagjes
waarvan je zo nu en dan de halve nacht wakker kunt liggen. Ook al
is het eigenlijk te zot voor woorden (lioe komt de lucht in een ten
nisbal?).
Vraag het Willem Wever (presentator Jochem van Gelder) en je kunt
er vergif om innemen dat hij met het antwoord op de proppen
komt. Al moet hij daarvoor de halve wereld over, met de nieuwsgie
rige vragensteller in zijn kielzog. Leuke kerel ook, die Jochem. Net zo
enthousiast en nieuwsgierig als al dat grut wat hij over de vloer
krijgt (want alle vragenstellers in het programma zijn kinderen). En
daarom geknipt voor dit programma.
Gisteren kreeg Jochem weereen paar lastige vragen voorgeschoteld.
Van die echte breinbrekers, waarop geen zinnig mens zo maar uit
zijn blote hoofd het antivoord weet.
Zoals: hoe kun je foto's uit een straaljager nemen, zonder dat je 'be
wogen' foto's krijgt?
Voor het antwoord ging Jochem met de jonge vragensteller, een ge
zellig kletsend kereltje, naar de militaire vliegbasis in Volkel, waar
een keurige man in een camouflagepak ze welkom heette. Rustig
legde deze militair het jongetje uit hoe het fotograferen vanuit een
straaljager in zijn werk gaat. Eerst tekent men op en landkaart het
punt dat men wil fotograferen en vervolgens trekt men een lijn naar
een ander punt op de kaart, dat vanuit de lucht gemakkelijk is te
herkennen. Een toren of zo. De piloot zet zijn camera aan zodra hij
het herkenningspunt ziet en vliegt precies over de lijn. Dan is het
klikkerdeklik. En omdat de film in het fotoapparaat met hoge snel
heid tegen de vliegrichting in wordt getransporteerd krijg je geen be
wogen foto's.
Tenminste, niet in die betekenis van het woord. Want de militair
legde fijntjes uit dat het fotograferen toch vooral was bedoeld om
vijandelijke stellingen in beeld te brengen. Dat de vijand zo gemak
kelijker plat kon worden gebombardeerd, zei hij er niet bij.
Of misschien hadden de makers van Willem Wever het er wel uitge
knipt. Want Willem Wever moet natuurlijk wel een familiepro
gramma blijven.
Zonder seks en zonder geweld.
Scarification, oftewel het aan
brengen van blijvende littekens,
is de nieuwste trend op het ge
bied van lichaamsversiering. In
Groot-Brittannië, het land waar
tachtig procent van de bevol
king al rondloopt met een tat
too of piercing, is het nu bon
ton om hetzelfde litteken als je
idool te hebben. Dus een kras
op de kin la acteur Harrison
Ford of een sneetje in je nek zo
als actrice Sharon Stone schijnt
te hebben. Maar ook littekens
in de vorm van etnische figuren
zijn het helemaal. Popartiesten
en andere trendsetters laten
hun gezicht of andere li
chaamsdelen bekrassen naar
Afrikaans voorbeeld.
In sommige Afrikaanse stam
men zijn zelfaangebrachte litte
kens in het gezicht en op het li
chaam al eeuwenlang een teken
van vruchtbaarheid en helden
moed. Nog niet eens zo heel
lang geleden moest je als Duitse
student een litteken van een sa
belhouw in je gezicht hebben.
Sabelgevechten waren in de vo
rige eeuw en begin deze eeuw
een onderdeel van het ontgroe
ningsritueel en de overblijfselen
van een tik in je gezicht gaf aan
zien en een garantie voor suc
ces in de maatschappij.
Littekens gelden dus als stoer,
sexy en interessant. Maar vol
gens sociobioloog Marcel Roele
(nul tattoos, nul piercings en
nul scarifications) is die fasci
natie voor littekens slechts be
trekkelijk. „Littekens op zich
zijn niet sexy. Kijk maar eens
naar de mensen in Amsterdam
die de vuilnisbakken leegeten.
Die zitten onder de littekens,
maar die vindt niemand sexy. Je
vindt het alleen maar sexy bij
iemand die de top heeft bereikt.
Dus als iemand ondanks een
klein handicapje de top bereikt
dan is dat een extra interessant
iemand."
In Nederland wil het - gelukkig
- nog niet zo vlotten met deze
scarification-trend. Slechts een
handjevol mensen laat zich vrij
willig en tegen betaling een lit
teken aanmeten. Tattoo Bob in
Rotterdam (de 'enige echte' aan
de Pleinweg) praktiseert deze
vorm van lichaamsversiering
met lasers. Tattoo Bob (nul tat
toos, nul piercings, nul scarifi
cations en 1 - inmiddels verwij
derde - implant): „Laatst heb ik
nog een scarification in de
vorm van een schorpioen bij ie
mand gemaakt. In plaats van te
tatoeëren, brandt je de huid
met een laserstraal in. Met die
laser kun je hele fijne tekenin
gen maken. In eerste instantie
wordt dat roodbruin en later
wordt de huid dan wit als een
litteken. Het is de nieuwste
trend, maar het is absoluut niet
zo dat dit de tattoo of de pier
cing aan het verdringen is. Het
zal niet echt nagevolgd worden,
omdat een litteken toch een ne
gatieve klank heeft, terwijl een
tattoo meer als versiering en
zelfs als kunstuiting gezien
wordt."
Seks, status, bijgeloof, helden
dom en lidmaatschap van een
groep liggen al eeuwenlang ten
grondslag aan de onweerstaan
bare drang om het lichaam te
versieren en te verminken.
Daarbij geldt altijd: hoe pijnlij
ker de handeling, hoe meer sta
tus iemand krijgt. Sociobioloog
Roele voegt daar nog het 'han
dicap-principe' aan toe, een
theorie van zijn Israëlische col
lega Amotz Zahavi. Simpel uit
gelegd gaat het er in deze theo
rie om dat iemand die ondanks
een zelf opgelegde handicap
toch volwaardig of zelfs beter
kan functioneren dan iemand
zonder een handicap, toch wel
helemaal fantastisch moet zijn
en voor uitstekend nageslacht
kan zorgen. Zahavi trok de pa
rallel met pauwen. Mannetjes
pauwen met de grootste en
mooiste staart, hebben het
meeste succes bij de vrouwtjes,
ondanks dat die enorme, on
handige staart eigenlijk een
handicap vormt om te overle
ven.
Dat 'handicap principe' ligt dan
weer ten grondslag aan navol
gingsgedrag. Roele: „Het is al
miljoenen jaren oud. Bij chim
pansees zie je dat ook. De jonge
mannetjes kijken de stijl af van
de mannetjes die de baas zijn
en dus in het middelpunt van
de belangstelling van de vrouw
tjes staan. Als zo'n ouder man
netje een klein handicapje
heeft: hij sleept bijvoorbeeld
een beetje met zijn voet, omdat
hij een keer zijn enkel gebroken
heeft, dan zie je dat de pubers
en adolescenten dat na gaan
doen. Alleen maar omdat het
op dat ogenblik cool staat om
een beetje met je voet te slepen.
Dat is dan de mode, een trend.
Hetzelfde met die littekens. Het
sneetje in de kin van Harrison
Ford heeft er echt niet voor ge
zorgd dat hij zo fantastisch kan
acteren. Het is een toevallig
handicapje, dat sommige suk
kels dan gaan imiteren, omdat
ze denken dat ze zo ook de blits
kunnen maken."
Ook Tattoo Bob trekt de verge
lijking met onze evolutionaire
voorouders als hij de drang om
onszelf te versieren probeert te
verklaren. „We zijn allemaal
apen die alles van een ander
na-apen. Als een popartiest in
een videoclip twee keer zijn
tong uitsteekt en er zit zo'n
ding in dan wil iedereen ineens
een tongpiercing. Dat zijn de
role models (rolmodellen) voor
de jeugd. Ook de reclame
maakt daar grif gebruik van.
Bijvoorbeeld die Bountyrecla-
me met die tribal tattoos. Men
ziet het, vindt het leuk en wil
het ook. Tribal Art is het op dit
moment helemaal. Zo gaat het
gewoon. In de tijd van Calimero
tatoeëerde je Calimero op je
arm, nu is het Tweety en vol
gend jaar is het weer een ander
figuurtje. Popeye the Sailorman
en Olijfje waren het twintig jaar
geleden helemaal. Daar hoef je
nu niet mee aan te komen. Het
is natuurlijk ook een vorm van
exhibitionisme. Als je alleen op
een onbewoond eiland zou zit
ten, zou je het hoogstwaar
schijnlijk niet doen."
Plastic balletjes en staafjes van chirurgisch staal: de implant is de nieuwe trend voor de echte 'durvers'.
FOTO GPD PHIL NIJHUIS
Bezem gaat door de atmosfeer
Geen vakantieweer in Tunesië
de laatste dagen. Onder invloed
van een depressie in de boven
lucht is het er buitengewoon
slecht toeven. Op de luchtha
ven van Tunis viel tussen zater
dagochtend en gisterochtend
125 mm. Normaal valt daar in
november nog geen 60 mm.
Nog meer hemelwater in de
kustplaats Nabeul. Over een pe
riode van 54 uur (zaterdagoch
tend tot maandagmiddag) werd
zelfs 183 mm opgevangen.
Het meest curieuze bericht
komt echter uit In-Salah, Alge
rije. Daar schijnt zaterdagoch
tend, volgens een Duitse mete-
obron, in 6 uur tijd 191 mm ge
vallen te zijn. Op grond van sa-
tellietgegevens, luchtdruk en
neerslagmodellen wordt deze
enorme plens water niet onmo
gelijk geacht. In-Salah ligt in
het steppengebied van Noord
Afrika aan de rand van de Saha
ra. Doorgaans valt er, volgens
de Wereld Klimaat Index van
het KNMI, 31 mm in een heel
jaar. Andere bronnen houden
een gemiddelde jaarneerslag
van slechts 20 mm aan.
Bij ons gaat de bezem door de
atmosfeer. Een uitdiepende de
pressie op weg van de Faeröer
naar de Noorse kust jaagt de
zuidwestenwind op. Vanavond
staat er aan zee een stormachti
ge wind. Verder neemt de be
wolking toe en vooral later op
de avond en in de nacht gaat
het regenen. Er wordt echter
wel zachte lucht aangevoerd.
Het kwik gaat in de nacht om
hoog naar 10-12 graden. Mor
gen valt er eerst nog regen, later
klaart het op maar in de loop
van de middag komen er ook
weer enkele buien opdraven.
De temperatuur schommelt
morgenmiddag rond de 10 gra
den en de ruimende wind
neemt even wat gas terug. Op
de lange duur blijft het aan
houdend wisselvallig. Wel
gaat de temperatuur in het
weekeinde tijdelijk omlaag.
Gisteren heeft het vooral
tijdens de avond wat licht
geregend en gemot
regend. Van
ochtend was
het weer
droog. Veel
zon hebben
we maandag
niet gezien
maar het werd
wel weer zacht.
Op Valkenburg
werd een maximum
temperatuur van 10,3
en op Schiphol 10,4
graden geregistreerd.
jan visser
1 Zo'n 68 handen per minuut
schudt hij inmiddels. Acht
maanden training waren ervoor
nodig op een aangepaste Sin-
ger-naaimachine. Een trap op
een pedaal, kunsthand om
hoog, drukken. Hans van Rijssel
heeft uitgerekend dat zijn moy
enne ruim voldoende is om op
19 december in Deventer het
bestaande wereldrecord van
een Indiër uit het Guiness Book
of Records te verdrijven. Die gaf
drie jaar geleden binnen acht
uur 31.118 'pootjes'.
Sinterklaas
Van Rijssel, in het dagelijks le
ven conciërge aan het Alexan
der Hegius Lyceum in Deven
ter, begint niet zomaar aan de
ludieke recordpoging. „Ik doe
al 24 jaar werk voor goede doe
len. Dit keer sluit ik een inza
melingsperiode voor projecten
in Estland af met 'kinderen bin
nen de psychiatrie' als hoofd
thema. De afgelopen jaren
speelde ik Kerstman bij gezin
nen thuis. Nu doe ik iets speci
aals ter afronding", legt de in
woner van Deventer uit.
Tien jaar geleden zat hij al eens
34 uur op een paal, nu schudt
hij handen. „Sinterklaas en de
Kerstman geven veel handen in
deze tijd. Zodoende ben ik op
het idee gekomen. En ik wil in
een korte tijd - acht uur - veel
geld ophalen. Dan moet je iets
doen, waarbij veel handelingen
verricht kunnen worden", al
dus Van Rijssel, die heeft bere
kend dat hij acht uur lang 67
handen per minuut moet druk
ken om het record te verbete
ren. „Ik zit boven dat aantal."
Hoe wordt er geteld? Mag hij
met de linker- en rechterhand
schudden? Mag hij de linker
en rechterhand van een bezoe
ker vastgrijpen? „Nee", luidt
zijn antwoord. „Ik mag één
hand van mezelf en één van de
andere persoon gebruiken. Niet
met beide handen tegelijk en
ook niet beide handen van de
persoon voor me."
Van Rijssel hoopt dat 32.000
mensen de moeite nemen langs
te komen voor een 'poot'. „Als
iedereen geld geeft of een
Vorig jaar besloot, ergens, een kleuterjuf de Sinter
klaasviering anders te gaan aanpakken. Bij vorige
gelegenheden waren kinderen krijsend van
de schoot van de Sint gevlucht, of juist ver
vallen in loodzwaar zwijgen. Dat kon de
bedoeling niet zijn, overwoog de juf, en
sloeg er de pedagogieboeken op na. Wat
zij vervolgens besloot, leest u verderop.
Even opmerkelijk is dat die kleuter
juf in doodnormale kinderangsten
voor Sinterklaas opeens een pro
bleem zag. Vroeger hoorde het
aan het schrikken maken
van kinderen tot de grote at
tracties van het Sinterklaas
feest. Ook in het algemeen
vond men trouwens dat de te
re kinderziel niet snel genoeg
van eelt kon worden voorzien.
In kinderslaapkamers werden
het hele jaar door verhalen voor
gelezen over stoute kindertjes wier
handen voor straf boven het graf
uitgroeiden, of over peuters die tot de
grond toe afbrandden wegens ondes
kundig gebruik van lucifers. Als je
op maandagmorgen je psalmvers
niet kende, kwam de bovenmeester
persoonlijk langs om je te verzekeren
JUSTUS VAN OEL
datjezus nu zeker een week je vriend niet meer was.
De oude Sinterklaas maakte onverbrekelijk deel uit
van een gangbare pedagogie, waarin door beloning
en straf het verschil tussen goed en kwaad inzichte
lijk werd gemaakt. De lichte angst die Sinten Piet
onvermijdelijk opwekten bij kleuters werd altijd be
schouwd als iets positiefs. Het dreigen met straf
werd gezien als opvoedend, kinderverdriet als amu
sant voor de volwassenen, en, ten derde, wat is voor
een ouder nu fijner dan een kind troosten? Zelden
zijn ze zo aaibaar en hulpeloos als na een slecht ge
vallen behandeling door de Sint.
Toch is, langzaam, jaar na jaar, het Sinterklaasfeest
ontdaan van zijn schrikaanjagende aspecten. De
landelijke televisie-hoofdpieten blinken uit in ka
rakterloosheid en laten zich op geen enkele manier
nog uit over goed en kwaad. De Sint zelf is van zijn
semi-goddelijke status ontdaan, en zijn belevenis
sen ontstijgen zelden het niveau van de ingezonden
brieven in de ANWB-Kampioen. Op een bijna ver
ontschuldigende manier proberen een voormalige
kindergod en zijn zwarte kinderduivels zich in te
likken bij dedoelgroep. Jammer.
Ik kan niet laten daarin een parallel te zien met de
val van de echte God, verdelger der Egyptenaren, die
in de afgelopen decennia door mensen als dominee
Nico Ter Linden gedegradeerd is tot een gemoedelij
ke huisvriend die het nooit zo stellig bedoeld heeft.
En helaas, op het moment dat de echte God niet
langer een blanke man meteen baard mocht zijn, is
ook alle grond onder Sinterklaas weggeslagen. Zo
dra de duivel werd afgeschaft, was de Moorse chris-
tenschrik Zwarte Piet inderdaad opeens een na-
maak-Surinamer. Dat ben ik altijd met de politiek
correcte gemeent eens geweest, al zocht zij de oplos
sing eerder in afschminken van Piet, of juist in het
zwart maken van Sint.
Inderdaad, nog altijd zijn kinderen bang voor Sin
terklaas, maar de ooizaak is inmiddels een heel an
dere geworden: vroeger huilden zij omdat ze Sinter
klaas uitstekend begrepen, nu omdat zij er volstrekt
niets meer van snappen. En zo geschiedde het dar
een kindvriendelijk kleuterjuf zichzelf openlijk
voor de klas, langzaam verkleedde tot Sinterklaas.
Alsof het gewoon een gezellig toneelstukje was. Een
maal omgekleed, voltrok juffrouw Sint het ceremo
niëlegedeelte en kleedde zich stap voor stap weer
uit, tot Juf. Een van de kinderen stak haar vinger op
en moest dringend iets vertellen. 'Juf juf, u was er
niet, maar weet u wie er is langsgeweest? Sinter
klaas, echt waar!'
Een van de aardigste cadeaus die wij ons nageslacht
kunnen geven zijn mythes. Wij lijken dat niet meer
te durven, maar de behoefte blijft enorm. Ik wens u
een barse, angstwekkende Sinterklaas, en een enor
me opluchting achteraf.
Omdat een navelpiercing of een
getatoeëerd vlindertje op de
schouder al lang geen opzien
meer baart, nemen de echte
durvers hun toevlucht tot hefti
ger dingen zoals de scarifica
tion ofde implant. De implant
is voor ons nogal nieuw en
shocking, maar bijvoorbeeld op
de Filippijnen laten veel man
nen al sinds jaar en dag kleine
plastic balletjes implanteren in
hun penis omdat dit voor meer
seksueel genot zou zorgen. Hier
geldt het - nog - slechts als ver
siering. Met een dikke spuit
worden staafjes van chirurgisch
staal onder de huid gespoten in
een vorm naar keuze (bijvoor
beeld een letter). Ook Tattoo
Bob doet dit. Voor circa 750
gulden en een hoop pijn, heb je
iets wat nog niet veel mensen
hebben. „Ik heb daar wel klan
ten voor maar het gebeurt niet
elke dag. Dit is ook weer iets
om anders te zijn dan anderen.
Er zijn mensen die hele extreme
dingen te doen om op te vallen
of omdat ze gewoon een kron
kel in hun hoofd hebben. Ik
doe alleen maai" dingen die ik
esthetisch verantwoord vind.
Maar, de grenzen verschuiven
steeds en taboes zijn er bijna
niet meer. Dat zie je ook aan de
toenemende vraag naar 'geni-
taal-piercings'. Mensen van wie
je het totaal niet verwacht, ko
men zo'n ding halen. Waren
het vroeger voornamelijk meis
jes die een beetje in de eroti
sche sfeer werkten, nu zijn het
gewoon huismoedertjes met
gebreide sokjes en een vestje
aan die dat doodleuk komen
doen. Ik draai er mijn hand niet
voor om. Of iemand nou zijn
oor pierct of een schaamlip dat
maakt mij niets uit. Het is ge
woon een technische hande-
ling."
Volgens Marcel Roele zit er wel
degelijk een grens aan de extre
miteiten. „Ik denk dat de wal
het schip keert. Men doet een
tijdje extreem en dan wordt
men weer wat behoudender.
Na de pruikentijd waarin iedere
man er superverwijfd bijliep,
kreeg je een periode waarin
mannen alleen nog maar in
zwarte pakken rondliepen. Die
golfbewegingen zie je in de hele
geschiedenis. Zodra het con
cept om met ringetjes en tatoe
ages rond te lopen kleinburger
lijk en achterlijk wordt, omdat
je dan net een hippie lijkt van
dertig jaar geleden, verzint men
weer iets geheel anders."
machteld leistra
machtigingskaart van Eurocops
Deventer invult, kan er een
mooi bedrag ontstaan. De
Stichting Wilde Ganzen heeft al
toegezegd die opbrengst te ver
dubbelen." Na de poging werkt
Van Rijssel nog een week op
school. Leuk als de poging
slaagt. Staat hij weer handen te
schudden. „Dan schroef ik wel
een kunsthand aan mijn arm. Ik
ben er klaar voor."
MILLENNIUM
nog
dagen
Nog 32 dagen en het nij
we millennium breekt i\
Reden voor deze krant M
in een dagelijkse serie t
rug te kijken op belangd
gebeurtenissen die pla^
grepen op corresponded
rende data in de afgeloP
1000 jaar. Deze week: 2
nov 1922: ontdekking
tombe Toetanchamon u
reldkundig; 30 nov 1811®
Prins van Oranje bereilj"
Scheveningen; 1 dec 19^
Bep van Klaveren terug»
Nederland: 2 dec 1975:1
treinkaping Wijster be#
3 dec 1967: eerste men}6,
lijke hartoperatie; 4 detbj
1663: Sinterklaas verboai
den. ,v
f'
f
30 NOVEMBER 1813
Z'n vader, stadhouder Willd
V, heeft in januari 1795 nog
dapper geroepen 'Ik ga, ma^
kom weder'. Maar nadat hil
men met z'n zonen vanaf h_
Scheveningse strand naar IT,
geland is vertrokken, de pat
ten juichen en de oude Rem
bliek tenonder gaat, blijkt aa
dapperheid vergeefs. En to|g(
gebeurt er op datzelfde stnL
op 30 november 1813 voorL
lem V iets moois en evenzeL
historisch. Nadat het Drienj
schap onder leiding van Gij*
bert Karei van Hogendorp fli
initiatief heeft genomen toLR
bevrijding van de Franse o^
heersing, is daar het momeL
waarop ze juichend Willenn
derik, de zoon van Willem
vanuit Engeland verwelkor(r
Vele honderden toeschouW
zien hoe de Prins van OranL
van een Engels oorlogsschip
overstapt in een sloep, die (ei
het Scheveningse strand w^
geroeid en door vissers doo
branding wordt getrokken.
een rijtuig gaat het vervolge—
in een ware triomftocht, nativ
Den Haag, waar de menseijP
bomen klimmen om de soil
rein vorst te verwelkomen.
roepen zelfs: 'Leve de Koni
al zal Willem Frederik die tiwsi
pas twee jaar later verkrijgel
'Oranje Boven! Holland is mVe
klinkt er. In het 'nationaal ttn;
nopticum' - het monumenln
Plein 1813 in Den Haag - isipe
glorieuze intocht nog te herai
kennen. Idi
menselijk!'.
et
Vis
Een 37-jarige Canadese toer
heeft een schadeclaim van
miljoen dollar (bijna 3,3 mill
gulden) ingediend omdat zijL
penis verwondingen heeft oap
lopen door een los zittende A
rikaanse wc-bril. Dit heeft zij
advocaat, RICHARD ROBBII
gisteren in New York laten
ten. ,,Onze cliënt, Edward
rek, was in een zittende houf
op het toilet gegaan, toen hir"
zich omdraaide om achter zit,
wc-papier te pakken, toen di
bril bewoog, met als gevolg i
hij klem kwam te zitten tussj^
wc-bril en wc-pot." Volgens'
aanklacht heeft de uitbater
het café nalatig gehandeld
,,toe te staan dat een defect)
wc-bril voor het publiek toej
kelijk bleef, aldus een gevai
ke en onveilige situatie creëi
in een openbare gelegenhei^
Skwarek zegt dat hij door he[ -
cident in augustus ernstige
bloeduitstortingen heeft opj
pen in zijn geslachtsorgaan
blijvende hinder ondervindt
zijn seksleven. Hij eist 1 milj
dollar voor zich zelf en 500
dollar voor zijn echtgenote,
dat deze .zijn diensten moe
missen", aldus de advocaat,
Een Australische bejaarde i:
teren aangevallen door een i
wonde koala, nadat hij het t
per ongeluk met zijn auto ha
aangereden. De 78-jarige m
genaamd Higgs, liep verwon)
gen op aan zijn benen terwij
het gewonde buideldier prol
de te helpen. De koala was
gediend van de hulp van de
die hem had aangereden. ,,l
toen ik dichterbij kwam en
achterpoten pakte om hem
de weg te halen, draaide hij
om en greep me", zei HIGG!
