'Studiehuis? Wat doen we die kinderen aan?'
Badplaats Noordwijk: samen optrekken is het credoj
Recensente is kennelijk nie
bekend met como da cacia
53337
yes
1» ?rr 'k
TUI 01L__
>weorjr7
ife H s.o.
=s*
RI10
üSSSS&Ê.
now*.
oma
Komende eeuw wordt voor
ons allemaal erop of eronde
De krant en het
taboe op zelfmoord
Klankbord
Het studiehuis, een
verzamelnaam voor de
vernieuwingen in het
voortgezet onderwijs die
dit jaar zijn ingegaan,
oogst veel kritiek. Het
Landelijk Aktiekomitee
Scholieren (LAKS) vindt
de belasting voor
scholieren in havo en vwo
veel te hoog en roept
scholieren op om 6
december massaal te gaan
staken en naar Den Haag
te gaan. Zo willen zij
uiting geven aan hun
kritiek op het nieuwe
systeem. Is het studiehuis
inderdaad te zwaar?
Esther de Mooy, zit in 3 vwo
van het Andreascollege in Kat
wijk: „Reken maar dat het te
zwaar is. Ze hebben het over 40
uur studielast per week, maar
in de praktijk is het wel 60 uur.
En dan die veertien examen
vakken! Dat is echt te veel. Ik
kom er volgend jaar pas echt in
terecht, in 3 vwo is het nog niet
helemaal doorgevoerd. Maar
wat we er nu van krijgen is al te
gek. Ik ga zeker staken. Van
school mag dat pas als je in 4
vwo zit, maar ik heb er toch net
zo goed mee te maken? Mijn
ouders staan er ook achter dat
ik ga
A. Hollenkamp, waarnemend
rector van Scholengemeen
schap Northgo in Noordwijk:
..Ik vind het nog te vroeg voor
een staking. Veel van de proble
men zijn volgens mij kinder
ziektes. We moeten het systeem
een kans geven. Bovendien
vind ik het studiehuis helemaal
geen verkeerd idee: leerlingen
ontwikkelen zich door die veer-
tien vakken op een veel breder
gebied. Het lijkt mij goed dat ie
mand die zich in wiskunde spe
cialiseert, ook wat culturele ba
gage meekrijgt. Wat mij niet be
valt is de manier waarop de
overheid het systeem door
voert. In het onderwijs mogen
grote veranderingen nooit iets
kosten. Wanneer realiseert de
politiek zich eens dat in zulke
gevallen geld moet vrijkomen?
Wij werken ons een slag in de
rondte om er iets van te maken!
Op de dag van de staking orga
niseren wij een forum over het
studiehuis. Leerlingen kunnen
mofl 06:
op C-S.trt
rflöwXtCje. en Shanty
i ujfrue4<ju\>rY\a.chiiy^trte&^
iH V -»
Z*Tv-
-tw.
ontwerp, 34-
M r A
1 --J
ujut. U2fcXEöLe**> Vl -
AsDHA tVej&fcfiA- «39WJ 1
s>Ort*pM>eve*v A
'13
.30:
OOOfUKQ.jQ;
SJo; -H.
pu.
□wl? dia.
ük q
r\Qa& mallesbaiobe net
nrv3«Jtjce; shidey
?-i8;
Worden scholieren in het voortgezet onderwijs tegenwoordig te veel belast?
dan hun mening geven over de
veranderingen. Als mensen
toch willen gaan staken, eisen
we argumenten. Iemand die
naar Den Haag wil, moet daar
goede redenen voor hebben,
dus meer dan: ha, een vrije dag.
De ouders moeten het er ook
mee eens zijn."
H. Bax, conrector op het Groe
ne Hart Lyceum in Alphen aan
den Rijn: ,,De lessen gaan hier
door, maar wij staan achter de
staking. Iedere leerling mag van
ons gaan. Wij willen een derge
lijk initiatief niet hinderen.
Leerlingen hebben nu eigenlijk
te veel werk. Het probleem is:
er worden nu aan elke leerling
veertien vakken gegeven, maar
het mag niet vluchtig. Dat zorgt
voor een enorme belasting. Ik
ken leerlingen die er nu al on
der gebukt gaan. Soms denk ik
wel eens: wat doen we die kin
deren aan? Sommige collega's
noemen het trouwens een fe
ministisch plan. Meisjes zijn
namelijk vlijtiger. Hun sterke
punt, werklust, wordt dankzij
het studiehuis alleen maar be
langrijker."
P. Rhebergen, tweede fase-co-
ordinator van het Aquino Col
lege in Leiden: „Natuurlijk is
het programma pittig: veertig
uur per week, veertig weken
lang. Toch denk ik dat dat wel
kan. Onze vwo-leerlingen zijn
er best tevreden over, alleen op
de havo zorgt het voor proble
men. Maar 4 havo zorgt altijd
voor problemen... Een groter
probleem is de versnippering.
Leerlingen krijgen nu te veel
vakken en ik vind dat daar echt
iets aan moet worden gedaan.
Vooral voor de havo-leerlingen
is het studiehuis wat dat betreft
doorgeschoten. Door die ver
snippering zijn er gewoon te
weinig contactmomenten. Het
zou mij niets verbazen als 75
procent van de leerlingen gaat
staken. Het wordt een beetje
een hype. Ik kan de staking wel
waarderen. Maar ik heb er meer
moeite mee wanneer leraren
meegaan. Ik zie voor hun geen
stakingsitems. Dat lijkt me dus
niet verstandig."
P. de Greef, docent oude talen
op het Stedelijk Gymnasium
in Leiden: „Ik ga niet staken,
want er wordt hier gewoon les
gegeven. Maar ik sta niet te jui
chen voor het studiehuis. Het
heeft positieve, maar ook nega
tieve kanten. Wat heel lastig is,
is die belasting van 40 uur per
week. Het is heel moeilijk om
de juiste hoeveelheid opdrach
ten te bedenken. Wat de ene
leerling in een uur doet, doet de
ander in twee uur. Dan loop je
het gevaar dat sommige leerlin
gen te forse werkweken krijgen.
Positief is dat leerlingen een
aantal extra vaardigheden
wordt bijgebracht, zoals pre
senteren en zelfstandig werken.
Dat kon geen kwaad. En het ou
de systeem was ook niet zalig
makend, hoor."
J. van Malde, coördinator vol
tijdopleidingen van de Ichthus
Hogeschool Oegstgeest: „Wij
zijn erg tevreden met het nieu
we systeem. We waren ontevre
den over de zelfwerkzaamheid
van eerstejaars studenten. Over
opdrachten kwamen dan de
eenvoudigste wagen. Het stu
diehuis zorgt ervoor dat leerlin
gen niet meer suf in de klas zit
ten, maar dat ze in hun eigen
tempo bezig kunnen zijn. Dat
stimuleren wij. In onze nieuwe
opleiding gaan wij nu ook een
stap verder met zelfstandig
werken. Wij sluiten dus aan op
de vernieuwingen in het mid
delbaar onderwijs. Maar je
merkt dat het gros van de stu
denten er nog niet aan gewend
is. Ze stellen veel vragen over
studeren."
Elsbeth Littink, zit in 4 vwo
van het Groene Hart Lyceum
in Alphen aan den Rijn: „Ik
heb eigenlijk niet zoveel moeite
met het studiehuis. Ik red 't al
lemaal wel. Ik heb per week ne
gen tussenuren en daarin doe
ik al mijn opdrachten. Naast
mijn school werk ik ook nog
twee avonden, dus zo zwaar is
het allemaal niet. Je moet wel
zelfdiscipline hebben. Als je in
die tussenuren gezellig gaat
kaarten, wordt het lastig. Je
moet het wel zelf doen. Om dan
te gaan staken... Veel mensen
hebben gewoon zin in een dag
je vrij. Ik heb vlak na 6 decem
ber een toets, dus als de school
op die dag leeg is, vermaak ik
me wel."
R. Zunderdorp, organisatie
deskundige en een van de
grondleggers van het studie
huis, afgelopen zondag in het
programma Buitenhof. „De
problemen in het studiehuis
worden gedeeltelijk veroorzaakt
door gewennings- en aanloop
problemen. Maar ik sluit niet
uit dat we met onze eisen te ver
zijn doorgeschoten. Daarom
wil ik graag dat politici met de
scholieren in debat gaan. Als
blijkt dat het vakkenpakket te
zwaar is, moeten we een stap
terug doen."
PETER GROENENDIJK
In haar recensie van het con
cert Hohe Messe van Bach -
uitgevoerd door het Leider
dorps Kamerkoor en het Barok-
koor van het Koninklijk Conser
vatorium onder leiding van Pe
ter Dijkstra - in het Leidsch
Dagblad van vrijdag 6 novem
ber, wijdt Lidy van der Spek een
passage aan de como da cacia.
'Een soort hoorn zonder ventie
len', waarop gespeeld werd met
'enge, regelmatig onzuivere,
stoterige klanken', schreef Van
der Spek. De 'onwelluidend
heid' ervan zou het koor op tilt
hebben doen slaan.
Ik las dit met stijgende verba
zing en grote ergenis. Zelf heb
ik driemaal mogen genieten
(generale en twee uitvoeringen)
van een uitstekend, met over
tuiging, gespeelde solo op de
como da cacia. Ook andere
kenners zijn het met mij eens
dat de hoomiste prima heeft
geblazen. Waarom dan deze
negatieve uitspraken?
Ik kan hier maar één reden
voor vinden: Lidy van der Spek
is niet bekend met het instru
ment. Dat een concertbezoeker
het instrument niet kent, kan ik
mij heel goed voorstellen, maar
van een muziekrecensente ver
wacht ik gedegen kennis.
Hoe werkt de como da cacia?
Deze natuurhoorn heeft een
grondtoon en een hele reiiven
boventonen. De hoogte wo en.
bepaald door de lipspanni
Om alle noten te spelen die i
tussen zitten, moet de hoorn i
manipuleren met de recht ten
hand in de beker ('stoppel iaa
Dit spelen met open en gest< am
te noten veroorzaakt de v id v
schillende klankkleuren: hek n g
re en doffe klanken. t di
Wanneer je onbekend b( Bal
met het instrument en je ho mr
dit voor het eerst, dan denk wen
misschien: hoort dat zo? Ja, stat
hoort zo. Een aantal noten h
per definitie onzuiver op dit i
strument en in snelle passajt ee
is het ondoenlijk om ze al en -
maal te corrigeren. Dit is
charme van het instrument,
kunt ervan houden of ni ovei
maar dót mag niet meesprek rteyl
in een recensie. na 2
Ik was erg blij met het terei chui
gegeven compliment van
heer De Ruyter, directeur
het Koninklijk Conservatory daai
aan het Barokorkest: 'e eme
mooie muzikale begeleidi ;aan
het
speciaal voor de zo moeilijk
bespelen instrumenten'.
Dank overigens voor de
van de - voor het grootste d
positieve - recensie.
Naar aanleiding van de vele pu
blicaties over de naderende
millenniumwisseling het vol
gende. Zoek op internet onder
de term milieu en... niet het
huis is te klein, maar de com
puter. Over dit onderwerp
wordt zo veel getheoretiseerd
geschreven en gesproken. Maar
wat doen we nu eigenlijk daad
werkelijk?
Neem oudejaarsavond. Zeer
waarschijnlijk gaan we die
nacht voor ik weet niet hoeveel
miljoen gulden aan vuurwerk
afsteken. En daar hoor je nie
mand over. Is vuurwerk dan zo
milieuvriendelijk? Heeft vuur
werk geen uitstoot? En de pro
ductie ervan, heeft dat geen im
pact op het milieu?
'Ja, het moet iets bijzonders
worden want het is een millen
niumwisseling en dat maak je
maar een keer in je leven mee',
hoor ik mensen vaak zeggen.
Maar is er iets op tegen om de
ze keer te breken met de tradi
tie om vuurwerk af te steken op
oudejaarsavond? Zou dat
zich al niet héél bijzonder zij
Een mooi binnenkomertje vo
het jaar 2000, gewoon uit et
bied en ontzag voor ons milie
Gewoon voor onszelf di
Niet in de laatste plaats om<
we op velerlei andere manier
toch ook al het milieu willt n
belasten: lekker autootje rijde
leuk vliegreisje maken enz
voort. Maar zou het zo moeil |Qucj
zijn om een keer keuzes te m
ken? Om te kiezen voor óf dit
dat in plaats van én dit én dat
Zeer waarschijnlijk zal in
eerste eeuw van het komen se"*
millennium duidelijk worden
we het reddden met z'n allt
Of we het milieu onherstelbt
zullen verzieken of net ni
Met andere woorden: het wo
de eeuw van het milieu,
wordt voor ons allemaal erop
eronder.
De pagina 'Meningen' staat open voor alle lezers. Bij uw brief gaarne vermelding van onderwerp en publicatiedatum van het artikel waarop u reageert. De redactie kan brieven bewerken, bekorten of weigeren. Alleen brieven
met een volledige adressering komen voor plaatsing in aanmerking. Bijdragen sturen naar: Leidsch Dagblad, postbus 54, 2300 AB Leiden, of faxen naar: 071 - 5321921, of e-mailen naar: redactie.ld@damiate.hdc.nl
Meningen
WOENSDAG 24 NOVEMBER 1999
UITGELICHT
en
De discussie over de badplaatsont
wikkeling heeft zich de afgelopen ja
ren bewogen in een bandbreedte tus
sen nieuwe lantaarnpalen en het om
keren van de steentjes op de boule
vard. Dat is even
triest als kenmerkend
voor Noordwijk.
Badplaatsontwikke
ling gaat immers
over meer inhoude
lijke zaken. Over méér dan het verbe
teren van de infrastructuur. Dat is
slechts de hardware. De hele marke
tingaanpak (de software) van het bad
plaatsproduct Noordwijk is minstens
zo belangrijk. De Koningin Wilhelmi-
naboulevard krijgt daarin de rol die
haar toekomt: die van visitekaartje en
decor voor onder meer evenementen.
Invulling van dat decor is het resul
taat van creativiteit. Hoe dat ook uit-
OPINIE
Marjolijn van der Jagt is public
relations-adviseur, fractie
voorzitter van de WD in de
Noordwijkse gemeenteraad en
ex-directeur van de WV in de
badplaats. Op verzoek van deze
krant schreef zij een opinie
over de badplaatsontwikkeling
van haar woonplaats.
valt, de sterke punten van de boule
vard en de badplaats Noordwijk zul
len te allen tijde overeind blijven. De
ruimte en zicht op zee, de Natuurlijk
Noordwijk-uitstraling... mijn hart is
nog altijd verpand
aan die slogan. Het
zijn de unieke 'sel
ling points' van de
software, van de
marketing die
Noordwijk een onderscheidende rol
tussen de Nederlandse badplaatsen
geeft. Maar zeggen dat je geen Zand-
voort of Scheveningen wilt zijn, is te
simpel. Visionair bezig zijn, vraagt om
ideeën voor de toekomst. In mijn visie
moet Noordwijk in verschillende jaar
getijden maatwerk leveren aan ver
schillende doelgroepen. Dat betekent
meeveranderen. Dat betekent het
aanbod variëren aan de hand van de
wensen van zeer verschillende gasten
en bewoners.
Noordwijk heeft een naam als bad
plaats voor iedereen. Sommigen heb
ben haar een elitair en mondain etiket
opgeplakt. We tamboureren graag
met de koningen en keizers die hier
wel eens zijn geweest. Maar heden ten
dage zijn we dolblij als de koningin
eens langskomt bij een evenement in
één van de grote hotels. De grootste
externe promotie gaat uit van het Ne
derlands voetbalelftal, dat zich hier
geregeld voorbereidt op wedstrijden,
en een verdwaalde Eurotop.
Het resultaat van de brigade van
Rijkaard is misschien wel illustratief
voor het succes van Noordwijk. Elf
keer gelijk, middelmatig spel en wei
nig initiatief. Noordwijk speelt vaak
op zeker, heeft - los van de natuurlijke
bronnen als strand, zee en duinen -
wel een goed product te bieden, maar
loopt vaak achter de feiten van nieu
we ontwikkelingen aan. We teren te
vaak op oude roem en de infrastruc
tuur kan de vergelijking met het knol-
lenveld in de Amsterdamse Arena
glansrijk doorstaan.
Noordwijk heeft behoefte aan een
instantie die een voortrekkersrol wil
spelen. Die van betrokken partijen
ook een voortrekkersrol mag spelen,
want samen optrekken staat nog
steeds niet preferent in het woorden
boek van de Noordwijkse horeca en
hotellerie en de gemeente. Maar er is
sprake van een voorzichtige kente
ring. De NOV-plannen voor een nieu-
Dat is niet alleen omdat jour
nalisten de ware reden van de
NS niet te horen krijgen. Ook
als redacties de oorzaak wel
kennen, vermelden ze die
niet. Dat is een ongeschreven
afspraak tussen politie, justitie
en het Nederlands Genoot
schap van Hoofdredacteuren.
Een nieuwe collega stelde dit
gebruik onlangs in een redac
tievergadering aan de orde en
wat bleek: niemand kon haar
precies vertellen wat de be
weegredenen voor die af
spraak zijn geweest en van
wanneer die afspraak dateert.
Zo gaat dat wel vaker, vooral
TON VAN BRUSSEL
HOOFDREDACTIE
Er is nieuws waarvan iedereen
weet dat het bestaat, maar
waar je in de krant zelden over
leest. Zelfmoorden bijvoor
beeld kom
je bijna
nooit in di
recte zin in
de media
tegen. Van
tijd tot tijd
lees je re
portages
over ma
chinisten
die ziek
thuis zitten,
omdat ze
regelmatig
geconfon-
teerd wor
den met
mensen die
een einde
aan hun le
ven maken
door voor
de trein te
springen.
Maar in
een bericht
over de
treinenloop
die in het ongerede is geraakt,
lees je nooit wat de oorzaak is.
met ongeschreven regels. In
het geval van zelfmoord heb
ben die regels maar zeer ten
dele te maken met respect
voor de per
soonlijke le
venssfeer.
Wiezichzelf
het leven
beneemt
maakt zijn
familie te
schande en
mocht bij
voorbeeld
vroeger niet
in gewijde
grond wor
den begra
ven. Het is
dat taboe
dat de te
rughou
dendheid
heeft be
paald en de
angst dat
wie erover
leest zelf
ook met de
gedachte
kan gaan
spelen. Uit
zonderingen zijn er wel voor
publieke personen, zoals
laatst bijvoorbeeld Rex Gildo
(foto).
Onze redactieraad wil de on
geschreven afspraak door een
nieuwe vervangen. Ook zelf
moorden van niet publieke
personen worden anoniem
gemeld als ze zich in de pu
blieke ruimte hebben afge
speeld. Wanneer onder het
oog van omstanders iemand
van een flat afspringt of als de
treinen vertraagd zijn vanwe
ge een zelfmoord, dan zien wij
geen reden om dat feit te ver
zwijgen.
we boulevard kunnen een eerste aan
zet vormen, het congresbureau een
andere. Niet voor niets zei VW/con-
gresbureau-directeur Annemarie Ge-
rards laatst tegen de leden van de
raadscommissie dat die samenwer
king misschien wel de grootste winst
van het congresbureau-initiatief was.
Het is voor de badplaats Noordwijk
vijf voor twaalf, maar we weten geluk
kig dat de klok tien minuten vóór
loopt. Gemeente en ondernemers
moeten vanaf nu hand-in-hand gaan.
De gemeente moet de unieke plannen
van de NOV ondersteunen. Ze moet
haar burgerlijke plicht opnemen en
voor een uitstekende inrichting van
de openbare ruimte te zorgen. Ze
moet zich ietwat schamen wanneer ze
De Noordwijkse Koningin Wilhelminaboulevard op een mooie dag buiten 'het seizoen'.
naar de verlichting en de bestrating
van de boulevard kijkt. Gezamenlijk
optrekken is het credo, al is het alleen
maar omdat een groot deel van de
gronden op en rond de boulevard
geen gemeente-eigendom is.
Dan moeten we als gemeente af van
dwaze ideeën als het afsluiten van de
boulevard voor autoverkeer. Niet even
snel kunnen parkeren voor een kopje
koffie is de dood in de pot, niet alleen
voor ondernemers maar voor het
beeld van Noordwijk als gezellige ver-
blijfsomgeving. We moeten als ge
meente af van de dogma's, maar
praktisch omgaan met situaties en
voortschrijdend inzicht. Er is niets
mis met een autovrije boulevard ge
durende zes zomerse topweken en het
opvullen van parkeerplaatsen
mooie grote terrassen.
De WD heeft tijdens de aigcmcu^ f
beschouwingen een motie f'
waarin het college werd
«poed te betrachten bij de
ling van de Koningin Wilhelminabo
levard. De motie is unaniem
steund en dat is wel eens anders
weest in Noordwijk. We zullen er
wethouder aan blijven
gelijk Cato die in de Senaat van
steeds maar bleef herhalen dat
inziens Carthago verwoest moest
den. Ik ben niet zo voor kapot maker
meer voor opbouwen, maar op het re
sultaat mag iedereen mij afrekenen.
MARJOLUN VAN DER JAGT ;t jj
