Cultuur Kunst Anouk laat zich niet gek maken u 'Een half uur zonder na te denken' ichtbundel van leerlingen isser 't Hooft gepresenteerd Schone 'Schijn Aloha: voor de minder kwieke muziekliefhebber tTERPAG 6 NOVEMBER 1999-J40 if jan rijsdam. 071 -! i, plv. chef caroline van overbeeke 071-5356440 paink gedagvaard wegens laster itwerpen De Nederlandse schrijfster en columniste Karin jaink is in België gedagvaard wegens laster. Ze noemde in de elgische krant De Morgen een politieman een 'klotenknijper'. )e rijkswachter eist nu wegens aanzienlijke morele schade 00.000 Belgische francs van Spaink, 5000 gulden. De schrijfster >isde medio vorig jaar met een vriend per trein naar Antwer- en en zag daar hoe de rijkswacht een allochtoon 'intimide- jnd' behandelde. Ze protesteerde samen met een vriend tegen e handelswijze van de rijkswacht, waarna ze zelf werden aan- ehouden. De vriend werd zelfs gefouilleerd. Ze zouden zich eiden zeer aanmatigend hebben opgesteld. De advocaat van e politieman stelt dat hij door de term 'klotenknijper' binnen jn politiekorps het voorwerp is geworden van spot en minach- in et ng en zijn leidinggevende positie in twijfel is getrokken. Spaink ioet 13 december voor de rechtbank in Antwerpen verschij- Ren. taad: Beeldinstituut niet splitsen teai iTTERDAM De Raad voor Cultuur heeft staatssecretaris Van der Nieuw album brengt het circus weer op gang m loeg (cultuur) geadviseerd het Beeldinstituut niet op te split- ;n tussen Rotterdam en Amsterdam. De raad vindt dat het in- ituut in de havenstad moet komen omdat deze meer te bieden ieft dan de hoofdstad. De raad schrijft voorstander te zijn van ;n duidelijk waarneembaar en geprofileerd centrum in Rotter- am. Over de manier waarop Rotterdam het Beeldinstituut wil jaliseren, het zogenoemde Las Palmas-plan, is de raad minder jvreden. De snelheid waarmee de staatssecretaris de beslissin- n rondom het Beeldinstituut wil nemen, komt het bedenken in een goed plan volgens de raad niet ten goede. Het Las Pal- -plan is nog onvoldoende rijp, vindt de raad, voor 'een ge- mdeerde oordeels- en besluitvorming'. Van der Ploeg ver acht half november de knoop definitief door te hakken. h Muziekconcours voor jongeren iden De Stichting Rijnlands Muziekconcours verzorgt op 19, en 21 november een jeugdmuziekconcours in Leiden. Jonge- in tussen de 8 en de 18 kunnen onder het oog van een deskun- ge vakjury strijden om een prijs en een getuigschrift in de cat- jrieën koper-, hout-, slagwerk-, klavier-, snaar- en tokkelin- rumenten. De voorrondes op vrijdagavond en zaterdag zijn in 1 in iciëteit De Burcht, de finale op zondagmiddag is in De Waag. mmelden kan in de categorieën pop, klassiek, jazz of moder- stijlen van muziek op telefoonnumer: 071-5174969 of 071- '61253. in diana vis kregen tijdens de presentatie van de bundel in het LAKthea- ter hun prijs van 250 gulden uitgereikt. Een eervolle vermel ding was er nog voor Rian Veld man. Uit zijn gedicht 'Herfst morgen' is de titel van de bun del, 'De zon is mijn ochtend krant', afgeleid. Een speciale lustrumprijs, in verband met het 80-jarig bestaan van de school, ging naar Carina Tim- mers. Haar gedicht 'Anders' werd door de rector van de school uitverkoren omdat het goed aansluit bij het thema '.Kinderen in de Knel', een op- vangproject voor kinderen in Boekarest waarvoor het Visser 't Hooft actie voert. Visser 't Hooft Lyceum »ft een boekje gepresenteerd gedichten van leerlingen, entig leerlingen deden mee de dichtwedstrijd. Een jury, taande uit dichter/tekst- oneie rijver Karei Eykman, dich- criticus Ed Leeflang en iter Anton Korteweg, wees prijswinnaars aan. Veertig lere gedichten vond de jury kun d genoeg voor een plaats in jundel. e prijs in de categorie zes jaar en ouder ging naar ineke Agterhuis voor haar 'Het leven van een sje'. In de categorie jonger zestien jaar waren er twee laars: Nieke Schouten met ;ep' en Tatevik Martirossian 'Ze hield van het lied van n treurwilg'. De drie winnaars Het boekje is vanaf volgende week voor vijftien gulden te koop bij de boekhandels van De Kier. Twee jaar geleden stapte ze nog met de zenuwen in haar lijf het podium op om haar nieuwe cd 'Together alone' te presenteren, maar sindsdien is er met Anouk veel gebeurd. In Europa zijn meer dan een miljoen exemplaren van het album verkocht. Alleen in Amerika ging het tot nog toe wat minder. „Ach, waarom zou ik daar din gen gaan doen, die ik hier niet doe?" den haag danny verbaan Ze heeft een gevoel alsof het al lemaal weer van voren af aan gaat beginnen. De interviews om de nieuwe cd in heel Euro pa onder de aandacht te bren gen, de promotietournees, en de spanning of de kersverse nummers net zo aanslaan als die eerste dat de afgelopen twee jaar deden. Anouk lijkt nauwe lijks te kunnen wachten. „We hebben tot nog toe met de hele band zo'n gave tijd gehad. Elke keer als we weer ergens moeten spelen, is het net een school reis. Dat is eigenlijk de enige re den waarom ik hoop dat ook dit album het weer goed gaat doen; dan kunnen we tenminste blij ven reizen en optreden." De Haagse zangeres heeft er zin in. Langzaamaan komt het circus weer op gang. De nieuwe single 'R U kidding me' is net uit, en in de loop van deze maand wordt haar album 'Ur ban solitude' verwacht. De gro te vraag die alle betrokkenen bezighoudt, is of het publiek die net zo goed zal vinden als 'Together alone', haar debuut met de hits 'Nobody's wife' en 'Sacrifice'. Anouk zal wel zien. Ze heeft zich nog nooit gek la ten maken en lijkt er ook nu stoïcijns onder te blijven. „Maar ik voel me er nu wel een stuk prettiger bij dan, laten we zeggen, anderhalf jaar geleden. Je weet nu wat je allemaal kunt verwachten." Het is duidelijk dat de roem de zangeres geenszins naar het hoofd is gestegen. Ze zegt nog steeds gewoon wat ze denkt, ook al klinkt dat niet altijd even elegant. Toch heeft ze inmid dels de status van internationa le superster bereikt. Behalve in Nederland behaalde Anouk ook grote successen in Denemarken en de andere Scandinavische landen, in Italië, Frankrijk, Bel gië, Oostenrijk en Zwitserland. In totaal gingen er meer dan een miljoen van haar cd's over de toonbank. Alleen in de VS wil het nog niet erg lukken. „Daar is het album geflopt", zegt ze zonder enige terughou dendheid. „Ik durf niet te zeg gen hoeveel er zijn verkocht, maar niet veel in elk geval. Vier weken geleden kreeg ik de be vestiging dat toch ook de nieu we cd er wordt uitgebracht." De zangeres overweegt om volgend jaar een tijdje in New York te gaan wonen. „Ik ben gek als ik het niet probeer. Als het nu niet lukt daar voet aan de grond te krijgen, dan is het definitief afgelopen met Ameri ka. Ik zou mezelf voor mijn kop slaan als ik er dan niet alles aan had gedaan om te slagen." „Ik weet nog wel dat ik in New York tijdens een optreden mijn shirtje uit deed en alleen in mijn bh verder ging. Zoals ik dat ook vaak doe bij concerten in Europa", herinnert ze zich van een van haar eerste kennis making met de VS. „Komt er de volgende dag zo'n man van een platenmaatschappij naar me toe. Let's go shopping, zei hij. Leuk, dacht ik. Moesten we ge lijk een lingeriezaak in. Bleek dat ze de bh die ik de vorige avond had laten zien te heftig vonden. Ze zagen me liever in zo'n sportmodelletje. Dat is ze ker een grapje, zei ik nog. Maar nee, het was geen grapje. Nou, ik dacht het wel, heb ik geant woord en ben gelijk die toko uitgelopen. En bij mijn volgen de optreden was het natuurlijk van: hup, dat shirtje weer uit. Ach, waarom moet ik daar din gen gaan doen, die ik hier niet zou doen?" Door alle succes moet het haar in financieel opzicht in middels voor de wind gaan. De zangeres haalt haar schouders op. „Je hebt inderdaad minder zorgen; het is lekker dat elke maand je rekeningen op tijd zijn betaald. Maar voor de rest heb ik niets bijzonders voor mezelf gekocht." Wel liet Anouk de tandarts een maand geleden twee gou den voortanden zetten. Ze kwam op het idee nadat ze had gezien dat ook een lid van de Amerikaanse rapformatie Wu Tang Clan nogal wat van het edelmetaal in zijn gebit heeft verwerkt. „Ik vond dat te gek. Bovendien, ik had daar toch al kronen zitten. En wat maakt het me uit? Als ik ze niet leuk meer vind, jas ik ze er wel weer uit en laat ik er weer twee witte inzet- Ook kocht ze een huis voor haar moeder. De zangeres zelf woont ondertussen nog steeds met haar vriend Satindra Kal- poe (de drummer van haar band) en haar vier katten in een veel te krappe tweekamerflat in Den Haag. „Ik had laatst wel een huis gekocht in Voorburg. Een normaal rijtjeshuis, niks bijzonders. Maar direct daarna, bij de koninginnenach in Den Haag, kwam er een journalist naar me toe. Zo, zei hij, je hebt dus een huis in die-en-die straat. Gatver, dacht ik, is dat nu al bekend? Toen was de aar digheid er meteen van af. Ik heb die woning gelijk weer in de verkoop gedaan." De Harries: herkenbaar zuigen en zieken theater recensie susanne lammers Voorstelling: Hygiëne door De Harries v/h Kas De Wolf. Ge zien: 5/11, LAKtheater, Leiden. Nog te zien: 6/11, aldaar. Twee totaal op elkaar uitgeke ken artiesten doen Kas De Wolf dit keer. Hun show komt niet van de grond, maar er pas seert heel wat de revue. Het moest een voorstelling worden die nergens heen gaat, maar de herkenbaarheid is groot, want Kas De Wolf zijn meesters in het herkennen en opdienen van typetjes en cliché's. Dit keer gaat de verkleedkist open om het 'wat-doe-ik-hier-nog'-ge- voel op de toeschouwer over te brengen. Het grondthema is sa botage. De Wolf begint met een ellenlange klacht over zijn trai nerende collega. Eerst klinkt hij als de zeurende helft van een uitgelooid stel echtelieden, dan als een geïrriteerde moeder die zich beroept op - eenzijdig ge maakte - afspraken, vervolgens gedraagt hij zich als een on machtige schoolmeester voor een onhandelbare klas. Kas, de andere Harrie, verschuilt zich achter een verkeerd pak om in godsnaam niet op te hoeven komen. Hij heeft het allang ge had. En als hij dan eindelijk op komt, in een afzichtelijke oranje uitdossing, hoeft hij alleen maar te kijken om zijn totale weerzin in een klap duidelijk te maken. Zijn werkweigerachtig- heid is volkomen terecht, maar wat hij vervolgens zegt. is der mate dodelijk dat je van de weeromstuit sympathie op gaat vatten voor Harrie de Wolf. Hy giëne kent momenten waarin je bijna tot slappe lach gebracht wordt, maar dat blijkt een dwaalspoor. Heel doelbewust wordt het geen voorstelling; na een poging tot beginnen is het alleen nog tijd vullen tot de werkdag afgelopen is. Dat lijkt een beetje karig, maar intussen leggen Kas De Wolf mooi de mechanismen bloot van mani pulatie, zuigen en zieken, waar bij het publiek - en hun theater- collega's - allerminst gespaard worden. 'Vrijheid', kankert Har rie Kas, 'in het theater is blinde paniek. Ik stoor me nergens aan, doe precies waar ik zin in heb' en steekt dan in opperste balorigheid zijn tong uit. De Wolf kijkt ernaar, verbijsterd en beschaamd. Terecht. Want dat gebaar is hier krachtiger dan een opgestoken middelvinger. Mn 1)5 km/u dooi de country Snntan.i, Su|RTgra Chris Cornell f4êt gemeeflct 180 AJ I; en Elvis zijn eerste hits Drde, waren we misschien niet eens geboren, toen Beatles de wereld verover- waren onze ouders ook jong, toen de Sex Pistols de c op de kop zetten, voelden de adrenaline door ons lijf iten, op Live Aid vonden we ;en de beste band, en hoe d Metallica ook speelt, we len hun muziek toch knqp rukwekkend.' wie Tjerk Lammers, ifdredacteur van het (zo- lste) nieuwe muziekblad ia het nu precies heeft in knullig geformuleerde ifi nvoord, zal alleen hijzelf en. Vermoedelijk doelt ïmers op de doelgroep van nieuwe popmagazine, dat net als het onlangs gelan- rde blad Heaven richt op de lere jongere. Wellicht doelt imers wel op degenen die 1 jaren zestig en beginjaren t ïntig waren geabonneerd iet vorige Nederlandse ma- ine dat Aloha heette, huidige Aloha heeft niets te en met dat gelijknamige I: ooit een vervolg op het le- darische Hitweek van het lem Willem de Ridder en J. Müller, dat commerci- was op een avant-gardisti- e manier. De cover van de ïwe Aloha oogt als die van Engels en Amerikaans pop- I. maar zou ook de omslag nen zijn van een muziek- ;azine uit de jaren zeventig, ■beeld is Freddie Mercury e tijd dat zijn supergroep :en een hit scoorde met «Mier U.S.A. IOE VER HNG I)F. ARRING? RED HOT CHILI PEPPERS Overleven en dood <E> PAGINA SPECIAL Verguisd Aanbeden lun 100 il-Itfft|>rrkingi>n: Toto, Hen I litrper, Candy Ou Her. Ho is, Imgy Pop. Alice Cooper, Ruxy Music, Kaiuoiies, Dixie Chi De cover van de nieuwe Aloha: voer voor de Koos Koetsen en andere lieden van de stichting jeugdsentiment. 'Bohemian Rapsody'. Ook an dere namen op de cover - Em- mylou Harris, Bennie Jolink, Golden Earring, Bowie, Toto, Alan Parsons, Alice Cooper, Roxy Music - zijn voer voor Koos Koetsen en andere lieden van de stichting jeugdsenti ment. Maar wat je ook vindt van de plotseling herleefde in teresse voor de minder hippe en kwieke muziekliefhebber; Aloha is zeker een aanwinst voor het Nederlandse bladen aanbod. Het maandblad kan artikelen betrekken van belangrijke En gelse en Amerikaanse pers- agentschapppen - ABC Press en Transworld - en heeft daar naast enkele door de wol ge verfde popscribenten in huis, onder wie krasse knarren als Alfred Bos, Kees Baars en Swie Tio. Bij de grotere overzichtsar tikelen - zeven pagina's Golden Earring, negen pagina's Queen en zes pagina's Tori Amos, Santana en Red Hot Chili Pep pers - zijn de redacteuren niet over één nacht ijs gegaan. Verslaggever Roberto Palombi't doet in het grote Golden Ear- ring-verhaal wat filmmaker Ro gier van der Ploeg verzuimt in zijn film 'Don't Stop The Show'. Naast anekdotes met een hoog seks-drugs-rock-'n- roll-gehadte, smeuïge avontur enverhalen over de Amerikaan se tournees, weet Palombit ook enkele kritische uitlatingen over ex-manager Freddie Haay- en ('een opportunist en leuge naar') en platenbaas Willem van Kooten ('niks anders dan een boerenlul die een naald in een plaat zette') uit de monden van de vier Hagenaars op te te kenen. Op hetzelfde randje van 'vertel nog eens ouwetje', van realiteit en mythevorming ba lanceren ook de verhalen over Queen en Red Hol Chili Pep pers. Smakelijk leesvoer is het wel. Net als veel Engelse en Ameri kaanse popbladen, zoekt Aloha tamelijk vaak zijn toevlucht in rubrieken. Onder de Douche, Een Teken Van Leven, De Plaat Die Mijn Leven Veranderde, Sukkels Met Schmink (over Kiss en andere beschilderde groot heden), Twilight Zone (een te rugblik op november 1969), Waarheen Waarvoor (met ne crologieën), het loopt over van dergelijke terugkerende rubrie ken. Dat het blad vandaag de dag uitpakt met een twee pagina's lange cd-recensie van Toto, li ve-recensies van Eurythmics en Pretenders en verhalen over (bijna) vergeten helden als Bee Gees, duidt er op dat Aloha niet geheel van deze tijd is. Geluk kig staan daar wel verhalen te genover met minder stoffige ar tiesten als Supergrass en Daiyl- lAnn. Wat zegt u, kent u die niet? Dan is Aloha echt iets Leidenaars in 'Goede Tijden, Slechte Tijden leiden diana vis Het televisiewereldje is klein. Het is moeilijk om er tussen te komen en veel gaat 'via via'. Mark Pekelharing (30) en Ro gier van Schoonderwoerd den Bezemer (22) wéten er alles van. De twee Leidenaar, beiden actief in het amateurtoneel, hadden een rol in de RTL 4-so- ap 'Goede Tijden, Slechte Tij den'. Inmiddels zit hun wërk bij de serie er al weer op. Zij vertel len hoe het ze verging en wat voor ervaring ze eraan hebben overgehouden. Hoe zijn jullie aan je rol in de serie gekomen? Rogier: „Ik had al het één en ander aan figuratie gedaan bij GTST. Dan ken je wat mensen. Ze hebben me toen min of meer 'vastgehouden'. Ik heb voor andere rollen in de serie ook auditie gedaan. Voor het vriendje van Kim bijvoorbeeld. Die rol heb ik niet gekregen. Ik kreeg die van Lucchino Olivie- ro. Eigenlijk ging ik voor de rol van Stefano, de zoon van Ludo. Nu speel ik Stefano's stief broer." Mark: „Ik had me ingeschreven, maar kreeg aanvankelijk geen screentest omdat ik mijn oplei ding aan de theateracademie nog niet afgerond. Toen werd het allemaal een beetje vaag. Via via had iemand mijn cv doorgespeeld en vervolgens mocht ik toch auditie doen voor de nieuwe 'lover' van Lau ra. Dat ging niet door. Nu speel ik een drugsdealer. Kijk, als je eenmaal in dat wereldje zit dan loopt het wel, maar het gaat echt via heel geheimzinnige wegen..." Wat vonden jullie van de se rie voordat jullie erin kwa men? Er wordt vaak kritiek ge leverd op de acteerprestaties. Rogier: „Mensen moeten eigen lijk eerst weten hoe de serie ge maakt wordt en waar hij voor bedoeld is. Het is een serie die ontspanning biedt. Gewoon Rogier van Schoonderwoerd den Bezemer (rechts) en Mark Pekelha ring: „Mensen moeten eigenlijk eerst weten hoe de serie gemaakt wordt." FOTO HIELCO KUIPERS les." Mark: „Het is een lopende band-productie. Bij een speel film-opname wordt voor één scène gigantisch veel tijd uitge trokken. Bij GTST staat alles er in bijna drie keer op. Maar het begin van de serie was inder daad om te huilen." Rogier: „Het was nog geen ge oliede machine. Dat is het nu wel." Hoe word je als beginneling opgenomen in de groep? De andere acteurs kennen elkaar natuurlijk al heel lang. Rogier: „Dat hangt denk ik nog al af van het soort rol dat je hebt. Ik heb twee maanden meegedraaid en werd wel opge nomen in de groep. Ze weten dan dat je nog een tijdje blijft." Mark: „Voor mij ligt dat iets an ders. Op zich waren ze wel aar dig, maar ze komen niet snel naar je toe. Ik had dan ook maar een bijrol van een paar weken." jullie kenden elkaar al voor Goede Tijden, Slechte Tijden... Rogier: „Ja, van het amateurto neel in Leiden. Ik zat bij kinder theater Ploef en Mark bij Litte- ris Sacrum. Ik heb ook nog een blauwe maandag bij Litteris in het bestuur gezeten. Het was heel grappig hoe ik erachter kwam dat Mark ook bij GTST zat. De zomerstop was net ach ter de rug en ik las op één van de postbakjes ineens 'drugs dealer Mark Pekelharing'." Hebben jullie veel reacties ontvangen? Mark: „Een collega vroeg of ik een lijntje coke voor hem kon scoren. Dat was wel humor. En bekenden belden om te zeggen dat ze mij gezien hadden. Mijn rol is maar klein, je merkt niet eens dat ik meespeel. Rogier: „Ik kreeg ook fan-mail. Dal is heel raar. Een meisje van zeventien spraak mij aan met 'U'. Heel vreemd. En ik kreeg vragen als 'kun je goed zoenen' en 'heb je een vriendin'." Jullie spelen allebei slech terikken. Is dat moeilijk? Mark: „Ik had het daar wel even moeilijk mee. Ik wilde zo slecht mogelijk overkomen en deed zo mijn best dat ik een aftreksel van Dracula leek. Iedereen schoot in de lach. Dat was erg rot, ik zweette toch al peentjes. Die zenuwen bleven ook gedu rende de hele periode. Dat houdt je trouwens wel scherp." Wat hopen jullie hieraan over te houden? Rogier: „Mijn voorkeur gaat uit naar televisie en film. Dus dit is hopelijk een stapje in de goede richting. Toneel is niets voor mij. Dat is leuk als amateur." Mark: „Dit is een leuke ervaring geweest. Zo leer je het medium goed kennen. Maar theater is mijn grote liefde." Rogier: „Je leert natuurlijk ook een hoop mensen kennen zo. Je houdt er veel contacten aan over."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1999 | | pagina 33