Cultuur Kunst
Anouk laat zich niet gek maken
u
'Een half uur zonder na te denken'
ichtbundel van leerlingen
isser 't Hooft gepresenteerd
Schone
'Schijn
Aloha: voor de minder
kwieke muziekliefhebber
tTERPAG 6 NOVEMBER 1999-J40
if jan rijsdam. 071 -!
i, plv. chef caroline van overbeeke 071-5356440
paink gedagvaard wegens laster
itwerpen De Nederlandse schrijfster en columniste Karin
jaink is in België gedagvaard wegens laster. Ze noemde in de
elgische krant De Morgen een politieman een 'klotenknijper'.
)e rijkswachter eist nu wegens aanzienlijke morele schade
00.000 Belgische francs van Spaink, 5000 gulden. De schrijfster
>isde medio vorig jaar met een vriend per trein naar Antwer-
en en zag daar hoe de rijkswacht een allochtoon 'intimide-
jnd' behandelde. Ze protesteerde samen met een vriend tegen
e handelswijze van de rijkswacht, waarna ze zelf werden aan-
ehouden. De vriend werd zelfs gefouilleerd. Ze zouden zich
eiden zeer aanmatigend hebben opgesteld. De advocaat van
e politieman stelt dat hij door de term 'klotenknijper' binnen
jn politiekorps het voorwerp is geworden van spot en minach-
in et ng en zijn leidinggevende positie in twijfel is getrokken. Spaink
ioet 13 december voor de rechtbank in Antwerpen verschij-
Ren.
taad: Beeldinstituut niet splitsen
teai iTTERDAM De Raad voor Cultuur heeft staatssecretaris Van der
Nieuw album brengt het circus weer op gang
m loeg (cultuur) geadviseerd het Beeldinstituut niet op te split-
;n tussen Rotterdam en Amsterdam. De raad vindt dat het in-
ituut in de havenstad moet komen omdat deze meer te bieden
ieft dan de hoofdstad. De raad schrijft voorstander te zijn van
;n duidelijk waarneembaar en geprofileerd centrum in Rotter-
am. Over de manier waarop Rotterdam het Beeldinstituut wil
jaliseren, het zogenoemde Las Palmas-plan, is de raad minder
jvreden. De snelheid waarmee de staatssecretaris de beslissin-
n rondom het Beeldinstituut wil nemen, komt het bedenken
in een goed plan volgens de raad niet ten goede. Het Las Pal-
-plan is nog onvoldoende rijp, vindt de raad, voor 'een ge-
mdeerde oordeels- en besluitvorming'. Van der Ploeg ver
acht half november de knoop definitief door te hakken.
h Muziekconcours voor jongeren
iden De Stichting Rijnlands Muziekconcours verzorgt op 19,
en 21 november een jeugdmuziekconcours in Leiden. Jonge-
in tussen de 8 en de 18 kunnen onder het oog van een deskun-
ge vakjury strijden om een prijs en een getuigschrift in de cat-
jrieën koper-, hout-, slagwerk-, klavier-, snaar- en tokkelin-
rumenten. De voorrondes op vrijdagavond en zaterdag zijn in
1 in iciëteit De Burcht, de finale op zondagmiddag is in De Waag.
mmelden kan in de categorieën pop, klassiek, jazz of moder-
stijlen van muziek op telefoonnumer: 071-5174969 of 071-
'61253.
in diana vis kregen tijdens de presentatie
van de bundel in het LAKthea-
ter hun prijs van 250 gulden
uitgereikt. Een eervolle vermel
ding was er nog voor Rian Veld
man. Uit zijn gedicht 'Herfst
morgen' is de titel van de bun
del, 'De zon is mijn ochtend
krant', afgeleid. Een speciale
lustrumprijs, in verband met
het 80-jarig bestaan van de
school, ging naar Carina Tim-
mers. Haar gedicht 'Anders'
werd door de rector van de
school uitverkoren omdat het
goed aansluit bij het thema
'.Kinderen in de Knel', een op-
vangproject voor kinderen in
Boekarest waarvoor het Visser 't
Hooft actie voert.
Visser 't Hooft Lyceum
»ft een boekje gepresenteerd
gedichten van leerlingen,
entig leerlingen deden mee
de dichtwedstrijd. Een jury,
taande uit dichter/tekst-
oneie rijver Karei Eykman, dich-
criticus Ed Leeflang en
iter Anton Korteweg, wees
prijswinnaars aan. Veertig
lere gedichten vond de jury
kun d genoeg voor een plaats in
jundel.
e prijs in de categorie zes
jaar en ouder ging naar
ineke Agterhuis voor haar
'Het leven van een
sje'. In de categorie jonger
zestien jaar waren er twee
laars: Nieke Schouten met
;ep' en Tatevik Martirossian
'Ze hield van het lied van
n treurwilg'. De drie winnaars
Het boekje is vanaf volgende
week voor vijftien gulden te
koop bij de boekhandels van
De Kier.
Twee jaar geleden stapte
ze nog met de zenuwen in
haar lijf het podium op om
haar nieuwe cd 'Together
alone' te presenteren,
maar sindsdien is er met
Anouk veel gebeurd. In
Europa zijn meer dan een
miljoen exemplaren van
het album verkocht. Alleen
in Amerika ging het tot nog
toe wat minder. „Ach,
waarom zou ik daar din
gen gaan doen, die ik hier
niet doe?"
den haag danny verbaan
Ze heeft een gevoel alsof het al
lemaal weer van voren af aan
gaat beginnen. De interviews
om de nieuwe cd in heel Euro
pa onder de aandacht te bren
gen, de promotietournees, en
de spanning of de kersverse
nummers net zo aanslaan als
die eerste dat de afgelopen twee
jaar deden. Anouk lijkt nauwe
lijks te kunnen wachten. „We
hebben tot nog toe met de hele
band zo'n gave tijd gehad. Elke
keer als we weer ergens moeten
spelen, is het net een school
reis. Dat is eigenlijk de enige re
den waarom ik hoop dat ook dit
album het weer goed gaat doen;
dan kunnen we tenminste blij
ven reizen en optreden."
De Haagse zangeres heeft er
zin in. Langzaamaan komt het
circus weer op gang. De nieuwe
single 'R U kidding me' is net
uit, en in de loop van deze
maand wordt haar album 'Ur
ban solitude' verwacht. De gro
te vraag die alle betrokkenen
bezighoudt, is of het publiek
die net zo goed zal vinden als
'Together alone', haar debuut
met de hits 'Nobody's wife' en
'Sacrifice'. Anouk zal wel zien.
Ze heeft zich nog nooit gek la
ten maken en lijkt er ook nu
stoïcijns onder te blijven.
„Maar ik voel me er nu wel een
stuk prettiger bij dan, laten we
zeggen, anderhalf jaar geleden.
Je weet nu wat je allemaal kunt
verwachten."
Het is duidelijk dat de roem
de zangeres geenszins naar het
hoofd is gestegen. Ze zegt nog
steeds gewoon wat ze denkt,
ook al klinkt dat niet altijd even
elegant. Toch heeft ze inmid
dels de status van internationa
le superster bereikt. Behalve in
Nederland behaalde Anouk ook
grote successen in Denemarken
en de andere Scandinavische
landen, in Italië, Frankrijk, Bel
gië, Oostenrijk en Zwitserland.
In totaal gingen er meer dan
een miljoen van haar cd's over
de toonbank. Alleen in de VS
wil het nog niet erg lukken.
„Daar is het album geflopt",
zegt ze zonder enige terughou
dendheid. „Ik durf niet te zeg
gen hoeveel er zijn verkocht,
maar niet veel in elk geval. Vier
weken geleden kreeg ik de be
vestiging dat toch ook de nieu
we cd er wordt uitgebracht."
De zangeres overweegt om
volgend jaar een tijdje in New
York te gaan wonen. „Ik ben
gek als ik het niet probeer. Als
het nu niet lukt daar voet aan
de grond te krijgen, dan is het
definitief afgelopen met Ameri
ka. Ik zou mezelf voor mijn kop
slaan als ik er dan niet alles aan
had gedaan om te slagen."
„Ik weet nog wel dat ik in
New York tijdens een optreden
mijn shirtje uit deed en alleen
in mijn bh verder ging. Zoals ik
dat ook vaak doe bij concerten
in Europa", herinnert ze zich
van een van haar eerste kennis
making met de VS. „Komt er de
volgende dag zo'n man van een
platenmaatschappij naar me
toe. Let's go shopping, zei hij.
Leuk, dacht ik. Moesten we ge
lijk een lingeriezaak in. Bleek
dat ze de bh die ik de vorige
avond had laten zien te heftig
vonden. Ze zagen me liever in
zo'n sportmodelletje. Dat is ze
ker een grapje, zei ik nog. Maar
nee, het was geen grapje. Nou,
ik dacht het wel, heb ik geant
woord en ben gelijk die toko
uitgelopen. En bij mijn volgen
de optreden was het natuurlijk
van: hup, dat shirtje weer uit.
Ach, waarom moet ik daar din
gen gaan doen, die ik hier niet
zou doen?"
Door alle succes moet het
haar in financieel opzicht in
middels voor de wind gaan. De
zangeres haalt haar schouders
op. „Je hebt inderdaad minder
zorgen; het is lekker dat elke
maand je rekeningen op tijd
zijn betaald. Maar voor de rest
heb ik niets bijzonders voor
mezelf gekocht."
Wel liet Anouk de tandarts
een maand geleden twee gou
den voortanden zetten. Ze
kwam op het idee nadat ze had
gezien dat ook een lid van de
Amerikaanse rapformatie Wu
Tang Clan nogal wat van het
edelmetaal in zijn gebit heeft
verwerkt. „Ik vond dat te gek.
Bovendien, ik had daar toch al
kronen zitten. En wat maakt het
me uit? Als ik ze niet leuk meer
vind, jas ik ze er wel weer uit en
laat ik er weer twee witte inzet-
Ook kocht ze een huis voor
haar moeder. De zangeres zelf
woont ondertussen nog steeds
met haar vriend Satindra Kal-
poe (de drummer van haar
band) en haar vier katten in een
veel te krappe tweekamerflat in
Den Haag. „Ik had laatst wel
een huis gekocht in Voorburg.
Een normaal rijtjeshuis, niks
bijzonders. Maar direct daarna,
bij de koninginnenach in Den
Haag, kwam er een journalist
naar me toe. Zo, zei hij, je hebt
dus een huis in die-en-die
straat. Gatver, dacht ik, is dat
nu al bekend? Toen was de aar
digheid er meteen van af. Ik
heb die woning gelijk weer in
de verkoop gedaan."
De Harries:
herkenbaar
zuigen en zieken
theater recensie
susanne lammers
Voorstelling: Hygiëne door De
Harries v/h Kas De Wolf. Ge
zien: 5/11, LAKtheater, Leiden.
Nog te zien: 6/11, aldaar.
Twee totaal op elkaar uitgeke
ken artiesten doen Kas De
Wolf dit keer. Hun show komt
niet van de grond, maar er pas
seert heel wat de revue. Het
moest een voorstelling worden
die nergens heen gaat, maar de
herkenbaarheid is groot, want
Kas De Wolf zijn meesters in
het herkennen en opdienen van
typetjes en cliché's. Dit keer
gaat de verkleedkist open om
het 'wat-doe-ik-hier-nog'-ge-
voel op de toeschouwer over te
brengen. Het grondthema is sa
botage. De Wolf begint met een
ellenlange klacht over zijn trai
nerende collega. Eerst klinkt hij
als de zeurende helft van een
uitgelooid stel echtelieden, dan
als een geïrriteerde moeder die
zich beroept op - eenzijdig ge
maakte - afspraken, vervolgens
gedraagt hij zich als een on
machtige schoolmeester voor
een onhandelbare klas. Kas, de
andere Harrie, verschuilt zich
achter een verkeerd pak om in
godsnaam niet op te hoeven
komen. Hij heeft het allang ge
had. En als hij dan eindelijk op
komt, in een afzichtelijke oranje
uitdossing, hoeft hij alleen
maar te kijken om zijn totale
weerzin in een klap duidelijk te
maken. Zijn werkweigerachtig-
heid is volkomen terecht, maar
wat hij vervolgens zegt. is der
mate dodelijk dat je van de
weeromstuit sympathie op gaat
vatten voor Harrie de Wolf. Hy
giëne kent momenten waarin je
bijna tot slappe lach gebracht
wordt, maar dat blijkt een
dwaalspoor. Heel doelbewust
wordt het geen voorstelling; na
een poging tot beginnen is het
alleen nog tijd vullen tot de
werkdag afgelopen is. Dat lijkt
een beetje karig, maar intussen
leggen Kas De Wolf mooi de
mechanismen bloot van mani
pulatie, zuigen en zieken, waar
bij het publiek - en hun theater-
collega's - allerminst gespaard
worden. 'Vrijheid', kankert Har
rie Kas, 'in het theater is blinde
paniek. Ik stoor me nergens
aan, doe precies waar ik zin in
heb' en steekt dan in opperste
balorigheid zijn tong uit. De
Wolf kijkt ernaar, verbijsterd en
beschaamd. Terecht. Want dat
gebaar is hier krachtiger dan
een opgestoken middelvinger.
Mn 1)5 km/u dooi
de country
Snntan.i, Su|RTgra
Chris Cornell
f4êt
gemeeflct
180 AJ I;
en Elvis zijn eerste hits
Drde, waren we misschien
niet eens geboren, toen
Beatles de wereld verover-
waren onze ouders ook
jong, toen de Sex Pistols de
c op de kop zetten, voelden
de adrenaline door ons lijf
iten, op Live Aid vonden we
;en de beste band, en hoe
d Metallica ook speelt, we
len hun muziek toch knqp
rukwekkend.'
wie Tjerk Lammers,
ifdredacteur van het (zo-
lste) nieuwe muziekblad
ia het nu precies heeft in
knullig geformuleerde
ifi nvoord, zal alleen hijzelf
en. Vermoedelijk doelt
ïmers op de doelgroep van
nieuwe popmagazine, dat
net als het onlangs gelan-
rde blad Heaven richt op de
lere jongere. Wellicht doelt
imers wel op degenen die
1 jaren zestig en beginjaren
t ïntig waren geabonneerd
iet vorige Nederlandse ma-
ine dat Aloha heette,
huidige Aloha heeft niets te
en met dat gelijknamige
I: ooit een vervolg op het le-
darische Hitweek van het
lem Willem de Ridder en
J. Müller, dat commerci-
was op een avant-gardisti-
e manier. De cover van de
ïwe Aloha oogt als die van
Engels en Amerikaans pop-
I. maar zou ook de omslag
nen zijn van een muziek-
;azine uit de jaren zeventig,
■beeld is Freddie Mercury
e tijd dat zijn supergroep
:en een hit scoorde met
«Mier U.S.A.
IOE VER
HNG I)F.
ARRING?
RED HOT
CHILI
PEPPERS
Overleven
en dood
<E>
PAGINA
SPECIAL
Verguisd Aanbeden
lun 100 il-Itfft|>rrkingi>n: Toto, Hen I litrper, Candy Ou Her. Ho
is, Imgy Pop. Alice Cooper, Ruxy Music, Kaiuoiies, Dixie Chi
De cover van de nieuwe Aloha: voer voor de Koos Koetsen en andere
lieden van de stichting jeugdsentiment.
'Bohemian Rapsody'. Ook an
dere namen op de cover - Em-
mylou Harris, Bennie Jolink,
Golden Earring, Bowie, Toto,
Alan Parsons, Alice Cooper,
Roxy Music - zijn voer voor
Koos Koetsen en andere lieden
van de stichting jeugdsenti
ment. Maar wat je ook vindt
van de plotseling herleefde in
teresse voor de minder hippe
en kwieke muziekliefhebber;
Aloha is zeker een aanwinst
voor het Nederlandse bladen
aanbod.
Het maandblad kan artikelen
betrekken van belangrijke En
gelse en Amerikaanse pers-
agentschapppen - ABC Press
en Transworld - en heeft daar
naast enkele door de wol ge
verfde popscribenten in huis,
onder wie krasse knarren als
Alfred Bos, Kees Baars en Swie
Tio. Bij de grotere overzichtsar
tikelen - zeven pagina's Golden
Earring, negen pagina's Queen
en zes pagina's Tori Amos,
Santana en Red Hot Chili Pep
pers - zijn de redacteuren niet
over één nacht ijs gegaan.
Verslaggever Roberto Palombi't
doet in het grote Golden Ear-
ring-verhaal wat filmmaker Ro
gier van der Ploeg verzuimt in
zijn film 'Don't Stop The
Show'. Naast anekdotes met
een hoog seks-drugs-rock-'n-
roll-gehadte, smeuïge avontur
enverhalen over de Amerikaan
se tournees, weet Palombit ook
enkele kritische uitlatingen
over ex-manager Freddie Haay-
en ('een opportunist en leuge
naar') en platenbaas Willem
van Kooten ('niks anders dan
een boerenlul die een naald in
een plaat zette') uit de monden
van de vier Hagenaars op te te
kenen. Op hetzelfde randje van
'vertel nog eens ouwetje', van
realiteit en mythevorming ba
lanceren ook de verhalen over
Queen en Red Hol Chili Pep
pers. Smakelijk leesvoer is het
wel.
Net als veel Engelse en Ameri
kaanse popbladen, zoekt Aloha
tamelijk vaak zijn toevlucht in
rubrieken. Onder de Douche,
Een Teken Van Leven, De Plaat
Die Mijn Leven Veranderde,
Sukkels Met Schmink (over Kiss
en andere beschilderde groot
heden), Twilight Zone (een te
rugblik op november 1969),
Waarheen Waarvoor (met ne
crologieën), het loopt over van
dergelijke terugkerende rubrie
ken.
Dat het blad vandaag de dag
uitpakt met een twee pagina's
lange cd-recensie van Toto, li
ve-recensies van Eurythmics en
Pretenders en verhalen over
(bijna) vergeten helden als Bee
Gees, duidt er op dat Aloha niet
geheel van deze tijd is. Geluk
kig staan daar wel verhalen te
genover met minder stoffige ar
tiesten als Supergrass en Daiyl-
lAnn. Wat zegt u, kent u die
niet? Dan is Aloha echt iets
Leidenaars in 'Goede Tijden, Slechte Tijden
leiden diana vis
Het televisiewereldje is klein.
Het is moeilijk om er tussen te
komen en veel gaat 'via via'.
Mark Pekelharing (30) en Ro
gier van Schoonderwoerd den
Bezemer (22) wéten er alles
van. De twee Leidenaar, beiden
actief in het amateurtoneel,
hadden een rol in de RTL 4-so-
ap 'Goede Tijden, Slechte Tij
den'. Inmiddels zit hun wërk bij
de serie er al weer op. Zij vertel
len hoe het ze verging en wat
voor ervaring ze eraan hebben
overgehouden.
Hoe zijn jullie aan je rol in de
serie gekomen?
Rogier: „Ik had al het één en
ander aan figuratie gedaan bij
GTST. Dan ken je wat mensen.
Ze hebben me toen min of
meer 'vastgehouden'. Ik heb
voor andere rollen in de serie
ook auditie gedaan. Voor het
vriendje van Kim bijvoorbeeld.
Die rol heb ik niet gekregen. Ik
kreeg die van Lucchino Olivie-
ro. Eigenlijk ging ik voor de rol
van Stefano, de zoon van Ludo.
Nu speel ik Stefano's stief
broer."
Mark: „Ik had me ingeschreven,
maar kreeg aanvankelijk geen
screentest omdat ik mijn oplei
ding aan de theateracademie
nog niet afgerond. Toen werd
het allemaal een beetje vaag.
Via via had iemand mijn cv
doorgespeeld en vervolgens
mocht ik toch auditie doen
voor de nieuwe 'lover' van Lau
ra. Dat ging niet door. Nu speel
ik een drugsdealer. Kijk, als je
eenmaal in dat wereldje zit dan
loopt het wel, maar het gaat
echt via heel geheimzinnige
wegen..."
Wat vonden jullie van de se
rie voordat jullie erin kwa
men? Er wordt vaak kritiek ge
leverd op de acteerprestaties.
Rogier: „Mensen moeten eigen
lijk eerst weten hoe de serie ge
maakt wordt en waar hij voor
bedoeld is. Het is een serie die
ontspanning biedt. Gewoon
Rogier van Schoonderwoerd den Bezemer (rechts) en Mark Pekelha
ring: „Mensen moeten eigenlijk eerst weten hoe de serie gemaakt
wordt." FOTO HIELCO KUIPERS
les."
Mark: „Het is een lopende
band-productie. Bij een speel
film-opname wordt voor één
scène gigantisch veel tijd uitge
trokken. Bij GTST staat alles er
in bijna drie keer op. Maar het
begin van de serie was inder
daad om te huilen."
Rogier: „Het was nog geen ge
oliede machine. Dat is het nu
wel."
Hoe word je als beginneling
opgenomen in de groep? De
andere acteurs kennen elkaar
natuurlijk al heel lang.
Rogier: „Dat hangt denk ik nog
al af van het soort rol dat je
hebt. Ik heb twee maanden
meegedraaid en werd wel opge
nomen in de groep. Ze weten
dan dat je nog een tijdje blijft."
Mark: „Voor mij ligt dat iets an
ders. Op zich waren ze wel aar
dig, maar ze komen niet snel
naar je toe. Ik had dan ook
maar een bijrol van een paar
weken."
jullie kenden elkaar al voor
Goede Tijden, Slechte Tijden...
Rogier: „Ja, van het amateurto
neel in Leiden. Ik zat bij kinder
theater Ploef en Mark bij Litte-
ris Sacrum. Ik heb ook nog een
blauwe maandag bij Litteris in
het bestuur gezeten. Het was
heel grappig hoe ik erachter
kwam dat Mark ook bij GTST
zat. De zomerstop was net ach
ter de rug en ik las op één van
de postbakjes ineens 'drugs
dealer Mark Pekelharing'."
Hebben jullie veel reacties
ontvangen?
Mark: „Een collega vroeg of ik
een lijntje coke voor hem kon
scoren. Dat was wel humor. En
bekenden belden om te zeggen
dat ze mij gezien hadden. Mijn
rol is maar klein, je merkt niet
eens dat ik meespeel.
Rogier: „Ik kreeg ook fan-mail.
Dal is heel raar. Een meisje van
zeventien spraak mij aan met
'U'. Heel vreemd. En ik kreeg
vragen als 'kun je goed zoenen'
en 'heb je een vriendin'."
Jullie spelen allebei slech
terikken. Is dat moeilijk?
Mark: „Ik had het daar wel even
moeilijk mee. Ik wilde zo slecht
mogelijk overkomen en deed zo
mijn best dat ik een aftreksel
van Dracula leek. Iedereen
schoot in de lach. Dat was erg
rot, ik zweette toch al peentjes.
Die zenuwen bleven ook gedu
rende de hele periode. Dat
houdt je trouwens wel scherp."
Wat hopen jullie hieraan
over te houden?
Rogier: „Mijn voorkeur gaat uit
naar televisie en film. Dus dit is
hopelijk een stapje in de goede
richting. Toneel is niets voor
mij. Dat is leuk als amateur."
Mark: „Dit is een leuke ervaring
geweest. Zo leer je het medium
goed kennen. Maar theater is
mijn grote liefde."
Rogier: „Je leert natuurlijk ook
een hoop mensen kennen zo. Je
houdt er veel contacten aan
over."