Provincie stemt in met nieuwe super in Sassenheim BARNING De Klarinet in Lisse viert een dubbel feest) Duin Bollenstreek VLieGen Mei MaRtinAir NaaR Het TroPiSche CuBa VaN ArKe ReiZen HoLGuIN yflRKE „Ik kan mijn zoon bijna niet oppakken, dan trek ik zijn huid los' Neem een proefabonnement, "7 WEKEN VOOR 39,95 BEL 071-5128030 ZATERDAG 6 NOVEMBER 1999 Verdeling huizen Kleipetten vertraagd runsburgDe verdeling van de laatste fase nieuwbouwwonin gen in De Kleipetten in Rijnsburg loopt vertraging op. De animo voor de wijk is groot, maar er blijken echter veel inschrijvers te zijn die op grond van medische urgentie voorrang vragen. De GGD moet die aanvragen beoordelen voordat met de verdeling kan worden begonnen, en dat duurt nog ten minste vier weken. Pas daarna worden de woningen verdeeld onder de inschrij vers. Loop- en fietswedstrijd hillegqmLopen over schelpenpaden en asfalt aan de rand van de Waterleidingduinen en fietsen richting het strand van Noordwijk is zondag 7 november mogelijk bij de wedstrijd 'Beach Run-Bike-Run'. De wedstrijd begint om 10.00 uur bij strandpaviljoen 'De Oase' aan de Langevelderslag in Noordwij- kerhout. De afstanden zijn zeven kilometer lopen, zestien kilo meter op de mountainbike fietsen en drie en een halve kilome ter lopen. Het inschrijfgeld bedraagt vijftien gulden. Belangstel lenden kunnen zich aanmelden bij de organisator: Triathlon - vereniging De Bollenstreek aan de Vossenlaan 5 in Hillegom, tel. 0252 524 016. CHEF ROZA VAN DER VEER, 071-5356451P \A VAN WANROOY, 07 peter van egmond De komst van een vierde Sas- senheimse supermarkt, in de zuidkant van het centrum, krijgt ruim baan van de provin cie Zuid-Holland. Volgens het Comité Koningspark Wilhelmi- nalaan Hoofdstraat heeft de komst van de grootgrutter naar Zuid negatieve invloed op het rustieke, parkachtige karakter van de omgeving. Maar die be zwaren zijn ongegrond ver klaard door het provinciebe stuur. Hiermee is de behandeling van het bestemmingsplan Centrum en Zuid door de provincie uit gelopen op een overwinning voor de gemeente. Die had in het bestemmingsplan de komst van een supermarkt van maxi maal 1.200 vierkante meter op pervlak opgenomen, evenals een grand café in het huidige Onderdak en een garage van 78 parkeerplaatsen. Dat was het comité Konings park Wilhelminalaan Hoofd straat te veel van het goede. De rustieke omgeving zou met die plannen vergiftigd worden door het verkeer naar de parkeerga rage, laden en lossen, glasgerin kel en andere herrie. Aan wéér een supermarkt (de vierde) in Sassenheim, redeneert het co mité, heeft geen enkele inwoner behoefte. En als die er dan toch moet komen, dan mét verkeers maatregelen en geluidsbeper king. De parkeerplaatsen zou den bijvoorbeeld in twee on dergrondse garages moeten worden ondergebracht. Volgens gedeputeerde staten is er wel degelijk behoefte aan nog een supermarkt. In 1992 wees een onderzoek uit dat er nog 1.400 vierkante meter grootgrutter bij kon in Sassen heim, en sindsdien is de totale vloeroppervlakte ongeveer ge lijk gebleven. De komst van Vo- mar naar het Essenplein is on zeker, omdat de benodigde winkelruimte al is verhuurd aan andere winkels. Volgens het provinciebestuur zou de komst van de super 'nauwelijks ingrijpen in de parkachtige omgeving'. Op de bewuste plek zelf is helemaal geen groen aanwezig, de bouw hoogte is beperkt tot zes meter en geluidsoverlast van verkeer, glasbakken en winkelwagentjes kan met milieuvoorschriften worden ingeperkt. Mocht er geen ondergrondse garage ko men, dan kan het parkeren nog altijd binnen een pand plaats vinden. Andere bezwaarmakers heb ben geprobeerd mee te liften de bezwaren van het comité. On der hen de eigenaar van Villa West-End aan de Hoofdstraat, 'buren' van de gewraakte super, horecavoorziening en garage. Zo zou de komst van het grand café de horecaontwikkeling aan de Oude Haven in de wielen rij den. Ook hij is in het ongelijk gesteld. Behalve op één ander punt: hij mag, wat de provincie betreft, aan Villa West-End een kantoorbestemming geven. Kom kijken en luisteren naar onze nieuwe akoestische piano's met ingebouwde digitale piano! Nu kunt u probleemloos dag en nacht pianospelen. Een plezier voor uw buren en huisgenoten! Naast piano kunt u clavecimbel, kerkorgel en viool spelen én uw spel met de sequencer opnemen, dus dat wordt quatre-mains in je eentje. Baming heeft verschillende pianomerken hiervan nu op voorraad o.a. Yamaha, Scholze en Schulmann. kom NU snel spelen bij: AL 78 JAAR TOONAANGEVEND STATIONSWEG 11-17 LEIDEN TEL.: 071-5122858 parkeren: volg Centrum Noord, Morssingel en Molen de Valk. aanbiedingen cuba VaRaDeRo CieGo De AViLA CieGo De AViLA CieGo De AViLA 9 DAGEN 9 DAGEN 9 DAGEN 9 DAGEN 2-persoonskamer, tl VOOR INFORMATIE EN BOEKINGEN: Marktplein 191 Hoofddorp 023-5615861 Houtplein 2a Haarlem 023-5319019 Rijndijk 268 Hazcrswoude-Rijndijk 071-3419123 De Kempenaerstraat 26 Oegstgeest 071-5156951 Koornbrugstceg 3 Leiden 071-5140641 Markenburgplein 85 Hoofddorp 023-5622999 0252-524140 t/rrscMrcfckrütk aan-Arkc &e Kwart eeuw oude school breidt uit lisse diana vis Bijna 26 jaar na de opening van de school is het bij De Klarinet in Lisse tijd voor een dubbel feestje. De basisschool viert alsnog het 25-jarig jubileum en neemt tegelijkertijd het nieuw aan gebouwde gedeelte van de school in gebruik. Peter Bongaerts is sinds 1988 directeur van de school. Hij kijkt terug op een kwart eeuw De Klarinet. „Ik begon in een moeilijke periode. De school telde toen ongeveer 85 kinderen. Daar naast bevonden zich in de directe omgeving van onze school nog twee katholieke basisscho len met minder dan honderd leerlingen. Op 1 augustus van dat jaar zijn we met De Van Swa- nenburgh gefuseerd. Het aantal leerlingen steeg toen tot honderd vijftig." Eind jaren tachtig voerde het ministerie op heffingsnormen in. Dat had gevolgen voor De Klarinet, die als school niet vier jaar onder de norm van honderdvijftig leerlingen mocht blij ven. Het gevolg was een tweede fusie in 1992 met De Flamingo, waardoor het leerlingental verder steeg tot 225. Toch waren de fusies in die tijd niet altijd even gemakkelijk. „Het blijft altijd een strijd om het behoud van je eigen schoolcultuur. Bij fu sies verandert de school. Vooral ouders en lera ren hadden het hier moeilijk mee. Kinderen niet, die wennen zo snel. Ze kijken één dag de kat uit de boom en dan wint de nieuwsgierig heid het en maken ze vriendjes", weet Bongaerts. Het probleem van de ouders werd volgens hem opgelost door openheid te be trachten. Ouders mochten hun mening geven en suggesties inbrengen. „Wij zijn zeker niet in een ivoren toren gaan zitten, dat zou niets op lossen. Wij probeerden juist de drempel te ver lagen door de ouders bij De Klarinet te betrek ken." Niet alleen de ouders werden op deze manier benaderd, ook de leraren zelf hadden inspraak. Volgens Bongaerts is de manier van omgaan met de ouders en leraren de kracht (l school geweest. „We hebben de schoof fusie in 1992 van onderaf aan weer opgei Daarmee bedoel ik dat we een nieuw e hebben aangebracht die voor iedereen v passing was. We zijn gaan werken met e nieuwde 'handleiding'. We hebben dus n afspraken, regels en plannen gemaakt. 13 dereen weer gelijk en ontstaan er geen v len." t De Klarinet telt inmiddels 350 leerlin e door de omliggende nieuwbouwwijk D u polder groeit dit aantal nog altijd. Ook\D lerarentekort is geen sprake, in tegenste a veel andere scholen. „Wij proberen stagi binden aan de Sophia Stichting. Bij de% ting zijn alle katholieke basisscholen v Duin- en Bollenstreek aangesloten, met dering van de scholen in Voorhout. Er is e ze leraren zelfs sprake van een vervangei We hadden tot voor kort alleen gebi>i ruimte. Dat is nu voorlopig even opgelc,f de nieuüve aanbouw. Inmiddels zijn er kalen, een kleuterspeelzaal en drie k >j ruimtes gerealiseerd, terwijl er slechts ei t get van de gemeente was voor drie Bongaerts: „Een groot gedeelte is tot st d komen door zelfwerkzaamheid van ou 1( collega's. Ik ben hen zeer dankbaar. Da zijn er bedrijven geweest die ons teg concurrerende prijzen hebben 'gespons t ben zeer trots op deze mensen en bedriji In de feestweek van 5 tot en met 13 no zijn er allerlei activiteiten op school. Op b 5 november was er een feest speciaal t ouders. Als afsluiting van de week is er 0 5 dag 13 november van 15-19 uur een reüi f alle oud-collega's en oud-leerlingen. In lokalen worden onder meer oud n opgehangen. Mensen die nog oude foto' c films en of ander materiaal hebben contact opnemen met Peter Bongaerts. 1 lefoonnummer van De Klarinet is 0252-1 j Dennis is niet verkeerd behandeld Het LUMC in Leiden reageer de verbaasd op de beschuldi gingen van Liesbeth Parlevliet. „Ouders van kinderen met een ziekte kunnen de werke lijkheid soms moeilijk accep teren", vertelt Wilma Berg man, dermatoloog in het LUMC. „Ze kunnen niet goed omgaan met de situatie waar in hun kind verkeert. Wij zijn op de hoogte van EB, niet ge specialiseerd, er is maar één specialist en die werkt in Gro ningen. Maar zodra er een kind met blaren wordt gebo ren duiken we direct de boe ken in om een diagnose te kunnen stellen. Er zijn name lijk heel veel huidafwijkingen waarbij blaren zichtbaar zijn. Het lijkt mij stug dat dit jonge tje verkeerd is behandeld. Mocht dit wel zo zijn dan is dat heel erg, dat mag natuur lijk nooit gebeuren. Maar zes jaar geleden, toen dit jongetje werd geboren, waren wij al net zo ver in onze kennis als nu. Ik kan me dan ook moei lijk voorstellen dat dit toen is gebeurd." De zes-jarige Dennis lijdt aan Epidermolysis Bullosa, een zeldzame huidafwijking. ei In Nederland wonen naar schatting negenhonderd mensen die lijden aan de zeldzame huidafwijking Epidermolysis Bullosa. Gemiddeld worden er vier baby's per jaar geboren met deze afwijking, waarbij de huid bij aanraking loslaat Behandeling is moeilijk, een medicijn bestaat nog niet. Onderzoeken zijn er wel, maar door de hoge kosten en de onbekendheid waardoor donaties minimaal zijn, staan deze nog altijd in te kleine kinderschoenen. De DEBRA-stichting vraagt dan ook om aandacht middels congressen. Liesbeth Parlevliet legt uit hoe moeilijk het is te levën met een kind met EB. voorhout diana vis „Toen mijn zoon geboren werd, kreeg ik zoals elke moeder mijn kind aangereikt, gewikkeld in een doek. Ik schoof de doek opzij, waarna hij direct bij mij werd weggehaald. Ik zag wel iets vreemds op Dennis zijn beentjes, ik dacht aan wijnvlekken, die kleur had het. Later bleek dat hij vanaf zijn knietjes geen huid had, het leek net op rauwe biefstuk." Liesbeth Parlevliet uit Voorhout heeft een zoontje van zes jaar met de zeldzame ongeneeslijke huidafwijking Epidermolysis Bullosa (EB). Een genetisch bepaalde afwijking waarbij de huid loslaat. Al bij de lichtste aanraking ontstaan blaren en open wonden. Dat zorgt voor veel pijn en misschien nog erger, voor jeuk. Grofweg kan de ziekte worden ingedeeld in drie klasses, die worden bepaald door de ernst van de aandoening. Dennis heeft de zwaarste vorm. Hij krijgt zijn voedsel zelfs via een slangetje direct in zijn maag, omdat ook in zijn mond en keel blaren zitten. Dat betekent voortdurende zorg en begeleiding. En dat, terwijl zijn ouders zelf niets van de afwijking wisten. „Ik had zelf nog nooit van EB gehoord. Het is ook heel zeldzaam, per jaar worden er gemiddeld vier kinderen in Nederland mee geboren. Zelfs in het toenmalige Academisch Ziekenhuis Leiden (AZL) hadden de meesten er volgens mij nog nooit mee te maken gehad. Dennis is daar gewoon 'mishandeld'. De dermatoloog heeft geconstateerd wat het was. Hij meldde ons dat we nog maar geen geboortekaartjes moesten versturen, misschien zou Dennis al binnen een paar weken komen te overlijden. Dat wist hij ons wel te vertellen, die kennis had hij. Maar tegen de verpleegsters 'vergat' hij te zeggen hoe Dennis behandeld moest worden. Dat het bijvoorbeeld ten strengste verboden was om Dennis aan het infuus te leggen. Dus deden ze dat wel, met pleisters. Bedenk zelf maar hoe dat eruit zag toen de pleister eraf gingen. Zijn complete huid liet los. Later weer hetzelfde verhaal toen ze de slangetjes door zijn neus aan zijn gezichtje vastplakten. Achteraf kreeg ik wel door dat die dermatoloog zelf waarschijnlijk ook niet wist wat EB precies inhield." In het ziekenhuis hebben Liesbeth en haar man Johan niet veel geleerd. Dat kwam pas toen Dennis werd overgebracht naar brandwondencentrum Beverwijk. „Daar zijn we fantastisch geholpen. Ze weten daar hoe ze met blaren en open wonden om moeten gaan. Niemand had ons in het AZL verteld dat de blaren doorgeprikt moesten worden, FOTO PRI\ 9 pijnaanvallen." Het is n voor Liesbeth om haar met pijn te zien, maar z t troosten is een probleei kan hem nauwelijks op r dan trek ik zijn huid los moet heel voorzichtig z anders hangen de veile]1 Liesbeth en Johan we al dat hun zoon waarsc niet ouder wordt dan d jaar. Hun enige hoop is 1 therapie. Dat staat nog kinderschoenen. „Ze hf nu ontdekt welk gen he i wat er precies ontbreek li gaat om een bepaald ei u niet wordt aangemaakt heeft DEBRA Nederlani 17, mogelijkheden tot ij fondsenwerving, zoals bijvoorbeeld de Hartsti DEBRA staat voor Dyst Epidermolysis Bullosa Association. Het is de j patiëntenvereniging vaal patiënten in Nederland c Liesbeth zet zich voor e vereniging in. „Het is h r moeilijk voor ons om ei 1 bekendheid te krijgen, lil hebben we nou juist wi 1 om het onderzoek in dt therapie te bevorderen, t Dennis is zes jaar en lijdt aan Epidermolysis Bullosa, een ongeneeslijke afwijking waarbij de huid loslaat. juist niet. Daar lieten ze ze zitten, dat had desastreuze gevolgen. Doordat de huid loszat bleef het vocht niet op een plek zitten, maar drong verder door onder de huid. In Beverwijk waren ze bekend met de afwijking. Zij hebben voor ons rondgebeld en informatie gezocht. Zo kwamen we in Groningen terecht. Daar was iemand gespecialiseerd in Epidermolysis Bullosa. Bovendien kwamen we er nog meer ouders met kinderen met EB tegen. Dat was wel fijn." Uiteindelijk komt al het werk toch bij Liesbeth en Johan te liggen. Liesbeth heeft haar baan in de drukkerij op moeten geven. De verzorging van Dennis is een dagtaak. De druk is nu wel wat afgenomen, want Dennis gaat sinds een jaar naar school. Hij bezoekt de mytylschool in Leiden, speciaal voor lichamelijk gehandicapte kinderen. „Daar hadden ze ook nog nooit een EB-patiëntje gehad. De eerste maand ben ik dan ook elke dag meegegaan. Zo konden de begeleiders zien hoe,ik het aanpakte. Mijn aanwezigheid hebben we toen langzaam afgebouwd. Ik kon niet zomaar niet meer gaan, ik was Dennis zijn houvast, zijn rots in de branding." De school heeft een positieve werking op Dennis. Hij heeft nu zelfs een paar vriendjes. „Ik zeg altijd maar: de lamme helpt de blinde, want dat is in dit geval ook zo. De andere kinderen hebben weer een andere afwijking of ziekte. Wat de één niet kan, doet de ander." De verzorging wordt er ondanks de school niet gemakkelijker op. Elke dag als Dennis om kwart voor vier met de taxi thuis komt moet hij het ergste moment van de dag doorstaan. Het verband moet eraf, losweken in een bad met chloor tegen infecties en daarna inzalven en opnieuw inpakken. Dat tafereel duurt ruim twee en een half uur. Elke vinger moet apart verbonden worden, anders groeien zij aan elkaar. Inmiddels begrijpt hij al wel dat hij anders is. „Dennis is heel slim. Hij weet dat hij niet kan stoeien met zijn vader en zusje Suzanne (3). Hij mag zich niet stoten en hij mag al helemaal niet vallen. Dan bedenkt hij gewoon een andere rol, bijvoorbeeld als aangever. Zijn zusje vliegt voor hem. Ze is heel behulpzaam. Dennis heeft gewoon een 'dun velletje'. Soms maakt ze ook wel eens misbruik van de situatie. Dan pakt ze bijvoorbeeld iets van hem af en rent daar heel hard mee weg. Ze weet dat hij haar toch niet achterna kan komen. Het blijft natuurlijk een kind van drie." Buitenstaanders zijn vaak wel vervelend. „Ze vinden het eng, vies of ze denken dat het besmettelijk is en zielig. Maar het is juist niet zielig. Aan zielig heeft Dennis niets. Hij moet het gewoon doen met wat hij heeft." Ondanks deze instelling is het voor Dennis niet altijd even gemakkelijk. Hij heeft constant pijn. Pijnstillers krijgt hij nauwelijks, omdat hij er daarvan op den duur steeds meer nodig heeft. „Op een gegeven moment helpen ze niet meer. Dan moetje de dosis verhogen, dat kan gewoon niet. Dan is het einde zoek. Nu krijgt hij ze alleen bij hele hevige

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1999 | | pagina 18