Oude boetzolder nu theater
Cultuur Kunst
Wangedrocht
Melanie C zonder Spice Girls
CEES WAAL
droomhuizen van prittstift en ongebreidelde fantasie
Wouterse magistraal in 'Keefman'
Eliades Ochoa praat met zijn gitaar
VRIJDAG 29 OKTOBER 1999
chef jan rijsdam. 071-5356444. plv chef caroline van overbeeke 071-5356440
Lang gekoesterde wens Katwijks Mimiek's Theater in vervulling
Heel onopvallend, in zijsteegje van een straat met rijtjes
huizen, ligt het nieuwe theater van de Katwijkse ama
teurtoneelgroep Mimiek's Theater. Het gebouw was al
enige tijd in gebruik als repetitieruimte, maar aanvanke
lijk had niemand gedacht dat deze oude boetzolder,
waar vissersvrouwen netten repareerden, kon worden
omgetoverd tot mini-theater. Vanavond wordt het thea
ter officieel geopend. Daarmee gaat een lang gekoester
de wens van Mimiek in-vervulling.
las vegas Oud en nieuw op de WB Radio Music Awards show
gisteren in Las Vegas. David Bowie zong één van zijn oude hits,
'Rebel, Rebel', nadat hij de Legend Award in ontvangst mocht
nemen. Zijn carrière overbrugt zo'n veertig jaar popmuziek en
vele genres. Bowie viel dan ook de eer te beurt als eerste opge
nomen te worden in de 'WB Radio Music Awards Hall of Fame'.
Lou Bega (links), de man die dit jaar garant stond voor de groot
ste zomerhit in Nederland, zong tijdens het evenement zijn
'Mambo No. 5'. foto's reuters
Quidam terug naar Nederland
Rotterdam Het Cirque du Soleil komt met het programma
'Quidam' terug naar Nederland. Na een reeks succesvolle voor
stellingen dit voorjaar in Amsterdam, doet het circus volgende
zomer voor het eerst een tweede stad in Nederland aan, en wel
Rotterdam. Quidam is wereldwijd al door 3,5 miljoen mensen
gezien. In Amsterdam kwamen volgens eigen cijfers van het cir
cus 300.000 mensen.
CD-presentatie Leidse band I$I$
leiden De Leidse band I$I$ presenteert morgenavond haar
nieuwe cd 'Edgar's Hair' in het LVC. Na het optreden van de
band is er een Halloweenavond 'The Trick or Treat show' met
dj's John en Hans. Het LVC aan de Breestraat 66 is geopend
vanaf 21.00 uur. Kaarten bij de WW, Velvet Music, Plato en de
VW.
Tina Turner gaat het rustiger aan doen
londen Wie Tina Turner in een stadion wil zien schitteren,
heeft nog één kans. De superster maakt volgend jaar voor het
laatst een grote wereldtoernee. In Parijs kondigde ze gisteren
aan dat ze het rustiger aan gaat doen. ,,Ik wil mijn werkgewoon-
tes veranderen, het moet wat kleinschaliger worden", aldus de
nog steeds vitale Turner, die volgende maand zestig jaar wordt.
Dan komt ook haar nieuwe album uit: 'Twenty Four Seven', ge
produceerd door het team dat ook verantwoordelijk was voor
'Believe' van Cher. Tina's laatste grote tpernee begint eind juni
Zürich en brengt haar in zeventien Europese steden.
Amerikaanse versie van 'De Lift'
badhoevedorp Regisseur Dick Maas is bezig met een Ameri-
katwuk» diana vis
„We waren al geruime tijd op
zoek naar een speelruimte voor
onszelf', aldus Harry de Reus,
oud-voorzitter en initiatiefne
mer van Mimiek's Theater.
„Het gebouw Tripodia was te
onpersoonlijk, we konden daar
geen mensen ontvangen."
Maanden werk is er gestoken
in het opknappen van de zol
der. „Het zag er niet uit. Totaal
geen sfeer, heel kaal en boven
dien ontbrak het aan van alles.
We hadden niet eens verwar
ming." De oude sitituatie is bij
na niet te vergelijken met de
staat waarin de zolder nu ver
keert. Naast een theaterzaal is
er een knusse ontvangstruimte
met een bar en zitgelegenheid
gerealiseerd. De zaal biedt
plaats aan veertig bezoekers.
Leden van de toneelvereni
ging kunnen nu eindelijk weer
de bühne op. „Iedereen heeft
meegeholpen aan de verbou
wing. Als iemand een uurtje
over had ging -ie aan de slag."
De schrik sloeg de leden van
de toneelvereniging om het
hart toen vorige week bleek dat
de gecreëerde theaterzaal in
strijd is met het geldende be
stemmingsplan. Dat plan laat
een klein ambachtelijk bedrijf
toe op deze locatie, maar geen
theater. Even dreigde de officië
le opening van Mimiek's Thea
ter de mist in te gaan, maar de
gemeente is vooralsnog niet
van plan roet in het eten te
gooien en staat het mini-thea
ter oogluikend toe.
De officiële opening van
avond wordt daardoor toch een
feestelijke aangelegenheid. Met
de voorstelling 'Sonate Patheti-
que', van de jongerenafdeling
van Mimiek's Theater, wordt
het mini-theater officieel in ge
bruik genomen. Over een week
is de beurt aan de volwassenen.
Op 5 november voeren zij de
voorstelling 'Freule Julie' op
van August Strindberg.
Reserveren voor de voorstel
lingen is noodzakelijk, omdat
het theater niet veel plaatsen te
verdelen heeft. De zaal is helaas
niet toegankelijk voor minder
validen: er is geen lift. Mimiek
hoopt daar zo spoedig mogelijk
iets aan te kunnen doen. Het
theater is gevesügd aan de Wet
houder Ouwehandstraat 9a in
Katwijk (tel. 071-4015190).
kaanse versie van zijn succesfilm 'De Lift'. Wanneer de rolprent
in roulatie gaat is nog niet bekend. 'De Lift' dateert uit 1983. Het
was Maas' eerste lange bioscoopfilm en werd een commercieel
succes. De thriller gaat óver een lift met een eigen wil die als
moordmachine diverse slachtoffers maakt. Komende donder
dag gaat Maas' jongste werk in première, de komische actie
thriller 'Do Not Disturb'. De film is volledig Amerikaans gespro
ken en speelt in Amsterdam.
Dichter Rafael Alberti overleden
madrid De Spaanse dichter Rafael Alberti is op 96-jarige leef-
üjd overleden. Alberti was de laatste vertegenwoordiger van de
literatuurbeweging Generatie van 1927, waartoe ook Federico
Garcia Lorca behoorde. Het werk van Alberti werd gekenmerkt
door helder taalgebruik en surrealistische elementen. Verder
stak hij zijn politieke opvattingen nooit ónder stoelen of ban
ken. In 1931 werd Alberti lid van de Communistische Partij. Tij
dens de Spaanse burgeroorlog vocht hij mee met het Volksfront
tegen troepen van generaal Franco. Na de burgeroorlog leefde
hij 38 jaar in ballingschap. Alberti was een van de meestgelezen
Spaanse dichters. Voor zijn werk kreeg hij in 1983 de Cervantes-
prijs, de hoogste onderscheiding voor Spaanstalige literatuur.
Oliviero
'Benneton'
Toscani krijgt
Huf Award
amsterdam
De controversiële Italiaanse
fotograaf Oliviero Toscani
krijgt volgende maand de
eerste KLM Paul Huf
Award.
Toscani was het brein
achter de omstreden recla
mecampagne van kleding
merk Benneton begin jaren
negentig. Hij maakte onder
andere de foto's van een
stervende aidspatiënt en de
met bloed doordrenkte kle
ding van een gesneuvelde
soldaat.
De prijs bestaat uit een
geldbedrag van 50.000 gul
den: de helft daarvan moet
de winnaar besteden aan
een opdracht.
„Als fotograaf heeft
Toscani de grenzen van zijn
werkterrein verlegd en
doorbroken", aldus de jury.
„Hij combineert zijn foto
grafisch vakmanschap met
een grote dosis vindingrijk
heid."
Bij het bekendmaken van
de prijswinnaar besteedt de
luchtvaartmaatschappij
geen aandacht aan de op
vallende reclamefoto's (en
campagne) die Toscani
voor het kledingmerk op
zijn naam heeft gebracht.
„Hij heeft veel meer gedaan
dan dat", aldus een woord
voerster van de KLM.
De trofee wordt op 19 no
vember in New Metropolis
in Amsterdam uitgereikt
door naamgever Paul Huf
en president-directeur Van
Wijk.
De prijs is in maart inge
steld om te vieren dat Huf
50 jaar foto-opdrachten
voor de KLM uitvoert.
Amsterdam Het moet enigszins bevreemdend zijn
voor Melanie C om voor een zaal te staan die hoog
uit voor driekwart gevuld is. Eén ding zal haar wel
vertrouwd zijn voorgekomen: de aanblik van idolate,
kleine meisjes die gisteravond in Paradiso met hun
vader of moeder zo dicht mogelijk bij het podium
stonden. Halverwege het openingsnummer van haar
solo-cd wordt het eerste teddybeertje al aan haar
voeten geworpen. Melanie C keurt het geschenk
geen blik waardig. Beertjes passen namelijk niet zo
bij het nieuwe imago dat ze zichzelf heeft aangeme
ten; Met haar gekortwiekte haren, haar tatoeages en
t-shirt van de Sex Pistols wil ze de wilde kant van
zichzelf laten zien. foto cpd/rob verhorst
Irude zomer van 1974 bracht een
toenmalige wethouder van Gro
ningen, Jacques Wallage, een
werkbezoek aan links Leiden
met in zijn kielzog een jonge ar
chitect: Carel Weeber. De toen
nog onbekende en bescheiden
architect
mocht in de
studentenec-
clesia aan het
Rapenburg
vertellen over
het zieken
huis dat hij
voor Noord-
-Vietnam
ontiuorpen
had.
Toen ik in
de jaren tach
tig voorzitter
van de lande
lijke Federatie
Welstand
was, kwam ik
Carel Weeber
tegen in zijn
rol van be
stuurder van
de Bond van
Nederlandse
Architecten.
Geleidelijk
radicaliseerde
het standpunt
van prof. ir.
Carel Weeber
over welstandszorg. Nu heeft hij
het zelfs over 'inquisitiemetho-
den' en 'architectuurpolitie'. De
media verdringen zich om van
hem te vernemen dat de panden
aan de Amsterdamse grachten
(net op de werelderfgoedlijst ge
plaatst) best net zoveel reclame
aan de gevels mogen hebben als
die aan het Damrak. Weeber is
de advocaat van 'het wilde wo
nen', dat bij nadere beschou
wing vooral kitscherig en heel
duur wonen blijkt te zijn. Zelfs
deze krant deed onlangs mee
aan het modieuze ridiculiseren
van de welstandszorg. Geïntimi
deerd zwijgen de welstandscom
missies.
Carel Weeber is de architect
van de Zwarte Madonna in Den
Haag. Gelukkig wordt de flat nu
zo ingebouwd, dat je er bijna
niets meer van ziet. Maar je zult
er maar moeten wonen. Bekend
om de geringe woonkwaliteit is
ook zijn Paperclip in Rotter
dam, een gebouw dat bedoeld is
om vanuit de lucht te bekijken.
Ter wille van de nuancering nog
iets aardigs over Carel Weeber:
hij heeft in Rotterdam tegenover
het Van Nellegebouw een prach
tige en kleurrijke gevangenis ge
bouwd.
Leiden is tot dusver gebouwen
van Weeber bespaard gebleven.
Helaas is nu bijna een gebouw
gereed dat sterk aan de architec
tuur van Carel Weeber verwant
is. Het architectenbureau Hoo-
geveen BV tekent voor het on
voorstelbaar afgrijselijke ge
bouw 'Arcadelocatie', het nieu
we kantoor voor de Sociale Ver-
zekeringsBank naast het station
Leiden Centraal. Als je op het
perron weer eens op een ver
traagde trein staat te wachten,
kun je niet naar het nieuwe
bouwsel kijken zonder depri te
worden. Het gebouw is lomp en
straalt een grote minachting
voor zijn omgeving uit. Het Is
nog groter, grover, grijzer en
grauwer dan de toch al heel le
lijke hoge kantoorflat ertegen
over. Het
enige po
sitieve
van hét
nieuwe
wordt
naast het
station
niet dezelfde architectonische
kwaliteit gerealiseerd als die
van de nieuwbouw voor het
Hoogheemraadschap Rijnland
(architect Jan Brouwer) of de
parkeergarage bij het LUMC
(architect Bas van Hille)? Het
antivoord staat op een bord dat
de gemeente op het nieuwe ge
bouw heeft geplaatst. Tekst: 'Het
antivoord op ambitie'. De leus
'Niets lijkt op Leiden' is stupide,
maar dit is nog erger. Gevreesd
moet worden, dat de nieuwe
lompe grijsheid inderdaad de
ambitie van het stadsbestuur
Ruim een jaar geleden kwani
de Leidse VVD-fractie met een
prima discussienotitie over ar
chitectuur. Melanie Schulz van
Haegen tekende voor deze nota.
Sinds kort heeft zij voor de WD
zitting in het college van b en w.
De notitie zou alsnog serieuze
aandacht van het stadsbestuur
kunnen krijgen.
Deze zomer heeft het Rijn
lands Architectuur Platform zijn
profiel versterkt. De welstands
commissie is vernieuwd. Kort
om, er gloort hoop op een de
stad waardiger architectuur- en
welstandsbeleid. Het nieuwe
wangedrocht bij het station is
een voorbeeld vah snelle bouw,
snelle winst en wegwezen. Ver
antwoordelijk voor de bouw is
Mabon BV. De projector! tivikke-
lingpoot MAB is de bedenker
van de grootschalige sloop voor
de veel te massale nieuwbouw
in het Aalmarktgebied. Om daar
Weeberiaanse toestanden te
voorkomen, is niet alleen een
helder en doordacht steden
bouwkundig- en architectuur
beleid hard nodig, maar even
zeer een veel strenger, kritischer
en zelfbewuster welstandzorg.
xidse architect Robert Mulder geestelijk vader van bouwproject voor kinderen
theater recensie
tblo cabenda
hoenendozen zijn taboe. En
ik eierdozen doen ze dit jaar
laar niet. Want vaste vormen
perken de kinderlijke ver-
eldingskracht. „Kinderen
aken de meest fantastische
igen als je ze maar de vrije
rid geeft," zegt de Leidse ar-
litect Robert Mulder.
Op 21 november vindt 'Bou-
i in de Beurs' voor de twee
maal plaats. Een project
>or kinderen van zeven tot en
iet twaalf jaar, die in de Beurs
tn Berlage met professionele
iddelen en dito begeleiding
n maquette van hun droom-
ïis mogen maken. Robert
ulder, geestelijk vader van het
:oject, rekent op 600 kinderen
heeft een verlanglijstje van
lertig vooraanstaande archi-
cten om hen te begeleiden.
Ve zijn nog bezig met Rem
aolhaas."
Vorig jaar, bij de eerste 'Bou-
en in de Beurs' vroeg Mulder
in collega om meteen maar
;t beste grafische bureau dat
kende te bellen met de vraag
ze het affiche voor 'Bouwen
de Beurs' wilden ontwerpen,
om er meteen bij te zeggen
it het gratis moest. Geen pro-
eem. Als het voor kinderen is
worden de woorden 'beste
ntje' en 'belangeloos' in één
em genoemd. En dus lag het
en man sterke grafische bu-
u Manifesta in Rotterdam
paar dagen stil om zich he-
aal te wijden aan het affiche
r 'Bouwen in de Beurs',
et een klein beetje brutale
arme en prikkelende geest-
ft trok Mulder zo ook een
professionele begeleiders
n. „Wat doe je als je archi-
ten nodig hebt om een
Twee deelnemers aan 'Bouwen in de Beurs' van vorig jaar met de maquette van hun droomhuis, foto s pr
bouwproject voor kinderen van
de basisschool te begeleiden?
Dan pols je allereerst vaders en
moeders. Wellicht dat er een^
paar architecten tussen zitten."
Maar, kinderen vertrouwd
maken met 'wat een architect
nu eigenlijk doet' bleek niet al
leen de ouders aan de spreken.
Bouwmeesters als Liesbeth van
der Pol, Sjoerd Soeters, Carel
Weeber en Herman Herzberger
gingen vorig jaar november met
rode veiligheidshelmen de
beurs rond om kinderen van
bouwadvies te voorzien. Hoge
heren en dames, die gewoonlijk
gepassioneerd met elkaar van
mening verschillen, stonden
eensgezind ten dienste van het
leergierige grut.
Het resulteerde ook in een in
drukwekkende verzameling van
sponsors, assistenten en plas-
geitebreiers met mobilofoons.
50 Kilo pepernoten, roosvicee
en een rij kinderen van de
Beursingang tot aan de Bijen
korf. Alles om 550 architecten
in de dop, niet gehinderd door
enige kennis, door het avontuur
van het ontwerpen van een
droomhuis van Prittstift en
nietjes te loodsen. 'Bouwen in
de Beurs' was een logjstiek
hoogstandje. Nederlands groot
ste ontmoeting van kind en
bouwkunst, die in tweeënhalve
maand uit de grond werd ge
stampt.
In een paar uurtjes werd door
kinderhandjes, in uiterste con
centratie, de wetten van de ar
chitectuur drastisch herschre
ven. „Wordt het te donker? Dan
knippen ze gewbon een paar
gaten in de muur. Valt er iets
om? Dan zetten ze er gewoon
een wandje tegenaan. Een kind
gaat gewoon uit van zijn eigen
fantasie, zijn droom, zonder
een plan. Gewoon beginnen,
alsof het de normaalste zaak
van de wereld is. Heel verfris
send om dat te zien. En geen
enkel kind toonde een greintje
gêne om zijn eigen ontwerp toe
te lichten." Mulder glundert.
„De Bond van Nederlandse
Architecten was enigszins ver
baasd. Dat waar ze al jaren mee
bezig zijn, met schamel resul
taat, lukte plotsèling in één dag:
interesse wekken bij een groter
publiek. Dat is ook nodig. Ar
chitecten hebben zich enigszins
buiten de maatschappij ge
plaatst en stellen zich ongevoe
lig op voor kritiek. Het is niet
mijn bedoeling om met kinde
ren die mannen en vrouwen in
zwarte pakken uit hun ivoren
toren te lokken. Als dat gebeurt
is het een prettige bijkomstig
heid. Maar het kind moet cen
traal blijven staan. Zozeer zelfs,
dat bij elke tafel tien stoeltjes
voor tien kinderen staan. De ar
chitect mag er letterlijk en fi
guurlijk bijstaan. We willen
zelfs geen ouders op de vloer."
Het project was vorig jaar zo
succesvol dat de Stichting Boü-
wen in de Beurs met het over
gebleven geld onderwijspakket
ten kon samenstellen. Het Ne
derlands Architectuurinstituut
exposeert begin december, net
zoals vorig jaar, de meest bij
zondere droomhuizen. De
roem van de kinderbouwers is
zelfs doorgedrongen tot het we
reldcongres van architecten in
Peking. „Mede hierdoor wordt
de Bond van Nederlandse Ar
chitecten nu gezien als deskun
dig op het gebied van architec
tuur en onderwijs." En ook
Mulder steekt er wat van op. „Je
wordt eraan herinnerd dat er
eigenlijk geen enkele reden is
om een huis met puntdak en
schoorsteen te ontwerpen."
Kinderen kunnen een folder
aanvragen of zich opgeven
voor 'Bouwen in de Beurs': tel.
06-53678825. Voor meer infor
matie zie website: www.dds.nl-
/bouwenindebeurs.
dick van teylingen
Voorstelling Keefman, door het RO Theater. Spel: Jack Wouter-
se. Gezien: gisteravond, LAKtheater, Leiden.
Wat kan toneel toch simpel zijn. Een goeie tekst
en een gedreven acteur die zijn vak verstaat zijn
genoeg voor een sterke voorstelling. Met de kwa
lificatie 'een gedreven acteur die zijn vak ver
staat' doe je Jack Wouterse trouwens te kort. Hij
bepaalde gisteravond het verschil tussen een
goede en een gedenkwaardige voorstelling. Wou
terse is voor film en theater inmiddels een veel
gevraagd acteur en heeft met 'Keefman' weer een
parel toegevoegd aan zijn groeiende status van
acteerfenomeen.
Maar laten we bij het begin beginnen. In 1972
verscheen 'Keefman' van Jan Arends, een verha
lenbundel vol mensen die meer of minder van
het paadje geraakt zijn. In het titelverhaal gaat
Keefman in een serie geschreven of gedachte
brieven het gevecht aan met zijn psychiater. De
brieven beginnen allemaal met dezelfde wrange
aanhef: "Vriend'. Keefman lucht zijn hart, pro
beert greep te krijgen op de reden en achter
grond van zijn verblijf in de inrichting, maar het
lukt hem niet zijn leven naar zijn hand te zetten.
Zijn redeneringen lijken logisch, maar raken on
derweg uit het lood, zodat hij zichzelf tegen
spreekt of uitkomt bij een wonderlijke conclusie.
Tegelijk zie je dat zijn psychiater hem behan
delt met professionele kilheid, leugentjes om
bestwil en sussend paternalisme. Geen wonder
dat woede, wanhoop en tranen door zijn verhaal
heenbarsten. Wouterse brengt dat prachtig. Hij
wordt niet zielig of sentimenteel, en je blijft hem
serieus nemen, zelfs in hemd, onderbroek en
sokken. Probeert u het eens, zo gekleed uw waar
digheid te behouden. Ook als u niet zoals Wou
terse een man van bijna twee meter bent met een
stevige buik, is dat een pittige opgave.
Aan de kracht van acteur en tekst voegt regis
seuse Alize Zandwijk weinig toe, maar wat ze
doet is raak. Ze laat Wouterse met een klap kort
sluiting maken, een duet aangaan met Janis Jop-
lin en zichzelf boeien met wit tape. Het decor van
Thomas Rupert is ook kaal maar precies goed:
een rij wasbakken geven de sfeer van de inrich
ting aan. Alleen de laatste zinnen, een toege
voegd gedicht van Arends, passen niet bij de
angst en de drift van het voorafgaande. 'Ik ben
niet bang voor wat er zal gebeuren. Er zullen wit
te dieren door het veld gaan lopen en dat zal alles
zijn.' Maar het is wel een prachtig excuus om de
vloer vol te leggen met dieren, gemaakt van de
suikerklontjes die Keefman niet in zijn thee deed.
muziek recensie
sabine van den berg
Concert: Eliades Ochoa y el Cuarteto Patria. Gehoord: gister
avond, Stadsgehoorzaal, Leiden.
Niet nadenken, spelen. Voelen. Nooit vergaat de
volksmuziek, wortel van de hedendaagse een
dagsvliegen waarop de radio ons trakteert. On
verbloemde klaagzang, uitbundige melodie.
Stem van het volk, cultuur van je land. Spaans
was de voertaal gisteravond in de Stadsgehoor
zaal. Eliades Ochoa y el Cuarteto Patria gaven
zo'n concert waarbij niets moet maar alles mag.
Sommige luisteraars gaan er eens helemaal voor
zitten, anderen zochten direct een staanplaats;
op de Cubaanse son kun je heerlijk dansen.
Zwarte hoed op het hoofd en zijn gitaar voor
de buik. Afkomstig uit Santiago en overal ge
speeld. Samen met een tweede gitarist en een
bassist, leeftijdgenoten, en een drietal jonge mu
zikanten geeft Ochoa een krachtig concert met
een zonnig humeur. Geen gesol; pak je instru
ment en dan gaan we pas praten. Van zijn cd 'Su
blime Ilusión' speelt hij een bolero: 'Mi Magdale-
na', voor een geliefde; zo'n beeldschone vrouw
met de allure van een vorstin.
Als je niets anders doet dan spelen, sneuvelt er
nu en dan een snaar. Maakt niet uit. Pak de re
servegitaar en ga vrolijk voort. Het karakter van
de uitvoering is informeel maar meesterlijk sterk.
De stemmen kleuren mooi bij elkaar, maken dat
rauwe, iets snerpende geluid begeleid door ma-
racas, strakke bas en trompet. Ochoa gaat staan
en zingt als een zuidelijke troubadour, met passie
en gemak. Zijn stem komt vanachter de navel
vandaan, de gitaarsoli hebben een eigen sound,
het samenspel leeft, vibreert. Ie voelt de energie,
wisselwerking tussen het geluid van een ervaren
generatie en een groepje jonge muzikanten. Dat
is een machtige combinatie die zorgt voor een vi
tale en dynamische melodie.
Ochoa is zijn gitaar duidelijk de baas, maar hij
praat evengoed met zijn instrument. Folklore in
haar volle glorie. Die je op een marktplein tegen
zou kunnen komen, maar die door haar talent op
een ver Leids podium is beland.
