'Ik rook de geur van
20.000 jaar geleden'
TV-
WEER
Baanbrekend medicijnvoorstel
MAANDAG 25 OKTOBER 1999
COMMENTAAR
Een adviescommissie onder voorzitterschap van oud CDA-minis-
ter Bert de Vries spreekt een vernietigend oordeel uit over de wijze
waarop de overheid tot dusver heeft geprobeerd de kosten van het
medicijngebruik in te dammen. Patiënten, artsen, apothekers, me
dicijnfabrikanten en zorgverzekeraars zijn de gevangenen van een
systeem dat alle betrokkenen ogenschijnlijk voordelen biedt.
In werkelijkheid, zo concludeert de commissie, is de verhouding
tussen prijs en kwaliteit zoek en kan tegen aanzienlijk lagere kos
ten hetzelfde resultaat worden geboekt. De commissie stelt om die
reden een radicaal gebaar voor: de overheid moet haar bemoeienis
nagenoeg staken en de markt het werk laten doen.
Zoals alle voorstellen die de charme van de eenvoud uitstralen,
kun je er meteen twee vragen bij stellen: als het zo simpel kan,
waarom is het dan niet eerder gebeurd en als het niet eerder is ge
beurd, kan het dan wel zo simpel? Zeker is in elk geval dat het ont
breken van concurrentieprikkels een prijsopdrijvend effect heeft
en dat de inspanningen van de overheid om de kosten te beheer
sen een ondoorzichtig en stroperig stelsel hebben opgeleverd dat
met meer marktwerking inderdaad ten dode lijkt opgeschreven.
Daarvoor in de plaats moet een nieuwe praktijk groeien waarin de
zorgverzekeraars primair verantwoordelijk zijn voor een betaal
baar en beperkt pakket van goede medicijnen. Het succes van de
hele operatie wordt echter wel degelijk bepaald door artsen en pa
tiënten. De arts blijft de hoeder van de kwaliteit. En ook hij moet
dagelijks op het spreekuur de strijd aan blijven gaan met patiënten
die veelal liever mét dan zonder recept naar huis gaan.
Gestolen goed gedijt niet
Sommige W-makers jatten zo veel ideeën dat het bijna weer origi
neel begint te worden.
Een mooi voorbeeld is het Veronica-program ma 'Gaan of Staan'.
Zo'ti beetje de hele uitzending vraag je je af: waar hebben ze dit nou
weer vandaan? De opzet van Gaan of staan vertoont namelijk hevi
ge gelijkenis - om het maar voorzichtig uit te drukken - met het al
oude Top of Flop. Maar ook bij de Soundmix Show is stevig leentje
buur gepleegd. Verder hebben de makers zich laten inspireren door
het sfeertje van de Comedy Factory, hebben ze de band uit de talk
show van David Letterman gekopieerd, het decor van Jerry Springer
nagemaakt en het systeem van kijkersjury uit het Eurovisie Songfes
tival overgenomen.
Overigens blijkt ook hier weer dat gestolen goed zelden gedijt. On
danks al het jatwerk is 'Gaan of Staanniet om aan te zien.
Komt trouwens ook een beetje door de kandidaten die ze voor deze
talentenjacht - want dat is het eigenlijk, ondanks alle toeters en bel
len - hebben opgetrommeld. Het podium lijkt louter bevolkt met ar
tiesten die bij Hennie Huisman al in de allereerste selectieronde on
middellijk op straat zijn gekieperd. Ze zingen vals of ze spelen vals.
En de enkele keer dat ze muzikaal wel door de beugel kunnen, blij
ken ze een uitstraling van een mud aardappelen te hebben.
Twee in hard-rock kleding gehulde nerds met Elly en Rikkert-liedjes
hebben bij het publiek nog liet meeste succes. En een - dat moet ge
zegd - reggae-band waar verder weinig op aan te merken is. Maar
daarvoor moet de kijker wel het optreden van een 'levende tuinka
bouter' wegslikken - de schlager-zingende idioot die achter om
schrijving schuilgaat is trouwens een regelrechte belediging voor de
kleine stenen tuinvriendjes. En verder een zingende Tante Sidonia,
een dame die 'I've got the music in me' krast, en dus een ongelooflij
ke leugenares blijkt te zijn, en een zekere Ruud en Jan. die het lullig
ste dansje uit de geschiedenis van de showbizz blijken te kennen.
Als feestelijke hoogtepuntje komt ook nog even de winnaar van de
afgelopen keer langs.
Een verhelderend optreden.
De uitzending van vorige week moet minstens even slecht zijn ge
weest.
wil buys
Beatrix krijgt Het gouden pennetje
Koningin Beatrix gaat zaterdag
middag 27 november naar de
viering van het veertigjarig be
staan van het Nederlands Ge
nootschap van Hoofdredacteu
ren in Amsterdam. De koningin
zal de feestrede bijwonen van
schrijver Jan Wolkers. Ook
neemt zij het eerste exemplaar
in ontvangst van het jubileum
boek Het gouden pennetje. Bij
de jubileumviering in 1984 stel-
Aanhoudend zacht
Zwaar weer gisteren in de Kanaalregio. Winden met snelheden tot 130
kilometer per uur beukten op de kust rond het Franse Le Havre. Verder
kwam het opnieuw tot zware regenval in het zuiden van Spanje. In
Jerez de la Frontera viel gisterochtend 52 mm en in Cordoba is deze
maand al zo'n 220 mm opgevangen.
Bij ons valt het de laatste tijd meer mee dan tegen. Gisteren bereikte
de wind aan de kust geen hogere kracht dan 6-7 en regen viel er haast
niet. Pas aan het einde van de middag kwamen een paar actieve buien
opzetten. Waddinxveen maakte rond 17,30 uur gewag van een
langstrekkende onweersbui. Er viel daar 3 mm. Er is daar deze
maand inmiddels 106 en in Hoofddorp 137 mm gevallen tegen
slechts 23 mm in het Achterhoekse Lichtenvoorde.
Afgelopen zaterdag was het trouwens in het hele land een for
midabele dag. De zon scheen volop en de temperaturen bereik
ten hoge waarden voor zo laat in oktober. In Bloemendaal
werd het 17,3 en op Valkenburgen Schiphol 17,1 graden. In
het oosten en zuidoosten werd maxima tot ruim 19 graden
geregistreerd. De normale temperatuur bedraagt 12 graden.
Morgen bepaalt een oostwaarts zwenkende uitloper van een
depressie boven het Skagerrak het weerbeeld. Onder in
vloed van het lagedrukgebied komen er enkele buien tot
ontwikkeling. Zo nu en dan is er ook zonneschijn en de tem
peratuur stijgt tot maximaal 14-15 graden. De wind ruimt
van zuid naar west tót zuidwest en is matig, langs de kust
krachtig van sterkte.
Gedurende de rest van de week wordt het weerbeeld bepaald
door een hogedrukgebied dat boven het Europese vasteland
gestalte krijgt. Tegelijkertijd neemt op het noordelijk deel
van de Atlantische Oceaan de depressiedruk sterk toe.
Schampende fronten veroorzaken periodiek wolkenvelden
maar zoals het zich nu laat aanzien houden we het op woens
dag en donderdag wel droog. De temperaturen blijven uitko
men op maximaal 14-15 graden. Aanhoudend zacht weer
dus.
jan visser
Dick Mol weer gewoon douanier na mammoet-expeditie
Bij het krieken van deze maandag stond Dick Mol vlak achter zijn huis in Hoofddorp weer
gewoon te blauwbekken bij de bushalte. Zo ben je als paleontoloog op het onherbergzame
Siberische schiereiland Taimyr bezig het historische erfgoed van een mammoet te bergen,
zo sta je als douanier te wachten op vervoer naar de werkplek op luchthaven Schiphol.
Hoezo terug in de dagelijkse anonimiteit na enkele dagen mikpunt te zijn geweest van de
achtervolgingswaanzin van cameraploegen? „Ik ga na al die fantastische belevenissen rond
de mammoet weer normaal doen en dat is ook heel mooi."
de het genootschap een aan
moedigingsprijs beschikbaar
voor jong journalistiek talent.
Deze prijs, Het Gouden Penne
tje, is sindsdien jaarlijks uitge
reikt. Alle prijswinnaars hebben
een bijdrage geleverd aan het
jubileumboek. De koningin
krijgt het eerste exemplaar uit
handen van de winnares van dit
jaar, Trouw-journaliste Wen-
delmoet Boersema.
Terug in zijn Hoofddorpse een
gezinswoning aan zo'n middle
of the road-woonerf defileren
flashbacks langs Dick Mol van
al wat hem de laatste vijf weken
overweldigde. Louter in super
latieven spreekt de 44-jarige co
ordinator wetenschappelijk on
derzoek van de mammoet-ex
peditie zich uit over de camer-
aderie onder de twintig man
schappen. En bovenal over de
berging van een 22.000 kilo
zware knaap van een mam
moet. „Een fantastische erva
ring. Na jarenlang alleen botten
te hebben opgegraven, heb ik
nu de geur van mammoetharen
opgesnoven. Nadat de föhn z'n
ontdooiende werking had ge
daan, rook ik wat ruim twintig
duizend jaar geleden uitstierf."
Wat Mol en zijn kompanen
rond de berging van de mam
moet in Taimyr hebben beleefd
en doorgemaakt, daarvan zul
len eerst op 12 maart volgend
jaar de kijkers van Discovery
Channel een twee uur lange
impressie krijgen. De natuur-
zender verwierf voor een paar
miljoen dollar de uitzendrech
ten, waarmee meteen de finan
ciering van de expeditie groten
deels was geregeld.
De zoektocht naar de 20.380
jaar geleden gestorven superoli
fant begon voor Dick Mol te le
ven met een telefoontje, dat
hem ergens in augustus vorig
jaar bereikte. Aan de andere
kant van de lijn meldde zich
vanuit Parijs ene Bernard Bui-
gues, al een jaar of tien organi
sator van Siberische poolreizen.
Bij toeval had deze ter plaatse
in een sauna vernomen dat no
maden, meer bepaald telgen
van de Dolganenfamilie Jarkov,
in 1997 een paar mammoets-
lagtanden hadden aangetroffen
ruim 200 kilometer noord
waarts van Khatanga. Be
nieuwd als Buigues was gewor
den, liet hij zich overvliegen
naar de vindplaats, alwaar hij
botten en haren uit de per-
mafrost-bodem zag steken. Be
zeten geraakt van de gedachte
dat de bodemschat moest wor
den opgegraven, nam Buigues
contact op met de Franse pale
ontologen Coppens en Pacaud.
Deze fossielenexperts noemden
de naam van Mol als degene
die Buigues moest hebben.
Mol: „In april zijn we naar de
vindplaats geweest. Er is vervol
gens een plan opgesteld, waar
bij voor een andersoortige ber
ging is gekozen dan bij de tien
eerder geborgen mammoeten.
Toen is met behulp van water
pompen telkens 's zomers de
permafrost ontdooid, wat het
nadeel had dat er naderhand
nooit onderzoek naar de bo
demgesteldheid kon plaatsheb
ben. Nu er gekozen is voor uit-
Dick Mol in zijn woonkamer, waarin alles getuigt v
dus zijn vrouw.
hakken, bestaat die mogelijk
heid wel."'
Als twaalfjarige jochie werd hij
na lezing van Het Keienboek
van amateur-geoloog Pieter van
der Lijn op het spoor naar het
verre verleden gezet. „Ik zag
een afbeelding van een mam-
moetkies. Zo raakte in van lie
verlee in de ban van paleonto
logie."
Met de jaren wist Mol zich zo
veel expertise te verwerven, dat
professionele wetenschappers
bevangen raakten door onge
loof, zodra hij als autodidact
zijn echte beroep onthulde. „Ik
ben en blijf douanier. Kan me
geen mooiere baan voorstellen,
al leef ik buiten mijn beroep
grotendeels voor fossielen.'"
Huize-Mol ademt verregaande
bezetenheid voor de nalaten
schap van vele eeuwen geleden
uitgestorven dieren uit. Veel
van het interieur laat zich be
zichtigen als een hall of fame
van immense mammoetbeen
deren, afgewisseld door mam
moetbeeldjes. Maar goed voor
hem dat zijn vrouw Frietje mee
leeft met de wetenschappelijk
liefhebberij van haar man, die
binnenshuis rond 15.000 on
derdelen van mammoeten om
vat en ongeveer 4.000 boeken
over fossielen. Frietje: „Zonder
die beenderen in huis zou het
hier maar een kale bedoening
zijn. Dit alles hoort gewoon bij
ons."
Vakantie vieren zit er voor de
familie Mol nooit aan. Alle vrije
dagen die bij de douane te ver
geven zijn, gaan op aan de pa
leontologische activiteiten van
de heer des huizes. Om extra
snipperdagen te scoren, werkt
Mol in de regel tijdens kerst en
tijdens de jaarwisselingen. Ter
compensatie gaat Frietje wel
geregeld mee naar congressen
waar ook ter wereld, waar Dick
is uitgenodigd op causerieën
over fossielen te houden. Zo
vloog ze ook een weekje over
naar Siberië. „Heel fascine
rend."
Hoewel Mol achteraf kan terug
kijken op een geslaagde missie,
heeft het zijn expeditie behoor
lijk tegengezeten. Zo kon de
eerste generator niet voldoende
energie leveren om de pneuma
tische hamers van de ingehuur
de Russische werklui aan de
gang te houden. Nieuwe tegen
slag kreeg de mammoetexpedi
tie nadat geheel volgens plan de
door een permafrostblok om
spannen, 22.000 kilo wegende
mammoet na graafwerkzaam
heden transportklaar was. Mol:
„Het probleem was dat de van
uit Zuid-Rusland gekomen heli
kopter na acht uur vliegen zon
der een druppel kerosine aan
de grond stond in Khatanga.
We konden kerosine krijgen in
Norilsk, maar dan moest een
vrachtvliegtuig wel vier keer op
en neer om voldoende vaten
over te vliegen. Kosten: vijftig
duizend dollar. En dat geld was
er niet meer. Afijn, na een
nachtje rondbellen had onze
expeditieleider Buigues het be
drag bijelkaar. Er was nog een
probleem: zelf hadden we de
mammoet op zestienduizend
kilo geschat, het gevaarte bleek
tweeëntwintigduizend kilo te
wegen. Hoewel het maximale
hefvermogen van de heli twin
tigduizend kilo bedroeg, was de
captain bereid het risico te ne
men om deze reus over te vlie
gen naar Khatanga, waar die is
opgeslagen in een ondergrond
se ruimte."
In april gaat Mol terug. Dan
worden er twintig föhnen gezet
op de behoudens een door de
Jarkovs ingeslagen schedel gro
tendeels intact zijnde mam
moet. „Ik denk dat vooral het
bodemonderzoek veel zal kun
nen vertellen over de omstan
digheden, die destijds tot het
uitsterven van deze dieren heb
ben geleid. Alle verhalen over
klonen ten spijt, geloof ik per
soonlijk niet in een leven voor
de mammoet na de dood zo ve
le eeuwen geleden. Want stel
dat het lukt met het klonen,
waar moet je zo'n gigantisch
beest kwijt?! Nergens is een bio
toop te vinden."
Terug uit Siberië weegt Mol als
gevolg van de doorstane ontbe
ringen tien kilo lichter dan toen
hij medio september van Schip
hol vertrok. En hij rookt weer.
„Twintig jaar niet gedaan. Dat
komt zo: Russen zijn fanatieke
wodkadrinkers en fervente paf-
fers. Ik rookte niet en ik dronk
niet. Ik dreigde straal genegeerd
te worden door de Russische
tolken, totdat ik om een sigaret
vroeg. Ik was meteen de popu
laire jongen. Ach, je moet wat
over hebben voor deze mooie
wetenschap."
gerard van putten
Sober noch humaan
De mooi-weer-kampeerders struinen op de Kampeer
Caravanrai, wij staan met onze sleurhut gewoon
in het bos. Overdag wordt het met een gure oosten
wind amper tien graden, 's nachts daalt het kwik een
meter boven de grond tot het vriespunt. Wij slapen
een meter boven de grond. De buitensporters met hun
lichtgewichttenten, éénpitsbenzinebranders en zelf-
opblaasbare matrasjes mogen dan neerkijken op ca-
ravanbezitters, op onze camping zijn in deze herfst
vakantie de tentjes net zo zeldzaam als de schaaltjes
baklava in de etalage van de warme bakker in Kol-
lum.
Het dédain van tentkampeerders voor bezitters van
een toercaravan is terug te voeren op het gebrek aan
ontberingen dat de laatste categorie ondervindt
tijdens de vakantie. Kamperen is afzien en dat
kan niet in een onderkomen op wielen, met een
koelkast en een kachel. Deze houding komt
voort uit onbegrip en onwetendheid. Als kam
peren lijden is, hebben wij de afgelopen week
gekampeerd.
Dat begon al met het besluit om op pad te
gaan. Wat brengt een mens ertoe om na vijf
weken kamperen in eigen huis, het eind van
een verbouwing te vieren door met het hele ge
zin in een ruimte van vijf bij twee meter te
kruipen? En dan ook nog in een gebied waar
delen van de autochtone bevolking vijandig
staan tegenover vreemdelingen: Friesland.
Wij staan in Gaasterland, in één van de weini
ge stukjes bos die de provincie rijk is, net buiten
Oudemirdum (Aldemardum). De plekken zijn
ruim en mooi maar, anders dan in Kollum,
heeft de beheerder zo zijn eigen manier om
DICK VAN DER PLAS
zijn xenofobie tot uitdrukking te brengen. Hij heeft
de afgelopen jaren vooral geïnvesteerd in zijn dienst
woning (het moet gezegd: de man woont prachtig)
maar lijkt met de staat van de sanitaire voorzienin
gen opzijn terrein de herinneringen levend te hou
den aan de tijd dat mensen hun behoefte deden op
een houten kist met een slecht passend deksel. De op
vang is sober noch humaan. Warm water krijg je al
leen via muntjes (kennelijk eveneens uit de Romeinse
tijd, want er zit nog een gat in), en ook douchen gaar
via de automaat (muntjes zonder gat).
Kamperen in de heifst en de winter is leven met per
manente angsten: is er stroom, doet de kachel het en
hebben we beeld op de televisie? De dagen worden
korter, er is Champions League, dus als de angsten
één en twee zijn bedwongen, bestaat mijn volgende
klus uit het opzetten van de televisiemast en het be
vestigen van de antenne. Wij worden teruggeworpen
op Nederland 1. 2 en 3 en een Friese zender. Die laat
ste is kraakhelder (liet beeld tenminste, van het ge
luid kunnen we met onze taalachterstand geen cho
cola maken), maar de eerste drie zijn met geen moge
lijkheid gelijktijdig scherp te krijgen. Van zender wis
selen betekent van achter je wijntje de vrieskou in
stappen om aan de antenne le draaien, gevolgd door
moeizame conversaties door dubbel glas ('wordt-ie zo
beter?').
Onze nieuwe Italiaanse keuken hebben we in de steek
gelaten voor een gasstel waarvan de pitten speels in
een driehoek staan, waardoor geen enkele pan er fat
soenlijk oppast. Voedsel moet je laten roteren om het
goed te verwannen. Op het menu staan ovennatig
veel peulvnichten, wat funest is voorde binnenat-
mosfeer. Met drie stemmen voor en één tegen wordt
besloten dat ik alleen om te plassen gebruik mag ma
ken van het caravan toilet, maar voor al het overige
over een onverlicht bospad naar het onvenvannde
toiletgebouw moet stommelen. Van wandelen krijg je
hier geen blaren maar een loopneus. Niet voor niets
zag ik bij de VW in Sloten (Sleat) op een zakdoek het
opschrift 'In goede Fries is altijd ferkdlden' gebor
duurd. Halverwege de week hang ik mijn bruine
winterjas aan een haakje op een wc-deur die overdag
door iemand blauwgrijs is geverfd. Er hing wel dege
lijk nog een bordje 'Nat', zie ik de volgende ochtend.
Met z'n vieren in een kleine ruimte bivakkeren, bete
kent jezelf wegcijferen. Dat kan ik als geen ander,
merkt mijn echtgenote op als zij de kinderen wast,
aankleedt, de boel aan kant maakt en de maaltijden
bereidt. Voor je het weet loop je elkaar in de weg bij
dit soort activiteiten, beaam ik, terwijl ik me nog eens
behaaglijk uitrek in het hoekje van de rondzit met
710 pagina's 'Tot op het bot' van Frénk van der Lin
den. Alleen aan de afwas van het avondeten (te om
vangrijk voor het caravanwasbakje) kan ik me niet
onttrekken. Als ik in het schemerdonker met de vuile
vaat over uitstekende boomwortels naar het half
overdekte afivasgedeelte struikel, passeer ik zo'n grof-
geribbelde noodbehuizing met warm en koud stro
mend water, een aansluiting op het riool (dus een
toilet met spoeling en een douche) en een digitale te
levisieschotel op het dak.
Het is niet van de kou dat de rillingen over m'n rug
lopen.
Mensen in een stacaravan, dót zijn geen kampeer
ders.
de tr
Nog 68 dagen en het ni
we millennium breekt; j,uu
Reden voor deze krant Hof
in een dagelijkse seriei wee
rug te kijken op belang sinJ
gebeurtenissen die ph
grepen op correspondi
rende data in de afgeloVr
1000 jaar. Deze weeks
okt 1400: Geoffrey Cha
overleden; 26 okt 1974
gin gijzelingsdrama Sc Ome
veningse gevangenis; 2 over!
okt 1886: inhuldiging]111116
heidsbeeld; 28 okt 191!
begin drooglegging VS
okt 1837: geboortedag y\
Abraham Kuyper; 30 c
1938: Paniek in VS dot W
hoorspel. J,pde
zaten
25 OKTOBER 1400 ^ijgs
Een exemplaar uit de een 111663
drukte oplage van zijn mi
werk brengt op een veilinjsie va
Christie's in Londen bijm J!1666
honderd jaar na zijn ovei .e
4,6 miljoen pond (circa 1 Dn811
miljoen gulden) op. Nogi
is, aldus het veilinghuis,! (j61
een boek zo'n hoog bedn
tafel gelegd. Maar we hel
het dan ook wel over dela8®
roemdste uitgave van de ^en
ste van de Engelse dichte
Shakespeare: Geoffrey G 0 wa^
die vanaf 1387 tot aan zij nan
op 25 oktober 1400, in W waa^
minster, aan zijn fameuz >en 6
terbury Tales' zal werken110 v
zal even duren eer het bele P°'
'De vertellingen van de pe SC(li
grims naar Kantelberg' (1
een Nederlandse versie 1V0H
maar overzee heeft Chau
dan al diepe indruk acht ^11
ten. De Engelse dichters aSmi1
zoals dat heet, een komeiue6s 0
gezond verstand, verdrai ercj[°
zaamheid en medelijden '°rclt 1
schets van pelgrims, van 'ev01K
rang en stand, op weg n lrsc9€
Canterbury vindt metee zll'
weerklank. Over Chaucfe eian
weten we dat hij stamt u ?ud91
koopmansfamilie en eenW1S
re doorloopt in hof- en sen Pa!
dienst. En dat hij te vroej
want als de waard van df Bil
bard Inn zijn dertig pelg
ten voorstelt dat ze op di
en terugweg allemaal tvv11(16
halen vertellen, zal Chauee6t vc
met zijn 'tales' uiteindeli n
halen. ellaSe
henk ruul v1* v£
idus V;
et vers
even
nd isg
rdove
ilgens
ibruiki
T>er
Een agressieve PIRANH/
een Britse politieman gel ILhaag
tijdens een huiszoeking»
Noordoost Londen. Deag
de de vis weer in het wat!ta- st9'
pen nadat het aquarium
MENSELIJ
ulands
'1 V
inval was gebroken. Een
voerder van de politie zei r"L
dag dat de agent niet
te maken had met de vra<
tige Zuid-Amerikaanse
De vis beet agent Battel
zijn vinger. Het lukte
toch in een tweede pogii
weer in het water te krijg
is in het ziekenhuis bel
voor zijn verwondingen,
huiszoeking werden twiit
pillen en een kleine hoe*
wiet gevonden
De Britse zanger ROBBI!
LIAMS is het nieuwe bo* haag
van de reclamecampagn
Pepsi. De voormalige Tal ken er
zanger ontvangt 6 miljoe Imatig
den voor zijn optredensi n plei
clames die overal ter wei uien. D
gezonden zullen worden, veel ko
het Britse showbizzpersl weer
WENN. Eerder tekendel mens
drankenconcern soortgel tieleide
overeenkomsten met Dai t antwi
wie, Tina Turner en Micl e van
Jackson. IJsselste
is gew<
Veel bewoners van het kjGraaf ee
nadese stadje VIRDEN
plotseling rood haar gekt
Niet de plaatselijke kapf Jijke 1
boosdoener, maar een p
ke waterzuiveringsinstall
meldt de televisiezender
De beheerders van de in 'olplein
ontdekten dat het water rnet ee
kleurt als het ijzersporei
die zich in oude waterle 56 i
bevinden. Zij erkendeni
water 'licht agressief' is,
wisten zeker dat het uit! uurders
te drinken is. Wat ze ecl «Ueidei
beseften is dat blond ha ei
rood kleurt als mensenI
met het gewraakte wateraf met
Het zuiveringsbedrijf is in vooi
niek, de plaatselijke kap fn roker
prima zaken met de stijl
vraag naar blondeermid
krijgen
van
gewelc
