Alles over Scheveningen
c
Het Gesprek van de Dag
WEER
IV
Pinguïns in Britse dierentuinen
leggen massaal het loodje
Oma op de bres voor ontvoerde kleinkinderen
ZATERDAG 9 OKTOBER 1999
152
COMMENTAAR
Terechte uitspraak Pinochet
De Britse rechter heeft gisteren bepaald dat de Chileense oud-dic
tator Augusto Pinochet aan Spanje mag worden uitgeleverd. Dit
besluit betekent eindelijk uitzicht op gerechtigheid voor de slacht
offers en nabestaanden van de militaire dictatuur (1973-1990) in
Chili.
De oud-generaal heeft jarenlang zijn verantwoordelijkheid kunnen
ontlopen. In eigen land zorgde hij ervoor dat hij tot senator-voor-
het -leven benoemd werd. Op die manier genoot hij politieke on
schendbaarheid in zijn eigen land. Ook in het buitenland dacht hij
met een diplomatiek paspoort geen enkel risico te lopen. Toen hij
in Groot-Brittannië werd aangehouden bleek dat een illusie.
Het lot van de oud-dictator ligt nu in handen van de Britse minis
ter van binnenlandse zaken Straw. De advocaten van Pinochet
kunnen nog een keer in beroep gaan, maar uiteindelijk moet Straw
beslissen of Pinochet ook daadwerkelijk wordt uitgeleverd. De ad
vocaten van de generaal zullen er alles aan doen om Straw en de
publieke opinie të beïnvloeden. Hun strategie is om een beeld van
Pinochet te scheppen als een zielige, oude, zieke man, die snel zal
sterven. Zij hopen zo dat Pinochet op humanitaire gronden wordt
vrijgelaten.
Het is te hopen dat Straw en zijn Labour-regering hier goed door
heen kijken en.niet van de gelegenheid gebruik maken om de 'hete
aardappel' terug naar Chili te sturen. De beschuldiging dat Pino
chet inhumaan behandeld wordt, is kwetsend voor de echte
slachtoffers. Pinochet wordt in een luxueus landhuis vastgehou
den. De slachtoffers van de militaire junta werden alvorens gemar
teld en vermoord te worden in kleine cellen opgesloten. Pinochet
moet, als oud-leider van de junta, voor deze misdaden tegen de
mensheid terecht staan. Een oordeel vellen over zijn schuld is een
zaak voor de Spaanse rechter.
Cracker
Een televisiestation is zo goed als zijn slechtste programma en he
laas niet als zijn beste. Dat bewijst RTL4 keer op keer weer. Was het
maar andersom geweest. Was het maar zo dat RTL4 meer series als
'Cracker' op de buis bracht. Dan had ik de zender meer bestaans
recht gegund.
De Engelse serie mag dan een herhaling zijn van wat de VPRO een
aantal jaar geleden heeft uitgezonden, RTL4 schiet er wat mij be
treft raak mee. De door jimmy McGovern geschreven en geregisseer
de serie is een van de betere programma's die de commerciëlen op
de buis brengen. Het is niet toevallig dat de VPRO sinds afgelopen
zondag 'The Lakes' - eveneens geschreven door McGovern - heeft ge
programmeerd.
In 'Cracker' draait het allemaal om de hoofdpersoon 'Fitz' gespeeld
door Robbie Coltrane. De vadsige acteur speelt in zijn beste rol ooit
een uitgerangeerde politie-psyclioloog, wiens hulp steeds maar weer
moet worden ingeroepen omdat het incompetente politiekorps tot
weinig daden in staat blijkt.
Het onvermogen om moorden op te lossen, wordt belichaamd door
D.S. Beek. een gefrustreerde veertiger die zijn identiteit ontleent aan
het feit dat hij bij de sterke arm werkt. Fitz walgt van de zelfingeno
men machtswellusteling en laat dat in woord en gebaar blijken.
Wel gecharmeerd is hij van Penhaligon, die een ongekende adoratie
voor hem koestert en hem de zorgen van zijn thuissituatie doet ver
geten. Want Fitz mag dan een briljante 'cracker' van moordzaken
zijn, zijn leven is door drankgebruik en goklust een puinhoop. Zijn
huwelijk is nagenoeg op de klippen gelopen en hoewel hij zijn
vrouw door zijn gedrag praktisch tot overspel heeft gedwongen,
neemt hij haar dit slippertje tot in lengte der dagen kwalijk. Fitz ge
niet van crises, het is zijn alibi om naar de fles te grijpen en zijn
laatste geld weg te brengen naar wedkantoren.
Het mooie aan 'Cracker' zijn de dialogen en de acteerprestaties. Fitz
bezit de gave om tegelijkertijd gehaat en geliefd te zijn. Hij is de va
der die je nooit zou willen hebben, maar wel diens broer, je lieve
lingsoom, omdat die precies zegt waar het op staat en doorzijn re
calcitrante gedrag juist een held is. De verhaallijnen staan altijd ten
dienste van het plot en zelfs de figuranten maken meer dan deel uit
van het geheel en vormen op de achtergrond altijd een karakteris
tiek plaatje. Het enige dat je 'Cracker' kunt verwijten, is dat de serie
zich - weinig origineel - tegen de achtergrond van een politiekorps
afspeelt.
Het is jammer dat RTL4 de serie programmeert als 'misdaad om
middernacht' en Cracker pas donderdagnacht zijn gang laat gaan.
De serie, ook al wordt hij herhaald, verdient beter. Maar ach, wat
kan je verwachten bij een zender, die nooit zo slecht wil zijn als zijn
beste programma.
wil buys
Pinguïns in Britse dierentuinen
leggen massaal het loodje als
gevolg van een hersenziekte.
Het gaat zeer waarschijnlijk om
een vorm van vogelmalaria. Alle
26 zeldzame pinguïns in Mar
veil Zoo in Hampshire zijn al
overleden en ook uit de Edin
burgh Zoo komen eerste be
richten van dode exemplaren.
Dierentuinen in onder meer
Londen willen hun pinguïns nu
met anti-malariamiddelen be
handelen, meldt het Britse dag
blad Times. Eerste onderzoek
in de Marveil-dierentuin wijst
uit dat muggen, de verspreiders
van malaria, in elk geval aanwe
zig zijn geweest in en nabij het
water van het pinguïnverblijf.
Het water bevat geen chloor dat
de insekten zou doden.
De beroemde London Zoo
heeft in de afgelopen vijftien
jaar vijf pinguïns verloren aan
vogelmalaria. „We zullen nu ex
tra goed opletten", aldus een
woordvoerder van de dieren
tuin in de Britse hoofdstad. Vo
gelmalaria kan niet overslaan
naar mensen.
Regenkansen nemen af
Het jaar 1998 was met een afwijking van +0,58 graad mondiaal het
warmste sinds het begin van de metingen. Wetenschappers waren er,
net als in 1997, als de kippen bij om de warmte voor een deel in de
schoenen te schuiven van het fenomeen El Nino. Ter geruststelling
werd gezegd dat met de komst van La Nina, de koude pendant van El
Nino, de warmte in 1999 enigszins zou worden getemperd.
Daar is tot nu toe weinig van uit gekomen. De wereldwijde gemiddel
de temperatuur, gebaseerd op landstations, was over het tijdvak ja-
nuari-augustus 0,6 graad boven normaal. Met normaal wordt be
doeld de vergelijkingsperiode 1961-1990. In 1998 bedroeg de
temperatuurafwijking over dat tijdvak +0,8 graad.
In ons land verloopt 1999 buitengewoon warm. De gemiddelde
temperatuur over het tijdvak 1 januari tot en met 30 september be
droeg in De Bilt 12,1 graad tegen normaal 10,3. Zelfs als de perio
de oktober-december thermisch normaal uitpakt dan eindigt 1999
waarschijnlijk nog bij de warmste vijf in bijna drie eeuwen metin
gen.
Aannemelijker is dat het de komende maanden vaker te
zacht dan te koud zal zijn en op grond van de nieuwste jSfcf
prognose van Wolfgang Roder kunnen we het ook voor wat
betreft de komende winter wel schudden. Het orakel uit
Berlijn doet namelijk opnieuw kond van een zachte win
ter. Roder verwacht hooguit in december, wanneer de
luchtdruk in het IJslandse flink boven normaal uitvalt,
enige kou.
Toevend in het overgangsgebied tussen warme en koude
luchtmassa's draait het ook vandaag weer om vrij veel be
wolking en enige tijd regen en motregen. De temperatu
ren komen uit op maximaal 13-16 graden.
Morgen blijft het waarschijnlijk droog. Na maandag ne
men de regenkansen af doordat een krachtig hogedrukge-
bied vanaf de Atlantische Oceaan in de richting van de
Noordzee komt.
jan visser
Piet Spaans bestudeert klederdracht in geboortedorp
Noem Scheveningen en Piet Spaans brandt los met feiten en cijfers. Zijn kennis is imponerend, maar
uit de verhalen spreekt vooral ook zijn liefde voor zijn geboortegrond. En z'n trots. „Er is geen andere
plaats ter wereld waarbinnen een groep een klederdracht draagt en een eigen dialect spreekt. Scheve
ningen is uniek", zegt hij. Twintig jaar nu maakt hij er studie van en schreef hij er boeken over. Ook
telde hij in 1986 en 1991 het aantal vrouwen dat de Scheveningse klederdracht draagt.
In de laatste maanden van deze
eeuw wil Spaans opnieuw gaan
inventariseren om op 1 januari
2000 precies te kunnen vertel
len hoeveel er nog zijn. Hoge
verwachtingen heeft hij niet. In
1991 was vergeleken met vijf
jaar eerder het aantal al gedaald
van 460 naar 281. „De kleder
dracht is achterhaald en boven
dien onpraktisch. In wezen is
het een straf voor vrouwen om
zo'n metalen ijzer op 't hoofd te
moeten zetten. Je krijgt er geen
enkele jongere meer enthousi
ast voor; het is uit de tijd. Maar
je moet wel proberen om het
beeld ervan te conserveren."
Dat gebeurt ook, vertelt hij. „Er
zijn twee klederdrachtgroepen
die door het hele land shows
geven. En in het Museum Sche
veningen is een zaal met kle
derdrachten. Daar wordt het
bewaard voor de toekomst. Dat
is natuurlijk essentieel."
Bijgestaan door drie vrouwen
begint Spaans op 1 november
met de telling. „Ik vraag men
sen of zij in hun omgeving ie
mand kennen. Dat kunnen om
a's zijn, tantes of buurvrou
wen." Niet iedereendcomt in
aanmerking, zegt hij. „Gelegen
heidsdraagsters van wie er en
kele zitten in het Schevenings
Vissersvrouwenkoor tellen niet
mee. De klederdracht moet da
gelijks worden gedragen."
In bejaarden- en verzorgings
huizen zit de grootste groep,
weet hij. „Maar sommige be
jaarden zijn niet in staat om
zichzelf nog aan te kleden. Voor
verzorgsters is het vaak om
slachtig om de klederdracht te
helpen aantrekken. In overleg
met de familie is dan gekozen
voor een jurk. Deze vrouwen
tellen dus ook niet mee. Ie
mand moet dagelijks in elk ge
val een jak en een rok dragen,
en een schort voor hebben. Een
ijzer en schoudermantel hoe
ven niet per se."
Spaans en zijn medewerksters
zullen de geregistreerde kleder
drachtdraagsters geregeld vol
gen. Op 1 januari controleert hij
opnieuw de telling en maakt
dan de resultaten bekend. Hij
heeft wel een vermoeden van
de uitkomst, maar onthult die
niet. „Aan de telling is een
prijsvraag verbonden. Dan
wordt het voor de deelnemers
wel heel gemakkelijk. Zij moe
ten raden hoeveel klederdrach
ten er nog zijn en hoe oud de
oudste draagster is."
Naast de tellingen hield Spaans
in 1987 ook een enquête onder
honderd Scheveningse vrou
wen. De ene helft droeg een
klederdracht, de andere helft
niet. „Je krijgt zo een breder
beeld. Je hoort iets over de ach
tergrond, de familieomstandig
heden en de opbouw van een
gezin."
Spaans bevindingen zijn opge
slagen in de computer van het
Meertensinstituut in Amster
dam, waar ze voor het nage
slacht bewaard blijven. Boven
dien zijn de resultaten opgeno
men in het regionaal-historisch
tijdschrift Holland.
De zinsnede 'haalt de kleder
dracht het jaar 2000' inspireer
de hem indertijd tot de eerste
telling. Vijf jaar later verrichtte
hij die weer. Spaans had een
nieuwe telling in 1996 gepland.
Die ging niet door omdat hij
aan een boek werkte over een
rederij. „Ik had me voorgeno
men om het dan in 1997 te
doen, maar daar is het niet van
gekomen. Nu naderen we het
eind van de eeuwwisseling. Ik
wil nog een keer een beeld vast
leggen in getallen."
Spaans heeft in de loop van de
tijd al veel vastgelegd over zijn
geboortegrond. Zo verscheen
van hem de bundel Schevening
se franje. Het laatste boek Vertel
me wat van Scheveningen
schreef hij met Gijsbert van der
Toom. „Het eerste deel gaat
over het dorp Scheveningen,
het tweede over de visserij. Het
boek is erg succesvol. Bij de uit
geverij is het inmiddels uitver
kocht."
Piet Spaans weet alles van de klederdracht in zijn geboorteplaats Scheveningen.
Voor de Leeuwarder rechtbank
staat binnenkort een veertigja
rige Egyptenaar terecht, die vo
rig jaar november zijn kinderen
Saied (7) en Hannah (5) naar
Egypte heeft ontvoerd. Hun
verblijfplaats is onbekend. Tot
de ontvoering hebben de groot
ouders van de kinderen, Rie en
Cor Kooijman uit Midsland
(Terschelling), steeds voor Sai
ed en Hannah gezorgd. Hun
dochter is inmiddels overleden.
In de woning van oma en opa
Kooijman hangen overal teke
ningen. Voor de kachel staan
nog de pantoffeltjes van de klei
ne Hannah. „Die blijven er net
zo lang staan, totdat zij weer te
rug is", zegt grootmoeder
Kooijman vastbesloten.
Dochter Tineke ontmoette de
Egyptenaar eind jaren tachtig in
Leeuwarden. Zij studeerde daar
voor lerares Engels en Duits en
had er een studentenflatje. „Hij
was de man van haar leven",
vertelt haar moeder. Die vond
hem ook sympathiek. Het paar
trouwde op Terschelling. „Een
prachtige dag", herinnert Rie
Kooijman zich. Op 12 novem
ber 1991 werd een zoon, Saied,
geboren. Toen Hannah twee
jaar volgde, was de scheiding
reeds een feit. Pas later kwam
uit dat de man, inmiddels ook
Nederlander, al was getrouwd.
Tineke bleef eerst nog met haar
kinderen in het studentenflatje
wonen. Maar na enkele jaren
vluchtte zij, mishandelingen en
bedreigingen beu, naar het ei
land. Sindsdien woonde zij met
Saied en Hannah bij haar ou
ders in. Een eigen woning bleek
niet mogelijk te zijn.
In 1996 zag zij geen andere uit
weg meer dan uit het leven te
stappen. Zij kon de problemen
met haar ex-man niet meer
aan. In haar testament gaf zij
aan dat haar ouders de kinde
ren moesten verzorgen. Begin
november van verleden jaar
kende het Leeuwarder ge
rechtshof de voogdij definitief
aan het echtpaar Kooijman toe.
Een opmerkelijke beslissing,
want het komt weinig voor dat
de grootouders de voorkeur
krijgen boven de vader.
Het hof ging in tegen de opvat
ting van de gezinsvoogdes van
Jeugdzorg Friesland en de Raad
voor de Kinderbescherming.
Die wilden dat de kinderen een
half jaar -op neutraal terrein -
in een medisch kindertehuis
werden opgenomen om te ob
serveren, hoe de relatie met
hun vader zich zou ontwikke
len. Dat de kinderen nooit in
gezinsverband door de vader
waren opgevoed, gaf bij het ge
rechtshof de doorslag. Boven
dien was er een rapport van een
psycholoog waarin stond dat
het heel goed met Saied en
Hannah ging.
Een bezoekregeling was er
reeds veel langer. Die werd ook
door het hof weer vastgesteld.
Een keer in de veertien dagen
bezochten de kinderen van vrij
dagmiddag tot zondagmiddag
hun vader. Saied vond dat fijn.
Hannah had er moeite mee.
Soms gingen ze in hun goeie
kleren naar het vasteland en
keerden ze met oude spulletjes
terug. „Saied zei: 'Papa spaart
voor arme kinderen', vertelt
oma Kooijman. Papa was in
middels in 1997 in Egypte her
trouwd.
In het laatste half jaar waren de
Kooijmans elke keer bang dat
de kinderen op zondagmiddag
niet meer zouden terugkomen.
„Op Terschelling was die vrees
er altijd wel, maar wij wilden
het niet geloven", zegt Rie
Kooijman. Zij vindt trouwens
dat een vader in principe con
tact met zijn kinderen moet
kunnen hebben.
Maar zij vertrouwde hem niet
meer. Dat vader Saied bloed liet
prikken, alarmeerde haar. Zij
kan niet begrijpen, waarom er
geen lampje bij Jeugdzorg is
gaan branden. Ook verwijt zij
Jeugdzorg dat die de gangen
van de verdachte, die soms een
hele tijd niets van zich liet ho
ren, niet beter is nagegaan.
Om het gevaar van ontvoering
tegen te gaan, had oma Kooij
man willen voorstellen om de
kinderen voortaan om de beurt
naar hun vader te laten gaan.
Zover kwam het evenwel niet
meer. Na de uitspraak van het
gerechtshof maakte de vader bij
de eerste de beste gelegenheid
van de bezoekregeling gebruik
om Saied en Hannah naar
Egypte te ontvoeren.Alles was
goed voorbereid", zegt Rie
Kooijman.
Een uitzending over de ont
voerde kinderen in het Tros-
programma Vermist leverde
geen informatie over de ver
blijfplaats van de kinderen op.
In februari, maart meldde de
vader aan de politie dat zij bij
familie in Egypte waren, naar
school gingen en het goed
Finest hour
Wie in RoosendaaKNB) van het station
naar het centrum loopt moet via de Bur
gemeester Prinsensingel. Een straat die
naar mijn vader genoemd is. Hij was
daar burgemeester van 1932 tot 1947
met onderbreking van een aantal oor
logsjaren toen hij vervangen was door
een NSB'er.
Op de dag van Roosendaals bevrijding
in oktober '44 liep hij van Nispen waar
hij ondergedoken zat naar het stadhuis
op de Roosendaalse markt. Zo gauw de
menigte die daar was samengestroomd
hem in het oog kreeg werd hij op de schou
ders gehesen en naar het bordes van het
stadhuis gedragen. Ongetwijfeld zijn finest
hour. Een amateurfïlmer heeft daar overi
gens een opname van gemaakt die in mijn
bezit is. Een onbetaalbaar stukje film.
Vijf jaar geleden vierde Roosendaal het feest
'Vijftig jaar bevrijd'. Mij werd gevraagd de
herdenkingsrede uit te spreken. Een grote eer
vond ik al snapte ik wel dat ik daar niet we
gens eigen verdienste stond maar als zoon van
JOOST PRINSEN
mijn reeds lang gestorven vader. U begrijpt dat ik veel
werk maakte van mijn toespraak. Als leidmotief nam
ik twee verzen die mijn vader, een amateurdichter, ge
schreven had.
Het eerste 'Aan Roosendaal'begon zo:
GIJ HEBT GEEN TINNEN EN GEEN TORENS
U SCHUITEN WALLEN NOCH KASTEEL
Gl] ROEMT NIET OP EEN OUD HISTORIE
MAAR MIJ DEED GIJ ZO EINDLOOS VEEL.
En het tiueede dat hij tijdens de oorlog in de plaatse
lijke pers publiceerde eindigde met een aanroep tot
God:
HET KOMEND JAAR UGT OOK IN UWE HAND
BEHOED ONS VOLK, ONS EER, HERSTEL HET VA
DERLAND.
Met deze tivee verzen koppelde ik mijn vaders liefde
voor de stad aan de bevrijding van die stad. Een
vondst waar ik danig tevreden over was.
Op de grote dag werd ik van het gemeentehuis naar de
markt geleid en achter een tnicofoon geposteerd. Het
publiek stond achter dranghekken. Vooraan een groot
aantal oude Engelse soldaten, de bevrijders van vijftig
jaar terug, daarachter de Roosendalers. Ik kreeg het
woord. Al snel begon het publiek zijn interesse te ver
liezen. Ik dacht eerst nog dat de soldaten afhaakten
omdat zij geen Nederlands verstonden. Maar het bleek
me, een acteur heeft daar een zesde zintuig voor, dat
ook de rest van het publiek niet erg alert was. Mijn ei
gen finest hour ging langzaam de mist in.
Na afloop werd ik door burgemeester en wethouders
gecomplimenteerd met mijn fraaie rede. „Ik had an
ders niet de indruk dat men erg belangstellend was",
zei ik. Maar dat zag ik verkeerd. De bevrijdingsher
denking was namelijk een dag eerder al begonnen. En
op voorstel van de gemeenteraad hadden alle Roosen
daalse cafés de drankprijzen uit 1944 gehanteerd. Ter
ere van de Engelse gasten. Een pils voor 7 cent. De ge
meente paste het verschil bij. Verder was er natuurlijk
nachtvergunning geweest voor iedere kastelein.
De dag daarna was Roosendaal in de ban van een ge
meenschappelijke gigantische kater. „Niet iedereen
was vanochtend even fris", zei de burgemeester eufe
mistisch.
Finest hour is een ding. Happy hour een ander.
Hij doet nu navorsingen naar
de visafslag in Scheveningen.
„Een mega-onderzoek", zegt
Spaans, „dat zeker vier jaar gaat
duren. De visafslag is heel lang
op het strand gehouden. Pas in
het begin van de twintigste
eeuw is er een haven gekomen.
Voor die tijd landden de bom
schuiten op het strand en werd
de vis ter plekke verkocht. De
visafslag werd gereguleerd door
Den Haag aan de hand van
wetgeving die teruggaat tot
1500. Ik onderzoek die wetten
vanaf die tijd om een beeld te
kunnen vormen. Maar het is
watje noemt een enorme klus."
joke korving
Nog 84 C.
nieuwe millf,c
breekt aan. i Aai
deze krant d
gelijkse serife ch.
ken op belai
beurtenissejmde
grepen op c|en
rende data iT
pen 1000 jaa
week: 4 okt |ni(
ramp; 5 oktL
broers gedo^g^
1981: moor(B967
okt 1571: ScF
Don Quich(fe>en
okt 1967: Clf
FOTO JACQUES ZORGMAN
maakten. Hij zat toen al weer
enkele maanden vast. Na de
ontvoering was direct een inter
nationaal opsporingsbevel uit
gevaardigd. Op 16 december
plukte de Franse politie hem bij
een routinecontrole uit de trein
van Parijs naar Brussel. Het
duurde nog tot begin juli, voor
dat hij aan ons land werd uitge
leverd.
„Hij heeft ze gewoon gedumpt.
Een liefhebbende vader blijft bij
zijn kinderen. Die dumpt ze
niet", schampert grootmoeder
Kooijman. „Ze zijn voor de rest
van hun leven getekend", vree
st zij.
Regelmatig gaat zij naar de
Friese hoofdstad om te demon
streren voor de terugkeer van
haar kleinkinderen. Meestal
staat ze eerst anderhalf tot twee
uur bij de Jeugdzorg aan de
Westersingel. Na een kopje kof
fie vat ze post voor het ge
rechtsgebouw aan het Zaailand.
Oma Kooijman verzekert strijd
vaardig dat ze net zo lang met
demonstreren doorgaat, totdat
de kinderen weer terug zijn. Ze
voelt zich daartoe verplicht te
genover haar dochter. „Ik moet
mijn missie afmaken."
auke piersma
MENS
In het MGM Gr|
Vegas worden d
dagen 5000 vo
van ELVIS PRE
uit de hele wer<
stroomd. Ondei
men van Presle
mer komen, zij
Graceland. Ook
kappersstoel, c
volver worden v
zijn eerste pianl
aanschafte, vlar
middelbare schl
Ook kunnen de|
een legerjack ri
ker, zijn beroer
en de cape met
Love' (brandeni
zanger gebruikt
te imponeren a
'Love me Tendf
len die worden
komstig van Gr
van de zanger ii
waren daar niet
De opbrengst v
naar een dakloJ
Memphis. De el
van de zanger, f
dochter Lisa Ml
de veiling georp
kent op 4 tot 6 I
De telefooncenl
Noorse konings
gelopen twee w
2000 telefoont.j,
gekregen. De W
inmiddels wan!
ten hen door te
koning HARALI*1
nog niemand
drongen. De tel
gevolg van een"
Ie telefoons inv
wegen, waarini
het Scandinavi!
opgeroepen de
In het bericht w
nummer van he
noemd. Het
schakelen als dj
blijft voortdurei
