INGEN
"VOORBIJGAAN
'Een heerlijk bandje was dade Aloma Hawaiïans
Leiden Regio
STADSGEZICHT
ATERDAG 9 OKTOBER 1999
A WEGMAN, 071-5356414, PLV -CHEF ANNET VAN AARSEN, 071-5356436
M ram Bonarius werd op 22 mei 1925
iboren in de Magdalena Moonsstraat. In
e buurt sleet hij ook zijn eerste, relatief
ibekommerde levensdagen. De jonge
Aiy am vermaakte zich wel, of dat nu
:e" nnenshuis was of op straat, met
ïai r
tei elletjes en voetbal, met dans en met
uzipk. Dat veranderde niet toen het
zin keer op keer, binnen Leiden,
verhuisde. Naar de Herenstraat, de
Stadhouderslaan, de Drie Octoberstraat,
de Buys Ballotstraat en de Witte
Rozenstraat waar Bram nu nog woont
met zijn vrouw, Corry Bonarius-Laman
(van 6 januari 1923).
In deze aflevering van 'De dingen die
voorbijgaan' vertelt hij met name over
zijn passie voor muziek.
Leidenaars blikken
terug op hun verleden
let
al
zat boven op het dak van
huis. Met de hele familie.
ee<|e Magdalena Moonsstraat
dat. Een huis met een plat
Dat is een van de eerste
'dherinneringen die ik heb.
ize zaten daar in afwachting
de Zeppelin die over Leiden
vliegen. Het ws in 1929 en
as een jaar of vier. Mijn bu-
dai zaten er ook. Joh, volgens
co tat de halve straat boven op
lak. Want dat was wat in
e ijd hoor, de Zeppelin,
elk indelijk na een behoorlijk
wachten, kwam hij dan.
izewat een kolossaal ding
irsi dat, zeg. Hij was ook goed
•n want hij vloog laag over.
reen was ook razend en-
siast. De volgende dag
den de kranten er vol van
hele stad had het erover.
;ezin ook. Wat hadden we
genoten met z'n allen!
De familieband was in die tijd
ook een stuk hechter dan nu.
Op zondag gingen we altijd
naar onze grootouders. Vader,
moeder, ik en mijn twee broers.
En thuis luisterden we met z'n
allen naar de radio. Naar het
voetbal met Han den Hollan
der. Of naar Ome Keessie,
's middags om half vijf. Die
werd gespeeld door een beken
de toneelspeler, Willem van Ca-
pelle. Keessie was zogenaamd
heel oud, een jaar of tachtig. Als
er een misdaad werd gepleegd,
werd Keessie er steevast bijge
haald. Hij moest de zaak dan
oplossen. Of we luisterden naar
muziek. In die tijd had je een
beroemde kunstfluiter, Jan
Tromp. Die was vaak op de ra
dio te horen. Prachtig vond ik
ufonarius met zijn vrouw Corry: „Ik luisterde vroeger vaak naar
's kunstfluiter. En ik oefende net zo
FOTO HENK BOUWMAN
>mp op de radio, een bekende k
s d t ik het zelf ook kon."
dat. Ik oefende net zo lang tot ik
het ook kon.
Mijn vader was bakker. Hij
werkte bij coöperatie Vooruit
aan de Korevaarstraat, het pand
staat er nog steeds. Ik ging ging
geregeld met hem mee. Dan
kreeg ik koekkruimels van de
inpaksters. Smikkelen was dat.
Of ik kreeg een klont speculaas
deeg. Af en toe hielp ik mijn va
der, als hij met z'n kar brood
door de stad moest. In de cri
sisjaren werden de bakkers
trouwens 's winters vaak gehol
pen door werklozen. Die wer
den daar speciaal voor ingezet.
Ze trokken dan de zware bak
kerswagens met touwen door
de besneeuwde straten.
Die straten waren een stuk stil
ler dan nu, er was nog niet veel
verkeer in die tijd. Wij kinderen
konden dan ook spelen wat we
wilden. Knikkeren, tollen, bok
springen, hinkelen, verstopper
tje. We voetbalden veel. We
moesten alleen uitkijken voor
de agent, Kleine Ko. Dat was de
schrik der kinderen. Een klein,
dik mannetje. Kromme been
tjes met van die leren beenstuk
ken. Als hij kwam moest je ma
ken dat je wegkwam, anders
pakte hij je bal af.
Een ander spelletje dat we
speelden was 'de boom wordt
hoe langer hoe dikker'. Dan
slingerde een sliert kinderen
zich om een boom heen. Ruitje
tikken deden we ook. Stopverf
tegen een raam, speld erin,
draadje eraan en trekken maar.
De mensen hoorden dan wel
iemand tikken maar ze zagen
niemand. Sorps verstopten we
ons in de struiken bij de trap-
jesbrug, zo noemden we de
brug over de Jan van Goyenka-
de en de Schelpenkade. We leg
den dan een portemonnee op
de weg met een dun draadje er
aan. Als iemand de portemon
nee wilde pakken, trokken we
hem weg.
Toen ik wat ouder was, een jaar
of 14,15, gingen we in de zo
mer vaak naar het strand met
een hele groep. Naar Katwijk.
Half Leiden kwam daar. Het
was een stroom van fietsen op
de weg ernaartoe. De familie
Koolhaas bijvoorbeeld, van de
verfwinkel uit de Nieuwsteeg,
zat er steeds.
We voetbalden daar. Of we
zwommen. Ik weet nog goed
dat mijn neef Willem Langezaal
tijdens het zwemmen in zee z'n
kunstgebit verloor. Met z'n al
len hebben we toen een kring
gemaakt op de plek waar dat
gebeurde en we zijn gaan zoe
ken. Gelukkig was het daar niet
zo diep, dus we konden over de
bodem schuifelen. Mijn broer
Henk vond het gebit. Willem
kon het zo weer indoen. Lachen
hoor!
We dansten, we swingden en
we maakten muziek op het
strand. Bram Kruit op zijn ac
cordeon. Die kon ook heel aar
dig pianospelen, maar je een
piano neem je natuurlijk niet
zomaar mee. En Leo Oosten-
brug speelde dan op zijn gitaar.
Die kon een aardig jazzdeuntje
spelen. De rest zong mee.
Van Leo heb ik tijdens de oor
log nog gitaarles gehad. Voor
twee kwartjes per uur. Mijn
zoon Henk heeft mijn eerste gi
taar nog. En ik heb de lesboek
jes nog. Met een heleboel ak
koorden en liedjes erin. Daaruit
hebben Henk en mijn andere
zoon Bram ook het een en an
der geleerd.
Mooie liedjes hoor. Moonglow,
Bei mirbistdu sch"on, Farewell
blues van de Ramblers, In the
mood van Glenn Miller, Scatter
brain, Blue skies, Honey suckle
rose. En allerlei Hawaïaanse
liedjes. In 1944 las ik ineens een
advertentie in de krant: gitarist
gezocht. Het bandje heette de
Aloma Hawaiïans. Aloma was
meen ik een eilandje. Maar
goed, ik werd aangenomen.
Wat een heerlijk bandje was
dat, zeg. Johnny van Lierop
speelde gitaar. We oefenden el
ke zondag bij hem thuis in Lei
derdorp. Zijn vader had een he
le goede baan bij de sigarenfa
briek aan de Zijlsingel. Dus er
was altijd genoeg te eten daar.
De rest van de band profiteerde
daar van mee, na de repetities.
Bram Kop speelde bas. Zo'n
grote, een contrabas. En hij
zong. Bram was kunstschilder.
Zijn vader ging met de schilde
rijen langs de deuren. Bram
kon goed schilderen. De ver
sterker die je op de foto ziet,
heeft hij helemaal beschilderd.
Ik herinner me nog het optre
den in Volendam. Daar werd ie
mand tot priester gewijd. En ik
herinner me nog het optreden
op een bruiloft. Van ene Baars
die met een lerares trouwde. En
dan het optreden in de Stads
schouwburg. Op een perso
neelsfeest van de fabriek
Krantz. Die hadden een hele re
vue in elkaar gedraaid. Wij
speelden ervoor en ema. We
hadden enorm succes bij het
publiek. We speelden op hoog
niveau hoor, we deden beslist
niet onder voor de Kilima Ha
waiïans, die landelijk heel be
kend waren. In Leiden hadden
De Aloma Hawaiïans. Met vooraan helemaal links Johi
van Lierop en in het midden Bram Bonarius. Bram Kop staat helemaal rechts op de fo-
FOTO BRAM BONARIUS
we geen concurrentie, er waren
in de oorlog ook nauwelijks
bandjes. Ja, je had het Zuider
zee Trio van ene Fakkel uit de
Staalwijkstraat. Maar dat was
het dan ook wel.
Ook al waren er niet zoveel
bandjes, de jongeren kwamen
toch wel aan hun trekken hoor.
Zo ging ik samen met mijn
broer Henk naar dansles. Naar
de dansschool van Wielinga
aan de Nieuwe Rijn. De oude
Wielinga en zijn dochter Luca
gaven les. Die konden alletwee
verrotte goed dansen! Ik kon
het ook heel goed. Foxtrot, cha-
chacha, quickstep, tango, En
gelse wals, Duitse wals... alle
moderne dansen uit die tijd.
Leuk vermaak in een moeilijke
tijd. Zeker aan het eind van de
oorlog toen er niet zoveel meer
te eten was. De oude Wielinga
vroeg op een gegeven moment
aan alle leerlingen of ze elke
week één aardappel voor hem
wilden meenemen. Hij had ge
loof ik dertig, veertig leerlingen,
dus aan aardappelen had hij
toen geen gebrek meer. Maar
we gunden het hem graag, het
was een aardige man.
In die begintijd op dansles had
ik nog geen meisje. Dat kwam
pas tegen het eind van de oor
log. Na een repetitie van ons
bandje gingen we een keer wat
drinken in een restaurant aan
de Hoge Rijndijk. Hoe dat heet
te, weet ik niet meer, maar het
was ergens halverwege. Ze had
den daar van die schommels
waar je in moest staan. Corry
was er toen ook. Een lekker
mokkeltje hoor, ze had steeds
een heleboel jongens aan haar
staart hangen. Ik vroeg haar of
ze met me wilde schommelen.
En in de schommel heb ik haar
toen een zoen gegeven. Ik was
een brutaaltje hoor.
Kort daarop was het afgelopen
met ons bandje. Bij die drie op
tredens is het gebleven, want
Johnny van Lierop stapte eruit.
Zijn vrouw Wilma vond het niet
zo leuk dat hij in het bandje
speelde. Zij had zelf ook even
bij ons gezongen, maar ze
moest eruit omdat ze niet goed
genoeg was. Nou ja, ze kon ge
woon helemaal niet zingen. Na
de Aloma Hawaiïans heb ik
nooit meer in een bandje ge
speeld. Het enige wat ik af en
toe nog deed was kunstfluiten.
Dat doe ik trouwens nog steeds
voor mijn kleinkinderen."
HERMAN JOUSTRA*
~>--h
I' 'IV- V
p r
FOTO HIELCO KUIPERS
s Leidsch DagbladAllCIIIKVEN
ANNO 1899
Maandag 9 October
ALGEMEEN - De 'Staatscourant' bevat de sta
tuten van de Maatschappij tot exploitatie van
heeren- en kinderkleeding, voorheen firma
Peek en Cloppenburg, bewilligd bij Kon. Be
sluit van 20 september 1899 met een kapi
taal, groot, 3,000,000, verdeeld in 3000
aandelen, ieder groot 1000, alle geplaatst.
Directeuren zijn de heeren J. Th. Peek en
H.A.A. Cloppenburg. Het doel der vennoot
schap is de vervaardiging van heeren- en kin
derkleeding, alsmede de handel en gros en dé
tail in heeren-en kinderkleeding, stoffen en
aanverwante artikelen, zijnde een voortzetting
der zaken, tot dusver door de firma Peek en
Cloppenburg gedreven in verschillende plaat
sen, zonder evenwel tot die plaatsen beperkt te
zijn, indien het bestuur goedvindt daartoe ook
andere plaatsen binnen of buiten Nederland
aan te wijzen.
TER-AAR - Het getal huizen in deze gemeente
bedraagt 390, waarvan gelegen zijn te Lange-
raar 112, Kerkbuurt 23, Ringsloot 20, Aardam
25, Jaagpad 100 en Korteraar 110, alle buiten
de kom. Het vermoedelijk getal inwoners be
draagt 2432.
ALGEMEEN NIEUWS - In Twente is dit jaar
veel wild. Hazen en patrijzen zijn zeer talrijk.
Ook korhoenders zijn er vele, zoodat een jager
onder Vroomshoop in één dag op één veld er
niet minder dan een 14 tal schoot; een bijzon
der groot aantal, als men bedenkt, hoe moeilijk
het valt deze schuwe vogels onder schot te krij
gen.
ANNO 1974
Woensdag 9 oktober
N00RDWIJK - Het nieuwe scho
lencomplex in Boerenburg, Noord-
wijk, wordt officieel geopend op 1
november, 's middags om half
drie. De scholen zijn inmiddels
wel al in gebruik. Het zijn twee
achtklassige basisscholen: een
Rooms-Katholieke 'Schapedel' en
een Protestants Christelijke 'Vier-
boet'. De twee kleuterscholen he
ten 'Bibelebons' (RK) en 'Vuur
vliegje' (prot. Chr.). Zowel de ka
tholieke als de christelijke afde
ling heeft haar eigen gemeen
schapsruimte.
KATWIJK AAN DEN RIJN-Tot
diep in de nacht duurde de kerke-
veiling die gsteravond in Katwijk
gehouden werd. Om een uur of
twee kwam de uitslag: 18.000
gulden. Een record voor de kerke-
veiling, die tot nu toe nog nooit
zo'n hoog bedrag haalde. Het geld
is bestemd voor de St. Jan de Do
per-kerk. In het parochiehuis was
het bijzonder druk. Vele tientallen
mensen waren gekomen om deze
jaarlijkse veiling mee te maken.
Niet alleen omdat zij hun geld
kwijt wilden, maar vooral juist om
de traditionele gezelligheid
ARNHEM - Een Arnhemse café
houder wil per 1 november de zure
bom in de strijd gooien tegen het
blaaspijpje. Hij is bereid mensen
die echt te veel hebben gedronken
naar huis te brengen. Klanten die
vier of vijf borrels hebben gebruikt
krijgen van hem een gratis zure
bom of augurk en moeten dan
maar zien dat ze op eigen houtje
thuiskomen. De horecaman is er
heilig van overtuigd dat de zuren
kunnen voorkomen dat het blaas
pijpje groen wordt. Engelse kaste
leins zouden al jaren 'zuur' geven
aan aangeschoten bezoekers.
LEIDEN/ALPHEN AAN DEN RUN - Het nierdialysecentrum van
het Academisch Ziekenhuis in Leiden heeft gisteravond een be
drag van 1000 ontvangen. Naar eigen goeddunken te besteden
voor de nierpatiënten. Het geld is bijeengekomen door een actie
van de Alphense vishandelaar Klaas Koren (40) uit de Hooft-
straat. Hij verkocht op 3 oktober haring en wittebrood, waarbij de
opbrengst geheel opzij werd gelegd voor het nierdialysecentrum.
Alphenaar A. Amsterdam raadde hoeveel haringen er werden ver
kocht en bood het bedrag aan aan hoofdzuster Van Gurp.
FOTO ARCHIEF LEIDSCH DAGBLAD
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na plaatsing een ingevulde cheque (geen
overschrijvingskaart) ter waarde van vijf gulden (vooreen exemplaar van 13 bij 18 In zwart wil) op testuren naar liet I-eidsch
Dagblad, t.a.v. Leidsch Dagblad Archieven, postbus 54, 2300 AB Lelden of door contante betaling aan de balie van het leidsch
Dagblad aan de Rooseveltstraat 82. U ontvangt de foto binnen drie weken.
