Lignum gaat naar China
Vijf blauwe overhemden
Oude tijden herleven in
De Leidse Wagenmaker
Beloning voor instellingen
die nieuw publiek werven
eidse musea
nspireren de
andige mens
fRIJDAG 24 SEPTEMBER 1999
941
21
Lbdelkader Benali stopt met studeren
'EN Leidens bekende student en schrijver Abdelkader Benali
leeft besloten te stoppen met zijn studie. Dat meldt het univer
sitair weekblad Mare. Benali wil meer tijd besteden aan het
schrijven van zijn tweede roman. Het boek waarvoor Benali
naast zijn studie alle andere nevenactiviteiten heeft gestaakt,
zoals het schrijven van columns voor het universiteitsblad Ma
re, lezingen en interviews, moet in het najaar van 2000 uitko
men. Benali werd als scholier bekend door met een opstelwed
strijd een gratis studiejaar aan de universiteit van Leiden te win
nen. In 1996 begon hij aan een studie geschiedenis en debu
teerde met zijn roman 'Bruiloft aan zee' dat bijzonder succesvol
ïleek en in tientallen talen werd vertaald.
'ilm over Josef Mengele gekraakt
n» De controversiële film 'Niets dan de waarheid', waarin
d^Ruschwitzarts dr. Josef Mengele naar Duitsland terugkeert om
terecht te staan, is door critici afgekraakt. „Een beest wordt als
_een ongevaarlijke figuur afgeschilderd", schreef het boulevard
blad Bild. De film gaat ervan uit dat Mengele niet in 1979 in
Lm Brazilië overleed, maar naar Duitsland terugkeert om terecht te
itaan en uit te leggen waarom hij misdadige experimenten uit-
"oerde op concentratiekampgevangenen en honderdduizenden
er dood bracht in de gaskamers. De hoofdrol wordt gespeeld
door Goetz George, bekend van zijn rol als commissaris Schi-
manski in Tatort. „De film verwart, zet je op het verkeerde been
en emotionaliseert", zegt M. Friedman van de centrale raad van
J"e|j oden in Duitsland.
Heropening woonhuis Rembrandt
wisterdamMet de heropening van het woonhuis van Rem-
irandt aan de Amsterdamse Jodenbreestraat eindigde gisteren
;oor Museum Het Rembrandthuis een hectische periode van
ijf jaar. In het gerenoveerde huis is alleen de volgepakte 'kunst-
Smer' met exotische mineralen, schelpen, wapens, opgezette
eren, porselein en gipsen beelden al helemai klaar. Ter gele-
enheid daarvan is tot en met 9 januari de tentoonstelling
lembrandts schatkamer' te zien. De overige kamers ogen in ar-
6 hitectonisch opzicht al wel zeventiende-eeuws dank zij de
nieuwe' tegels, schouwen, bedsteden en de kleuren van wan-
len en plafonds. De opvulling van deze ruimtes, waaronder het
itelier, zal nog enige jaren in beslag nemen omdat Het Rem-
irandthuis tijd nodig heeft om 'een zo groot mogelijke authen-
iciteit te realiseren'.
rree Record Shop: geen Bowie-cd's
otterdam De Free Record Shop haalt alle cd's van David Bo-
uit het assortiment. Het bedrijf doet dat omdat de popar-
iest zijn nieuwste cd via internet te koop aanbiedt, twee weken
oordat het schijfje in de winkel te krijgen is. Free Record Shop
lelt dat er sprake is van oneerlijke concurrentie, onder meer
mdat er op de internetversie van de cd een nummer meer
laat. De nieuwe cd is sinds woensdag te downloaden van inter-
et. In de winkels is hij pas op 4 oktober verkrijgbaar. In een
,n ïemo aan alle filialen stelt het hoofdkantoor van Free Record
hop dat 'wij een signaal af moeten geven'.
(randt Corstius lid Raad voor Cultuur
;n haag Publicist Hugo Brandt Corstius (64) wordt lid van de
ommissie Letteren van de Raad voor Cultuur. Staatssecretaris
van der Ploeg heeft hem benoemd voor de periode tot 1 ja-
uari 2001. Ook prof. J. van Cuilenburg (53) treedt toe tot de
aad. Hij wordt lid van de commissie Bibliotheken. Brandt
orstius woont afwisselend in Amsterdam en Parijs, waar hij
eerlandistiek doceert aan de Sorbonne. Vijftien jaar geleden
itstond grote commotie rond zijn persoon toen de toenmalige
ütuurminister Brinkman zich verzette tegen het uitreiken van
e PC-Hooftprijs aan Brandt Corstius. Dat was toen nog een
aatsprijs, maar kort daarop kwam de toekenning van de on-
trscheiding in handen van een particuliere stichting.
ïlmacteur George C. Scott overleden
>s angeles De Amerikaanse filmacteur George C. Scott is op
jarige leeftijd overleden. Hij is vooral bekend door de titelrol
de film 'Patton' in 1971. Daarvoor kreeg hij een Oscar, die hij
eigerde in ontvangst te nemen. Hij noemde de jaarlijkse toe-
:nning van de beeldjes een 'betekenisloze, op eigen belang ge-
:hte vleesparade'.
lotmanifestatie Marinus van
?r Lubbe-jaar in Lakenhal
delijk Museum De Laken-
staat zondag in het teken
de afsluiting van het Mari-
van der Lubbe-jaar. De
[manifestatie draagt de
n Schoonheid, schoon-
wat ooit was en wordt
13.00 uur door de direc-
van het museum, Jetteke
ten, geopend.
m 13.30 uur is het woord
Volkskrant journalist en
der Lubbe-biograaf Mar-
Schouten. Van 14.00 tot
90 uur is er een verhalen-
rathon. In de filmzaal van
museum worden verschil
de films vertoond. Om
leiden nienke ledegang
Het ambacht van wagenmaker
wordt er al jaren niet meer uit
geoefend, maar toch oogt het
pand aan de Oude Varken
markt in Leiden nog bijna het
zelfde als zo'n tachtig jaar te
rug. Wie langs, de werkplaats
loopt ziet 'ambachtslieden' in
de weer met gereedschappen
en machines. Een toeristenlok
kertje van de VW? Nee, het
zijn Marleen de Kluizenaar,
Wijnand Lensvelt en Kees
Dam, die in 'De Leidse Wagen
maker' sinds een maand hun
ambachtelijke werkplaats heb
ben.
Niet als wagenmakers, maar
als restaurateurs van antieke
meubels. Het drietal kreeg toe
stemming van de gemeente
om in het pand te trekken op
voorwaarde dat de gehele
werkplaats in oude staat zou
blijven. Dat betekende dat de
attributen, die van oorsprong
nog gebruikt zijn door de oude
wagenmakersfamilie, moesten
blijven staan. Kluizenaar,
Lensvelt en Dam hoefden niet
lang na te denken. In twee
maanden tijd was het meubel-
restauratiebedrijf een feit.
„Na de dood van de Jacob de
Groot jr., de laatste telg uit het
wagenmakersgeslacht, is hier
een museum gekomen. Gewel
dig leuk maar moeilijk in stand
te houden, want vrijwilligers
waren nauwelijks de vinden.
Nu wij hier zitten, is dat geen
probleem meer. Bovendien be
schikken wij hier over alle faci
liteiten om ons beroep uit te
oefenen. Een typisch twee-
vliegen-in-één-klap-verhaal",
zegt Lensvelt.
Om te laten zien dat al het
werk dat de restaurateurs ver
richten ambachtelijk is, is er
zaterdag een open dag in het
museum annex bedrijfje. De
drie 'ambachtslieden' zijn aan
wezig om de geschiedenis van
het wagenmakersbedrijf te ver
tellen, de oude gereedschap
pen van de wagenmakers te la
ten zien en iets te vertellen
over hun eigen bezigheden aan
de Oude Varkenmarkt 13. Tus
sen 12.00 en 18.00 uur staan de
deuren open. Doordeweeks is
de werkplaats geopend van
13.00 tot 17.00 uur.
Klarinetensemble maakt 'reis van zijn leven
Michel van Eeten, Ilse Maas en Ruud Benschop (v.l.n.r.) van klarinetensemble Lignum zijn klaar voor de grote reis naar China, foto marklamers
14.00 uur draait Berlin Afte
rimages van Jean Pierre Sens,
om 14.20 uur worden archief
opnamen van de grote brand
in het Leidse stadhuis in 1929
vertoond, om 16.30 uur draait
er een video van
Sluik/Kurpershoek uit 1998
met de titel Fanal! (March Ra-
dau II). Elders in het museum
kan het publiek naar muziek
luisteren. In de Voorhal staat
om 14.00 uur de Leidse groep
Dempsey en om 15.30 uur
Sputnik die Russische popmu
ziek speelt, 's Avonds om 19.00
uur kunnen geïnteresseerden
de film Der Rebell uit 1932 in
het Kijkhuis aan het Vrouwe
Kerkplein bekijken.
Ze draaien hun hand niet om voor werk van Mozart,
Bach, Bartók en Strauss. Maar ook de tune van het A-
team of The Pink Panther staat op hun repertoire. Op
muziek van popgroep Queen kunnen de luisteraars met
hun aansteker in de hand meedeinen. Het is dus hoofd
zakelijk klassiek, maar iets lichts, een grapje tussendoor
moet kunnen. De 25 leden van Leids klarinetensemble
Lignum brengen een selectie uit hun repertoire vanaf dit
weekeinde ten gehore voor een heel ander publiek dan
zij gewend zijn: Chinezen.
van zo'n ensemble is te vergelij
ken met een koor en het heeft
tegelijkertijd de flexibiliteit van
een blaasorkest. Via adverten
ties in universiteitsblad Mare
haalden we meer en meer spe
lers bij de groep. Later kwamen
er steeds meer niet-studenten
bij. Inmiddels zijn studenten bij
Lignum in de minderheid."
Ruud Benschop, een van de ou
dere leden: „We hebben 20 tot
60-jarigen in ons ensemble,
maar de gemiddelde leeftijd is
eind 20."
De muzikanten zijn ama
teurs, met uitzondering van di
rigent Ruud van Eeten, die op
het conservatorium het diplo
ma 'orkestdirectie' behaalde en
inmiddels doorstudeert voor de
directie van symphonieorkes-
ten. „Hij is eigenlijk te goed
voor ons", vertelt Michel, zijn
broer. „Maar hij vindt dit ge
woon een erg leuke groep."
Ruud Benschop: „Ruud van
Eeten heeft Lignum op een ho
ger plan getild."
Het ensemble omschrijft hun
werk als dat van 'goede ama-
leiden caroline van overbeeke
Anderhalf jaar lang zijn ze er
heel intensief mee bezig ge
weest: de voorbereidingen voor
de grote reis naar China. Of het
zou lukken, was lang niet zeker,
maar toen de knoop eenmaal
was doorgehakt, gooide (ama
teur-) klarinettist Michel van
Eeten uit pure vreugde een gro
te beker Amerikaanse koffie
over zijn toestenbord van de
universiteit van Berkeley waar
hij tijdelijk werkzaam was. In
middels staat de hele groep be
pakt en bezakt klaar. De klari
netten - es, bes, alt en (contra-
)bas - zorgvuldig in hun koffer
tjes opgeborgen. Het vliegtuig
vertrekt vanavond en de groep
keert twee weken later naar Lei
den terug.
Lignum (letterlijk uit het La
tijn vertaald: brandhout) be
staat ruim acht jaar en is des
tijds door Leidenaar Michel van
Eeten en zijn vriend Tyying Liu
opgericht tijdens hun studietijd
in Leiden. „Mij stond een clari
net choir voor ogen. De klank
teurs'. „We hebben geen van al
len het conservatorium gedaan,
behalve de dirigent dan." Ruud
Benschop: „Maar er wordt wel
tegen ons opgekeken. We zitten
ook al jaren bij elkaar. We repe
teren gemiddeld eens per week
en drie jaar geleden hebben we
een cd uitgebracht die we goed
hebben verkocht. Een deel van
de opbrengst gebruiken we
voor onze China-reis."
Het idee voor een concerten
reeks in China ontstond door
contact met ex-lid Tjyying Liu
die inmiddels in Peking woont
en die, na het beluisteren van
de cd van Lignum, suggereerde
wat concerten te arrangeren in
China. „Meer als geintje be
doeld, maar wij hebben het se
rieus opgevat", aldus Michel
van Eeten.
„Omdat we nauwelijks spon
sors hebben weten te interesse
ren voor onze reis, hebben we
besloten het grootste deel zelf
te betalen. Gelukkig betaalt de
Stichting Fonds voor de Ama
teurkunsten ook nog wat. Voor
ons optreden in Shanghai krij
gen we een honorarium van de
gemeente Rotterdam. Burge
meester Opstelten is daar dan
op bezoek vanwege de 50-jarige
viering van het bestaan van de
Volksrepubliek China. Wij luis
teren dat bezoek op."
Lignum hoopt tijdens de con
certen niet alleen voor geïnte
resseerde westerlingen in China
op te treden, maar ook Chine
zen te enthousiasmeren voor
de westerse muziek. Ilse Maas:
„We dachten aanvankelijk ook
aan een uitwisseling, maar dat
zit er niet in. Er is in China geen
actief amateurmuziekleven met
verenigingen en orkesten zoals
hier. Ze hebben dat alleen op
professioneel niveau."
Lignum heeft speciaal voor
de gelegenheid een paar arran
gementen ingestudeerd van ty
pisch Chinese muziek. „Ruud
van Eeten heeft stukken be
werkt die hij heeft gekregen van
de Leidse stichting Chime. Chi
me verzamelt traditionele Chi
nese muziek. De bewerkte stuk
ken klinken erg leuk, een tikkel
tje vreemd wel. Benieuwd of de
Chinezen het zullen herken
nen."
De muzikanten kijken in het
bijzonder uit naar hun optre
dens aan de voet van een gigan
tische tv-toren in Shanghai en
in Zunhua, een Chinese provin
ciestad ten oosten van Peking.
„Een lelijk, grauw en grijs com
munistenstadje met veel beton
nen flatgebouwen. Daar spelen
we dus echt voor Chinees pu
bliek en dat wordt waarschijn
lijk ons hoogtepunt." Ruud
Benschop: „Het meest authen
tiek, het minst idylisch."
Ilse Maas: „We willen men
sen toch iets bijzonders laten
horen met onze muziek. En
voor ons zal het een bijzondere
ervaring zijn om voor een ander
publiek op te treden." Michel
van Eeten: „We konden deze
reis niet aan ons voorbij laten
gaan. Dit is once in a lifetime...
Zo uniek!"
chef jan rijsdam, 071-5356444, plv. chef caroline van overbeeke 071-5356440
Wethouder bemoeit zich
met verkeerde dingen
'Een zoen voor Alexander Pecht- val. De Lakenhal barst uit z'n
old', schreef Cees van Hoore vo- voegen, heeft dringend behoefte
rige week in zijn column in de aan zowel depot- als expositie-
Uitkrant van het Leidsch Dag- ruimte. Helaas vertoont de D66-
blad. Cees houdt kennelijk een wethouder van cultuur weinig
beetje van de cultuurwethouder, ambitie om hier iets aan te
Zijn goed recht. Zelf heb ik er doen.
een stuk minder last van, heb ik Desalniettemin heb ik begre-
Pechtold in alle eerlijkheid laten pen dat ook Pech told van me-
weten, vorige
week tijdens
de opening
van de ten
toonstelling
Verzameld
Werk' in het
Stedelijk Mu
seum De La
kenhal.
Daar werd
de vraag aan
de orde ge
steld: 'Is er
ruimte voor
Leidse kunste
naars in Ste
delijk Muse
um De Laken
hal?' Het ligt
er maar aan
hoe je zo'n
vraag opvat.
Is het Stedelijk
Museum groot
genoeg om
ruimte te bieden aan het werk
van levende, Leidse kunste
naars? Of: heeft De Lakenhal fi
nancieel de ruimte om het werk
van Leidse kunstenaars aan te
kopen? Wil het stedelijk muse
um wel Leidse kunst verzamelen
en tentoonstellen, of is men juist
van mening dat dat beter kan
gebeuren op een andere locatie?
Om met die laatste vraag te
beginnen: het is mooi om werk
van Leidse kunstenaars op zo
veel mogelijk locaties te zien.
Maar, Leidse kunstenaars horen
ook bij uitstek thuis in het ste
delijk museum. Tenzij het tam
poneren tot een nieuwe Leidse
school wordt verheven, want het
kan natuurlijk niet zo zijn dat
iedereen die in Leiden een beetje
aankleddert in het stedelijk mu
seum te zien moet zijn. Waar
het in de eerste plaats om gaat,
JAN RIJSDAM
ning is dat het
stedelijk mu
seum ruimte
moet bieden
aan Leidse
kunstenaars.
Sterker nog: de
wethouder
heeft een dic
taat uit doen
gaan dat het
verzamelbe
leid van dit
museum uit
sluitend ge
richt moet zijn
op Leidse en
landschaps
kunst. Het
gekke daarvan
is dat wethou
ders in Neder
land daar in
beginsel hele
maal niet over
gaan. De wet
houder gaat wel over het ge
bouw dat te klein is, het perso
neelsbestand dat te gering van
omvang is, en het aankoopbud
get dat te laag is. Maar daar
doet Pech told allemaal niets
aan.
Een museumdirecteur hoort te
gaan over het verzamelbeleid
Niet de wethouder. Maar daar
doet Pechtold nu juist wel wat
aan. Om kort te gaan: deze wet
houder bemoeit zich met de ver
keerde dingen. En geen gemeen
teraad die zich daar druk over
maakt. Kennelijk is de kunst en
cultuur daar niet belangrijk ge
noeg voor.
Natuurlijk is het aardig als
een gemeentebestuurder met
sport, toerisme en cultuur in z'n
portefeuille echt belangstelling
heeft voor kunst, en daar zo nu
en dan eens zijn mening over
is kwaliteit en originaliteit, of geeft. Daar is een politicus nu
om de vraag of een werk past in
de collectie van het museum,
enzovoort. Enfin, zoiets vindt
het museum ook.
Dan die andere vraag: heeft
De Lakenhal financiële ruimte
om het werk van Leidse kunste
naars aan te kopen? Geenszins...
De aankoopbudgetten van mu
sea in Nederland zijn ver onder
een aanvaardbaar niveau. Dat
van de Lakenhal zeker. Het mu
seum krijgt jaarlijks een scha
mele 60.000 gulden van de ge
meente. Cultuurwethouder
Alexander Pechtold, oud-vei
lingmeester, weet als geen ander
dat je daar amper een zeven
tiende-eeuws schilderijhaakje
van kunt kopen.
En dan de derde vraag: is het
eenmaal voor. Maar het is zeer
discutabel of de wethouder zijn
macht als subsidiegever mag ge
bruiken, of misbruiken, om het
stedelijk museum op te leggen
hoe haar verzamelbeleid er uit
moet zien of, ik noem maar een
dwarsstraat, wat de schouw
burg moet programmeren. Als
sponsors - en er zijn er die meer
affiniteit hebben met cultuur
dan menig politicus - zich een
zelfde macht zouden veroorlo
ven als de Leidse wethouder,
dan zou het huis in Nederland,
net als De Lakenhal, te klein
zijn.
Sponsors gaan niet over de
kunst zelf. Wethouders ook niet.
De doctrine van Thorbecke, dat
de overheid geen oordeel heeft
stedelijk museum groot genoeg over kunst, is mij heilig. Dat zou
om ruimte de bieden aan het
werk van levende, Leidse kun
stenaars. Dat is ook niet het ge-
het ook moeten zijn voor een
wethouder uit een partij die
zich liberaal noemt.
zoetermeer
Culturele instellingen die met
goede plannen komen om 3
procent van hun subsidiebud
get te besteden aan de ver
meerdering en verbreding van
hun publiek, mogen meteen 2
procent subsidie extra voor dit
doel vragen. Dat staat in een
brief van staatssecretaris Rick
van der Ploeg van cultuur aan
de Tweede Kamer.
De bewindsman haalde zich
dit voorjaar de woede van het
parlement op de hals met zijn
toenmalige 3-procentsrege-
ling. Als instellingén niet 3
procent van hun budget zou
den besteden aan het binnen
halen van meer en breder pu
bliek, dan zouden ze met 3
procent worden gekort.
Het was vooral dat 'strafka
rakter' waar de Kamer moeite
mee had. De parlementariërs
zagen liever een beloning.
beeldende kunst recensie
bernadette van der goes
«tie Reconstructie van de Handige Mens, schilderij-
grafiek van Kann Bos, beelden van Patricia Fijne
re zien: 24/9 t/m 3/10, vnj. t/m zo 13.00-17.00
en op afspraak (tel 071-5148800), Projectatelier
tcentrum Haagweg, Haagweg 4, Leiden.
regelmatig langs Kunstcentrum Haag-
in Leiden komt, kan het bijna niet zijn
[aan. Op de ramen van het projectate-
op de begane grond staat al geruime
met grote letters de raadselachtige tekst
instructie van de Handige Mens' ge-
even. Achter die ruiten is de afgelopen
en hard gewerkt. Op uitnodiging van
Kunstcentrum verlieten Karin Bos en
icia Fijneman eind augustus hun Am-
damse ateliers om een maand lang in
projectatelier kunst te komen maken,
daar trokken zij erop uit naar de Leidse
waar zij zich op allerlei manieren
inspireren door wat zij daar zagen.
werkperiode is afgelopen, zijn de
in het projectatelier tentoonge-
H sommige kunstwerken duikt het the-
de Handige Mens' vrij letterlijk op. Bij
beeld in de schilderijen die Bos maakte
van foetussen, en in haar tegeltableau dat
bezaaid is met kleine handjes. Een grappig
schilderijtje van het komische duo Stan
Laurel en Oliver Hardy is een flinke knip
oog naar de onhandige mens. Gouaches
waarin ze flarden van de Leidse museale
collecties verwerkte, behoren tot de mooi
ste werken van de expositie.
Fijneman maakte naar aanleiding van
een bezoek aan museum Naturalis allerlei
gereedschappen van klei. Een boormachi
ne, een zaag, een hamer, een tang en nog
veel meer instrumenten gaf zij de oude, ge
rimpelde huid van fossielen. Ze zijn zo ver
weerd dat het op het eerste gezicht slechts
onduidelijke hoopjes materie lijken. Pas na
enige tijd wordt duidelijk welke voorwer
pen in de versteende vormen schuil gaan.
Het is fascinerend te zien hoe Fijneman
er telkens in slaagt de figuratie op het nip
pertje te laten winnen van de abstractie.
Dat ze de klei weet te bezielen, blijkt ook
uit haar serie bewegende huisjes. Massieve
klompjes klei zijn zo gevormd dat ze bol
staan van leven en van pure vreugde bijna
uit hun voegen barsten.
Eigenlijk is het thema van de expositie
niet de handige mens in zijn algemeenheid,
maar de handige mens die kunstenaar is.
In dat verband is het aardig dat Bos en
Fijneman ook enkele werken tentoonstel
len die zij eerder hebben gemaakt. Zo ont
staat een completer beeld van wat zij alle
maal in hun mars hebben.
Edward Albee regisseert in Hoofddorp
Edward Albee behoort met Eugene O'Neill, Arthur Miller en Tennessee Williams tot de grondleggers van het mo
derne, Amerikaanse toneel. Deze week bivakkeert hij een week in schouwburg De Meerse in Hoofddorp om daar
zijn eigen Zoo Story en Earl Douglas Mitchells Old Friends te regisseren. De twee eenakters worden gespeeld
door Victor Löw en Leslie de Gruyter. Vanavond is in De Meerse de eerste try-out. Tot die tijd houdt Mirjam de
Rooij, die voor het Theaterinstituut het repetitieproces op film vastlegt, voor deze krant een dagboek bij van de
laatste ontwikkelingen op de theaterplanken. Vandaag het vierde en laatste deel.
Iedereen is vroeg in het theater. Er hangt
een serene sfeer: het is de dag voor de
eerste try-out. De gedachten zijn gericht
op het innerlijk. De acteurs Victor en Les
lie zitten in de kleedkamer tekst door te
nemen. De meester zelf loopt over het po
dium en door de zaal, om de finesses van
het licht te bepalen.
Earl Douglas Mitchell, de schrijver van
Old Friends, zit in de zaal uit een boek
Nederlands te leren. Hij leert snel, zeer
snel: als taalkundige verstond hij in een
week Nederlands, en hielp zelfs bij taal
problemen.
Er wordt koffie gedronken. Er worden
wortels gegeten. We vinden de weg in de
gangen van onze gedachten. Albee als fi
losoof, revolutionair, theoreticus en the
maman, wordt meer en meer vervangen
door Albee 'the practical theaterman'. De
kostuums worden nog steeds bijgesteld:
hij heeft een vergaande precisie in de kos
tumering. Victor heeft al vijf verschillende
blauwe overhemden aangehad, maar niet
een van die hemden had de juiste kleur
blauw.
Tijdens de pauze komt Albee de kleedka
mer van Victor binnen en vraagt hem de
zolen van zijn schoenen te laten zien.
'They are not black enough' zegt Albee,
en terwijl de regisseur wegloopt, zegt Vic
tor: 'Acteur word je niet, maar dat ben je:
je moet er alleen mee leren omgaan." De
kleedster is nog steeds niet krankzinnig
geworden omdat Edward Albee op een
plagende manier achter iedereen aanzit,
zoals het mediacircus achter hem aanzit.
Het juist hemd is nog niet gevonden,
maar toch begint de doorloop van Old
Friends en er gebeurt een klein wonder: er
is een nieuw stuk geboren. De personages
kwamen tot leven en we werden gegre
pen, mee in de stroom. Old Friends blijkt
geen naturalisme zoals The Zoo Story, het
is eerder absurd.
Albee houdt van schrijven en uitvinden, 's
Avonds werkt hij in zijn appartement aan
zijn nieuwe stuk. Volgens hem heeft hij
zijn beste stuk nog niet geschreven. De
karakters lijden. Hij niet: hij observeert
hoe ze lijden. Victor en Leslie spelen
krachtig in The Zoo Story, de personages
worden steeds omlijnder. Het driftig heen
en weer lopen van Edward is gestopt. Hij
zit in de zaal en staat niet een keer op. De
noten vallen op hun plaats. Het orkest is
klaar.
De 'curtainfall' wordt geoefend en door
gesproken en dan is ineens iedereen op
het toneel: de acteurs, regisseur, de pro
ducent en de jongens van het licht die
nog een vraag hebben. Er moeten afspra
ken gemaakt worden voor morgen en
overmorgen, iedereen praat door elkaar
heen. Albee heeft besloten dat er morgen
niet wordt gerepeteerd. De boog is strak
gespannen... zonder souffleuse kunnen
Victor en Leslie Old Friends nog niet over
leven.
