Gods eigen cabaretier M
WEER
Geen verplichte opvoedcursus
Maxima obsessie voor fotograaf Van Tellingen
Koek en deeg
101
WOENSDAG 22 SEPTEMBER 1999
COMMENTAAR
Minister-president Kok heeft gisteren in een televisie-interview ge
zegd voorstander te zijn van een verplichte opvoedcursus voor ou
ders van ontspoorde jongeren. Hij laat minister Korthals van justi
tie de wettelijke mogelijkheden onderzoeken. Kok reageerde op de
uitslag van een onderzoek waarin 68 procent van de ondervraag
den zo'n cursus een goed idee noemt.
Nu hoor je een politicus vrij zelden een suggestie afwijzen die
tweederde van de kiezers aantrekkelijk vindt. En al helemaal niet
als het een plan betreft om het aloude probleem van 'de jeugd van
tegenwoordig' uit de wereld te helpen. Dat laat onverlet dat Kok in
een paar zinnen een belangrijke verworvenheid in de Nederlandse
cultuur op de tocht zet. Dat is het principe van bescherming van
de persoonlijke levenssfeer.
De politiek reguleert in een beschaafd land als het onze van alles,
maar niet hoe iemand zijn leven inricht. Denkt iemand de wet te
mogen overtreden, dan is daar de rechter om een vonnis op te leg
gen. Ook als kinderen de dupe dreigen te worden van hun opvoe
ding, dan is de rechter niet machteloos. Hij kan jongeren onder
toezicht stellen en ouders uit de ouderlijke macht ontzetten. De
wetgever heeft dat mogelijk gemaakt voor uitzonderlijk lastige situ
aties. Als die niet aan de orde zijn, dan hoort het primaat van de
opvoeding te blijven bij de ouders. Als zij daarmee worstelen, staat
het hen vrij te rade te gaan bij deze of gene pedagoog, pastor of
cursusleider.
Een overheid die gaat bepalen welke ouders wel en welke geen
goede opvoeders zijn, en welke ouders wel en welke niet verant
woordelijk zijn voor de ontsporing van hun kind, is gevaarlijk be
zig. Zo'n overheid onderschat de mogelijkheden om door beleid
invloed uit te oefenen op het klimaat waarin jongeren opgroeien.
Ook deze Miljoenennota bevat tal van keuzes over armoedebestrij
ding, allochtonenbeleid, onderwijs, kinderopvang, gezondheids
zorg, sport en recreatie die van vitale invloed zijn op het lot van
jongeren. Een financiële voorziening voor ouders die vrijwillig op
cursus willen, komt wellicht als geroepen. Met de verplichting ech
ter toont de overheid zich een bemoeizieke betweter.
11
Komieken op het Binnenhof
Het was weer een lollige uitzending, de Troonrede van gisteren. Ten
eerste natuurlijk door De Grap. 'Mijne Heeren, het is mij aange
naam U bijeen te zien tot hervatting uwer werkzaamheden', zo ver
baasde Beatrix de Staten-Generaal in haar aanhef. Waarna ze on
middellijk erop liet volgen: 'Zo sprak honderd jaar geleden mijn
grootmoeder tot uw voorgangers'.
Geen grap waarmee ze het ver schopt tijdens de Leidse Cabaretda-
gen. Maar goed genoeg om de Ridderzaal mee plat te krijgen. Wat
ook weer grappige beelden opleverde. Een bulderende Jorritsma, die
bijna aan de zuurstof moest, en zelfs een glimlachende Borst.
Inderdaad, gekker moest het niet worden.
Lollig was ook het optreden van de doventolken op Nederland 1.
Die waren namelijk niet weggewerkt in een overzichtelijk vierkantje
rechts onderin, maar vulden bijna de helft van het scherm. (Eigen
lijk wel vervelend voor slechthorenden: ze verstaan er al zo weinig
van, en dan zien ze ook nog eens geen klap.)
Maar de optredens van de doventolken waren weergaloos. Voor het
commentaar bij de rondrit was er een man ingehuurd die zijn best
deed op deAndré van Duin te lijken. Meesterlijk waren zijn imita
ties van het getrappel van paardenhoeven en het gejuich van het
publiek. En bij de Troonrede zelf tolkte een vrouw met een passie
die haaks stond op de stijle deftigheid waarmee het verhaal werd
uitgesproken en aangehoord. Ze bolde haar wangen, stak haar tong
een beetje uit en keek binnen een paar seconden zowel blij, verdrie
tig en boos.TerivijlBeatrix zelf nauwelijk een spier vertrok. Wat ook
wel weer knap is met zinnen als 'De bereikbaarheid en de aan
spreekbaarheid van de overheid worden met een een-loket-benade-
ring verbeterd'.
Maar het allerleukste waren weer de hoofddeksels van de dames in
de Ridderzaal. Erica Terpstra, al jarenlang trendsetter, verraste nu
weer met een hoed die deed denken aan Repelsteeltje met een ka
chelpijp op zijn hoofd. Minister Herfkens had een geval opgezet die
slechts haar kin onbedekt liet, terwijl minister Borst een hoed op
had die leek op een omgekeerde, inderhaast van tafel gegriste fniit-
schaal. Maar die zagen er nog heel behoorlijk uit vergeleken met de
creaties die enige andere dames op hun hoofd hadden gezet. Bij
sommigen kreeg je het idee dat ze bij thuiskomst een wanhopige
hoedenmaker op het antiuoordapparciat aantroffen, met de vraag
wanneer ze langskwamen zodat hij de boel eindelijk een afkon
maken.
Het leidde overigens wel vreselijk af van de Troonrede. Gelukkig
bleek later in de krant dat die ook heel opbeurend was.
Af en toe zon, maar ook buien
Niets dan goeds over Floyd. In het oosten van de Verenigde Staten ver
oorzaakte de orkaan grote overstromingen; bij ons houdt de voormalige
geweldenaar het kwik op een nazomerniveau. Vanmiddag zijn de tem
peraturen gestegen tot 21 graden en morgen wordt het in onze regio
plaatselijk 23 graden.
De voor de tijd van het jaar aanhoudend hoge temperaturen komen
tot stand doordat met een door Floyd opgewekte zuidelijke
luchtstroming warme subtropenlucht wordt aangevoerd. Als op het
KNMI in De Bilt zowel vandaag als morgen de 20 graden wordt be
reikt en gepasseerd (op Prinsjesdag lukte dat niet), komt het ab
solute record in zicht. Met vandaag en morgen komt De Bilt uit
op 22 warme dagen. Het record bedraagt 23 in 1959. In het
noorden van het land, waar de septemberzomer van 1999 nog
opmerkelijker is dan elders (gistermiddag in Groningen maxima
tot 22 graden) gaan de records morgen al op de schop.
Wat de gemiddelde temperatuur betreft gaat het eveneens om
een nek-aan-nek race met de elite van de twintigste eeuw.
Over de eerste helft van de maand was 1949 een
fractie warmer; over het tijdvak 1-20 september deed
1947 het iets beter. Toen bedroeg de gemiddelde m
temperatuur 18,6 tegen nu 18,1 graden.
Het weerbeeld wordt morgen gekenmerkt door af en
toe zonneschijn, maar vooral in de ochtend kunnen
er ook enkele buien vallen. Daarbij kan het ook gaan
onweren. De wind waait op de eerste dag van de as
tronomische herfst uit het zuiden tot zuidwesten en
is meest matig, aan de kust vrij krachtig. In het
weekeinde ruimt de wind geleidelijk naar westelijke
richtingen waardoor geleidelijk minder warme lucht
tot onze streken kan doordringen. Verder kan er
soms een bui vallen.
Neale Donald Walsch in gesprek met zijn hogere Zelf
Dit is de man die al zes jaar
lang dagelijks praat met God.
Drie dikke boeken zijn inmid
dels verschenen met Dialogen
over de zin van het leven, de
vraag 'wie ben ik', goed en
kwaad, de vrijheid van keuze,
relaties, kinderen, politiek, reli
gies. Kortom: alles wat de mens
op aarde bezig houdt. Boeken
die zijn ingeslagen als een bom
en worden beschouwd als een
soort moderne bijbel. God
préat! Met een gewone sterve
ling nog wel.
Walsch wordt op handen ge
dragen, maar ook verketterd en
beschuldigd van hoogmoeds
waanzin en blasfemie. God
praat immers niet met een wil
lekeurig mens. Toch? Dat is het
grote misverstand, houdt Wal
sch zijn gehoor voor. „Religies
plaatsen God ergens buiten ons
zelf. Hij wordt voorgesteld als
een onaantastbaar superieur
wezen los van de mens. Maar
dat is een mythe. Hij zit in ieder
van ons. Wij zijn niet anders
dan God in fysieke vorm."
„Maar waarom praat hij dan
met jou en niet met mij", snibt
een dame uit het publiek. „Hij
praat ook met jou", antwoordt
Walsch. „Maar je luistert niet.
Als je muziek wilt horen, moet
je de radio aanzetten."
„Ik luister wel, maar toch hoor
ik niks."
Walsch: „Misschien ben je niet
wanhopig genoeg om goed te
luisteren. Zelf moest ik diep
zinken, voor ik God hoorde. In
het donker ga je beter zien."
Mensen raken compleet over
stuur van het idee dat hij zo
maar met God kan praten, er
vaart Walsch. „Ze zeggen: 'Wie
denk je wel dat je bent?' Maar
God praat met iedereen. Niet
alleen met Jezus of Moham
med. Hij sprak ook met Mozart,
waardoor deze prachtige mu
ziek kon schrijven. De schilde
rijen van Rembrandt zijn onge
twijfeld geïnspireerd door God.
Van die beweringen kijkt nie
mand op. Waarom is het dan
belachelijk als ik zeg dat ik met
God praat? We worden allemaal
door God geïnspireerd."
Het succes - of liever gezegd de
hysterie - rond zijn boeken
hebben Walsch niet aangetast.
Hij is zichzelf gebleven, een
nuchter man, wars van adora
tie. „Er staat niks in mijn boe
ken datje zelf niet weet. Ik hoef
niemand te overtuigen, ik hoef
niks te bewijzen. Ik help men
sen alleen om het zich weer te
herinneren.
Ik vertel mijn eigen waarheid.
En als iemand daarvan iets her
kent in zijn hart, prima. Als je
het waardeloos vindt, ook goed.
Dan zoek je iets wat wèl waarde
voor je heeft. Niemand heeft de
wijsheid in pacht. De paus niet,
Walsch niet, de Bhagwan niet.
Geloof niks van wat ik zeg, al
leen omdat ik het zeg. Zoek de
Neale Donald Walsch (56) staat op het podium van de RAI. Met
niets anders dan zichzelf houdt de Amerikaan drie uur lang een
barstensvolle zaal in zijn ban. Moeiteloos laat hij mensen bulderen
van het lachen. Soms brengt hij ze op de grens van huilen.
waarheid in jezelf. Je wéét het
allemaal, alleen ben je het ver
geten."
Zijn gesprekken met God heb
ben Walsch gelouterd, zegt hij.
„Ik voel me bevrijd van ang
sten. Ik ben in het reine geko
men met mezelf en de mensen
om me heen. God heeft mij er
op gewezen dat het gaat om het
uitdragen van
liefde."
Neale Donald
Walsch: Gods
eigen cabare
tier in de RAI.
Tussen de
lachsalvo's
door zet hij je
heel knap aan
het nadenken
over je eigen
leven. De ene
anekdote bui
telt over de
andere, waar
bij de drama's
uit Walsch' ei
gen leven die
nen als uit
gangspunt. De
vertwijfeling
van de 11-jari
ge katholieke
jongen die per
ongeluk op
vrijdag een
hamburger
eet. ('Vader,
kom ik nu in
de hel? Nee
kind, in het
vagevuur'),
gebroken rela
ties, het zoe
ken naar ge
luk, en als ro
de draad de
voortdurend
terugkerende
vraag 'wie ben
ik eigenlijk?'
„Als puber
denk je: ik ben
mijn uiterlijk.
Later wordt
dat geld, je
werk, je hypotheek, je auto of je
gezin. Constant stellen we ons
die vraag: wie ben ik? Eigenlijk
is dat de enige wezenlijke vraag
in ons leven. De enige vraag die
er toe doet. Wie ben ik? En in
het verlengde daarvan 'wat wil
ik zijn?' en 'waar kies ik voor?"
Hier heeft Walsch waar hij zijn
publiek hebben wil. „Toen ik
op het dieptepunt van mijn le
ven zat - alleen in een verlaten
huis, vrouw en kinderen weg -
vroeg ik aan God: wat wil je van
me? Daarmee begon mijn zoek
tocht. Ik zocht en zocht. Las
boeken. Maar het werd alleen
maar erger. Op een gegeven
moment ging ik achter mijn bu
reau zitten. 'Ik wil antwoorden.
Nu', schreef ik. Opeens hoorde
ik een stem. Ik hoorde:Wil je
werkelijk een antivoord op al
deze vragen of lucht je gewoon
je hart?'
Neale Donald Walsch: „God zit in ieder van ons. Wij zijn niet anders
dan God in fysieke vorm." foto pr
Eindelijk kreeg ik antwoord. Ik
dacht: ik moet het opschrijven,
anders vergeet ik het. Geen
haar op mijn hoofd dacht aan
een boek. Ik had geen flauw
idee dat ik met mijn hogere Zelf
sprak. Maar God beloofde me
een boek. Nou, dat wilde ik wel
eens uittesten. Goed, dacht ik,
dan krijg je een boek. Ja, daar
door ben ik in God gaan gelo
ven."
De dialoog met Hem duurt nog
steeds voort. „Er komt nog een
boek, heeft Hij me al verteld."
Walsch kan het niet genoeg
herhalen: praten met God is
niet het exclusieve recht van
enkele uitverkorenen. Iedereen
kan het. „De eerste stap is te
geloven dat we niet los staan
van God. Hij zit in ieder van
ons. Het is ironisch te beden
ken dat onze godsdiensten zijn
onstaan uit inspiraties van per
sonen, zoals Je
zus en Moham
med. Met hen
sprak Hij kenne
lijk wel. Waarom
zou Hij verder
met niemand
praten? Ik ont
vang dagelijks
uit de hele we
reld brieven van
mensen die ge
sprekken met
Hem voeren.
Het kan dus.
Maar ons is aan
gepraat dat we
het niet waard
zijn. Ja, de paus
misschien, of Sai
Baba, of iemand
die de hele dag
naar zijn navel
zit te staren en
Oooommmm'
zegt. Maar jij
niet. Stap toch af
van die gedach
te. Je hebt niks
nodig om met
God in contact
te komen, alleen
de overtuiging
dat het kan. Je
hoeft alleen
maar te luisteren
naar je hart."
Het belangrijk
ste dat God Wal
sch heeft ver
teld, bestaat uit
vier woorden:
'we zijn allen
één'. „Ik durf te
wedden dat ie
dereen dit diep
in zijn hart weet.
Iedereen heeft
ooit zo'n moment van eenwor
ding ervaren. Misschien toen
hij trouwde, met iemand vrijde,
of zijn net geboren kind in de
armen hield. Het gaat erom je
bewust te worden van dat ge
voel van verbondenheid. We
zijn allen God in menselijke
vorm. Accepteren we dat, of
blijven we onszelf zien als
stuurloos, ronddobberende we
zens, die maar wat doen. Ieder
een kan besluiten om in har
monie met God te leven. Om te
leven naar zijn ware Zelf. En als
je dat besluit neemt, verander
je niet alleen jezelf, maar ook
de wereld.
Je denkt namelijk dat het leven
om jou draait. Vergeet het
maar. Wat je doet voor een an
der, doe je ook voor jezelf.
Want die ander bèn jezelf. Dat
weten we allemaal, diep in ons
hart, maar we leven er niet
naar. Wat je een ander geeft,
geef je ook aan jezelf. Doe je
een ander kwaad, dan schaad je
ook jezelf. Zo simpel is het.
Stop met zoeken naar iets datje
wilt, maar geef het voor de ver
andering eens weg. Wil je lief
de? Zoek iemand om het te ge
ven en ervaar dat je liefde in je
hebt. Wil je geld? Geef geld aan
een ander en ontdek hoeveel je
eigenlijk zelf bezit. Watje ook
wilt: geef het aan een ander en
ontdek dat je het zelf hebt. Jij
bént die ander. Alle scheiding
tussen mensen is een illusie.
Natuurlijk, het klinkt geweldig.
Maar ik zie het jullie denken.
Hoe kun je je één voelen met
mensen die je tegenstaan, op
wie je kwaad bent, die je pijn en
verdriet hebben gedaan? Je
bent bang om gekwetst te wor
den. Maar heb vertrouwen dat
het goed is. Zie de God in de
ander. Kijk iemand in de ogen
en ontdek dat je naar jezelf
kijkt. Menselijk contact is het
enige wezenlijke in het leven.
De rest is drama, illusie.
Neem je goddelijke missie op
je. Er zijn veel belangrijkere
dingen in het leven dan je werk,
je vriendin of je gewicht. Het
gaat niet om je hypotheek of
dat je haar goed zit. Het léven
heeft niks met jou te maken,
maar alles met de mensen om
je heen. Jij bent de Redder, jij
bent het Licht. En door dat uit
te dragen, red je ook jezelf en
geef je jezelf licht. Zeg niet: ik
voel me diep ongelukkig, wat
kan ik nou voor een ander bete
kenen? Onthoud: je leert ande
ren, watje zelf moet leren. Je
hoeft niet te wachten tot je vol
maakt bent. Je kunt nu al be
ginnen."
Euforisch verlaten mensen de
zaal. Bij de toiletten daalt de
stemming enigszins bij het zien
van de lange stoet wachtenden.
Een paar vrouwen sluiten zich
aan bij de zichtbaar kleinere rij
voor de mannen-wc's. 'Ach, we
zijn immers allen één?', roept
een van hen.
Je moet toch ergens beginnen.
MARGOT KLOMPMAKER
Neale Donald Walsch heeft tot nu toe
drie boeken over zijn gesprekken met
God gepubliceerd: 'Een ongewoon ge
sprek met God', 'Een nieuw gesprek
met God' en 'Derde gesprek met
God'. De uitgever is Kosmos.
Maxima is zo langzamerhand
een obsessie aan het worden
voor 'paparazzo' Joop van Tel
lingen. De Utrechtse fotograaf
kan de naam van de nieuwe
vriendin van kroonprins Wil-
lem-Alexander bijna niet meer
horen. Zeker niet na een week
waarin hij tot tweemaal toe dé
plaat van het tweetal dacht te
schieten en tot tweemaal toe
van een koude kermis thuis
kwam.
Van Tellingen dacht na eerst
dagen tevergeefs bij Paleis
Noordeinde en bij de woning
van Maxima in New York ge
post te hebben, afgelopen dins
dag eindelijk beet te hebben.
„Een doorgaans betrouwbare
tipgever vertelde mij dat Maxi
ma die dag in een bloemenzaak
in Den Haag te vinden zou zijn.
Natuurlijk ben ik direct m'n au
to ingesprongen om een en an
der te verifiëren. Eenmaal aan
gekomen bij de desbetreffende
bloemenzaak kreeg ik de ver
koopster zo ver dat ik me
mocht verstoppen in een vuil
container. Toen ik goed en wel
in dat ding zat, kwam Maxima
met een hofdame binnen. Al
thans, dat dacht ik op dat mo
ment. Je begrijpt dat mijn hart
een paar keer oversloeg. Hele
maal toen de vermeende Maxi
ma mijn kant opliep om een
oude krant weg te gooien. Ik
had mijn camera al in de aan
slag om direct te kunnen schie
ten als zij de klep van de contai
ner open zou doen. Dat deed zij
inderdaad en ik maakte een
paar foto's. Net toen ik aanstal
ten maakte om uit die contai
ner te kruipen, kreeg ik in de
gaten dat ik in de maling was
genomen. Door de jongens van
Bananasplit. Balen als een rund
natuurlijk."
Balen deed Van Tellingen afge
lopen zondag wederom. Net als
de fotografen van De Telegraaf
was de Utrechter getipt dat
Maxima samen met haar vriend
op Schiermonnikoog zou zijn.
„Ook deze tip leek me uiterst
betrouwbaar. Daarom ben ik
weer m'n auto ingekropen om
die kant op te gaan. Op het ei
land zelfben ik nooit aangeko
men. Toen ik de boot wilde ne
men, werd ik door beveiligings
mensen van de prins tegenge
houden. Zij zeiden dat ik het ei
land niet op mocht. Ik sprong
natuurlijk uit m'n vel. Helemaal
toen ik hoorde dat de jongens
van De Telegraaf een dag eer
der wel de oversteek hadden
gemaakt. Omdat ik me niet zo
maar uit het veld laat slaan, heb
ik de hele dag bij de haven ge
wacht om de prins en zijn ge
volg bij aankomst nog te kun
nen fotograferen. Maxima was
daar niet meer bij. Die zou al
eerder per helikopter het eiland
hebben verlaten. Wederom ba
len als een stekker. De hele
nacht heb ik wakker gelegen
van deze gemiste kans. Totdat
ik gisteren wakker werd en de
foto's in De Telegraaf zag. Toen
wist ik dat ik weer met een op
geheven hoofd de straat op
kon."
RENS MULLER»
Ook gisteren weer geen bijstandsmoeder in de Rid
derzaal te bekennen. Wel vermoedde ik op de eer
ste rijen menige hypotheek uit de fiscale eredivi
sie. Ik stelde de genoegzaamheid vast van wij
hoeden onder elkaar met Terpstra ais telet-
ubby. Alleen die Mar jet van Zuijlen zag je
denken, job hoppen valt niqt mee op zo'n
ongemakkelijke stoel, ik moet hier snel
weg. Buiten verdrong zich het gemene volk
opgewekt achter het dranghek. Allemaal
dorstig naar nog een glimp oranje. Bin
nen hing de sfeer van, wij hier hebben het
nog nooit zo goed gehad en dat moet
vooral zo blijven. En gelachen dat we
hebben, meteen al bij de aftrap.
Dat zit wel een beetje in deze week als ge
heel. Zondagavond zapte ik langs televi
sieberoemdheden die elkaar allemaal prij
zen in de kontzak van de smoking staken.
Niemand werd overgeslagen. Een ronduit
stuitende vertoning. Vroeger op het toernooi
van de juniortjes kreeg ook iedereen een be
ker, een vaantje en een glas ranja. Het Jour
naal werd nogal karig beloond als program
ma van de eeuw. Ik had Pauline Broekema
HAN MULDER
graag de supercup gegund als babbelkous van het
millennium. En die glimmende vlinderdassen en
schouders mekaar maar zoenen.
Het 'Gouden beeld'-festival, ach heremijntijd. Zelfs
Andries Knevel bleek van zijn geloof gevallen, dus de
hemel sta ons bij. Wat een middelmaat en wat een te
vredenheid alom. Later kon ik de slaap niet vatten.
Pas langzaam hervond ik de innerlijke rust. Kalm
aan maar, zei ik tot mezelf Het komt uit Aalsmeer.
Het is Joop van den Ende maar, je weet wel de man
die goede sinaak op de buis wil. Zo nestelde zich het
gouden beeld van de hoerenmadam die in het bor
deel de kuisheid predikt. Den Haag is Aalsmeer niet,
prevelde ik nog en ging eindelijk onderzeil.
Zo werd het dus vanzelf de Derde Dinsdag. Maar het
gevoel van, her is in ons kikkerland dik in orde en
niet zeuren dus, bleef stevig hangen. Willem-Alexan-
der had verleden week bij de opening van een tunnel
gelukkig gefietst en niet geskeelerd. Dus die bleef met
een pseudo-Maxima achterop goed overeind op de
Wadden, terwijl De Telegraaf onderuit ging. Die an
dere tandem Vermeend en Zalm zou meermalen mo
daal Nederland ei>enmin het vel over de oren halen
en de beurs wilde ook weer. Waar hadden we het
toch aan verdiend?
Er was in Den Haag maar een enkel wanklankje,
hoewel goed hoorbaar. Zo bleek dit jaar uitgerekend
het lyceum waar ooit Willem-Alexander en zijn
broertjes op school hebben gezeten als de slechtst ren
derende vwo-instelling van het land uit de bus geko
men. Misschien was men er al te vrijzinnig omge
gaan met de Cito-toets. Een school waar prinsjes
hebben geravot, dat wil iedere statusbewuste ouder
wel voor zijn kind. Helaas, de middelmaat is niet al
leen in Aalsmeer dik gezaaid maar ook op het deftig
ste zand van Den Haag. Mijn eigen kinderen gingen
er school. Dus ik ken de koekjes en ik ken het deeg.
Een tandarts prijst nooit zijn voorganger. Welke bij
ziende loodgieter is hier bezig geweest, is zijn com
mentaar. Vraag een architect geen oordeel over de
schouwburg van een collega. Te veel hout gebruikt,
zeiden er twee los van elkaar over het nieuwe Theater
aan de Schie in Schiedam. Kathy Gosschalk nam er
het afgelopen weekend afscheid, Amsterdamse van
geboorte, harten ziel van de Rotterdamse Dansgroep
en Haagse metterwoon. Er was sushi. Er was tegen
spraak. En ik dacht in grote dankbaarheid, wat ligt
Schiedam toch heerlijk ver weg van Aalsmeer en Den
Haag.
MILLENNIUM
nog
dagen
Nog 101 dagen en het
nieuwe millennium breel
aan. Reden voor deze kia
om in een dagelijkse serie
terug te kijken op belang
rijke gebeurtenissen die
plaatsgrepen op corres
ponderende data in deal
gelopen 1000 jaar. Deze
week: 20 sep 1839: eerste
spoortrein in Nederland;
21 sep 1392: Aleid van
Poelgeest vermoord; 22
sep 1914: Kriegsmarine
vernietigt Engelsen; 23 s
1923: grootse demonstra
tegen vlootwet; 24 sep
1975: Mount Everest ove
west-kant beklommen.
22 SEPTEMBER 1914
Als de Engelse oorlogsboi)
Aboukir, de Hogue en de Ci
vandaag, 22 september 191!
de grond worden geboord,
er overlevenden die binnen
uur driemaal een torpedo
de oren krijgen. Zwemn Pr
van schip naar schip slages
er toch in het oorlogsgewei
doorstaan. Voor 1459 man
de Royal Navy komt de hu! J"
laat, nadat de Duitse ondei
boot U9 meedogenloos I m(
toegeslagen. In het rappon
hij na zijn verrichtingen L
maakt, schrijft de Duitse
mandant Weddigen: Trg
welche Gegenwirkung,
schützfeuer, erfolgte nicht'
Britse geschiedwerk Naval P'
rations stelt daarentegen di10
Engelsen wel degelijk helni
teruggevuurd. Hoe het ooiiel
in totaal zullen slechts
varenden 'het gevecht'
een uurtje is gepiept, overli
Onder hen een van de Enj )i
commandanten. Als hij na
wijn bijkomt, zegt hij tegei
hulpverleners: 'Dat was
langdurige zwempartij'. Dele'
nietigende slag, toegebiIei
door de Kriegsmarine, is naei
zeer zichtbaar in het West
waar op het strand van
van Holland en 's-Gravenz
vele lijken aanspoelen,
vuurpeloton brengt de I
men de laatste eer, voor ze
den begraven op het ket
van 's-Gravenzande. De D
held Weddigen krijgt het
ren Kruis.
I
MENSELIJK
De ruim twee jaar geleden va Je
gelukte prinses DIANA krijgt 'a
monument. Premier Tony 8' ei
vertelt dat vandaag in de Brile'
krant Daily Mirror. Het wordtIU1
fontein in een van de konink
parken in Londen, kondigde
Blair aan. „Het is heel belarel
dat wij de herinnering in ere
den van iemand die niet
zeer dierbaar was voor het p.
bliek maar ook veel heeft ff
reikt aldus Blair. Diana to
in augustus 1997 samen mi
haarvriend Dodi al-Fayed
chauffeur Henri Paul om he
ven door een verkeersongew'
Parijs. De vader van Dodi, de
Egyptische miljardair Mohair
med, onthulde vorig jaar a
monument in de vorm van
fontein in warenhuis Harro
waar hij eigenaar van is. In
jaar dat Diana overleed, we
een regeringscommissie si
gesteld om te onderzoeken
welke manier de herinnerii
de prinses levend gehoude
worden. De Britse minister
Financiën Gordon Brown,
leiding over deze club heel
dat de vorm van het monui
en de plek waar het komt
staan nog worden bekeken
Een zakkenroller in het SpJ
VALENCIA heeft zich lelijk
slikt, toen hij achternagea
door de politie zijn buit zo
mogelijk probeerde te vers
pen, zo meldde de krant El
do gisteren. De 30-jarigev
dachte uit Zuid-Afrika wen
-terdag betrapt toen hij bij?
oude man geld uit de acht?
haalde. Het waren vijf bil|dj
van 5.000 peseta, samentf
gulden, die hij al rennend»
mond propte en probeerde^
te slikken. Het laatste brief/
bleef echter in zijn keel
Het was aan de lange arm!
wet te danken dat hij er nid
stikte. Na een slok waterU'!
fontein werd hij afgevoerd!»
het politiebureau.
