Uiver terug op oude nest
TV
WEER
Vrouwen in de WAO
103
MAANDAG 20 SEPTEMBER 1999
COMMENTAAR
Staatssecretaris Hoogervorst heeft een nieuwe verklaring bedacht
voor het feit dat vrouwen vaker in de WAO terecht komen dan
mannen: als ze eenmaal zijn uitgevallen, zeggen verzekeringsart
sen en werkgevers tegen hen dat ze maar beter thuis kunnen blij
ven. En dat doen ze dan ook.
Dat vrouwen een grotere kans hebben dan mannen om arbeidson
geschikt te raken, is een feit. Het is ook een verontrustend feit. Dat
veel vrouwen in de qua ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid
hoog scorende zorgsector werken, verklaart de hogere instroom
van vrouwen namelijk maar ten dele. In alle beroepsgroepen raken
verhoudingsgewijs meer vrouwen dan mannen arbeidsongeschikt.
Als er niets verandert, zal door de toenemende arbeidsdeelname
van vrouwen de druk op de WAO fors toenemen met alle gevolgen
van dien voor de houdbaarheid van de regeling.
Waarom vrouwen vaker arbeidsongeschikt raken, is tot nu toe on
duidelijk. Een uitputtende studie leverde als belangrijke conclusie
op dat zogeheten dubbele belasting van vrouwen (werken plus de
zorg voor de kinderen) vrijwel zeker niet de oorzaak is. Ook alle
andere denkbare factoren (zoals plezier in het werk, promotiekan
sen en verdere leefomstandigheden) werden onderzocht zonder
een sluitende verklaring op te leveren voor het verschil tussen
mannen en vrouwen. Ook het College Toezicht Sociale Verzekerin
gen (CTSV) komt in zijn vorige maand verschenen rapport over
ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid tot de conclusie dat de
hogere arbeidsongeschiktheid van vrouwen met veel vraagtekens
is omgeven.
Het is natuurlijk niet uitgesloten dat staatssecretaris Hoogervorst
over verder nog bij niemand bekende informatie beschikt. Het zou
zelfs erg prettig zijn als de bewindsman gelijk heeft. Ten eerste
omdat dan eindelijk bekend is waarom vrouwen vaker in de WAO
belanden, maar vooral omdat aan deze oorzaken vrij eenvoudig
wat valt te doen.
Vrijwel iedereen zet grote vraagtekens bij de uitlatingen van Hoog
ervorst. Het is dus nu aan de staatssecretaris om zijn beweringen
hard te maken. Lukt hem dat niet, dan kan de conclusie niet an
ders zijn dan dat de bewindsman zich schuldig heeft gemaakt bor
relpraat. En dat zou jammer zijn. Borrelpraat over ziekteverzuim
en WAO is er immers al genoeg.
Hoera, er is weer maffia
Hoera, er is weer maffia op ti>! Niet een herhaling van de Godfather
of de Untouchables, maar een spiksplinternieuwe serie: 'The Sopra
nos'. Voor wie de serie op Net5, zondagavond laat, nog niet gezien
heeft: het is nog niet te laat. Ook nu er al drie afleveringen achter de
rug zijn, laat het verhaal zich gemakkelijk volgen.
De hoofdrol is voor Tony Soprano, een maffiabaasje in New Jersey
van middelbare leeftijd, geen superbaas, maar ook geen knecht.
Heeft moeite met de tanende macht van de maffia, het verdwijnen
van tradities. Vroeger was het normaal dat hele families betrokken
waren bij het ooit zo machtige misdaadsyndicaat. Nu niet meer.
Bovendien heeft hij de grootst mogelijk moeite zijn ondergeschikten
onder controle te houden. Zo is daar zijn neefje Christopher Molti-
santi, die de neiging heeft problemen meteen met zijn pistool op te
lossen. En eigenhandig overvalletjes te plegen. Soms op de verkeerde
mensen, zoals bondgenoten van Tony. Tony, die alle plooitjes mag
rechtstrijken, heeft het er zo zwaar mee mee, dat hij soms angstaan
vallen krijgt. Uiteindelijk komt hij bij een pyschiater terecht.
Die psychiater, Jennifer Melli, heeft al snel in de gaten wat voor
vlees ze in de kuip heeft. „Ik heb wel een beroepsgeheim, maar ik
ben verplicht justitie in te schakelen als ik hoor dat een cliënt van
mij zware misdaden heeft begaan.Dus vertelt Tony haar niet dat
hij af en toe mensen laat afschieten. Hij staat aan het hoofd van een
afvalverwerkingsbedrijf, zegt hij.
Dan is er nog Livia Soprano, Tony's moeder, die seniel begint te
worden. Elke keer als hij op bezoek komt, scheldt ze hem de huid
vol. Resultaat: extra stress voor Tony. Junior Soprano, de broer van
de inmiddels overleden vader van Tony, zorgt ook voor de nodige
problemen. Hij gelooft dat hij nog steeds erg machtig is en probeert
ook eigenhandig zijn probleempjes op te lossen. Zo wil hij een zeke
re Pussy omleggen in een restaurant. Alleen is de eigenaar van dat
restaurant een goede vriend van Tony. Omdat Tony niet wil dat het
restaurant een slechte naam krijgt, blaast hij het op. Resultaat: een
huilende vriend en nog meer stress.
Kortom een serie met een opvallend contrast, die voor de nodige
spanning zorgt, ook bij de kijker. Aan de ene kant is er de maffia
baas die bij vlagen angstig is en zich ongelukkig voelt, aan de ande
re kant is er de maffiabaas die af en toe meedogenloos optreedt en
zich beestachtig gedraagt. De serie is al razend populair in Amerika
en in Engeland. Het kan bijna niet anders of Nederland zal weldra
volgen.
wil buys
MENSELIJK
De Britse treinrover RONALD BIGGS ligt in Rio de Janeiro in het zie
kenhuis, na te zijn getroffen door een lichte beroerte. Het is niet be
kend hoe het met hem gaat. De nu 70-jarige Biggs ontsnapte in
1965 uit een Londense gevangenis, waar hij vijftien maanden had
uitgezeten van een gevangenisstraf van 30 jaar die hij kreeg wegens
zijn aandeel in de zogenoemde Great Train Robbery. Bij die overval
op een posttrein maakten Biggs en zijn kornuiten omgerekend ruim
vijftien miljoen gulden buit. Biggs vluchtte naar Australië en kwam in
1970 in Brazilië terecht, waar hij zich met succes verzette tegen po
gingen van Groot-Brittannie om hem uitgeleverd te krijgen.
De Spaanse zanger JULIO IGLESIAS heeft sinds vijftien jaar geen
liedjes meer geschreven. ,,lk ben uitgedroogd, de batterij is leeg",
zei hij in een interview met het Duitse weekblad Der Spiegel. ,,Men
moet op tijd de teugels vieren. De meeste goede liedjesschrijvers pro
duceren na hun veertigste alleen nog rommel", aldus het idool dat op
23 september 56 jaar zal worden. Daarom brengt hij tijdens zijn
nieuwe tournee door Europa, die op 27 september in Hamburg van
start gaat, alleen oud werk ten gehore.
Nog altijd imposante maxima
Het weerbeeld spreekt deze week veel minder tot de verbeel
ding dan de afgelopen tijd het geval is geweest. Een actieve de
pressie bij Ierland, voorheen de orkaan Floyd, veroorzaakt
periodiek veel bewolking en regen of (onweers)buien. Wat
vooralsnog wordt gecontinueerd is de aanvoer van warme
luchtmassa's. Zuid tot zuidwestenwinden voeren lucht
aan waarin de middagtemperaturen oplopen tot 20-21
graden. Deze, voor de tijd van het jaar nog altijd impo
sante maxima, worden voornamelijk bij zonneschijn in
de middaguren bereikt. Raakt het tegen of tijdens de
middag zwaar bewolkt en buiig dan daalt het kwik onder
de 20 graden.
De reeks warme dagen begint zo langzamerhand indruk
wekkende vormen aan te nemen. Met vandaag meegerekend
staat De Bilt al op twintig dagen waarop de maximumtempe
ratuur gedurende korte of langere tijd boven de 20 graden is
geweest. Het jaar met de meeste warme dagen in deze
eeuw was 1949 met 23. Of we dat record gaan breken is on
zeker want het zenuwcentrum van de depressieactiviteit
komt aan het einde van de week boven het noorden van de
Noordzee te liggen. Daardoor wordt de atmosfeer geleidelijk
minder warm. De wind gaat dan om naar de westhoek.
jan visser
Kopie van legendarisch toestel op inzamelingstournee langs Nederlandse vliegvelden
Het legendarische KLM-toestel de Uiver is na 65 jaar terug in Nederland. Of tenminste, een identieke kopie
daarvan. De DC-2 maakt momenteel een rondgang langs Nederlandse vliegvelden en als die tournee 1,5 mil
joen oplevert, kan het toestel voorgoed in Nederland blijven. Afgelopen weekeinde deed het historische vlieg
tuig Texel en Den Helder aan, op 2 oktober is Marinevliegkamp Valkenburg aan de beurt. Slechts twee Neder
landse piloten zijn bevoegd het toestel te besturen, onder wie Dick Algra uit Zandvoort.Als kind las ik dat
boek over de race van Londen naar Melbourne, die door de Uiver werd gewonnen. En in zo'n vliegtuig vlieg
ik nu zelf."
De bemanning noemt 'm met
gevoel voor nostalgie een 'tijd-
capsule': de Douglas DC-2 die
op een heldere zaterdagmiddag
over een verlaten baan van
Schiphol-Oost schuift. De pi
loot kijkt over zijn schouder het
vliegtuig in, knipoogt en steekt
zijn duim op. Mensen, we kun
nen opstijgen, wil hij maar zeg
gen. De passagiers in het 65 jaar
oude toestel, een identieke ko
pie van het legendarische KLM-
toestel De Uiver, wanen zich de
jaren dertig. Met een authentie
ke metalen 'klik' klikken ze hun
heupgordel om, leunen achter
over in een groen gestoffeerde
stoel uit de dertiger jaren, en
genieten even later van het uit
zicht dat hun raampje met
vooroorlogse gordijntjes biedt
over voorbij glijdende weilan
den en woonwijken. Aan de an
dere kant van het glas roken en
knetteren de motoren van het
toestel.
Het toestel biedt aanzienlijk
minder ruimte dan de kleinste
NS-boemel, maar is naar de
maatstaven van zijn tijd inge
richt met gevoel voor luxe. Een
lampje boven de stoel, een ven-
tilatiepijpje bij het hoofd. Een
smalle strook tapijt voert tussen
de acht stoelen door naar wand
van de cockpit, waarin de lamp
achter de tekst 'No smoking,
fasten seatbelts' knippert van
ouderdom.
De DC-2 is op toernee langs de
Nederlandse vliegvelden, en dit
weekeinde is Texel Airport de
bestemming. Luchtvaartmuse
um Aviodome wil het toestel
kopen vanwege zijn waarde
voor de Nederlandse lucht
vaartgeschiedenis. De tournee
is bedoeld om geld in te zame
len. De Amerikaanse kernfysi
cus Colgate Darden, eigenaar
van het toestel, wil de DC-2
voor 1,5 miljoen van de hand
doen aan Nederland. Maar dan
moet dat bedrag wel vóór 7 ok
tober bij elkaar gebracht zijn.
Bedrijven en particuliere spon
sors moeten daar voor zorgen.
Geïnteresseerden kunnen voor
25 gulden een certificaat kopen,
waarmee ze het toestel onbe
perkt en tot in de cockpit aan
toe mogen bezichtigen. Mee
vliegen is, in verband met wet
telijke beperkingen, niet moge
lijk.
Dick Algra (43) uit Zandvoort
en collega Jan Cocheret (42)
zijn Neerlands enige piloten die
een DC-2 mogen vliegen. Algra
zit beroepshalve alleen in de
cockpit van een KLM-
Boeing 767, en dat is een stuk
gerieflijker dan een rammelen
de en ronkende DC-2. „Je ziet
wel eens in films dat ze zo'n
vliegtuig met twee man tegelijk
besturen. Nou, dat doen wij
soms ook. Alles gebeurt met
spierkracht. Een 767 werkt met
elektrische of hydraulische sys
temen. Hier gaat het mecha
nisch, met buizen en stangen.
Het bedienen van de staartroe-
ren is daardoor heel zwaar."
De kneepjes van het DC-2-be-
sturen leerde Algra in Amerika,
nadat 'een collega van een
vriend' hem deze zomer had
uitgenodigd om als piloot mee
te doen aan het Uiver-project.
Erling Brom probeert belangstellenden over te halen om ook een certificaat te kopen.
Algra bedacht zich geen mo
ment. Twee weken later zat hij
aan de andere kant van de oce
aan in de lesboeken, onder
streng toezicht van de 77-jarige
Dan Colbum, de enige nog
overgebleven instructeur met
een bevoegdheid voor het op
leiden van DC-2-piloten. Na
enkele weken voegden Algra en
Cocheret zich bij het selecte
groepje vliegeniers (mondiaal
slechts vijf) met een brevetaan
tekening voor dit klassieke
vliegtuig, ook wel 'grand old la
dy' of 'moeder aller verkeers
vliegtuigen' genoemd.
De DC-2 die nu op tournee is
langs grote en kleine Neder
landse vliegvelden, is 's werelds
enige nog vliegende exemplaar.
Verschillende toestellen slijten
hun dagen in vliegtuigmusea of
hangars, maar geen enkele is
nog in staat los te komen van
de grond. Een Amerikaans
exemplaar, eigendom van Mc
Donald-Douglas, vloog af en
toe nog voor bijzondere trips.
Maar sinds die in de lucht mo
torstoring kreeg met een voltal
lige raad van commissarissen
aan boord, was het ook met dat
toestel gedaan.
Alleen de DC-2 die nu in Ne
derland is, vliegt nog. Deze is
bovendien door de KLM veran
derd in een exacte kopie van De
Uiver. Dat gebeurde in 1984,
toen de luchtvaartmaatschappij
een mijlpaal in haar geschiede
nis herdacht. Het was toen vijf
tig jaar geleden dat de originele
Uiver de legendarische vliegra-
ce van Londen naar Melbourne
won. De Douglas DC-2 en
luchtvaartmaatschappij KLM
wonnen daar mondiale be
kendheid mee. Het vliegtuig
was tweemotorig, had een
tweemanscockpit, en was twee
maal zo snel als zijn tijdgeno
ten. Dankzij de historische
vlucht naar Melbourne won
ook de burgerluchtvaart aan
bekendheid en populariteit. De
DC-2 kreeg al snel een opvolger
in de DC-3, die een dikkere
romp had waar meer stoelen in
pasten, om het toestel als ver
keersvliegtuig rendabel te ma
ken.
Voor Algra is het is een jon
gensdroom die in vervulling
gaat, dat hij nu als piloot achter
het stuurwiel zit van De Uiver,
al is het eigenlijk een zusje
daarvan. „Als kind las ik dat
boek over de race van Londen
naar Melbourne. Dat was een
gebeurtenis die enorm veel
aandacht kreeg, net zo veel als
een maanlanding in 1964. Ik
heb het boek laatst weer op een
rommelmarkt gekocht en gele
zen. En in dat vliegtuig vlieg ik
nu zelf. Dan vraag je je af: wie
ben ik dat ik dit mag doen? Ik
zit doordeweeks te popelen om
in het weekeinde weer in De
Uiver te vliegen."
De authentieke Uiver uit de ja
ren dertig had - net als de hui
dige kopie - het registratienum
mer PH-AJU op de romp staan.
De KLM had de gewoonte haar
vliegtuigen een vogelnaam te
geven, die begonnen met de
laatste letter van de registratie
code - een 'u' in dit geval. Om
dat er al een vliegtuig was met
de naam Uil, brak men bij de
luchtvaartmaatschappij enige
tijd het hoofd over de naamge
ving. Totdat een medewerker in
een woordenboek ontdekte dat
in het Veluws 'ooievaar' is ver
basterd tot 'uiver'. Daarmee
was de naam gevonden. Een
lang leven was het historische
toestel overigens niet bescho
ren: december 1934, een
maand na de glorieuze binnen
komst in Melbourne, verbrand
de De Uiver in de Syrische
woestijn.
Dat het toestel op het Texelse
grasveld niet de originele Uiver
is, deert geen van de bezoekers.
Applaus klatert op als Dick Al
gra en Jan Cocheret, gehuld in
authentieke pilotenkledij en ge
flankeerd door de twee vaste
technici, in de deuropening
verschijnen en het wankele
vliegtuigtrapje afdalen. De me
nigte hangt aan hun lippen als
zij vertellen waarom het toestel
zo laat is en bijna niet eens zou
was vertrokken. Camera's en
vele, vele ogen blikken nieuws
gierig naar de zilveren vogel
met de klassieke uitstraling, die
zojuist het grasveld op is ge
draaid.
De organisatie heeft er alles aan
gedaan om van Texel Airport
tot een sfeervolle entourage te
maken. Uit de luidsprekers
klinkt vooroorlogse jazz die het
publiek terugvoert naar de ja
ren dertig. De bedienden op het
terras 'Wimpies Cockpit' zijn in
bijpassende kostuums gehesen,
vlaggen wapperen in de wind.
De landing op Texel heeft bo
vendien een authentiek karak
ter omdat in de jaren dertig
vliegeniers niet anders wisten
dan dat een landing op gras ge
schiedde.
Na de introductie van De Uiver,
mogen eerst het handjevol vip's
en dan de certificaathouders
een kijkje nemen in het toestel.
Weldra staat een kleine menigte
te dringen voor de deur, met de
FOTO'S PETER VAN EGMOND
bruine certificaat-enveloppen
in de hand. Gekocht om de
aankoop van de DC-2 te helpen
financieren, verklaren ze eens
gezind. En uit nostalgie.
Ieder heeft zijn eigen associatie
met de DC-2. De knoestige
Texelse aardappelboer Sieme
Wuis verklaart dat hij het sono
re geluid herkent van vroeger:
„Een apart geluid." Even voor
hem staat Antonie Papegaay uit
Almere te wachten: „Het toestel
is uit 1934, mijn geboortejaar."
Vijf vriendinnen staan eveneens
te dringen in de rij. Het is hun
lange weekendje Texel ter ere
van dertig jaar vriendschap.
Toen de vijf erachter kwamen
dat De Uiver zou landen, koch
ten ze allen direct een certifi
caat. Kippenvel hebben ze, zo
vlak bij de deur van het toestel.
„Net als toen hij landde", ver
zucht Loek Uijttenboogaard.
Intussen struint gastheer Erling
Brom met de microfoon in de
hand om het vliegtuig, de dag
jesmensen via de speakers
overladend met feitjes en we
tenswaardigheden, grappen en
grollen. Hij poogt de mensen
over te halen om vooral óók
zo'n certificaat aan te schaffen.
Want de kassa moet rinkelen.
„We zijn al over de 600.000 gul
den heen, mensen. Maar ja, de
anderhalf miljoen is nog ver
weg. De eigenaar is een Ameri
kaan, dus die zegt gewoon:
'Geen geld, geen vliegtuig'."
peter van egmond
Voor meer informatie over te bezoeken
vliegvelden en bijdragen aan de actie,
bel: 020-4068000.
De butler heeft het gedaan
Van Engelse landhuizen lees je wel eens
dat een overleden butler - uit rancune
over een schamel arbeidsvoorwaarden
beleid - het de latere bewoners lastig
maakt met mysterieuze verschijningen,
akelige voorvallen en nachtelijk gekreun.
Over Nederlandse rijtjeswoningen be
staat op dit terrein maar weinig docu
mentatie. Laat ik eens in die lacune
voorzien.
Toen ons huis tien jaar geleden
•erd neergezet, wierp één uan
de bouwvakkers een pallet van
de steiger waarop hij stond te
werken. Hij bleef met zijn voet
haken achter een ijzeren
band die aan het houtiuerk
was bevestigd, werd mee om
laaggetrokken, brak een paar
meter lager zijn nek en over
leed.
Deze weken zijn bij ons voor
het eerst sinds dit tragische
voorval weer vaklieden over de
vloer voor een grote opknap
beurt van de benedenverdie
ping. Met hun spullenkisten en
DICK VAN DER PLAS
een arsenaal elektrisch gereedschap om
een tiveede Golfoorlog te beginnen, na
men ze bezit van ons huis. De rechtmati
ge eigenaar kreeg als vanzelfsprekend de
rol van butler toebedeeld. („Hoe laat
blieven de heren hun koffie?")
Het begon met de bouwvakker die de ko
zijnen voor de nieuwe deuren van de hal
en de woonkamer aan het bijwerken
was. Een paar flinke halen meteen hou
ten blokschaaf, gekoppeld aan een mo
ment van onachtzaamheid leverde uit
eindelijk een schrille kreet (de butler:
„Had u gebeld, meneer?"), een hele reeks
hechtingen en vier tetanusinjecties op.
Nooit meer teruggezien, deze vrolijke
schaver.
Zijn baas - die eerder tevreden had vast
gesteld dat het slachtoffer in kwestie toch
al aan de vooravond van een paar vrije
dagen stond en het werk derhalve geen
noemenswaardige vertraging opliep -
was de tweede in deze reeks van merk
waardige incidenten. Op een moment
dat hij uit nostalgische overwegingen
nog een keer zelf de handen uit de mou
wen stak, werd hij vol op de neusbrug
getroffen door een plank die niet op een
plek wilde blijven staan waar hij hem
net had neergezet. (De butler: „Als me
neer klaar is met krijsen, zal ik. de thee
opschenken.
Een dag later sneed de elektricien met
een stanleymes de randen van een paar
stopcontactkasten bij, die wat uitstaken
omdat dit deel van de keukenmuur niet
werd betegeld maar behangen. Uit voor
zorg had hij de aardlekschakelaar omge
zet om de kans op kortsluiting te mini
maliseren. Zorgvuldig maakte hij met
zijn mes een rondje door het plastic,
raakte een randje van het beton, oefende
wat meer druk uit op het lemmet en
boorde de punt van het snijgerei in het
weke vlees van zijn duim. (De butler:
„Als u het mij toestaat haal ik wel even
een trekker om het bloed naar het af-
voerputje te vegen.
Weer een dag later belde de schilder die
direct achter de timmerlieden zijn op
wachting zou maken, af. Er was iemand
met een behoorlijke vaart achterop zijn
busje gereden, waardoor openspringen
de bussen verf het interieur van zijn
voertuig het aanzien gaven van het exte
rieur van een door Herman Brood en
Bennie jolink gezamenlijk onderhanden
genomen Amsterdamse tram. Met het af
wikkelen van de schade ging enige tijd
heen, evenals met het behandelen van
zijn verschoven nekwervels. (De butler:
„Ik hoor nog wel wanneer het u dan
schikt.
Bij het afhangen van de deuren en het
leggen van de ondervloer van het parket
zijn de afgelopen dagen geen slachtoffers
gevallen. Wel is de spanning zodanig
toegenomen dat de Riagg inmiddels
ovenveegt op werkdagen haar intrek te
nemen in de Vlikobak bij ons voor de
deur, om vanuit deze noodbehuizing
geestelijke gezondheidszorg te verlenen
aan de ambachtslieden die nog wel be
reid zijn aan de slag te gaan. Ook van de
zijde van de arbeidsinspectie bestaat
reeds belangstelling voor de diepere ach
tergronden van deze aaneenschakeling
van menselijke tragedies.
Je zult zien dat de butler het uiteindelijk
weer heeft gedaan.
MILLENNIUM
nog
dagen
Nog 103 dagen en het
nieuwe millennium bri
aan. Reden voor deze
om in een dagelijkse sijs"
terug te kijken op bel
rijke gebeurtenissen dif^'
plaatsgrepen op corres ep<
ponderende data in
gelopen 1000 jaar. Dei
week: 20 sep 1839: eet
spoortrein in Nederlai g.
21 sep 1392: Aleid van
Poelgeest vermoord;
sep 1914: Kriegsmarini n
vernietigt Engelsen; 23
1923: grootse demonsl
tegen vlootwet; 24 sep
1975: Mount Everest o 'la;
west-kant beklommen
nin
te, r
et. fonI
Mli
20 SEPTEMBER 1839
Dokters waarschuwen dal
gers vooral niet moeten
pen, maar op deze 20ste i
tember 1839 gebeurt hetti
In weerwil van argument!
het slecht is voor je hersei
dat koeien na het passeret
zo'n stoomvoertuig geen;
meer geven en dat binnen
paardentram het loodji Ie 0
len leggen, nemen genodi] |ei
goedgemutst deel aan dei
officiële proefrit van een s
trein in Nederland. Hethi
dankzij alle tegenstanden
wat voeten in de aarde, 'n
het idee dat ons land dan
verschrikkelijk achterloop
wel mee', stelt Ben de VriipJ
het Spoorwegmuseum in
Utrecht. 'Dat is echt een
geworden'. Niettemin isi
genstand groot. 'Net zoal
scheepsvaart en wegtrans
uit concurrentieoogpunti
klagen over de Betuwelijn
dan niet anders'. Getrokki
door de locomotieven 'Dt
heid' en 'De Arend' (vanl
genoemde staat een replii
het spoorwegmuseum) hi
de trein met een snelheid
zo'n 40 kilometer per uur
dertig minuten over het b
vak Amsterdam-Haarlem
de breuk met het verledei
te groot te maken, hebbe: j
rijtuigen - zo laag dat je n j. 1
bukken - in die eerste trei
men die doen denken aai n 1
koets en trekschuit: Berlii j
(salon), vier diligences (lf
se) en vier charbancs (2e jgencj(
DeE
zierjai
leldi
orbe>
xeei
ron
Nepsalaris v
K men C
ambtenare 'cfhaa
een ret
n te leg
Menig ambtenaar van de
bantse gemeente Oosterl jj.
zich vrijdag een ongeluk hts°e
schrokken nadat de post |esg
de maandelijkse salarisst m f
had thuisbezorgd. Hetvi ^sngii
trouwde papier vermeldi QV(
het netto-salaris voor dei 20O6/2<
september niet meer dar
gulden bedroeg.
Velen krabden zich eens UUII]
twijfeld achter het oor en K£L<
ten bij het bureau salaris 7~..
nistratie opheldering te* ..Jj
Daar stond de telefoon \i
middag dan ook roodglo °j t
De verontruste bellers ki
horen dat het om een 'pi )(jen
joke' van het gemeentel)
gmg. De echte salarissm ,l>a
dinsdag worden tegemo jne g
Zien. isnnrtp
Woordvoerders. Kockv jbeken
gemeente Oosterhout ve
de gisteravond desgevra r.^
het gemeentebestuur de UllGF
taling van het salaris van
ruim 400 ambtenaren ee
schikt moment vond eve Voorzjtt
staan bij een mogelijke. ma].
niumbug. Om nog eens mi®i
dacht te vestigen op eve
problemen rond de eeifl
ling, kreeg ieder person* rvo
een nepsalarisstrook, tva
de uitbetaling van het n(
nimumloon werd aangek
„De bedoeling is dat ied hci(ï(
op het gemeentehuis W
wordt geschud, als waai &,DAM A
wing voor wat er eventu
gebeuren als niet iedere. provinc
naar scherp blijft", zegt' voor vc
„We moeten als gemeen
een aantal zaken aanpaj ;rliezen i
voor 2000." Overigenszi dekken,
blemen met salarissenfl vertrouw
de eeuwwisseling volgfl overheii
technisch uitgesloten, geld ve
In hoeverre het ambteni infid jqj
korps van Oosterhout g de radio
meerd is van de nepsak eel geld
strook is de vraag. Pasv VQOr
volgde tekst en uitleg of heeft het
nepstroken. erde Sri
ANP - 'I over de
nciale
